Αναζητώντας την Ιθάκη - Πορεία Ζωής

Η κε του μπλοκ έλαβε στο ηλεκτρονικό της ταχυδρομείο και προωθεί με ιδιαίτερη χαρά, υπό τη μορφή ανάρτησης, την αναγγελία της κυκλοφορίας του νέου βιβλίου του μακρονησιώτη ζωγράφου-συγγραφέα-εικαστικού γιώργου φαρσακίδη, που δεν είναι υπερβολή να ισχυριστούμε ότι ενσαρκώνει τις περιπέτειες και πρωτίστως τις ευαισθησίες των αγωνιστών του λαϊκού κινήματος του περασμένου αιώνα. Με την ευχή να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο, κλείνω την εισαγωγική παράγραφο και παραθέτω το δελτίο τύπου, το βιογραφικό του συγγραφέα, καθώς κι ένα απόσπασμα από το βιβλίο του.

Αναζητώντας την Ιθάκη

…Πορεία ζωής…

ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΑΡΣΑΚΙΔΗΣ

Ένα συγκλονιστικό οδοιπορικό σε αναζήτηση της Ιθάκης που διασχίζει τις κρίσιμες φάσεις της νεοελληνικής ιστορίας.

Από την επέμβαση του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στην Ουκρανία, την Μικρασιατική Καταστροφή και την προσφυγιά.

Μνήμες της πρώιμης νιότης, χρόνια αγάπης και νοσταλγίας της Πρώτης Πατρίδας, της Οδησσού. Ο ξεριζωμός και η εγκατάσταση στη Θεσσαλονίκη. Στις γειτονιές του Ντεπώ, στη γη μιας Καινούργιας Πατρίδας, θα ζήσει τον Μάη του ’36, με τους συγκλονιστικούς απεργιακούς αγώνες, και τη δικτατορία του Μεταξά. Το Έπος της Αλβανίας, τη τριπλή Κατοχή, την Αντίσταση, το Κράτος του Τρόμου, και τον Εμφύλιο. Θα ζήσει τον Ζόφο των Πέτρινων Χρόνων που ακολούθησε.

Ο συγγραφέας, πιστεύοντας ότι η δημιουργία πρέπει να αποβλέπει στο καλό των ανθρώπων, στρατεύει τις εικαστικές επιδόσεις στο ιδεολογικό του πιστεύω. Κατά την Κατοχή, αυτοδίδακτος, σατιρίζει με τις γελοιογραφίες του τους υπερφιάλους κατακτητές και τους ελληνόφωνους συνεργάτες τους. Πολεμώντας σαν ανταρτοεπονίτης καταγράφει σε κείμενο και σε σκίτσα τη ζωή τους στο αντάρτικο. Στο κολαστήριο της Μακρονήσου τα βασανιστήρια και τους βασανιστές, μα πάντα με πρόθεση να πληροφορήσει τους συνανθρώπους του.

Στα αυτοβιογραφικά κείμενα του βιβλίου, σελίδες τις ιστορίας γραμμένες με την γλώσσα της βιωματικής μνήμης και της Τέχνης. Σελίδες όπως τις έχει ζήσει ο συγγραφέας πολεμώντας στα βουνά της Μακεδονίας και στη δεκαεξάχρονη παραμονή του στα «αναμορφωτήρια» των κρατούντων.

Κείμενο και εικόνες καθηλώνουν σπάζοντας το φράγμα των καιρών και της λήθης, προειδοποιούν και κραυγάζουν «Άνθρωποι Γρηγορείτε».

«Έχοντας πρότυπα τους μεγάλους δημιουργούς που είχαν θέσει την τέχνη τους στην υπηρεσία των λαϊκών συμφερόντων», μας λέει ο συγγραφέας, «δουλεύοντας σε συνθήκες αντίξοες αντλούσαμε κουράγιο από την αίσθηση της χαράς που δίναμε στους ταλαιπωρημένους από την πολύχρονη κράτηση συνεξόριστούς μας.

Ζωγραφίζαμε, χαράζαμε, τυπώναμε κάρτες στον Αϊ Στράτη και αργότερα, επί Χούντας στη Γυάρο και Λέρο. Να μάθουν οι έξω ότι ζούμε και κρατάμε άπαρτο το αγωνιστικό μας χαράκωμα!

