Τετάρτη 8 Ιουνίου 2016

Στο έδαφος του σοσιαλισμού

Πιάνουμε το νήμα της πολιτιστικής επανάστασης από εκεί που το αφήσαμε χτες και συνεχίζουμε με το δεύτερο και πιο θεωρητικό μέρος. Υπόψη πως παρουσιάζω κάποια σημεία, όπως ακούστηκαν, σε (κατά κάποιον τρόπο, εννοούμενο) πλάγιο λόγο, χωρίς απαραίτητα να τα ασπάζομαι ή να εκφράζω τη δική μου άποψη (εκτός από τα σημεία που το αναφέρω ρητά). Τα σημεία αυτά εκτίθενται συνοπτικά με παυλίτσες (μετά από τελείες) και τυχόν αβαρία κατά τη μεταφορά, πιστώνεται στην κε του μπλοκ.

Για τους μαοϊκούς η Π.Ε. είναι το τρίτο βασικό αγκωνάρι από την ιστορία του επαναστατικού κινήματος, μετά από την Παρισινή Κομμούνα και τον Οκτώβρη του 17'. Κι αν μοιάζει καμιά φορά η αλήθεια τους πελώριο ψέμα, παγωμένη στο χρόνο κι εκτός εποχής, έχουν ωστόσο τη βεβαιότητα πως (όπως λέει κι ο Τσιριγώτης στους μαθητές του): πέντε και πέντε μας κάνουν δέκα και δε θα πάρουμε τη γνώμη του κοινού για αυτό.

Η Π.Ε. (ή ΜΠΠΕ για το μαοϊκό χώρο) απαντά στο ζητούμενο της επαναστατικής πολιτικής-στάσης σε συνθήκες σοσιαλισμού. Κάτι που θυμίζει πολύ τη δική μας φράση [πχ κυβέρνηση] στο έδαφος του καπιταλισμού και το αντίστοιχο πρόβλημα της επαναστατικής πολιτικής-στάσης σε μη επαναστατικές συνθήκες.

Το καινούριο που φέρνει (για αυτούς) ο Μάο δεν ήταν η ιδέα του ενδεχόμενου παλινόρθωσης (κάτι που είχε επισημάνει πχ κι ο Μαρξ στη 18η Μπρυμαίρ, σε ένα απόσπασμα για τις αντιφάσεις και τα πισωγυρίσματα της επανάστασης). Αλλά ο τρόπος που αποκρούεται αυτό κι η θεωρητική ανάλυση των αντιθέσεων, που μπορεί να οξυνθούν και να εξελιχθούν σε ανταγωνιστικές, ενώ δεν είχαν αρχικά τέτοιο χαρακτήρα.

-Η (κατ' αυτούς) νέα Αστική Τάξη (ΝΑΤ) γεννιέται σε τρία πεδία:
στην οικονομία και τη μικρή εμπορευματική παραγωγή, όπου εφαρμόζεται ο νόμος της αξίας κι αναγεννιέται αδιάκοπα ο καπιταλισμός.
Στο επίπεδο του εποικοδομήματος, των ιδεών, των θεσμών, ηθών κι εθίμων.
Στο κόμμα, που αντανακλά κάποιες κοινωνικές τάσεις και δε μένει "αδιάβροχο" απ' αυτές -κάτι που ισχύει ακόμα και στις δικές τους μικρές οργανώσεις, πόσο μάλλον σε ένα κόμμα που πρωτοπορεί στη διεύθυνση μιας κοινωνίας.

-Στη σχέση βάσης-εποικοδομήματος υπάρχουν δύο ειδών αποκλίσεις: ο οικονομισμός που δίνει μονόπλευρα βάρος στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, παραμελεί τις παραγωγικές σχέσεις και την αντίστροφη επενέργεια-αλληλεπίδραση των δύο πόλων, θεωρώντας επαρκείς συνθήκες για την εδραίωση κι ανάπτυξη του σοσιαλισμού τη σοσιαλιστική εξουσία και τη σοσιαλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής.
Κι ο βολουνταρισμός που εκφράζεται πχ από τους αλτουσεριανούς και την κλασική αποθέωση του εποικοδομήματος (με τις "μαοϊκές" αναφορές), που θυμίζουν κάπως τον Κοέλιο: αν θέλεις κάτι πάρα πολύ, όλο το σύμπαν θα συνωμοτήσει για να το πετύχεις.
Το εποικοδόμημα μόνο σε ορισμένες συνθήκες μπορεί να γίνει υλική δύναμη, για να μετασχηματίσει τις παραγωγικές δυνάμεις και σχέσεις.

-Ένα παράδειγμα διαφορετικής έμπρακτης αντιμετώπισης, πχ στο ζήτημα της θρησκείας, ήταν η απόσταση μεταξύ της Αλβανίας που (αυτο)ανακηρύχθηκε σε αθεϊστικό κράτος και της κινέζικης πολιτιστικής επανάστασης, η οποία πάλεψε οργανωμένα ενάντια στις ριζωμένες για χιλιάδες χρόνια κομφουκιανές αντιλήψεις.

-Η περίοδος ως το 56' ήταν η ολοκλήρωση του αστικοδημοκρατικού μετασχηματισμού της Κίνας (που είχε όμως πεντάχρονα πλάνα από το 52'), για να ακολουθήσει το μεγάλο άλμα ως το 60' -χωρίς θεαματικά αποτελέσματα- και μια πενταετής περίοδος μεταβατικής ισορροπίας, μέχρι το ξέσπασμα της Π.Ε. το 66' -που κράτησε ως το 76' και δεν ολοκληρώθηκε το 69' όπως συχνά αναφέρεται.

Τελικά πέτυχε η Π.Ε;
Όχι! Ούτε το μεγάλο άλμα εξάλλου. Αλλά μέτρο της επιτυχίας τους είναι η παρακαταθήκη που άφησαν κι όχι μια κυνική, εμπειρική εκτίμηση εκ του αποτελέσματος, που είναι και το μόνο που ενδιαφέρει τους αστούς. Γιατί ποιος μπορεί να πει πχ ότι ο Μπελογιάννης όντως έχασε;
Υπήρξαν βεβαίως στα πλαίσιά της και κάποιες ακρότητες. Κι είναι γεγονός πως η ανθρώπινη, ταξική φύση δεν αλλάζει, στέλνοντας πχ ένα διανοούμενο να δουλέψει υποχρεωτικά στους ορυζώνες. Αλλά το βασικό ζητούμενο της διαδικασίας αυτής ήταν να έρθουν οι ορυζώνες στο έδρανο.
Η πολιτιστική επανάσταση δεν είναι μόνο ιδέα, οι μάζες χρειάζονται να φαν κιόλας. Σημαίνει όμως πως η πολιτική έχει προτεραιότητα και βρίσκεται στο τιμόνι. Γι' αυτό οι κομμουνιστές δεν κάνουν ποτέ λόγο για σκέτη... οικονομία, αλλά για πολιτική οικονομία.

-Μερικές σκόρπιες, ενδιαφέρουσες επισημάνσεις.
Παρά τις κατηγορίες περί οικονομισμού προς το Στάλιν, αυτός έριχνε το βάρος στον οικονομικό λογισμό κι όχι στη χρηματιστική ανταλλαγή για την ανταλλαγή προϊόντων.
Οι σοσιαλιστικές επαναστάσεις ήταν οι πρώτες που επιχείρησαν να ταυτίσουν-συνταιριάσουν τους δύο πόλους της αντίθεσης λογικού-ιστορικού, στην εξέλιξη της ανθρωπότητας.

-Οι Κινέζοι δεν αρκούνται στην κατάργηση-κοινωνικοποίηση της αστικής, μονοπωλιακής ιδιοκτησίας, αλλά δίνουν βάρος στον καταμερισμό εργασίας, τον τρόπο διοίκησης, κτλ. Όπως προκύπτει άλλωστε κι από το έργο των κλασικών (χειρόγραφο Μαρξ, πρώτη σημείωση για την αλλοτρίωση, αν το σημείωσα καλά), κατά την πρώτη εμφάνιση της ταξικής κοινωνίας, δεν είναι η ιδιοκτησία που προηγήθηκε του καταμερισμού εργασίας, αλλά η ύπαρξη του καταμερισμού είναι που επιβάλλει την ιδιοκτησία ως μορφή.

-Κάνουν λόγο για αντίθεση εκτελεστικής-διευθυντικής εργασία, που έχει έναν ευρύτερο ορίζοντα από το δίπολο χειρωνακτική-πνευματική εργασία. Μια εργασία μπορεί να είναι κοπιώδης, μηχανική, επαναλαμβανόμενη, χωρίς να είναι απαραίτητα χειρωνακτική.

-Ο σοσιαλισμός δεν είναι απλά μια κομμουνιστική κοινωνία, όπως βγήκε από τα σπλάχνα της καπιταλιστικής, και με τα σημάδια του ταξικού παρελθόντος της ανθρωπότητας, που κουβαλάει για να το μετασχηματίσει, αλλά μια κοινωνία που είναι μάλλον πιο κοντά στον καπιταλισμό, παρά τον κομμουνισμό κι αυτό είναι που αιτιολογεί τη θέση του Στάλιν για όξυνση της ταξικής πάλης.

Αυτό σηκώνει προφανώς αρκετή συζήτηση, καθώς δείχνει αφενός να αντιλαμβάνεται πολύ καλά τις αντιθέσεις και τα προβλήματα που έχει να επιλύσει ο σοσιαλισμός, αφετέρου όμως τον αποσπά κατά κάποιον τρόπο από τον κομμουνισμό, ως κοινωνικό σύστημα (στο βιβλίο του Τσιριγώτη για την Π.Ε. μάλιστα ο σοσιαλισμός αναφέρεται λανθασμένα κι ως ξεχωριστός τρόπος παραγωγής!). Προκύπτει επίσης εύλογα το ερώτημα πώς συνδυάζεται η όξυνση της ταξικής πάλης με την απονέκρωση του κράτους για να φτάσουμε στην ώριμη κομμουνιστική κοινωνία.

-Οι Κινέζοι προσπάθησαν να πατήσουν στην πρακτική πείρα των σοβιετικών και να βελτιώσουν την εφαρμογή της με διάφορα μέσα, που ήταν όλα σχετικά με την παραγωγή και την οικονομία, απαντώντας έτσι στην κατηγορία του ρομαντικού ιδεαλισμού που αγνοούσε τον τεχνικό εκσυγχρονισμό.
Αντί της (κατά βάση αστικής) αμοιβής με το κομμάτι, εφάρμοσαν πειραματικά την αμοιβή με την ώρα και με βάση κριτήρια εξοικονόμησης πόρων, κοινωνικής κατανάλωσης, αλληλεγγύης (μακριά απ' τη λογική του κέρδους). Αντικατέστησαν την προσκοπική λογική (;) ένας για όλους κι όλοι για έναν, με το όλοι για όλους. Προβληματίστηκαν πάνω στη διοικητική απλοποίηση, που θα έφερνε στο επίκεντρο της πολιτικής το μουζίκο και τη μαγείρισσα, κατά τις φράσεις των κλασικών, καθώς και στο αντίστοιχο της κοινωνίας των πολιτών στο σοσιαλισμό, που θα στήριζε τη σοσιαλιστική εξουσία (και αυτή ήταν μια βασική πτυχή της συζήτησης για τα συνδικάτα στη σοβιετική Ρωσία, και της λενινιστικής θέσης, σε διάκριση με την αυτοδιαχειριστική λογική της Κολοντάι και τη στρατιωτικοποίηση που πρότεινε ο Τρότσκι.

Προώθησαν τέλος τα ηθικά αντί για τα υλικά κίνητρα και τα εργοστασιακά πανεπιστήμια στην εκπαίδευση -που για πρώτη φορά επιχειρείται να συνδεθεί πραγματικά με την παραγωγή, αντίθετα με όλες τις αστικές προσεγγίσεις.
Η εκπαίδευση συνιστά ένα ξεχωριστό (και προβληματικό κατά τη γνώμη μου) κεφάλαιο, με την επικράτηση λογικών ενάντια στα τρία συνήθη κέντρα αναφοράς (σχολείο, βιβλίο, καθηγητής) και την υπερβολή στην ταξικότητα της γνώσης, που προκαλούσε στα ελληνικά αμφιθέατρα την ειρωνεία των Κνιτών σφων για το αστικό και το προλεταριακό ηλεκτρόνιο.
Καταγράφω παρεμπιπτόντως και μια ξώφαλτση σπόντα ενός εισηγητή για την πρόταση του ΚΚΕ για το 12χρονο σχολείο και το ερώτημα: σε ποια κοινωνία θα εφαρμοστεί;

Σημειώνω τέλος την παραδοχή ενός εισηγητή ότι δεν είναι ξεκάθαρο ποια από τα κείμενα του Μάο είναι όντως δικά του και ποια ανήκουν στους ερυθροφρουρούς. Κι επιφυλάσσομαι για ένα δικό μου κείμενο που θα κάνει τη σούμα και θα κλείνει τη "μαοϊκή τριλογία".

98 σχόλια:

  1. Μαrqui de la Ecole normale superiore de Harry Clynn8 Ιουνίου 2016 στις 7:51 μ.μ.

    To μαθατε;
    H OAKKE μετονομστηκε σε ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΛΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. https://m.youtube.com/watch?v=G0Me4k4hdGw

    Ο Τσιπρας σε ηλικία 20 ετών εκπροσωπεί φοιτητική παράταξη σε τηλεοπτική εκπομπή.

    Προλεκαλτ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Κάτι που θυμίζει πολύ τη δική μας φράση [πχ κυβέρνηση] στο έδαφος του καπιταλισμού"

    Μήπως γνωρίζει κάποιος να με παραπέμψει σε ποιον κλασικό του μαρξισμού-λενινισμού απαντά αυτή η φράση;

    Αρχειοθέτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Οι τρεις εισηγησεις του ΚΚΕ(μ-Λ) στο διημερο για τα 50 χρονια απο τη Μεγαλη Προλεταριακη Πολιτιστικη Επανασταση βρισκονται στη παρακατω διευθηνση

    http://www.kkeml.gr/new/pdf/%CE%95%CE%B9%CF%83%CE%B7%CE%B3%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82_%CE%9C%CE%A0%CE%A0%CE%95.pdf

    ΚΧ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ΚΧ,
    Ευτυχώς για εμάς το ΚΚΕ (μ-λ) ανάρτησε τις παρεμβάσεις των στελεχών του. Ευτυχώς για εμάς, δυστυχώς για αυτούς! Γιατί πραγματικά όποιος κάνει τον κόπο να τις διαβάσει, θα καταλάβει τα πολιτικά αδιέξοδα του χώρου. Σε ορισμένα σημεία μου ήρθε πραγματικά να γελάσω...
    Επί της ουσίας... τίποτα! Μια προσπαθεια να υπερασπιστούν τον μαοϊσμό που στο τέλος τα συμπεράσματα θυμίζουν τη ρήση του Τρικούπη "Δυστυχώς επτωχεύσαμεν"!!!!
    Κατά τα άλλα ο οπορτουνισμός στο μεγαλείο του: Στη σοσιαλιστική κοινωνία συνυπάρχουν και ανταγωνίζονται ο σοσιαλιστικός και ο καπιταλιστικός δρόμος, όπως το "καλό" και το "κακό" στον κόσμο. Όλοι καταδικάζουν τον "κρατισμό".
    Αλλά, ρε παιδιά αφήστε αυτόν τον έρμο τον Μαρξ, τον λένιν και τον Στάλιν στην ησυχία τους. Και αφήστε τον εκλεκτισμό με τα λεγόμενα του Μάο, που παρουσιάζετε μόνο όσα σας αρέσουν!!!!
    Κατά τα άλλα από το 1970 κυριάρχησαν στην Κίνα η Δεξιά πτέρυγα και ο καπιταλιστικός δρόμος...Και τι τους έμεινε να πούν τελικά; Τιμούν την Π.Ε. αλλά λίγο πολύ μας λένε ότι δεν είναι και παράλογο που νίκησε ο καπιταλιστικός δρλόμος, αφού συνυπάρχει στο σοσιαλισμό με τον σοσιαλιστικό!
    Α ρε σοσιαλδημοκρατία αθάνατη!
    kk-1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το αντίθετο. Είναι υπέρ τους που τα ανεβάσανε. Εγώ που πότε ψηφίζω εσάς και πότε μλ (άλλο θέμα γιατί) έχω να πω ότι σε επίπεδο επεξεργασίας είναι μπροστά - και χωρίς να το παίζουνε και κάποιοι. Και στο βιβλίο Σαμαρά "η αριστερά απέναντι στον εαυτό της" έχουν μια τοποθέτηση σοβαρή για την παλινόρθωση στη ΣΕ (νομίζω πιο ταξική από τις εξηγήσεις του
    ΚΚΕ) και οι τοποθετήσεις στο διήμερο (που πήγα) ήταν σοβαρές. Γραπτές που τις είδα είναι πιο εκτεταμένες και είναι ακόμα καλύτερες. Εχω κάποια ερωτήματα αλλά θέλω να το ψάξω καλύτερα, το καλό με αυτούς είναι ότι αν τους ρωτήσω μπορεί και να μου πούνε ειλικρινώς "αυτό δεν το έχουμε λυμένο". Από την άλλη η τοποθέτηση του Κυρ. Παπασταύρου για Κίνα είναι πολύ φτωχή παρά το ότι αφήνει ανοιχτό το ότι πρέπει να μελετηθεί. Οσο για το "δυστυχώς επτωχεύσαμεν", τι ήθελες να πούνε; "ευτυχώς θριαμβεύσαμεν"; Βλέπουμε και άλλους που τα κάνουν όλα καλά. Αφού στο κάτω κάτω η Κίνα και η ΣΕ έγιναν καπιταλιστικές πού είναι το παράλογο στην εκτίμηση ότι κατά τη σοσιαλιστική οικοδόμηση ο προλεταριακός δρόμος αντιπαλεύει με τον αστικό; Πώς έγινε η παλινόρθωση δηλαδή; Εξωγήινοι την έκαναν; Ακου σοσιαλδημοκρατικό.
    Οσο συνεχίζετε να ζητάτε τα ρέστα από αυτούς που αποδείχτηκε ότι είχαν δίκιο όταν φωνάζανε για ρεβιζιονισμό (εσείς ήσασταν οι θύτες) και να το παίζετε απαξίωση και άνεση, τόσο δε θα πείθετε ότι είναι πραγματική η αυτοκριτική σας. Και θα διώχνετε και όσους κοιτάμε χωρίς υστερίες να δούμε πώς θα προχωρήσουμε από δω και πέρα.
    Δεν έχω πρόθεση να συνεχίσω γιατί δεν είμαι μέλος του μλ ώστε να πρέπει να απολογούμαι για καθετί, τη γενική μου ματιά έγραψα. Αλλωστε με αυτό που διάβασα μου βγήκε το σχόλιο πιο μλ από όσο είχα πρόθεση.
    Πτν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πότε ψηφίζει μλ και *ποτέ* ΚΚΕ.
    Χαμός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Πτν,
    Σεβαστή η γνώμη σου...αλλά αυτό σε τι κολάε:"Εγώ που πότε ψηφίζω εσάς και πότε μλ";;;;;
    Γιατί αν ισχύει, τα επόμενα που γράφεις, τότε μάλλον είσαι σε πλήρη σύγχιση!
    Υ.Γ. Εγώ πάντως δεν αμφισβητώ ότι τα κείμενα διατηρούν ένα σοβαρότατο θεωρητικό επίπεδο (άσχετα με τις διαφωνίες μου και τα κενά που έχουν). Ειδκά αν τα συγκρίνεις με το μέσω επίπεδο διάφορων ομάδων, αλλά και άρθρων που δημοσιευουν τα "Μ-Λ". Εγώ επικεντρώνω στο ζήτημα, ότι με αφορμή την Π.Ε. υπερασπίζονται λαθεμένες θέσεις
    kk-1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Πτν η διαφορα ειναι οτι το κκε εκανε ειλικρινη αυτοκριτικη, και στο ζητημα του χαρακτηρα της μελλοντικης επαναστασης, των συμμαχιων, της κοινωνικοποιησης, της αμεσης δημοκρατιας, η σχεση με το κινημα βεβαια δεν ειναι τελεια, αλλα εχει κανει πολλα βηματα τελος παντων στη σωστη κατευθυνση.
    Αυτο που δεν εχει ακομα ερμηνευσει, ειναι πως ηττηθηκε μεσα στο κομμα η προλεταριακη γραμμη εστο και στην σκληρη σταλινικη εκδοχη της. Τι εγινε με τον Μπερια, τον Μολοτωβ και τους αλλους. Γιατι παρρεκλινανε; Εκφραζανε κοινωνικα στρωματα ή ιδεολογικα ρευματα μεσα στο κομμα, ή μονο τον εαυτο τους; Πως η αργη μετα το '53 πορεια εφτασε στο '85-'91, χωρις να υπαρχει αντιδραση εστω και αυθορμητη οπως εγινε στην Λ.Γ.Δ. το '53, που εγραψε και ο Μπρεχτ το γνωστο 'να εκλεγει αλλος λαος'. Δεν υπηρχε αντιδραση ουτε απο μεσαια-ανωτερα στελεχη, ουτε απο τον λαο. Ειναι αδιανοητο. Και θα περιμενε κανεις σε αυτο να υπαρξει ταξικη αναλυση, οχι κουτσομπολια για προσωπα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Και μια ακομα σκεψη.
    τα προιοντα δεν εχουν αφεαυτα αξια. Αυτη την αποκτουν οταν παραγονται ΓΙΑ την αγορα -αυτο συμβαινει στον καπιταλισμο. Στην αγορα υπαρχει παντοτε οριακη ελλειψη προιοντων. Αν μια χωρα δεν εχει αγορα για καποιο λογο πχ πολεμος, κατοχη, τα προιοντα βρισκονται σε κατασταση ελλειψης. Με ποια διαδικασια αποκτα το προιον αξια; Αυτος που εχει την εξουσια διανεμει σε ενα τμημα της κοινωνιας τα προιοντα που ειναι ανωτερης ποιοτητας ή βρισκονται σε ελλειψη, σε μια διαδικασια αλληλουποστηριξης. Τα προιοντα ετσι εχουν αξια αφου για να αποκτηθουν πρεπει να παρεχεται καθε φορα ενα ισης αξιας προιον, υπηρεσια, ή'εκδουλευση'
    Συνεπως θεωρητικα μπορει να υπαρξει μια κοινωνια χωρις αγορα, ακομα και χωρις χρημα, που ομως τα προιοντα εχουν αξια αρα μια κοινωνια καπιταλιστικη αλλα χωρις αγορα. Συμπερασμα: η μη υπαρξη αγορας δεν ειναι ικανη συνθηκη για να ειναι αυτη η κοινωνια κομμουνιστικη.

    ------------------

    Η παραγωγη για το πλανο και οχι για την αγορα, ειναι η πιο καταλληλη για την φαση αυτη της κοινωνιας οπου ο κομμουνισμος βρισκεται σε εμβριακη κατασταση. Αυτη η παραγωγη, ενω τυπικα ειναι κομμουνιστικη, στην ουσια της δεν ειναι διοτι δεν παραγει τις αντιστοιχες σχεσεις παραγωγης και αρα τη αντιστοιχη κομμουνιστικη συνειδηση. 'απο τον καθενα αναλογα με τις ικανοτητες του σε ολους αναλογα με τις αναγκες' κτλ
    Η εμβριακη κομμ. παραγωγη δεν παραγει την ανωτερη κομμουνιστικη συνειδηση ουτε καν στα ταγμενα (λιγο-πολυ)στελεχη.
    Αυτο σημαινει οτι παραλληλα με την σχεδιασμενη υλικη παραγωγη, χρειαζεται και μια σχεδιασμενη πνευματικη παραγωγη με κρισιμοτητα ιδια αν οχι μεγαλυτερη. Στην μεταβατικη περιοδο του σοσιαλισμου, η πνευματικη παραγωγη εχει ιση αξια με την υλικη. Διαφορετικα αφηνουμε το καθηκον της περιφρουρησης στον στρατο και την μυστικη αστυνομια, οπως εγινε στην εσσδ, με τροπο εξισου αγαρμπο (για να το πω κομψα) και εξισου αποτυχημενο. Αποτυχημενο γιατι το καθηκον της εκπαιδευσης ειναι γενικο . Και οι εκπαιδευτες πρεπει και αυτοι να εκπαιδευτουν. Αυτη η εκπαιδευση πρεπει να γινεται ταυτοχρονα. Οχι με αποσταση δεκαετιων ή εκατονταετιων. Ισως η απωλεια της εξουσιας ηταν το τιμημα που επρεπε να πληρωσει το κομμ. κινημα για να αποκτησει συνειδηση αντιστοιχη με την αποστολη του.
    Συνεπως το ζητημα της μεταβασης συμπυκνωνεται σε ενα σημειο:πως οι επαναστατικες δυναμεις αποκτουν την συνειδηση που τους αντιστοιχει χωρις να χασουν την εξουσια;
    Ενας τροπος θα μπορουσε να ειναι η ελευθερη ιδεολογικη παλη μεσα στο μηχανισμο του σχεδιασμου. Αυτο βεβαια ειναι ευκολο να το λες αλλα δυσκολο να γινει, ο πειρασμος της ευκολιας για τους κατω (και της αυθεντιας για τους πανω) ειναι σιδερενιος κανονας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κατά σειρά εμφάνισης.

    -Ωραίο χαρρυκλυννικό ψευδώνυμο.

    -Το πέτυχα κι εγώ κάπου, σχετικά πρόσφατα, Προλεκάλτ, θα αξιοποιηθεί στο άμεσο μέλλον.

    -Δεν ήξερα ότι πρέπει να χρησιμοποιούμε φράσεις από μια συγκεκριμένη γεννήτρια, Αρχειοθέτη.

    -Πτν, δεν έχω σύντομη απάντηση σε όσα λες, οπότε θα την κρατήσω να την επεξεργαστώ για κάποιο μελλοντικό κείμενο. Θα περιοριστώ να πω ότι το βιβλίο που αναφέρεις είναι το μόνο του Σαμαρά, που έχω παρατήσει στη μέση, γιατί με κούρασε. Αλλά μπορεί να μην ήμουν εγώ σε φόρμα, όταν το διάβαζα. Κι ότι ο ετεροπροσδιορισμός του μ-λ χώρου από το Κόμμα είναι ο πιο κακός σύμβουλος, όπως είχε αποδείξει κι η πολύ κακή τοποθέτηση κι ανακοίνωσή τους για την 20ή Οκτώβρη πχ.
    Υπέρ ή κατά πάντως, καλά έκαναν κι ανέβασαν τις εισηγήσεις τους, καλά έκανε κι ο ΚΧ και έβαλε εδώ το σύνδεσμο. Θα επαναλάβω κάτι που είπα κι εισηγητικά, ότι αν ήταν αυτοί ο βασικός εκφραστής του αριστερισμού (που του έχει μείνει μόνο το όνομα κι ούτε καν η χάρη) μπορεί το επίπεδο της ιδεολογικής αντιπαράθεσης να ήταν αισθητά υψηλότερο από σήμερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κάτι σαν τα Λαζοπουλικού τύπου κείμενά σου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Όχι. Κάτι σαν το (κάτι σαν) σουτ του Ουόλτερ Μπέρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @kk1 - ΚΧ

    Μερικές ειλικρινείς ερωτήσεις για την Π.Ε. σε συνέχεια του σχολίου μου σε προηγούμενη ανάρτηση

    http://sfyrodrepano.blogspot.gr/2016/06/blog-post_7.html?showComment=1465316999033#c7398953562368262246

    Πρώτα διαβάστε το πιο πάνω σχόλιο μου και μετά αν βρείτε χρόνο, μπορείτε να απαντήσετε στα παρακάτω. Μπορεί οι ερωτήσεις μου να είναι και λανθασμένες

    Τι είχε μεσολαβήσει πριν την Π.Ε.; Είχαν κοινωνικοποιηθεί τα μέσα παραγωγής; Πήγαιναν προς κοινωνικοποίηση;

    Ποια η ανάγκη για την Π.Ε.; Η αγροτική-βιομηχανική παραγωγή είχε μειωθεί και χρειαζόντουσαν χέρια; Διαφορετικές τάσεις που αντανακλούσαν και διαφορετικά ταξικά συμφέροντα; Απομάκρυνση από την ΕΣΣΔ και άρα κάπου έπρεπε να στηριχθούν χωρίς τους 200.000 κατά άλλους 500.000 σοβιετικούς ειδικούς;

    Τι ήταν η Π.Ε. ; Βολονταρικό Υπεραριστερό άλμα σκέτο; Υπεραριστερό άλμα για δεξιά στροφή; Αλλαγή πλεύσης στο ΚΚΚ και προς πια κατεύθυνση; Πως γίνεται να καταργηθούν βουλησιαρχικά οι η αντιθέσεις ανάμεσα στην εργασία όταν ακόμα και στον σοσιαλισμό συνεχίζουν να υπάρχουν μεταξύ πνευματικής – χειρωνακτικής, πόλης - χωριού; διοικητικής – εκτελεστικής και μάλιστα σε μία τότε αγροτική κατά κύριο λόγο χώρα;

    Είχαν φτάσει στον κομμουνισμό και άρα εκ των πραγμάτων δεν υπήρχε ανάγκη και για “γραφειοκρατεία” δηλαδή για ειδικευμένη εργασία; Αν είχαν φτάσει στον κομμουνισμό, οι σχέσεις παραγωγής ήταν ήδη σοσιαλιστικές;

    Ο 4:14



    Υ.Γ.
    Δεν συζητώ καν το διάστημα μετά τον Μάο και ειδικά επί Τενκ. Η στάση (μόνο;) της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας - απέναντι σε Βιετνάμ, Καμπότζη έδειξε πως είχε τελειώσει η όποια δυνατότητα, ή προσπάθεια για σοσιαλιστική οικοδόμηση.

    Το πόσο“μαρξιστική” ήταν η θεωρία των Τριών Κόσμων όπως την έχω διαβάσει, και η κατηγορία περί “σοσιαλιμπεριαλισμού” ούτε καν τα συζητώ. Μία σοσιαλιστική χώρα όπως ΕΣΣΔ δεν ήταν δυνατόν να είναι ιμπεριαλιστική με μαρξιστικούς όρους.
    Εκτός αν ήταν καπιταλιστική. Την οποία ιδιότητα αποκρούει και ο Σοβιετικός Κυριούλης απόφοιτος του Λεμονόσωφ στα παρακάτω:

    Για τις μαρξιστικές παπαριές του Τρότσκι εδώ http://www.ilhs.tuc.gr/gr/Graf_1.1.htm

    Για τις μαρξιστικές παπαριές του κρυφοφιλοναζί Τ.Κλιφ http://www.ilhs.tuc.gr/gr/Graf_1.2.htm . Μαζί και οι μαρξιστικές παπαριές του Μαοίζοντα(;) Μαοικού(;) Μπετελέμ .

    Για τις υπόλοιπες μαρξιστικές παπαριές ( Καστοριάδης, Τζίλας, Βοσλένσκυ )
    http://www.ilhs.tuc.gr/gr/Graf_1.3.htm

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Τον Μπετελέμ μάλλον μπουχαρινικό θα τον χαρακτήριζα και στα λόγια συμπαθών του Μαό, αν και δυσκολεύομαι να κατανοήσω κάποιον που χαρακτηρίζεται ως αντισταλινικός να είναι και φιλομαϊκός ταυτόχρονα.

