Πίσω από τις λέξεις

Έρχεται θύελλα, έρχεται θύελλα…

Το θυμάσαι σφε αναγνώστη εκείνο το προεκλογικό μας σποτάκι από το 09’; Προφητικό κι επίκαιρο συνάμα, μες στις τόσες ομοιότητες με εκείνες τις εκλογές. Και δεν εννοώ το κύμα κακοκαιρίας που πλήττει την χώρα μας από χτες το απόγευμα, αλλά τη σφοδρή, επικοινωνιακή καταιγίδα που ξέσπασε την ίδια στιγμή στη βουλή, με τους ανέμους της αλλαγής να φτάνουν σταδιακά και τα 7,51 μποφόρ.

Είμαστε κάθε λέξη του συντάγματος, σου λέει και σπάει η φωνή δακρυσμένη. Ραγίζει απόψε η καρδιά, ραγίζουν τα τσιμέντα, δάκρυσαν τα κρεμμύδια κι ο δρακουμέλ επειδή έπεσε ο σαμαράς, ο ανδρέας απ’ τον τάφο του, που έτριξε βαθύτατα συγκινημένος. Ένας κουβάς συγκίνηση… Κι έγινε η σπίθα (του μίκη) σύριζα και πέλαος το δάκρυ.

Είμαστε κάθε νόμος της δημοκρατίας, η ίδια η δημοκρατία (το κράτος είμαι εγώ, που θα ‘λεγε κι ο λουδοβίκ βενιζέλ). Η αστική δημοκρατία, που δεν εκβιάζεται, δεν έχει αδιέξοδα και όλα όσα υπερασπίζεται: είμαστε κάθε κόκκος άντλησης υπεραξίας, κάθε στάλα αίμα εργατικού ατυχήματος, κάθε χτύπημα διαδήλωσης από την αστυνομία, αλλά τώρα θα τη μετονομάσουμε και θα μας χτυπάει με λουλούδια. Και εσύ φίλε ανταρσυε, μου λες για το μαζικό λαϊκό εκβιασμό και την αριστερή στροφή, που θα φέρει τι; Εργατική δημοκρατία; Βλέπεις πόσο ανούσιο είναι να μιλάς για στροφές και τιμόνια, εάν παραλείπεις το ταξικό πρόσημο;

Είμαστε κάθε λέξη της συνθήκης του μάαστριχτ, που την ψηφίσαμε με χέρια και με πόδια. Το πνεύμα της τρίτης σεπτέμβρη (γιατί το γράμμα έχει προχώ αιτήματα, που μας πέφτουν βαριά για σήμερα. Κάθε εποχή έχει το πασόκ που της αξίζει). Είμαστε και με τη λαοκρατία ακόμα, με κάθε λέξη από το πρόγραμμα του 15^ου, από το «ιμπεριαλισμός και εξάρτηση», από το μεταβατικό της δ’ διεθνούς, από το κόκκινο βιβλιαράκι του μαο, τους 21 όρους της κομιντέρν και το «δώσε λουλούδια στους επαναστάτες που απέτυχαν», του χρόνη μίσσιου, του αλτουσέρ, του κροπότκιν, με κάθε λέξη του προγράμματος της γκότα, της θεσσαλονίκης αλλά σε βάθος χρόνου, του ισπανο-ελληνικού λεξικού και του πύργου της βαβέλ: σύριζα-καμμένος-venceremos. Είμαστε με κάθε λέξη που έχει μείνει όρθια και μπορεί να συνεγείρει τα πλήθη, να μιλήσει στο συναίσθημα και να προσφέρει εκλογική υπεραξία, πριν την εκφυλίσουμε ξεζουμίζοντας κάθε εσωτερικό της νόημα. Είμαστε με κάθε έννοια, που μας επιτρέπει να παίζουμε με τις λέξεις και τη νοημοσύνη του κόσμου, που ψάχνει να πιαστεί από μια λέξη, από τα μαλλιά του, από τις τρίχες που λέμε. Γιατί, εσύ νομίζεις πως έχει καθαρό μυαλό και κριτήριο, μες στην απελπισία του, να καταλάβει πως ούτε καν τα χαμένα από το 09’ δεν του δίνουν πίσω;

