Λοιπόν ξέρεις δεν υπάρχει ίσως πιο δυνατό και λανθασμένο στερεότυπο απ' το ότι εμείς είμαστε οι κακοί σεχταριστές κι οι άλλοι οι καλοί ενωτικοί, που τους αποκρούουμε αναίτια κι ανεξήγητα.
Πάρε και μέτρα μόνο μερικά παραδείγματα των τελευταίων ημερών. Στους αγρότες η τακτική μας είναι στο έπακρο ενωτική. Σε τέτοιο βαθμό που αν υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια κάποιο σημείο για να γίνει κριτική, αυτό ήταν ότι ήμασταν υπέρ του δέοντος ενωτικοί (πχ με κάποιους δεξιούς αγροτοσυνδικαλιστές) κι όχι για το αντίθετο.
Στην απεργία των ναυτεργατών, την οργάνωση του αγώνα και την περιφρούρησή του, τα σήκωσαν σχεδόν εξ ολοκλήρου οι δικές μας δυνάμεις. Και μιλάμε για έναν χώρο, όπου δεν έχουμε καν την πλειοψηφία στο διοικητικό συμβούλιο της ομοσπονδίας -ο πρόεδρός του, ο νταλακογιώργος είναι συνδικαλιστικό στέλεχος του συνασπισμού. Παρόλα αυτά όταν ήρθε η κουβέντα στις ευθύνες της ομοσπονδίας, ο τσιμπόγλου έλεγε: δεν είναι της ώρας αυτά, θα τα δούμε αργότερα.
Στην απεργία του μετρό, που δεν είναι σωματείο που συσπειρώνεται στο παμε, οι δικοί μας έσπευσαν πρώτοι τα ξημερώματα, μετά την εισβολή των ματ στο αμαξοστάσιο. Και την επόμενη μέρα είχαμε συλλαλητήριο συμπαράστασης συνολικά στον αγώνα στις μεταφορές. Ενώ ο πρόεδρος του σωματείου (πασοκογενές στέλεχος, που στις τελευταίες εκλογές κατέβηκε με την ανταρσύα) έβγαινε στο ραδιόφωνο κι έλεγε ότι κρύβεται για να μην τον συλλάβουν, την ίδια ώρα που μοιράζονταν τα χαρτιά της επιστράτευσης στους απεργούς.
Στο περίφημο σουμουτου (σωματείο μισθωτών τεχνικών), όπου όλες οι άλλες δυνάμεις, από σύριζα μέχρι ελαφρά αναρχία, συμφωνούν σε κάθε συνέλευση σε ένα κοινό πλαίσιο απέναντι σε αυτό της εσακ, την τελευταία φορά τους κάναμε πρόταση να κατεβάσουμε κοινό πλαίσιο για όλα τα θέματα πλην της συγκέντρωσης, εφόσον δεν υπήρχε συμφωνία επ' αυτού. Αλλά απορρίφθηκε συνοπτικά, για να καταγραφεί η απόφαση του σωματείου στη συγκέντρωση των πρωτοβάθμιων.
Εν τω μεταξύ στις συγκεντρώσεις του παμε (όπου μας έχουν γανιάσει για τα κομματικά καπέλα), δεν υπάρχει για δείγμα ούτε μία κομματική σημαία, ενώ κατεβαίνει ευρύτερα κόσμος, που είναι ζήτημα αν ψηφίζει το κόμμα στις εκλογές. Κι εσχάτως σπανίζουν και τα "αυτοαναφορικά" συνθήματα για το παμε καθαυτό.
Στη θεσσαλονίκη ειδικά, όταν η πορεία μας σταύρωσε με την προσυγκέντρωση της καμάρας, δεν είχαμε ούτε κορδόνια περιφρούρησης, ούτε ζώνες, ούτε τίποτα. Ενώ οι αναρχοσυνδικαλιστές της εσε θυμήθηκαν να φωνάξουν ούτε παμέ (ο τόνος στη λήγουσα για να βγαίνει η ρίμα) ούτε γσεε, και στη συνέχεια την έπεσαν ενωτικά στους καμένους των ανελ, που -αν δεν κάνω λάθος- προσπάθησαν να βρουν καταφύγιο στα δικά μας μπλοκ.
Τα βάζεις κάτω, τα ζυγίζεις και λες: φαντάσου δηλ να ήμασταν κι ενωτικοί, τι θα γινόταν..
Βάλ' τα τώρα κάτω να δεις κι από την άλλη πλευρά σε τι μεταφράζεται η ενότητα, σε διάκριση με το δικό μας σεχταρισμό.
Αν δεις τις απεργιακές συγκεντρώσεις της αθήνας πχ, ο μισός σύριζα καλεί (ως κόμμα) στο πεδίο του άρεως με τη γσεε, κι ο άλλος μισός στο μουσείο, για να ακολουθήσει από πίσω την πορεία της γσεε. Αν δεις την ανταρσύα το ίδιο. Ο κάθε χώρος έχει τη δική του συνδικαλιστική κίνηση και διαφορετική τακτική, ακόμα κι από τις δυνάμεις που βρίσκονται στο ίδιο μετωπικό σχήμα -και με τις οποίες συμμαχεί εκλογικά. Κι όλοι μαζί έχουν δεκάδες κομματικά πανό και σημαίες, και δυο-τρεις αλυσίδες ενδεικτικά πίσω από το καθένα, για να ακολουθήσει το επόμενο μπλοκ.
Τι ενότητα είναι λοιπόν αυτή που χτίζεται από τα πάνω με συμφωνίες εκλογικού (και οσονούπω κυβερνητικού) χαρακτήρα, χωρίς να περπατά στο εργατικό κίνημα; Και γιατί πρέπει να νιώθει υπόλογος και να απολογείται όποιος χώρος έχει διαλέξει να απέχει από τέτοια "ενωτικά" μαγειρέματα;
Θα μου πεις το ζητούμενο είναι η κοινή δράση στο σήμερα για το πρόβλημα επιβίωσης που αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός κι απαιτεί άμεση λύση, κτλ. Ωραία.
