Πρώτη φορά ΠΑΣΟΚ

Βγαίνω μια βόλτα στην Αθήνα και βλέπω φάτσες γελαστές

Θα ξανάρθει η ρουτίνα και θα ξανάρθουνε βροχές

Θα ξανάρθει η ρουτίνα, μα κάτι άλλαξε από χτες

Είμαστε πια εξουσιαστές, έρχονται άλλες εποχές.

Το 09’ είχαν ανέβει στην εξουσία οι αντιεξουσιαστές του γαπ. Κι έβλεπες φάτσες γελαστές, ου μην και χαζοχαρούμενες, σαν κι αυτές πχ. Που σήμερα, πιο υποψιασμένες(;) από πριν, δεν είναι μάλλον το ίδιο γελαστές, αλλά είναι κατά βάση οι ίδιες. Οι ίδιες που ψήφισαν πασόκ το 09’ και το νέο πασόκ του 15’ –ή εκλέχτηκαν και με τα δύο. Ο παπανδρέου πέθανε πολιτικά, ζήτω ο τσιπρανδρέου, που θα σηκώσει τον ήλιο πάνω από την ελλάδα. Ευτυχώς δηλ που δεν είπε πως θα έβαζε και τη δεξιά στο χρονοντούλαπο, γιατί απ’ τα γέλια, θα σηκωνόταν ο ανδρέας από τον τάφο του. Και πώς να το έλεγε εξάλλου, που ετοιμάζεται, κατά τα φαινόμενα, να προτείνει για πτδ μια.. ήπια, δεξιά προσωπικότητα, σαν τον κύριο τίποτα, αβραμόπουλο ή τον (ξανάρθε η ώρα του) καραμανλή –εκτός κι αν αυτός είναι ο (βασιλιάς) ήλιος, που θα σηκωθεί πάνω από την ελλάδα. Πού να τρέχεις εξάλλου τώρα να βρίσκεις καινούριο σαρτζετάκη..

Θα ξανάρθει η ρουτίνα κι οι βροχές. Και δε θα είναι η συντέλεια του κόσμου για τη δεξιά του κυρίου, νυν απολείπει θεός αντώνιον, όπως μετά τη σταύρωση του υιού του –ενώ ο αντώνης εκλεγόταν και χωρίς σταυρό, γιατί είναι αρχηγός. Αλλά θύελλα αντιλαϊκών μέτρων, σαν αυτή για την οποία προειδοποιούσε το κόμμα και το 09’.

Θα ξανάρθει η ρουτίνα, μα κάτι άλλαξε από χτες. Κι ας μην μπορεί κάποιος να προσδιορίσει θετικά τι ακριβώς είναι αυτό. Σημασία έχει πως υπάρχει μια γενική αίσθηση και ας μην πατάει πουθενά, σε τίποτα συγκεκριμένο. Κάτι άλλαξε, δεν το.. αισθάνεστε κι εσείς; Στον αέρα, στον πιο γαλανό ουρανό, ε; Έρχονται άλλες εποχές, όχι μόνο στην ελλάδα αλλά και σε όλη την ευρώπη. Ο πάγος έσπασε, ο τρίτος δρόμος χαράχτηκε.

Τα χτεσινά προγνωστικά δεν έπεσαν δραματικά έξω σε σχέση με την τελική εικόνα –κι όπου συνέβη αυτό ήταν μάλλον για καλό. Ο σύριζα έμεινε μια ανάσα μακριά από την αυτοδυναμία, αν και το πιο πιθανό είναι πως με μια ισχνή πλειοψηφία 151 βουλευτών, θα αναγκαζόταν να αναζητήσει ούτως ή άλλως ευρύτερη στήριξη, για να μην εξαρτάται από τα καπρίτσια του καθενός δικού του –που μπορεί να είναι χειρότερος μπελάς από τους απέξω.

Εξ ου και τα κάπως μουδιασμένα πανηγύρια σε κουμουνδούρου και κλαυθμώνος, που ήταν μάλλον καρπός προβληματισμού ή αγωνίας, παρά κάποιας... έμφυτης αριστερής σεμνότητας. Καθώς ναι μεν επιβεβαιώθηκε ο κανόνας πως οι αναποφάσιστοι πηγαίνουν συνήθως με το νικητή –λες και πρόκειται να πάρουν κι αυτοί κάτι από τη δόξα του- αλλά το κλίμα ευφορίας κι η υπερβολική σιγουριά γύρισε μάλλον μπούμερανγκ, λειτουργώντας αποσυσπειρωτικά. Έλα μωρέ, αφού θα βγει αυτοδύναμος, έτσι κι αλλιώς.

