Φάε ένα σύντροφο (Β' Μέρος)

Μετά την απροσδόκητη επιτυχία του πρώτου μέρους με τις κατηγορίες συντρόφων και τις ορδές πιστών του mikeius που έφτασαν εδώ από τον τοίχο του στο facebook, έρχεται το δεύτερο μέρος, που όλοι περίμεναν, έχοντας ως αποκλειστικό του στόχο: περισσότερο σοσιαλισμό, περισσότερες ταμπέλες. Έχουμε και λέμε.

Ο σύντροφος φάντασμα

Πλανάται κάπου πάνω από την οργάνωση και στοιχειώνει την οργανωτική κάποιας όβας, αγνοώντας κι ο ίδιος ακόμα την ύπαρξή του σε αυτήν. Δεν έχει πατήσει ποτέ στα γραφεία, απαντά από σπάνια ως ποτέ στα τηλέφωνα (όταν δεν έχει φραγή κλήσεων) και ταλαιπωρεί άσκοπα τους συντρόφους που έχουν αναλάβει να τον βρουν και να τον ειδοποιήσουν. Αν κατά λάθος απαντήσει σε κάποιο τηλέφωνο από αριθμό που δεν ξέρει, σου κλείνει ραντεβού για συνάντηση και δεν έρχεται ποτέ. Κάποιοι σφοι ορκίζονται ότι τον έχουν δει και του έχουν μιλήσει, αλλά το πιθανότερο είναι ότι λένε ψέματα για να εντυπωσιάσουν τους υπόλοιπους.

Αγαπημένο μέρος όπου συχνάζει: η λίμνη του λοχ νες.

-Συμπληρωματικά με τον σύντροφο φάντασμα υπάρχει ο σύντροφος με πιστοποιημένη ύπαρξη, που δεν έρχεται ποτέ σε εξορμήσεις και λοιπά χαμαλίκια, γιατί θα έχει μάθημα, χορό, στίβο, άι κίντο, πολυάσχολη κοινωνική ζωή, ή γιατί έχει ξενυχτήσει συνειδητά το προηγούμενο βράδυ, και το πρωί δεν τον ξυπνάει τίποτα. Είδος που βαίνει προς εξαφάνιση μετά την αναβάθμιση των κριτηρίων για να είναι κανείς σύντροφος.

Ο οικοδόμος

Λαϊκό παιδί, το γιαπί, το πυλοφόρι, το μυστρί, που δεν μπορεί τις φλυαρίες, τα θέλει σταράτα και τα λέει τσεκουράτα. Έχει αλάνθαστο, ταξικό ένστικτο και μυρίζεται τα παπατζιλίκια από χιλιόμετρα. Στελεχώνουν την πρώτη γραμμή της περιφρούρησης και στις καταμετρήσεις τους αφιερώνουμε το σύνθημα που όλους μας ενώνει: έρχονται οι οικοδόμοι. Το τελευταίο διάστημα είναι κατά κανόνα χωρίς δουλειά, μακροχρόνια άνεργος και διψάει για εκδίκηση για το θάνατο του κοτζαρίδη.

Αγαπημένα αξεσουάρ: ένα κοντόξυλο στον ώμο ή παρά πόδα. Κι ο ρίζος στην κωλότσεπη ενός φαρδιού τζιν που του πέφτει αποκαλύπτοντας την ουρίτσα.

Ο καλός ρήτορας

Πρωταγωνιστεί στις συνελεύσεις, ταπώνει τους αντιπάλους μας και συνδυάζει συνδικαλιά και ουσία. Με δυο λόγια μιλάει περίπου σαν το μπογιόπουλο κι έχει συνήθως αντίστοιχο γκελ και στο γυναικείο φύλο, συντρόφισσες και μη. Alter ego του η πανέμορφη, δραστήρια συντρόφισσα, που γίνεται καθοδηγήτρια, ξυπνάει τα φαλλοκρατικά ένστικτα των αντιπάλων, αλλά τους έχει όλους και στο τέλος κανείς δε μπορεί να της πει «όχι».

Αγαπημένη κίνηση: το χτύπημα του χεριού στο τραπέζι, για να επιβάλει ησυχία πριν αρχίσει να μιλάει.