Είμαστε πίσω από κάθε λέξη, που την ενσωματώνουμε μεταμοντέρνα. Κάθε καλύβι, κάθε ρεματιά. Και με το νίκο ζαχαριάδη (άμα λάχει), αφού το ‘πε κι ο γλέζος πως του τον θύμισε ο αλέξης με τις προγραμματικές του δηλώσεις. Κι ο γιος του τσέκερη λέει στο βιβλίο του ότι θα μπορούσε να έχει γίνει ο έλληνας τολιάτι, κάτι σαν πατέρας του ευρωκομμουνισμού. Κάθε λιμάνι και καημός, ο καημός της ιδιωτικοποίησης, αλλά εμείς θα τη σταματήσουμε, γιατί είμαστε με τις σδιτ. Σε κάθε γωνία υπάρχει αστυνομία, αλλά είπαμε πως θα της αλλάξουμε το όνομα και θα της μείνει η χάρη.

Αυτές οι μέρες είναι του αλέξη, ο ανδρέας δεν τελείωσε το ενενήντα έξι.

Πίσω από τις λέξεις, έρχεται ο αλέξης. Πίσω από το βόλγα δεν υπάρχει γη. Μόνο καμένη γη και καμμένος πάνος, γιατί οι προηγούμενες κυβερνήσεις τα κατέστρεψαν όλα κι εμείς θα παίζουμε μέχρι τη δευτέρα παρουσία το χαρτί της σύγκρισης με τους προηγούμενους και τον μπαμπούλα της δεξιάς, που παραμονεύει στη γωνία να ξανάρθει. Είμαστε πίσω από κάθε «αθώο», συντονισμένο κελάηδισμα του στιλ «μα γιατί δεν χειροκροτάει το κκε τις προγραμματικές δηλώσεις;» από τα έμμισθα παπαγαλάκια –ενώ το αληθινό ερώτημα είναι: γιατί χαίρεται και χαμογελά ο κόσμος πατέρα;

Μια ενδιάμεση κατηγορία μόνος του είναι ο πι-πι, που χτες βράδυ κελαηδούσε για όλα τα γούστα, σε φάση κριτικής υποστήριξης, με δυο ανθρωπάκια πάνω του, ένα αγγελάκι κι ένα διαβολάκι πι-πι (που του έλεγε ότι πρέπει να συνεργαστεί ακόμα και με το σύριζα για τον τελικό του σκοπό) να παίζουν με το διακοπτάκι της συνείδησής του.

Σέντρα: η γλώσσα του σώματος (του αλέξη) δείχνει πίεση, αλλά αυτοκυριαρχία.

(Παρένθεση: έλεος παιδιά, όχι άλλη γλώσσα σώματος, ακούγεται τραγική ειρωνεία για ένα λαό, που από την άποψη της γλώσσας του σώματος είναι στημένος στα τέσσερα, αλλά του υπόσχονται πως τώρα τουλάχιστον θα του βάλουν λαδάκι, για να μην πονάει).

