Συντροφικά μαχαιρώματα

Παρακολουθώντας χτες τις δηλώσεις ενός χρυσαυγίτη βουλευτή για την επίθεση του υιού μπαλτάκου στον ίδιο και τους συναδέλφους του βουλευτές, παρατήρησα πως τους έλεγε συναγωνιστές, προφανώς γιατί το «σύντροφοι» είναι κατοχυρωμένο από την πλευρά που σιχαίνονται πολιτικά –κι ας πασχίζουν να το ευτελίσουν ως έννοια τα διάφορα πασόκ παλιάς και νέας κοπής. Και πώς λένε τότε τις επιρροές του ευρύτερου κύκλου τους, σαν τον αγνό αντικομμουνιστή μπαλτάκο; Γιατί έβγαλαν μάχαιρα ενάντια στο συναγωνιστή τους κι άρχισαν τα... συναγωνιστικά μαχαιρώματα, με κίνδυνο να ζήσουμε μια σύγχρονη εκδοχή της μεγάλης νύχτας των μαχαιριών; Και γιατί στοχοποιούν έτσι το σαμαρά και τον κυβερνητικό του συνέταιρο; Κι αυτοί συναγωνιστές δεν είναι; Όπως θα έλεγε εξάλλου ο γιάννος: για το σοσιαλισμό δεν παλεύουμε όλοι (χωρίς ερωτηματικό).

Υπάρχουν διάφορες πτυχές στον πυρήνα και τα πέριξ του θέματος που έσκασε χτες, που επισημάνθηκαν εύστοχα σε διάφορες γωνιές του διαδικτύου και δεν έχει νόημα να τις αναλύσουμε εδώ. Όπως πχ η προβολή του επίμαχου βίντεο στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία, αμέσως μετά την κατάθεση και ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, για να μην κινδυνεύσει πραγματικά η κυβέρνηση κι οι εύθραυστες ισορροπίες της.

Εμένα πάντως αυτό που μου κάνει μεγαλύτερη εντύπωση είναι ότι ενώ πρόκειται για ένα σχεδόν μαφιόζικο ξεκαθάρισμα λογαριασμών με μονομερές σπάσιμο της ομερτά, ή μάλλον παζάρι και διαπραγμάτευση, (σε στιλ «δείξτε καλύτερη μεταχείριση στους δικούς μας, γιατί μπορούμε να πάρουμε και πολλούς δικούς σας μαζί μας στον πάτο»), όλες οι άμεσα εμπλεκόμενες πλευρές εξακολουθούν να εστιάζουν στη βιτρίνα και τους τύπους, στην επιφάνεια και τη νομιμοφάνεια της υπόθεσης –καθώς ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό, όπως έλεγε και μια ψυχή.

Είναι παράνομη και ποινικά κολάσιμη η υποκλοπή της συνομιλίας από τον κασιδιάρη; Συνάδουν με τα χρηστά κοινοβουλευτικά ήθη οι βιαιοπραγίες του οϋκά μπαλτάκου μες στο ναό της δημοκρατίας; Εφάπτονται ή τέμνονται οι κύκλοι της κυβέρνησης με ακροδεξιούς κύκλους; Και αν είναι ομόκεντροι κύκλοι, που δεν εφάπτονται, λύνεται το πρόβλημα; {Μη μου τους κύκλους τάραττε}. Παρεμβαίνει άραγε η κυβέρνηση στο έργο της ανεξάρτητης δικαιοσύνης; Χέζουν οι αρκούδες στο δάσος; Και αν ναι, με τι σκουπίζονται; Είναι μεγαλοαστός ο έλληνας πρωθυπουργός; Έχει μείνει κανείς άλλος στα σύννεφα για να πέσει; Και πότε θα πέσουν τα ίδια τα σύννεφα και ο ουρανός μαζί στο κεφάλι μας, με όσα συνταρακτικά μαθαίνουμε τις τελευταίες μέρες;

Την ίδια στιγμή ο μέσος σύντροφος, πονηρεμένος από την πείρα τόσων χρόνων, ενεργοποιεί αυθόρμητα τα αντανακλαστικά και την καχυποψία του, προσπαθώντας να ξετυλίξει νοερά το κουβάρι των αστικών διεργασιών, για να καταλάβει τι κρύβεται πίσω τους και να απαντήσει στο κλασικό ερώτημα: ποιος ωφελείται; Και κάνει απανωτές υποθέσεις, για να βρει μια άκρη.

Λες να πάμε σε εκλογές με τριπλές κάλπες; Και να έψαχναν ένα εύσχημο πρόσχημα για να πέσουν, χωρίς να φανεί ότι λιποτακτούν; Μήπως προσπαθούν να ξαναβάλουν στο παιχνίδι τους φασίστες, με αντισυστημικό προσωπείο, γιατί «έριξαν» την κυβέρνηση; Αλλά τότε γιατί δεν έδωσαν το βίντεο πριν το πολυνομοσχέδιο; Και αν το παίξει ο σαμαράς πρωθυπουργός του δημοκρατικού τόξου κι αντίφα, που τον έριξαν οι νεοναζί; Ή αν βρει ευκαιρία το πασόκ να ξαναπάρει τα πάνω του, ρίχνοντας αυτό πρώτο την κυβέρνηση; Έτσι όμως επισπεύδει τον πολιτικό του θάνατο. Άραγε υπάρχει άλλο βίντεο; Που θα φτιάξει τεχνητά κλίμα πόλωσης για δευτερεύοντα θέματα κι ευνοεί και τις δυο συμπληγάδες;

Κορώνα χάνω–γράμματα κερδίζεις. Έτσι κι αλλιώς το σύστημα ξέρει να φτιάχνει καταστάσεις, όπου να το ευνοούν όλα τα ενδεχόμενα και να τα αξιοποιεί προς όφελός του.