Αργότερα, ζώντας τη ζούγκλα της “ελεύθερης αγοράς” πιστοποιούσα όλο και περισσότερο ότι: Η τέχνη που δεν ξανοίγει προοπτικές ενός κόσμου καλλίτερου, που προβάλει σαν αυτοσκοπό τη βία και την απληστία ου κέρδους, μια τέχνη που της είναι αδιάφορος ο ανθρώπινος πόνος, που πολεμά τις χαρές της ζωής, την ομορφιά, τη φύση, τον έρωτα, δεν είναι παρά μια τέχνη σύμφωνη με τις επιταγές των προνομιούχων της Νέας Τάξης Πραγμάτων».

Το βιβλίο, σχήματος 27Χ21, είναι τετράχρωμο, 128 σελίδων και τυπωμένο σε χαρτί velvet.

Απόσπασμα από το βιβλίο

(Επίλογος)

Τα απρόσμενα της τελευταίας σελίδας

Ο σύντροφος μου Ηλίας, καρδιολόγος και φίλος, τρεις φορές (για τρία χρόνια την κάθε φορά) μου είχε δώσει παρατάσεις ζωής! Να γράψω, όπως και το έκανα, τρία βιβλία.

Ομως με τα χρόνια που πέρασαν (δεκαοχτώ ως τα σήμερα), αποθρασύνθηκα κι έχω γράψει πολύ περισσότερα. Το τελευταίο βιβλίο-λεύκωμα που κρατάτε στα χέρια σας, κάτι σαν απάνθισμα μιας ζωής, μιας πορείας προς την Ιθάκη. Και όπως ένα βιβλίο, έτσι και το κάθε ταξίδι ζωής έχει το τέλος του. Καλοδεχούμενο. Κι όταν είναι στην ώρα του, να το δεχτείς «...σαν έτοιμος από καιρό...».

Εκεί λοιπόν, στα σύνορα της ανυπαρξίας, έτοιμος να ξανασμίξω με τη Μάνα μας Φύση, ανοίγω τα μάτια μου και τα τρίβω, να καλοειδώ και να τα πιστέψω... Κι είναι μπροστά καθισμένος ο Χριστός, προφανώς έτοιμος να με δικάσει για τις αμέτρητες αμαρτίες μου. Ενας ξανθούλης, γαλανομάτης, καλοσυνάτος Χριστός όπως τον θέλουν οι προνομιούχοι-αρχιαπάνω της αρείας φυλής. Μόλις συνήρθα από το ξάφνισμα, βιάστηκα να ζητήσω συγνώμη που είχα νομίσει πως δεν υπήρχε. Ομως, την «αγάπη για τον πλησίον που δίδαξες», τόλμησα και του είπα, «την έχω πληρώσει πολύ ακριβά. Κι όταν στο Μακρονήσι το άκουσαν οι αλφαμίτες, αγρίευαν: «Ωστε έτσι, ρε πούστη, τη θέλεις και πανανθρώπινη», και δώσ' του να με χτυπούν πάνω στα τραύματα ώσπου μου ξανασπάσαν τα χέρια.

Οταν είχες κηρύξει, Χριστέ μου, την επανάσταση λέγοντας «Φωτιά ήρθα να βάλω στη γη... και ο μη έχων πωλησάτω το ιμάτιο αυτού και αγορασάτω μάχαιραν» δεν βρήκα μάχαιρα κι είχα στεριώσει με σύρμα την κάννη στο σαραβαλάκι το όπλο μου και με έξι σφαίρες εφόδιο κινήσαμε, άγουροι, νηστικοί και μισοξυπόλυτοι, να πολεμήσουμε τους σιδερόφρακτους Γερμανούς.

Και πόσο χαρήκαμε όταν μάθαμε ότι κλοτσηδόν είχες πετάξει απ' το Ναό σου την Τρόικα και τους κάθε λογής διαπλεκόμενους, τραπεζίτες και «προμηθευτές οπλικών συστημάτων». Μα όπως γίνεται πάντα και μας το λέει κι ο μπαρμπα-Κώστας:

... Ως ο ήλιος να πέσει και νάρθει το δείλι, τον σταυρό σου σκαρώσαν οι εχθροί σου κι οι «φίλοι».

Στο Μακρονήσι, αργότερα, το θυμάσαι; είχαμε βαδίσει τον Γολγοθά μας για τη Χαράδρα των μαρτυρίων. Μοναχά που για μας, που ματώναμε πλάι Σου για έναν κόσμο καλύτερο, σύντροφέ μας Χριστούλη, για μας δεν υπήρξε Ανάσταση...

Και αποτόμως με ξύπνησαν!