    Είσαι σίγουρος ότι η ΕΣΣΔ μετά τη δεκαετία του 50, ιδιαίτερα μετά το 2Οο συνέδριο, εξακολουθούσε να βαδίζει το σοσιαλιστικό δρόμο και δεν πήρε τον αντίθετο; Όπως έγινε με τον Ντενγκ στη Κίνα; Γιατί ενώ υπάρχει αποδοχή ότι υπήρξε τέτοια στροφή στη Κίνα με τον Ντενγκ αντίστοιχα υπάρχει δυσκολία να υπάρξει αυτή η αποδοχή και με την ΕΣΣΔ των Χρουστσώφ και Μπρέζνιεφ;

    Τον όρο σοσιαλιμπεριαλιστές για πρώτη φορά τον καθιέρωσε ο Λένιν αναφερόμενος στις απόψεις του Κάουτσκυ για τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό, δεν τον εφεύρεσαν αυτοί που αντέδρασαν στη στροφή της ΕΣΣΔ και είναι εξηγήσιμος.

    Όσο για τα υπόλοιπα ερωτήματά σου 4:14 οι απαντήσεις είναι μεγάλες, προσωπικά δυσκολεύομαι να τις δώσω σε ένα σχόλιο, μάλλον άρθρο χρειάζονται. Θα πρότεινα λοιπόν να διαβάσεις αν θες τα κείμενα του ΚΚΕ(μ-λ) στο διήμερο, υπάρχουν στην ιστοσελίδα του. Κατά τη δική μου προτίμηση ιδιαίτερα αυτά της πρώτης μέρας και ακόμη πιο ιδιαίτερα της δεύτερης συζήτησης.

    Α.Γ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Για τις θέσεις του ΚΚΕ(μ-λ) πάνω στο ζήτημα της ΜΠΠΕ και της παλινόρθωσης.

    Διάβασα με ενδιαφέρον τις ανταποκρίσεις σου πάνω στην εκδήλωση που συνδιοργανώσαμε μαζί με το Μ-Λ ΚΚΕ, όμως φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που διαβάζω το μπλογκ, ούτε η τελευταία. Είναι αλήθεια ότι είσαι προσεκτικός αναγνώστης των θέσεων των άλλων χώρων, και με πολύ καλή αίσθηση του χιούμορ, πλην όμως σε κάποια «μικρά ζητήματα» μεταφέρεις απόψεις που δεν ευσταθούν. Δεν θέλω να σου χρεώσω κακόβουλη πρόθεση ή διαστρέβλωση, γι’ αυτό θα προσπαθήσω να εξηγήσω τις θέσεις μας συνοπτικά, όχι με διάθεση «διόρθωσης», αλλά χάριν διαλόγου. Μιλώντας πάντα για την πλευρά του ΚΚΕ(μ-λ).

    1. Για το ταξικό υπόβαθρο της παλινόρθωσης. Εδώ πιστεύω ότι είναι η πιο ριζική διαφωνία μεταξύ μας. Δεν είναι σωστό αυτό που γράφεις ότι οι αστικές σχέσεις αναπτύσσονται «στην οικονομία και τη μικρή εμπορευματική παραγωγή, όπου εφαρμόζεται ο νόμος της αξίας κι αναγεννιέται αδιάκοπα ο καπιταλισμός». Είναι αλήθεια ότι το Μ-Λ ΚΚΕ έχε την θέση αυτή, σχετικά όμοια με τις θέσεις του ΚΚΕ στο τελευταίο συνέδριο, πλην όμως καταλήγει σε διαφορετικό συμπέρασμα. Όσον αφορά εμάς, πιστεύουμε ότι η ταξική πάλη διεξάγεται κυρίως στην μεγάλη παραγωγή και την βιομηχανία, ειδικά μεταξύ της εργατικής τάξης και του στρώματος που ονομάζει ο Στάλιν «εργαζόμενη διανόηση». Είναι εκείνο το στρώμα της εργαζόμενης διανόησης, στρώμα που ανήκει στον σοσιαλισμό και δεν είναι απομεινάρι των παλιών αστικών στρωμάτων (πχ ΝΕΠ, εθνική αστική τάξη), που μαζί με κάποια κομμάτια του κρατικού και διοικητικού μηχανισμού και του κόμματος σχημάτισαν τον κοινωνικό και πολιτικό φορέα της παλινόρθωσης σε ΕΣΣΔ και Κίνα. Η επικράτηση του αστικού δίκαιου στην παραγωγή και τα ατομικά κίνητρα, όπως και τα ζητήματα σοσιαλιστικής ιδιοκτησίας όπως πιάνονται στα «οικονομικά προβλήματα» από τον Στάλιν, είναι παράγοντες που οξύνουν την ταξική πάλη στον σοσιαλισμό (η αντίσταση της αστικής τάξης αυξάνει 1.000 φορές μετά την επανάσταση), αλλά κυρίως εδράζονται στις σχέσεις παραγωγής.
    2. Για την Νέα Αστική Τάξη. Αν θέλουμε λοιπόν να κάνουμε μια μαρξιστική ανάλυση της ταξικής πάλης στον σοσιαλισμό, τότε πρέπει να εστιάσουμε κυρίως στην διάταξη των κοινωνικών δυνάμεων στην παραγωγή και στις σχέσεις που απορρέουν από αυτήν. Μια τάξη ορίζεται με βάση τον ρόλο της στην παραγωγή και με βάση αυτόν οικοδομεί την συνείδηση της. Μια τάξη μπορεί να ανατραπεί μόνο από μια άλλη τάξη. Μια καπιταλιστική παλινόρθωση και η ρεβιζιονιστική θεωρία που την συνοδεύει δεν μπορεί να είναι αταξικό ζήτημα. Εδώ λοιπόν το ΚΚΕ δεν απαντά σε κανένα κείμενο του στο ερώτημα «ποια κοινωνική τάξη ήτανε ο φορέας της παλινόρθωσης στην ΕΣΣΔ και την Κίνα»;
    3. Για εμάς είναι ξεκάθαρο ότι το ζήτημα της εξουσίας για την εργατική τάξη έχει χαθεί το 1956 στην ΕΣΣΔ και το 1976 στην Κίνα. Δεν αποδεχόμαστε ούτε τον όρο «σοσιαλιστική οικοδόμηση», ούτε τον όρο «σοσιαλιστικό στρατόπεδο». Ο Χρουστόφ και ο Μπρέζνιεφ , ο Τενγκ, δεν ανήκουν στο κομμουνιστικό κίνημα. Η ΕΣΣΔ και η Κίνα έπαψαν να είναι σοσιαλιστικές χώρες.
    4. Η ΜΠΠΕ, ήτανε ένα κίνημα μαζών, που καθοδηγήθηκε από την προλεταριακή πτέρυγα του ΚΚΚ, πρώτον στο πεδίο της παραγωγής, όπως κάθε επανάσταση, αλλά κατευθυνόμενο προς το πεδίο της εξουσίας, όπως κάθε επανάσταση. Οι μαζικές συγκρούσεις σε όλη την χώρα, και ειδικά στην Σαγκάη, όπου ήτανε συγκεντρωμένη η εργατική τάξη, αφορούσαν όχι απλά έναν γενικόλογο μετασχηματισμού της διεύθυνσης της παραγωγής, αλλά κυρίως το πολιτικό ζήτημα του ποιος καθοδηγεί την παραγωγή με βάση τις ταξικές του ανάγκες.

    Συνεχίζεται

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. 5. Η γραμμή να μπει η πολιτική στο τιμόνι της παραγωγής και να περιοριστούν τα υλικά κίνητρα, είναι γραμμή που έχει ριχτεί από τον Λένιν στο βιβλίο του «για την πολιτιστική επανάσταση» Το ζήτημα δεν είναι κυρίως μισθολογικό, αλλά ζήτημα του μετασχηματισμού της εργασίας από ατομική σε συλλογική, αφαιρώντας το κοινωνικό έδαφος ανάπτυξης της ΝΑΤ. Όμοια και η πάλη ενάντια στην Χρουτσοφική «οδηγία των 156 σημείων για το πώς είναι ο καλός εργάτης» του Λιου Σιάο Σι, η απλοποίηση της διοίκησης, η διεύθυνση από τις εργατικές επιτροπές κτλ.
    Να σημειωθεί ότι η εθνική αστική τάξη απαλλοτριώθηκε ολοκληρωτικά μέχρι το 1958 και δεν κατείχε κανένα εργοστάσιο πλέον.
    Η πάλη διεξάγονταν ενάντια στην αστική πολιτική μέσα στην σοσιαλιστική παραγωγή.
    6. Η πάλη για τις σχέσεις ιδιοκτησίας που έκανε η δεξιά πτέρυγα καταργώντας τις σοσιαλιστικές σχέσεις στις Λαϊκές Κομμούνες στην ύπαιθρο, και επαναφέροντας την ατομική καλλιέργεια της γης, προσομοιάζουν στην πώληση των Μηχανοτρακτερικών Σταθμών από τον Χρουτσόφ. Ένα μαζικό κίνημα αντίστασης και ανατροπής της πολικής αυτής όπως η ΜΠΠΕ, εκφράζει την προλεταριακή πολιτική στην ύπαιθρο, και στο στερέωμα του υπόβαθρου της εργατό-αγροτικής συμμαχίας, εμποδίζοντας την ανάπτυξη νέων αστικών στοιχείων στην ύπαιθρο. Οι Λαϊκές Κομμούνες ήτανε σχέσεις σοσιαλιστικές, όχι που επρόκειτο να οικοδομηθούν αόριστα, αλλά ήδη λειτουργούσαν.
    7. Η πάλη μέσα στον εκπαιδευτικό μηχανισμό για το ποιος καθοδήγει την εκπαίδευση και τι περιεχόμενη της προσδίδει, είναι πάλη για να μην εκπαιδεύονται οι νέοι επιστήμονες με ατομικά, αστικά και καριερίστικα πρότυπα, αλλά για να γίνουν υπηρέτες της εργατικής υπόθεσης. Να συνδεθούν με τις ανάγκες και την ιδεολογία της εργατικής τάξης. Είναι πάλη της εργατικής τάξης να εξουσιάσει τα πάντα, να εφαρμόσει την δικτατορία της πάνω στο περιεχόμενο και τον στόχο των σπουδών, να φέρει την εκπαίδευση πιο κοντά στο επίπεδο της παραγωγής και να αποκτήσει άμεσο ρόλο σε αυτήν, όχι διοικητικό επίπεδο αλλά πολιτικό-καθοδηγητικό.
    8. Η πάλη στο μέτωπο της τέχνης, αποκαλύπτεται από το θεατρικό έργο που στάθηκε αφορμή για την έναρξη της ΜΠΠΕ. Ένα θεατρικό έργο που καταφέρεται ενάντια στον «αυτοκράτορα Μάο», που δεν νοιάζεται για τον αν ο λαός πεινάει, δεν εννοεί να αναπτύξει γενικόλογα «τις παραγωγικές δυνάμεις», και αποτελεί προπαγανδισμό του καπιταλιστικού δρόμου. Η πάλη στο επίπεδο της τέχνης και της ιδεολογίας, δεν μπορεί να είναι ξέχωρη από τις εξελίξεις στην κοινωνία.
    9. Η κριτική για τις αιτίες της ήττας έγινε πολύ αναλυτικά από τον σύντροφο Ν. Παπαβασιλείου, και αποτελεί μια κριτική αποτίμηση χωρίς ωραιοποιήσεις

    http://www.kkeml.gr/new/pdf/%CE%95%CE%B9%CF%83%CE%B7%CE%B3%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82_%CE%9C%CE%A0%CE%A0%CE%95.pdf

    Το ερώτημα φυσικά προς το ΚΚΕ παραμένει: γιατί απορρίπτει ή και συκοφαντεί με τις πλάτες τις αστικής προπαγάνδας («δέρναν τους διανοούμενους, καταστρέφανε τα πάντα» κτλ) την ΜΠΠΕ; Αλλά όταν αντιλαμβάνεσαι τις δεκαετίες του ’70-’80 στην ΕΣΣΔ ως «σοσιαλιστική οικοδόμηση», απάντηση είναι εύκολη και αυτονόητη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Eιρηνη στα καλυβια, πολεμος στα παλατια.Ζητω η συναδελφωση των επαναστατων εργατων ολων των χωρων!

    απαντω αποκλειστικα στον @ 4:14

    Aπριλης 1917
    'Κουκουβαγια της Μπουρζουαζιας' ηταν oποιος στηριζει κριτικα, συντασσεται με την προσωρινη κυβερνηση (υπερασπιση των κεκτημενων). Μεταξυ αυτων ηταν και ο Σταλιν. Αυτο συμφωνα με την τοπικη επιτροπη του Κομματος. Οταν Καμενεφ, Σταλιν, Στελκωφ, Μιλιουκωφ και Τσετερελι οργανωναν την συμμαχια τους εναντια στην επανασταση, Λενιν ΚΑΙ Τροτσκι προωθουσαν την επανασταση προς το μοναδικο νικηφορο δρομο της. Ολη η εξουσια στα Σοβιετ, ειρηνη και ψωμι. Ζητω η παγκοσμια Σοσιαλιστικη Επανασταση!

    Βεβαια ο Σταλιν μεταστραφηκε, οταν ειχε ηδη μεταστραφει, ΟΛΗ η βαση του Κομματος στην επαναστατικη γραμμη. Παντοτε τετοιος ηταν ο ρολος του Σταλιν και παντα ετσι βρισκονταν στο κεντρο της εξουσιας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Υ.Γ.
    Σαν υπευθυνος συνταξης της ΠΡΑΒΔΑ, Ο σταλιν κατακρατουσε ολα τα κειμενα και το υλικο που εξεφραζε τις επαναστατικες γραμμες Λενιν τροτσκι, τα οποια και δημοσιευσε, ==ΜΟΝΟ==
    αφου και ο ιδιος μεταστραφηκε, παρασυρομενος απο την πορεια των γεγονοτων και την συνολικη μεταστροφη της κ.ε. του Κομματος σαν αποτελεσμα της συντονισμενης δρασης ΛΕΝΙΝ ΤΡΟΤΣΚΙ και την ΒΑΣΗ στρατιωτων-εργατων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @ΑΓ, "Είσαι σίγουρος...... η αποδοχή και με την ΕΣΣΔ των Χρουστσώφ και Μπρέζνιεφ."
    Νομίζω, πως ο Ο 4:14, κάπου το έθιξε, και ο Αναυδος παληότερα, αλλά για να μην τους καπελλώσω ας πω την δική μου άποψη, συνοπτικά.
    Η ΕΣΣΔ το 1956 ήταν ήδη μια διαμορφωμένη σοσιαλιστική χώρα, βιομηχανικά ανεπτυγμένη, με τις νέες σχέσεις παραγωγής να κυριαρχούν συντριπτικά. Από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε μια αντίστροφη πορεία, προς τα πίσω. Αρχισε να ξηλώνεται η οικονομική βάση, αλλά όχι εύκολα, και χωρίς πάλη. Χρειάστηκαν 35 χρόνια, μέχρι το '91, που η Αντεπανάσταση επεκράτησε στο εποικοδόμημα, για να πάρει ορμητική μορφή. Και δεν είμαι σίγουρος αν έχει ολοκληρωθεί ακόμη, εννοώ το ξήλωμα της οικονομικής βάσης. Αλλωστε και η άνοδος του Πούτιν, μιαν ορισμένη επιβράδυνση του προτσές ξηλώματος υπηρέτησε.
    Τι ήταν η Κίνα, όταν εξαγγέλθηκε η ΠΕ; Μια χώρα αγροτική-καπιταλιστική στη βάση, που είχε βγεί κατεστραμμένη από τον βουλησιαρχικό τυχοδιωκτισμό του "Μεγάλου Αλματος προς τα Εμπρός". Δεν έγινε καμιά "τέτοια στροφή" με τον Ντεγκ Χσιάο Πινγκ. Δεν είχαν καν ξεκινήσει αξιόλογες σοσιαλιστικές σχέσεις, κύρια γιατί δεν υπήρχε η υλικοτεχνική βάση. Η χώρα ήταν από τον μεσοπόλεμο αγροτική-καπιταλιστική με υποτυπώδη-καθυστερημένη βιομηχανική υποδομή, με πολλά φεουδαλικά κατάλοιπα από τον καιρό της αυτοκρατορίας. Εκανε μια μεγάλη εθνικο-απελευθερωτική Eπανάσταση υπο την ηγεσία ενός ΚΚ, που όμως είχε διαβρωθεί από μικροαστικά στοιχεία, όταν υποχώρησε στις αγροτικές περιοχές. Η αλλοίωση του χαρακτήρα του ΚΚΚ, που είχε επισημάνει και ο Ν. Ζαχαριάδης, ερμηνεύει άριστα όλους αυτούς τους τυχοδιωκτισμούς.
    Τι επιλογές είχε η Νέα Κίνα το '49, όταν επεκράτησε η επανάσταση; Μία μόνο: Να ακολουθήσει τον "μη καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης", σε συνεργασία με την ΕΣΣΔ. Κι έτσι ξεκίνησε. Αλλά γρήγορα οι μικροαστοί του ΚΚΚ αντέδρασαν, σαμποτάρισαν αυτή τη συνεργασία, προβάλλοντας εθνικιστικούς λόγους με "μ/λ" περιτύλιγμα. Ο "Κινέζικος Δρόμος" κλπ. Πολύπαιγμένο σενάριο, που θα το ξαναβλέπαμε πολλές φορές κι αλλού.... H αλήθεια είναι πως οι μικροαστοί πάντα ονειρεύονται να γίνουν μεγαλοαστοί, και μηχανεύονται τους πιο περίεργους πλάγιους δρόμους, όταν δεν μπορούν να πάρουν τους ευθείς.
    Είναι ο λόγος, που διαφωνώ με πολλούς φίλους, που βλέπουν την "ΠΕ" σαν το κύκνειο άσμα η "τελευταίο σκίρτημα" ενός μάλλον υποθετικού Σοσιαλισμού στην Κίνα. Για μένα ήταν απλά μια συνειδητή προβοκάτσια, για να ξεγελαστούν οι χιλιάδες κομμουνιστές του ΚΚΚ, να εμπεδωθεί και εκεί το "ΤΙΝΑ", και να έρθει ο Ντεγκ σαν ώριμο φρούτο πια.
    Σήμερα όλοι οι υπερκομισσάριοι του "Κ"ΚΚ είναι και μεγαλοεπιχειρηματίες, και νομίζω έχει τροποποιηθεί σχετικά και το Καταστατικό του "Κ"ΚΚ.
    Οι "μ/λ" κορώνες του Μάο και Σία είναι ένα πολύ φτηνό κόλπο για να σπεπαστούν οι αντίθετες επιδιώξεις. Σε αυτά τα πλαίσια ήταν και ο "φιλοσταλινισμός" του Μάο και των μαοϊκών. Στην πραγματικότητα, καθόλου αγαθές δεν ήταν οι σχέσεις του Μάο με τον μουστάκια, για τους λόγους που προανέφερα (μεγαλοκινέζικος εθνικισμός του μικροαστού Μάο και Σία). Αρα καθόλου αντιφατικό δεν είναι και το "αντισταλινικός μαοϊκός".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Αλεπού, εκτίμησα την εισαγωγή, όχι μόνο (κι όχι κυρίως) για τα καλά λόγια, αλλά γιατί λειαίνει το έδαφος για μια καλοπροαίρετη, σοβαρή αντιπαράθεση.

    Σχετικά με το πρώτο σημείο σου, θα προσθέσω μόνο πως όντως το έγραψα βασιζόμενος στις σημειώσεις που κράτησα από την εισήγηση του Τσιριγώτη (ΜΛ-ΚΚΕ). Έκανα τη γενίκευση, χωρίς να γνωρίζω τη μεταξύ σας διαφοροποίηση σε αυτό το θέμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Μια διευκρίνιση στο 2:20.
    Το "Αρχισε να ξηλώνεται η οικονομική βάση, αλλά όχι εύκολα, και χωρίς πάλη."
    να διαβαστεί:
    "Αρχισε να ξηλώνεται η οικονομική βάση, αλλά όχι εύκολα, και όχι χωρίς πάλη.

    Και μία συμπλήρωση:
    Η οπορτουνιστική στροφή του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΣΕ ήταν η ουρανόσταλτη ευκαιρία για τον Μαοϊσμό, που τούπεσε κυριολεκτικά από τον ουρανό. Του έδωσε την ευκαιρία να φκειασιδώσει την δική του κωλοτούμπα (στις διακηρύξεις και στις προθέσεις, γιατί στη βάση, όπως είπαμε, δεν είχε γίνει τίποτε σοβαρό), με "μ/λ" περιτύλιγμα.
    Στην πραγματικότητα, η αντιδραστική σοβιετική νομενκλατούρα, που μετά το '56 πήρε το πάνω χέρι στην ΕΣΣΔ (την εξουσία την πήρε το '85 και τυπικά το '91) και η μαοϊκή ηγεσία βάδιζαν σε παράλληλους δρόμους, οι δε αλληλοκατηγορίες είχαν τον γνωστό μας "δικομματικό" χαρακτήρα, για πολύ κατανοητούς λόγους.
    Η υπόθεση της Επανάστασης κρίθηκε στην ΕΣΣΔ μεταξύ '56 και '85, και όχι στην Κίνα, που ποτέ δεν ξεκίνησε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @Α.Γ.

    Εκτός θέματος της Π.Ε.

    Ο Μαρξ στο κλασσικό «Κριτική του Προγράμματος της Γκότα» προσδιορίζει ως αφετηρία τον ανώριμο κομμουνισμό και τέλος της διαδρομής τον ώριμο κομμουνισμό. Ενδιάμεσα υπάρχει πορεία προς τον ώριμο κομμουνισμό. Περιγράφει βασικά χαρακτηριστικά του ανώριμου κομμουνισμού. Γράφει για μία κοινωνία που στηρίζεται πάνω στην παλιά με κάποιες από τις αντιφάσεις που είχε η παλιά ακριβώς γιατί προέρχεται από τα σπλάχνα της παλιάς κοινωνίας. Λες και ήξερε ο Κάρολος 150 χρόνια και βάλε πριν το τι θα ακολουθήσει. Τρεις σελίδες το συγκεκριμένο εδάφιο. Ολόκληρος Στάλιν έγραψε για τα προβλήματα του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ. Εμείς θα κάνουμε τους πανέξυπνους και θα θεωρήσουμε τον σοσιαλισμό χωρίς προβλήματα και αντιφάσεις;

    Ο σοσιαλισμός στα λόγια αλλά η υποστήριξη των των «σοσιαλιστών» στην «δικής τους» αστική τάξης ονομάζεται και σοσιαλσωβινισμός και η στήριξη των «σοσιαλιστών» στις ιμπεριαλιστικές βλέψεις της «δικής τους» αστικής τάξης λέγεται σοσιαλμπεριαλισμός από την εποχή του Λένιν. Από τότε σε αυτές τις χώρες υπήρχε καπιταλισμός. Υπήρχε καπιταλισμός στην ΕΣΣΔ για να δικαιολογηθεί η κατηγορία περί « σοσιαλιμπεριαλισμού» ; Ότι ήταν θεωρητική παπάτζα το μόνο σίγουρο.(*)

    Για να κρίνει λοιπόν κάποιος ως «καπιταλιστική» την ΕΣΣΔ, πρέπει ή να αποδείξει πως οι παραγωγικές σχέσεις στην ΕΣΣΔ ήταν στην βάση τους καπιταλιστικές, με τα χαρακτηριστικά φαινόμενα του καπιταλισμού. Και πάλι σύμφωνα τόσο με τους κλασικούς, αλλά και με όσα γνωρίζουμε μέχρι τώρα, άλλη παραγωγική βάση πέραν του καπιταλισμού ή του σοσιαλισμού( ως πορεία του ανώριμου κομμουνισμού με πορεία προς τον κομμουνισμό) δεν μπορεί να υφίσταται για βιομηχανικά ανεπτυγμένες κοινωνίες. Ή το ένα ή το άλλο. Η ΕΣΣΔ λοιπόν ήταν Σοσιαλιστική τόσο γιατί δεν είχε τα καπιταλιστικά γνωρίσματα όσο γιατί είχε τα γνωρίσματα του ανώριμου κομμουνισμού της «Κριτικής του Προγράμματος της Γκότα» του Μαρξ

    Αν ξέρουμε τα στοιχειώδη για την μαρξιστική θεωρεία μία Ιμπεριαλιστική χώρα είναι Καπιταλιστική. Και η ΕΣΣΔ δεν ήταν καπιταλιστική όπως αποδεικνύει και ο Σοβιετικός Κυριούλης με λίγα γραπτά ουσίας απαντά σε κάθε είδους μαρξιστική παπάτζα: «κρατικός καπιταλισμός » «εκφυλισμένο εργατικό κράτος » « γραφειοκρατικός καπιταλισμός » « καπιταλισμός νέου τύπου » κ.α. -Links στο σχόλιο μου -11 Ιουνίου 2016 - 2:18 μ.μ- . Όπως και στο δεύτερό μέρος ο Σοβιετικός Κυριούλης δείχνει πως η ΕΣΣΔ ήταν σοσιαλιστική.


    (*) Από τον Τενκ και μετά δεν το συζητάμε. Εκτός αν δεν δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα που μία άλλη θεωρητικά «σοσιαλιστική» χώρα όπως ήταν η Κίνα στα τέλη της δεκαετίας του 1970 εισέβαλε στο Βιετνάμ με έμμεση στήριξη των ΗΠΑ, εξόπλιζε συμμάχους του Ρέιγκαν και της Θάτσερ στην Καμπότζη ενάντια στο Βιετνάμ, ή έδινε βοήθεια στους Μουτζαχεντίν(;) στο Αφγανιστάν. Η θεωρία των τριών κόσμων -όπως την έχω καταλάβει(;)- στην πράξη.

    Και να μην αρχίσουν τα περί Ουγγαρίας που ήταν ξεδιάντροπη φασιστική επέμβαση μέσω Αυστρίας, και Τσεχοσλοβακίας με βάρος και στα «κινήματα» για «ανθρώπινο σοσιαλισμό». Ήταν ήδη λαϊκές δημοκρατίες, κάλεσαν για βοήθεια την ΕΣΣΔ, ήταν σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, και υπάρχουν και αυτά που έγραφε ο Μπρεζίνσκι. Στην Τσεχοσλοβακία κάποιοι από τους θιασώτες του «ανθρώπινου σοσιαλισμού» υπηρέτησαν μια χαρά τον καπιταλισμό στις Τσεχία και Σλοβακία. Επίσης υπάρχουν και τα παραδείγματα μη επέμβασης στην Ρουμανία, στην Γιουγκοσλαβία, στην Αλβανία και αλλού όπου τα ντόπια ΚΚ δεν ζήτησαν από την ΕΣΣΔ να «ανακατευτεί» και ακολούθησαν δικό τους δρόμο.

    Οι ΗΠΑ κατηγόρησαν την βοήθεια της Κούβας στο αντάρτικο της Αγκόλας (ετοιμαστείτε για το γέλιο) ως ...Ιμπεριαλιστική Επέμβαση! Η της Της Ρατσιστικής Ν. Αφρικής στην Αγκόλα που ήταν σε συνεννόηση με το διεθνές κεφάλαιο δεν ήταν. Τα γράφει και ο Κάστρο στο τελευταίο του γράμμα με αφορμή την επίσκεψη του Ομπάμα στην Κούβα. Οπότε ας περιοριστούμε στο λίγο πριν στην διάρκεια και στο λίγο μετά της Π.Ε.

    Ο 4:14

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. @Μπουχαρινικός

    Αν και εκτός θέματος
    Δεν θα γράψω για τις πόσες χιλιάδες σύνεδροι υποστήριζαν τον Στάλιν και πόσοι υποστήριζαν τον Τροτσκι στο Κόμμα. Τεράστια διαφορά.
    Ποιος βοήθησε να έρθει στο Κόμμα ο Τρότσκι; Ο Στάλιν.
    Ποιος ζήτησε την ανάκληση της παραίτησης του Στάλιν από ΓΓ; Ο Τρότσκι.
    Ποιος δεν γούσταρε το άνοιγμα του Kόμματος στα 1930 στους εργάτες γιατί θα χάνονταν η πρωτοπορία; ο Τρότσκι

    Για τον Στάλιν έχουν γραφτεί τόσα πολλά εναντίον του, που πλέον δεν πείθουν.
    Γιατί επί Μουστάκια στην ΕΣΣΔ οικοδομήθηκε ο Σοσιαλισμός, υπήρξε μια εκβιομηχάνιση σε μια αγροτική χώρα, μία κολλεκτιβοποίηση στην αγροτική παράγωγη, τεράστια άνοδος σε βιομηχανική και αγροτική παραγωγή, μία αντιφασιστική νίκη των λαών. Και στον κόσμο λαϊκές δημοκρατίες και αρκετά αντιιμπεριαλιστικά και απελευθερωτικά κινήματα ανά τον κόσμο.

    Αν έχεις άποψη για την Π.Ε. που είναι το θέμα της ανάρτησης γράψτην. Για τον Στάλιν τα έχουμε γράψει σε άλλη ανάρτηση.

    http://sfyrodrepano.blogspot.gr/2016/03/blog-post_8.html

    ο 4:14

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @Σεχτάρ

    Γνώμη μου πως δεν γίνεται να ισοπεδώνουμε μία από τις μεγαλύτερες αντι-ιμπεριαλιστικές επαναστάσεις στον κόσμο όπως της Κίνας.
    Θεωρώ πως έγινε τουλάχιστον προσπάθεια για σοσιαλιστική οικοδόμηση στην Κίνα.
    Αλλιώς προς τι η διαφορά ΚΚΚίνας με το αστικό Κουομιτάγκ και ο μεταξύ τους πόλεμος;

    Για μένα, με τα λίγα που ξέρω, ένας επιπλέον λόγος που το ΚΚΚίνας στηρίχθηκε κυρίως στους αγρότες ήταν γιατί νωρίτερα το 1927 η φρέσκια αστική τάξη της Κίνας είχε διαλύσει τις εργατικές οργανώσεις και είχε πετσοκόψει τους εργάτες σε συνεργασία με τις ξένες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Αναγκαστικά έφυγε από τις πόλεις και πήγε σε αγροτικές περιοχές

    ο 4:14

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. @4:14
    Όπως παρατήρησε ο Ε. Χότζα η Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση δεν ήταν ούτε επανάσταση ούτε μεγάλη ούτε πολιτιστική και σίγουρα ούτε στο ελάχιστο προλεταριακή

    Η κινέζικη επανάσταση που επικρατησε το 1949 δεν ήταν μια σοσιαλιστική επανάσταση αλλά μια αστικοδημοκρατική επανάσταση με εθνικο-απελευθερωτικά χαρακτηριστικά. Στρεφόταν ενάντια στον Ιαπωνικό ιμπεριαλισμό αλλά και στους φεουδάρχες και τη γραφειοκρατική αστική τάξη που συσπειρώνονταν πίσω από το ΚΜΤ. Τα 4 μικροτερα αστερια της κινέζικης σημαιας συμβολίζουν μέχρι και σήμερα τη συμμαχία της αγροτιάς, εργατιάς , των μικροαστων των πολεων και της εθνικης αστικης ταξης. Σε αυτό δεν διαφωνει κανεις.

