Ο πεζόδρομος είχε τη δική του ιστορία

(Λογοκριμένο χρονογράφημα)

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς έχετε στην παρέα σας ή μάλλον έχετε συνυπάρξει ειρηνικά η ψυχροπολεμικά σε μια παρέα με κάποιον πούρο ιδεολόγο νεοφιλελέ (... ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ...) της καθημερινής, που χτες έδινε δώρο στη σειρά με τους μεγάλους ηγέτες τον τόμο με τον... (που-ρου-που-σου) [τυμπανοκρουσία] ιωάννη μεταξά [γιεεε...]. Ο οποίος δεν (... ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ...) πολύ καλό παιδί κατά τα άλλα, αν και στην επανάσταση θα φύγει από τους πρώτους (... ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ...) Και τι μπορείτε να κάνετε μαζί; Ονειρικό πρόγραμμα (... ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ...) απέναντι από το σημείο που εκτελέσε η 17νοέμβρη τον μπακογιάννη, όπου εγώ και εσύ σφε αναγνώστη μόνο νεράκι της βρύσης θα παραγγέλναμε (... ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ...) στο κέντρο της σκομπίας που ωστόσο έχει ελάχιστες ράμπες για αμεα και καροτσάκια (... ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ...) προς το μαξίμου, για να παίξουμε το παιχνίδι ποιος θα βρει τους περισσότερους μπάτσους, πρεσβείες κι υπουργεία (... ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ...) κι ενώ προσπερνάς επιδεικτικά την κλούβα, κοιτώντας ψηλά, το βάθος του ουρανού που είναι πάντα κόκκινο, τον χάνεις προς στιγμήν από την επιτήρησή σου (αλλά τώρα όλοι θα ‘μαστε σε αυτήν της εε) και τον ξαναβρίσκεις να παίρνει γραμμή από το όργανο.

-Έχει πορεία κύριε όργανο; -Ναι έχει.

{Πλάκα μας κάνει. Τι πήγε και του έπιασε κουβέντα;

Στάσου (μύγδαλα) όμως, έχει και  συνέχεια}.

-Μήπως να πάμε από την άλλη τότε;

-Δεν χρειάζεται, δεν είναι επικίνδυνο..

Να θες να ανοίξει η γη να σε καταπιεί.

Αν και εντάξει, η μισή ντροπή δική μας κι η άλλη μισή στο σύνταγμα ήταν. Απ’ όπου περάσαμε κατά τις οκτώ παρά και δεν είχε κλείσει πουθενά η κυκλοφορία, ούτε ένας δρόμος, ούτε καν η αμαλίας! Κι η μόνη σύγκρουση στα λουλουδάδικα που θα μπορούσε να παίξει, θα ‘ταν να χτυπήσει το καροτσάκι με το μωρό κάποιον περαστικό στη διάβαση. Ενώ οι συριζαίοι που είχαν συγκεντρωθεί και υποδύονταν το πλήθος, χωρούσαν όλοι μαζί στο πεζοδρόμιο από την πλευρά της πλατείας κι άκουγαν τραγούδια από το βανάκι. Γι’ αυτό κι ο σαμαράς, που είναι παλιά πουτάνα στο κορμπέτι, δε στοχοποίησε απλά το κίνημα και τους διαδηλωτές στους δρόμους, αλλά έκανε λόγο για «πεζοδρόμιο», για να γίνουν κι οι κατάλληλοι πολιτικοί συνειρμοί.

Ευτυχώς όμως κατέφτασαν γρήγορα τα μπλοκ της ανταρσύα να σώσουν τα προσχήμαα, γεμίζοντας τα κενά (τι καλοί άνθρωποι)! Γιατί αν ήταν να πέσει η κυβέρνηση από το λαό που κινητοποιεί στο δρόμο ο σύριζα, πιο πιθανό θα ήταν να πέσει κάτω από τα γέλια με την.. παλλαϊκή κατακραυγή του πεζοδρομίου της αμαλίας. Σαν τη συνήθη συμβουλή της κλασικής ελληνίδας μάνας: να προσέχεις και από το πεζοδρόμιο, ή μην πας στα βαθιά παιδί μου –γι’ αυτό μένει στα ρηχά νερά της σοσιαλδημοκρατίας. Και δεν υπήρχε και παμε πουθενά, να τους δίνει δικαιολογία αυτή τη φορά, ότι.. περιφρουρεί τη βουλή.