Αγγελάκι πι-πι: Το πρώτο "ευχαριστώ" του Τσίπρα ήταν στους λαούς Ελλάδας και Ευρώπης. Προκάτοχοί του ευχαριστούσαν τις Ηνωμένες Πολιτείες κλπ.
Ανοίγει το σκορ, 1-0.
Διαβολάκι πι-πι: "Να καταστήσουμε βιώσιμο το χρέος". "Απομείωση" Για διαγραφή μέχρι τώρα δεν ακούσαμε τίποτα.
1-1.
Αγγελάκι πι-πι: Όχι σε παράταση του Μνημονίου- πρόγραμμα γέφυρα μέχρι τον Ιούνη- νέο πρόγραμμα μετά. Δεν βλέπω να το δέχεται η Μέρκελ
2-1.
Διαβολάκι πι-πι: Σεβασμός δημοσιονομικών στόχων" σημαίνει αποδοχή του ζουρλομανδύα του Μάαστριχτ. Πως θα αποφύγουμε τη λιτότητα;
2-2
Διαβολάκι πι-πι: "Ισοσκελισμένος προϋπολογισμός" σε καιρό βαθιάς ύφεσης; Ακόμη και ο Κέινς θα έβγαινε από τα ρούχα του.
2-3
Αγγελάκι πι-πι: Καλύτερο, πάντως, από τα πλεονάσματα 1,5% του Βαρουφάκη
Άμεση ισοφάριση σε 3-3.
Διαβολάκι πι-πι: Αν κατάλαβα καλά, επαναπρόσληψη απολυμένων μόνο για καθαρίστριες,σχολικούς φύλακες και διοικητικούς ΑΕΙ
3-4
Αγγελάκι πι-πι: Λίστες Λαγκάρντ, Λιχνενστάιν, έλεγχος εμβασμάτων εξωτερικου, λαθρεμπόριο, ενδοομιλικές συναλλαγές, έλεγχος προμηθευτών δημοσίου. Πολύ σωστά
4-4

Αγγελάκι πι-πι: Κάποιοι δεν θα κοιμηθούν ήσυχα απόψε..
5-4
Εξεταστική επιτροπή για τα Μνημόνια. Κι αυτό καλό, ήταν λαϊκή απαίτηση.
6-4
Διαβολάκι πι-πι: Όμως για ΤΑΙΠΕΔ είπε μόνο ότι δεν θα υπάρχει ασυλία. Δηλαδή, θα διατηρηθεί το ΤΑΙΠΕΔ;;;
6-5
Αγγελάκι πι-πι: ΕΡΤ από μηδενική βάση. Μακάρι, να δούμε.
7-5, ματσάρα βλέπουμε. Αλλά έχει συνέχεια.
Διαβολάκι πι-πι: Λίγο φλου αυτό για την αδειοδότηση των συχνοτήτων. Θα είναι όρος να αποπληρώσουν οφειλές σε κράτος, ταμεία οι καναλάρχες;
7-6.
Αγγελάκι πι-πι: Ιθαγένεια για τα παιδιά μεταναστών δεύτερης γενιάς. Ευτυχώς δεν πέρασε εδώ γραμμή ΑΝΕΛ.
Διαβολάκι πι-πί: Για Δουβλίνο ΙΙ, ΙΙΙ δεν ακούσαμε
8-7

Αγγελάκι πι-πι: Ενιαία φορολογική κλίμακα, αφορολόγητο 12.000, βάρος στους πλούσιους και πολύ πλούσιους. Ουσιώδη, προοδευτικά μέτρα προγρ ΔΕΘ
9-7.
Αμφισβητούμενη φάση: Και κατάργηση ΕΝΦΙΑ από 2015 #vouli2015 Πολύ βασικό. Αλλά για τα 751 περιμένουμε ακόμη
Από ένα γκολ και 10-8
Αγγελάκι πι-πι: Επαναφορά συλλ συμβάσεων, προστασία από απολύσεις, τριετίες, ίση αμοιβή για νέους θεμελιώδη μέτρα για έξοδο από εργασιακή ζούγκλα
Διαβολάκι πι-πι: Για τα 751 όμως, τα θόλωσε. Δεν είναι τόσο η παράταση ως το 2016, ώστε να προσαρμοστούν οι μικρομεσαίοι...
Αγγελάκι πι-πι: Εδώ, η γλώσσα του σώματος με άφησε προσωπικά άφωνο. ΜΠΡΑΒΟ ΑΛΕΞΗ! Έδωσε την εντύπωση ανθρώπου που μπορεί να χάσει, αλλά δεν εννοεί να ξεφτιλιστεί
12-9, τι ματς θεέ μου, να μην τελειώσει ποτέ

