Το μαχαίρι στο κόκαλο

Όσα διεκτυλίσσονται αυτές τις μέρες στον χώρο του αθλητισμού, είναι ένα τυπικό δείγμα συριζαϊκής δημιουργικής αμφισημίας, όπως θα ‘λεγε κι ο βαρουφάκης. Ένα κυβερνητικό έργο τέχνης, που έχει τα πάντα κι ο καθένας το ερμηνεύει όπως θέλει, κρατώντας ό,τι καταλαβαίνει και του ταιριάζει καλύτερα.

Το πικρό ποτήρι που καλείται να πιει μέχρι τέλους ο μέσος φίλαθλος έχει ξεχειλίσει προ πολλού και κάθε καινούριος κρίκος που έρχεται να προστεθεί στην αλυσίδα, επιτείνει απλώς το μαρτύριο της σταγόνας: τα γεγονότα της κυριακής στη λεωφόρο, που περνάνε στο οπαδικό θυμικό ως προβοκάτσια ή ως η πράσινη ριζούπολη, αναλόγως τα χρωματιστά γυαλιά που φοράει κανείς· το χοντρό ξύλο και τα επεισόδια (σαν τηλεοπτικό επεισόδιο σε επανάληψη) σε αγώνα της β’ εθνικής (ποια football league ρε συ;), σε αγώνα τοπικού πρωταθλήματος και στο ντέρμπι κορυφής της α1 στο βόλεϊ –όλα αυτά μόνο μες στο 15’· οι καταγγελίες για στημένα παιχνίδια κι εγκληματικές οργανώσεις, το μπάχαλο με τον ορισμό του αεκ-ολυμπιακός για το κύπελλο, κοκ.

Όλα αυτά (κι άλλα τόσα) συνθέτουν ένα σκηνικό αποσύνθεσης και πλήρους απαξίωσης των πρωταθλημάτων, που δημιουργεί με τη σειρά της ένα ευνοϊκό κλίμα (αν μη τι άλλο ανοχής) απέναντι σε οποιαδήποτε κίνηση θα έβαζε λουκέτο σε αυτό τον οίκο ανοχής, για να τακτοποιήσει τα του οίκου (της ανοχής) και να τεθούν νέες βάσεις. Πόσο γερές βάσεις μπορούν να τεθούν όμως στην κινούμενη άμμο ενός σαθρού συστήματος; Και πόσο νέες ή πρωτότυπες είναι οι λατρεμένες εξαγγελίες για κάθαρση και το μαχαίρι που θα φτάσει επιτέλους στο κόκαλο; Εδώ λοιπόν υπεισέρχεται η δημιουργική αμφισημία που λέγαμε.

Η αρχική διαρροή για την πρόθεση μιας επ’ αόριστον αναστολής των πρωταθλημάτων προκάλεσε πολλές θερμές αντιδράσεις κι ενθουσιώδεις προτροπές προς την κυβέρνηση να καθορίσει τον κόπρο του αυγεία. Για να τις διαδεχτεί τελικά η απόφαση προσωρινής αναστολής μόνο της σούπερ λιγκ, η απογοήτευση και η ειρωνεία των πρωτοσέλιδων αθλητικών τίτλων: «ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΑ», «ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ;», ΟΥΑΟΥ ΣΚΟΤΩΣΕΣ ΤΗ ΒΙΑ

Το πρωτοσέλιδο του σημερινού γκολ

Η επ’ αόριστον αναστολή των πρωταθλημάτων είναι κάτι σαν την έξοδο από την ευρωζώνη: δε δίνει καμία απολύτως λύση από μόνη της, αλλά δείχνει ίσως μια πολιτική βούληση για σύγκρουση, που προφανώς δεν είναι πρόθυμη να σηκώσει η συγκυβέρνηση. Όπως δεν πρόκειται να πειράξει το αυτοδιοίκητο της επο (ένα υβρίδιο σδιτ με χορηγούς και κρατική χρηματοδότηση), κάτι που θα σήμαινε την αποβολή μας από τις τάξεις της ουέφα-ευρωπαϊκής ένωσης. Για να μην πιάσουμε καν τη σύγκρουση με τα μονοπώλια, το μυστικό δείπνο δούρου-μαρινάκη, την ιδιωτικοποίηση του οπαπ που δεν ανακαλείται, τα λεφτά της περιφέρειας αττικής για λεωφόρο και νέα φιλαδέλφεια, την ταύτιση απόψεων με τις εγχώριες φαρμακοβιομηχανίες και την «εθνική αστική τάξη» του γιαννακόπουλου και πάει λέγοντας. Σε αυτή τη βάση, η ανανέωση του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού ευρύτερα θα θύμιζε απλώς το φιάσκο της «ανανέωσης της αριστεράς» που πρέσβευε στα νιάτα του ο κοντονής και η ακοα.