Το πιο ιντριγκαδόρικο σενάριο που άρχισε να διαμορφώνεται κατά τη διάρκεια της βραδιάς, ήταν η απόλυτη ισορροπία τρόμου στις 150 έδρες, με το σύριζα να χρειάζεται άλλη μία και να γυρεύει μια κατσικοψήφο, όπως κάποτε η νδ. Τότε που ο μητσοτάκης σχημάτισε κυβέρνηση με μια εύθραυστη κοινοβουλευτική πλειοψηφία 151 βουλευτών, που κράτησε περίπου τρία χρόνια και έπεσε από το σαμαρά, με τη συγκρότηση της πολιτικής άνοιξης –απλή συνωνυμία με την (ω γλυκιά μου) εαρ του κύρκου, που είχε παραβρεθεί πάντως στα σκοπιανοφάγα συλλαλητήρια εκείνων των χρόνων.

Τώρα αντιθέτως, ο θηλυκός μητσοτάκης (ντόρα) φαίνεται να έβαλε λίγο το χέρι του για τη μεγάλη ήττα της νδ και τη (διαγραφόμενη) πτώση του σαμαρά. Και η περιπέτεια υγείας του δρακουμέλ δεν ήταν συνέπεια κάποιας ταραχής λόγω εκλογικής στενοχώριας (όπως ίσως με τη μαρίκα, που έφυγε ανήμερα των εκλογών του 12’, πριν δει τη ντόρα να μένει εκτός βουλής). Αλλά το ακριβώς αντίθετο: δυσφορία και λιποθυμία από την αδυναμία να διαχειριστεί ο οργανισμός τόση μαζεμένη χαρά, που μόνο η εκδίκηση μπορεί να προσφέρει. Σα να λέει: μετά από αυτό, μπορώ επιτέλους να φύγω κι εγώ ευτυχισμένος.

Η λογική επιλογή του σύριζα για κυβερνητικό εταίρο είναι το αναγκαίο καλό του καμμένου, που ‘ταν τελικά από τις εκπλήξεις, μαζί με την τελεία του γκλέτσου και την παύλα (το πι με γκάπα) του λεβέντη. Κι όσο να πεις, είναι κομμάτι δύσκολο να χωνέψεις πως κυκλοφορείς σε μια πόλη, όπου ζουν ανάμεσά μας είκοσι χιλιάδες ψηφοφόροι του –κι εσύ να μη γνωρίζεις κανέναν και να μην ξέρεις από ποιον να πρωτοφυλαχτείς, για να μη σου μεταδώσουν το στίγμα.

Θεωρητικά το αποτέλεσμα είναι τέτοιο, που θα προσφερόταν και για ωραίο μετεκλογικό πατατάκι, ανακάτεμα της (μικρο)αστικής τράπουλας κι εσωκομματικές εξελίξεις σε μια σειρά χώρους. Τελικά όμως η διαφορά των δύο πρώτων δεν είναι τόση που να εξαναγκάζει το σαμαρά σε παραίτηση και οικειοθελή είσοδο στο χρονοντούλαπο. Και το πασόκ, που θα μπορούσε να βγει ως και τρίτο, εάν δεν είχε διασπαστεί, βρήκε έναν εύκολο αποδιοπομπαίο τράγο στο πρόσωπο του γαπ και προχωρά σε συνέδριο… ριζικής αποτρίχωσης, όπως λέει και το λαϊκό στρώμα. Οπότε μένει η εκλογή πτδ, που τώρα όμως χρειάζεται απλή πλειοψηφία και δε θα έχει πολύ σασπένς. Τζάμπα η ειδική παραγγελία για πατατάκι από το νευροκόπι.

Από τους υπόλοιπους, ξεχωρίζει το ενδοτροτσκιστικό ντέρμπι μεταξύ εεκ και οκδε, με την ομάδα του σάββα μιχαήλ να επικρατεί καθαρά στο νήμα με διαφορά διακοσίων περίπου ψήφων. Ανάλογη μονομαχία είχαν οι ανελ με το πασοκ και την ανατροπή που πέτυχαν στο τέλος, όπως κι ο λεβέντης με τον κιτς λεβέντη γκλέτσο. Όσο για τη μάχη της τρίτης θέσης μεταξύ κεντροναζί και νεοναζί, μας ενέπνευσε στην ομήγυρη το λογοπαίγνιο αδόλφος χίπστερ, κατά τη διάρκεια μιας εκλογικής βραδιάς-σουαρέ, όπου φαγώθηκαν πίτσες, ως επένδυση για τον επικείμενο λιμό και τις δύσκολες μέρες, που έρχονται (χωρίς σερβιέτες και χαρτί υγείας), πιώθηκαν αναψυκτικά για την χώνεψη (ούτε γουλιά) και αντηλλάχθησαν γόνιμες απόψεις για την πολιτική κατάσταση της χώρας, σε στιλ «τους έχουμε όλους» και «πάμε γερά».