Αλλά όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος.
Αγγελάκι πι-πι: Συνοψίζοντας; Έμεινε σε μεγάλο βαθμό πιστός στο πρόγραμμα ΔΕΘ, με κρίσιμες ασάφειες σε ιδιωτικοποιήσεις, τράπεζες
Διαβολάκι πι-πι: Ασφαλώς, δεν ήταν πρόγραμμα αριστερής κυβέρνησης, δεν έθιξε το ευρωατλαντικό πλαίσιο.
Αγγελάκι πι-πι: Έδειξε όμως ότι έχει κόκκινες γραμμές και ότι αν του επιβληθεί η ρήξη, δεν θα παραδοθεί αμαχητί
Ντάξει, κάπου εδώ τα παίζει το ταμπλό και έχει χαθεί το σκορ μαζί με την μπάλα. Οπότε ας κρατήσουμε την αποφώνηση του μεγάλου πρωταγωνιστή πι-πι, ενώ παίρνει δηλώσεις από τον εαυτό του (το αγγελάκι από το διαβολάκι).
Έχει μεγάλη σημασία η κινητοποίηση της Τετάρτης να γίνει συλλαλητήριο κατά λιτότητας- Μέρκελ
Ε πες το εξ αρχής, πού το πας…

Προσωπικά πάντως δε βλέπω κάποιο χάρισμα στον ηθοποιό τσίπρα, με το υπολογισμένο τρέμουλο στη φωνή, τη συγκινητική παύση, τη γλώσσα του σώματος (αυτό πού το πας;), κοκ, ούτε καταλαβαίνω γιατί αυτή η κακοπαιγμένη παράσταση είναι προτιμότερη από τους κακόγουστους κουτσαβακισμούς του σαμαρά στον προηγούμενο θίασο, που ήταν καταφανώς γελοίοι, αλλά ίσως –για αυτό ακριβώς- και λιγότερο επικίνδυνοι.

Μπορώ ωστόσο να αναγνωρίσω την καλή σκηνοθεσία στο επικοινωνιακό κομμάτι και την πολύ καλή δουλειά του επιτελείου του –μέχρι κι επίσκεψη στη μόσχα για τα 70χρονα της αντιφασιστικής νίκης των λαών έχουν κλείσει στον αλέξη. Και δεν αποκλείεται αυτό το επικοινωνιακό παιχνίδι να έχει τελικά αποτέλεσμα και μεθαύριο στο σύνταγμα να μαζευτεί αρκετός κόσμος, για να στηρίξει την κυβέρνηση (μαζί με τη γνωστή συμμαχία των προθύμων του εξωκοινοβουλίου, σαν τον πι-πι).

Το μπαλάκι λοιπόν είναι στη δική μας πλευρά. Κι επειδή ελάχιστοι κρατούσαν ομπρέλες, για να αντιμετωπίσουν την επικοινωνιακή καταιγίδα, η μαζική λοβοτομή συνειδήσεων που επιχειρείται αυτές τις μέρες χρήζει άμεσης, πειστικής και μεθοδικής απάντησης.

Ο πεζόδρομος είχε τη δική του ιστορία

(Λογοκριμένο χρονογράφημα)

