Βασιλιάς ήλιος - off the record

Κι ενώ, καλώς εχόντων των πραγμάτων (θεού θέλοντος και Σκάι επιτρέποντος, όπως λέει κι ένα ευτραφές πουλάκι-κουτορνίθι), η ΝΔ θα έχει από σήμερα νέο, εκλεγμένο πρόεδρο, το κεντρικό πρόσωπο της παράταξης, ο -κατά Ρένα Δουρου-τι- βασιλιάς-ήλιος, εξακολουθεί να μένει σιωπηλός στο παρασκήνιο, σα Βούδας, με το περιβάλλον του να αφήνει χρησμούς για τις βουλές του, στις οποίες κάποιοι ψάχνουν να βρουν κρυφά νοήματα, όπως το κοινό σε ένα "ψαγμένο" έργο τέχνης. Και δώστου ερμηνείες τι θέλει να πει ο καλλιτέχνης, με πράγματα που μάλλον δεν είχαν περάσει καν από το μυαλό του.

Ένας από τους καλύτερους ερμηνευτές-εγκαστρίμυθούς του, από το στενό Καραμανλικό περιβάλλον, είναι ο Μανώλης Κοττάκης, μια εκδοχή κοντοκουρεμένου Πίκου Απίκου, αλλά με γλοιώδες, δαπίτικο βλέμμα, που το 11 κυκλοφόρησε το βιβλίο "Καραμανλής - off the record. Ο βαρύγδουπος τίτλος υπηρετεί μάλλον εμπορικές σκοπιμότητες, καθώς δυο μόλις χρόνια μετά την εκλογική πανωλεθρία του 09' ήταν μάλλον μικρό διάστημα για να αναζητεί δικαίωση ή για να έχει ωριμάσει εντός του Καραμανλή η ανάγκη για αποκαλύψεις, αθετώντας μάλιστα μια γνωστή ρήση του θείου του για την πολιτική, όπου "γίνονται πράγματα που δε λέγονται". Κι αν είχε την υπομονή να τρενάρει λιγάκι την κυκλοφορία του βιβλίου, θα μπορούσε να συμπεριλάβει κι ένα ακόμα κεφάλαιο, με τίτλο "καβάλα στο άλογο", για την πανηγυρική "δικαίωση" του προσωπικού του αφηγήματος για τα ήπια μέτρα και τις μεταρρυθμίσεις που είχε ζητήσει, και αν τις εφαρμόζαμε εγκαίρως, θα είχαμε γλιτώσει από τη μνημονιακή περιπέτεια ή τουλάχιστον θα μετριάζαμε τις επαχθείς συνέπειές της.

Όχι πως και τώρα δεν υπάρχουν τέτοιοι υπαινιγμοί μαζί με οφ δε ρέκορντ, παρασκηνιακές σαλτσούλες, από τις οποίες μου έχει μείνει περισσότερο η ιστορία από μια (σπάνια) επίσκεψη στο Λευκό Οίκο, όπου ο βασιλιάς ήλιος θάμπωσε τους πάντες με τις αναλύσεις του στο επίσημο δείπνο, αλλά έμεινε νηστικός, γιατί μιλούσε διαρκώς και τα γκαρσόνια έπαιρναν από μπροστά του τα πιάτα, πριν προλάβει να τα δοκιμάσει καλά-καλά. Έρεψε ο καημένος... Και παράλληλα κουραζόταν πολύ, όπως σε μια προεκλογική περίοδο, όταν κοιμόταν στο Μαξίμου, μαζί με το Ρουσόπουλο, ενώ η Νατάσα και η Μάρα τους έφερναν απέξω σουβλάκια (ωραίο το σπιτικό φαγητό, αλλά ποιος να το κάνει) χωρίς να διευκρινίζεται αν ήταν από του Μπαϊρακτάρη, που παρεμπιπτόντως, είναι ακριβός και άθλιος, φαγητό για τουρίστες.