    Στην Κίνα παρά την αρχική προσπάθεια ο σοσιαλισμός δεν οικοδομήθηκε, οι σχέσεις παραγωγής δεν άλλαξαν ριζικά και το ΚΚΚ δεν ήταν ποτέ ένα προλεταριακό κόμμα νέου τύπου. Η εθνικοποιηση του 1956 όπως έγινε προέβλεπαι συμμετοχή των παλιών ιδιοκτητων στη διοικηση αλλα και αποζημιωση τους με 5% κάθε χρονο της εκτιμώμενης αξιας της επιχειρησης Στη βιοτεχνια δημιούργηθηακν μεικτες επιχειρήσεις (κρατικές και ιδιωτικές) Μετα τη ρήξη με την ΕΣΣΔ δέχτηκαν αθρόα εισροη ιδιωιτικου κεφαλαιου από το χονκ-κονγκ εξασφαλίζοντας στο παροικικο κεφαλαιο 8% επιτόκιο ανα έτος αλλά και άλλα προνομια

    Τα κινέζικα κολχόζ δεν είχαν σχέση με τα σοβιετικά (που και αυτά ήταν ατελη) Σε αντίθεση με ότι συνέβη στην ΕΣΣΔ στις αρχές της δεκαετίας του 1930 η κολεκτιβοποίηση της Κίνας ήταν ένας συμβιβασμός με τις εκμεταλλευτικές τάξεις του χωριού. Σαν αποτέλεσμα οι πλούσιοι χωρικοί και οι επιζήσαντες φεουδάρχες έγιναν αποδεκτοί σαν ισότιμα μέλη στους συνεταιρισμούς. Η κατάσχεση της γης τους έγινε με αποζημίωση ενώ μέχρι και το 1958 η κατανομή του εισοδήματος στις κολεκτίβες γινόταν με ένα συνδυασμό της δουλειάς και της περιούσιας που το μέλος συνέφερε στην κολεκτίβα (δηλ. γη, εργαλεία, ζώα). Ενισχύοντας την ιδιωτική επιχειρηματική δραστηριότητα μετά το 1960 επιτράπηκε στα μέλη της κολεκτίβας να παράγουν ή να εμπορεύονται για ιδιωτικό όφελος. Μάλιστα το 1958 ταυτόχρονα με τη απόφαση της ΕΣΣΔ να περάσουν οι Μηχανοτρακτερικοί σταθμοί στα κολχόζ οι κινέζοι αποφάσισαν επίσης να περάσει όλος ο μηχανολογικός εξοπλισμό στις κολεκτίβες.
    Στην Κίνα η αστική τάξη παρέμεινε στο τιμόνι της εξουσίας από την επανάσταση του 1949 μέχρι σήμερα. Για μεγάλο χρονικό διάστημα αποτελούσε τον αδύναμο εταίρο σε μία συμμαχία στην οποία ηγεμόνευαν τα αγροτικά στρώματα οι μικροαστοί μαζί με ένα αδύναμο προλεταριάτο. Ο αδυσώπητος νόμος της αξίας την δυνάμωσε και μέσα σε τριάντα χρόνια έγινε η άρχουσα τάξη της Κίνας. Μεγάλη συμβολή στην τελική επικράτηση της αστικής τάξης είχε ο Μάο τόσο με τις πράξεις του όσο και με τις θεωρητικές του κατασκευές.

    Αν ψαξεις μια αναλογια η Κινα εμοιαζε πολύ με την Γιουγκοσλαβια με την αυτοδιαχειρηση να κυριαρχει στον αγροτικο τομεα και ο κρατικος καπιταλισμος να υποβοηθα τη συσσωρευση κεφαλαιου τοσο από την συλλογικη ιδιοκτησια (στις κομμουνες οπου τους δοιηκε η δυνατοτητα βιομηχανικης παραγωγης) οσο και στον ιδιωτικο τομεα.

    Η ΜΠΠΕ ήταν μία προσπάθεια της κλικας του Μαο να απαλλαγεί από την αντι-αμερικάνικη φράξια του Λιού Σιαοκί

    Ο λόγος που το ΚΚΚ παρεμεινε στην εξουσια σε αντιθεση με το ΚΚΣΕ είναι επειδη στην Κίνα ΔΕΝ υπήρχε σοσιαλισμός ενώ στην ΕΣΣΔ υπήρχε. Συνεπώς η αντεπανάσταση ειχε λόγο και χώρο δράσης στην ΕΣΣΔ και όχι στην Κίνα που ήδη από τα τέλη του 1960 βρισκόταν στην εξουσία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. @μπουχαρινικε

    το κκε δεν θεωρει οτι η αντεπανασταση ηταν θεμα προσωπων
    η βασικη αιτια βρισκεται στην αναβιωση της ιδιωτικης οικονομιας στο πλαι του κεντρικου σχεδιασμου
    ο επισημος ιδιωτικος τομες (το ιδωτικο χωραφακι του κολχοζ 5-10 στρεμ) αντι να συρικνωνεται συνεχως (οπως συμβουλευε ο Σταλιν) αφεθηκε να γιγαντωθει και υποβοηθηκε με την παραψνρηση του μηχανολογικου εξοπλισμου στα κολχοζ. Παραλληλα ομως αναπτυχθηκε και η αποκαλουμενη γκριζα οικονομια που εφτασε να αντιπροσωπευει > 10% του σοβιετικου ΑΕΠ. Σε συνδυασμο με τον πλουτο που συσσωρευαν οι νεοι αστοι με την εξαγορα μερους του κομματικου δυναμικου και των κρατικων αξιοματουχων (απαραιτητη προυποθεση λειτουργια της γκριζας οικονομιας) οφηγησε σε καταρευση του κυρους του ΚΚΣΕ και του σοσιαλισμου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @4:14 νομιζω συμφωνω

    @Αναυδε
    (παραλειψα να πω οτι, αν μη τι αλλο, ο υλιστικος τροπος με τον οποιο τοποθετεισαι στο παλιο ποστ του 2012 εστω και επιγραμματικα, ειναι ενα επιπεδο πανω απο τον μ.ο. ολων των αρθρων που εγω εχω διαβασει)

    χωρις να παρεμβαλλω στο θεμα, εχω
    Καποιες σκεψεις:

    ΠΩΣ ΤΟ 10% ΝΙΚΗΣΕ ΤΟ 90% (ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΥΡΗΧΘΕΙ ΠΟΛΕΜΟΣ)

    Οι αλλαγες επι Χρουστσερφ ηταν α)προσπαθεια να αναπτυχθουν περισσοτερο οι παραγ. δυναμεις,ή,
    β)συνειδητη προσπαθεια νοθευσης του σοσιαλισμου
    γ)βολονταρισμος, αυτοεξαπατηση στην προσπαθεια να ξεπερασει με καθε τροπο τις ε.π.α.;

    Τι ταξικες δυναμεις εξεφραζε η αλλαγη επι Χ.
    -γραφειοκρατεια+διευθυντες (οποτε παμε στον Σαπιρ αλλα και στην αποψη περι εκφυλισμενου εργατικου κρατους , το οποιο τελικα δεν θα μπορεσει να ξεπερασει τις αντιφασεις του))εναντια στον στρατο ;
    Οποτε η περιοδος μετα τον Χ. μεχρι Γκορμπ. αποτελει την συμμαχια στρατου-γραφειοκρατιας;

    Γιατι TO KOMMA δεν μπορεσε να ξεπερασει το λαθος του Χ. Αν δεχθουμε οτι η Σ.Ε. ηταν κομμουνιστικος σχηματισμος (εστω και σε ανωριμη φαση) ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟ ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ; (δηλαδη ιδεολογια).
    H υπαρξη κομμουνιστικων σχεσεων, και κομμουνιστικου εποικοδομηματος, δεν θα επρεπε να υπερισχυσουν των ασθενων (10% λεει ο Αναυδος) αστικων δυναμεων; Δεν θα επρεπε η επιδραση των αστικων δυναμεων να ξυπνησει εστω και κομμουνιστικα αντισωματα αν οχι στην κοινωνια τοτε σιγουρα και απαραιτητα μεσα στο ΚΟΜΜΑ; Που ειναι αυτες οι αντιδρασεις;
    Kαι φτανουμε στην ερωτηση των 1.000.000 (μοναδων εργασιας)!!!
    Μηπως, αν η επιδραση των αστικων παραγωγικων δυναμεων (το 10%) ΔΕΝ ειναι αρκετη για να αποτρεψει την αντιδραση του κομματος στην ΠΑΛΙΝΟΡΘΩΣΗ, αυτο σημαινει οτι υπηρχαν και αλλοι παραγοντες, που προυπηρχαν, στο εποικοδομημα αυτη την φορα, που ειχαν συμφερον ή που ασυνειδητα συμμαχησαν με τις αστικες δυναμεις; Aυτοι οι παραγοντες μπορει να ειναι:εφυσηχασμος απο μεριας του κομματος, γραφεοκρατια σαν νοοτροπια που διαπερνα το κομμα ξεκινωντας απο την βαση προς την κορυφη. Εκφυλισμενη κατανοηση του μαρξισμου -λενινισμου:αφου νικησαμε στον πολεμο, δεν φοβομαστε κανενα. το κομμα να κυβερναει και οι αλλοι να πανε...
    Αν ομως ισχυουν αυτα, τοτε η βαλιτσα παει πολυ μακρυα. ΟΙ κομμουνιστικες παραγωγικες δυναμεις, (το 90%) δεν ειχαν την επιδραση που η θεωρια τους αποδιδει στο εποικοδομημα το οποιο παραμενει επιρρεπες στις καθε ειδους παραπλανησεις αστικες ή και γραφειοκρατικες. Το μονο συμπερασμα που μπορω να βγαλω ειναι οτι οι κομμουνιστικες παραγωγικες δυναμεις μπορει με να εκφραστηκαν στον πολεμο με μεγαλειωδη τροπο, αλλα στην οικονομια της ειρηνικης περιοδου, ηταν σε σταδιο εμβρυακο και για αυτο δεν επικρατησαν. Αυτο που επικρατησε ηταν ενας τακτικισμος. Η εντελως πραγματικη αναγκη της επικρατησης του σοσιαλιστικου στρατοπεδου απεναντι στο καπιταλιστικο κυριαρχησε σε καθε αλλη σκεψη.

    Τελικο συμπερασμα.

    Η κομμουνιστικη ιδεολογια δεν κυριαρχει αυθορμητα μεσα απο την επιδραση της παραγωγικης βασης (ακομα και σε μια κοινωνια χωρις ανεργια, με δωρεαν στεγαση, σιτηση, παιδεια και υγεια ακομα και ελευθερο χρονο και διακοπες) .

    Κατα την ανωριμη κομμουνιστικη φαση, η ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ προσπαθεια επικρατησης της κομμουνιστικης ιδεολογιας ειναι εξισου σημαντικη με την προσπαθεια αναπτυξης παραγωγης και στρατου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. @μπουχαρινικε
    Πολλα από αυτά που γραφεις(ειδικα σαν συμπερασμα) αποτελουν μερος του πλεγματος των αιτιων που οδηγησαν στη νικη της αντεπαναστασης και της παλινορθωσης του καπιταλισμου.

    Απλως πρεπει κατά τη γνωμη μου να μην ξεχναμε το κυριο. Πολύ επιγραμματικα
    - Αλλαγη οικονομικου παραδειγματος σημαινει υπαρξη αντιτιθεμενων ταξεων
    - Αρα πρεπει να ανιχνευσουμε
    o Το μηχανισμο που επετρεψε τη δημιουργια αστικης ταξης στην ΕΣΣΔ
    o Την αδρανεια ως και ενθαρρυνση (ιδαιτερα τα τελευταια 5 χρονια) που ελαβε απο τη δικτατορια του προλεταριατου

    Μεγαλο μερος των απαντησεων σε όλα αυτά μπορεις να βρεις στο βιβλιο των R.Keeran & T. Kenny Socialism Betrayed. Επίσης στην ΚΟΜΕΠ

    http://www.komep.gr/2008-teyxos-5/h-thesh-gia-th-deyterh-oikonomia-sto-biblio-prodomenos-sosialismos-nea-stoixeia-kai-eyrytera-symperasmata?highlight=WyJcdTAzYmFcdTAzYWZcdTAzYzFcdTAzYjFcdTAzYmQiXQ==;ishw

    http://www.komep.gr/2007-teyxos-6/h-deyterh-oikonomia?highlight=WyJcdTAzYmFcdTAzYWZcdTAzYzFcdTAzYjFcdTAzYmQiXQ==

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Κουραστηκε ο σοσιαλισμος και τοριξε στον οπορτουνισμο. Αυτη η κουραση ξεκιναει με τον Χ., (Ο οποιος ητανε υψηλοβαθμο στελεχος επι Σταλιν). Αναρρωτιεμαι, αυτος ο μηχανισμος (βλεπεις δεν τα βαζω με τον Σ. για μηχανισμο μιλαω) παρηγαγε μονο κουρασμενους, λαμογια και νοσταλγους του καπιταλισμου; Δεν παρηγαγε ουτε ενα κομμουνιστη (εκτος απ τον Σταχανοφ) που να τον δουμε στα ανωτερα κλιμακια. Μα τοτε ποια η επιδραση της κομμουνιστικης βασης στο επιπεδο της ιδεολογιας και της ηθικης; Mηδενικη, οσο και τα θρησκευτικα που 'διδασκομασταν ' στα σχολεια. (δεν αμφιβαλλω οτι σε καθημερινο επιπεδο, υπηρχαν και ηταν και πλειοψηφια). Αλλα οσοι ηταν πανω απο τον μεσο ορο ευφυεις και δεν γινταν επιστημονες, καναν επιστημη την λαμογια και την εξαπατηση (τι μου θυμιζει...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Αναρχοκουβελικος (Πρωην Μπουχαρινικος)13 Ιουνίου 2016 στις 1:48 π.μ.

    Ο Γκ. στηριχθηκε στη μαφιοζικη πλευρα του μηχανισμου, οι αλλοι τι κανανε; Τοσο λιγοι ητανε; Που ειναι τωρα;
    Θα ηταν ενδιαφερον ναχαμε μια τεκμηριωση σε αυτο.

    Τη στιγμη που ο σοσιαλισμος πλησιαζε με γοργα βηματα να ξεπερασει τον καπιταλισμος στα παραγωγικα μεγεθη, εμφανιστηκε ο Γκ. Σε αυτο τεινω να συμφωνησω νομιζω. Οτι δηλαδη η νομενκλατουρα αλλαξε τις σημαιες της για να μπορει να εκμεταλλευεται καλυτερα τους απλους εργατες. Το ξεζουμισμα της υπεραξιας που ως τοτε γινοταν παρανομα μεσω της κλεψιας και της εξαγορας, εγινε πλεον με νομιμο, καπιταλιστικο τροπο.

    Για ολα αυτα συμφωνα με τους συγγραφεις φταιει ο Μπουχαριν (επειδη λεει διαβασε ο Γκ. μια βιογραφια του και εμπνευστηκε την Περεστρ. Δεν ξερω ποση αληθεια εχει το ανεκδοτο, αλλα μου ειναι αρκετο για να αλλαξω το ψευδωνυμο μου.


    ΤΟ προβλημα του ελεγχου απο τα κατω του μηχανισμου, εξεταζεται νομιζω απο βολονταριστικη πλευρα, και οχι επιστημονικα. Δεν εβαλε στοχο η ηγεσια να πρωοθησει τον ελεγχο, γιατι ητανε οπορτουνιστες, αν ηταν κομμουνιστες σαν τον Σταλιν δεν θα εκαναν τετοια λαθη. Επι Σ. υπηρχε ελεγχος, αποδειξη ο μεγαλος αγωνας τη δεκαετια 30 εναντια σε οπορτουνιστες και σαμποτερ. Μα επι Σ. ειχαμε 2 μεγαλες παραδοχες της αποτυχιας αυτου του αγωνα. Η εκτελεση Γιαχοντα και η εκτελεση Γιεζωφ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. @ο 4:14,
    Με αγγίζουν απόλυτα τα ερωτήματα που έθεσες σε πρώτο σχόλιο σου. Ακριβώς τέτοιου είδους ερωτήματα είχα στο μυαλο μόυ όταν σχολίασα: "Ευτυχώς για εμάς το ΚΚΕ (μ-λ) ανάρτησε τις παρεμβάσεις των στελεχών του. Ευτυχώς για εμάς, δυστυχώς για αυτούς! Γιατί πραγματικά όποιος κάνει τον κόπο να τις διαβάσει, θα καταλάβει τα πολιτικά αδιέξοδα του χώρου".
    Και ακριβώς σε αυτά τα ερωτήματα αποφευγουν τα 2 "μ-λ" (δεν το γράφω υποτιμητικά) να δώσουν ουσιαστικές απαντήσεις, κυρίως το ΚΚΕ (μ-λ). Τα σχόλια της/του ΑΛΕΠΟΥ είναι αποκαλυπτικά κατα τη γνώμη μου. Έτσι αφου αποσυνδέουν τη βάση από το εποικοδόμημα, στη διαλεκτική σχέση τους, πρωτάσσουν ζητήματα του εποικοδομήματος και δευτερευουσες αντιθέσεις ώς κύρια θέματα, χωρίς καθως φαίνεται να έχει λυθεί το βασικό:η πλήρης κυροιαρχία των κομμουνιστικών σχέσεων στην παραγωγή. Όχι μόνο αυτό, αλλά με το αρνούνται στην πράξη να παραδεχτούν την διατήρηση ισχυρών καπιταλιστικών σχέσεων και εμπρευματικής παραγγωγής κατά τη δεκαετία του 50, που γίνονταν πλέον εμπόδιο στην σοσιαλιστική οικοδόμηση, στην ουσία βάζουν από την πίσω πόρτα την αντίληψη ότι σοσιαλισμός είναι και η ομαδική ιδιοκτησία της γής και η μικροιδιοκτησία κλπ, στα πλαίσια των "κομμούνων". Εγώ πάντως ως κομμουνιστή αντιμετωπίζω τον ΜΑΟ. Για τους μαοϊκούς και όπως εξελίθηκε ο μαοϊσμός δεν μπορώ παρά να πώ ότι κατέληξαν σε οπρτουνιστικός ατραπούς, έχοντας αρκετά αριστερίστικά χαρακτηριστικά. Δεν σημαίνει ότι οι προθέσεις τους ήταν αυτές που τελικά κατέληξαν ως αποτελέσματα. Και σε αυτό το σημείο θέλει μια προσοσχή από όλους μας.
    @ΑΛΕΠΟΥ
    -"Η επικράτηση του αστικού δίκαιου στην παραγωγή και τα ατομικά κίνητρα, όπως και τα ζητήματα σοσιαλιστικής ιδιοκτησίας όπως πιάνονται στα «οικονομικά προβλήματα» από τον Στάλιν, είναι παράγοντες που οξύνουν την ταξική πάλη στον σοσιαλισμό"
    Σωστά! Μόνο που η κατάσταση στην Κίνα ήταν πολύ πίσω από αυτή την φάση. Διατηρούνταν ακόμα ισχυρά αστικά στοιχεία, ενώ δεν είχε διμορφωθεί η σοσιαλισυτική βιομηχανική βάση στο σύνολο της παραγωγής.
    - "Η ΜΠΠΕ, ήτανε ένα κίνημα μαζών, που καθοδηγήθηκε από την προλεταριακή πτέρυγα του ΚΚΚ". Δεν αντιλέγω! Αλλά δεν απαντάτε στο γιατί έφτασαν δύο στην ουσία κόμματα να συνυπάρχουν σε ένα, χωρίς ποτέ να διαχωρίζονται επί της ουσίας; Πώς εξηγείτε ότι η"προλεταριακή πτέρυγα", έφτασε να μήν ελέγχει το κόμμά, από τη στιγμή που θεωρείτε ότι επιτυχημένα οικοδομούνταν ο σοσιαλισμός συνολικά; Το χειρότερο είναι ότι το εμφανίζετε σαν κάτι αντικειμενικό! Και αυτο το παραμύθι με τις μάζες....Η υποταγή στο αυθόρμητο και η αποθέωση του είναι κακός σύμβουλος...Και στη συγκεκριμένη περίπτωση είχαμε δύο οργανωμένες πολιτικές δυνάμεις-φράξιες που συγκρουονταν (δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά)κινητοποιώντας μάζες και τμήματα του κρατικού μηχανισμού!
    -"Το ερώτημα φυσικά προς το ΚΚΕ παραμένει: γιατί απορρίπτει ή και συκοφαντεί με τις πλάτες τις αστικής προπαγάνδας («δέρναν τους διανοούμενους, καταστρέφανε τα πάντα» κτλ) την ΜΠΠΕ;". Έχεις δεί από το ΚΚΕ κάποια τέτοια τοποθέτηση για αυτά;;;;; Με το να φτιάχνεις "ανεμόμυλους" δεν καταχτάς αυτόματα και τη συμπαθεια σαν Δον Κιχώτης. Μάλλον κατάντας μια καρικατούρα "Δον Κιχώτη", που μόνο απέχθεια δημιουργεί!
    kk-1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Προς kk-1

    Θα ήθελα, αν μπορείς, να μου απαντήσεις ποια τάξη είχε την εξουσία στην ΕΣΣΔ από το 1956 έως το 1981, και αν θεωρείς το σύστημα αυτό σοσιαλιστικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. @ ΑΛΕΠΟΥ,
    Με το να σου απαντήσω ότι ήταν σοσιαλισμός και ότι η εργατική τάξη είχε την εξουσία, δεν νομίζω ότι έχει κάποιο νόημα για σε βοηθήσω να καταλάβεις. Γιατί ξεκινάμε από διαφορετική μεθοδολογία. Από την τοποθέτηση σου δεν φαίνεται να αποδεχέσαι ότι η βάση για τον προσδιορισμό είναι οι σχέσεις παραγωγής, αλλά πλευρές του εποικοδομήματος καθώς και η θέση στην διευθυνση της παραγωγής. Εσύ πάς αντίστροφα: Οποτουνισμός στο ΚΚ-διευθυντικός ρόλος στην παραγωγή, άρα καπιταλισμός. Επιπλέον υιοθετείς έναν αταξικό προσδιορισμό του κράτους κατά την αντίληψη κράτος=κακό, επομένως για εσένα το καθεστώς ήταν εκμεταλλευτικό. Μόνο που πρέπει ΕΣΥ να προσδιορίσεις τι σύστημα ήταν αυτό στην ΕΣΣΔ. Η άρνηση μιας θέσης δεν σημαίνει αυτόματα και θέση! Ο 4:14 προηγούμενα απάντησε εμπεριστατωμένα. Πάντως μόνο το ΚΚΕ έχει δώσει επαρκείς εξηγήσεις για το ποιά ήταν η υλική βάση της αντεπανάστασης και με ποιούς όρους διαμορφώθηκε στην εξέλιξη της ΕΣΣΔ!
    Και κάτι ακόμα: ύπαρξη αστικού δικαίου δεν σημαίνει και ύπαρξη αστικής τάξης στο σοσιαλισμό, ανώριμη φάση του κομμουνισμού!
    Κατά τα άλλα, απάντησε στα ερωτήματα που έθεσα και σε αυτά που έθεσαν και άλλοι, σταμτώντας τις βολικές υπεκφυγές!
    kk-1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Και κάτι τελευταίο. Όποιος διαβάσει τις τοποθετήσεις του ΚΚΕ(μ-λ) για την Π.Ε. μπορεί να κατανοήσει το θεωρητικό υπόβαθρο για την αντίληψή τους περί σοσιαλισμού, αλλά και ζητήματα που απασχολούν το εργατικό κίνημα. Όπως για παράδειγμα μπορεί να γίνει πιο κατανοητή η αντίληψη τους που εκφράστηκε με την στήριξη στην αυτοδιαχείριση της ΒΙΟΜΕΤ(και αυτοί πάντα κριτικά!!!!!) ή την ενίοτε συνεργασία με άλλες ομάδες του οπορτουνισμού σε κοινά ψηφοδέλτια σε διάφορους χώρους...Με το ψέλνουν ενάντια στο ΚΚΕ πρωί-μεσημέρι-βράδυ, δεν μπορούν να δώσουν απαντήσεις στη δική τους τοποθέτηση!
    kk-1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Τρία προλογικά ζητήματα:
    Πρώτο. Τα σχόλιά μου αφορούν περισσότερο το λινκ στο οποίο παραπέμπεται ο αναγνώστης του μπλογκ της πρώτης ανάρτησης για το διήμερο για να διαβάσει την άποψη του άναυδου για την Κίνα που από ότι φαίνεται δεν είναι . Φυσικά τα σχόλιά μου αφορούν πλευρές αυτών που έχουν γραφεί και δεν αξιώνω με αυτά να γίνει μια συνολική αποτίμηση της Κινέζικης Επανάστασης όπως κάνει το άρθρο. Απλά να πω κάτι γι’ αυτό: καλή και θεμιτή η προσπάθεια, αλλά όταν μπεις σε ένα τέτοιο εγχείρημα δεν μπορείς να μην έχεις αναφορά σε κανένα σχεδόν κείμενο ή ντοκουμέντο της εκεί πλευράς. Όταν μάλιστα στα τρία τέσσερα «χοντρά» πράγματα όπως θα προσπαθήσω να αποδείξω παρακάτω, γίνεται το μαύρο άσπρο.
    Δεύτερο. Συμβουλή σε έναν σχολιαστή του άρθρου του άναυδου: εάν περιμένει ή παλεύει για «καθαρές» επαναστάσεις δεν θα τις δει ποτέ, ούτε αυτός ούτε όσοι πιστεύουν σ΄ αυτές. Π.χ. Η «καθαρή» Επανάσταση του Οκτώβρη υιοθέτησε όλο το πρόγραμμα των εσέρων για τη γη. Αντίστοιχα θα διαψευστεί οικτρά όποιος θεωρεί πως έχει ξεμπερδέψει με την πολιτική συμμαχιών που πρέπει να ασκεί η εργατική τάξη. Εκτός και αν ασπάζεται τις νεοαριστερές «ανακαλύψεις» που μετατρέπουν σε εργατική τάξη όλους τους εργαζόμενους, τη νεολαία κλπ. Θα συνιστούσα μια ματιά π.χ. στην πραγματικότητα της χώρα μας. Πιθανά να τον έπειθε…
    Τρίτο. Η δεύτερη ανάρτηση, αν και προσπαθεί με ειλικρίνεια να σουμάρει τα ζητήματα που πλησιάστηκαν την δεύτερη μέρα, κατά βάση όμως από τον Θ. Τσιριγώτη του Μ-Λ ΚΚΕ.
    Ακολουθούν τα σχόλιά μου σε τέσσερα ζητήματα.

    (συνεχίζεται) Τάσος Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Α. Λέει ο άναυδος στον πρόλογό του:
    «Η βελούδινη καπιταλιστική παλινόρθωση στην Κίνα αποτελεί ακόμη και σήμερα ένα ιστορικό αίνιγμα. Πως και γιατί σε αντίθεση με τις υπόλοιπες πρώην σοσιαλιστικές χώρες, όπου η καπιταλιστική αντεπανάσταση είτε διέλυσε είτε έθεσε στην παρανομία τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα, στην Κίνα η καπιταλιστική παλινόρθωση αλλά και η μετέπειτα διαχείριση του καπιταλισμού γίνεται από το ίδιο το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ);»
    Εδώ θα παρατηρήσουμε δύο πράγματα :
    1. Πως τοποθετεί την καπιταλιστική παλινόρθωση στη Σοβιετική Ένωση στα 1989 -1991! Δηλαδή γίνεται απολογητής του χρουτσωφισμού, του μπρεζνιεφισμού και του γκορμπατσωφισμού ταυτόχρονα!!
    Βγάζει έτσι «λάδι» όλη την αντεπαναστατική διαδικασία, από την στιγμή που οι δυνάμεις της νέας αστικής τάξης –αφού εκκολάφθηκαν στο περιθώριο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και αφαιρώντας σταδιακά την «αρμοδιότητα» από την εργατική τάξη- πήραν το πάνω χέρι στη Σοβιετική Ένωση το 1956 με το 20ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ. Αυτές οι δυνάμεις από κρατικές θέσεις πια, κλιμάκωσαν έναν διμέτωπο αγώνα:
    -στο εσωτερικό της ΣΕ προωθώντας και αναπτύσσοντας σε όλα τα πεδία την καπιταλιστική παλινόρθωση έχοντας σαν ιδεολογικό προκάλυμμα την ρεβιζιονιστική ψευτοθεωρία του παλλαϊκού κράτους και
    -στο εξωτερικό προώθησαν την μετάλλαξη και τελικά την αποκομουνιστικοποίηση του κομμουνιστικού κινήματος με την γραμμή του ειρηνικού δρόμου προς το σοσιαλισμό, την διαστρέβλωση της λενινιστικής αντίληψης για την ειρηνική συνύπαρξη των σοσιαλιστικών χωρών με τις καπιταλιστικές, επεμβαίνοντας στην πλειοψηφία των Κομμουνιστικών Κομμάτων και εγκαθιστώντας δοτές ηγεσίες.
    ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Το επαναστατικό ΚΚΕ «γεύτηκε» το «υψηλής τάσης ρεύμα» (προσφιλής έκφραση των χρουτσωφικών τότε) του 20ου Συνεδρίου ένα χρόνο νωρίτερα από την επίσημη εμφάνισή του, με την πραξικοπηματική 6η Ολομέλεια και τις διώξεις των χιλιάδων πολιτικών προσφύγων μελών και στελεχών του ΚΚΕ στην Τασκένδη, από τους ενωμένους τότε (ορθόδοξους και ανανεωτικούς) σαν μία γροθιά ρεβιζιονιστές. Τότε που ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός εφαρμόζονταν από την ανάποδη με την μειοψηφία να διαγράφει με τις πλάτες των χρουτσωφικών την πλειοψηφία. Στην Ελλάδα στις εξορίες επιβλήθηκε άκρα του τάφου σιωπή(καμιά ενημέρωση). Στους δε εξόριστους του Αη Στράτη όταν έφτασε το «νέο πνεύμα» και αντιστάθηκαν στον ρεφορμιστικό εκφυλισμό, τότε ακολούθησε η λοιδωρία, η απομόνωση η κατασυκοφάντηση. Ένα χρόνο μετά η ενωμένη ρεβιζιονιστική ηγεσία διαλύει τις παράνομες οργανώσεις του ΚΚΕ στην Ελλάδα, διαχέει τα κομματικά μέλη στην ΕΔΑ και επιβάλλει σ’ αυτήν μια πολιτική ουράς προς την Ένωση Κέντρου του Γ. Παπανδρέου (φτάνοντας στις εκλογές του 63 να αποσύρει του υποψήφιους βουλευτές της από τις μισές περιφέρειες για να βγει οι της Ένωσης Κέντρου). Εξήντα χρόνια μετά, οι όποιες αυτοκριτικές ακόμα και αν δεχτούμε ότι είναι ειλικρινείς, είναι λειψές και προπαντός αφήνουν στο απυρόβλητο το ρεβιζιονιστικό/ρεφορμιστικό πολιτικό προσανατολισμό που τους γέννησε.

