Πέμπτη 13 Αυγούστου 2015

Όμορφη μέρα

Η σημερινή μέρα είναι ιστορική από κάθε άποψη.

Σήμερα είναι τα γενέθλια του μεγάλου Κουβανού επαναστάτη, Φιντέλ Κάστρο, που κλείνει τα 89 κι ίσως να ήθελε να φάει μετανιωμένος την επιστολή που έστειλε πριν από ένα μήνα και κάτι περίπου, όπως ο Ρόμπαξ τα καπέλα του. Δεν είναι τυχαίο πάντως ότι η επιστολή του Κάστρο αναφέρεται στην περήφανη στάση του ελληνικού λαού και όχι των κυβερνώντων του.

Σήμερα είναι η επέτειος της ανέγερσης του τείχους του Βερολίνου, σε αυτή την πόλη που στα δυο έχει σχιστεί. Αλλά τώρα που έπεσε, μπορούμε να γιορτάσουμε στο κοινό μας σπίτι, όπως το έλεγε κι ο Γκόρμπι, το θρίαμβο της μεγάλης ευρωπαϊκής ιδέας και τα καλούδια της που λουζόμαστε σήμερα, απολαμβάνοντας τα προνόμια κάθε ευρωπαίου πολίτη.

Είναι επίσης η πρώτη επέτειος από το θάνατο του ηθοποιού Ρόμπιν Γουίλιαμς. Κι αν δεις κανείς την ξαφνική αφύπνιση κάποιων βουλευτών της πλατφόρμας, που ζούσαν το όνειρό τους πάνω σε ένα ροζ συννεφάκι, μπορεί να θυμηθεί συνειρμικά την ταινία «Ξυπνήματα» και τους ζωντανούς-νεκρούς, που συνέρχονταν προσωρινά και ξανάβρισκαν τα λογικά τους, με τη χορήγηση του φαρμάκου ελ Ντόπα, για να επιστρέψουν σύντομα στην προηγούμενη κατάσταση. Και να κάνει τους παραλληλισμούς με όσους ντοπάρουν το λαό με ψεύτικες μαγικές λύσεις, αντιμνημονιακές ή για το μαγικό ραβδάκι του εθνικού νομίσματος, τον οδηγούν σε σπασμωδικές αντιδράσεις χωρίς προοπτική, και τον στέλνουν στο λάκκο της απογοήτευσης, μόλις σκάσουν οι σαπουνόφουσκές τους, για να ξαναπέσει στον ίδιο και χειρότερο λήθαργο.

Είναι η μέρα κατά την οποία κλείνουν έντεκα χρόνια από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, στο μεγάλο καλοκαίρι της «ισχυρής Ελλάδας», που έσβησε σα ζωγραφιά πάνω στην άμμο, από τα κύματα της κρίσης.

Είναι η μέρα που η Ρέιτσελ βγήκε με μαύρο μπλουζάκι κι ένα στρασάτο άλφα, που μπορεί και να παρέπεμπε στην αναρχία ή και στην ανταρσυα ακόμα. Σε αυτούς τους δρόμους σε αυτή την κοινωνία μια μέρα η Ραχήλ θα είναι Ανταρσυα.

Α for Antarsya (Μετανοείτε)
Και βγήκε κι αυτή να απαντήσει στον όψιμο «λενινισμό» της κυβέρνησης (Μπρεστ Λιτόφσκ, Αριστερισμός κι ιστορίες) με ένα τσιτάτο του Βλαδίμηρου, αλλά την πάτησε γιατί η φράση με τη συμμαχία, το άλογο και τον καβαλάρη, ήταν στην πραγματικότητα του Ότο Φον Μπίσμαρκ –κι ας ήταν σωστή επί της ουσίας.

Όχι τίποτα άλλο, αλλά θα το άκουγαν αυτό για τις συμμαχίες και κάτι άλλοι πούροι «λενινιστές», που βρήκαν το δρόμο της Ίσκρα, για να γίνουν τα άλογα του Λαφαζάνη και του καινούριου αναχώματος που στήνεται, κάνοντας ουσιαστικά εγκαίνια με αυτή την ανακοίνωση για τη συγκρότηση ενός χώρου που θα στεγάσει πολιτικά το «όχι» στο δημοψήφισμα. Και την οποία υπογράφουν μεταξύ άλλων, ο Καλτσώνης (εκφράζοντας πιθανότατα συνολικά το σύλλογο του Κορδάτου), στελέχη της Μαρς (δηλ του σχεδίου Β, δηλ του Αλαβάνου), αλλά και ο Σαραφιανός της Αρας (και παρακαλείται να παίρνει σειρά κι η Αραν). Έτσι το «όχι μέχρι το τέλος» μπορεί να γίνει το τέλος της Ανταρσυα, τουλάχιστον με την παρούσα μορφή που τη γνωρίσαμε και δεν την αγαπήσαμε.

