Επειδή δεν ξέρω πώς να το προαναγγείλω κατάλληλα, θα το πω απλά.
Μια γκράντε, (δε)λαρζ, επιστροφή που κάνει αίσθηση, παίρνει μυαλά. Ου μην και τα αποστραγγίζει.
Καλή ανάγνωση...
Κάποτε κουράστηκα, παν τέσσερα-πέντε χρόνια από τότε που τα βρόντηξα κι αυτοεξορίστηκα σαν τον Καραμανλή στη σιωπή και την απόσταση ασφαλείας απ’ όλα. Κι αυτό σήμαινε όχι μόνο γιοκ γράψιμο, ούτε σχόλια, ούτε καν παρακολούθηση των υπολοίπων μπλογκ, ούτε καν επαφή με τους ανθρώπους που γράψαμε, δουλέψαμε μαζί, τίποτα ντιπ και να με συμπαθάν. Με κανέναν δεν μάλωσα, με κανέναν δεν είπα περίσσια κουβέντα. Τόσο πολύ με είχε φάει τα σκώτια αυτή η φάση που είπα νισάφι και πάτησα το ντελήτ ακάουντ.
Παράτησα κι άλλα πράγματα μετά απ’ αυτό, έκανα ρισέτ κι έκατσα να δω τριγύρω το τοπίο, προς τα που να κινηθώ. Κι έτσι κάπου εκεί, αφού είδα κι απόειδα, κουρασμένος απ’ την κρίση, τη φτώχια, την περιρρέουσα απαλεψιά αποφάσισα να την κοπανήσω απ την ιμπεριαλιστική ψωροκώσταινα στην αλλοδαπή.
Είχα μια ειδίκευση στα δίκτυα, ψάχτηκα, έκανα, έρανα και τελικά βρήκα μια δουλίτσα, μάζεψα τα μπογαλάκια μου και πήρα το αεροπλάνο για Τσεχία. Δεν πήρα μόνο των ομματιών μου αλλά και των “ομυαλών" μου, ας μου επιτραπεί το σχήμα λόγου: brain drain.
Μην περιμένετε καζαντζιδική ωδή στους πόνους της ξενιτιάς. Θα μου πεις δεν στεναχωρέθηκες; πώς δε στεναχωρέθηκα, τι είμαι βόιδι; Αλλά για τις ψυχολογικές απαλεψιές της "ελεύθερης μετακίνησης εργαζομένων” εντός της ΕΕ, μας τα παν κι άλλοι και πόσοι άλλοι ακόμα θα μας τα πουν.
Brain drain θα πει διαρροή, αποστράγγιση μυαλών, φρέσκα υγιή μυαλά που παίρνουν στροφές, φορτωμένα με γνώσεις, ειδικεύσεις κλπ που φυτρώνουν σε μια μόνο χώρα και διασκορπίζονται σε όλο το ντουνιά προς αναζήτησιν καλύτερων όρων πώλησης του ικανού προς εργασία τομαριού. Έτσι κι εγώ πούλησα το τομάρι μου στο μονοπώλιο, αποστραγγίχτηκα στο γιουσουρούμ για ένα κουστούμ’, χίλια ευρώ και 20 κουπόνια σίτισης το μήνα για να λιγδώσει το άντερο. Και μετά σου λέει στο σοσιαλισμό τους τάιζαν με δελτίο. Παρακάτω.
Και ποιος θα μείνει στην Ελλάδα να κάνει επανάσταση; Βρες τα τρακόσα εικοσιοχτώ λάθη στην ερώτηση. Νταξ, κανένας ποτέ δεν μ’ έκανε τέτοια ερώτηση αλλά όλοι οι εντός εκτός κι επί τ’ αυτά έκαμαν αυτή την ερώτηση στον εαυτό τους και στην ομήγυρη φωναχτά και κανείς δεν κατηγορήθηκε επειδή την έκανε και δεν έκατσε να ψωμολυσσάξει παρέα με τους υπόλοιπους.