Δες λοιπόν αυτή την πρόταση εκπαιδευτικών του σύριζα, που δημοσίευσε τις προάλλες η αυγή, για μια αριστερή δοε (διδασκαλική ομοσπονδία). Στην ουσία μιλάνε για "αριστερά σωματεία", με δηλωμένη πολιτική κατεύθυνση. Τι είδους ενωτική αντίληψη μες στο κίνημα είναι αυτή που διαχωρίζει τους εργαζόμενους με βάση την κομματική-πολιτική τους ένταξη, αντί να επικεντρώνει στο κοινό ταξικό συμφέρον των εργαζομένων και τον κοινό αγώνα για να λύσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν;
Αυτοί που στις πλατείες υποτάχθηκαν πλήρως στην "αυθόρμητη" λογική του ακομμάτιστου -για να την εξαργυρώσουν εκλογικά- μιλάνε τώρα για αριστερά σωματεία. Αλλά όταν τους χρειάζεται, επαναφέρουν την ίδια λογική για να αποκλείσουν "ενωτικά" τους κακούς σεχταριστές από τη συνδικαλιστική δράση και τις αρχαιρεσίες του σωματείου, όπως πχ στην ικαρία, όπου οι "ενωτικές αριστερές δυνάμεις" της ελμε απέκλεισαν από το ψηφοδέλτιό μας μια εκπαιδευτικό, επειδή ήταν αποσπασμένη εδώ κι έναν χρόνο σε δουλειά του κόμματος.
Τι είδους ενιαίο εργατικό μέτωπο μπορεί να συγκροτηθεί άραγε με αυτόν τον τρόπο; Φαντάσου δηλ να ήταν τίποτα σεχταρισταί, σαν κι εμάς, και να μην ήταν έμπλεοι φιλικών κι ενωτικών διαθέσεων.
Τέτοιου είδους ενότητα όμως μπορούμε να τους την χαρίσουμε. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα πιο διαλυτικό (λικβινταριστικό, όπως το λέμε στη δική μας ορολογία) από αυτήν "την ενωτική" τακτική, που επικαλείται μηχανικά ή και υποκριτικά την ενότητα, χωρίς να την επιθυμεί κατά βάθος. Κι όταν την πετυχαίνει το κάνει κυρίως από τα πάνω, σε εκλογική κι ολοένα πιο δεξιά πολιτική βάση.
Ενώ κάθε φορά που εκφράστηκε πολιτικά κατά το παρελθόν -ενίοτε και με τη συμμετοχή των κομμουνιστών- προσθέτοντας το δικό της λιθαράκι στο μεταμοντέρνο πολιτικό χυλό, έγινε πολύ φανερό ποια ακριβώς ήταν η στόχευσή της ως προς το κόμμα: η διάλυσή του ως αυτοτελής κι οργανωμένη πρωτοπορία.
Τη στιγμή που οι ίδιες δυνάμεις "κλαψουρίζουν" με αστικά σχεδόν κριτήρια για το "μονοκομματικό μοντέλο του υπαρκτού σοσιαλισμού" που θα τους στερούσε μελλοντικά τη δυνατότητα να διατηρήσουν με συντεχνιακό σχεδόν πνεύμα το μαγαζάκι τους, που βρίσκεται στα όρια της επιβίωσης.
Είναι ελεύθεροι λοιπόν να συνεχίσουν χωρίς το κόμμα την "ενωτική" τους πορεία και να τραβήξουν πιασμένοι χέρι-χέρι προς το βούρκο, όπως έλεγε στον καιρό του ο βλαδίμηρος. Όταν μιλάνε για ενότητα και συμμαχία οι κομμουνιστές, εννοούν κάτι πολύ πιο βαθύ και στέρεο, για να το αφήσουν να κυλιστεί σε αυτό το βούρκο των τακτικισμών και να εκφυλιστεί.
Είναι εντελώς διαφορετικής ποιότητας ζήτημα το πώς την παλεύουν και την προωθούν και αν θα μπορούσαν να το κάνουν καλύτερα. Είναι τελείως διαφορετικό ζήτημα αν ο κάθε σύντροφος στον χώρο του μαθαίνει να είναι μαζικό στοιχείο και να συσπειρώνει τον κόσμο γύρω του, να τραγουδάει για να τον σμίξει κι όχι για να ξεχωρίσει από αυτόν. Το ίδιο κι η τακτική συμμαχιών του κόμματος και το πώς υπηρετεί τη συγκέντρωση δυνάμεων για το στρατηγικό στόχο.
Που μπορεί να συμπεριλάβει μελλοντικά κάποια κομμάτια του σύγχρονου "ενωτικού" μπλοκ, αλλά σε καμία περίπτωση το σύνολό τους και το είδος της ενότητας που προωθούν σήμερα.
Πάρε και μέτρα μόνο μερικά παραδείγματα των τελευταίων ημερών. Στους αγρότες η τακτική μας είναι στο έπακρο ενωτική. Σε τέτοιο βαθμό που αν υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια κάποιο σημείο για να γίνει κριτική, αυτό ήταν ότι ήμασταν υπέρ του δέοντος ενωτικοί (πχ με κάποιους δεξιούς αγροτοσυνδικαλιστές) κι όχι για το αντίθετο.
Στην απεργία των ναυτεργατών, την οργάνωση του αγώνα και την περιφρούρησή του, τα σήκωσαν σχεδόν εξ ολοκλήρου οι δικές μας δυνάμεις. Και μιλάμε για έναν χώρο, όπου δεν έχουμε καν την πλειοψηφία στο διοικητικό συμβούλιο της ομοσπονδίας -ο πρόεδρός του, ο νταλακογιώργος είναι συνδικαλιστικό στέλεχος του συνασπισμού. Παρόλα αυτά όταν ήρθε η κουβέντα στις ευθύνες της ομοσπονδίας, ο τσιμπόγλου έλεγε: δεν είναι της ώρας αυτά, θα τα δούμε αργότερα.
Στην απεργία του μετρό, που δεν είναι σωματείο που συσπειρώνεται στο παμε, οι δικοί μας έσπευσαν πρώτοι τα ξημερώματα, μετά την εισβολή των ματ στο αμαξοστάσιο. Και την επόμενη μέρα είχαμε συλλαλητήριο συμπαράστασης συνολικά στον αγώνα στις μεταφορές. Ενώ ο πρόεδρος του σωματείου (πασοκογενές στέλεχος, που στις τελευταίες εκλογές κατέβηκε με την ανταρσύα) έβγαινε στο ραδιόφωνο κι έλεγε ότι κρύβεται για να μην τον συλλάβουν, την ίδια ώρα που μοιράζονταν τα χαρτιά της επιστράτευσης στους απεργούς.