Κι όπως λέει πικρόχολα μια σφισσα, πρέπει αυτό το διάστημα να δείξουμε πνεύμα κατανόησης και αλληλεγγύης στους εναπομείναντες σοβαρούς Ναρίτες. Και στους πέντε. Αλλά οι αυταπάτες πως ο Αλαβάνος θα ήταν ο πάτος του βαρελιού και δε θα έφερνε και το Λαφαζάνη, ή ότι δε θα ερχόταν ο λογαριασμός της άκριτης στοίχισης με το «όχι» και των φιλοκυβερνητικών κατ’ ουσία διαδηλώσεων των προηγούμενων μηνών, πληρώνονται ακριβά.

Ευτυχώς όμως πάντα θα υπάρχει κάτι καινούριο για να ασχολούμαστε και να βαυκαλιζόμαστε. Να πάμε, να πάμε… με το Πασόκ. Όχι, όχι, με τη Δημάρ. Με το Σύριζα παιδιά, για την κυβέρνηση της Αριστεράς. Όχι, όχι (μέχρι το τέλος), με το ρεύμα του Λαφαζάνη.
Πού θα πάει σφε, στο τέλος θα τη βρούμε τελικά την καλή εκδοχή της σοσιαλδημοκρατίας.

Είναι ακόμα η μέρα που έπαιξε η δήλωση Φλαμπουράρη για τη Ζωή και τη στενότερη συνεργασία που θα έπρεπε να έχουν Μαρξ και Φρόιντ για την περίπτωσή της. Το πώς η Ζωή ασκεί τόση γοητεία πάντως σε μερικούς (κατά δήλωσή τους) μαρξιστές, δεν μπορεί όντως παρά να εξηγηθεί πρωτίστως με ψυχαναλυτικούς όρους. Όσοι κι αν έχουν φάει τον παπά του Unfollow, που στηρίζει ξεκάθαρα το προσωπικό παιχνίδι της Ζωής, δε φτάνει από μόνο του να ερμηνεύσει τη μαζική λοβοτομή πολλών (κατ’ ευφημισμόν) αριστεριστών στην περίπτωση της προέδρου.

Αν πάντως ο φροϋδομαρξισμός είναι το επόμενο πεδίο άντλησης τσιτάτων για τη δικαιολόγηση των μνημονιακών συμφωνιών, θεωρώ σοσάκι το Φρομ, το «φόβο μπροστά στην ελευθερία», όπου εξηγεί την εθελόδουλη μαζική στροφή λαϊκών στρωμάτων προς τον ολοκληρωτισμό (ή και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση στην περίπτωσή μας) και την «Τέχνη της Αγάπης», που μπορεί να έχει πολλά κοινά με την «Τέχνης της Απάτης» της κυβερνώσας αριστεράς και της ελπίδας που έρχεται.


Είναι τέλος η μέρα (αν και τυπικά θα πάει μετά τα μεσάνυχτα) που μπορεί να μυρίσει κάλπη μαζί με δακρυγόνα –ο τέλειος μηχανισμός καταστολής του λαϊκού κινήματος. Αλλά όλα θα καλυφτούν από τη βρωμερή σαπίλα της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας, που γίνεται ένα με το νεοφιλελεύθερο ΤΙΝΑ (δεν υπάρχει εναλλακτική), το μνημόνιο (που θα ψηφίσει σε λίγες ώρες) και το σύστημα που τα γεννά.

4 σχόλια:

  1. Ιστορικές ώρες!
    Γεννιέται το "ΠΑΣΟΚ-3" από τις στάχτες του "ΠΑΣΟΚ-2".
    Το ερώτημα είναι ποιός θα προλάβει στην κούρσα της διαδοχής, να πάρει το χρίσμα από την Α.Τ.
    Ετούτοι:
    http://www.pandiera.gr/%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CE%AE-%CE%B4%CE%AE%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CE%B1/
    η ετούτοι (οι ...λαφαζανικοί-μεγάλε πιλαφ):
    http://www.topontiki.gr/article/139365/neo-komma-proanaggellei-o-lafazanis-poioi-ton-stirizoyn
    Οσο για τούτον:
    http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2015/08/blog-post_86.html
    είναι άξιος της μοίρας του, που την έφτιαξε κυριολεκτικά μόνος του.
    Χρωστάω και μια εξήγηση. Το 2012 έγραψα σε τούτο εδώ το μπλογκ, με αφορμή τότε την περιώνυμη συνάντηση για την διερευνητική εντολή του Τσίπρα (και την ιστορικότατη φωτό), ότι η "κυβερνησιοποίηση" του τΣύριζα θα δημιουργούσε υπαρξιακά προβλήματα στον ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Επεσα έξω, λόγω περιορισμένης φαντασίας. Φαίνεται πως η αποσύνθεση του τΣύριζα λόφω "κυβερνησιοποίησης" θα ήταν η αφορμή.
    Θα κάνουμε έναν αξέχαστο δεκαπενταύγουστο, κι ας μας στοιχίσει! Χαλάλι!
    Μείνετε στη συχνότητα, "τα ραδιοφωνάκια κολλημένα εδώ"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εμένα πάντως μου έφτιαξαν το κέφι οι αφίσες για το κάμπινγκ της Αριστερής Ανασύνθεσης (αυτοργάνωση - συλλογικότητα - αλληλεγγύη), που γράφουν κάτω δεξιά "συνιστώσα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ". Πιστεύω ότι αυτό μπήκε με καλή πρόθεση, μην τυχόν και μπερδευτούν οι εναλλάδες μεταξύ τους, γίνει καμιά παρεξήγηση και ανοίξουν τίποτα κεφάλια. Αλλά, όπως και να το κάνεις, θυμίζει λίγο "Αναψυκτικά Φλουτς - μια εταιρία του ομίλου 4Δ"