Αλλά το πιο ζουμερό κεφάλαιο είναι μάλλον αυτό που περιγράφει τη στρατηγική του "μεσαίου χώρου", που περνούσε μέσα από τα ανοίγματα στην Αριστερά (για να έρθει μετά η κρίση και ο Σαμαράς και να του χαλάσει τη συνταγή της μετριοπάθειας, με την ακροδεξιά επαναφορά, που κατέστησε τον Καραμανλή κάτι σαν... αριστερή παρένθεση). Σε αυτή την έρμη και βασανισμένη έννοια περιλαμβάνονται φυσικά τα πάντα, χτυπημένα στο μπλέντερ: ο Κατριβάνος της ΕΔΑ, που έγινε υπερνομάρχης με στήριξη ΝΔ, ο Τζανετάκος και ο Παπούλιας, η συναναστροφή με Βούλγαρη, Καρύστιανη, Μητροπάνο και... Λάκη Λαζόπουλο (στο καμαρίνι του, στο θέατρο Βρετάνια, δίιπλα στην εικόνα του προστάτη αγίου του, του Αγίου Νεκταρίου, υπήρχε μια κάρτα με τις ευχές του Καραμανλή και της Νατάσας)! Κι ακόμα η γνωριμία με τον Μίκη, τον Κύρκο και το Χαρίλαο, σε μια συναυλία του Θεοδωράκη, με "μεσολαβητή" το Ρουσόπουλο.

Χαιρετήθηκαν θερμά και ο Ρουσόπουλος είπε πονηρά: "Εσείς οι δύο έχετε κάτι κοινό. Σας αρέσει πολύ το τσίπουρο!"
"Αλήθεια Κώστα; Αν είναι έτσι, θα σε καλέσω στο σπίτι μου στο Χαλάνδρι να πιούμε και να μιλήσουμε", πρότεινε ο Φλωράκης.
Πράγματι. Η πρόσκληση ήρθε λίγο καιρό μετά. Ο Καραμανλής πήγε με πάσα μυστικότητα στο σπίτι του Χαρίλαου, ήπιαν τσίπουρο μαζί και μίλησαν επί τρεις ώρες για όλα. Βαθύς γνώστης της ιστορίας ο Καραμανλής είχε την ευκαιρία να τα πει με μια εμβληματική φιγούρα του Εμφυλίου Πολέμου, τον καπετάν Γιώτη και να απολαύσει τη συζήτηση μαζί του. Είπαν πολλά, κυρίως για το ΕΑΜ και το Ζαχαριάδη. Αλλά ο Χαρίλαος, κλασικός χωρατατζής, δεν έχασε την ευκαιρία για αυτοσαρκασμό!
"Τι σόι κομμουνιστές είμαστε και εμείς βρε Κώστα. Μετά από μια μάχη στο Γράμμο, την ώρα της επιστροφής, πετάχρηκε ξαφνικά μπροστά μου μια οχιά. Ξέρεις τι έκανα; Σταυροκοπήθηκα φωνάζοντας 'Παναγιιά μου και Χριστέ μου", του διηγήθηκε σκασμένος στα γέλια.

Ακολουθεί η αναγνώριση του Καραμανλή ότι οι κομμουνιστές έχουν μπέσα και μια δήλωση του Φλωράκη στους δημοσιογράφους μετά από μια εκδήλωση του ιδρύματος Καραμανλή, για το αν ο νεότερος Καραμανλής θα γίνει πρωθυπουργός: γιατί, έχετε καμία αμφιβολία;
Σε άλλο σημείο του κεφαλαίου, λίγο παρακάτω, ο Κοττάκης χώνει για τους δικούς του λόγους και μια μικρή (τόσο δα να) προβοκατσιούλα για την Αλέκα και τις δηλώσεις στήριξης του Καραμανλή για τους ρωσικούς αγωγούς και το Δεκέμβρη του 08.

Άλλα "αριστερά ανοίγματα" που αναφέρονται είναι:
Ο Καραμανλής ενημέρωσε την Αλέκα Παπαρήγα πριν καλέσει το ΝΑΤΟ να συνδράμει στην ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων.
(Αυτό θα πει άνοιγμα, όχι αστεία, ενημέρωση φίλε)
Η ΝΔ ψηφισε, χωρίς προσυνεννόηση μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ το νομοσχέδιο για βοήθεια στους 2.5000 ανέργους των φθινουσών βιομηχανικών περιοχών (Νάουσα, Δραπετσώνα, κτλ).
Η ΝΔ ψήφισε ειδική ρύθμιση για τη νοσηλεία αντιστασιακών στο ΝΙΜΙΤΣ.
Αλλά και τροπολογία στη Βουλή στο ν.σ. για την αύξηση των συντάξεων του Δημοσίου με την οποία εξομοιώθηκαν οι ανάπηροι ειρηνικής περιόδου (ΔΣΕ, αντιδικτατορικός αγώνας), παρά τις αντιδράσεις βουλευτών της. Ο Καράογλου δήλωσε "ψηφίζω με βαριά καρδιά για το Δημοκρατικό Στρατό", ενώ ο Βορίδης, που τότε ήταν στο ΛΑΟΣ, υποστήριξε ότι "δεν πρέπει να εξομοιώνονται άνθρωποι οι οποίοι έστρεψαν τα όπλα εναντίον της πατρίδας με ανθρώπους οι οποίοι πολέμησαν υπέρ της πατρίδας").
Η παρουσία του στο βιβλίο του Μανώλη Γλέζου για τα 50χρονα της ΕΔΑ, αλλά και στο βιβλίο του Λεωνίδα Κύρκου.
Η τοποθέτηση του Βούλγαρη στο Εθνικό Κέντρο Κινηματογράφου (ασχέτως αν εκείνος παραιτήθηκε υπό το βάρος κατηγοριών συντρόφων του).
Η παρουσία του υπουργού Απασχόλησης Πάνου Παναγιωτόπουλου σε εκδήλωση του ΠΑΜΕ (31/4/2004)!