    (συνεχίζεται) Τάσος Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. 2. Με αυτό τον τρόπο ο άναυδος κάνει ταυτόχρονα μια αριστοτεχνική ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ. Διότι στην Σοβιετική Ένωση όταν άλλαζε πλευρά η ζυγαριά (τη δεκαετία του 50 και όχι το 1989) ακόμα και εκείνα τα στελέχη που ήταν επαναστατικά και τίμια, ΔΕΝ κατάλαβαν ΤΟ ΤΙ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ. Δείγμα και αυτό του τι είχε καταχτήσει ΕΩΣ ΤΟΤΕ το Κομμουνιστικό Κίνημα, όσον αφορά την δυνατότητα παλινόρθωσης του καπιταλισμού. (Και όταν κατάλαβαν, όπως και όσο κατάλαβαν –το 1960- ήταν αργά).
    Και γι’ αυτό αποτελεί ΜΕΓΙΣΤΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ σ’ αυτό το κίνημα και την εργατική τάξη, η ανάπτυξη αλλά προπαντός η εφαρμογή από τον Μάο της γνωστής (;) και για πρώτη φορά στο Κομμουνιστικό Κίνημα θέσης του για την ταξική πάλη που συνεχίζεται σε όλη την ιστορική περίοδο της δικτατορίας του προλεταριάτου, για την συνακόλουθη θέση του για τη δυνατότητα παλινόρθωσης του καπιταλισμού, όχι από τα υπολείμματα της παλιάς αστικής τάξης –που εξάλλου η σοσιαλιστική οικοδόμηση έως τα μέσα του 50 τα εξάλειψε πλήρως στη ΣΕ- αλλά από την ΝΕΑ ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ που αναπτύσσεται μέσα στο σοσιαλισμό και ενόσω δεν έχει καταργηθεί σε ΟΛΕΣ τις σφαίρες της οικονομικής και κοινωνικής ζωής ότι έχει «κληρονομηθεί» από την παλιά κοινωνία. Μάλιστα η ανάλυση του Μάο για την ιστορική πείρα της δικτατορίας του προλεταριάτου, δεν αφορούσε μόνο την αντιπαράθεση του με τους χρουτσωφικούς ρεβιζιονιστές και την παλινορθωτική διαδικασία στη Σ.Ε. αλλά την ίδια την Κίνα, στην οποία οι δεξιές δυνάμεις ενθαρρυμένες από την γενική κατάσταση σήκωναν κεφάλι. Η εξαπόλυση μάλιστα της Πολιτιστικής Επανάστασης ήταν ακριβώς έναν κίνημα μαζών για την αποτροπή της παλινόρθωσης και την συνέχιση της επανάστασης μέσα σε συνθήκες δικτατορίας του προλεταριάτου.
    Γι΄ αυτό άναυδε, η ανατροπή στην Κίνα δεν πέρασε «αβρόχοις ποσί», γι αυτό και η λεγόμενη «Συμμορία των 4», δηλαδή τα τέσσερα μέλη του ΠΓ του ΚΚΚ που αποτελούσαν την προλεταριακή του πτέρυγα, το πάλεψαν πριν το 76 και ενόσω ο Μάο είχε λόγω ηλικίας και αρρώστιας αδρανοποιηθεί αλλά και αντέδρασαν μετά το 76 και για αυτό καταδικάστηκαν από την ρεβιζιονιστική ηγεσία του Τένγκ σε θάνατο (για να αλλάξει μετά σε ισόβιο κατ’ οίκον περιορισμό και κάποιοι από τους τέσσερις να τους αυτοκτονήσουν).
    [ Εκτός θέματος: απευθύνονται κάποιοι συνομιλητές, ειδικά στην πρώτη ανάρτηση, κουνώντας το δάκτυλο στο μ-λ κίνημα για το αν και κατά πόσο κατάφερε να αντιμετωπίσει την αντεπανάσταση, ενώ οι ίδιοι υπερασπίζουν το ρεύμα που συνέργησε στην αποκομμουνιστικοποίηση και χειροκροτούσε την παλινόρθωση ονομάζοντάς την σοσιαλισμό. Είναι και αυτό από τα ήθη του 20ου κληρονομημένο;]
    (συνεχίζεται) Τάσος Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Β. Κάπου αναφέρει ο άναυδος για την χρησιμοποίηση του Μάο από την μετέπειτα ρεβιζιονιστική ηγεσία. Αντίστοιχα υπάρχουν και μερικά σχόλια ανάλογης κριτικής προς τον Μάο. Δεν γνωρίζω –και δεν με ενδιαφέρει εν τέλει-αν πρόκειται για έλλειψη πολιτικής παιδείας ή επιλεκτική χρησιμοποίηση της ιστορίας. Ο Λένιν στο Κράτος και Επανάσταση αναφέρει πως το σύστημα μετατρέπει τους επαναστάτες σε άκακες μούμιες, τους λιβανίζει αφαιρώντας το επαναστατικό περιεχόμενο του έργου τους. Τι το πρωτότυπο υπάρχει λοιπόν σ’ αυτό; Από το 76 και μετά, το μόνο κατ’ όνομα ΚΚΚ χρησιμοποιεί τον Μάο όπως ο Μπρέζνιεφ χρησιμοποίησε τον Στάλιν, και τον Λένιν ή όπως τα εκφυλισμένα κόμματα της Δεύτερης Διεθνούς χρησιμοποιούσαν τα ονόματα του Μαξ και του Ένγκελς για να αντλήσουν νομιμοποίηση για τα πεπραγμένα τους.
    Αντίστοιχα και σε επίπεδο χώρας, η Κίνα στο ίδιο αυτό διάστημα βρίσκεται –αν και οι ιστορικές αναλογίες πάντα εμπεριέχουν κινδύνους απλούστευσης- στην περίοδο που βρίσκονταν η ΣΕ από το 56 έως το 89, δηλαδή, προωθείται η παλινορθωτική διαδικασία, καλυμμένα όμως και με την μάσκα του κομμουνισμού (και φυσικά κατασυκοφαντώντας τον) όπως γινόταν στην περίοδο του Χρουτσώφ, του Μπρέζνιεφ και του Γκορμπατσώφ. [σημείωση «εκτός θέματος»: Το ρεβιζιονιστικό ΚΚΚίνας, αντλώντας από την πείρα των σοβιετικών ρεβιζιονιστών, παλεύει να αποφύγει αυτό που δεν μπόρεσε ο Γκορμπατσώφ, αν και έχουμε πολλές αμφιβολίες αν θα τα καταφέρει.] Βέβαια εκτός από το λιβάνισμα υπάρχει η ουσιαστική καταδίκη και για του λόγου του αληθές το 11ο Συνέδριο έχει καταδικάσει όλη την πολιτική του Μάο και της αριστερής πτέρυγας του ΚΚΚ και πολύ συγκεκριμένα την Πολιτιστική Επανάσταση. Ή δείτε τώρα την σιωπή των κινέζων ιθυνόντων αλλά και τις διαδηλώσεις που γίνονται παρά την απαγόρευση στο εσωτερικό της Κίνας, διαδηλώσεις τιμής στην Μ.Π.Π.Ε.
    Και μιας και ο άναυδος βάζει ερωτήματα να βάλω και εγώ ένα: γιατί ενώ η ανατροπή της επαναστατικής κατεύθυνσης και το 56 στη ΣΕ και το 76 στη Κίνα συνοδεύτηκε από εκτεταμένες εκκαθαρίσεις τόσο στο ΚΚΣΕ (αλλεπάλληλες διαγραφές, τα τανκς του Ζούκωφ στη Μόσχα/1957) όσο και στο ΚΚΚ (διαγραφές και δίκες), το 1989 όσοι κυβερνούσαν πριν κυβερνούσαν και μετά, έχοντας όπως ο Γιέλτσιν, ο Σεβαρνάτζε και άλλα φυντάνια του ΠΓ και της ΚΕ που ενώ κοιμήθηκαν «ντούροι κομμουνιστές» ξύπνησαν δεξιοί;
    (συνεχίζεται)Τάσος Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Γ. Το ίδιο δεν αποτελεί απόδειξη ότι η αντιδραστική θεωρία «των τριών κόσμων» διατυπώθηκε από τον Μάο επειδή οι κινέζοι ρεβιζιονιστές με επικεφαλής τον Τενγκ ένα χρόνο μετά τον θάνατο του Μάο και ενώ καταδιώκουν τους συνεχιστές της πολιτικής του (τους «4») αρθρογραφούν γι’ αυτή την θεωρία χρεώνοντάς την στον Μάο με ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ σε μία (1) πρόταση (!!) του Μάο κατά την συζήτησή του με έναν ξένο ηγέτη. Έτσι γράφεται η ιστορία, κατ’ αναλογία με τα χαρτάκια που «περνούσε» ο Τσώρτσιλ κάτω από το τραπέζι στον Στάλιν για να μοιράσουν τον κόσμο. [Σημειωτέον είναι πολύ λυπηρό να διατυπώνεται στα σοβαρά πως μια θεωρία αναπτύχθηκε σε μια συζήτηση με τον πρόεδρο της τάδε χώρας. Αν θέλει κάποιος να αντιπαρατεθεί, ας αναζητήσει- υπάρχει- το κείμενο της ΚΕ του ΚΚΚκίνας που γράφτηκε από τον Μάο και έχει τον τίτλο Προτάσεις Σχετικά με Γενική Γραμμή του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, όπως και σε επίσημα ντοκουμέντα του ΚΚΚ και να μην αναζητά στήριξη στην αναπαραγωγή των φτηνών δικαιολογιών των κινέζων Χρουτσώφ. Και σ’ αυτά να αντιπαρατεθεί.).
    Για την ιστορία η πρώτη διατύπωση της θεωρίας των τριών κόσμων γίνεται από τον Τένγκ σε ομιλία του στη Γ.Σ. του ΟΗΕ το 1974. Είναι τυχαίο που την αμέσως επόμενη περίοδο ο Τένγκ –που είχε ξαναγυρίσει στο κόμμα κάνοντας αυτοκριτική/ αντίστοιχης ειλικρίνειας με τις αυτοκριτικές των Ζηνόβιεγ, Κάμενεφ και Μπουχάριν στις αρχές του 30- διαγράφεται για δεύτερη φορά από το ΚΚΚ στα 1976 πριν τον θάνατο του Μάο. Είναι τυχαίο ότι την ίδια περίοδο γίνεται η τελευταία (πριν τον θάνατο του Μάο) προσπάθεια της αριστεράς να αποτρέψει αυτό που βλέπει πια να έρχεται (για του λόγου το αληθές αυτής της προσπάθειας αναζητήστε τα τρία σημαντικά κείμενα του 1975, «Για την δικτατορία του προλεταριάτου» με κείμενα των Μάρξ- Ένγκελς-Λένιν – Στάλιν , και τα άλλα δύο «για την ολοκληρωτική δικτατορία πάνω στην αστική τάξη», και «για την κοινωνική βάση της αντικομματικής κλίκας του Λιν Πιάο» γραμμένα από την αριστερά του ΚΚΚ (δύο εκ της «συμμορίας των 4»).
    (συνεχίζεται)Τάσος Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Δ. Σε ένα σημείο του κειμένου του άναυδου αναφέρεται ότι η υπεράσπιση του Στάλιν (τα δύο σπαθιά-Λένιν και Στάλιν που παρατάει η χρουτσωφική ηγεσία) από τον Μάο γίνεται τυχοδιωκτικά και όταν πια τα έχει σπάσει με την ΣΕ. Λέει συγκεκριμένα:
    Επειδή η ταξική πάλη γινόταν στα πλαίσια του κόμματος όλοι οι αντίπαλοι χρησιμοποιούσαν ορολογία που έμοιαζε με αυτή του μαρξισμού-λενινισμού. Έτσι η στάση του ΚΚΚ αλλά και του Μάο αναφορικά με το πρόσωπο του Στάλιν δεν ήταν θέση αρχών αλλά εξαρτιόταν από τη σχέση της Κίνας με την ΕΣΣΔ και την εκάστοτε εσωτερική συγκυρία. Ενδεικτικά μετά το 20ο συνέδριο ο Μάο έγραφε στη Λαϊκή Ημερησία ότι (…) το 20ο συνέδριο του ΚΚΣΕ έδειξε τρομερή αποφασιστικότητα και κουράγιο εξαλείφοντας την λατρεία του Στάλιν, εκθέτοντας τα σοβαρά λάθη του Στάλιν και απαλείφοντας τις συνέπειες των σοβαρών λαθών του Στάλιν. Σε όλο τον κόσμο οι Μαρξιστές-Λενινιστές και όσοι συμπαθούν την υπόθεση του κομμουνισμού υποστηρίζουν τις προσπάθειες του ΚΚΣΕ να διορθώσει τα λάθη (…)[21]. Μετά τη ρήξη της Κίνας με την ΕΣΣΔ ο Μάο ανακάλυψε ότι ο Στάλιν ήταν το δεύτερο ξίφος μετά τον Λένιν των κομμουνιστών που η ΕΣΣΔ πέταξε μακριά.
    Τίποτα πιο ΑΝΑΚΡΙΒΕΣ από αυτό! Στο λόγο του στη δεύτερη ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚ Κίνας το Νοέμβρη 1956, ο Μάο Τσετούνγκ σημείωνε : «Η εισήγηση του Χρουστσώφ στο 20ό Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης αναφέρει ότι είναι δυνατόν η κρατική εξουσία να καταληφθεί με τον κοινοβουλευτικό δρόμο, με άλλα λόγια, δεν είναι πια αναγκαίο για όλες τις χώρες να διδάσκονται από την Oκτωβριανή Επανάσταση. Από τη στιγμή που άνοιξε αυτή η πόρτα, ο λενινισμός, γενικά, πετάχτηκε μακριά». (σ.δ. το 20ο συνέδριο γίνεται τον Φλεβάρη του 1956)
    Στον ίδιο λόγο του, ο Μάο, παρατηρούσε: «Νομίζω ότι υπάρχουν δύο "σπαθιά": το ένα είναι ο Λένιν και το άλλο ο Στάλιν. Το σπαθί του Στάλιν πετάχτηκε μακριά τώρα από τους Ρώσους... Πόσο κεφάλαιο διαθέτετε; Μόνο τον Λένιν και τον Στάλιν. Τώρα έχετε εγκαταλείψει τον Στάλιν, και στην πράξη έχετε εγκαταλείψει ακόμα και τον Λένιν, με τον Λένιν χωρίς πόδια ή πιθανόν να έχει μείνει το κεφάλι του μόνο ή με ένα από τα χέρια του κομμένο. Εμείς από τη μεριά μας μένουμε πιστοί στη μελέτη του μαρξισμού-λενινισμού και αντλούμε διδάγματα από την Oκτωβριανή Επανάσταση».
    Καλό θα ήταν λοιπόν η κριτική να μην γίνεται με φτηνές μεθόδους ή (σε περίπτωση πλάνης) να γίνεται αφού επιβεβαιωθούν ορισμένες πηγές. (το αναφέρω αυτό διότι ο ορθόδοξος ρεβιζιονισμός χρησιμοποίησε κατά κόρον την παραποίηση ακόμα και ιστορικών γεγονότων προκειμένου να συκοφαντήσει το μ-λ κίνημα).
    Τάσος Σ.
    Υ.Γ. Επειδή δεν έχω πολύ χρόνο από δω και πέρα, δεν δεσμεύομαι να απαντήσω σύντομα σε τυχόν ζητήματα που θα αναδειχτούν από την παρέμβασή μου. Επίσης προφανώς «μιλάω» από την πλευρά του ΚΚΕ(μ-λ). Τέλος σε ορισμένα ζητήματα (κοινωνική βάση της παλινόρθωσης κ.α.) με κάλυψε σε γενικές γραμμές η Αλεπού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Μια αναγκαία προσθήκη. Στην αρχή της παρέμβασής μου μία πρόταση την άφησα στον αέρα. Την ξαναστέλνω ολοκληρωμένη:

    Τρία προλογικά ζητήματα:
    Πρώτο. Τα σχόλιά μου αφορούν περισσότερο το λινκ στο οποίο παραπέμπεται ο αναγνώστης του μπλογκ της πρώτης ανάρτησης για το διήμερο για να διαβάσει την άποψη του άναυδου για την Κίνα που από ότι φαίνεται δεν είναι μόνο δική του.


    Τάσος Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Ο μαο ασκει κριτικη στα οικονομικα προβληματα του σοσιαλισμου στην εσσδ. Συγκεκριμενα ο μαο αναφερει οτι ο σταλιν υποτιμουσε τους αγροτες οταν επεμενε οτι οι μηχανοτρακτερικοι σταθμοι δεν επρεπε να πουληθουν στους αγροτες. Εδω ομως μιλαμε για ενα κομβιμο ζητημα τοσο της οικοδομησης του σοσιαλισμου οσο και της παλινορθωσης του καπιταλισμου. Τα μεσα παραγωγης πρεπει να ανηκουν στο σοσιαλιστικο κρατος αλλιως εχουμε τις κομμουνες του ντυριγκ που πουλανε και αγοραζουν μεσα παραγωγης και αυτοματως οδηγουνε στον καπιταλισμο. Η κινα του μαο ποτε δεν ηταν σοσιαλιστικη. Επι σταλιν σαφεστατα δεν ηταν και τοτε ο μαο προσεκτικα δηλωνε οτι η οικοδομηση θα περασει μια μακρα περιοδο. Μολις πεθανε ο σταλιν λιγο αργοτερα οι αστικες σχεσεις παραγωγης βαπτιστηκαν σοσιαλιστικες. Μεγαλη ρεβιζιονιστικη απατη. Οι λεγομενοι δεξιοι απλως ηθελαν ανοιγματα στο καπιταλιστικο κοσμο και γρηγορη συσσωρευση στη βιομηχανια. Ο μαο ειχε μεινει στις κομμουνες του ντυριγκ. Το μεγαλο αλμα ηταν μια αποπειρα μικροαστικης οικοδομησης νησιδων στην υπαιθρο. Απετυχε παταγωδως. Ο νομος της αξιας ειχε απολυτα ρυμιστικο ρολο στις παραγωγικες σχεσεις της κινασ.
    Εl quinto

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Δεν το ήξερα ότι ο ντύρινγκ μιλούσε για την κερδοφορία στο σοσιαλιστικό κράτος και χωρίς υπεραξία. Νόμιζα ότι μιλούσε για ίδρυση καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Επίσης οι κομμούνες κατείχαν τα μέσα παραγωγής στο χωριό, δεν τα πουλούσαν. Τα προϊόντα που παρήγαγαν πουλούσαν. Δεν μπορούσε να αγοράσει κάποιος μέσα παραγωγής.

    Αν εφαρμόσουμε την άποψη του Εl quinto στην κολλεκτιβοποίηση της ΕΣΣΔ, τότε θα την ονομάσουμε αστική, επειδή παρήγαγαν εμπορεύματα. Υποψιάζομαι ότι ο Εl quinto υπονοεί την κρατικοποίηση της αγροτικής παραγωγής, ζήτημα που κριτικάρεται στα "οικονομικά προβλήματα", όμως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. ΥΓ - για το θέμα των ΜΤΣ και του νόμου της αξίας συμφωνούμε με την τοποθέτηση του Στάλιν στα "οικονομικά προβλήματα", όπως μπαίνει [προς κ.ε. του μπλογκ: πέρνα αυτό το σχόλιο για να γίνει κατανοητό]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. ΥΓ-2 και τέλος

    Και μια τελευταία παρατήρηση: τα τρακτέρ των ΜΤΣ παράγονταν από το κράτος, όμως ύστερα παραδίδονταν (δεν πουλιόταν) στην συναιτεριστική-κολλεκτιβίστικη ιδιοκτησία, συνεπώς όταν χρησιμοποιούνταν στην παραγωγή δεν ανήκαν πλέον στο κράτος, αλλά στην κολλεκτίβα. Το λέω γιατί αυτό αντιφάσκει με την τοποθέτηση του quinta "Τα μεσα παραγωγης πρεπει να ανηκουν στο σοσιαλιστικο κρατος", εκτός αν θέλει να πει κάτι άλλο.

    Θα ήθελα να ευχαριστήσω για τον διάλογο και την αντιπαράθεση που αναπτύξαμε δυστυχώς όμως δεν θα έχω την δυνατότητα για άλλη παρέμβαση σε αυτή την συζήτηση, και χαιρετώ από μέρους μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  47. @ ΑΛΕΠΟΥ
    "Επίσης οι κομμούνες κατείχαν τα μέσα παραγωγής στο χωριό, δεν τα πουλούσαν. Τα προϊόντα που παρήγαγαν πουλούσαν. Δεν μπορούσε να αγοράσει κάποιος μέσα παραγωγής".
    Και όμως, χωρίς να το καταλάβεις είπες τη μαγική φρασούλα. Μα ακριβώς αυτό είναι παραδοχή ότι αναπτυσσόταν η μπορευματική παραγωγή μέσω των "κομμουνων". Στην ουσία μετετρεψαν τη διασπαρτη μικροϊδιοκτησία σε ομαδική μέσα από τις "κομμούνες", ενισχύοντας τις εμπορευματικές σχέσεις. Σε μία χώρα με πολύ χαμηλό επίπεδο ανάπτυξης των μέσων παραγωγής,ειδικά στην αγροτική οικονομία, δεν είναι και παράξενο να υιοθετείς μέτρα που δεν επιτρέπουν την αγοροπωλησία μέσων παραγωγής. Επίσης αυτό αποδεικνύει ότι η απάντηση στα προβλήματα του σοσιαλισμού στην Κίνα δεν μπορούσαν να είναι μέτρα τύπου "κομμούνας" αλά Κίνα. Πόσο μάλλον σε συνθήκες που δεν έχει κοινωνικοποιήθει η γή!
    @Τάσος Σ.
    Εσείς κατηγορείτε το ΚΚΕ ότι αναπαράγει όλη την προπαγάνδα και τους αστικούς μύθους,αλλά τελικά μάλλον ο δικός σας χώρος το κάνει στην πραγματικότητα με παρρησία. Τα σχόλια σου είναι τρανή απόδειξη. Άλλωστε πολλά από αυτά που γράφει τα αναμασούσαν ενάντια στο ΚΚΕ δίαφοροι, από το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ Εσ. μέχρι και τους αναρχικούς και τους τροτσικστές. Τίποτα το πρωτοτυπο.
    Πάντως τα σχόλια σου μου θυμίζουν την ανεκδολογική κατάσταση με τα "Μ-Λ" που είχαν φτάσει στα τέλη της δεκαετίας του 1980,ακόμα μέχρι το 1999, να χρησιμοποιούν ώς κύρια γραμμή αντιπαράθεσης με το ΚΚΕ τα γεγονότα της Τανσκένδης..."Για πέστε μας, τί έγινε στην Τανσκένδη;;;;;". Και να αναρωτιέμαι έκπληκτος "καλά σε ποιούς απευθύνονται;;;"....Μέχρι και η ΚΟΕ τα έλεγε αυτά μέχρι το 2000(ως α/συνέχεια τότε).
    Πάντως, για κάνε τον κόπο να μελετήσεις το Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ...Επιπλέον, για ξαναδιάβασε τις αποφάσεις του 1ου και 2ου συνεδρίου του ΚΚΕ(μ-λ) ή ακόμα και παλιότερες της "Αναγέννησης". Για πές μας, που διέφεραν οι προγραμματικές τους θέσεις και επεξεργασίες σε σχέση με το 8ο συνέδριο του ΚΚΕ; Ναι ντέ, το "χρουτσωφικό" λέω, πάνω στο οποίο διαμόρφωσε το πρόγραμμά της η ΕΔΑ!!! Μήπως τελικά δεν είχαν και σοβαρές διαφορές. Καλό το "τσάμικο", αλλά...
    kk-1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Ημουν σαφης αλεπου. Το βραδακι θα βαλω ολα τα επιμαχα αποσπασματα. Θα δουμε και πως ο μαο βαπτισε εν μια νυκτι τις αστικες σχεσεις παραγωγης σοσιαλιστικες. Κατα τα αλλα ο κυριος κκ1 ας μην μπλεκει αλλη κουβεντα. Το αντιεβιζιονιστικο κινημα πολεμησε την ατικη ταξη ο ρεβιζιονισμος κηρυξε την ταξικη ειρηνη. Χαρακτηριστικη η σταση περισσου προς το πασοκ. Τα γραψαμε αναλυτικα. Τα λεμε αργοτερα.
    Εl quinto

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Έχοντας την υποψία (για να μην πω βεβαιότητα) πως συναντάω εδώ από σπόντα έναν από τους φυσικούς με τους οποίους έκανα ιδιαίτερα μαθήματα στο Λύκειο (και ο οποίος ήταν ανάμεσα σε όσους έκαναν παρέμβαση στην τρίτη συζήτηση), να πω το εξής: δεν ξέρω αν ο άναυδος θέλει να απαντήσει σε κάτι, εγώ σκοπεύω να γράψω κάποια πράγματα σύντομα, αν και νομίζω ότι υπάρχουν δύο διαφορετικά μέρη/πτυχές. Ένα για την Π.Ε. κι ένα άλλο για την αντίληψη των μ-λ για το σοσιαλισμό και κάποιες (κατ' εμέ) προβληματικές πτυχές της. Οσονούπω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. @τασο σ
    Αναφορικά με τη θεση του Μαο για τον Σταλιν μεσα στην ιδια χρονια ειπε τα παρακατω (στα αγγλικα αλλα με το google translate ευκολα βγαζεις το μηνυμα).Μαλιστα συγχαιρει το 20 συνεδριο του ΚΚΣΕ !!!

    (…)
    But Stalin made some serious mistakes in regard to the domestic and foreign policies of the Soviet Union. His arbitrary method of work impaired to a certain extent the principle of democratic centralism both in the life of the Party and in the state system of the Soviet Union, and led to a partial disruption of socialist legality. Because in many fields of work Stalin estranged himself from the masses to a serious extent, and made personal, arbitrary decisions concerning many important policies, it was inevitable that he should have made grave mistakes. These mistakes stood out most conspicuously in the suppression of counter-revolution and in relations with certain foreign countries. In suppressing counter-revolutionaries, Stalin, on the one hand, punished many counter-revolutionaries whom it was necessary to punish and, in the main, accomplished the tasks on this front; but, on the other hand, he wronged many loyal Communists and honest citizens, and this caused serious losses. On the whole, in relations with brother countries and parties, Stalin took an internationalist stand and helped the struggles of other peoples and the growth of the socialist camp; but in tackling certain concrete questions, he showed a tendency towards great-nation chauvinism and himself lacked a spirit of equality, let alone educating the mass of cadres to be modest. Sometimes he even intervened mistakenly, with many grave consequences, in the internal affairs of certain brother countries and parties.
    (…)
    The Communist Party of the Soviet Union has already taken measures to correct Stalin's mistakes and eliminate their consequences. These measures are beginning to bear fruit. The 20th Congress of the Communist Party of the Soviet Union showed great determination and courage in doing away with blind faith in Stalin, in exposing the gravity of Stalin's mistakes and in eliminating their effects. Marxist-Leninists throughout the world, and all those who sympathize with the communist cause, support the efforts of the Communist Party of the Soviet Union to correct mistakes, and hope that the efforts of the Soviet comrades will meet with complete success. It is obvious that since Stalin's mistakes were not of short duration, their thorough correction cannot be achieved overnight, but demands fairly protracted efforts and thoroughgoing ideological education. We believe that the great Communist Party of the Soviet Union, which has already overcome countless difficulties, will triumph over these difficulties and achieve its purpose.
    (…)

    Πηγή: : The Historical Experience of the Dictatorship of the Proletariat. Peking: Foreign Languages Press, 1956; pp. 21-64. The original article, of which this is a translation, appeared in Renmin Ribao on December 29, 1956

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. κι ενα μικρο δωρακι 9οπου η αντιθεση μεταξυ καπιταλιστων και εργατων μπορει να λυθει ειρηνικα (στις κινεζικες συνθηκες)

    The contradiction between the national bourgeoisie and the working class is one between exploiter and exploited. . . . But in the concrete conditions of China, this antagonistic contradiction between the two classes, if properly handled can . . . be resolved by peaceful methods.”
    (Mao Tse-tung: ‘On the Correct Handling of Contradictions among the People’ (February 1957) in: ‘Selected Works’, Volume 5; Peking; 1977; p. 386).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. αρχιζουμε. Θα γράψω οσο κωδικοποιημένα γινεται για να μην κουράζω. Και αυτο δεν ειναι κανένα γλείψιμο προς κανέναν αναγνώστη. Οσοι ενδιαφέρονται κοιτάνε τις πηγές. Πρώτα ξεκινάμε με Στάλιν. Οικονομικά προβλήματα του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ. οι επισημανσεις δικες μου
    http://ex-amaxis.gr/wp-content/uploads/2011/03/%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%9D-%CE%99.-%CE%9F%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%9D%CE%9F%CE%9C%CE%99%CE%9A%CE%91-%CE%A0%CE%A1%CE%9F%CE%92%CE%9B%CE%97%CE%9C%CE%91%CE%A4%CE%91-%CE%95%CE%A3%CE%A3%CE%94.pdf

    1ον) νομος της αξιας στο σοσιαλισμο σελ. 8 του pdf

    Μερικές φορές ρωτούν: υπάρχει, άραγε, και ενεργεί στη χώρα μας, στο σοσιαλιστικό μας καθεστώς, ο νόμος της αξίας; Ναι, υπάρχει και ενεργεί. Εκεί όπου υπάρχουν εμπορεύματα και εμπορευματική παραγωγή δεν μπορεί να μην υπάρχει και ο νόμος της αξίας. Στη χώρα μας, η σφαίρα ενέργειας του νόμου της αξίας εκτείνεται πριν απ' όλα στην εμπορευματική
    κυκλοφορία, στην ανταλλαγή των εμπορευμάτων μέσω της αγοράς -πώλησης, στην ανταλλαγή κατά κύριο λόγο εμπορευμάτων ατομικής κατανάλωσης . Εδώ, στην περιοχή αυτή, ο νόμος της αξίας διατηρεί, φυσικά μέσα σε ορισμένα όρια, το ρόλο του ρυθμιστή .

    Όμως, η ενέργεια του νόμου της αξίας δεν περιορίζεται στη σφαίρα της εμπορευματικής κυκλοφορίας. Επεκτείνεται, επίσης, στην παραγωγή. Είναι αλήθεια ότι ο νόμος της αξίας δεν παίζει ρυθμιστικό ρόλο στη σοσιαλιστική μας παραγωγή, παρ' όλα αυτά, όμως, επιδρά πάνω στην παραγωγή κι αυτό δεν μπορεί να μην το πάρει κανείς υπόψη του στη διεύθυνση
    της παραγωγής. Το γεγονός είναι ότι τα καταναλωτικά προϊόντα που είναι απαραίτητα για να αναπληρώσουν την εργατική δύναμη που ξοδεύεται στη διάρκεια της παραγωγής, παράγονται στη χώρα μας και πραγματοποιούνται σαν εμπορεύματα, που υπόκεινται στην ενέργεια του νόμου της αξίας. Κι εδώ ακριβώς γίνεται φανερή η επίδραση του νόμου της αξίας πάνω στην παραγωγή. Σε σχέση μ' αυτό στις επιχειρήσεις έχουν πρακτική σημασία ζητήματα τέτοια, όπως είναι
    το ζήτημα του οικονομικού προϋπολογισμού και της αποδοτικότητας, το ζήτημα του κόστους της παραγωγής, το ζήτημα των τιμών κλπ. Για το λόγο αυτό, οι επιχειρήσεις μας δεν μπορούν να ενεργούν και δεν πρέπει να ενεργούν δίχως ναπαίρνουν υπόψη τους το νόμο της αξίας.