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς έχετε στην παρέα σας ή μάλλον έχετε συνυπάρξει ειρηνικά η ψυχροπολεμικά σε μια παρέα με κάποιον πούρο ιδεολόγο νεοφιλελέ (... ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ...) της καθημερινής, που χτες έδινε δώρο στη σειρά με τους μεγάλους ηγέτες τον τόμο με τον... (που-ρου-που-σου) [τυμπανοκρουσία] ιωάννη μεταξά [γιεεε...]. Ο οποίος δεν (... ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ...) πολύ καλό παιδί κατά τα άλλα, αν και στην επανάσταση θα φύγει από τους πρώτους (... ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ...) Και τι μπορείτε να κάνετε μαζί; Ονειρικό πρόγραμμα (... ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ...) απέναντι από το σημείο που εκτελέσε η 17νοέμβρη τον μπακογιάννη, όπου εγώ και εσύ σφε αναγνώστη μόνο νεράκι της βρύσης θα παραγγέλναμε (... ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ...) στο κέντρο της σκομπίας που ωστόσο έχει ελάχιστες ράμπες για αμεα και καροτσάκια (... ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ...) προς το μαξίμου, για να παίξουμε το παιχνίδι ποιος θα βρει τους περισσότερους μπάτσους, πρεσβείες κι υπουργεία (... ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ...) κι ενώ προσπερνάς επιδεικτικά την κλούβα, κοιτώντας ψηλά, το βάθος του ουρανού που είναι πάντα κόκκινο, τον χάνεις προς στιγμήν από την επιτήρησή σου (αλλά τώρα όλοι θα ‘μαστε σε αυτήν της εε) και τον ξαναβρίσκεις να παίρνει γραμμή από το όργανο.

-Έχει πορεία κύριε όργανο; -Ναι έχει.

{Πλάκα μας κάνει. Τι πήγε και του έπιασε κουβέντα;

Στάσου (μύγδαλα) όμως, έχει και  συνέχεια}.

-Μήπως να πάμε από την άλλη τότε;

-Δεν χρειάζεται, δεν είναι επικίνδυνο..

Να θες να ανοίξει η γη να σε καταπιεί.

Αν και εντάξει, η μισή ντροπή δική μας κι η άλλη μισή στο σύνταγμα ήταν. Απ’ όπου περάσαμε κατά τις οκτώ παρά και δεν είχε κλείσει πουθενά η κυκλοφορία, ούτε ένας δρόμος, ούτε καν η αμαλίας! Κι η μόνη σύγκρουση στα λουλουδάδικα που θα μπορούσε να παίξει, θα ‘ταν να χτυπήσει το καροτσάκι με το μωρό κάποιον περαστικό στη διάβαση. Ενώ οι συριζαίοι που είχαν συγκεντρωθεί και υποδύονταν το πλήθος, χωρούσαν όλοι μαζί στο πεζοδρόμιο από την πλευρά της πλατείας κι άκουγαν τραγούδια από το βανάκι. Γι’ αυτό κι ο σαμαράς, που είναι παλιά πουτάνα στο κορμπέτι, δε στοχοποίησε απλά το κίνημα και τους διαδηλωτές στους δρόμους, αλλά έκανε λόγο για «πεζοδρόμιο», για να γίνουν κι οι κατάλληλοι πολιτικοί συνειρμοί.

Ευτυχώς όμως κατέφτασαν γρήγορα τα μπλοκ της ανταρσύα να σώσουν τα προσχήμαα, γεμίζοντας τα κενά (τι καλοί άνθρωποι)! Γιατί αν ήταν να πέσει η κυβέρνηση από το λαό που κινητοποιεί στο δρόμο ο σύριζα, πιο πιθανό θα ήταν να πέσει κάτω από τα γέλια με την.. παλλαϊκή κατακραυγή του πεζοδρομίου της αμαλίας. Σαν τη συνήθη συμβουλή της κλασικής ελληνίδας μάνας: να προσέχεις και από το πεζοδρόμιο, ή μην πας στα βαθιά παιδί μου –γι’ αυτό μένει στα ρηχά νερά της σοσιαλδημοκρατίας. Και δεν υπήρχε και παμε πουθενά, να τους δίνει δικαιολογία αυτή τη φορά, ότι.. περιφρουρεί τη βουλή.