Ο γκρινιάρης

Είναι ο σύντροφος που του φταίνε οι πάντες και τα πάντα κι έχει να πει μια κακή κουβέντα για όλα, σαν το ομώνυμο στρουμφάκι. Από την υψηλή πολιτική και τα στελέχη, μέχρι τη μουσική στα πάρτι και μια στραβά κολλημένη αφίσα. Εάν παρ’ ελπίδα κάτι πάει καλά, τότε αυτό συνέβη α: ενάντια στις αρχές του ιστορικού υλισμού και β: μαζί με κάνα δυο στραβά που μόνο αυτός θα έχει εντοπίσει και τα οποία αναιρούν κάθε τι καλό. Εάν όντως δεν έχει πάει καλά, τότε νιώθει την κρυφή ηδονή της δικαίωσης να ρέει στο φάρυγγα. Η καλύτερή του είναι στις συνελεύσεις των οβ, όπου μπορεί να βάλει ευθέως εναντίον της κομμουνιστικής αισιοδοξίας και κάθε κακώς κείμενου, χωρίς να μπορεί να τον διακόψει κανείς για πέντε λεπτά. Καλύτερα όμως να τα λέει εκεί, παρά να μαυρίζει τις καρδιές των απ’ έξω.

Αγαπημένες φράσεις: «δεν πάμε καλά», «τα ‘λεγα εγώ», «μου τη δίνει...»

Η αιώνια επιρροή

Ο συναγωνιστής που όλοι τον νομίζουν για οργανωμένο σύντροφο, αλλά δεν είναι. Έχει καταλάβει το ζόρι που τραβάνε οι από μέσα κι έχει ‘βολευτεί’ στη γλύκα του απ’ έξω, όπου του κάνουν όλα τα χατίρια, μπας και τον καλοπιάσουν. Κι εν μέρει τη βρίσκει να ρίχνει χυλόπιτες στις προτάσεις στρατολόγησης που του κάνουν κάθε εβδομάδα. Κάποιες φορές όμως τον πιάνουν οι τύψεις και τρέχει περισσότερο κι απ’ τους οργανωμένους. Κατά κανόνα οργανώνεται όταν δεν το περιμένει κανείς, έχουν χάσει όλοι κάθε ελπίδα κι έχουν συμβιβαστεί με την απόρριψη.

Αγαπημένο φαγητό: οι χυλοπίτες

Ο διανοούμενος

Είναι ο σύντροφος που έχει διαβάσει και ξέρει απ’ έξω τα άπαντα λένιν, στάλιν, μαρξ, ένγκελς, ρόζας, γκράμσι, μάο τσετουνγκ από κλασικούς και του μάκη μαΐλη από τους σύγχρονους. Έχει ένα τσιτάτο για κάθε περίσταση κι ένα αντίδοτο για κάθε τσιτάτο των αντιπάλων. Απορεί γιατί κόπηκε το ένθετο της ιδεολογίας στον κυριακάτικο ρίζο, και γιατί η κομεπ δε γίνεται μηνιαία. Όταν οι άλλοι στο τραπεζάκι μιλάνε για γκόμενες, αυτός διαβάζει το βιβλίο της αλέκας για το γυναικείο ζήτημα. Κι όταν βρίσκει ομοίους του μπλέκει σε ατέρμονες συζητήσεις για το νόμο της αξίας στο σοσιαλισμό και τον ισπανικό εμφύλιο. Και τότε το βλέπεις να χάνεται ψηλά, στον κόσμο των ιδεών, και να κινδυνεύει να χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα.

Αγαπημένο ελαφρύ ανάγνωσμα για την παραλία: το Αντι-ντίρινγκ

Ο καλλιτέχνης

Είναι ο σύντροφος που άντεξε σε όλη τη δίωρη διάλεξη της μηλιαρονικολάκη στο φεστιβάλ για τη ρώσικη πρωτοπορία, ρούφηξε κάθε της λέξη και την ανέλυσε μετά με άλλους συντρόφους απ’ την (κ)όβα καλλιτεχνών. Φέρει βαρέως την αποτυχία και το κλείσιμο του συρμού. Τραβάει μαζί του μεγάλες παρέες συντρόφων στα αφιερώματα του σινεμά τριανόν, αλλά στο τέλος καταλήγει μόνος του σε μια άδεια, σκοτεινή αίθουσα. Ξέρει για το σοσιαλιστικό ρεαλισμό όσα γνωρίζει ο διανοούμενος για τους κλασικούς, αλλά θεωρεί ότι πρέπει να αξιοποιήσουμε κι άλλα ρεύματα, για να καλύψει τις σουρεάλ τάσεις του. Ονειρεύεται μια πολιτιστική επανάσταση στις γραμμές της οργάνωσης και ριζική ανανέωση στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα του φεστιβάλ, αλλά πάντα θα βρεθεί ένας κάφρος σφος να τον γειώσει στην πεζή πραγματικότητα. Αναλαμβάνει πολιτιστικός υπεύθυνος –ελλείψει άλλου- κι έχει μεγαλεπήβολα σχέδια για ψαγμένα πράγματα, που όμως σκοντάφτουν στην αδιαφορία των άλλων συντρόφων να τα υλοποιήσουν ή στα οικονομικά του κόμματος.