    παρακάτω σελ. 9
    Στην πραγματικότητα, η σφαίρα ενέργειας του νόμου της αξίας στο δικό μας οικονομικό καθεστώς περιορίζεται αυστηρά και μπαίνει μέσα σε καθορισμένα πλαίσια. Έχουμε ήδη πει και παραπάνω ότι η σφαίρα ενέργειας της εμπορευματικής παραγωγής στο δικό μας καθεστώς είναι περιορισμένη και τοποθετημένη μέσα σε πλαίσια. Το ίδιο ακριβώς πρέπει να
    πούμε και για τη σφαίρα ενέργειας του νόμου της αξίας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μη ύπαρξη ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής και η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής τόσο στην πόλη όσο και στο χωριό δεν μπορεί παρά
    να περιορίζουν τη σφαίρα ενέργειας του νόμου της αξίας και το βαθμό της επίδρασης του πάνω στην παραγωγή.
    Προς την ίδια, επίσης, κατεύθυνση επενεργεί ο νόμος της ισόμετρης (αναλογικής) ανάπτυξης της λαϊκής οικονομίας, που
    έχει αντικαταστήσει το νόμο του ανταγωνισμού και της αναρχίας στην παραγωγή.

    sel-9-10
    Είναι εντελώς λαθεμένη, επίσης, η γνώμη ότι στο τωρινό μας οικονομικό καθεστώς, στην πρώτη φάση ανάπτυξης της κομμουνιστικής κοινωνίας, ο νόμος της αξίας ρυθμίζει τάχατες τις «αναλογίες» κατανομής της εργασίας ανάμεσα στους διάφορους κλάδους της παραγωγής.
    Αν αυτό ήταν αλήθεια, τότε θα ήταν ακατανόητο γιατί να μην αναπτύσσουν στη χώρα μας, όσο παίρνει, την ελαφριά βιομηχανία, σαν την πιο αποδοτική, και να μην της δίνουν προτεραιότητα σε σχέση με τη βαριά βιομηχανία, που παρουσιάζεται συχνά λιγότερο αποδοτική και πολλές φορές καθόλου αποδοτική.
    Αν αυτό ήταν αλήθεια, τότε θα ήταν ακατανόητο, γιατί να μην κλείνουν στη χώρα μας μια σειρά από επιχειρήσεις βαριάς βιομηχανίας, που δεν είναι ακόμη αποδοτικές, όπου η δουλειά των εργατών δε δίνει «το απαιτούμενο αποτέλεσμα», και
    να μην ανοίγουν νέες επιχειρήσεις της ασφαλώς αποδοτικής ελαφριάς βιομηχανίας, όπου η δουλειά των εργατών θα μπορούσε να δώσει «μεγαλύτερο αποτέλεσμα».

    el quinto

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. οι επισημάνσεις του Σταλιν -κι αλλες- οπως θα δουμε κριτικάρονται απο τα δεξιά στην έναρξη της πολιτικής του Μεγάλου Αλματος προς τα μπρος, απο το πρόεδρο Μαο.
    Γράφει ο Μάο στο:
    Σχετικα με τα οικονομικά προβλήματα του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ (Νοέμβρης 1958).
    ολο εδώ:
    http://www.marx2mao.com/Mao/CSE58.html#TALK

    σελ 159
    On the question of heavy industry, light industry, and agriculture, the Soviet Union did not lay enough emphasis on the latter two and had losses as a result. In addition, they did not do a good job of combining the immediate and the long-term interests of the people. In the main they walked on one leg. Comparing the planning, which of us after all had the better adapted "planned proportionate development?" Another point: Stalin emphasized only technology, technical cadre. He wanted nothing but technology, nothing but cadre; no politics, no masses. This too is walking on one leg! And in industry they walk on one leg when they pay attention to heavy industry but not to light industry.

    Μετάφραση:
    Όσον αφορά το ζήτημα της βαριάς βιομηχανίας, την ελαφριά βιομηχανία και τη γεωργία, η Σοβιετική Ένωση δεν είχε θέσει αρκετή έμφαση στις δυο τελευταίες με αποτέλεσμα να έχει ζημιές. Επιπλέον, δεν έκαναν καλή δουλειά συνδυάζοντας τα άμεσα και τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα του λαού. Κυρίως περπατούσαν στο ένα πόδι. Συγκρίνοντας τον προγραμματισμό, ο δικός μας ειναι καλύτερα προσαρμοσμένος στη "σχεδιομετρική αναλογικη ανάπτυξη" [σ.σ: μιλάμε για πολλά γέλια και πολύ μεγάλο θράσος, οπως θα δουμε μετά την εφαρμογή του μεγάλου άλματος κατέρρευσε το συμπαν]. Ένα άλλο σημείο: ο Στάλιν τόνισε μόνο την τεχνολογία, τα τεχνικά στελέχη. Δεν ηθελε τίποτα αλλο, παρα μόνο τεχνολογία, τίποτα αλλο παρά στελέχη, καμία πολιτική, καμία συμμετοχή των μαζών. Και αυτό είναι επίσης περπάτημα στο ένα πόδι! Και στη βιομηχανία περπατούν στο ένα πόδι, όταν δίνουν προσοχή στην βαριά βιομηχανία, αλλά όχι στην ελαφριά βιομηχανία.

    [πάμε λιγο παρακάτω]
    My view is that the last of the three appended letters[*] is entirely wrong. It expresses a deep uneasiness, a belief that the peasantry cannot be trusted to release agricultural machinery but would hang on to it. On the one hand Stalin says that the means of production belong to state ownership. On the other, he says that the peasants cannot afford them.

    Μετάφραση:
    Η άποψή μου είναι ότι η τελευταία από τις τρεις επισυναπτόμενες επιστολές [αναφέρεται στη κριτική που ασκεί ο Στάλιν στην ιδέα να πωληθούν οι μηχανοκτρακτερικοι σταθμοί στα κολχόζ] είναι εντελώς λάθος. Εκφράζει μια βαθιά ανησυχία, την πεποίθηση ότι η αγροτιά δεν μπορεί να είναι αξιόπιστη για να εμπορεύεται [σ.σ. αυτό μάλλον εννοει με το release] τα γεωργικά μηχανήματα, αλλά θα κρεμαστεί σε αυτά. Από τη μία πλευρά ο Στάλιν λέει ότι τα μέσα παραγωγής ανήκουν στη κρατική ιδιοκτησία. Από την άλλη, ο ίδιος λέει ότι οι αγρότες δεν μπορούν να τα αντέξουν οικονομικά. Το γεγονός είναι ότι εξαπατά τον εαυτό του. Το κράτος έλεγχε την αγροτιά πολύ, πολύ σφιχτά, άκαμπτα.



    el quinto regimiento

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. KAI ΤΩΡΑ ΔΕΙΤΕ ΠΩΣ Ο ΜΑΟ ΧΑΙΡΕΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΡΕΒΙΖΙΟΝΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΧΡΟΥΤΣΟΦ

    σελ 145
    27. The "sphere of action" is not limited to items of individual consumption. Some means of production have to be classed as commodities. If agricultural output consists of commodities but industrial output does not, then how is exchange going to be carried out? If "our country" is changed to "China," the paragraph becomes all the more interesting toread. In China not only consumer goods but agricultural means of production have to be supplied. Stalin never sold means of production to the peasants. Khrushchev changed that.

    Μετάφραση
    Η «σφαίρα δράσης» [σ.σ. εννοει του νομου της αξίας] δεν περιορίζεται στα στοιχεία της ατομικής κατανάλωσης. Μερικά μέσα παραγωγής πρέπει να χαρακτηριστούν ως εμπορεύματα. Εάν η γεωργική παραγωγή αποτελείται από εμπορεύματα, αλλά η βιομηχανική παραγωγή δεν το κάνει, τότε πώς πρόκειται να πραγματοποιηθεί η ανταλλαγή; [σ.σ.: απίστευτα αφελής ερώτηση για κομμουνιστή] Αν «η χώρα μας" αλλάζει σε "Κίνα", η σκέψη γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρουσα. Στην Κίνα, όχι μόνο τα καταναλωτικά εμπορεύματα αλλά και τα γεωργικά μέσα παραγωγής πρέπει να πωλούνται. Ο Στάλιν ποτέ δεν πούλησε μέσα παραγωγής στους αγρότες. Ο Χρουστσόφ το αλλάξε αυτό. [σ.σ. !!!! απιστευτη υποκρισια!!!]

    el quinto regimiento

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Οταν ο Σταλιν τα χωνει σε ρεβιζιονιστες μαοικους και χρουτσοφικους
    γφράφει ο Στάλιν σελ 28:

    Ο σ. Γιαροσένκο κάνει λάθος όταν ισχυρίζεται ότι στο σοσιαλισμό δεν υπάρχει καμιά αντίθεση ανάμεσα στις σχέσεις παραγωγής και τις παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας. Φυσικά, οι σημερινές μας σχέσεις παραγωγής βρίσκονται σ' εκείνη την περίοδο, όπου σε αντιστοιχία πέρα για πέρα με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων τις κινούν προς τα μπρος με μεγάλη ταχύτητα.

    Αλλά θα ήταν λάθος να επαναπαυόμαστε σ' αυτό και να νομίζουμε πως δεν υπάρχουν καθόλου αντιθέσεις ανάμεσα στις παραγωγικές μας δυνάμεις και τις σχέσεις παραγωγής. Αντιθέσεις ασφαλώς υπάρχουν και θα υπάρχουν, εφόσον η ανάπτυξη των σχέσεων παραγωγής καθυστερεί και θα καθυστερεί από την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων.

    Σε περίπτωση σωστής πολιτικής των καθοδηγητικών οργάνων, αυτές οι αντιθέσεις δεν μπορούν να μετατραπούν σε εναντιώσείς και το πράγμα εδώ δεν μπορεί να φτάσει μέχρι τη σύγκρουση ανάμεσα στις σχέσεις παραγωγής και τις
    παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας. Αλλη υπόθεση, αν θα ακολουθήσουμε λαθεμένη πολιτική, σαν αυτήν που συστήνει
    ο σ. Γιαροσένκο.

    Σ' αυτήν την περίπτωση η σύγκρουση θα είναι αναπόφευκτη και οι σχέσεις παραγωγής μας μπορούν να
    μετατραπούν σε σοβαρή τροχοπέδη της παραπέρα ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων.

    _______________________________________________





    el quinto regimiento

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. και σελίδα 38 για τα κολχόζ και τι θα ακολουθήσει- κατά τον Στάλιν- στην σφαίρα της εμπορευματικής παραγωγής στην περίπτωση που τα μέσα παραγωγής πωληθούν στα κολχόζ:


    Ας υποθέσουμε για μια στιγμή ότι παραδεχτήκαμε την πρόταση των σ. Σανίνα και Βένζερ κι ότι αρχίσαμε να πουλούμε στα κολχόζ, σαν ιδιοκτησία τους, τα βασικά εργαλεία παραγωγής, τους μηχανοτρακτερικούς σταθμούς. Ποιο θα ήταν το απο-
    τέλεσμα;


    Το αποτέλεσμα θα ήταν, πρώτα-πρώτα, ότι τα κολχόζ θα γίνονταν ιδιοκτήτες των βασικών εργαλείων παραγωγής, θα καταλήγανε, δηλαδή, να βρίσκονται σε μια ιδιότυπη κατάσταση, στην οποία δε βρίσκεται καμιά επιχείρηση στη χώρα μας,
    γιατί, όπως είναι γνωστό, ακόμα κι οι εθνικοποιημένες επιχειρήσεις δεν είναι σ' εμάς ιδιοκτήτες των εργαλείων παραγωγής.

    Πώς μπορούμε να βασίσουμε αυτήν την ιδιότυπη κατάσταση των κολχόζ με τις προοπτικές προόδου και κίνησης προς τα μπρος; Μπορούμε, άραγε, να πούμε ότι μια τέτοια κατάσταση θα συντελούσε στην ανύψωση της κολχόζνικης ιδιοκτησίας μέχρι το επίπεδο της κοινωνικής ιδιοκτησίας, ότι θα επιτάχυνε το πέρασμα της κοινωνίας μας από το σοσιαλισμό στον κομμουνισμό; Δε θα ήταν πιο σωστό να πούμε ότι μια τέτοια κατάσταση θα μπορούσε μονάχα να απομακρύνει την κολχόζνικη ιδιοκτησία από την κοινωνική ιδιοκτησία κι ότι θα οδηγούσε όχι στο πλησίασμα προς τον κομμουνισμό, αλλά αντίθετα στην απομάκρυνση απ' αυτόν;


    Το αποτέλεσμα θα ήταν, κατά δεύτερο λόγο, να διευρυνθεί η σφαίρα ενέργειας της εμπορευματικής κυκλοφορίας, γιατί
    ένα κολοσσιαίο ποσό εργαλείων της αγροτικής παραγωγής θα περνούσε στην τροχιά της εμπορευματικής κυκλοφορίας. Τι
    νομίζουν οι σ. Σανίνα και Βένζερ, μπορεί, άραγε, να συντελέσει η διεύρυνση της σφαίρας της εμπορευματικής κυκλοφορίας στην προώθηση μας προς τον κομμουνισμό; Δε θα 'ταν πιο σωστό να πούμε ότι κάτι τέτοιο το μόνο που
    μπορεί να κάνει είναι να φρενάρει την προώθηση μας προς τον κομμουνισμό;
    Το βασικό λάθος των σ. Σανίνα και Βένζερ είναι ότι δεν καταλαβαίνουν το ρόλο και τη σημασία της εμπορευματικής κυκλοφορίας στο σοσιαλισμό, δεν καταλαβαίνουν ότι η εμπορευματική κυκλοφορία είναι ασυμβίβαστη με την προοπτική του περάσματος απ' το σοσιαλισμό στον κομμουνισμό. Είναι φανερό ότι νομίζουν πως είναι δυνατό και με το καθεστώς της εμπορευματικής κυκλοφορίας να περάσουμε απ' το σοσιαλισμό στον κομμουνισμό, πως η εμπορευματική κυκλοφορία δεν μπορεί να σταματήσει αυτή την υπόθεση.



    Αυτό είναι ένα σοβαρό λάθος, που γεννήθηκε πάνω στη βάση
    της μη κατανόησης του μαρξισμού. Κριτικάροντας την «οικονομική κομμούνα» του Ντίρινγκ, που λειτουργεί μέσα σε συνθήκες εμπορευματικής κυκλοφορίας,
    ο Ένγκελς στο Αντι-Ντίρινγκ του απέδειξε πειστικά ότι η παρουσία της εμπορευματικής κυκλοφορίας πρέπει να οδηγήσει
    αναπόφευκτα τις λεγόμενες «οικονομικές κομμούνες» του Ντίρινγκ στην αναγέννηση του καπιταλισμού. Οι σ. Σανίνα και
    Βένζερ είναι φανερό ότι δε συμφωνούν μ' αυτό. Τόσο το χειρότερο γι' αυτούς. Εμείς, όμως, οι μαρξιστές ξεκινάμε από τη γνωστή μαρξιστική θέση, ότι το πέρασμα απ' το σοσιαλισμό στον κομμουνισμό και η κομμουνιστική αρχή της διάθεσης
    των προϊόντων σύμφωνα με τις ανάγκες αποκλείουν κάθε εμπορευματική ανταλλαγή, επομένως και τη μετατροπή των
    προϊόντων σε εμπορεύματα και μαζί μ' αυτό τη μετατροπή τους σε αξία.

    el quinto

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. και τώρα το καλύτερο πως ο πρόεδρος Μαο ενεταξε ειρηνικα την εθνικη αστική τάξη της Κινας στο ...κινέζικο...σοσιαλισμο

    “Εκείνη την εποχή ο πρόεδρος Μάο κάλεσε μερικούς εκπροσώπους της αστικής τάξης σε μια συζήτηση. Τους είπε ότι έπρεπε να καταλάβουν τη νομοτέλεια της κοινωνικής εξέλιξης. Ο καπιταλισμός θα περάσει αναπόφευκτα στο σοσιαλισμό, αυτό είναι αντικειμενική νομοτέλεια. Έπρεπε να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους και να δουν το λαμπρό μέλλον. Έπρεπε να αποφασίσουν να δεχθούν το μετασχηματισμό. Αυτό θα σήμαινε λαμπρό μέλλον γι'αυτούς. Ο πρόεδρος Μάο τόνισε ότι τους βιομηχάνους και τους έμπορους που θα δέχονταν αυτά το κράτος και το κόμμα θα τους αντιμετώπιζε ανάλογα από πολιτική άποψή και σε σχέση με τα πόστα τους, και πως θα συνέχιζε την πολιτική της αναπτυγμένης αγοράς”
    'Επιθεώρηση του Πεκίνου 52/1977,σ.11

    Ρε αναυδε εισαι πολύ πισωω. ειδες οι σταλινικοι τα εχουνε αποκαλύψει αυτα δεκαετίες πριν. Για την ακρίβεια απο το 1979.

    για οσους δεν γνωρίζουν, οι μικροι και μεσαιοι καπιταλιστες έπαιζαν ΕΞΑΡΧΗΣ σπουδαιο ρολο στη βιομηχανική παραγωγή και στο εμπόριο της Κινας. Στη βιομηχανία συνιστούσαν αρχές του 50 πάνω απο το 30% της βιομηχανικής παραγωγής.

    Ο Μάο-εννοειται μετα το θάνατο του Στάλιν, όταν του λύθηκαν τα χέρια- ενέταξε ολους αυτούς με το κεφάλαιό τους σε μικτές-κρατικές επιχειρήσεις παρέχοντάς τους τρελές αποδόσεις, που έβγαιναν βέβαια απο την υπεραξια των εργατών. Με αυτο τον τρόπο χρηματοδότησε μέσω του κράτους, δηλαδή του κρατικού κορβανά, δηλαδή μέσω του μόνιμου φορολογικου υποζυγίου (εργάτες , φτωχοι αγρότες) τις καπιταλιστικές επενδύσεις της εθνικής αστικής τάξης. Οι μισθωτοι φορολογουμενοι ακούμπήσαν το σταθερό και πάγιο κεφάλαιο (οπως γινεται πάντα στις κρατικοποιήσεις επι καπιταλισμού), οι καπιταλιστές τσονταραν το κυκλοφορούν και καθάρισαν.

    Αυτο βαπτίστηκε...σοσιαλισμος...

    τα υπολοιπα με κινεζικες πηγές αργότερα... αυριο. δεν σας κρύβω οτι εχω σκονάκι, το βιβλίο του KPD-ML που σας το έχω ήδη βάλει ως πηγή και ειναι η καλύτερη ταξική ανάλυση ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ για την Κινα. Ο Χοτζα γραφει τσιτάτα. Οι χοτζικοι του KPD-ML έκαναν σοβαρή δουλειά, δεν μιλούσαν για το καιρο. Ισως να ευθύνεται βέβαια και η βαριά σκια του παλιου KPD μέσω του ηγέτη τους Ernst Aust.
    _____________________________________________
    πάρτε ki ενα αποσπασματάκi
    http://leninstalin1917.blogspot.gr/2010/12/30-30.html

    Το “λαμπρό μέλλον” ήταν : εκτός από τον καθορισμένο τόκο, το κράτος τους “χορήγησε θέση εργασίας και συνέχισε να τους πληρώνει τους προηγούμενους μισθούς” (8). Αυτή η θέση εργασίας ήταν κατά κανόνα το πόστο του διευθυντή στο ιδιόκτητο ή ένα άλλο εργοστάσιο. Διεύθυναν όχι μόνο το δικό τους κεφάλαιο, αλλά και το επαυξημένο από τις κρατικές επενδύσεις (9). Εκτός αυτού στη διάρκεια των δέκα επόμενων χρονών πήραν πίσω με τη μορφή τόκων 50 % του κεφαλαίου τους. Υπάρχει κι ένα άλλο γεγονός που ενισχύει την υπόθεση ότι η προσποιητή επέκταση του κρατικού ιδιωτικού τομέα ήταν στην πραγματικότητα μεγαλόπρεπη προώθηση του ιδιωτικού κεφαλαίου. Αν αυτή η μέθοδος ήταν στην πραγματικότητα μεταβατική μορφή στο σοσιαλισμό, τότε θέτων οπωσδήποτε αναγκαίος ο αυστηρός κρατικός έλεγχος πάνω σ'όλη τη λαϊκή οικονομία.
    Στην πραγματικότητα επιδιώχτηκε το ακριβώς αντίθετο. Το '56 ήταν ο χρόνος που ο Μάο έκανε την ομιλία του “Για τις δέκα μεγάλες σχέσεις”, όπου προωθούσε την αποκέντρωση της οικονομίας : “....... Πρέπει σήμερα να προσέξουμε και να διευρύνουμε τις αρμοδιότητες των τοπικών οργάνων, να μεγαλώσουμε την ανεξαρτησία τους και να τους δώσουμε μεγαλύτερο πεδίο δράσης...... Δεν πρέπει να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Σ.Ε. Και να συγκεντρώσουμε τα πάντα στα χέρια της κεντρικής εξουσίας, να φιμώσουμε τα τοπικά όργανα και να τους αφαιρέσουμε κάθε δικαίωμα ελευθερίας κίνησης” (10)
    _____________________________________________

    el quinto regimiento

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. ΠΟΣΟ ΜΕΣΑ ΕΠΕΣΕ Ο ΜΑΟ ΜΕ ΤΙΣ ΒΛΑΚΕΙΕΣ ΠΟΥ ΕΓΡΑΦΕ ΤΟ ΝΟΕΜΒΡΗ του 1958 ΚΡΙΤΙΚΑΡΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΣΤΑΛΙΝ ΠΟΥ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ ΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΤΑ ΜΕΣΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ, ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΑ ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΛΑΝΕ. ΠΟΥ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ Η ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΣΤΗ ΒΑΡΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΜΗΧΑΝΙΖΕΤΑΙ ΟΛΗ Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ Η ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΑΙ Η ΑΓΡΟΤΙΚΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΑΛΕΙΦΘΕΙ Η ΑΝΕΡΓΙΑ, ΝΑ ΕΛΑΦΡΥΝΕΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ, ΝΑ ΜΕΙΩΘΟΥΝ ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΤΩΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΩΝ, ΝΑ ΑΥΞΗΘΟΥΝ ΤΑ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΑ... κοκ

    Ή παραγωγή χάλυβα, πού για το 1959 είχε υπολογιστεί να φτάσει τα 12 έκατ .τόνους, έφτασε (σύμφωνα με έκτιμήσεις) το 1961 μόνο 8έκατ,τόννους(2). Αυτός ό αριθμός φαίνεται να ειναι αξιόπιστος, μιας κάι το 1971 ό Τσού Εν Λάϊ αναφέρει, πώς στα προηγούμενα χρόνια η παραγωγή χάλυβα κυμάνθηκε μεταξύ 10 κάι 18έκατ.τόννους(3).
    Η παραγωγή σιτηρών πού για το 1958 παρουσιάζονταν οτι είναι 250 εκατ. τόνους ήταν (επίσης σύμφωνα με εκτιμήσεις) το 1960 και το 1961 μόνο γύρω στα 160 εκατ.τόννους, δηλ. λίγο μεγαλύτερη από ότι στην αρχή του πρώτου πεντάχρονου πλάνου (4). Κι αυτός ό αριθμός είναι αληθινός, αφού κατά τον Τσού Εν Λάϊ το 1970 "μετά εννέα χρόνια συνεχούς άνόδου"(5) ή παραγωγή σιτηρών έφτανε τα 240 έκατ. τόνους.
    Είναι αντίθετη με τα γεγονότα ή προσπάθεια πού γίνεται αργότερα να απαλλαγεί ό Μάο από την ευθύνη για αυτήν την βαριά κρίση ρίχνοντας την ευθύνη στην ανάμιξη του Λιού. Αυτή ή κρίση ήταν αποτέλεσμα της απεριόριστης δράσης των οικονομικών νόμων του καπιταλισμού πού προώθησε ό ίδιος ό Μάο με το «μεγάλο άλμα» του.

    -___________________________________-

    δειτε τη αυτοκριτικη του κώλου εκανε ο μεγάλος ηγέτης Μαο οταν η πολιτική του μεγάλου αλματος κατέρρε. ΑΜΕΣΩΣ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ Ο ΧΕΣΤΗΣ, Ο ΟΠΟΡΤΟΥΝΑΣ. Εννοειται οταν ξαναπήρε την εξουσια με τη βοήθεια του στρατου , βλεπε Λιν Πιάο, αυτα τα ξέχασε...

    Στη διάρκεια του 1959 έγινε όλο και πιο καθαρό, πως το «Μεγάλο Άλμα» θα κατέληγε σε μια οικονομική καταστροφή.
    Στη συνεδρίαση της Κ.Ε. του Λουσάν τον Αύγουστο ο Πενγκ Ντε Χουαϊ έκανε αυστηρή κριτική στα πειράματα του Μάο Τσε Τουνγκ. Ο Μάο αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Από την ομιλία του στη διάσκεψη του Λουσάν που δημοσιεύτηκε στο "Μάο-Ιντερν" παραθέτουμε ένα απόσπασμα. Ταιριάζει τόσο καθαρά στη γενική εικόνα, ώστε θεωρούμε αποδειγμένη την αυθεντικότητά του.
    "Τον "αέρα του κομουνισμού" τον ξεσήκωσαν κύρια τα στελέχη των δυο βαθμίδων του νομού και των κομμούνων και ιδιαίτερα ένα μέρος των στελεχών των κομμούνων. Τον άφησαν να φυσήξει πάνω από τις ταξιαρχίες, από τις ομάδες παραγωγής, αυτό δεν ήταν καλό (….) σήμερα πρέπει εγώ να κάνω εκείνον που φέρνει κακό, οι δυο ομάδες δεν δημιουργήθηκαν έξω από μένα (….) Το ένα σημείο είναι η επιδίωξη για 10,7 εκατ. τόνους ατσάλι-την απόφαση τη πηρά εγώ. Αποτέλεσμα ήταν να ξεκινήσουν έναν αγώνα 90 εκατ. άνθρωποι (….) Το κέρδος δεν εξισώνει τις απώλειες.
    Το δεύτερο σημείο είναι οι λαϊκές κομμούνες. Η εφεύρεση των λαϊκών κομμούνων δεν ήταν μες στις δίκες μου αρμοδιότητες, η μονή αρμοδιότητα που ανέλαβα σοβαρά, ήταν να κάνω την πρόταση (….). Όταν ήμουν στο Σαχτούν ένας δημοσιογράφος με ρώτησε : Είναι καλές οι λαϊκές κομμούνες; Εγώ παρατήρησα : "είναι καλές", κι αυτός το έγραψε μετά στις εφημερίδες. Υπήρξε κι ένας κάποιος φλογερός μικροαστικός ζήλος. Στο μέλλον θα πρέπει να απομακρύνουμε τους δημοσιογράφους.
    Με κατηγορούν για δυο λάθη, το ένα είναι τα 10,7 εκατ. τόνοι, η τήξη του χάλυβα σε μεγάλη κλίμακα. Ήσασταν σύμφωνοι σε αυτό, εδώ πρέπει να πάρετε από πάνω μου ένα μέρος των βαρών (….) την κύρια ευθύνη την φέρνω εγώ. Μετά, οι λαϊκές κομμούνες. Σε όλο το κόσμο ταχτήκαν όλοι αντίθετοι (….)
    Παρακάτω η γενική γραμμή. Το τι ήταν κοινή απαίτηση και τι πραγματικό, εδώ φέρετε και εσείς ευθύνες (….)
    Όσο για την επιθυμία για ταχύτητα, και ο Μαρξ δεν έκανε λίγα λάθη (….)» (29).

    ΑΝΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΟΥ ΜΑΟΙΣΜΟΥ

    el quinto regimiento

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. φαντάζομαι η Αλεπου κατάλαβε οτι ο Μαο υπερασπιζόταν την αγοραπωλησία μέσων παραγωγής απο τις "κομμούνες". Καλο θα ειναι λοιπον οταν αναλυουμε γεγονοτα να αναφερομαστε σε συγκεκριμενες καταστάσεις και οχι φανταστικες του μυαλου μας. O Mαο ρεβιζιονιστεψε πολύ γρήγορα

    el quinto regimiento

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. κατι ακομη, ειναι αστειο να μιλάμε για νέα αστική τάξη στην ΕΣΣΔ μετά το 56. Ο κρατικος καπιταλισμος δεν χρειάζεται αστική τάξη για να λειτουργήσει. Ο νομος της αξίας αρχιζε να παίζει ρυθμιστικο ρολο στη παραγωγή με τις μεταρρυθμίσεις Κοσσιγκιν τη δεκαετία του 60, οταν κάθε επιχειρηση και κάθε κολχοζ μπορούσε να πουλάει και να αγοράζει μέσα παραγωγής. ΕΔΩ ΕΧΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΟΜΜΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΝΤΥΡΙΓΚ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΑΥΤΟΜΑΤΑ ΣΤΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΓΡΑΦΕ Ο ΕΓΚΕΛΣ ΚΑΙ ΕΠΕΣΗΜΑΝΕ ΣΤΑ ΣΤΕΡΝΑ ΤΟΥ Ο ΜΕΓΑΛΟΦΥΗΣ ΜΑΡΞΙΣΤΗΣ ΣΤΑΛΙΝ.

    Οτι γινοταν δηλαδή και στη Κινα, με τη διαφορά ότι στη Κινα η αστική τάξη τόσο στη πόλη οσο και στο χωριο δεν εξαλείφθηκαν ποτέ. Οι κινεζοι ρεβιζιονιστές του Μαο, ακολουθησαν κατά γράμμα τις υποδείξεις των χρουτσοφικών. Αποκέντρωση έλεγε ο Χρουτσόφ, αποκέντρωση έλεγε και ο Μάο το 1956 με τις 10 σημαντικές σχέσεις,
    http://www.marx2mao.com/Mao/TMR56.html
    ξεπούλημα των μέσων παραγωγής στα κολχοζ έλεγε ο Χρουτσόφ, τα ίδια έκανε και ο Μαο με το μεγάλο αλμα, που btw ειναι η μεγαλύτερη κατασπατάληση πόρων και εργασίας που έχει φανταστεί κανεις ποτε. Ειναι γελοιο ενας μαρξιστής που υπερασπίζεται ιστορικά ως προοδευτική τη κοινωνικοποίηση της εργασίας με τη μεγάλη βιομηχανία , να βγαινει να στηρίζει τα πειράματα των χυτηριων των αγροτικών κομμούνων!!! Ακομη και ιστορικουλιστικα, ομως, η κινηση αυτή του Μάο μπορει να ερμηνευτει. Η βιομηχανία στη Κινα ήταν σε εμβρυακή μορφή. Το μέγιστο κέρδος έβγαινε σε μικρές βιοτεχνίες, εργαστήρια, στη ελαφριά βιομηχανία. H αποκέντρωση οδήγησε στον αχαλίνωτο ανταγωνισμο του κέρδους των μικριοϊδιοκτητών, των καπιταλιστών, των συνεταιρισμών. Η κλίκα του Μαο προσπάθησε να επιταχύνει τη καπιταλιστική συσσώρευση, παρουσιάζοντας την ενίσχυση των μικρών νοικοκυριών ως άλμα προς το κομμουνισμο. Ο ίδιος βέβαια στη κατάρρευση του μεγάλου άλματος έλεγε ότι τον αδικούνε και ποτέ δεν υποστήριζε κάτι τέτοια. Στη λεγόμενη πολιτιστική επανάσταση έλεγε οτι ειχε ...δικιο και ότι υπονόμευσαν τη προσπάθεια οι δεξιοι!!!!