Τι νόημα έχει όμως να δίνουν άλλοθι μαζικότητας στις εκλογικές φιέστες των άλλων και να κάνουν τον χειροκροτητή τους ή τις γλάστρες μπροστά στις κάμερες, όπως τότε στη διερευνητική εντολή που πήρε ο σύριζα, χωρίς μάλιστα να έχουν καν έδρα στη βουλή, κάτι σαν εξωκοινοβουλευτικός κρετινισμός; Που δε σου λέω, και ο μητσάρας που την έκανε τις προάλλες και ήταν με την ανταρσύα στα τελευταία του, σα μαϊντανός ξεκίνησε την καριέρα του, πίσω από παίκτες που έκαναν δηλώσεις στην κάμερα. Ήτανε όμως άκρως συμπαθής κι έκανε τουλάχιστον την αντίστροφη διαδρομή. Κι ούτε καν αυτός στα νιάτα του δε θα δεχόταν να πάει σε εκείνη τη.. διερευνητική συνάντηση, να στηθεί μπροστά στο φακό.

Θα μου πεις, τι νόημα έχει να τα σκαλίζεις αυτά τώρα; Τα σκαλίζω, γιατί λέει πως κάποια σωματεία του συντονισμού δεν παίρνουν απόφαση για το συλλαλητήριο της 1^ης νοέμβρη, γιατί λέει δεν ειδοποιήθηκαν εγκαίρως, για να το συνδιοργανώσουν και να δούνε το γενικό πλαίσιο. Λες και στη χτεσινή φιέστα είχανε ρόλο συνδιοργανωτή. Ή δε θα μπορούσαν νά ‘ρθουν με διαφορετική προσυγκέντρωση έστω –και μακάρι να το κάνουν- όπως πάνε στις πορείες της γσεε ή κι αλλού. Κι αυτό ενώ στο ριζοσπάστη πχ γράφτηκε ένα από τα πιο νηφάλια αντίστοιχα κείμενα που έχει φιλοξενήσει το όργανο, και δεν αφήνει πολλά περιθώρια παρερμηνείας για το πώς και το γιατί. Καθείς εφ ω ετάχθη όμως..

Φεύγοντας από την πανεπιστημίου, σκεφτόμουν κάτι που έλεγε ο σκολαρίκος τις προάλλες στην εκδήλωση για το βρώμικο διαλυτικό ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας, που σμπαραλιάζει τους μαζικούς φορείς του κινήματος, και κολλούσε γάντι στην περίσταση. Κι όπως περπατάμε, βλέπουμε σε ένα κοντινό καφέ τη βαλαβάνη μόνη της, να διαβάζει ένα βιβλίο, στο ρόλο της άχνης ζάχαρης, σα να μη θέλει ακόμα να το αφήσει, για να πάει να δει μία ακόμα κακοστημένη παράσταση στη βουλή. Και δίπλα συναδέλφους της, στο ρόλο του πασόκου, με ρεσιτάλ ερμηνείας, να βαράνε έξαλλα παλαμάκια σε κάθε δεύτερη ατάκα του μεγάλου αρχηγού, όταν ανεβάζει τον τόνο, ενώ αυτή μένει σιωπηλή και ανέκφραστη. Αλλά μόνη της διάλεξε και τα λούζεται.