Αγαπημένο του έργο: το λευκό πάνω στο λευκό.

Ο τρεντοσύντροφος-σφισσα

Ο σύντροφος με γυαλί, μαλλί και παντελόνι lee, που ντύνεται και διασκεδάζει σαν δαπίτης. Αλλά αν του το πεις, θα σου απαντήσει ότι είναι μες στις μάζες και δεν είναι αντικοινωνικός σαν κι εσένα. Στα φεστιβάλ βασικά βαριέται και βρίσκει καταφύγιο στο κουβανέζικο μπαρ που είναι ό,τι πιο trendy υπάρχει στον χώρο. Απεχθάνεται το φραπέ και τις ρετσίνες, τις υπόγειες ταβέρνες και τα σκοτεινά καταγώγια όπου τον τραβάει συνήθως η όβα του. Γίνεται όμως party animal κάθε χρόνο στις απόκριες, στα πάρτι της οργάνωσης και σε ό,τι άλλο περιέχει μπίτια. Απαντάται συχνότερα ως είδος στη νομική, την ασοεε και τις καινούριες γενιές εν γένει. Πάει συμπλήρωμα με δυο παλιότερους, μαλλιάδες συντρόφους σε στιλ γερουσίας στο μάπετ σόου, να σχολιάζουν πώς έχει καταντήσει η νέα γενιά.

Αγαπημένο ποτό: daquiry φράουλα. Μότο ζωής: μα γιατί να χαρίζουμε σύντροφοι τη μύκονο στους αστούς;

Ο αριστεριστής σύντροφος

Σύντροφος που προοριζόταν για εαακίτης, αλλά έμπλεξε με καλές παρέες και σώθηκε. Φοράει συνήθως σανδάλια και σαλβάρια. Κάνει ελεύθερο κάμπινγκ με τζιβάτους και μπαφάτους, χωρίς να είναι απαραίτητα τέτοιος. Ακούει μάλαμα και θανάση και πιστεύει ότι φέρνουμε τον λάθος παπακωνσταντίνου στα φεστιβάλ, όπου βρίσκει παρηγοριά στη μπάντα μπασότι. Πιστεύει ότι το 89’ κάναμε λάθος με τον τζανετάκη (αλλά δεν το λέει παραέξω) και θέλει να φωνάξει με πάθος το σύνθημα για τον τεμπονέρα (που ζει, ζει...) αλλά επικρατεί ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός και το πνίγει μέσα του. Δεν του αρέσει να λέμε φρικιά τους αναρχικούς κι αριστεριστές τους εξωκοινοβουλευτικούς –τουλάχιστον όχι μπροστά του. Οι πιο πολλές παρέες του είναι φρικιά κι αριστεριστές, αλλά οι σχέσεις τους δοκιμάστηκαν σκληρά μετά το απεργιακό διήμερο του περασμένου οκτώβρη.

Αγαπημένο βιβλίο: ο αριστερισμός του λένιν.

Φράση που ακούει συνήθως: «κι οι κολλημένοι οι κνίτες... δεν εννοώ εσένα, εσύ δεν είσαι σαν αυτούς..»

Υπάρχει επίσης ο κουτσομπόλης σύντροφος (αγαπημένη του φράση: «τα ‘μαθες;» και τα άλλα τα τρώει ο δαίμων της λογοκρισίας) κι ο κλασικός ο μαλάκας ο σύντροφος (γεωργίου speaking) που δεν καταλαβαίνει τι του λες, ή πάει και γράφει αυτά που δεν πρέπει στο διαδίκτυο και τους εκθέτει όλους. Καλή ώρα...

Δείτε επίσης τις προτάσεις του κάσπερ (κι άλλων σφων αναγνωστών), πχ για το σύντροφο που τα κάνει όλα, στα σχόλια του πρώτου μέρους.

Αν υπήρχε επόμενο μέρος (που μάλλον δεν...) θα αφορούσε τους διάφορους τύπους αριστερών, πλην λακεδαιμονίων που τους εξαντλήσαμε σήμερα. Γίνονται δεκτές κάθε είδους παρατηρήσεις ενστάσεις και προτάσεις για άλλες προσθήκες.