    Με τις μεταρρυθμισεις Κοσσίγκιν ο νομος της προσφοράς και της ζήτησης, η διαδικασία του σχηματισμού του μέσου ποσοστου κέρδους κάνει την εμφάνισή του παντού στην "ΕΣΣΔ". η προτεραιότητα των επενδύσεων δίνεται στην ΚΕΡΔΟΦΟΡΑ ελαφριά βιομηχανία και στη εξισου ΚΕΡΔΟΦΟΡΑ στρατιωτικοποίηση της παραγωγής πουλώντας οπλα σε ολο τον πλανήτη, ακολουθώντας το δρόμο του κέρδους. Τα ίδια ακριβώς γινεται και στη Κίνα, μονο που γινεται εξαρχής απο το 1956.

    Το ενδιάμεσο στρώμα της διανόησης, οι λεγόμενοι κοκκινοι ειδικοι που ήταν γονοι εργατών αποφοιτοι των πανεπιστημίων μετατράπηκαν ΣΕ ΤΑΞΗ, όχι ομως ακομη αστική τάξη. Η εξέλιξη που προδιαγράφει ο Στάλιν στα οικονομικά προβλήματα του σοσιαλισμού, ότι ο εργάσιμος χρονος θα μειωθει, ολοι θα αποκτήσουν γενική πολυτεχνική μόρφωση, έτσι θα εξαλειφθούν οι τάξεις, πήγε περίπατο με το χρουτσοφισμο και για την ακρίβεια με το ξεπάτωμα του σοσιαλισμού. Η άρχουσα τάξη έφερε τον καπιταλισμο, διατηρώντας κρατικό περίβλημα.


    Η διαφοροποίηση μέσα στην άρχουσα τάξη, παρότι εμφανίζεται και στην παράνομη αγορά που γιγαντώνεται, δεν οδηγει στο σχηματισμο μιας αστικής τάξης, μιας τάξης κεφαλαιοκρατών. Η νομενκλατούρα που σχηματίζεται αντιδρά στο σχηματισμο μιας ξεκομμένης τάξης κεφαλαιοκρατών, γιατι ειναι κοντρα στα συμφέροντά της ΕΝ ΓΕΝΕΙ. Το κρατικο περίβλημα διασώζεται τη δεκαετία του 70 λόγω της πετρελαϊκης κρίσης που παρέχει άφθονο συνάλλαγμα στη Ρωσσία, μιας και ειναι πετρελαιοπαραγωγός χώρα, δινοντάς τη τη δυνατότητα να χρηματοδοτεί θέσεις εργασίας και βέβαια να υπερεκμεταλλεύεται μεσω της ΚΟΜΕΚΟΝ τις άλλες χώρες του ανατολικού μπλοκ, όπου η αναρχία στη παραγωγή ειχε ήδη πάρει εφιαλτικές διαστάσεις. Αρχες του 80 ομως αρχίζει η διάλυση του κρατικού περιβλήματος. Η γκλάζνοστ και η περεστρόικα ειναι ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ, όταν το ποσοστο κέρδους κατακρημνιζεται η αναρχία στη παραγωγή γιγαντώνεται και τότε το κρατικο περίβλημασ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ.
    ________________________________________________________

    el quinto

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. Για την ορθή διαχειριση των αντιθέσων ανάμεσα στο λαό, Απρίλης 1957
    http://www.marx2mao.com/Mao/CHC57.html#c4
    εδώ να δειτε τι κοροϊδια απο το Μαο, πως βαπτίζει μη ανταγωνιστικές τις αντιθέσεις ανάμεσα στην αστική τάξη που συμμετέχεις μικτές επιχειρήσεις καταβροχθίζοντας τόκους για το κεφάλαιο που τσοντάρει και βέβαια στην εργατική τάξη που παράγει την υπεραξια, απο την οποία τρώνε οι καπιταλιστές κινέζοι. Ο Μάο λέει ούτε λίγο ούτε πολή ότι η αστική τάξη θα ειναι σε θέση να ενταχθει βαθμιαία στο σοσιαλισμο, και οι αντιθέσεις ανάμεσα στην εργατική τάξη και στην αστική τάξη δεν θα ειναι ανατγωνιστικές αν αποδεχτει τις κομμουνιστικές απόψεις του. Αστεια πράγματα. Μιλάμε ότι οι γραφειοκράτες της ΓΣΕΕ σήμερα πάνω κάτω τα ίδια λένε.

    The contradictions between ourselves and the enemy are antagonistic contradictions. Within the ranks of the people, the contradictions among the working people are non-antagonistic, while those between the exploited and the exploiting classes have a non-antagonistic as well as an antagonistic aspect. There have always been contradictions among the people, but they are different in content in each period of the revolution and in the period of building socialism.

    In our country, the contradiction between the working class and the national bourgeoisie comes under the category of contradictions among the people. By and large, the class struggle between the two is a class struggle within the ranks of the people, because the Chinese national bourgeoisie has a dual character. In the period of the bourgeois-democratic revolution, it had both a revolutionary and a conciliationist side to its character. In the period of the socialist revolution, exploitation of the working class for profit constitutes one side of the character of the national bourgeoisie, while its support of the Constitution and its willingness to accept socialist transformation constitute the other. The national bourgeoisie differs from the imperialists, the landlords and the bureaucrat-capitalists. The contradiction between the national bourgeoisie and the working class is one between exploiter and exploited, and is by nature antagonistic. But in the concrete conditions of China, this antagonistic contradiction between the two classes, if propetly handled, can be transformed into a non-antagonistic one and be resolved by peaceful methods. However, the contradiction between the working class and the national bourgeoisie will change into a contradiction between ourselves and the enemy if we do not handle it properly and do not follow the policy of uniting with, criticizing and educating the national bourgeoisie, or if the national bourgeoisie does not accept this policy of ours.

    Some people contend that the Chinese bourgeoisie no longer has two sides to its character, but only one side. Is this true? No. While members of the bourgeoisie have become administrative personnel in joint state-private enterprises and are being transformed from exploiters into working people living by their own labour, they still get a fixed rate of interest on their capital in the joint enterprises, that is, they have not yet cut themselves loose from the roots of exploitation. Between them and the working class there is still a considerable gap in ideology, sentiments and habits of life. How can it be said that they no longer have two sides to their character? Even when they stop receiving their fixed interest payments and the "bourgeois" label is removed, they will still need ideological remoulding for quite some time. If, as is alleged, the bourgeoisie no longer has a dual character, then the capitalists will no longer have the task of studying and of remoulding themselves.

    el quinto

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. οσον αφορά τα κειμενα του Μάο κατά του Στάλιν και υπερ του εικοστου αυτά πλέον ειναι ντοκουμεταρισμένα και δεν επιδέχονται KAMIA αμφισβήτηση. Ο Μάο , για να θυμηθούμε και μια αλλη κουβέντα, έγραφε με πολλαπλά επίπεδα ανανάγνωσης, δηλαδή πατώντας πάντα σε πολλές βάρκες. Και ναι ο Στάλιν κόντυνε πολλούς, και ναι μας ειχε και μισοαποικίες στη Κινα, και ναι εγώ αισθανόμουν μαθητής μπροστά του, με προσέβαλε συνεχώς, με το Χρουτσοφ ένιωθα πάντα σύντροφος και ναι το εικοστο έχει και δίκια κοκ, αλλα απο την άλλη ο Χρουτσόφ δεν έπρεπε να επιτεθει και τοσο πολύ κτλ...

    Η μεγάλη σύγκρουση της Κινας με τη Ρωσσία μετά το 60 βασίζεται σε ένα πολύ σημαντικο γεγονος, ότι ο Χρουτσοφ στήριξε την Ινδία. Ειναι ξεκάθαρα πολεμος γεωστρατηγικών, εθνοσωβινιστικών συμφερόντων ο λόγος της σύγκρουσης Κινας-"ΕΣΣΔ" και τίποτε αλλο. Στην οικονομική πολιτική ο Μάο ακολούθησε κατά γράμμα το Χρούτσοφ.

    Οσο για την "μεγάλη προλεταρική πολιτιστική επανάσταση", καλά εδώ πλέον μιλάμε για το μεγαλύτερο μπαχαλο που έχει πραγματοποιηθει ποτέ στο ονομα της παλινόρθωσης του αυτοκράτορα Μαο, τα εθιμοτυπικά μπάχαλα στα εξάρχεια ωχριουν μπροστά του. Kαι έχει πλάκα πως ξεκίνησε, απο ένα θεατρικο που υπενθύμιζε εμμέσως τη κριτική που δέχτηκε ο Μάο στα ίσα για το μεγάλο άλμα μες στην ΚΕ του κομματος. Μιλάμε για συμπεριφορές και καμώματα της αυτοκρατορίας της Κίνας, όταν ο αυτοκράτορας δεχοταν κριτική και οι μανδαρίνοι ακόνιζαν τα μαχέρια.

    Ποιος δημοκρατικος συγκεντρωτισμος, ποιο κομμα, ποια οργανα, διαλύθηκαν τα πάντα απο φοιτητές και μαθητές που έκαναν ντου σε ολη τη διοίκηση για να επαναφέρουν τους εκλεκτους του Μαο. Ολομέλειες της ΚΕ με στημένη σύνθεση με απειλές κοκκινοφρουρών και πιο πίσω βέβαια παρατεταγμένα τα οπλα του στρατου που έλεγχε ο καραμαοϊκος Λιν Πιαο, στησίματα που θα ζήλευε ο Χρουτσοφ και ο κάθε Χρουτσοφ που αξιοποίησε δυο φορές το Ζούκοφ και τη κλίκα του, και τσουπ το κινέζικο κομμα γέμισε με συνταγματαρχαίους, τουλάχιστον στην ΕΣΣΔ ο Ζούκοφ πήρε... αποστρατεία. Στη τελική ποιος πολιτισμος; Ο Γκαιτε, ο Ντάντε, ο Μπετόβεν, ολος ο πολιτισμος της ανθρωπότητας, και ειδικά της Δύσης, στο καιάδα ως...αστική επιρροή... Αστεια πραγματα. Ποια προλεταριακή επανάσταση; Οι φοιτητές και μαθητές να κάνουν μπάχαλα και οι εργάτες να δουλεύουν τζάμπα υπερωρίες μήπως και κατηγορηθούν ως οικονομιστές.




    el quinto

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Και τσουπ ο Τεγκ ξανά στο τιμονι γιατι το ηθελε η αστική τάξη, προκειμένου να σταθεροποιηθει ξανά η οικονομία, και βεβαια κανένας Μάο δεν αντέδρασε ποτέ των ποτών. Αλήθεια ο Λιν Πιάο γιατι εγινε ξαφνικά δεξιός; Πώς πέθανε ρε παιδιά ο Λιν Πιάο, κοιτάξτε τι αποκαλύπτει ο Μάο στους Κίσσιγκερ και Νίξον:

    https://parapoda.wordpress.com/2016/02/13/%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CE%BF-%CF%84%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B3%CE%BA-%CE%BD%CE%AF%CE%BE%CE%BF%CE%BD-2121972/

    Πρόεδρος Μαο: Ο Ντε Γκωλ είναι ένα διαφορετικό ζήτημα. Λένε επίσης ότι το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα της Δυτικής Γερμανίας είναι επίσης δεξιό. Είμαι συγκριτικά πιο χαρούμενος όταν αυτοί οι άνθρωποι στη δεξιά αναλαμβάνουν την εξουσία.
    [σ.σ. Και με τον Αντενάουερ ο Μάο, κατά τα άλλα δεν ήταν υπερ της θεωρίας των 3 κοσμων...οχι!!!]

    Πρόεδρος Νίξον: Νομίζω πως το σημαντικό που πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι στην Αμερική, τουλάχιστον τώρα, οι δεξιοί μπορούν να κάνουν αυτό για το οποίο στην αριστερά κάνουν μόνο λόγο.

    Δρ. Κίσιντζερ: Υπάρχει και ένα άλλο σημείο, κ. Πρόεδρε [Νίξον]. Όσοι είναι στην αριστερά είναι φιλοσοβιετικοί και δεν ενθαρρύνουν μια κίνηση προς τη Λαϊκή Δημοκρατία και, στην πραγματικότητα, σας επικρίνουν σε αυτή τη βάση.

    [σ.σ. ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!!!! ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΥΝΙΚΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΜΑΟ για τον πρωην κολλητο του Λιν Πιαο, ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΟΤΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΓΟΥΣΤΑΡΕ ΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ!!!!!!!!!!]

    Πρόεδρος Μαο: Ακριβώς αυτό. Μερικοί σας αντιτίθενται. Στη χώρα μας επίσης υπάρχει μια αντιδραστική ομάδα που αντιτίθεται στην επαφή μας μαζί σας. Το αποτέλεσμα ήταν να πάρουν ένα αεροπλάνο και να φύγουν στο εξωτερικό (σ.μετ.:κάνει λόγο για το Λιν Πιαο).

    Πρωθυπουργός Τσου: Ίσως το γνωρίζετε αυτό.

    Πρόεδρος Μαο: Σε όλο τον κόσμο, οι εκθέσεις των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ είναι σχετικά ακριβείς. Μετά, είναι η Ιαπωνία. Όσον αφορά τη Σοβιετική Ένωση, τελικά πήγαν και ξέθαψαν τα πτώματα, όμως δεν είπαν τίποτε για αυτό.


    el quinto

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. για αρκετά περισσότερες πληροφορίες για το τι συζήτησαν Κισσιγκερν-ΝιΞον και Μαο-Τσου εδω αναλυτικά:
    http://nsarchive.gwu.edu/NSAEBB/NSAEBB106/
    Δεν τα εχω ψάξει αναλυτικα, αλλα πιστεύτω οτι υπάρχουν πολλά μαργαριτάρια σχετικά π.χ. με το Βιετναμ

    el quinto

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Α, καλά η Αλεπού γράφει ο,τι θέλει...
    γράφει:
    "
    Να σημειωθεί ότι η εθνική αστική τάξη απαλλοτριώθηκε ολοκληρωτικά μέχρι το 1958 και δεν κατείχε κανένα εργοστάσιο πλέον.
    Η πάλη διεξάγονταν ενάντια στην αστική πολιτική μέσα στην σοσιαλιστική παραγωγή.¨"

    Που απαλλοτριώθηκε ρε αλεπου η αστική τάξη; Πάλι αυτοσχεδιάζετε; Εδώ πλήρωνε το κράτος τόκους στο κεφάλαιο της αστικής τάξης για χρόνια. Που τα βρίσκετε αυτα; Ο,τι θέλετε γράφετε μου φαινεται. Ούτε ο Μάο δεν τα γράφει έτσι.

    Δειτε τι γράφει ο Μαο τον Απρίλη του 57

    Some people contend that the Chinese bourgeoisie no longer has two sides to its character, but only one side. Is this true? No. While members of the bourgeoisie have become administrative personnel in joint state-private enterprises and are being transformed from exploiters into working people living by their own labour, they still get a fixed rate of interest on their capital in the joint enterprises, that is, they have not yet cut themselves loose from the roots of exploitation.

    Μετάφραση:
    Μερικοί άνθρωποι υποστηρίζουν ότι η κινεζική αστική τάξη δεν έχει πλέον δύο πλευρές στο χαρακτήρα της, αλλά μόνο η μία πλευρά. Είναι αλήθεια? Όχι. Ενώ τα μέλη της αστικής τάξης έχουν γίνει διοικητικό προσωπικό στις μικτές κρατικές-ιδιωτικές επιχειρήσεις και μετατρέπονται από εκμεταλλευτές σε ανθρώπους που εργάζονται και ζουν από τη δική τους εργασία, εξακολουθούν να παίρνουν ένα σταθερό επιτόκιο για τα κεφάλαιά τους σε κοινές επιχειρήσεις, δηλαδή , δεν έχουν ακόμη αποκοπεί οι ίδιοι από τις ρίζες της εκμετάλλευσης.

    Ρε αλεπου που βρήκες εσύ ότι απαλλοτριώθηκε η αστική τάξη και το κεφάλαιό της το 58;
    Επειδή βάπτισε σοσιαλιστικούς τους τόκους του κεφαλαίου της ο Μάο ;

    αστεια πράγματα. Εδώ θα ξεχάσουμε και τα στοιχειώδη μαρξιστικά που γνωρίζαμε. Σηκώνω τα χέρια ψηλά.

    ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕΙ ΤΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΑΝΕΒΑΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΤΑΞΕΙ ΕΞΥΠΝΑΔΟΥΛΕΣ ΟΤΙ ΚΟΠΙΑΡΩ ΚΛΙΦ και ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΕΣ.

    Ρε εδώ ο ίδιος ο Μάο τα γράφει. Απλώς διαβάστε τον

    el quinto

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. ελα και μια τελευταία αποδομηση της αλεπους... και του ανιστόρητου αυτοσχεδιασμού της

    γραφει η αλεπού:
    "6. Η πάλη για τις σχέσεις ιδιοκτησίας που έκανε η δεξιά πτέρυγα καταργώντας τις σοσιαλιστικές σχέσεις στις Λαϊκές Κομμούνες στην ύπαιθρο, και επαναφέροντας την ατομική καλλιέργεια της γης, προσομοιάζουν στην πώληση των Μηχανοτρακτερικών Σταθμών από τον Χρουτσόφ."

    ΑΠΟΔΕΙΞΑΜΕ οτι ο Μάο το 1958, όταν δηλαδή ξεκινούσε το Μεγάλο Αλμα ήταν ΥΠΕΡ της πώλησης μέσων παραγωγής στα κολχόζ!!!! Ο ίδιος ο ΜΑΟ κριτικάρει τον Στάλιν σε αυτό το ζήτημα απο τα δεξιά!!!, εκθειάζοντας εμμέσως το Χρουτσόφ που πουλούσε τους ΜΤΣ στα κολχόζ. Φιλοι του μ-λ αυτοσχεδιάζετε, αντι να διαβάζετε Μάο. Ο Μάο ακολουθούσε κατά γράμμα τη χρουτσοφική πολιτική.

    Παρακάτω:
    " Ένα μαζικό κίνημα αντίστασης και ανατροπής της πολικής αυτής όπως η ΜΠΠΕ, εκφράζει την προλεταριακή πολιτική στην ύπαιθρο, και στο στερέωμα του υπόβαθρου της εργατό-αγροτικής συμμαχίας, εμποδίζοντας την ανάπτυξη νέων αστικών στοιχείων στην ύπαιθρο. Οι Λαϊκές Κομμούνες ήτανε σχέσεις σοσιαλιστικές, όχι που επρόκειτο να οικοδομηθούν αόριστα, αλλά ήδη λειτουργούσαν."

    Ποιες ήταν οι σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής, οι συνεταιρισμοι με τα κουλάκικα στοιχεια που εμπορεύονταν τα πάντα; Ο Μαο δεν τα γράφει αυτα; Το αποδειξαμε, ναι ή οχι;


    παρακάτω:
    "
    7. Η πάλη μέσα στον εκπαιδευτικό μηχανισμό για το ποιος καθοδήγει την εκπαίδευση και τι περιεχόμενη της προσδίδει, είναι πάλη για να μην εκπαιδεύονται οι νέοι επιστήμονες με ατομικά, αστικά και καριερίστικα πρότυπα, αλλά για να γίνουν υπηρέτες της εργατικής υπόθεσης. Να συνδεθούν με τις ανάγκες και την ιδεολογία της εργατικής τάξης. Είναι πάλη της εργατικής τάξης να εξουσιάσει τα πάντα, να εφαρμόσει την δικτατορία της πάνω στο περιεχόμενο και τον στόχο των σπουδών, να φέρει την εκπαίδευση πιο κοντά στο επίπεδο της παραγωγής και να αποκτήσει άμεσο ρόλο σε αυτήν, όχι διοικητικό επίπεδο αλλά πολιτικό-καθοδηγητικό."

    Εδω γελάμε. Το πρότυπο εκπαίδευσης, συνδυασμού χειρωνακτικής-πνευματικής εργασίας, γενικής πολυτεχνικής μόρφωσης, και προσήλωσης στο στοχο της εργατικής τάξης, το κομμουνισμό ΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΑΛΙΝΙΚΗ ΕΣΣΔ, βλέπε Μακαρένκο. Η Κινα εδώσε πρότυπο προπαγανδιστών του κόκκινου βιβλίου.

    παρακάτω: εδω ολα τα λεφτά:

    "8. Η πάλη στο μέτωπο της τέχνης, αποκαλύπτεται από το θεατρικό έργο που στάθηκε αφορμή για την έναρξη της ΜΠΠΕ. Ένα θεατρικό έργο που καταφέρεται ενάντια στον «αυτοκράτορα Μάο», που δεν νοιάζεται για τον αν ο λαός πεινάει, δεν εννοεί να αναπτύξει γενικόλογα «τις παραγωγικές δυνάμεις», και αποτελεί προπαγανδισμό του καπιταλιστικού δρόμου. Η πάλη στο επίπεδο της τέχνης και της ιδεολογίας, δεν μπορεί να είναι ξέχωρη από τις εξελίξεις στην κοινωνία. "

    η πάλη στο μέτωπο της τέχνης για σας ειναι ένα θεατρικο που σκάρωναν στους αυτοκρατορικούς χρόνους οι μανδαρίνοι για να υποσκάψουν τον αυτοκράτορα; Ποια ειναι η προσφορά της λεγόμενης πολιτιστικής επανάστασης στο πολιτισμο; Στην ΕΣΣΔ η πρωτοπορία της τέχνης άλλαξε τα πρώτα χρονια ειδικά 2 φορές την ιστορία της τέχνης. Τι να πρωτοπιάσουμε. Μαγιακόφσκι, Τατλιν, Αϊζενστάιν, Βερτόφ, Μαλεβιτς, Σοστακόβιτς και και και

    Για διαφωτίστε μας πάνω στη πολιτιστική πρωτοπορια της Κίνας...

    τελος...

    el quinto

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. Τακτικος σχολιαστης15 Ιουνίου 2016 στις 4:52 μ.μ.

    @quinto σε γενικες γραμμες καλα τα λες (φαινεται οτι ο Τ.Κλιφ δεν κουραστηκε αδικα).

    Αλλα δεν απαντας και εσυ σε ενα βασικο. Για ποιο λογο φτασαν στην οικονομια της αγορας με το σχεδιο Λιμπερμαν ενω ειχαν ξεπερασει τον πολεμο και ειχαν φτασει και σε ενα καλο (απιστευτα καλο σε σχεση με τις συνθηκες) επιπεδο ζωης; Το να λες 'ηταν οπορτουνες, ή ρεβιζιονιστες δεν ερμηνευει κατι. Η ερωτηση ειναι γιατι ηταν αυτο που ηταν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. Τακτικος σχολιαστης15 Ιουνίου 2016 στις 5:04 μ.μ.

    Υ.Γ.
    γραφεις
    'Το μέγιστο κέρδος έβγαινε σε μικρές βιοτεχνίες, εργαστήρια,'
    Αυτο ειναι λαθος, (πολυ συνηθισμενο) Το μεγιστο κερδος γενικα βγαινει εκει που υπαρχει μεγαλυτερη μηχανοποιηση υψηλοτερη οργανικη συνθεση δηλαδη και αρα λιγοτερη δαπανη μεταβλητου κεφαλαιου. Αυτο συμβαινει διοτι το κερδος διαμορφωνεται απο την ΜΕΣΗ τιμη του προιοντος, μειον το κοστος το οποιο φυσικα ειναι μεγαλυτερο στις πιο μικρες βιοτεχνιες. Αλλοιως δεν θα υπηρχε καπιταλισμος , θα ειχαμε μεινει στην μανιφακτουρα. (πιστευω οτι κατι αλλο ηθελες να πεις)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. σας έχω και αλλα, βλέπετε πλέον η επιθεώρηση Πεκίνου ειναι ανεβασμένη σχεδόν ολη στο ιντερνετ, οπότε ολος ο ρεβιζιονιστικος πλουτος ειναι στα χέρια μας....
    http://www.massline.org/PekingReview/
    Το ανεβάζω και για αρχειακούς λόγους

    Δειτε τώρα: στο συγκεκριμένο τεύχος να πάθετε πλάκα
    26 Δεκεμβρίου 1977

    http://www.massline.org/PekingReview/PR1977/PR1977-52.pdf


    διαβάστε στη σελίδα 10,11, 12 που μιλάει για το "σοσιαλιστικό μετασχηματισμο"
    ολα τα λεφτα μιλάμε. Υπάρχει μονο ένα μεγάλο ψεματάκι, ενώ γράφουν ότι έπαιρναν τοκους με 5% παρακαλώ οι καπιταλιστές που εντάσσονταν στις μικτές κρατικές επιχειρήσεις με το κεφάλαιό τους, υποτιθεται μετά τη πολιτιστική επανάσταση αυτο κοπηκε.
    Αστειάκια. Και μονο οτι έπαιρναν 5% τόκο μέχρι τη πολιτιστική επανάσταση, σημαινει οτι είχαν πάρει γύρω στο μισο του κεφαλαίου που επένδυσαν. Η αστική τάξη μια χαρά συνέχισε να υπάρχει και κατά τη διάρκεια και μετά τη λεγόμενη πολιτιστική επανάσταση.


    el quinto

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. τακτικέ σχολιαστή...
    απαντώ στο δεύτερο σκέλος. Στο πρώτο αλλη στιγμή, οταν και αν ανοιξει αντιστοιχη κουβέντα ο σφυροδρέπανος. Μην νομίζεις οτι ειναι κάτι δύσκολο. Αρκει να σκεφτεις πόσο ακομη πίσω ήταν η ΕΣΣΔ αναλογικά και ποσοστιαία σε σχέση με τη βιομηχανία των ΗΠΑ ή της Μεγάλης Βρετανίας και βέβαια με το γεγονος οτι τα καλύτερα και έμπειρα στελέχη του κομματος (70% του κομματος) χάθηκε το πρώτο μήνα της αναμέτρησης με τους ναζί. Σε πληροφορώ οτι υπάρχουν ιδεολογικοπολιτικές συγκρούσεις μεσα στο κομμα μετά το 50 και μάλιστα έχουν καταγραφεί. Ανεξάρτητα αν δεν ειναι τόσο γνωστές σήμερα. Υπάρχει βιβλιογραφία. Οχι δευτερων, βιβλία σοβιετικών.

    Η Κίνα , οπως και η ΕΣΣΔ τα πρώτα χρόνια, δεν ειχε μαζική μεγάλη βιομηχανία με υψηλή οργανική σύνθεση κεφαλαίου.
    Οπότε οπως γράφει και ο ιδιος ο Στάλιν που προφανώς δεν έκατσες καν να το διαβάσεις, ενώ στον ανέβασα παραπάνω:
    _________________
    Είναι εντελώς λαθεμένη, επίσης, η γνώμη ότι στο τωρινό μας οικονομικό καθεστώς, στην πρώτη φάση ανάπτυξης της κομμουνιστικής κοινωνίας, ο νόμος της αξίας ρυθμίζει τάχατες τις «αναλογίες» κατανομής της εργασίας ανάμεσα στους διάφορους κλάδους της παραγωγής.
    Αν αυτό ήταν αλήθεια, τότε θα ήταν ακατανόητο γιατί να μην αναπτύσσουν στη χώρα μας, όσο παίρνει, την ελαφριά βιομηχανία, σαν την πιο αποδοτική, και να μην της δίνουν προτεραιότητα σε σχέση με τη βαριά βιομηχανία, που παρουσιάζεται συχνά λιγότερο αποδοτική και πολλές φορές καθόλου αποδοτική.
    Αν αυτό ήταν αλήθεια, τότε θα ήταν ακατανόητο, γιατί να μην κλείνουν στη χώρα μας μια σειρά από επιχειρήσεις βαριάς βιομηχανίας, που δεν είναι ακόμη αποδοτικές, όπου η δουλειά των εργατών δε δίνει "το απαιτούμενο αποτέλεσμα", και
    να μην ανοίγουν νέες επιχειρήσεις της ασφαλώς αποδοτικής ελαφριάς βιομηχανίας, όπου η δουλειά των εργατών θα μπορούσε να δώσει «μεγαλύτερο αποτέλεσμα».
    _______________
    για να μην μπερδέυεσαι ο Τονυ Κλιφ δεν ξέρει τι ειναι ο νομος της αξιας. Μαλλον εσυ διαβάζεις Κλιφ και καθόλου Μάο ή Στάλιν ή Λένιν.



    el quinto

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. Τακτικος σχολιαστης15 Ιουνίου 2016 στις 5:44 μ.μ.

    Η συγκρουση ή αρμονια παρ.σχεσεων-παρ.δυναμεων ειναι λιγο σαν την κοτα με το αυγο. Αυτο που κρατα απο ολα αυτα ο καθενας ειναι το γεγονος οτι την στιγμη που η ανατολη θα ξεπερνουσε την ευρωαμερικη, εγινε η μεγαλη παραδωση (χωρις μαχη). Δηλαδη στα δυσκολα οι απο πανω χαιδευαν το λαο με σοσιαλισμους και σοβιετ, αλλα οταν αρχισε να ρεει αυθονη η υπεραξια, και κυριως φανηκαν ολες οι μελλοντικες δυνατοτητες εκμεταλλευσης, αντι να ενταθει η ιδεολογικη δουλεια, να μειωθουν οι ωρες εργασιας και να ξαναλειτουργησουν τα σοβιετ με την μορφη που ειχαν το 17 ανα εργοστασιο, ειχαμε τα γεγονοτα 85-91. Οι διπροσωποι προδοτες της νομενκλατουρας, δεν εμφανιστηκαν ξαφνικα το '56, ή το '85. Ηταν αποτελεσμα της παραγωγικης διαδικασιας που ηταν διπλη. Παραγωγη προιοντων (κυρια κομμουνιστικη) παραγωγη ιδεολογιας που ηταν κυριως γραφειοκρατικη.
    Quinto θα σου ελεγα να κατσεις να διαβασεις τον τελευταιο τομο των απαντων του Λενιν. Εκει θα δεις απο που πηρε ο Κλιφ τα περι κρ,καπιταλισμου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. Για να στο θέσω κι αλλιώς οι ιμπεριαλιστές σε διάφορα τμήματα του πλανήτη επιλέγουν το παλιο, απαρχαιωμένο προτσες παραγωγής γιατι έτσι βγάζουν μέγιστο κέρδος. Βλέπεις η εισαγωγή της μηχανής, οπως περιγράφει θαυμάσια ο Μαρξ στο 1ο Τομο του Κεφαλαίου γίνεται μονο όταν ένα κατώφλι ξεπεραστεί. Ποιο ειναι το κατώφλι: οταν η εργασία που αντικαθισταται απο την ένταξη απο τις μηχανές (ΜΕΤΑΒΛΗΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ απο το ΣΤΑΘΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ των μηχανών) ειναι πολύ μεγαλύτερη απο την εργασία που ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΟΥΝ ΟΙ ΜΗΧΑΝΕΣ (πολύ λιγότερο μεταβλητό κεφάλαιο) , λόγω της αυξησης της παραγωγικότητας αλλα και της εντατικότητας της εργασίας που φέρνουν οι μηχανές. Μονο έτσι έχει ΜΕΓΙΣΤΟ ΚΕΡΔΟΣ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΗΣ.