Στο περίφημο σουμουτου (σωματείο μισθωτών τεχνικών), όπου όλες οι άλλες δυνάμεις, από σύριζα μέχρι ελαφρά αναρχία, συμφωνούν σε κάθε συνέλευση σε ένα κοινό πλαίσιο απέναντι σε αυτό της εσακ, την τελευταία φορά τους κάναμε πρόταση να κατεβάσουμε κοινό πλαίσιο για όλα τα θέματα πλην της συγκέντρωσης, εφόσον δεν υπήρχε συμφωνία επ' αυτού. Αλλά απορρίφθηκε συνοπτικά, για να καταγραφεί η απόφαση του σωματείου στη συγκέντρωση των πρωτοβάθμιων.
Εν τω μεταξύ στις συγκεντρώσεις του παμε (όπου μας έχουν γανιάσει για τα κομματικά καπέλα), δεν υπάρχει για δείγμα ούτε μία κομματική σημαία, ενώ κατεβαίνει ευρύτερα κόσμος, που είναι ζήτημα αν ψηφίζει το κόμμα στις εκλογές. Κι εσχάτως σπανίζουν και τα "αυτοαναφορικά" συνθήματα για το παμε καθαυτό.
Στη θεσσαλονίκη ειδικά, όταν η πορεία μας σταύρωσε με την προσυγκέντρωση της καμάρας, δεν είχαμε ούτε κορδόνια περιφρούρησης, ούτε ζώνες, ούτε τίποτα. Ενώ οι αναρχοσυνδικαλιστές της εσε θυμήθηκαν να φωνάξουν ούτε παμέ (ο τόνος στη λήγουσα για να βγαίνει η ρίμα) ούτε γσεε, και στη συνέχεια την έπεσαν ενωτικά στους καμένους των ανελ, που -αν δεν κάνω λάθος- προσπάθησαν να βρουν καταφύγιο στα δικά μας μπλοκ.
Τα βάζεις κάτω, τα ζυγίζεις και λες: φαντάσου δηλ να ήμασταν κι ενωτικοί, τι θα γινόταν..
Βάλ' τα τώρα κάτω να δεις κι από την άλλη πλευρά σε τι μεταφράζεται η ενότητα, σε διάκριση με το δικό μας σεχταρισμό.
Αν δεις τις απεργιακές συγκεντρώσεις της αθήνας πχ, ο μισός σύριζα καλεί (ως κόμμα) στο πεδίο του άρεως με τη γσεε, κι ο άλλος μισός στο μουσείο, για να ακολουθήσει από πίσω την πορεία της γσεε. Αν δεις την ανταρσύα το ίδιο. Ο κάθε χώρος έχει τη δική του συνδικαλιστική κίνηση και διαφορετική τακτική, ακόμα κι από τις δυνάμεις που βρίσκονται στο ίδιο μετωπικό σχήμα -και με τις οποίες συμμαχεί εκλογικά. Κι όλοι μαζί έχουν δεκάδες κομματικά πανό και σημαίες, και δυο-τρεις αλυσίδες ενδεικτικά πίσω από το καθένα, για να ακολουθήσει το επόμενο μπλοκ.
Τι ενότητα είναι λοιπόν αυτή που χτίζεται από τα πάνω με συμφωνίες εκλογικού (και οσονούπω κυβερνητικού) χαρακτήρα, χωρίς να περπατά στο εργατικό κίνημα; Και γιατί πρέπει να νιώθει υπόλογος και να απολογείται όποιος χώρος έχει διαλέξει να απέχει από τέτοια "ενωτικά" μαγειρέματα;
Θα μου πεις το ζητούμενο είναι η κοινή δράση στο σήμερα για το πρόβλημα επιβίωσης που αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός κι απαιτεί άμεση λύση, κτλ. Ωραία.
Δες λοιπόν αυτή την πρόταση εκπαιδευτικών του σύριζα, που δημοσίευσε τις προάλλες η αυγή, για μια αριστερή δοε (διδασκαλική ομοσπονδία). Στην ουσία μιλάνε για "αριστερά σωματεία", με δηλωμένη πολιτική κατεύθυνση. Τι είδους ενωτική αντίληψη μες στο κίνημα είναι αυτή που διαχωρίζει τους εργαζόμενους με βάση την κομματική-πολιτική τους ένταξη, αντί να επικεντρώνει στο κοινό ταξικό συμφέρον των εργαζομένων και τον κοινό αγώνα για να λύσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν;
Αυτοί που στις πλατείες υποτάχθηκαν πλήρως στην "αυθόρμητη" λογική του ακομμάτιστου -για να την εξαργυρώσουν εκλογικά- μιλάνε τώρα για αριστερά σωματεία. Αλλά όταν τους χρειάζεται, επαναφέρουν την ίδια λογική για να αποκλείσουν "ενωτικά" τους κακούς σεχταριστές από τη συνδικαλιστική δράση και τις αρχαιρεσίες του σωματείου, όπως πχ στην ικαρία, όπου οι "ενωτικές αριστερές δυνάμεις" της ελμε απέκλεισαν από το ψηφοδέλτιό μας μια εκπαιδευτικό, επειδή ήταν αποσπασμένη εδώ κι έναν χρόνο σε δουλειά του κόμματος.
Τι είδους ενιαίο εργατικό μέτωπο μπορεί να συγκροτηθεί άραγε με αυτόν τον τρόπο; Φαντάσου δηλ να ήταν τίποτα σεχταρισταί, σαν κι εμάς, και να μην ήταν έμπλεοι φιλικών κι ενωτικών διαθέσεων.
Τέτοιου είδους ενότητα όμως μπορούμε να τους την χαρίσουμε. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα πιο διαλυτικό (λικβινταριστικό, όπως το λέμε στη δική μας ορολογία) από αυτήν "την ενωτική" τακτική, που επικαλείται μηχανικά ή και υποκριτικά την ενότητα, χωρίς να την επιθυμεί κατά βάθος. Κι όταν την πετυχαίνει το κάνει κυρίως από τα πάνω, σε εκλογική κι ολοένα πιο δεξιά πολιτική βάση.
