Αλ(α)λάζοντας

Δηλ εσύ σφε αναγνώστη είσαι τόσο καχύποπτος και σεχταριστής, που δε βλέπεις καμία αλλαγή;

Βρισκόμαστε στο 89^ο λεπτό της μεταπολίτευσης, αγαπητοί μου ακροατές, κι έχουμε αναγκαστική αλλαγή. Στη θέση του βαριά τραυματισμένου πασόκ, που αποχωρεί εν μέσω αποδοκιμασιών και μούντζων στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, εισέρχεται εν μέσω αποθέωσης, ζητωκραυγών και εκλογικής νιρβάνας, ο συνασπισμός ριζοσπαστικής αριστεράς. Συγκλίνει προς το μεσαίο χώρο, κάνει εντυπωσιακά τσαλιμάκια χωρίς ουσία και παραλύει τη λαϊκή άμυνα, που κάθεται και χαζεύει. Εκπληκτική παράσταση, κυρίες και κύριοι.

Το καλύτερο είναι πως μια πρόσφατη αντικειμενική δημοσκόπηση εμφανίζει τον τσίπρα ως καταλληλότερο πρωθυπουργό σύμφωνα με το 73% των ερωτηθέντων, ενώ το 80% του δείγματος φέρεται να συμφωνεί με τους χειρισμούς της ελληνικής κυβέρνησης για την επίτευξη συμφωνίας με τους δανειστές. Δεν ξέρω πώς θα χαρακτήριζαν σε άλλη περίπτωση οι κυβερνώντες αυτά τα ποσοστά (μπρεζνιεφικά, αλά τσαουσέσκου, κτλ) αλλά τέτοια ευρύτατη συναίνεση δεν υπάρχει ούτε καν στην κοινοβουλευτική ομάδα του σύριζα.

Άσε πια το τιτίβισμα που αναπαρήγαγε η κανελλοπούλου (από τον καιρό που η απήχηση του κυβερνώντος κόμματος ήταν πιο χαμηλή κι από τα ποσοστά του «εμείς κι εμείς» σε επανάληψη): οκτώ στους δέκα στηρίζουν σύριζα, οι άλλοι δύο στους δέκα είναι αριστεροί. Που θα μπορούσε να διασκευαστεί και στα χνάρια των επιτυχιών του δαλιανίδη: οι μισοί από εσάς στην κο είστε πασόκοι. Κι οι άλλοι μισοί, ακόμα χειρότεροι.

Ο πρώτος μήνας της νέας συγκυβέρνησης ολοκληρώνεται με εντυπωσιακές αλλαγές: μνημόνιο-γέφυρα με 70-30, παιχνίδι με τις λέξεις, τη γλώσσα του σώματος και τη νοημοσύνη μας, όρκους πίστης στο εκκλησιαστικό κατεστημένο, ο πάκης πτδ, ένας αυτόχειρας στο κολαστήριο της αμυγδαλέζας και σοσιαλιστικό ξύλο στους αναρχικούς που διαδήλωσαν, μνημονιακή μείωση –που δεν ακυρώθηκε ακόμα- 30% στους ωρομίσθιους των ιεκ, κοροϊδία με το βασικό μισθό και τις προσλήψεις στο δημόσιο, σοβαρό ενδεχόμενο να μην περάσει καν η έγκριση της συμφωνίας από τη βουλή, προβοκατόρικα δημοσιεύματα για το ριζοσπάστη και την κοκα-κόλα, σπέκουλα για το θέμα του σημερινού συλλαλητηρίου, κοκ.

Ειδικά σε αυτό το τελευταίο κάποιοι διάλογοι στο διαδίκτυο είναι να σταματάει ο νους σου.

Γιατί θυμήθηκε τώρα το κκε να σηκώσει το ζήτημα της κατάργησης του μνημονίου και των εφαρμοστικών του νόμων; Τι έκανε τόσο καιρό που ήταν κυβέρνηση η νδ;

-Μα είχε καταθέσει ακριβώς την ίδια πρόταση κι επί συγκυβέρνησης σαμαρά-βενιζέλου, που δεν έφτασε ποτέ στην ολομέλεια, αλλά είχε θεωρητικά τη στήριξη του σύριζα.

-Ναι, αλλά… (ε το αλλά αυτό κυμαίνεται από βάρκιζα και στάλιν ως τυποεκδοτική και κόκα-κόλα).

Ναι αλλά τι σκοπιμότητα εξυπηρετεί η κατάθεσή της τώρα;

-Καμία. Από την άλλη τι σκοπιμότητα εξυπηρετεί να μην υπερψηφίσει την πρόταση αυτή μια αριστερή θεωρητικά κυβέρνηση;

Και κάπου εκεί σταματάνε τα λογικά επιχειρήματα κι οι δυνατότητες περαιτέρω συζήτησης. Πάντα στα πλαίσια της δημιουργικής αμφισημίας –sic.

Δημιουργική αμφισημία; Δηλ σαν αυτό που έλεγε το παλιό πρόγραμμα ότι για εμάς θα είναι η λαϊκή εξουσία ενώ για τους συμμάχους μας στο μέτωπο μπορεί να είναι κάτι άλλο;

Όχι. Δηλ σαν αυτό το διαβόητο «και εις τη λαοκρατίαν πιστεύομεν» του παπανδρέου κατά την απελευθέρωση.

Τώρα όμως δεν υπάρχει καμία αμφισημία που να αφήνει περιθώριο παρανόησης για τον χαρακτήρα της συγκυβέρνησης και της πολιτικής της. Για αυτό, για όλους τους παραπάνω λόγους, κι άλλους τόσους ακόμα, πρέπει να πας στο απογευματινό συλλαλητήριο (στο σύνταγμα και σε όσες άλλες πόλεις έχουν οριστεί αντίστοιχες συγκεντρώσεις). Κι ας μην είναι σύμμαχός μας ο καιρός (που σχεδόν ποτέ, από παράδοση, δεν έχει θέση στη λαϊκή συμμαχία, με τα καπρίτσια του).