Θα ‘ναι σα να μπαίνει η Άνοιξη

Από τις προφητείες του γέροντα-παστίτσιου

Θα ‘ναι σαν μνημόνιο, αλλά δε θα είναι μνημόνιο.

Θα ‘ναι σα να το καταργούμε, αλλά θα κρατήσουμε το 70%.

Θα ‘ναι σαν τρόικα, αλλά δε θα την πούμε έτσι.

Θα ‘ναι σκυλί τρικέφαλο, αλλά δε θα το λέμε κέρβερο.

Και λερναία ύδρα, που ένα κεφάλι της κόβεις (δντ) και δύο φυτρώνουν (εε και εκτ). Εκτός κι αν τα κάψεις και τα σκοτώσεις από τη ρίζα τους, όχι ξεκομμένα. Άθλοι ηράκλειοι αλλά με λαίκή εξουσία.

Θα είναι σα να έχουμε αλλάξει, αλλά θα έχουμε βάλει τα ρούχα μας αλλιώς. Όπως στα χρόνια της (παρ)αλλαγής, που ήταν σα να κάναμε ανασχηματισμό, αλλά το βαφτίζαμε αναδόμηση και χαιρόμασταν.

Θα είναι σαν το πασόκ του ανδρέα, αλλά χωρίς τον κόσμο του, την εργατική του βάση, τα ριζοσπαστικά του συνθήματα. Αλλά θα κατεβαίνουν πάλι συγκεντρώσεις στους δρόμους να πανηγυρίζουν για τις (εργατικές) βάσεις που μένουν, που φεύγουν, που καταγγέλλονται και σκίζονται, σαν τα καλτσόν. Κι οι δημοσκοπήσεις των νταβατζήδων {που εμείς όμως -τρόπος του λέγειν «εμείς»- θα βάλουμε τάξη στις μπουρντελοδουλειές τους, και θα τους κάνουμε εθνική, αστική τάξη, με γνήσια πατριωτικά αισθήματα, σαν της γιάννας} μας δείχνουν λέει κάπου κοντά στο 48% του 81’. Αλλά κατά βάθος το κάνουν, γιατί μας πολεμάνε αλύπητα, σαν τροφαντό κατεστημένο, που εμείς θα το βάλουμε σε πρόγραμμα (ντράγκι) και θα το κάνουμε να αδυνατίσει. Και το κουκουέ τρίτο κόμμα, με τη νδ να καταρρέει, στα πρόθυρα της αξιωματικής αντιπολίτευσης...

Θα ‘ναι..., θα ‘ναι..., θα... θα... θα...

Θα ‘ναι σα να σας φτύνουμε, αλλά θα βρέχει.

Θα ‘ναι σα να γίνεται αίμα το νερό των 200 της καισαριανής.

Θα ‘ναι σα να ‘μαστε ποτάμι, αλλά να μας λένε αριστερή κυβέρνηση. Όλα τα λέμε, όλα τα χωράμε, και στη λαοκρατία πιστεύουμε.

Θα ‘ναι σα να έχουμε λαοκρατία, αλλά όπως το 44’. Και χωρίς το δεκέμβρη. Μόνο βάρκιζα. Και διαπραγμάτευση με τους εταίρους.

Θα είναι σαν αυριανή, αλλά θα ευαγγελιζόμαστε νέο ήθος. Και σαν την ομάδα αλήθειας του μουρούτη, αλλά με πιο εκλεπτυσμένη «αριστερή» χυδαιότητα και μεγαλύτερη διείσδυση στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης.

Θα είναι σαν τα γλυκερά, ανιαρά νανουρίσματα του κυρ-φώτη, αλλά θα μιλάει ο δραγασάκης, έξω απ’ τα δόντια, χωρίς μασέλα. Και σαν την πασοκική αλαζονεία, τη μόλις και μετά βίας συγκαλυμμένη, σαν την κοιλιά του μαρινάκη, που ασφυκτιά κάτω από το (λ)αχούρι πουκάμισο.

Θα ‘ναι ακριβώς όπως και πριν, αλλά κάθε σύγκριση θα είναι καταλυτικά και πάντα υπέρ μας. Θα ‘ναι σαν τον μπαμπούλα της δεξιάς, που δεν πρέπει να ξανάρθει.

Θα ‘ναι σα να συγκρουόμαστε, ενώ θα παίζουμε απλώς με τις λέξεις. Θα βάλουμε στην εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης και τον μπαμπινιώτη, για να διαγράφουμε από το τελικό κείμενο τις ενοχλητικές λέξεις και να μας προτείνει άλλες ισοδύναμες. Αν και αυτοί με τη μεγαλύτερη πείρα σε τέτοιες διαδικασίες είναι οι εαακίτες, από το διήμερό τους, με το δικό τους κείμενο, που βγαίνει μερικές μέρες αργότερα.

Θα ‘ναι σαν τις υποχωρήσεις της νεπ –λες και μέχρι τώρα είχαμε πολεμικό κομμουνισμό. Κι όσοι βγουν να πουν κάτι αντίθετο, θα ‘ναι αντικειμενικά με το μέρος της αντίδρασης, είτε το θέλουν είτε όχι, όπως η ανταρσία (με γιώτα) της κρονστάνδης.

Και σαν τις υποχωρήσεις του λένιν, που ήταν, λέει, ο μετρ των συμβιβασμών –διαβάστε ρε αστοιχείωτοι τα επιλεγμένα επιλεκτικά αποσπάσματα, που δείχνουν του λόγου το αληθές, αντί να διαβάζετε όλη την μπροσούρα- αλλά θα κυβερνάνε οι μενσεβίκοι.

Θα ‘ναι πραγματική επανάσταση, σαν αυτή του 21’. Ελευθερία ή διαπραγμάτευση για λελογισμένο θάνατο και σταδιακή απαγκίστρωση από την τουρκοκρατία. Και στο τέλος (ή κι εξ αρχής μπορώ να σου πω) νικάνε πάντα οι τσιφλικάδες –που είναι σαν το ρητό του λίνεκερ με τους γερμανούς μερκελιστές και τα πέναλτι. Ακόμα τούτη η άνοιξη ραγιάδες, ραγιάδες.

Θα ‘ναι από πάνω σαν τηγάνι, από κάτω σα βαμβάκι κι από πίσω σαν ψαλίδι. Τι είναι; Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβη...

Θα ‘ναι σα να μπαίνει η άνοιξη, αλλά θα έχουμε βαρυχειμωνιά και αντιλαϊκή θύελλα (μάρτης-γδάρτης και καλός παλουκοκάφτης).

Θα ‘ναι ουρανού κατάνυξη, αλλά χωρίς έφοδο στον ουρανό κι άλλα τέτοια επαναστατικά, που ανήκουν στη δευτέρα παρουσία και τη βασιλεία των ουρανών.

Υπάρχουν και χειρότερα, μα θα στα πω αργότερα...

Υστερόγραφο

Υπάρχουν και καλύτερα, μα αυτά θα ‘ρθουνε ύστερα.

Με τα ύστερα του κόσμου της εκμετάλλευσης, που υπερασπίζεται υστερικά η κυβερνώσα αριστερά, καλώντας το λαό να τη στηρίξει και να πληρώσει πχ από το υστέρημά του και το φετινό ένφια.