Ενώ κάθε φορά που εκφράστηκε πολιτικά κατά το παρελθόν -ενίοτε και με τη συμμετοχή των κομμουνιστών- προσθέτοντας το δικό της λιθαράκι στο μεταμοντέρνο πολιτικό χυλό, έγινε πολύ φανερό ποια ακριβώς ήταν η στόχευσή της ως προς το κόμμα: η διάλυσή του ως αυτοτελής κι οργανωμένη πρωτοπορία.
Τη στιγμή που οι ίδιες δυνάμεις "κλαψουρίζουν" με αστικά σχεδόν κριτήρια για το "μονοκομματικό μοντέλο του υπαρκτού σοσιαλισμού" που θα τους στερούσε μελλοντικά τη δυνατότητα να διατηρήσουν με συντεχνιακό σχεδόν πνεύμα το μαγαζάκι τους, που βρίσκεται στα όρια της επιβίωσης.
Είναι ελεύθεροι λοιπόν να συνεχίσουν χωρίς το κόμμα την "ενωτική" τους πορεία και να τραβήξουν πιασμένοι χέρι-χέρι προς το βούρκο, όπως έλεγε στον καιρό του ο βλαδίμηρος. Όταν μιλάνε για ενότητα και συμμαχία οι κομμουνιστές, εννοούν κάτι πολύ πιο βαθύ και στέρεο, για να το αφήσουν να κυλιστεί σε αυτό το βούρκο των τακτικισμών και να εκφυλιστεί.
Είναι εντελώς διαφορετικής ποιότητας ζήτημα το πώς την παλεύουν και την προωθούν και αν θα μπορούσαν να το κάνουν καλύτερα. Είναι τελείως διαφορετικό ζήτημα αν ο κάθε σύντροφος στον χώρο του μαθαίνει να είναι μαζικό στοιχείο και να συσπειρώνει τον κόσμο γύρω του, να τραγουδάει για να τον σμίξει κι όχι για να ξεχωρίσει από αυτόν. Το ίδιο κι η τακτική συμμαχιών του κόμματος και το πώς υπηρετεί τη συγκέντρωση δυνάμεων για το στρατηγικό στόχο.
Που μπορεί να συμπεριλάβει μελλοντικά κάποια κομμάτια του σύγχρονου "ενωτικού" μπλοκ, αλλά σε καμία περίπτωση το σύνολό τους και το είδος της ενότητας που προωθούν σήμερα.
Με βάση αυτά που λες στο ποστ και που αντιστοιχούν στην πραγματικότητα έχω να πω τα εξής :
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχει γίνει πολύ συζήτηση για το αν το ΚΚΕ στις τελευταίες κιητοποιήσεις άλλαξε την τακτικη των ξεχωριστών συγκεντρώσεων.
-Οι μεγάλες αστικές εφημερίδες για να προβοκάρουν αναφέρουν ότι το ΚΚΕ ξαναμπαίνει δυναμικά στο κίνημα για να πάρει πίσω τους ψηφοφορους από το κίνημα.
- Ο "εργατικός αγώνας" σε άρθρο του λέει ότι πρόκειται για αλλαγη γραμμής (σωστή μεν) που όμως αν είναι έτσι πρέπει ανοιχτα η ηγεσία να το διακυρήξει.
Το ενδιαφέρον θα είναι αν το ΚΚΕ ακολουθήσει την λογική του ενιαίου μετώπου του 3ου της ΚΔ, χωρίς κυβερνητικούς κρίκους και στάδια αλλά με ενιαίο μέτωπο ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ ΣΤΟ ΚΙΝΗΜΑ.
Δηλαδή περπαταμε χώρια και χτυπάμε μαζί στο κίνημα, κάνουμε διαγωνισμό αγωνιστικότητας στα καθημερινα προβλήματα με τους σοσιαλδημοκράτες για να τους εκθέσουμε και να τους πάρουμε τον κόσμο.
Αυτη η γραμμη διαφέρει με την τακτικη των ΚΚ επί σοσιαλφασισμού, που ήταν δεν δρούμε μαζι με φασιστες.
Επίσης οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι έχει τεράστιους κινδύνους αντί να πάρουμε τον κόσμο από τους ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ, να μας πάρουν αυτοί το κόμμα.
Τέλος ότι οφείλω να παρατηρησω ότι έτσι πως μας τα λες, σε λίγο θα κατηγορήσεις τον ΣΥΡΙΖΑ για σεχταρισμό.
οψόμεθα.
το σίγουρο είναι ότι το ΚΚΕ βρίσκεται σε πορεία μετάβασης.
Αν θες την άποψη μου το πρόβλημα του ΚΚΕ δεν βρίσκεται σε ζητήματα τακτικης που από τα παραπάνω όπως φαίνεται στρεφεται ο προβληματισμός της ηγεσίας, αλλά σε ζητήματα στρατηγικης. Πιο συγκεκριμένα αν δουλέυουμε στην καθημερινότητα με την στρατηγικη και υπάρχουν πολλά παραδείγματα που δείχνουν ότι με ευθυνη της ηγεσίας δεν γίνεται αυτό.
Καμίλο Μπερνέρι
οποτε μπορεσεις κ αν μπορεσεις,εξηγησε λιγο τι εγινε στο ΣΜΤ γιατι με μπερδευεις λιγο.
ΑπάντησηΔιαγραφήδλδ πως γινεται η δυναμη που εντασσεται στο ΠΑΜΕ να κανει κοινο πλαισιο με δυναμεις αλλες που δν καλουν στην συγκεντρωση του ΠΑΜΕ κ καλουν με τους οπορτουνιστες;κ μαλιστα αφηνοντας εξω τον τοπο της συγκεντρωσης.....ειναι λιγο μπερδεγυεη το πραμα
-Όχι βέβαια, δεν κατηγορώ για σεχταρισμό το σύριζα, αλλά για υποκριτική επίκληση της ενότητας.