Ποτέ καμμιά χώρα δεν άδειασε εντελώς απ’ τη φτώχεια και τη μετανάστεψη, π.χ η Ελλάδα δεν μπορεί από δέκα εκατομμύρια να πέσει π.χ στις τρακόσες σαρανταεφτά χιλιάδες. Επίσης, όταν ψωμολυσσάς το λογικό είναι να πα να βρεις ψωμί να φας. Ο εργατάκος, χειρωνάκτης η πνευματικός δεν έχει σημασία, αυτό έχει να πουλήσει αυτό θα πουλήσει. Θα πας εκεί που αγοράζουν, εδώ δεν αγόραζε κανένας.
Θα μου πεις, ναι, εσένα περιμέναν να πας να τους βγάλεις δουλειά. Όταν ο εντζινίερ στο Αμέρικα παίρνει βδομήντα-ογδόντα χιλιάρικα ντολαρς κι εσένα σου δίνουν στην Τσεχία δώδεκα δεκατρία, βρες ποιος ωφελείται και κέρδισε μαντολάτο. Σου λέει ο αμερικάνος ο ιμπεριάλας, εκεί μυαλό έχουν, κάνα αγγλικό ξέρουν, η ψωμόλυσσα Ρουμάνων, Βουλγάρων και κυρίως Ελλήνων δεν περιγράφεται, δώστου ένα χιλιαρικάκι και κάνα κουπόνι, πάρτι θα κάνει.
Ασφαλώς είναι αντικειμενικό πρόβλημα το μυαλό να φεύγει από μία μόνο χώρα και να πηγαίνει σε άλλη μόνο χώρα, μειώνεται η συνολική εξειδίκεψη μαζεμένη σ’ αυτή τη (μόνο) χώρα και δυσκολεύουν οι αντικειμενικές συνθήκες οικοδόμησης του σοσιαλισμού σε μια (μόνο) χώρα. Γιατί, άντε έκανες την επανάσταση, για να συντηρήσεις, πόσο μάλλον να χτίσεις καινούριες υποδομές, θες χέρια και μυαλά. Όσο λιγοστεύουν αυτά, ζορίζει το πράμα.
Όμως το μυαλό που πήγε σε άλλη χώρα δεν χάθηκε, θα χρησιμέψει βεβαίως για την αναπαραγωγή του ξένου κεφαλαίου, το ντόπιο (αλληλ)εξαρτημένο κεφάλαιο πήρε τον μπούλο. Κι όταν με το καλό γίνει επανάσταση και στην άλλη μόνο χώρα, η σε άλλη μόνο ομάδα χωρών, χαμένο δεν θα πάει το μυαλό. Θα οικοδομήσει σοσιαλισμό κι εδώ κι εκεί και παντού, όπου βρίσκεται τελωσπάντων. Και με τέτοια αλληλεπίδραση πια που υπάρχει, κλάνει η νύφη στο Βανκούβερ σκολνάει ο γάμος στην Κουάλα-Λουμπούρ, ο σοσιαλισμός σε μία μόνο χώρα δεν θα ναι ποτέ πια ο ίδιος...
Είναι αλήθεια, η μετανάστεψη σε κάνει λίγο τρότσκα αλλά θα μου πεις και ποιος δεν είναι και λίγο ή πολύ τρότσκας στις μέρες μας. Λίγος αριστερισμός, λίγη ανεμοβλογιά του κομμουνισμού δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, ίσα-ίσα φτιάχνει δεξιά αντισώματα. Αλλά μάλλον πέρασε πολύς καιρός και δεν τό’ χω πολύ με τους λεπτούς ιδεολογικούς ακροβατισμούς, μόνο με τους χοντροκομμένους.
Έλ’ αγάπη μου να σου πω για της ξενιτιάς τον πόνο
Άραγε θα κάμω ποτέ σοσιαλισμό σε τούτη τη χώρα μόνο;
Δελάρζ