Τι νόημα έχει όμως να δίνουν άλλοθι μαζικότητας στις εκλογικές φιέστες των άλλων και να κάνουν τον χειροκροτητή τους ή τις γλάστρες μπροστά στις κάμερες, όπως τότε στη διερευνητική εντολή που πήρε ο σύριζα, χωρίς μάλιστα να έχουν καν έδρα στη βουλή, κάτι σαν εξωκοινοβουλευτικός κρετινισμός; Που δε σου λέω, και ο μητσάρας που την έκανε τις προάλλες και ήταν με την ανταρσύα στα τελευταία του, σα μαϊντανός ξεκίνησε την καριέρα του, πίσω από παίκτες που έκαναν δηλώσεις στην κάμερα. Ήτανε όμως άκρως συμπαθής κι έκανε τουλάχιστον την αντίστροφη διαδρομή. Κι ούτε καν αυτός στα νιάτα του δε θα δεχόταν να πάει σε εκείνη τη.. διερευνητική συνάντηση, να στηθεί μπροστά στο φακό.

Θα μου πεις, τι νόημα έχει να τα σκαλίζεις αυτά τώρα; Τα σκαλίζω, γιατί λέει πως κάποια σωματεία του συντονισμού δεν παίρνουν απόφαση για το συλλαλητήριο της 1^ης νοέμβρη, γιατί λέει δεν ειδοποιήθηκαν εγκαίρως, για να το συνδιοργανώσουν και να δούνε το γενικό πλαίσιο. Λες και στη χτεσινή φιέστα είχανε ρόλο συνδιοργανωτή. Ή δε θα μπορούσαν νά ‘ρθουν με διαφορετική προσυγκέντρωση έστω –και μακάρι να το κάνουν- όπως πάνε στις πορείες της γσεε ή κι αλλού. Κι αυτό ενώ στο ριζοσπάστη πχ γράφτηκε ένα από τα πιο νηφάλια αντίστοιχα κείμενα που έχει φιλοξενήσει το όργανο, και δεν αφήνει πολλά περιθώρια παρερμηνείας για το πώς και το γιατί. Καθείς εφ ω ετάχθη όμως..

Φεύγοντας από την πανεπιστημίου, σκεφτόμουν κάτι που έλεγε ο σκολαρίκος τις προάλλες στην εκδήλωση για το βρώμικο διαλυτικό ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας, που σμπαραλιάζει τους μαζικούς φορείς του κινήματος, και κολλούσε γάντι στην περίσταση. Κι όπως περπατάμε, βλέπουμε σε ένα κοντινό καφέ τη βαλαβάνη μόνη της, να διαβάζει ένα βιβλίο, στο ρόλο της άχνης ζάχαρης, σα να μη θέλει ακόμα να το αφήσει, για να πάει να δει μία ακόμα κακοστημένη παράσταση στη βουλή. Και δίπλα συναδέλφους της, στο ρόλο του πασόκου, με ρεσιτάλ ερμηνείας, να βαράνε έξαλλα παλαμάκια σε κάθε δεύτερη ατάκα του μεγάλου αρχηγού, όταν ανεβάζει τον τόνο, ενώ αυτή μένει σιωπηλή και ανέκφραστη. Αλλά μόνη της διάλεξε και τα λούζεται.

Και δεν ξέρω αν έχεις προσέξει, όσο μεγαλώνει ο αλέξης, που μιλάει κάπως αργά, σα να του τελειώνει η μπαταρία, φέρνει λίγο φυσιογνωμικά στον κουφοντίνα, με λίγα περισσότερα μαλλιά. Το πιο ανησυχητικό όμως είναι που ο κουφοντίνας αρχίζει να μοιάζει επικίνδυνα στον αλέξη, από πολιτική άποψη, αν δεις το κλείσιμο του βιβλίου του.

Και θα ‘ταν η ζωή μας άχαρη, δίχως άχνη ζάχαρη..