ΑπάντησηΔιαγραφή-Επειδή δεν ήμουν παρών στη συνέλευση του σμτ, και μεταφέρω την πληροφορία από πηγή που θεωρώ έμπιστη, δε θα πω κάτι που μπορεί να είναι ανακριβές και θα περιμένω την παρέμβαση της πηγής, σε πρώτη ευκαιρία.
στο ΣΜΤ δεν υπήρχε καμία τέτοια πρόταση και μάλιστα ήταν η ΕΣΑΚ που ζήτησε να γίνει καταμέτρηση, παρόλη την εμφανή διαφορά. Εξάλλου όπως είχε δηλώσει και ο ένας εκ των 2 ομιλητών της ΕΣΑΚ, "μας χωρίζει άβυσσος".
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρεπιπτόντως, η αυτόνομη παρέμβαση είχε αποχωρήσει από τη Συνέλευση - πράγμα που σχολιάστηκε και από τον 2ο ομιλητή σας, επομένως αυτά που γράφεις σχετικά με το "όλοι ενάντια στο ΠΑΜΕ" είναι εντελώς ανυπόστατα .
Σχετικά με το αμαξοστάσιο, πάλι δεν ισχύει ότι λες γιατί ήμουν εκεί και το βράδυ και το ξημέρωμα και σίγουρα δεν είμαι ΠΑΜΕ.
καλό απόγευμα .
Η αυτόνομη παρέμβαση είχε όντως φύγει, χωρίς να καταλάβουν πολλοί το λόγο. Άλλες φορές όμως μένει και στηρίζει το δικό σας πλαίσιο -έτσι δεν είναι; Το οποίο γράφω ότι είναι απέναντι στο πλαίσιο της εσακ και οχι ενάντια στο παμε, αν μπορείς να καταλάβεις τη διαφορά. Πιστεύω ότι μπορείς αλλά δε θέλεις και το ίδιο ακριβώς κάνεις και στο παράδειγμα του μετρό (άλλο να πεις ότι ήταν εκεί κόσμος κι από άλλους χώρους κι άλλο το ποιος έσπευσε με οργανωμένα μπλοκ, αμέσως μετά την εισβολή των ματ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τα άλλα εξακολουθώ να στηρίζω την πηγή μου και θα περιμένω την παρέμβασή της, όταν ευκαιρήσει. Κι ευελπιστώ για μια απάντηση επί της ουσίας, που όπως καταλαβαίνεις δεν την έπιασες καθόλου στο σχόλιό σου.
Δεν καταλαβαίνω το άρθρο πού στοχεύει. Στο να πείσει όλη την κοινωνία ότι δεν είναι το ΠΑΜΕ σεχταριστικό αλλά πρόκειται περί παρεξήγησης; Και γιατί τώρα ανεβάζεις τέτοιο άρθρο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά περί ίχνους κομματικής σημαίας νομίζω δεν ισχύουν. Το σίγουρο είναι δε, πως έχουν μπει κομματικά συνθήματα σε πανώ με υπογραφή ΠΑΜΕ. Π.χ. αποχώρηση από την ευρωπαϊκή ένωση.Υπάρχουν και οι σχετικές φωτό.
Πότε είχε, εξάλλου,μιλήσει η Αλέκα σε συγκέντρωση του ΠΑΜΕ;Πέρσι δεν ήταν;
Έχουν ακόμα πολλά να γίνουν. Και πάντως, σίγουρα, όσο περνά ο καιρός, και η περιβόητη "ενότητα της αριστεράς" θα αποδεικνύεται ότι δεν θα αρκεί (παρότι εννοείται θα είναι χρήσιμη)..
Πολύ σωστός, πέρα από τα καθ'αυτά περιστατικά που αναφέρεις καλό είναι να σπάει και αυτή η βαθιά συστημική εικόνα που έχει καλλιεργηθεί για το ότι ασχέτως διαφορών με άλλους χώρους το Κόμμα είναι σεχταριστικό εκ της φύσεως του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ουκ ολίγους χώρους (σωματεία,γειτονιές) το σύνθημα για ενότητα δε χρησιμοποιείται για τίποτα άλλο παρά για επίθεση (συχνά καθαρά οπαδικού τύπου)στο ΚΚΕ. Φυσικά αυτό δε σημαίνει ότι η κοινή δράση με μια σειρά από χώρους πρέπει εξαιτίας αυτών των περιστατικών να δαιμονοποιείται. Απλά αμφιβάλλω για το κατά πόσο υπάρχει ειλικρινή θέληση να γίνει κάτι τέτοιο
Στους αγώνες χαμηλής έντασης για τα λαικά προβλήματα το ΚΚΕ καταφέρνει και κυριαρχεί στο κίνημα, μπαίνει μπροστά, τραβάει δυνάμεις από τον ΣΥΡΙΖΑ όσο αυτό είναι δυνατόν, ενώ παράλληλα πρόβάλει την πολιτική και την ιδεολογία του στις μάζες
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά τα χριστούγεννα μπορούμε να πούμε ότι είναι μια τέτοια περίοδος για το ΚΚΕ
τα προβλήματα ξεκινάνε όταν τα σκιρτήματα της ταξικης πάλης δυνάμωνουν, το κίνημα ξεχειλίζει χωρίς κανόνες που να μπορούν να προκαθοριστουν από κάποιο κομματικό γραφείο με έναν έυκολο τρόπο, οι μάζες ζητάνε πιο ανεβασμένες μορφές πάλης, η άμεση σύγκρουση με το αστικό κράτος μπαίνει στην ημερήσια διαταξη, η αντιπαράθεση μετατοπίζεται από το αν είναι δίκαιο ή όχι ένα αίτημα και αρχίζουν να μπαίνουν στο προσκήνιο άλλα πιο στρατηγικά ζητήματα (ο ρόλος της βίας, της νομιμότητας, του κινδύνου καταστροφής της εθνικής οικονομίας κλπ)
Τα τελευταία τρία χρόνια όταν η λογική της πάλης οδήγησε σε μη - ελέξιμες συγκρούσεις που για τους αστούς φαντάζουν ως ασύμετρρες απειλες
τότε το ΚΚΕ λούφαξε κια κάθε τακτική ενιαίου μετώπου από τα κάτω για εκθέσουμε τις αντίπαλες πολιτικές δυνάμεις σμπαραλιάστηκε από την καθως πρέπει συμπεριφορά που αναμένεται σε τέτοιες περιπτώσεις από ένα κοινοβουλευτικό κόμμα
Τα κομβικά ερωτήματα δεν αφορούν σύντροφε τους αγώνες χαμηλής έντασης.