    gdmn1973

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Όσοι κι αν έχουν φάει τον παπά του Unfollow, που στηρίζει ξεκάθαρα το προσωπικό παιχνίδι της Ζωής, δε φτάνει από μόνο του να ερμηνεύσει τη μαζική λοβοτομή πολλών (κατ’ ευφημισμόν) αριστεριστών στην περίπτωση της προέδρου."
    Μην ξεχνάς την εμμονή ακριβώς αυτών των (κατ’ ευφημισμόν) αριστεριστών με τον "γαμάτο"! Όσο κι αν ενθουσιάζονται με κάθε είδους συλλογικότητες (ας μην ανοιξουμε την κουβέντα για τον χαρακτήρα αυτών) στην ουσία ενθουσιάζονται με την ιδέα του γαμάτου αγωνισταρά που μιλάει κι όλοι τον τρέμουν, δεν χάνει ευκαιρία για σύγκρουση και τσαμπουκά, πλακώνει 5-6 μπάτσους για την πλάκα του, είναι πρώτος στην αλληλεγγύη αλλά ταυτόχρονα δεν μπαίνει σε στενά οργανωτικά πλαίσια, είναι αμετακίνητος σε δευτερεύοντα θέματα που ανάγει σε θέματα αρχών κτλ κτλ
    Μανουήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Είδα κι αυτό το ρεπορτάζ (με τις χαιρε-κακιούλες του) για τις σημερινές (13/08) συγκεντρώσεις:
    Χιλιάδες λαού απουσίαζαν παντελώς από τις σημερινές συγκεντρώσεις ενάντια στη ψήφιση του νέου μνημονίου. Ελάχιστοι συγκεντρώθηκαν στο πάνω πεζοδρόμιο της πλατείας. Και αν υπάρχει μια δικαιολογία για την απουσία κόσμου από τη σημερινή συγκέντρωση, που δεν έχει να κάνει ντε και καλά με την εποχή, και αν η απουσία της ΑΔΕΔΥ που διοργάνωνε τη συγκέντρωση είναι πλέον κάτι το ...φυσιολογικό, αυτό που έκανε εντύπωση και σχολιάστηκε ιδιαίτερα ήταν η πλήρη απουσία των ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΜΑΡΣ, Αριστερή Πλατφόρμα και λοιπών δυνάμεων του "ΟΧΙ μέχρι το τέλος"!
    Πανό είχαν η Λαϊκή Αντίσταση - Α.Α.Σ. που ήταν και το μόνο μπλοκ που φώναζε συνθήματα, η ΟΚΔΕ, το ΕΕΚ, η ΠΕΝΕΝ και το ΜΕΤΑ, παρουσία είχε και η Εργατική Αλληλεγγύη (ΣΕΚ) με τις γνωστές πικέτες, καθώς και μιας συλλογικότητας της αναρχίας που δυστυχώς δεν συγκράτησα τον τίτλο.
    Κατά τις 8:30 εμφανίστηκε το ΠΑΜΕ από τη Σταδίου, είχε συγκέντρωση στη Ομόνοια, ανέβηκε τη Β. Γεωργίου με σκοπό να συνεχίσει στη Β. Σοφίας αλλά πρόλαβαν τα ΜΑΤ να υπερασπιστούν τα ιδανικά της κυβέρνησης και του Τσίπρα (που μόνο με την αριστερά δεν έχουν σχέση όσο και να ισχυρίζονται το αντίθετο!) και του έκοψαν το δρόμο βάζοντας τις κλούβες κάθετα λίγο πριν τα λουλουδάδικα. Μάλλον φοβήθηκαν μην ενοχληθούν οι εκπρόσωποι του Κουαρτέτου (πλέον) μετά από τόση κούραση που τράβηξαν τις προηγούμενες μέρες. Η δε Κωνσταντοπούλου προφανώς δεν άδειαζε να κατέβει να διαμαρτυρηθεί! Το ΠΑΜΕ πάντως μπορεί να έχει την ικανοποίηση ότι ήταν για άλλη μια φορά μαζικότερο, κάτι παραπάνω από το διπλάσιο των υπολοίπων.

    Που ήταν "ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΜΑΡΣ, Αριστερή Πλατφόρμα και λοιπών δυνάμεων του "ΟΧΙ μέχρι το τέλος"";
    Στην Αστυπάλαια, σύντροφοι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ

Η κε του μπλοκ είναι ανοιχτή σε κάθε σχόλιο που προσπαθεί να προσθέσει κάτι στην πολιτική συζήτηση
Αρκεί να έχει κάποιο διακριτό ψευδώνυμο ως υπογραφή.