Τελικά η τακτική των δελτίων ειδήσεων έδωσε μια πρώτη απάντηση σε κάποια ζητήματα. Η γραμμή που έδωσαν ήταν: α. ο σαμαράς είναι καθαρός και έδιωξε τον μπαλτάκο από την κυβέρνηση. Τόση στήριξη στο σαμαρά για το έργο του, τα θετικά βήματα, το πρωτογενές πλεόνασμα, με πρωτοπόρα δράση κατά των χρυσαυγιτών, και να ‘ρθει τώρα να το σπιλώσει ένας μεμονωμένος μπαλτάκος; Ε όχι συναγωνιστές, δε θα το αφήσουμε αυτό να περάσει έτσι. Ο σαμαράς είναι αθώος.

β. να θάψουν το θέμα, όσο γίνεται πιο ανώδυνα, παρά τις πολλές ουρές που ‘χε, ακόμα κι από αστική σκοπιά, που προσφέρονταν για σούσουρο και αποπροσανατολισμό, και να συνεχίσουν το δελτίο με πλούσια και διευρυμένη –όσο ποτέ άλλοτε- θεματολογία. Καλύτερα να δείχνεις πλάνα απ’ το σεισμό στην χιλή κι ό,τι άλλο ανά την υφήλιο, παρά κάτι που μπορεί να ταρακουνήσει τον κόσμο και να τον ξεκολλήσει από τον καναπέ και την τηλεόραση.

Παραμένουν βέβαια ανοιχτά τα ερωτήματα για τα κίνητρα, την επιλογή της χρονικής στιγμής και το πραγματικό διακύβευμα πίσω από το προσκήνιο. Φαίνεται όμως πως περισσεύουν τελικά οι θεωρίες συνωμοσίας. Δεν αποκλείεται δηλ η όλη υπόθεση να μην ξεφεύγει στην ουσία της από μικροπολιτικά παιχνίδια εν όψει των εκλογών και μια συνεννόηση για το δικαστικό μέτωπο και τους συλληφθέντες ηγέτες της χρυσαυγής, με μαφιόζικο στιλ και σε εντελώς πρωτόγονο, πρωτογενές –σαν πλεόνασμα- επίπεδο, χωρίς περαιτέρω ζουμερές προεκτάσεις πίσω από το προφανές. Είναι όπως στα αστυνομικά μυθιστορήματα, όπου κάποιες φορές η λύση είναι η προφανής, αλλά το περιπλέκουμε από μόνοι μας και αναζητάμε στο μυαλό μας ένα πιο ψαγμένο και σύνθετο σενάριο, που να μας ικανοποιεί.

Το θέμα βέβαια είναι να δει επιτέλους κι ο λαός αυτό το προφανές, για να βγάλει επιτέλους πολιτικά συμπεράσματα –όσο μονότονο και κλισέ κι αν ακούγεται αυτό το τελευταίο. Δε θέλει πολύ κλικ κλικ, άλλωστε. Ο μπάτλερ το έκανε...

Υστερόγραφα

1. την ίδια στιγμή ο τσίπρας έδινε διακαναλική συνέντευξη, που μπορεί να μην είχε πολύ ζουμί κι ενδιαφέρον (δεν είναι δα και από τους πιο συναρπαστικούς ρήτορες ο αλέξης), είχε όμως αρκετή πλάκα αν την παρακολουθούσες από τη ροή του τουίτερ και μάλιστα από τον επίσημο λογαριασμό του σύριζα, που έδινε το ρεζουμέ σε τίτλους.

Εκεί διαβάζουμε για παράδειγμα: Το μέλλον της ανθρωπότητας δεν είναι ο καζινοκαπιταλισμός. Το μέλλον της ανθρωπότητας είναι η αλληλεγγύη. Που μέχρι και ο γαπ δηλ είχε πει για τα μάτια και τα αυτιά του κόσμου εκείνο το περιβόητο «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», χωρίς να διευκρινίζει με ποιο από τα δύο είναι αυτός. Η ατάκα του προέδρου προσφέρεται πάντως και για σύνθημα στις συγκεντρώσεις του σύριζα, με μια μικρή μετατροπή.

Το μέλλον μας δεν είναι ο καζινοκαπιταλισμός

Είναι η μεταρρύθμιση και ο κεϊνσιανισμός

Ας δούμε κι ένα δεύτερο κελάηδισμα από την ίδια πηγή.

Με εκπλήσσει δυσάρεστα και με πληγώνει η στάση του ΚΚΕ.

Κοίτα τι έκανες, σφε αναγνώστη. Πληγώσαμε τον μελλοντικό πρωθυπουργό της χώρας. Μόνο δηλ τραγούδι που δε μας αφιέρωσε ο σάκης της αριστεράς.

Το ξέρω είσαι μόνη, είσαι μόνη, είσαι μόνη

Κι αυτό με πληγώνει, με πληγώνει.., με σκοτώνει…

2. ένα τελευταίο υστερόγραφο, σχετικό με την προηγούμενη ανάρτηση για τα εαακ, που είχαν βγάλει δύο μοναδικές στο είδος τους αφίσες εν όψει εξεταστικής, με έμφαση στη συλλογική προσπάθεια και την καθηγητική αυθαιρεσία.