    Tώρα με αυτον τον τρόπο οι καπιταλιστές καταφέρνουν ταυτόχρονα να εξισσοροπούν και τη πτώση του ποσοστού κέρδους στις μητροπόλεις, αλλα αυτό προκύπτει απο το κυνήγι του κέρδους που σου περιέγραψα.

    Εσυ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ τους νομους της πολιτικής οικονομίας, νομίζεις οτι το μέσο κέρδος βγαίνει a priori. χα χα! Οχι βέβαια οταν ένας καπιταλιστής εντοπίζει μια κερδοφόρα επένδυση τρέχει με τα μπούνια να βγάλει το μέγιστο κέρδος. Την ίδια στιγμή το ανακαλύπτουν και αλλοι οπότε αυξάνει η προσφορά εμπορευμάτων στην αγορά της ίδιας επένδυσης, αλλα μειώνεται η ζήτηση. Οπότε το κέρδος μειώνεται. Η εξίσωση στο μέσο κέρδος βγαινει άναρχα, στοιχειακά, μέσω του ανταγωνισμού.

    στο καπιταλισμο, το κυνήγι του κέρδους, οδηγεί ακριβώς σε επενδύσεις συνεχώς στην βιομηχανια μέσων κατανάλωσης ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΙΟ ΚΕΡΔΟΦΟΡΕΣ ΑΜΕΣΑ και δεν χρειάζονται μεγάλο κύκλο εργασιών (να στο πω ετσι απλά). Οταν συσσωρευτούν αρκετά κέρδη και υπάρξει η δυνατότητα μεγάλης επένδυσης ΚΕΡΔΟΦΟΡΑΣ στη βαριά βιομηχανία, τότε τμήμα του εθνικού εισοδήματος προορίζεται στη βαριά βιομηχανία πρώτα και κύρια ως σταθερό και πάγιο κεφάλαιο.

    Στο σοσιαλισμο, ομως, που δεν υπάρχει το κυνήγι του κέρδους, η πορεια ειναι αντιστροφη. Το μεγαλύτερο τμήμα του εθνικού εισοδήματος προορίζεται συνεχώς στη βαριά βιομηχανία, που είναι η βάση του σοσιαλισμού και με αυτό τον τρόπο υπάρχει ο νομος της σχεδιομετρικής αναλογικής ανάπτυξης με τον οποίο η οικονομία ολη μπορει να αναπτύσσεται ολόπλευρα μέσω του κεντρικού σχεδιασμού. Αν δεν δίνεται ομως προτεραίοτητα στα μέσα παραγωγής, τότε μεγάλε ο νομος της αξιας κανει κουμάντο (ΒΛΕΠΕ Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ)... και τοτε τα σχεδια δεν διαφέρουν σε τίποτα με το σχέδιο προϋπολογισμού και δημοσίων επενδύσεων κάθε αστικής κυβέρνησης

    el quinto

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. τακτικέ σχολιαστή θα σε συμβούλευα και εγώ με τη σειρά μου να κάτσεις να διαβάσεις τα τελευταία εργα του Λένιν και εκει θα εντοπίσεις πως ο Τονυ Κλιφ δεν είναι μαρξιστής, ΔΕΝ ξέρει ο άνθρωπος από πολιτική οικονομία. Γι αυτό την πάτησες και εσύ που δεν κατάλαβες ότι οι κερδοφόρες επιχειρήσεις στο καπιταλισμό είναι πρωτίστως οι βιομηχανίες μέσων κατανάλωσης. ρε μεγάλε πολιτική οικονομία απο το Κλιφ έμαθες;

    Βλέπεις το πρόβλημα με εσάς τους τροτσκιστές και τροτσκίζοντες ειναι οτι χάψατε απο μικροι ολο το βούρκο εις βάρος της ΕΣΣΔ. Κάποιοι ευτυχώς ξεκόψαμε νωρίς, έστω και με ζόρι. Τώρα για ο.τι θες συζητάμε. Το 56 δεν ήταν ουρανοκατέβατο. Η αγροτική οικονομια καθυστερούσε ακομη έναντι της βιομηχανίας, και το κατά κεφαλήν προϊόν της βιομηχανίας υπολειπόταν ακόμη πολύ έναντι της Μεγάλης Βρετανίας, η οποιασδήποτε αναπτυγμένης καπιταλιστικής χώρας.

    Ο Στάλιν δεν ΕΚΡΥΨΕ ΠΟΤΕ ΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, έγραφε χαρακτηριστικά στο 18 Συνέδριο το 1939
    https://www.marxists.org/reference/archive/stalin/works/1939/03/10.htm

    We have outstripped the principal capitalist countries as regards technique of production and rate of industrial development. That is very good, but it is not enough. We must outstrip them economically as well. We can do it, and we must do it. Only if we outstrip the principal capitalist countries economically can we reckon upon our country being fully saturated with consumers' goods, on having an abundance of products, and on being able to make the transition from the first phase of Communism to its second phase.
    What do we require to outstrip the principal capitalist countries economically? First of all, we require the earnest and indomitable desire to move ahead and the readiness to make sacrifices and invest very considerable amounts of capital for the utmost expansion of our Socialist industry. Have we these requisites?

    Αυτο ομως δεν σημαινει οτι δεν υπήρχε σοσιαλισμος στην ΕΣΣΔ. Και μονο το γεγονος ότι η βιομηχανία αναπτύχθηκε μέσα σε δυο δεκαετίες καλύπτοντας γεωγραφικά μεγάλο τμήμα της ΕΣΣΔ, δημιουργώντας παντού βιομηχανικές πόλεις, με ίδια μέσα και σοσιαλιστική συσσώρευση ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ: ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ. Τέρμα. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΘΛΟΣ, που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ στον πλανήτη ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΑ ΔΕΝ ΒΑΣΙΣΤΗΚΕ ΣΤΟ ΚΕΡΔΟΣ.
    ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΣΥ ΤΗ ΠΑΤΗΣΕΣ και έγραψες αυτα τα ακατανόητα ότι στη ρωσσία και καλά το 17 και του 20 ήταν κερδοφόρα η βαριά βιομηχανία !!!! γιατι ξέρεις οτι όταν στη κουβέντα φέρνουμε οικονομικά στοιχεία, εκει οι τροτσκιστές ΞΕΠΑΤΩΝΕΣΤΕ. γινεστε φυλλο και φτερό. Mάγκα μου αν ίσχυαν οι μπούρδες του Κλιφ, η ΕΣΣΔ ΔΕΝ ΘΑ ΕΦΤΙΑΧΝΕ ΠΟΤΕ ΒΑΡΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ, θα ακολουθούσε το δρόμο της Κίνας του Μάο. Ο ΚΛΙΦ ΓΡΑΦΕΙ ΜΠΟΥΡΔΕΣ ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΜΑΡΞΙΣΤΗΣ ΑΛΛΑ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, ποτέ δεν κατάλαβε το νομο της αξιας

    el quinto regimiento

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. Η ΕΣΣΔ διαλύθηκε και φτιάχτηκε δυο φορες. Τμήμα λοιπόν των κοκκινων ειδικών μετά την οικονομική ανόρθωση του 50 ήθελε αλλο δρομο ανάπτυξης, ΗΘΕΛΕ ΚΕΡΔΟΣ ΑΜΕΣΟ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΟ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ το τεχνικο προτσες και τη βιομηχανια της ΕΣΣΔ, οπότε η ανταλλαγή σύμφωνα με τον νομο της αξίας (ανταλλαγή εμπορευμάτων που έχουν παραχθει με διαφορετικο μέσο κοινωνικά αναγκαίο εργασίας) θα οδηγούσε σε ανταγωνιστικές αντιθέσεις ανάμεσα στις χώρες αυτές, όπως και έγινε μετά το θάνατο του Στάλιν. Αντιθέτως ο ΣΤάλιν έλεγε χρειάζομαστε κι άλλες θυσίες, χρειαζόμαστε να δουλέψουμε σκληρά για να ξεπεράσουμε τις καπιταλιστικές χώρες, για να βοηθήσουμε τις λαϊκές δημοκρατίες να αποκτήσουν τη δική τους βαριά βιομηχανία, να γινουν ανεξάρτητες χώρες κλπ.

    Ειναι πολυ λογικό να συνέβη αυτό, να αναπτύχθηκαν ρεβιζιονιστικές απόψεις στο έδαφος της καθυστέρησης που ΑΝΕΦΕΡΑ ΚΑΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΣΤΑΛΙΝ. Και βέβαια έχουμε πια και ντοκουμέντα γι αυτές τςι συγκρούσεις. Η μια πλευρά ειναι ο κομισσάριος οικονομικών Βοζενσένσκι που υποστήριζε ότι ο νομος της αξίας οφειλε να έχει ρυθμιστικό ρόλο στη παραγωγή, εδώ το βιβλίο του:
    https://www.marxists.org/history/ussr/great-patriotic-war/pdf/economy.pdf
    και ο άλλος ήταν ο οικονομολόγος Ευγένιος Βάργκα, ΒΑΣΙΚΟ ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ, που έγραφε ότι οι θέσεις του Λένιν οτι τα μονοπώλια αποζητούν το μέγιστο κέρδος και οι ενδοιμπεριαλιστικές συγκρούσεις δεν οξύνονται, ΕΧΟΥΝ ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΙΣΧΥΟΥΝ.

    Ο Βοζενσέκνσκι εκφράζει τους λενινγκράντρερς, τα στελέχη της δεύτερης μεγαλύτερης κομματικής οργάνωσης της ΕΣΣΔ, που τα ειχαν βρει μια χαρά με τη Γιουγκοσλαβία.
    πως ξέρουμε ότι είχαν παρτίδες με τους Γιουγκοσλάβους, τους καρφώνουν οι Στάλιν - Μολότοφ πριν τη σύγκρουση:
    …Είναι απαραίτητο να υπενθυμίσουμε ότι οι Γιουγκοσλάβοι σύντροφοι που έρχονται στη Μόσχα συνήθως ταξιδεύουν τελείως ελεύθερα στις πόλεις της ΕΣΣΔ, συναντούνται με τους ανθρώπους μας, συναναστρέφονται ελεύθερα μαζί τους. Δεν υπήρξε περίπτωση που η κυβέρνηση της ΕΣΣΔ να τους περιόρισε. Στην τελευταία του επίσκεψη στην ΕΣΣΔ ο σύντροφος Τζίλας, όντας στη Μόσχα, έφυγε για μερικές ημέρες στο Λένινγκραντ για να συζητήσει με τους Σοβιετικούς συντρόφους. Σε αντιστοιχία με το γιουγκοσλαβικό σχήμα συμπεριφοράς, στοιχεία για την κομματική και κρατική δουλιά μπορείς να πάρεις μόνο από τα καθοδηγητικά όργανα της ΚΕ του κόμματος και της κυβέρνησης. Παρ’ όλα αυτά ο σύντροφος Τζίλας συγκέντρωσε στοιχεία όχι απ’ αυτά τα όργανα της ΕΣΣΔ, αλλά από τα τοπικά όργανα της Οργάνωσης του Λένινγκραντ. Με το τι έκανε εκεί ο σύντροφος Τζίλας, τι στοιχεία συγκέντρωσε δε θεωρήσαμε σκόπιμο να ασχοληθούμε με αυτό το ζήτημα. Σκεφτόμαστε πως δε συγκέντρωσε στοιχεία για την αγγλοαμερικανική ή τη γαλλική κατασκοπεία αλλά για τα καθοδηγητικά όργανα της Γιουγκοσλαβίας. Και αν είναι έτσι, δε βρίσκουμε κάτι το μεμπτό, καθώς σε αυτά τα στοιχεία οι Γιουγκοσλάβοι σύντροφοι μπορούν να βρουν πολλά χρήσιμα. Ο σύντροφος Τζίλας δεν μπορεί να πει ότι τον περιορίσαμε….
    http://www.komep.gr/2003-teyxos-2/epistoles-ton-stalin-kai-molotof-stoys-gioygkoslaboys-kathodhghtes

    Ο Αλεξέι Κοσσίγκιν που απελευθέρωσε τον ασκό του αιόλου του καπιταλισμού στην ΕΣΣΔ ήταν στενός συνεργάτης του Βοζνεσένσκι. Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Χρουτσόφ μετά την επικράτησή του το 54 ήταν να επαναφέρει ολα τα στελέχη του Λένιγκραντ στην διοίκηση του κράτους.

    el quinto regimiento

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. Τακτικος σχολιαστης15 Ιουνίου 2016 στις 7:44 μ.μ.

    Mια που δεν θες να συζητησεις το ΠΡΩΤΟ θεμα που εβαλα, ξεκιναω απ το τελος. 'οταν ο Χουρτσωφ επικρατησε...' λες
    Εδω ειναι το θεμα., αυτο συζηταω
    ΠΩΣ και ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕ ο Χουρτσωφ και ο Κοσιγκιν. Και πως γινεται να επικρατουν συνεχεια ΟΙ ΧΟΥΡΤΣΩΦ και οχι ΟΙ ΛΕΝΙΝ. Υπαρχει καποια νομοτελεια σε αυτο, τι λες;

    Τα γεγονοτα που αναφερεις, λενε ολα και επαναλαμβανουν το ιδιο πραγμα που δε θες να κατανοησεις.
    To 70% που χαθηκε στον πολεμο ηταν ολοι οι λεννιστες και το 30% που εκανε το λαθος να επιζησει ηταν Χουρτσωφικοι οπορτουνες, ρεβιζιονιστες;
    Περα απο οτι αυτο το επιχειρημα που εβαλες θυμιζει πολυ τις εκκαθαρισεις στην κεντρικη επιτροπη, δεν βγαζει και πουθενα.
    Αυτα μονο εχω να πω.


    ΒΛΕΠΩ εχεις κολλησει στον Κλιφ, που σας εκανα πλακα, αλλα που...δεν κατνοησες.
    Πιστευεις δηλαδη οτι ο Κλιφ ειπε κατι φοβερα πρωτοτυπα, δεν ειχε διαβασει Λενιν πχ. Να λοιπον που ετσι εγινες ΕΣΥ Κλιφικος χαχαχα.


    Για τα υπολοιπα, δεν συνεκρινα με την ΔΕΗ με τους λιγνιτικους σταθμους που θελουν δεκαετιες και δις δανεια για να αποδωσουν οπως πολυ 'πουστικα' προσπαθησες να πεις. Ημουν πολυ σαφης, συνεκρινα με τον πρωτογονο καπιταλιστικο τροπο παραγωγης βιοτεχνια μανιφακτουρα ο οποιος μπορει σε ΑΣΤΙΚΕΣ συνθηκες να βγαζει κερδος με διαφορα τεχνασματα. Πχ αν η αγορα ειναι κλειστη, αν δεν υπαρχει συνδικαλισμος, αν δουλευουν μεταναστες παιδια κτλ.

    Αυτα που αναφερεις του Σ, εμενα επιβεβαιωνουν. Το κερδος ειναι καθαρα φαινομενικο ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΥΝ ΚΑΘΟΛΟΥ στον τομεα Α (ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝΗΚΕΙ)ΤΟ ΩΦΕΛΟΣ ΣΕ ΩΡΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΠΟΥ ΚΕΡΔΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΧΑΝΟΠΟΙΗΣΗ (ΤΟΥ ΤΟΜΕΑ Β)ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΙΔΙΩΝ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ -ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΙ ΚΑΝ -ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ- Η ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΤΟΥ ΤΟΜΕΑ Β(ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΣΥ ΛΕΣ ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ) Η ΟΠΟΙΑ ΕΞΑΛΛΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΙ ΚΑΝ ΣΤΟ'ΚΕΦΑΛΑΙΟ' ΤΟΥ ΜΑΡΞ, ΠΟΛΛΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΡΩΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΝ ΑΚΡΗ ΕΜΠΕΞΑΝ ΤΑ ΜΠΟΥΤΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕ ΑΞΙΕΣ ΕΚΦΡΑΣΜΕΝΕΣ ΣΕ ΧΡΗΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΩΡΕΣ ΚΤΛ ΚΤΛ. γι αυτο λοιπον αστο. ΟΤΙ ΛΕΕΙ Ο Σ. (ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ ΠΟΥ ΠΑΣ ΝΑ ΣΤΡΑΜΠΟΥΛΙΞΕΙΣ)
    Η ΕΚΒΙΟΜΗΧΑΝΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΩΦΕΛΙΜΗ ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΣΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

    Εισαι τοσο ΣΑΙΝΙ που 'καταλαβες' αμεσως οτι εγω εμαθα οικονομικα απο τον Τ.ΚΛ.

    ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΠΟΥ δεν θελετε να συζηταται ειναι πολυ απλο:
    H GRAFEIOKRATIA ΕΙΝΑΙ ΕΓΓΕΝΗΣ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΘΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ

    'Η γραφειοκρατική εξουσία έχει για βάση την φτώχεια της κοινωνίας σε υλικά αγαθά. Όταν υπάρχουν αρκετά εμπορεύματα σ' ένα κατάστημα, οι πελάτες μπορούν να 'ρθουν όποτε θέλουν. Όταν αυτά λιγοστέψουν, οι καταναλωτές αναγκάζονται να κάνουν ουρά. Όταν η ουρά γίνει πολύ μεγάλη, χρειάζεται ένας αστυφύλακας για την τήρηση της τάξης. Από 'δω ξεκινάει η ύπαρξη της σοβιετικής γραφειοκρατίας: Αυτή "ξέρει" ποιος πρέπει να πάρει κάτι και ποιος θα περιμένει" Λεει και ο οξαποδω κανενα καλο ετσι για ξεκαρφωμα....


    Δεν το εγραψε για πλακα το Κρατος και Επανασταση ο Λ. Η μεταβαση στο ανωτερο κομμουνισμο ειναι διπλο καθηκον :

    a.αναπτυξη παραγωικων δυναμεων (αυτο που λεγαμε πριν βρε, ΕΚΒΙΟΜΗΧΑΝΙΣΗ)
    β.ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΕΣ στην διανομη δηλαδη δωρεαν την δαπανη αναπαραγωγη της εργ,ταξης (γιατι περι αυτου προκειται) μεχρι να εξαφανιστει τελειως και στην αμεση ΠΑΡΑΓΩΓΗ δηλαδη ΣΟΒΙΕΤ ΑΝΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ, ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ, ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

    ΟΤΑΝ λειπει το ενα απο τα δυο χανεις το παιγνιδι . Aφου δεν το καταλαβαινεις αυτο, δεν εχεις παρει μυρωδια τι εγινε στην εσσδ απο το 1917 -1956.


    ΜΗΝ ξανακανεις μαγκιες, μαζι μου. Ενταξει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. αχ τι διαβάζουμε,
    ρε μεγάλε σχολιαστή... τα εχεις μπερδέψει, τα έχεις κάνει ολα αχταρμά στο κεφάλι σου. Τι πράγμα δεν βρήκε ο Μαρξ; χα χα! Eχεις μπερδέψει βρε την διευρυμένη αναπαραγωγή με το πότε οι καπιταλιστές αξιοποιούν νέες , σύγχρονες μηχανές στη παραγωγή. Στο καπάκι μας πέταξες και μια κοτσάνα για το σχηματισμο του ποσοστου κέρδους, νομίζοντας a priori οτι κάθε καπιταλιστής όπου και να επενδύσει θα πιάσει το μέσο κέρδος!!!! χα χα!!!

    Ποιος σου 'πε οτι δεν εχουν μετρηθει αυτά που λες. Εγω εχω μπροστά μου το εγχειρίδιο της ΕΣΣΔ και τα βλέπω ολα μια χαρά μετρημένα. Θες μια κοντρίτσα; :-)
    _________________________________________________________
    κοιτα, φροντισε μη μου πετάξεις τώρα τις αναλύσεις του Mηλιού...γιατι δεν τις εχεις καταλάβει. Δεν εχεις καταλάβει καν τι θέμα διαπραγματεύονται.
    __________________________________________________________

    Βρε ανθρωπε ΠΟΙΑ ΚΛΕΙΣΤΗ ΑΓΟΡΑ, ποιες συντεχνιες, ποιος μεσαίωνας; Εχεις ιδέα πως αναπτύχθηκε η μεγάλη βιομηχανία π.χ. στην Αγγλία; Στις ΗΠΑ;
    Τεσπα βαριέμαι ανούσια αντιπαράθεση, οι τριτοι κρινουν ποιος έχει δικιο.

    Τώρα τι έγινε; πριν μου έλεγες να διαβάσω τα τελευταία έργα του Λένιν που εμπεριέχουν ολη τη σοφία και τη πειρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και τώρα μου λες να διαβάσω το Κράτος και Επανάσταση που βασίζεται στη πειρα της Κομμούνας;

    και που στο διάολο γράφει ο Λένιν αυτή τη μπούρδα που λες εσυ:
    "ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΕΣ στην διανομη δηλαδη δωρεαν την δαπανη αναπαραγωγη της εργ,ταξης (γιατι περι αυτου προκειται) μεχρι να εξαφανιστει τελειως και στην αμεση ΠΑΡΑΓΩΓΗ δηλαδη ΣΟΒΙΕΤ ΑΝΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ, ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ, ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ"

    δωρεαν δαπάνη στην αναπαραγωγή της εργατικής τάξης; Τι κουλά ειναι αυτά που γράφεις ρε; Θα σε θρέφουμε τσάμπα βρε και δεν θα δουλεύεις; Ούτε την κριτική στο πρόγραμμα Γκοτα δεν εχεις διαβάσει. Δώσε ρε μεγάλε κανένα αποσπασμα απο έργο του Λένιν να γράφει αυτες τις μπούρδες που γράφεις.

    Ασε ρε φιλε τις συνδικαλιές. Απο οικονομικά δεν σκαμπάζετε μια και απο γραφειοκράτες ΕΙΣΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ μια ζωή. Οταν μάθετε τα βασικά στο μαρξισμο, ξαναελάτε. Ειδαμε τα χαϊρια σας στη Βαρκελώνη του 36...τη δηθεν αντι-γραφειοκρατική. Αστεια πράγματα.

    el quinto

    υγ: οι μηχανές αυξάνουν τόσο τη παραγωγικότητα της εργασίας, όσο και την εντατικότητα της εργασίας. Μάθε πρώτα τα βασικά. Ειπαμε 1ος Τομος του Κεφαλαίου. Αν συνεχίσεις θα αρχίσω να πεταω αποσπάσματα για να το λήγουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. Τακτικος σχολιαστης15 Ιουνίου 2016 στις 9:19 μ.μ.

    Παλι κανεις 'πουστια' ενω μιλαω για κομμουνισμο δηλαδη καταργηση χρηματικων σχεσεων διαμεσολαβουμενων. Ενω εσυ θες και να πληρωνεσαι !!! Θεσ δηλαδη μισθο στον κομμουνισμο: δηλαδη δεν θες κομμουνισμο θες να πληρωνεσαι μισθο.
    απεδειξα ηδη οτι δεν εχεις παρει μυρωδια απο την γραφειοκρατεια και τι προκαλεσε αυτη και τωρα αποδεικνυω οτι εισαι ο ιδιος ενας γραφειοκρατης, αντιο λοιπον, και μια συμβουλη. Να ηρεμησεις λιγο.

    Δευτερη 'πουστια'
    Αν ο τομεας α οπως λες ειναι αντιπαραγωγικος και δεν επενδυουν οι καπιταλιστες αλλα πανε ολοι στον τομεα β δηλαδη στα μεσα καταναλωσης, τοτε πως εγινε ρε ιδιοφυια ο καπιταλισμος: δεν θα επενδυανε στην τεχνολογια και θα ειχαμε μεινει στον αργαλιο και οι εργατες θα δουλευαν σπιτι τους.
    Δεν το καταλαβαινεις και μετατρεπεις τον Μαρξ σε ηλιθιο. Σε ολους τους υπολογισμους του ο Μαρξ επανερχεται (αφου κανει τις νοητικες αφαιρεσεις) στην ΥΛΙΚΗ ΠΡΑΓμΑΤΙΚΟΤΗΤΑ και τους ΞΑΝΑΚΑΝΕΙ, υπολογιζοντας και το ΜΕΣΟ ΚΕΡΔΟΣ. Αυτη ειναι η πραγματικη τιμη απο οπου βγαινει η επαληθευση του Κεφαλαιου σε πραγματικα δεδομενα. Αν ειχε μεινει ο Μαρξ στον νομο της αξιας τοτε δεν θα διαφερε απο εσενα πχ,!!!
    η μεγαλυτερη ηλιθιοτητα ειναι οτι τα αντικειμενα πουλιουνται στην αξια τους.. Αυτος που εχει πουλησει ενα ομοειδες προιον στο οποιο ενσωματωσε λιγωτερη αξια (επαναλαμβανω απο δαπανη σταθερου ΚΑΙ μεταβλητου κεφαλαιου) θα παρει τα ιδια ΧΡΗΜΑΤΑ με αυτον που πουλησε ομοειδες προιον προερχομενο απο εργοστασιο χαμηλοτερης οργανικης συνθεσης το οποιο εχοντας χαμηλοτερη παραγωγικοτητα ενσωματωνει περισσοτερη αξια μεταβλητου κεφαλαιου. Για την ΕΠΕΝΔΥΣΗ του ο πρωτος αμοιβεται με υψηλοτερο κερδος. Απλα δηλαδη στον ιδιο χρονο που ο πρωτος φταχνει ενα αυτοκινητο με τα χερια ο δευτερος φτιαχνει 5-10 χωρις να πληρωσει καθολου μεροκαματα =)0 ο δικος μου Μαρξ εχει προβλεψει και τα ρομποτ , ενω ο δικος σου ειναι ακομα στην απλη εμπορευματικη παραγωγη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  78. Τακτικος σχολιαστης15 Ιουνίου 2016 στις 11:17 μ.μ.

    Αν εχεις μπροστα τα εγχειριδια, απαντησε στο εξης. Η ΥΠΕΡΑΞΙΑ ισουται με το κερδος (μειον τα εξοδα); Aν ναι τι συνεπειες εχει αυτο; Αν οχι γιατι ο Μαρξ το ξεπερνα;

    (EIΠΕΣ ΟΤΙ ΔΙΑΒΑΣΕΣ ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ KAI TO TRITO TOMO;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  79. λοιπόν συνεχίζω μονο και μονο για να δειξω στους αναγνώστες του νήματαος, τη σημασία του νομου της αξίας και πως οι τροτσκιζοντες κάνουν το μαύρο άσπρο. Θυμίζω ο Τονυ Κλιφ υποστηρίζει οτι η εκβιομηχάνιση στην ΕΣΣΔ επι ΣΤάλιν πραγματοποιηθηκε επειδή αυτή απέδιδε μέγιστο κέρδος. Αυτο ειναι τσαρλαντανισμος. Ο Κλιφ σκοπιμα οικοδομησε σε αυτη την αντίληψη γιατι ήξερε ότι η ΕΣΣΔ εχτισε βαρια βιομηχανία ακριβώς γιατι δεν βασίστηκε στο κέρδος και στην μεγιστη ανταποδοτικότητα των επιχειρήσεων.
    Τώρα μπορει καποιος να αναρωτηθει εχεις διαβάσει Τ.Φ., δυστυχώς εχω φαει αρκετά σκατά μικρος. Αυτο βεβαια τώρα εκ των υστέρων εχει και τα θετικά του γιατι οταν μιλαμε μαρξιστικά βλέπουμε πως καταρρέουν ολοι οι παγαπόντηδες.

    Θα ξεκινήσω λοιπόν με Κεφάλαιο, μετά θα πάμε στο Στάλιν, και μετά θα δούμε τι γράφει και ο Γκεβάρα για το νομο της αξιας και την ανταλλαγή ανάμεσα σε χώρες με διαφορετική παραγωγικότητα της εργασίας, αυτο το κανω για να έχει ενδιαφέρον ο αναγνώστης, να δει πως διαφορετικοι ανθρωποι του επαναστατικου κινήματος διαπραγματεύονται το ίδιο ζήτημα, αντιθέτως οι οπορτουνιστές, τροτσκιζοντες, στην ουσία σοσιαλδημοκρατικά παρεκκλίνοντες πάντα γράφουν τα αντίθετα.


    ακου κύριε σχολιαστά

    1ο ζήτημα)
    στο 1ο Τόμο του Κεφαλαίου ο Μαρξ κάνει ορθότατα μια βασική αφαιρεση για να μελετήσει την απόλυτη και σχετική υπεραξία, την αξιοποίηση του κεφαλαίου, το ποτε και πως εισάγονται μηχανές στη παραγωγή, τη σχέση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης υ/μ με την παραγωγικότητα και εντατικότητα της εργασίας, το ρόλο του χρήματος, την ιστορική διάσταση της αξίας. Κάποιες απ' αυτές τις σχέσεις τις έχουμε περιγράφει και εδω:
    http://sfyrodrepano.blogspot.gr/2016/06/blog-post_6.html





    el quinto

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  80. Ποια ειναι αυτή η βασική αφαίρεση που κάνει ο Μαρξ; Οτι τα εμπορεύματα πωλιούνται στην αξία τους. Γιατι έχει σημασία αυτή η βασική αφαίρεση; Γιατι ο Μαρξ επιδιώκει να δειξει πρώτα απ' ολα πως η υπεραξία παράγεται απο τους εργάτες και δεν ειναι ένα τυχαίο φαινόμενο της αγοράς. Αφου λοιπόν πρώτα εξηγήσει την ιστορική διάσταση της αξίας και της σχέση της με την εμπορευματική παραγωγή, την πιο αναπτυγμένη της μορφή στο καπιταλισμο, οταν η μεγάλη βιομηχανία φέρνει τον κοινωνικο καταμερισμο της εργασίας, συνδέοντας την αξια με τον μέσο κοινωνικά αναγκαίο χρόνο εργασίας που χρειάζεται για να αναπαραχθεί, αφού εξηγήσει ότι ολες οι αξιες παράγονται στη παραγωγή και δεν ξεφυτρώνουν στο χρηματιστήριο και στο εμπόριο, τότε διατυπώνει τον εξής απλο ισχυρισμο: η υπεραξια παράγεται συνεχώς και ειναι αυτή που ιστορικά στο καπιταλισμο μεταμορφώνει ολο το προτσες της παραγωγής, με την επανεπένδυση κεφαλαίου σε νεες τεχνικές, νέες επενδύσεις, νέες αγορές.

    Αν λοιπόν κάποιοι καπιταλιστές κέρδιζαν συνεχώς απο κάποιους άλλους στο εμπόριο και στο χρηματιστήριο οπως ισχυρίζονται οι αγοραίοι αστοι οικονομολογοι, τότε αυτο θα σήμαινε ότι θα υπήρχε μονίμως μια τάξη καπιταλιστών που ΘΑ ΕΧΑΝΕ. Ποιος θα χρηματοδοτούσε ομως αυτή τη τάξη που μονιμως θα έχανε, μια τέτοια τάξη ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΤΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑ. Το κλειδι λοιπόν της υπεραξίας βρισκεται στην μη πληρωμένη εργασία του εργάτη. Η εργατική τάξη ειναι η μονη τάξη που χάνει συνεχώς στο καπιταλισμο, πλην ομως καταφέρνει να αναπαράγεται μέσω της πώλησης της εργατικής της δύναμης. Αφού το λύσει αυτο το ζήτημα ο Μαρξ και καταπιαστεί και με αλλα θέματα φτάνει στην κεφαλαιοκρατική συσσώρευση και στην απλή αναπαραγωγή, εκει λοιπόν δειχνει οτι ο Ανταμς Σμιθ έκανε ένα κορυφαίο λάθος στη μελέτη της απλής αναπαραγωγής, στο πως δηλαδή ολο το κεφάλαιο που επενδύεται αναπαράγεται σε εθνική κλίμακα.