Γιατί δεν κρίνεται κατά κύριο λόγο τότε η ικανότητα του κόμματος να δουλευει με την στρατηγική του
Καμίλο Μπερνερι
Ανώνυμε, στόχος του κειμένου είναι να δείξει πως η διαρκής επίκληση της ενότητας από κάποιους χώρους είναι προσχηματική και υποκριτική κι αξιοποιεί μια στερεότυπη εικόνα που απέχει πολύ από την πραγματική κατάσταση, για δικούς της σκοπούς. Το μάρτη του 10' που ψηφιζόταν το πρώτο πακέτο μέτρων προ μνημονίου, η αλέκα είχε βγει από τη βουλή για να κάνει ενημέρωση, κι όχι για μια προγραμματισμένη ομιλία. Ως προς τις σημαίες ένα απλό πέρασμα από μια συγκέντρωση του παμε αρκεί να διαλύσει τα πιο γερά στερεότυπα. Και ομολογώ πως δεν καταλαβαίνω γιατί η αποδέσμευση από την εε θεωρείται κομματικό σύνθημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι αγώνες "χαμηλής έντασης" προετοιμάζουν και τους υψηλής έντασης. Αλλιώς θα ήμασταν φτερά στον άνεμο που πετάνε για λίγο και νομίζουν ότι κάνουν έφοδο προς τον ουρανό, αλλά γκρεμίζονται γρήγορα και περιμένουν το επόμενο αεράκι "υψηλής έντασης" για να σπάσει η απανεμιά.
Το κόμμα ετοιμάζει τον κόσμο για ένα μαραθώνιο υψηλής έντασης και όχι για ένα απλό σπριντ που υπόσχεται μαγικές λύσεις μια κι έξω και απογοητεύει τον κόσμο. Υστερεί ακόμα σε σχέση με τις απαιτήσεις των καιρών, αλλά όχι συγκριτικά με κάποια άλλη δύναμη. Η τελευταία 48ωρη "υψηλής έντασης" (για να μείνω στο πιο πρόσφατο και να μην πάμε πιο μακριά) αρκεί να το αποδείξει.
Από το σχόλιο του Ανώνυμου 10:20 κρατάμε μόνο ότι σε διαβάζει όλη η κοινωνία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι' αυτό με τις σημαίες έχει δίκιο το απολίθωμα.Εγώ αν τη συγκέντρωση τη διοργανώνει το ΠΑΜΕ η το ΚΚΕ απο εκεί το καταλαβαίνω.Το χρώμα της σημαίας που κρατάν τα ίδια άτομα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχει δίκιο ο ανώνυμος. Όλος αυτός ο κόσμος που κατεβαίνει με το παμε πχ δεν είναι παρά κομματικά μέλη ή στενοί οπαδοί και πάνε μαζί του παντού και πάντα, απλώς αλλάζουν τη σημαία που κρατάνε. Αυτό είναι γνωτό τοις πάσι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπ' την άλλη όταν βλέπεις μπλοκ με ένα πανό και τρεις αλυσίδες για να ακολουθήσουν άλλα δύο πανομοιότυπα πίσω του, έχει περισσότερη πλάκα. Εγώ έτσι ξεχωρίζω τους τροτσκιστές από τις υπόλοιπες οργανώσεις, που δε σπάνε το δυναμικό τους σε τρία και τέσσερα κομμάτια για να φανούν περισσότεροι. Είναι πολλοί και το ξέρουν..
Άιντε να δούμε και επί της ουσίας τώρα καμιά απάντηση..
http://www1.rizospastis.gr/getImage.do?size=medium&id=343897&format=.jpg
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=vPWyg2zSs0U&feature=player_embedded
ΕΝΌΤΗΤΑ-ΣΥΜΠΑΡΆΤΑΞΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ
παντού και με όλους (εκτός από τους φασίστες) όσους λέμε έστω ένα κοινό σύνθημα
@Καμίλο Μπερνερι:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιοί ακριβώς είναι οι αγώνες "μη χαμηλής έντασης", από τους οποίους έχει "λουφάξει"(κιόλας!) το ΚΚΕ;
Για το ποιός καπελώνει κομματικά και ποιός όχι, τις εργατικές κινητοποιήσεις, πάρτε και το φωτορεπορτάζ για να γουστάρετε:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://aristeripolitiki.blogspot.gr/2012/11/blog-post.html
Οι Πλατείες μεγάλε !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά για σένα ήταν σχέδιο της αστικής τάξης για να χτύπησει το Κόμμα
Περαστικά
Μάκη ανάρτησες το παρακάτω πανό του ΠΑΜΕ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www1.rizospastis.gr/getImage.do?size=medium&id=343897&format=.jpg
Το παραπάνω πανό είναι η λογική των σταδιών και αυτών που υπερασπιζουν μεταβατικο πρόγραμμα και κυβερνητικους κρίκους.
Είναι ένα δείγμα της κεντριστικης λογικης της ηγετικής ομάδας που αποκρυσταλώθηκε και στις αντιφάσεις που περιέχουν οι Θέσεις.
σφυροδρέπανε
κανείς δεν λέει ότι πρέπει να απέχουμε από τους αγώνες χαμηλής έντασης και ούτε επέκρινα το ΚΚΕ για την δραστηριότητα του μετά τα χριστούγενα.
Αυτο που είπα είναι ότι αυτο απόμόνο ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΟΤΩΠΟΡΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ.
Αυτό γιατί η ικανότητα ενός κόμματος να προωθεί την στρατηγική του πρώτα από όλα δεν θα κριθεί στο τι πλαίσιο καταβέσαμε στους μισθωτούς τεχνικούς, στον τάδε ή στον δείνα χώρο, ούτε σε αγώνες που μοιάζουν με κατενάτσιο.
Η ικανότητα θα κριθεί από το τι στάση κρατησε στις κομβικές συγκορουσεις που έγιναν στην Ελλάδα το τελευταιο τρίχρονο, αλλα και από αυτές που θα έρθουν.
