Θεωρίες συνωμοσίας

Κι αν όλος ο πλανήτης είναι μια συνωμοσία εις βάρος του ΚΚΕ;

Ρωτάει ειρωνικά ένας τουιτεράς-συριζοτρόλ, από τα διαδικτυακά ορφανά της «πρώτη φορά Αριστεράς» που βγαίνει πλέον κριτικός και ανεξάρτητος.

Και τώρα τι να απαντήσεις μες σε 140 χαρακτήρες-τελειωμένους αναπτήρες, που μόνο ατάκες κι εξυπνακισμούς μπορούν να χωρέσουν;

Να πεις για το ψεκασμένο κοινό, που ζει και τρέφεται με συνωμοσιολογίες και μόνο Κκε δεν ψηφίζει –πχ γιατί ο Μαρξ ήταν Εβραίος ή για κάποιον αντίστοιχα σοβαρό λόγο;

Να εξηγήσεις πως η προοδευτικ(ουλικ)η ψήφος σε κάτι αριστερό, αντιμνημονιακό και η ελπίδα (που έφυγε) πως κάτι θα αλλάξει με αυτόν τον τρόπο, δεν απέχει ουσιαστικά απ’ το σκεπτικό των ψεκασμένων και μια θεωρία συνωμοσίας από την ανάποδη;

Να το ρίξεις στον Κοέλιο, για να τους αποδείξεις πως το βασικό τους πολιτικό πιστεύω μπορεί να συμπυκνωθεί σε γνωμικά του τύπου: αν θέλεις κάτι πάρα πολύ –να διαγραφεί το χρέος, να αλλάξει η ΕΕ από τα μέσα, να συγκρουστούμε χωρίς να έρθουμε όμως σε ρήξη, και άλλα τινά παρόμοια- συνωμοτεί όλο το σύμπαν για να το πετύχεις; Και όταν λέμε το σύμπαν εννοούμε όλο το σύμπαν, όχι μόνο το μισό ή ένα μέρος του σύμπαντος. Ακόμα κι ο Ντράγκι ή το ΔΝΤ που κατά καιρούς παρουσιάστηκαν να συμπίπτουν με τις θέσεις μας και να μας βοηθάνε (κερδάμε αδέλφια…).

 Να μπεις στη διαδικασία να εξηγήσεις ότι η ανάλυση της ταξικής πάλης, του ρόλου κάθε δύναμης και η επαγρύπνηση για τη δράση μυστικών υπηρεσιών (που και αυτές ταξικά συμφέροντα υπηρετούν) κάθε άλλο παρά συνωμοσιολογία είναι;

Να θυμίσεις πχ πως όταν οι κομμουνιστές μιλούσαν για αντεπανάσταση στη Σοβιετική Ένωση, που έδρασε οργανωμένα για την παλινόρθωση (και ο Γκόρμπι ήταν μονάχα η κορυφή του παγόβουνου), οι άλλοι τους θεωρούσαν συνωμοσιολόγους, που βλέπουν παντού προδότες και πράκτορες της CIA, απλουστεύοντας τη δική τους θεώρηση στο παιδιάστικο δίπολο: «εξωτερικές αιτίες à επέμβαση, εσωτερικοί λόγοι à κατάρρευση»; Προφανώς ταξική πάλη δε διεξάγεται στο εσωτερικό μιας σοσιαλιστικής χώρας, παρά μόνο με όσους εκτός αυτής (η αντεπαναστατική συνείδηση και δράση έρχεται απέξω, για να παραφράσουμε ένα γνωστό τσιτάτο του Λένιν).

Άσε πια τη βαθιά συνωμοσία που εξυφαίνεται σε παγκόσμιο επίπεδο. Γιατί παρά τα θρυλούμενα και τα διάφορα αστικά ιδεολογήματα, η ταξική πάλη κι η ιστορία δε σταμάτησαν (με την εξάλειψη του αντίπαλου δέους), ούτε προφανώς οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, η ανανεωτική αριστερά έφερε από την πίσω πόρτα τη σοσιαλδημοκρατική σκουριά και το τρίτο μνημόνιο, η νέα αριστερά εξελίσσεται σε νέο ανάχωμα, η πάλη για τις μικρές, καθημερινές κατακτήσεις συνδέεται άρρηκτα με το κεντρικό, στρατηγικό ζήτημα της εξουσίας… κι άλλα τόσα, που καταλήγουν στο ίδιο ακριβώς συμπέρασμα. Γιατί τα γεγονότα είναι πεισματάρικα πράγματα και δεν τα διαμορφώνουν οι ιδεοληψίες του καθενός, που δε βασίζονται στην επιστημονική ανάλυση της πραγματικότητας.

Κι αν τελικά όλος ο πλανήτης είναι μια συνωμοσία για να επιβεβαιωθούν οι κομμουνιστές κι οι εκτιμήσεις τους –κι αν θες να το αγνοήσεις αυτό, δε σου μένει άλλος δρόμος από τις εξυπνάδες και τις χαβαλέ ατάκες;