«Και τι θα κάνεις, παππούλη;» με είχε ρωτήσει η κοπελίτσα «αν επιμένει να μη σ' αγαπάει ο Θεούλης και δεν βιάζεται να σε πάρει κοντά του;». Και δυσκολεύτηκα ν' απαντήσω όπως δυσκολεύομαι πάντα όταν με ρωτάνε παιδιά.

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Οδησσό της Σοβιετικής Ένωσης. Ανταρτοεπονίτης, δεκαοχτώ χρονών, δύο φορές τραυματίας σε μάχη με Γερμανούς και Βούλγαρους, έμεινε ανάπηρος στα δύο του χέρια. Κατά διαστήματα έχει κάνει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και άλλους τόπους κράτησης – Μακρόνησος, Αη Στράτης, Γυάρος, Λέρος – δεκαεξήμισι χρόνια.
Αυτοδίδακτος στους τόπους της κράτησης του, ζωγραφίζει και χαράζει θέματα με περιεχόμενο από τη ζωή των συγκρατούμενων συναγωνιστών του κι αργότερα από τους αγώνες του ελληνικού λαού.
Μετά την πτώση της χούντας, ο Γ. Φαρσακίδης δημοσιεύει εργασίες του σ' εφημερίδες, εκθέτει, τυπώνει και κυκλοφορεί τα έργα του.
Το 1984, το βιβλίο του η Πρώτη Πατρίδα παίρνει το πρώτο βραβείο της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Η εικαστική και η λογοτεχνική του δουλειά γίνεται γνωστή στη Σοβιετική Ένωση κι άλλες χώρες. Κριτικά σχόλια και παρουσίαση δημοσιεύονται στην Πράβντα, στην Ισβέστια, στη Σοβιέτσκαγια Κουλτούρα και άλλα έντυπα και μέρος της εργασίας του προβάλλεται από τη σοβιετική τηλεόραση.
Καλεσμένος από την εφημερίδα Πράβντα στο γιορτασμό για τα 30χρονα της αντιφασιστικής νίκης, ο Γ. Φαρσακίδης τιμήθηκε για την αγωνιστική και καλλιτεχνική του δραστηριότητα με το Ανώτατο Χρυσό Μετάλλιο της Σοβιετικής Επιτροπής Ειρήνης.
Στα επόμενα χρόνια συνεχίζει τη δραστηριότητα του οργανώνοντας εκθέσεις των εικαστικών του έργων, ταξιδεύοντας και συγγράφοντας μια σειρά βιβλίων που αφορούν τόσο τα προσωπικά του βιώματα, όσο και δοκίμια σε θέματα ιστορικά και φιλοσοφικά.
Βιβλία του που εκδόθηκαν ακόμη είναι:
«Ποτέ τους δεν έγιναν είκοσι», «Ο Φιλόσοφος», «Ιαματικά «ψεύδη» και βέβηλες προσεγγίσεις», «Ένδεκα μέρες και τρεις χρονιές του εμφυλίου», «Της πρώιμης νιότης», «Σα πας στον πηγαιμό για την Ιθάκη», «Μια επαίσχυντη συμφωνία και το ολοκαύτωμα του Χορτιάτη».
Ακόμη κυκλοφορούν μια σειρά από λευκώματα με δικά του έργα:
«Μακρόνησος», «Τόποι εξορίας», «Του έρωτα και της μοναξιάς», «Επαγγέλματα του δρόμου», «Για το παιδί, για τη ζωή, για την Ειρήνη», «Εδώ Πολυτεχνείο». «Δέκα χαρακτικά» κ.ά.
Γίνονται παρουσιάσεις του έργου του στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηνών, στο Στοά Βιβλίου Αθήνα, στη Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης, στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Νεάπολης στην Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών στην Αθήνα και σε πολλά άλλα μέρη της Ελλάδας (Κατερίνη, Κιλκίς, Αμφιλοχία, Λέρο, Περιστέρι κ.ά.).πό την εφημερίδα Πράβντα στο γιορτασμό για τα 30χρονα της αντιφασιστικής νίκης, ο Γ. Φαρσακίδης τι-μήθηκε για την αγωνιστική και καλλιτεχνική του δρα-στηριότητα με το Ανώτατο Χρυσό Μετάλλιο της Σοβιε-τικής Επιτροπής Ειρήνης.

Ο Γιώργος Φαρσακίδης είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας και της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.

Μπορείτε να επισκεφτείτε και την ιστοσελίδα του γιώργου φαρσακίδη στη διεύθυνση: http://www.farsakidis.gr/