Αργά το βράδυ προλάβαμε την κορύφωση της σκιαμαχίας των πολιτικών αρχηγών –όσο νυχτώνει, η γκάβλα μεγαλώνει- και το λόγο του σαμαρά, που πάτησε την μπανανόφλουδα και καρφώθηκε άσχημα με τον πρετεντέρη· πρέπει και να δαγκώθηκε εκεί στο «όπως...», σταμάτησε λίγο, ίσως μετάνιωσε, αλλά ήταν αργά για να κάνει πίσω: «όπως... ο πρετεντέρης, που και μένα με έχει αδικήσει πολλές φορές...». Κι έγινε ο κακός χαμός. Αλλά όπως λέει μια σφίσσα, η ατάκα αυτή θα γίνει βαλβίδα εκτόνωσης της απόγνωσης, που βγαίνει ως οργή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να τα πούμε μεταξύ μας να ξεθυμάνουμε.

Κανείς όμως δεν έχει, ούτε κατά προσέγγιση, το σουξέ που έχουν οι ατάκες της αλέκας στη βουλή –αν όλοι πρόσεχαν με τον ίδιο τρόπο την ουσία των θέσεων του κκε, θα είχε λυθεί οριστικά και το διαβόητο επικοινωνιακό έλλειμμα του κόμματος, από το οποίο πάσχει διαχρονικά. Και τώρα που, όπως φαίνεται, έχουν κλειδώσει οι εκλογές το μάρτη και αρχίζει ουσιαστικά η προεκλογική περίοδος, θα λείψει πολύ η αλέκα από τα δημόσια πράγματα –άλλο αν κάποιοι θέλουν να μείνει συνολικά το κκε εκτός βουλής, για να μην τους χαλάει τη σούπα, και δε θα τους λείπαμε ιδιαίτερα.

Πάρε για παράδειγμα την περιβόητη ατάκα περί ανθρωπιστικής κρίσης. Τι λέει η αλέκα; Ότι ψάχνει ο κάθε μούσμουλος έκάποιον όρο για να κρύψει τον χαρακτήρα της κρίσης, ότι είναι δηλ καπιταλιστική, και αποφαίνεται πχ ότι είναι ανθρωπιστική, λες κι η κρίση αφορά ένα μειοψηφικό(;) κομμάτι που βιώνει πιο έντονα τις συνέπειες και ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχιας, κι όχι συνολικά το καπιταλιστικό σύστημα. Ποιο είναι το γενικό αήττητο συπέρασμα απ’ όλα αυτά; Ότι η αλέκα αρνείται την ύπαρξη ανθρωπιστικής κρίσης –ενδεχομένως και τη φτώχια ως φαινόμενο.

Και δεν είναι μόνο ένας που φτάνει σε αυτό το συμπέρασμα. Έχει και τόσους διαδικτυακούς φίλους που το επιβεβαιώνουν, ενισχύουν την αρχική του εντύπωση, το κάνουν πενηνταράκια σε όποιον το είχε χάσει και δεν το έβλεπε μόνος του. Στην τελική αλήθεια πρέπει να ‘ναι, αφού όλοι το λένε. Ποιοι όλοι; Ε να. Ο μπάμπης ο σουγιάς, ο γιάννης ο πεταλούδας..

Γι’ αυτό σου λέω έχει γούστο η συμμετοχική δημοκρατία/δημοσιογραφία των πολιτών. Και για να μην ξεχνιόμαστε: είναι γκάβλα η αστική δημοκρατία γενικώς..

Έλα αλέκα

Τηλεφώνησε μου – ίσως να μας βγει σε καλό

Τη στιγμή που οι έλληνες περιμένουν τον κουβέλη να αυτοκτονήσει πολιτικά για δύο υπουργεία, ή αλλιώς να κλειδώσουν οι επαναληπτικές εκλογές του ιουνίου, η κε του μπλοκ ασχολείται με το παρασκήνιο της δεύτερης διερευνητικής εντολής και φέρνει στην επιφάνεια πέντε υποθετικούς  τηλεφωνικούς διαλόγους μεταξύ του αλέξη (πολιτικό τέκνο του αλέκου) και της αλέκας.