Και δεν ξέρω αν έχεις προσέξει, όσο μεγαλώνει ο αλέξης, που μιλάει κάπως αργά, σα να του τελειώνει η μπαταρία, φέρνει λίγο φυσιογνωμικά στον κουφοντίνα, με λίγα περισσότερα μαλλιά. Το πιο ανησυχητικό όμως είναι που ο κουφοντίνας αρχίζει να μοιάζει επικίνδυνα στον αλέξη, από πολιτική άποψη, αν δεις το κλείσιμο του βιβλίου του.

Και θα ‘ταν η ζωή μας άχαρη, δίχως άχνη ζάχαρη..

Αργά το βράδυ προλάβαμε την κορύφωση της σκιαμαχίας των πολιτικών αρχηγών –όσο νυχτώνει, η γκάβλα μεγαλώνει- και το λόγο του σαμαρά, που πάτησε την μπανανόφλουδα και καρφώθηκε άσχημα με τον πρετεντέρη· πρέπει και να δαγκώθηκε εκεί στο «όπως...», σταμάτησε λίγο, ίσως μετάνιωσε, αλλά ήταν αργά για να κάνει πίσω: «όπως... ο πρετεντέρης, που και μένα με έχει αδικήσει πολλές φορές...». Κι έγινε ο κακός χαμός. Αλλά όπως λέει μια σφίσσα, η ατάκα αυτή θα γίνει βαλβίδα εκτόνωσης της απόγνωσης, που βγαίνει ως οργή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να τα πούμε μεταξύ μας να ξεθυμάνουμε.

Κανείς όμως δεν έχει, ούτε κατά προσέγγιση, το σουξέ που έχουν οι ατάκες της αλέκας στη βουλή –αν όλοι πρόσεχαν με τον ίδιο τρόπο την ουσία των θέσεων του κκε, θα είχε λυθεί οριστικά και το διαβόητο επικοινωνιακό έλλειμμα του κόμματος, από το οποίο πάσχει διαχρονικά. Και τώρα που, όπως φαίνεται, έχουν κλειδώσει οι εκλογές το μάρτη και αρχίζει ουσιαστικά η προεκλογική περίοδος, θα λείψει πολύ η αλέκα από τα δημόσια πράγματα –άλλο αν κάποιοι θέλουν να μείνει συνολικά το κκε εκτός βουλής, για να μην τους χαλάει τη σούπα, και δε θα τους λείπαμε ιδιαίτερα.

Πάρε για παράδειγμα την περιβόητη ατάκα περί ανθρωπιστικής κρίσης. Τι λέει η αλέκα; Ότι ψάχνει ο κάθε μούσμουλος έκάποιον όρο για να κρύψει τον χαρακτήρα της κρίσης, ότι είναι δηλ καπιταλιστική, και αποφαίνεται πχ ότι είναι ανθρωπιστική, λες κι η κρίση αφορά ένα μειοψηφικό(;) κομμάτι που βιώνει πιο έντονα τις συνέπειες και ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχιας, κι όχι συνολικά το καπιταλιστικό σύστημα. Ποιο είναι το γενικό αήττητο συπέρασμα απ’ όλα αυτά; Ότι η αλέκα αρνείται την ύπαρξη ανθρωπιστικής κρίσης –ενδεχομένως και τη φτώχια ως φαινόμενο.

Και δεν είναι μόνο ένας που φτάνει σε αυτό το συμπέρασμα. Έχει και τόσους διαδικτυακούς φίλους που το επιβεβαιώνουν, ενισχύουν την αρχική του εντύπωση, το κάνουν πενηνταράκια σε όποιον το είχε χάσει και δεν το έβλεπε μόνος του. Στην τελική αλήθεια πρέπει να ‘ναι, αφού όλοι το λένε. Ποιοι όλοι; Ε να. Ο μπάμπης ο σουγιάς, ο γιάννης ο πεταλούδας..

Γι’ αυτό σου λέω έχει γούστο η συμμετοχική δημοκρατία/δημοσιογραφία των πολιτών. Και για να μην ξεχνιόμαστε: είναι γκάβλα η αστική δημοκρατία γενικώς..