π.χ. για να μιλήσουμε μελοντικά.
Η στάση του ΚΚΕ και ολης της αντικαπιταλιστικης αριστερας σε περιπτωση ανεξέλεκγτης χρεοκοπίας μπορεί να είναι μόνο και αποκλειστικά μία. ΕΞΕΓΕΡΣΗ!!!!
Και να είστε σίγουροι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα χαρακτηρισει την εξέγερση ως προβοκάτσια στην οποία έβαλαν το χερι τους ξένες μυστικες υπηρεσίες.
Δυστυχως η πρακτικη του ΚΚΕ μέχρι σημερα ΣΤΑ ΚΡΙΣΙΜΑ, δεν μας αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Μακάρι βεβαια να διαψευστω.
Κατά τα άλλα συμφωνώ ότι η επίκληση της ενότητας από τον ΣΥΡΙΖΑ ασφαλως και είναι προσχηματικη.
Συμφωνω με τον τρόπο που θετεις το ζήτημα για λόγους φαντάζομαι εκλαικευσης. Γιατ΄για να μιλήσουμε κυριολεκτικα και πιο μαρξιστικα, οι επαναστατες ΉΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΣΠΑΣΤΕΣ, γιατι ρίχνουν ξυδι και χολή στο γλυκερο νεράκι του οπορτουνσιμου και του χαλάνε πάντα την σούπα.
Καμίλο Μπερνέρι
Μαλιστα. Οι πλατειες. Αγωνας "υψηλης εντασης". Τετοια διαβαζω και καταλαβαινω οτι οι θεσεις της ΚΝΕ για τα ναρκωτικα ειναι πιο επικαιρες απο ποτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλη απεξαρτηση.
Δεν ξέρω και δεν καταλαβαίνω σε ποια ουσία αναφέρεσαι, απλώς σου λέω πως τα "γεγονότα" στα οποία στηρίζεις τα συμπεράσματά σου - δεν ισχύουν ( και βλέπεις πως αναφέρομαι μόνο σε όσα έχω προσωπική εικόνα, όχι γενικώς )
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι λέω λοιπόν.
Γράφεις : "Στο περίφημο σουμουτου (σωματείο μισθωτών τεχνικών), όπου όλες οι άλλες δυνάμεις, από σύριζα μέχρι ελαφρά αναρχία, συμφωνούν σε κάθε συνέλευση σε ένα κοινό πλαίσιο απέναντι σε αυτό της εσακ,"
Έγινε : Στην τελευταία συνέλευση η ΑΠ αποχώρησε στην προ-προηγούμενη είχε κατεβάσει δικό της πλαίσιο. Στην προηγούμενη δεν θυμάμαι.
Γράφεις : "την τελευταία φορά τους κάναμε πρόταση να κατεβάσουμε κοινό πλαίσιο για όλα τα θέματα πλην της συγκέντρωσης, εφόσον δεν υπήρχε συμφωνία επ' αυτού. Αλλά απορρίφθηκε συνοπτικά, για να καταγραφεί η απόφαση του σωματείου στη συγκέντρωση των πρωτοβάθμιων. "
Έγινε : α) δεν έγινε κάποια τέτοια πρόαταση . β) ήταν πρόταση της ΕΣΑΚ να γίνει καταμέτρηση γ) θα ήθελα να μου πεις γιατί δεν θα καταγραφότανε η απόφαση του σωματείου στη συγκέντρωση του συντονισμού, εφόσον το πλαίσιο ήταν κοινό.
(Να σου θυμίσω επίσης ενισχυτικά, πως δική σας τοποθέτηση ήταν το "στα 90% λέμε τα ίδια αλλά υπάρχει ένα 10 το οποίο είναι τόσο σημαντικό που δεν μπορούμε να κατέβουμε μαζί ( στην προ-προηγούμενη αν θυμάμαι καλά και αναφερόταν στη λαική εξουσία )
ΥΓ, για το αμαξοστάσιο σε μπλοκ είμασταν. Αλλά λόγω της ώρας που έγιναν όλα και της έντασης, είναι πολύ πιθανό να μην αντιλήφθηκες κάτι.
Καμιλε μπερνεριε...
ΑπάντησηΔιαγραφήαφήνω τις διαπιστώσεις σου για το κκ (κεντριστικη λογικη κτλ)στην άκρη...Βαρυσήμαντες δηλώσεις, επίσημο υφος, τεκμηρίωση μηδεν...Διαισθητικο αποτελεσμα.....ιντουισιονιστικα παράγωγα...?(Να, χρησιμοποιώ και εγω ωραίες λέξεις)
Έχω ένα απλό και συγκεκριμένο ερώτημα: Ποιες είναι αυτες οι κομβικες συγκρούσεις που έλειπαν οι κομμουνιστές (...ΔΕΝ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΕΛΕΙΠΑΝ ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ, ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΕΙΠΑ...ουπς συγγνώμη)....
Πότε έγιναν, με ποιο διακύβευμα, ποιοι πρωταγωνίστησαν...?
Να δούμε ρε αδερφε αν ήταν πράγματι τόσο μεγάλες 'οσο λες....
Και γινε λίγο πιο ειλικρινης ντε....Όχι μονο το κομμα δε συμμετείχε αλλά αντίθετα κάποια από αυτες τις συγκρούσεις την εμπόδισε βίαια μέσω της αιμοδιψούς του περιφρούρησης...
Μην αυτολογοκρίνεσαι κάνει πολύ κακο στην αυτονομία σου (πολιτική τε και μικροαστική)....
Παντως για να σε προσγειώσω, όπως και να βαπτίζεις ό,τι συμβει στον κοινωνικό στιβο κατα την διάρκεια της μικρούλας (χρονικα) ζωής σου δεν θα καταφέρεις ποτε να νικήσεις αυτή τη μοναδική αλήθεια:
Υπάρχει πολύ σοβαρή περίπτωση να αγωνίζεσαι για δεκαετιές ολόκληρες και ΕΣΥ σαν μονάδα να μην δεις ένα αποτέλεσμα αντάξιο του σωματικου και συναισθηματικού ιδρώτα που θα χύσεις. Η ιστορια ειναι αμείλικτη και δεν προσφέρει ετσι φιλάνθρωπα εξεγέρσεις στην κάθε γενιά για να έχει αυτή να λέει αυτοβαυκαλιζόμενη στα εγγόνια της.