1ος διάλογος

- Έλα αλέκα, πήρα για να δω αν και πότε μπορείς να βρεθούμε. Το σάββατο μπορείς;

- Όχι, όχι…

- Μήπως μπορείς δευτέρα;

- Μόνο στη δευτέρα παρουσία.

- Σοσιαλισμό μπορείς;

- Μπορώ, μπορώ, μπορώ!

- Ναι, αλλά δεν μπορώ εγώ (ωωωωωω)!

2ος διάλογος

- Έλα αλέκα, πήρα να σου πω πως σ’ αγαπώ, ότι εμείς και στη λαοκρατία πιστεύουμε και να σου ζητήσω συνάντηση.

- Μα τώρα μεταξύ μας να κοροϊδευόμαστε; Αφού δεν έχει νόημα. Τζάμπα χρεώνεσαι.

- Το ξέρω. Αλλά έτσι πληρώνεις εσύ… το πολιτικό κόστος. Τα λέμε.

3ος διάλογος

- Έλα αλέκα, εσύ που είσαι φιλόλογος, μήπως ξέρεις κανένα συνώνυμο της καταγγελίας ή της κατάργησης;

- Ναι αλλά γιατί ρωτάς;

- Γιατί έχω μωρέ να γράψω μια επιστολή στον μπαρόζο για το μνημόνιο και δεν μπορώ να τα πω έτσι χύμα. Πρέπει να τα στρογγυλέψω.

4ος διάλογος

- Είδες αλέκα; Αν κατεβαίναμε μαζί στις εκλογές, θα τις παίρναμε σχεδόν όλες τις μονοεδρικές.

- Μα ότι κερδίζαμε εκεί, θα μας το έπαιρνε από αλλού ο εκλογικός νόμος.

- Ναι, αλλά θα είχαμε βγει πρώτοι με διαφορά και θα φτιάχναμε κυβέρνηση.

- Μα αφού ο νόμος δίνει πενήντα έδρες στο πρώτο κόμμα, όχι σε συνασπισμούς κομμάτων. Εδώ είναι ζήτημα αν το δικαιούστε εσείς μόνοι σας το μπόνους.

- Θα σώζαμε όμως τους μισθούς και θα καταργούσαμε το μνημόνιο.

- Εντός του ευρώ και της εε; Πού τα πουλάς αυτά; Θα σε πετούσαν αυτοί έξω τότε.

- Ναι αλλά θα κερδίζαμε το τσάμπιονς λιγκ.

- …

- Να σου πω ας μείνει μεταξύ μας αυτό. Μην απογοητευτεί κι ο κόσμος, ε;

5ος διάλογος

- Έλα αλέκα, έχω ομάδα που κερδίζει για το βασικό (κυβερνητικό) σχήμα. Δεξιά ο κουβέλης, οργανωτής στο κέντρο ο κοτζιάς, ακροδεξιό εξτρέμ ο καμμένος, τα ορφανά του πασοκ αλλαγή στον πάγκο, ο γλέζος αρχηγός στους παλαίμαχους, ο τράγκας οργανωτής της κερκίδας στο πέταλο, αριστεροί εξωφυλαρούχες χάγιος, δελαστίκ κι εσείς παίρνετε τρία υπουργεία κι όλη την αριστερή πλευρά δική σας. Τι λες;

- Έλα αλέκο, η άμυνα σου είναι σαν τρύπιο σωσίβιο. Δεν πας πουθενά έτσι. Όχι μπάγερν, σαν παναθηναϊκός θα παίζαμε. Από μπά(ρ)τσα σε μπά(ρ)τσα θα μας πήγαιναν!

Η κε του μπλοκ περιμένει και τις δικές σας ιδέες. Αν δε σας βγαίνει το σχόλιο πάρτε το μηδέν.