Αρχικά η κουβέντα θύμιζε με αντεστραμμένους όρους την αντίστοιχη συζήτηση για την ερτ και το αν μπορεί να μεταρρυθμιστεί εν λειτουργία ή πρέπει να κλείσει για να φτιαχτεί από το μηδέν κάτι άλλο (εξίσου νοσηρό, αλλά πιο ελεγχόμενο και πιο κάτεργο) στη θέση της. Στην πράξη, το θέμα ήταν αρκετά πιο απλό, καθώς υπήρχε η πίεση και τα συμφέροντα διαφόρων πλευρών: της συνδρομητικής τηλεόρασης με τις ρήτρες για το «προϊόν» της, της επο για την εθνική, των ομάδων για τα έσοδά τους, του ολυμπιακού για τον τίτλο που θα προσθέσει στο παλμαρέ του –και βασικά θα μπορούσαν να του τον παραχωρήσουν προκαταβολικά με σύμβαση για τα επόμενα 99 χρόνια, όπως έγινε δηλ με το καραϊσκάκη.

Στην κουβέντα μπλέκουν, σχεδόν από παράδοση (κι ως αντανάκλαση της… ζήλιας των κατοίκων της ψωροκώσταινας για τις ανεπτυγμένες οικονομίες και τα προηγμένα πρωταθλήματα του δυτικού κόσμου, όπου όλα τάχα είναι αγγελικά πλασμένα) και τα περιβόητα θατσερικά μέτρα, που έλυσαν, υποτίθεται, ριζικά το πρόβλημα του χουλιγκανισμού στην αγγλία, ενώ στην πραγματικότητα απλώς το μετέθεσαν εκτός γηπέδων –τα οποία πρέπει να προφυλαχτούν ως η βιτρίνα του προϊόντος. Άλλωστε και ο φιλόπουλος στην ελλάδα δε δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια επεισοδίων στο γήπεδο, αλλά σε προκαθορισμένο ραντεβού θανάτου των οργανωμένων οπαδών.

Τα μέτρα του κοντονή –που στην πραγματικότητα δεν εισάγουν κάτι μη ψηφισμένο και κινούνται στην ίδια πεπατημένη ρότα με τις προηγούμενες κυβερνήσεις- βάζουν θεωρητικά στο στόχαστρο το απόστημα των οργανωμένων συνδέσμων που γίνονται λέσχες –ας αφήσουμε προσωρινά κατά μέρος το ζήτημα της δικής μας παρέμβασης στα γήπεδα κι αν έπρεπε να είναι καλύτερη κι οργανωμένη- βάζοντας όμως σε εφαρμογή το μεγάλο αδελφό με τις κάμερες και τα ονομαστικά ηλεκτρονικά εισιτήρια! Κι έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε αν τελικά όλα αυτά τα θατσερικά τεθούν σε εφαρμογή από αυτή τη συγκυβέρνηση με κορμό το σύριζα. Πρώτη φορά αριστερά!

Κανένα απολύτως απόστημα δεν πρόκειται να σπάσει όμως, όταν χτυπάει κανείς το σαμάρι, αλλά φιλεύει το γάιδαρο, δηλ τους χρηματοδότες-στρατηγούς αυτών των ιδιωτικών στρατιών. Κι είναι πολύ εύστοχο το σχετικό τρολάρισμα του ζαραλίκου στο τουίτερ.

-Εκκρεμούν 1-2-3-4 ;; δικογραφίες για εγκληματικές οργανώσεις στο ποδόσφαιρο, τι θα κάνετε ;;

- Άμεση εφαρμογή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου

Αυτό θα πει λύση. Τώρα μάλιστα.

Σε κάθε περίπτωση η μπάλα είναι στην κερκίδα –και όχι επειδή την πέταξε εκεί ο κοντονής, αποφεύγοντας τον πυρήνα του προβλήματος. Κι είναι στα δικά μας χέρια-πόδια να παραμείνουμε παθητικοί θεατές, όπως τώρα, ή να επιβάλουμε δικούς μας όρους στο παιχνίδι.