Επίσης ένα σοβαρό κόμμα δεν είναι λουνα παρκ για να προσφέρει ψυχαγωγία και εκτόνωση στα μέλη του, ούτε κέντρο ψυχολογικής υποστήριξης για να γεφυρώνει τις αντιφάσεις που γεννά σε κάποιον η θνητότητά του και η ψευδαίσθηση ματαιότητας που εκπορεύεται από αυτήν...
Ζήσε τις προσωπικές σου εξεγέρσεις που ψευτογεφυρώνουνε τα παραπάνω, χτυπα μετα από καθε μεγαλη συγκρουση των ώμο σου, επικροτώντας την επαναστατικότητα σου, κι ασε εμάς στα συμπλέγματα μας και το κομμα στα αδιέξοδα του.
ΠΑΜΜΕΓΓΙΣΤΟΣ ΕΡΜΗΣ, αφυδατωμένη καμίλα
ΥΓ . Πολύ καλό το κείμενο απολιθωμένε.
http://tro-mpa-xtiko.blogspot.gr/2013/03/blog-post_565.html?showComment=1362145998964#c6583238152384474091
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφιερωμενο σ' αυτη τη μεγαλοφυια, σ΄ αυτο τον τιτανα της πολιτικης σκεψης, τον Ανωνυμο των 11:34μμ. Περαστικα, αν και η βλακεια δεν περναει.
χάλασε και η ενότητα με το Μπογιόπουλο; Τι είναι αυτά που ακούγονται;
ΑπάντησηΔιαγραφήπου ακούγονται ρε μεγάλε αυτα ότι χάλασε η ενότητα με τον Μπογιόπουλο??? Στα ρεπορταζ του Παπουλια????
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο σμτ υπάρχουν παραδοσιακά δύο πλαίσια: ένα εσακ και ένα αριστερή πρωτοβουλία που το στηρίζουν και όλοι οι υπόλοιποι (συμπεριλαμβανομένης και της απ). Στην τελευταία συνέλευση η απ αποχώρησε χωρίς να ξέρει κανείς ακριβώς το λόγο. Ίσως παρεξηγήθηκε από την κριτική γενικά για το συριζα και ειδικά για τη στάση της στο τεε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπήρξε όντως πρόταση της εσακ για να ψηφιστεί κοινό πλαίσιο για το θέμα της συλλογικής σύμβασης που υπάρχει γενική συμφωνία και της τράπεζας αττικής. Να υπάρξει ξεχωριστό ψήφισμα για την απεργία και τη συγκέντρωση. Η αριστερή πρωτοβουλία δεν το δέχθηκε. Παλιότερα το είχε δεχτεί. Προφανώς επέμεινε η εσακ για να γίνει καταμέτρηση γιατί σωματείο είμαστε, πρέπει να υπάρχουν πρακτικά συγκεκριμένα.
Το αν υπάρχει άβυσσος, χάσμα ή κενό δεν εμπόδισε στο να γίνουν κοινές διαμαρτυρίες για την τράπεζα αττικής (παρά την αναιμική παρουσία της πλειοψηφίας ίσως λόγω της πρωινής ώρας :) ) ή στο υπουργείο δημόσιας τάξης για το θέμα της παρουσίας ένστολων στο σμτ.
Το θέμα με το σμτ είναι ότι δεν αφορά κανέναν μη οργανωμένο στην πραγματικότητα. Είναι μια εσωτερική διαδικασία της "αριστεράς" για να "γουστάρουμε".
Η ενότητα με τον Μπογιόπουλο χάλασε, για όσους παραξενεύτηκαν, για άλλη μια φορά, κατά δήλωση του τιτάνα της πολιτικής Καζάκη.Ο οποίος δήλωσε καθοδηγητής του και φίλος του μέσα σε όλα τα άλλα. Αιτία που φευγει; Είναι πολύ έξυπνος λέει για να παραμείνει στο κόμμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην τελευταία φορά που έφευγε πάλι ο Μπογιό, ήταν λίγο πριν τις εκλογές. Κάτι που αν θυμάστε τον ανάγκασε να τελειώσει μια ομιλία του πριν τις δεύτερες εκλογές με τη φράση: "για αυτούς τους λόγους, εγώ στις 17 του Ιούνη θα ψηφίσω ΚΚΕ". Τώρα εν όψη συνεδρίου, πάλι "φεύγει". Ενιγουέη.
metalorixos
Αγαπητό απολίθωμα πότε θα μάθουμε τη γνώμη σου για τις θέσεις και την αλλαγή προγράμματος και καταστατικού;Θα στείλεις κάτι στον προσυνεδριακό η θα γράψεις κάτι στο blog.Μεγάλωσα με το blog σου και με ενδιαφέρει η άποψη σου πάνω στο ζήτημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τον δον καμίλο και τον ανώνυμο που δεν καταλαβαίνει ποια είναι η ουσία, η κε του μπλοκ επιλέγει να κρύυφτεί πίσω από τις απαντήσεις του ανώνυμου στις 3 μάρτη και του μπρεζίνσκι, χωρίς να έχει ψυχικά αποθέματα για οτιδήποτε άλλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέραν αυτού τάσσεται από θέση αρχής ενάντια στην προσωπολατρία. Δε σκοπεύει να "διαφημίσει" κάποια πιθανή παρέμβασή της στον τρέχοντα προσυνεδριακό διάλογο, αλλά θεωρεί πως όλα τα κείμενα που γράφονται εδώ άπτονται της θεματολογίας που θα απασχολήσει το συνέδριο. Επίσης πιθανολογεί πως τα σενάρια για τον μπογιό, πέρα από το γελοίο καζάκη, έχουν μάλλον να κάνουν και με την ένταξή του στη συντακτική ομάδα του unfollow. Αλλά δεν καταλαβαίνω πώς θα χαλούσε αυτό την περιβόητη ενότητα. Ίσα-ίσα..
Υγ: ε όχι και μεγάλωσες με το blog μου. Πέντε χρονών μπλοκ είναι, δεν το πήραν και τόσο πολύ τα χρόνια.