Ενδιαφέρον έχει κι η τακτική της μετονομασίας κάποιων εννοιών και γεγονότων, για να μην πέσουν βαριές κι ασήκωτες στην κοινή γνώμη. Αντιγράφω πάλι από το βιβλίο.
Μολονότι κλασικός φιλελεύθερος ο ίδιος, σταμάτησε να χρησιμοποιεί τον όρο "φιλελευθερισμός", γιατί θύμιζε στην Αριστερά τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη.
Κι επίσης...
Λίγες ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες του 04', ο Καραμανλής δήλωνε σε ισπανό δημοσιογράφο ότι η ΝΔ είναι "μη δεξιά"!

Στο τέλος του κεφαλαίου σατιρίζει την όλη κατάσταση με την ιστορία ενός υπουργού που συνάντησε τη σθεναρή αντινεοφιλελεύθερη αντίσταση κάποιων συνδικαλιστών, όταν πρότεινε να μπει ένας μάνατζερ σε μια υπηρεσία, για να βελτιωθεί η απόδοσή της, αλλά συμφώνησαν όλοι μαζί του να μπει αντ' αυτού ένας καθηγητής δημόσιου Πανεπιστημίου, που ήταν το ίδιο ακριβώς πρόσωπο! Κι αυτό αποδείκνυε πως στην Ελλάδα μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, αρκεί να το βαφτίζεις όπως θέλουν οι άλλοι!

Το επιμύθιο είναι ότι ο Καραμανλής του βασικού μετόχου, του ρωσικού αγωγού και των "διαταραγμένων" σχέσεων με τις ΗΠΑ, ήταν κάτι σαν τα σπαράγματα του καλού ΠαΣοΚ, που εμφανιζόταν με το όνομα της ΝΔ. Αλλά η σοσιαλδημοκρατία δεν είναι παρά το ανθρωπιστικό ψευδώνυμο του καπιταλισμού, για να διαιωνίσει την κυριαρχία του. Και "αριστερά" βαφτίζονται διάφορα δεκανίκια του συστήματος, που εμφανίζονται ως ντεμέκ εναλλακτική του, για να αποδείξουν ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τέτοια.

Για το τέλος κρατήσαμε ένα ακόμα σουρεαλιστικό σημείο.
Στο δρόμο για τις εκλογές του 2004, ο Καραμανλής δήλωσε στο περιοδικό Διαβάζω ότι μελετά το Κεφάλαιο του Μαρξ, επισκέφτηκε τον Άι Στράτη, ενώ σε ένα ταξίδι που κάναμε στην Ουκρανία το 2002, στην πτήση της επιστροφής ήρθε και μας μίλησε γα τον τρόπο που ο Στάλιν μετέτρεψε την ΕΣΣΔ σε ισχυρό κράτος... Μάλλον με θαυμασμό.

Δεν ξέρω αν ο Καραμανλής θα βγει και σταλινικός, δίνοντας εκ των υστέρων ένα ακόμα επιχείρημα στους Σεκίτες για να φωνάζουν "κάτω η χούντα του Καραμανλή" (κι αναρωτιέται κανείς γιατί δεν υπήρχε χούντα επί του Παπανδρέου του Γ' ή τώρα με το τρίτο μνημόνιο). Πάντως αν αυτός μελετούσε το Κεφάλαιο, δεν υπάρχει λόγος να παραξενευόμαστε που η Μάρα Ζαχαρέα είχε διαβάσει τη 18η Μπρυμαίρ. Μπορεί να το είχε από παλιά ο Ρουσόπουλος ή να της το είχε δανείσει ο Καραμανλής...