Το πιο άσχημο χουνέρι όμως οι δημοσκόποι το άφησαν για την ανταρσυα, που την έδειχναν αρχικά μεταξύ 0,6% και 1,6%, να κυμαίνεται περίπου στα ίδια με το λαος και να ξεπερνά κάθε άλλο λοιπό. Λοιπόν η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους. Γκλέτσος-λεβέντης ξεπετάχτηκαν κοντά στις δύο μονάδες, ενώ η ανταρσυα κυμάνθηκε κοντά στο κατώτερο όριο του φάσματος, δηλ το 0,6%. Επιβεβαιώθηκε δηλ έτσι πως η ανταρσυα έχει παράλληλες πορείες με την εκλογική απήχηση του κόμματος (κάπου εκεί οι ομοιότητες σταματάνε) και όχι το αήττητο συμπέρασμα του δελαστίκ, πως αφού έχει εκλογικό ρεύμα ο σύριζα, θα ωφεληθεί αντίστοιχα όλη η… αριστερά (και γιατί όχι η δημαρ δηλ;). Ούτως ή άλλως ο ορίζοντας των βλέψεων της ανταρσυα πάει πολύ πιο μακριά απ’ αυτές τις εκλογές, για να σταματήσει σε ένα (ακόμα) μέτριο αποτέλεσμα. Άλλη υπόθεση αν τελικά οι βλέψεις κάποιων προβεβλημένων στελεχών αλληθωρίζουν φανερά πια προς άλλες (κυβερνητικές πλέον) πολιτείες –δες κι εδώ ένα χτεσινό σχόλιο του πι-πι στο τουίτερ.

Για το κόμμα σκοπεύω να γράψω κάτι αναλυτικό εντός της ημέρας. Σε πρώτη φάση θα μπορούσαμε να σημειώσουμε.

Τον αστερισμό του 5, που τελικά ήταν πέμπτη θέση με 5,5%, το γνώριμό μας –από προηγούμενες αναμετρήσεις- ποσοστό πεχά (pH).

Το ότι «κόψαμε» την αυτοδυναμία στο σύριζα –αντίθετα με τη σάπια λογική «παρακαλάτε-ψηφίστε να βγει πρώτος κι αυτοδύναμος ο σύριζα, για να μη σας λιανίσει στο δεύτερο γύρο».

Τις 15 έδρες, που ως όριο δίνει επιπλέον δυνατότητες στην κοινοβουλευτική ομάδα –πχ αίτημα για ονομαστική ψηφοφορία, κτλ.

Το απωθημένο να περάσουμε το πασοκ, και να μείνει εκεί κι ακόμα παρακάτω.

Τις σχεδόν 340 χιλιάδες ψήφους, που προσεγγίζουν σε απόλυτη τιμή τις ψήφους των ευρωεκλογών.

Στο τέλος της βραδιάς, μένουν χαραγμένα στη μνήμη.

Ο αλγόριθμος που υπολογίζει το ύψος του βασικού μισθού με βάση το ποσοστό του κόμματος, 547 ευρώ, αλλά διεκδικούμε άμεση επαναφορά στα 751 και στο σοσιαλισμό πια θα έχουμε.. σταλινικούς μισθούς, κοντά στα δέκα χιλιάδες ευρώ.

Το διάγγελμα του μιχαλολιάκου από τη φυλακή, που ήταν σα να κλείνειταυτόχρονα τη μύτη του με το χέρι και να κάνει φάρσα σε αγνώστους (δε γράφω ξένους, για να μην παρεξηγηθεί).

Η συνέντευξη της ποπολάρας γιάννας στον άλφα, για τις αδικίες της ζωής, το.. μετανάστη γιο της, τον αναρχικό ηράκλειτο και τις ελπίδες της από μια κυβέρνηση σύριζα.

Η αντίστοιχη γραμμή που έδωσε ο γιαννακόπουλος από την οπαδική του εφημερίδα.

Και η απάντηση του σημερινού γάβρου

Η δήλωση του κικίλια, αν θυμάμαι καλά, ότι ο μηχανισμός της νδ έδωσε τη μάχη πόρτα-πόρτα και διαμέρισμα-διαμέρισμα. Το οποίο είναι και κυριολεκτικό, αν σκεφτούμε τις μαζώξεις σε σπίτια, που αποτέλεσε και τις κύριες προεκλογικές συγκεντρώσεις των υποψηφίων της νδ.

Και ο φοβερός ζαραλίκος να εμφανίζεται στο σταρ, να λύνει την τσαπανίδου στα γέλια και να κάνει ένα σύντομο δεκάλεπτο πρόγραμμα, όπου σε κάποια στιγμή είπε να περάσει στο κουκουέ, γιατί αυτό ψήφισαν όλοι εδώ στο στούντιο… Και βασικά μόνος μου είμαι..

Η πιο έξυπνη, έμμεση, μετεκλογική δήλωση στήριξης.