    Επειδή ακριβώς δεν έδωσε σημασία στην ιδιότητα του σταθερού κεφαλαίου, όταν καταλήγει στη μελέτη της αναπαραγωγής αναλύει ολα τα μεγέθη του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος σε μεταβλητό κεφάλαιο και σε υπεραξία (για την ακρίβεια σε μισθο και κέρδος, υποστηρίζοντας οτι και το σταθερο κεφάλαιο αφου περικλείνει εργασία, πρέπει να μελετηθει ως μισθος που εχει καταβληθει στο παρελθόν). Το σταθερό κεφάλαιο πάει ...περίπατο.

    Τα ιδια πάνω κάτω λάθη κάνει και ο τακτικος σχολιαστής μας, μονο που τα λάθη του Σμιθ ήταν ιδιοφυή για την εποχή του, για το σχολιαστή μας ειναι μπούρδες.

    Οταν δεν έχεις σταθερό κεφάλαιο μπουμπούνα μας σχολιαστά δεν μπορεις να επενδύσεις σε βαριά βιομηχανία και να θες κέρδος. Γι αυτο και ο Μαο δεν ακολούθησε το δυσκολο δρόμο που του υπέδειξε ο Στάλιν: Μάζεψε απ' ολη τη λαϊκή οικονομία και επένδυσε σε σταθερό κεφάλαιο σε μηχανές και ας μην εχεις κέρδη στην αρχή. Συνέχισε να διευρυνεις ετσι τις μεγάλες κρατικες-σοσιαλιστικές επιχειρήσεις που θα ανταγωνιζονται τις επιχειρήσεις της αστικής τάξης, οι οποιες θα παραμένουν μικρές επιχειρήσεις εστιασμένες στην ελαφριά βιομηχανία. Αντιθέτως ο Μαο φρόντσε αμέσως να απαλλαγει απο το συγκεντρωτισμο, τη κεντρική διαχείριση του κράτους, πρώτα πρώτα με τις 10 μεγάλες σχέσεις. Η αποκέντρωση αυτή ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ με την αποκέντρωση του Χρουτσοφ, που έδινε τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να ελίσσονται πέραν του κεντρικού σχεδιασμού. Στη συνέχεια ο Μαο, ενέταξε τους καπιταλιστές στις κρατικές επιχειρήσεις. ΔΕν τους απαλλοτρίωσε όπως γράφουν οι φιλοι του ΚΚΕ-μλ. Τους ενέταξε με το κεφάλαιό τους, τους έκανε μάνατζερ και βέβαια ΤΟΥΣ ΑΠΕΔΙΔΕ ΤΟΚΟ 5% παρακαλώ για το κεφαλαιό τους. ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΠΟΔΕΙΞΑΜΕ, ΔΕΝ ΕΠΙΔΕΧΟΝΤΑΙ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ


    Μετά το θάνατο του ΣΤάλιν ο Μάο ακολούθησε ΞΕΚΑΘΑΡΑ το δρομο του κέρδους.
    ___________________________________________________________________


    el quinto

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  81. Στο 3ο Τομο του Κεφαλαίου ο Μαρξ αίρει την αφαίρεση που έκανε στο 1ο Τομο του Κεφαλαίου. Δειχνει λοιπόν πως τα εμπορεύματα δεν πωλιούνται στην αξία τους. Πωλιούνται πάνω ή κάτω απο την αξία τους, ανάλογα με την προσφορά και τη ζήτηση. Το μέτρο της αξιας ειναι η εργασία, αυτο ομως γινεται έμμεσα, στοιχειακά αυθόρμητα μέσω του ανταγωνισμού. Αυτος ειναι ο νόμος της αξιας. Ο Μαρξ λοιπόν συνεχίζει τη μελέτη του κέρδους, και εξηγει το πολύ απλό ότι οι καπιταλιστές ανταγωνιζονται σε ολες τις σφαίρες επενδυσης κεφαλαίου για να αποκτήσουν το μέγιστο κέρδος. Αλλα τελικά ο ανταγωνισμος οδηγεί στην εξίσωση σε ένα μέσο κέρδος. Το πράγμα ειναι πολύ απλο, μολις κάποιος μυριστει οτι υπάρχει κέρδος και κάνει τις πρώτες επενδύσεις, θα ακολουθήσουν οι άλλοι αμέσως, απλώς αγοράζοντας μετοχές. Καποια στιγμή η προσφορά θα ειναι τεράστια η ζήτηση μικρή, και οι τιμές των μετοχών θα πέσουν. Kάποιοι θα κλαίνε και τη μοιρα τους γιατι θα έχουν χασούρα, κάποιοι θα υποταχθούν σε άλλους καπιταλιστές κτλ.... Ετσι εχουμε συνεχώς συγκέντρωση και συγκετροποίηση του κεφαλαίου, εχουμε τη κεφαλαιοκρατική συσσώρευση.

    Τελικά κάθε εμπορευμα ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΑ εχει μια τιμή παραγωγής που αναλύεται σε έξοδα παραγωγής + μέσο κέρδος. Αυτο ομως γινεται στοιχειακά. Την εποχή του μονοπωλιακού καπιταλισμού, όταν τα κέρδη συσσωρεύονται και πλέον δεν μπορούν να τοποθετηθούν στην εσωτερική αγορά γιατι δεν υπάρχει μεγάλο κέρδος, οπότε εξάγονται μαζικά απο τις μητροπόλεις σε ολο τον πλανήτη, τα μονοπώλια κυνηγούν παντού το μέγιστο κέρδος. Το μέγιστο κέρδος το αποκτούν κλέβοντας ειτε τους υπόλοιπους καπιταλιστές, μετατρέποντας τους περισσότερους σε μεταπράτες-μεσίτες τους, είτε κλέβοντας τους λαούς σε ολο το πλανήτη, με το πιο χαρακτηριστικο παράδειγμα το αγροτικά εμπορεύματα που ειναι πρώτη ύλη για τη βιομηχανία των μονοπωλίων. Το κοστος παραγωγής της αγροτικής παραγωγής ειναι πολύ πάνω απο τις τιμές των αγροτικών εμπορευμάτων ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ. Αυτο το επιβάλλουν τα μονοπώλια με πολλους τρόπους, απο το να ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΟΥΝ στα χρηματιστήρια αξιών ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ, μέχρι να κάνουν ντάμπιγκ στις μητροπόλεις. Αυτή η ψαλίδα, να πουλάς πολύ φτηνά αγροτικά εμπορεύματα (βαμβάκια) και να αγοράζεις πανάκριβα βιομηχανικά προϊόντα (υφάσματα) ΔΙΕΥΡΥΝΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ.

    el quinto

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  82. Γκεβάρα συζητήσεις στο υπουργείο βιομηχανίας...
    ολο εδω:
    https://athens.indymedia.org/media/old/che_syzhthseis_sto_ypourgeio_biomhxanias.pdf
    Κατεβάστε το.

    Προβληματισμοί του Γκεβάρα για το νομο της αξιας, και πως ήδη τα προβλήματα της αναρχίας της παραγωγής που έφερνε ο νομο της αξίας, απο την την αποκέντρωση, την "αυτοδιαχείριση" και το κυνήγι του κέρδους, εμφανίζονταν στις Λαϊκές Δημοκρατίες αλλα και στην ΕΣΣΔ

    σελ 4.
    H λύση που σκέφτονται να δώσουν σε αυτά τα προβλήµατα στην Πολωνία είναι το ελεύθερο παιχνίδι του νόµου της αξίας, δηλαδή η επιστροφή στον καπιταλισµό: µια λύση που στην Πολωνία ήδη υιοθετήθηκε για τα αγροκτήµατα, όπου αποκολεκτιβοποιήθηκε [επανιδιωτικοποιήθηκε] η γεωργία.Tο αποτέλεσµα είναι ότι αυτή τη χρονιά η πολωνική γεωργία, εξαιτίας της ξηρασίας και όλων των άλλων φυσικών καταστροφών, είναι σε χειρότερη κατάσταση από πριν. Εχει προβλήµατα πολύ σοβαρά και αποδεικνύεται ότι αυτός ο δρόµος -ο δρόµος στον οποίο οδηγεί αναπόφευκτα ο οικονοµικός υπολογισµός
    όταν µετατρέπεται σε φιλοσοφική σύλληψη- καταλήγει, όπως είναι φυσικό, σε αδιέξοδο. Γιατί η λογική των πραγµάτων σε ωθεί να αναζητήσεις µια λύση µέσα στο ίδιο το σύστηµα, αυξάνοντας τα υλικά κίνητρα, την προσκόλληση του κόσµου στο
    δικό του ειδικό υλικό συµφέρον, και από εκεί στο ελεύθερο παιχνίδι του νόµου της αξίας, αν όχι και στην επαν-ανακάλυψη, υπό µία συγκεκριµένη έννοια, κατηγοριών τυπικά καπιταλιστικών. Oλο αυτό έχει συµβεί αλλού εδώ και καιρό, αν και η
    Πολωνία το δοκιµάζει τώρα, και σκέφτοµαι ότι µάλλον θα το δοκιµάσουν και άλλες σοσιαλιστικές χώρες
    _____________________________________________________________

    σελ 15

    Aπό δω ξεκινά µια ολόκληρη σειρά παρεκκλίσεων. Παρεκκλίσεις που συνεχίζουν να παράγονται - αλλά γιΆ αυτό θα µιλήσουµε στη συνέχεια. Στη Γιουγκοσλαβία λειτουργεί ο νόµος της αξίας. Στη Γιουγκοσλαβία κλείνουν τα εργοστάσια λόγω αποτυχηµένου περιορισµού του κόστους. Στη Γιουγκοσλαβία υπάρχουν αντιπροσωπείες από την Eλβετία και την Oλλανδία που ψάχνουν άνεργα εργατικά χέρια και τα µεταφέρουν στις χώρες τους, για να δουλέψουν κάτω από συνθήκες που µπορείτε να φανταστείτε: τις συνθήκες που µια ιµπεριαλιστική χώρα υπαγορεύει στα ξένα εργατικά χέρια, όπου υπάρχουν νόµοι και κανονισµοί για να σιγουρευτεί ότι θα παραµείνουν στο τελευταίο σκαλοπάτι. Kαι µε αυτόν τον τρόπο οι γιουγκοσλάβοι σύντροφοι πάνε να εργαστούν σαν χειρώνακτες ή σαν εργάτες σε εκείνες τις χώρες όπου λείπουν τα εργατικά χέρια,
    εκτεθειµένοι στον κίνδυνο να βρεθούν στη µέση του δρόµου οποιαδήποτε στιγµή. Πρακτικά είναι, από αυτή τη σκοπιά, όπως οι Πορτορικάνοι σε σχέση µε τις HΠA.
    Aυτό συµβαίνει στη Γιουγκοσλαβία. H Πολωνία βαδίζει τον ίδιο δρόµο των Γιουγκοσλάβων, φανερά, καταργώντας µια ολόκληρη σειρά κολεκτιβοποιήσεων, επιστρέφοντας στην ατοµική ιδιοκτησία της γης, εγκαθιδρύοντας µια σειρά συστηµάτων
    ειδικών ανταλλαγών, κρατώντας επαφή µε τις Hνωµένες Πολιτείες.
    Στη Tσεχοσλαβακία και στη Γερµανία [ΛΔΓ] έχουν ήδη αρχίσει να µελετούν το γιουγκοσλαβικό µοντέλο για να το εφαρµόσουν. Αρα είναι µια σειρά χωρών που αυτή τη στιγµή αλλάζουν την κατεύθυνση της πορείας. Mπροστά σε ποιο
    πράγµα; Mπροστά σε µια πραγµατικότητα που δεν µπορεί κανείς να αγνοήσει και που συνίσταται στο γεγονός ότι, αν και δεν λέγεται, το δυτικό µπλοκ των ευρωπαϊκών χωρών προχωρά µε ρυθµούς ανώτερους από εκείνους του µπλοκ των λαϊκών
    δηµοκρατιών. Γιατί;

    el quinto regimiento

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  83. Και το χώσιμο του Τσε τόσο και σε Κίνα όσο και ΕΣΣΔ στην Αφροασιατική Σύνοδο που έγινε στην Αλγερία στις 26/2/1965, λίγο πριν φύγει από την Κούβα και παραιτηθεί όλων των αξιωμάτων του. Αυτο ειδικά για τον μπουμπούνα το σχολιαστή που δεν μπορει να καταλάβει τι συμβαινει ανάμεσα σε χώρες με διαφορετική παραγωγικότητα εργασίας. Υπάρχει και ένα αλλο αποσπασμα στις συζητήσεις στο υπουργείο βιομηχανίας. Θα το ανεβάσω κι αυτό.

    ΤΣΕ:

    Πώς μπορεί κανείς να εφαρμόσει τον όρο "αμοιβαία οφέλη" στις πωλήσεις των πρώτων υλών με τις διεθνείς τιμές, όταν αυτές (σ.σ. οι πρώτες ύλες) κοστίζουν απεριόριστο ιδρώτα και βάσανα στις υπανάπτυκτες χώρες και στην αγορά (σ.σ. από τις υπανάπτυκτες χώρες) των προϊόντων της βιομηχανίας από τα σημερινά, μεγάλα αυτοματοποιημένα εργοστάσια; Εάν εφαρμόζουμε αυτό το είδος των σχέσεων μεταξύ των δύο ομάδων κρατών, πρέπει να συμφωνήσουμε ότι οι σοσιαλιστικές χώρες είναι, κατά κάποιο τρόπο, συνένοχες με την ιμπεριαλιστική βιομηχανική εκμετάλλευση. Μπορεί να αντιτάξει κανείς ότι το μέγεθος των συναλλαγών με τις υπανάπτυκτες χώρες είναι ένα σημαντικό τμήμα του εξωτερικού εμπορίου των σοσιαλιστικών χωρών. Αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια, όμως δεν εξαφανίζει τον ανήθικο χαρακτήρα αυτής της συναλλαγής. Οι σοσιαλιστικές χώρες έχουν το ηθικό καθήκον να ξεφορτωθούν οριστικά την σιωπηρή συνενοχή με τις εκμεταλλευτικές χώρες της Δύσης. Το γεγονός ότι το εμπόριο σήμερα είναι μικρό δε σημαίνει πολλά. Το 1959, η Κούβα πουλούσε ζάχαρη μόνο περιστασιακά σε μια χώρα μέλος του σοσιαλιστικού μπλοκ, συνήθως μέσω Αγγλων μεσαζόντων ή μεσαζόντων από άλλες χώρες. Σήμερα το 80% του εμπορίου της Κούβας, είναι μ' αυτή την περιοχή. Ολες οι ζωτικές της προμήθειες προέρχονται από το σοσιαλιστικό στρατόπεδο και στην πραγματικότητα εντάχθηκε σ' αυτό. Δε μπορούμε να πούμε ότι αυτό έγινε μόνο από την αύξηση του εμπορίου, ούτε ότι σ' αυτή την αύξηση στο εμπόριο επέδρασε η καταστροφή της παλιάς τάξης και η υιοθέτηση του σοσιαλιστικού πρότυπου ανάπτυξης, και τα δύο άκρα συγκοινωνούν και αλληλοσυσχετίζονται....

    Δεν υπάρχει άλλος ορισμός του σοσιαλισμού πιο έγκυρος για μας από την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Οσο αυτό δεν επιτυγχάνεται, είμαστε στο στάδιο της οικοδόμησης της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Κι αν αντί να επιτυγχάνουμε αυτό το σκοπό, η καταστροφή της εκμετάλλευσης βαλτώσει ή χειρότερα αντιστραφεί, τότε είναι λάθος ακόμα και να μιλάμε ότι οικοδομούμε το σοσιαλισμό».

    el quinto regimiento

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  84. Ξανά Τσε σελ. 9 απο το pdf που ανέβασα, αυτο αφιερώνεται και σε κάποιους εξυπνάκηδες που έλεγαν οτι ο Τσε δεν ήταν υπερ της εκβιομηχάνισης της Κούβας, και ότι πραγατοποιούναν σοσιαλισμος στη Κούβα χωρις επενδύσεις σε βαριά βιομηχανία. Ο,τι να ναι.

    Τσε:
    Eµείς αντίθετα πρέπει να επεξεργαστούµε ένα σχέδιο πρόβλεψης µε τις ιδέες µας, ακόµα κι αν δεν υπάρχει ένα σχέδιο εθνικής πρόβλεψης, υποτάσσοντάς το φυσικά στις αντιλήψεις που θα έχει η κυβέρνηση σε σχέση µε κάθε σηµείο και µετά, µε την
    ελευθερία δράσης που θα µας δοθεί, να πάρουµε τις εσωτερικές αποφάσεις. Kαι, από αυτήν την οπτική γωνία, πρέπει να σεβαστούµε απολύτως τα βασικά χαρακτηριστικά που έχουµε υποδείξει, δηλαδή την ανάπτυξη µιας µηχανοκατασκευαστικής
    βιοµηχανίας, που να είναι σε θέση, τουλάχιστον, να σιγουρέψει µια ισχυρή βάση για τις επισκευές και την ανάπτυξη ορισµένων ειδικών τύπων µηχανικού εξοπλισµού για τη γεωργία. Επίσης την ανάπτυξη της γεωλογίας, της ορυκτολογικής
    δραστηριότητας, της εκµετάλλευσης των φυσικών πόρων γενικά και, όσο είναι δυνατό, όλων αυτών που αφορούν τους φυσικούς πόρους γεωλογικού τύπου, εξορυκτικού τύπου, που ξαναπέφτουν εξ ολοκλήρου στη δική µας δικαιοδοσία (εκτός
    από την αξιοποίηση των φυσικών και δυνητικών πηγών προσόδου, γεωργικού τύπου, όπως είναι για παράδειγµα, η καλλιέργεια του βαµβακιού, του Kenaf, δηλαδή εκείνων των ινών που εξάγονται από αυτά τα φυτά): και, σαν µακροπρόθεσµη
    γραµµή, την ανάπτυξη της χηµείας [χηµικής βιοµηχανίας] και της αυτοµατοποίησης.


    Ολοι εσείς γνωρίζετε τον τρόπο σκέψης µας, µε κίνδυνο να ακούσετε να επαναλαµβάνεται ακατάπαυστα: αυτές είναι οι βάσεις της ανάπτυξης του κοµµουνισµού. Δεν είναι οι βάσεις, είναι οι συνθήκες, ας πούµε οι αναγκαίες συνθήκες, για να µπορέσουµε να φτάσουµε στον κοµµουνισµό.

    AπΆ την άλλη πλευρά, υπάρχει µια άλλη συνθήκη [προϋπόθεση] που πρέπει να σεβόµαστε, και είναι το γεγονός ότι όλες οι νέες επενδύσεις πρέπει να έχουν µια καθορισµένη παραγωγικότητα, δηλαδή πρέπει να γίνονται µε τρόπο που η δουλειά να
    δίνει απόδοση αντίστοιχη στα παγκόσµια µέτρα [µέσους όρους]. Eποµένως, ακριβώς το αντίθετο από αυτό που έχουµε κάνει ως τώρα, δεδοµένου ότι όλες οι επιχειρήσεις που εγκαινιάστηκαν είναι µηχανικά εργοστάσια, σε γενικές γραµµές µε
    καθυστερηµένη τεχνολογία, και κάποιες χηµικές βιοµηχανίες, επίσης και αυτές µε καθυστερηµένη τεχνολογία, που αποδίδουν πολύ λίγο στη µέση παραγωγικότητα της χώρας. Kαι βέβαια βρίσκονται πολύ πιο κάτω από την παγκόσµια παραγωγικότητα.
    Aυτές οι µελέτες [µετρήσεις] έχουν γίνει ή στο παγκόσµιο µέσο επίπεδο -που είναι εκείνο του υπουργείου, µε τις γενικές γραµµές που εδώ χαράσσονται- ή στο επίπεδο καθεµιάς επιχείρησης, προσέχοντας από τη µια µεριά να ανανεώσουµε τις
    εγκαταστάσεις, και από την άλλη να ανταποκριθούµε στις αυξανόµενες ανάγκες του πληθυσµού σχετικά µε µια σειρά προϊόντων που πρέπει να διανεµηθούν στο εσωτερικό της χώρας. Aυτοί πρέπει να είναι οι γενικοί προσανατολισµοί που θα
    υιοθετηθούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  85. και τώρα θα με συγχωρέσετε αλλα πρέπει να αποτελειώσουμε τον Τροτσκίζοντα που κοπιάρει Τ. Κλιφ και νομίζει οτι ξέρεις απο πολιτικη οικονομία. Λιγο Μαρξ, για να τελειώσουμε τον τροτσκίζοντα

    "Ο άμεσος σκοπός της καπιταλιστικής παραγωγής είναι η παραγωγή όχι εμπορευμάτων, αλλά υπεραξίας, είτε κέρδους στην αναπτυγμένη της μορφή, όχι προϊόντων αλλά πρόσθετων προϊόντων. Από την άποψη αυτή η ίδια η εργασία είναι παραγωγική μονάχα, εφόσον δημιουργεί κέρδος, είτε πρόσθετο προϊόν για το κεφάλαιο. Εφόσον ο εργάτης δεν το δημιουργεί, η δουλειά του δεν είναι παραγωγική. Η μάζα
    , επομένως, της παραγωγικής δουλειάς που χρησιμοποιείται, παρουσιάζει για το κεφάλαιο ενδιαφέρον μονάχα εφόσον χάρη σ' αυτήν -είτε ανάλογα μ' αυτήν- αυξάνει το ποσόν της πρόσθετης εργασίας, μονάχα εφόσον είναι απαραίτητος στο κεφάλαιο ο χρόνος που τον ονομάσαμε αναγκαίο χρόνο εργασίας.
    Εφόσον η εργασία δε δίνει αυτό το αποτέλεσμα, είναι περιττή και πρέπει να διακοπεί. Σκοπός της καπιταλιστικής παραγωγής είναι πάντοτε η δημιουργία της ανώτατης υπεραξίας, είτε του ανώτατου πρόσθετου προϊόντος, με τη χρησιμοποίηση του ελάχιστου δυνατού κεφαλαίου. Εφόσον δεν πετυχαίνεται το αποτέλεσμα αυτό με την υπέρμετρη εργασία των εργατών, εμφανίζεται η τάση του κεφαλαίου να επιζητεί να παραχθεί το δοσμένο προϊόν με τη λιγότερη δυνατή απώλεια, να επιζητεί την εξοικονόμηση εργατικής δύναμης και τον περιορισμό
    των εξόδων
    ...
    ( Θεωρίες για την υπεραξία, τόμ. II, Μέρος 2)

    Kατάλαβες κύριε τροτσκίζοντα; κάνε μας τη χάρη λοιπόν.. σε χώρες σαν τη Ρωσσία του 21 και τη Κινα το 49, οι καπιταλιστές θα αποζητούσαν τον αύξηση της ΑΝΩΤΑΤΗΣ υπεραξιας ή του ανώτατου κέρδους μέσω του ελάχιστου δυνατού κεφαλαίου. Δεν υπήρχε περίπτωση να τοποθετήσουν επενδύσεις σε σταθερο κεφάλαιο και αντιστοιχα μεγάλο μεταβλητο κεφάλαιο στη βαριά βιομηχανία, που ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Συνέχισε το σπαμάρισμά σου ελεύθερος. Η κινα ακολούθησε αυτο το καπιταλιστικο δρόμο. Η ΕΣΣΔ δεν ακολούθησε αυτο το δρομο, γιατι δεν κυνηγούσε το κέρδος. Απλά τα πραγματα ΤΟΝΥΚΛΙΦΙΣΤΕΣ.


    el quinto

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  86. Και τώρα για τις 10 μεγάλες σχέσεις. Πραγματικά μερικές φορές απορώ, διαβάζει κανεις τι γράφει ο Μαο;
    http://www.marx2mao.com/Mao/TMR56.html#c1
    25 Απριλίου 1956


    Πάμε στη πρώτη μεγάλη σχέση. Αφου γράφει λοιπόν ότι εμεις δινουμε προτεραιότητα στη βαριά βιομηχανία, μετά ... γραφει ακριβώς τα αντιθετα. Οποιος ομως δεν γνωρίζει τις σκληρές μάχες που δόθηκαν απο τον στάλιν μες στην ΕΣΣΔ, ΕΙΔΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΜΠΟΥΧΑΡΙΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΕΞΙΟΥΣ για το ζήτημα της προτεραιότητας των επενδύσεων στη βαριά βιομηχανία, το προσπερνά το θέμα. ΚΑΛΑ ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΠΟΤΕ ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΛΕΝΙΝΙΣΜΟΥ;

    Το πρώτο πράγμα που έκαναν οι Μαλένκοφ-Μπέρια και μετά ο Χρουτσόφ μετά το θανατο του Στάλιν ήταν να πειράξουν τις επενδύσεις στη βαριά βιομηχανία. Και αυτο μάλιστα το εφάρμοσαν σε ολες τις Λαϊκές Δημοκρατίες, με πρώτη-πρώτη την Ουγγαρία και βεβαίως τη ΛΔΓ, που τους είπαν να σταματήσουν την σοσιαλιστική οικοδόμηση.

    1η μεγάλη σχέση λοιπόν

    In dealing with this relationship we have not made mistakes of principle. We have done better than the Soviet Union and a number of East European countries. The prolonged failure of the Soviet Union to reach the highest pre-October Revolution level in grain output, the grave problems arising from the glaring disequilibrium between the development of heavy industry and that of light industry in some East European countries -- such problems do not exist in our country.

    [τα ψέματα τα ίδια, το γεγονότας ότι η ΕΣΣΔ δέχτηκε εισβολή απο Ανταντ, Λευκους, και τεχνητό λιμο απο τους εχθρούς της για να ανατραπει η εξουσία των μπολσεβίκων, ξεχνιέται, πάει περίπατο]

    Their lop-sided stress on heavy industry to the neglect of agriculture and light industry results in a shortage of goods on the market and an unstable currency.

    [Εδώ γελάμε, το σταθερό συνάλλαγμα για το Μάο θα προερχόταν από την ελαφριά βιομηχανία, τρομερό συμπέρασμα. Ολοκληρη η μπουχαρινική θεωρία εκτυλισσεται μπροστά μας.]


    We, on the other hand, attach more importance to agriculture and light industry. We have all along attended to and developed agriculture and have to a considerable degree ensured the supply of grain and raw materials necessary for the development of industry. Our daily necessities are in fairly good supply and our prices and currency are stable.



    el quinto

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  87. The problem now facing us is that of continuing to adjust properly the ratio between investment in heavy industry on the one hand and in agriculture and light industry on the other in order to bring about a greater development of the latter. Does this mean that heavy industry is no longer primary? No. It still is, it still claims the emphasis in our investment. But the proportion for agriculture and light industry must be somewhat increased.

    What will be the results of this increase? First, the daily needs of the people will be better satisfied, and, second, the accumulation of capital will be speeded up so that we can develop heavy industry with greater and better results. Heavy industry can also accumulate capital, but, given our present economic conditions, light industry and agriculture can accumulate more and faster.

    [Κατάλαβες κύριε ΣΧΟΛΙΑΣΤΑ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ Ο ΜΑΟ ΜΕ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ, δεδομένων των συνθηκών λέει, η ελαφριά βιομηχανία και η αγροτική οικονομία συσσωρεύουν περισσότερο και ΤΑΧΥΤΕΡΑ, ειπαμε ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ]


    Here the question arises: Is your desire to develop heavy industry genuine or feigned, strong or weak? If your desire is feigned or weak, then you will hit agriculture and light industry and invest less in them. If your desire is genuine or strong, then you will attach importance to agriculture and light industry so that there will be more grain and more raw materials for light industry and a greater accumulation of capital. And there will be more funds in the future to invest in heavy industry.

    There are now two possible approaches to our development of heavy industry: one is to develop agriculture and light industry less, and the other is to develop them more. In the long run, the first approach will lead to a smaller and slower development of heavy industry, or at least will put it on a less solid foundation, and when the over-all account is added up a few decades hence, it will not prove to have paid. The second approach will lead to a greater and faster development of heavy industry and, since it ensures the livelihood of the people, it will lay a more solid foundation for the development of heavy industry.


    Σορρυ δεν εχω χρονο να το μεταφράσω τώρα. Εδώ ομως ειναι ολα τα λεφτά. ο Μάο εξηγει οτι ο καλύτερος δρομος ειναι να αναπτυχθει πρώτα η ελαφριά βιομηχανία και μετά απο την συσσώρευση στην ελαφρια βιομηχανία να αρχίσει να αναπτύσσεται η βαριά βιομηχανία!!!
    Εδώ εχουμε να κάνουμε ακριβώς με το καπιταλιστικο δρομο ανάπτυξης της διευρυμένης αναπαραγωγής στο καπιταλισμό. MIΛΑΜΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΕΣ ΜΑΧΕΣ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ Ο ΣΤΑΛΙΝ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΣΣΔ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΜΠΟΥΧΑΡΙΝ.
    Στην αρχή της ΝΕΠ, τα πρώτα χρόνια, ακολουθούνταν αυτος ο δρόμος ακριβώς για να απακατασταθει το εμποριο και η αγροτικη οικονομια που ειχε καταστραφει απο το πόλεμο, μετά ομως οι επενδύσεις δίνονταν πρώτα και κύρια στη βαριά βιομηχανία. Την ίδια στιγμή οι επιτροπές φτωχολογιάς καραδοκούσαν και μπούκαραν στις αποθήκες των κουλάκων για να πάρουν ότι περισσευμα δεν διέθεταν στην αγορά, κερδοσκοπώντας με το νομο της προσφοράς και της ζήτησης. Αυτα στη κινα, υπήρξαν μονο στην αρχή, μετά οι κουλάκοι αφέθηκαν ελεύθεροι να κάνουν οτι θέλουν.

    Ολες οι υπόλοιπες σχέσεις αναφέρονται στην διάλυση της κεντρικής διοίκησης , δίνοντας αρμοδιότητες σε νομους, δήμους, κοινότητες, συνεταιρισμούς να κάνουν τα κουμάντα τους σε επιχειρήσεις. Ειναι καρμπόν τα χνάρια του Χρουτσόφ.

    el quinto

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  88. Να σε ρωτήσω κάτι, αφού ο Χότζα και το αλβανικό κόμμα τα είχαν όλα τόσο καθαρά και ξάστερα, μπορείς να μας μιλήσεις λίγο για την οικοδόμηση στην Αλβανία; Εκεί τι πήγε στραβά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  89. Τακτικος σχολιαστης16 Ιουνίου 2016 στις 4:55 μ.μ.

    α. τωρα παιζει να μας αρχισεις και τον Πολ ποτ. Ειναι να μην σε τσιγκλισει κανεις. Επιμενεις για .Τον νυ κλιφτ. ΜΕ ειδες να χρησιμοποιω εστω και ενα επιχειρημ απ αυτονα; e; O T.K. ειναι ο ευκολος στοχος γιατι εγω ΔΕΝ τον ξερω, κακομοιρημου αλοιμονο σου αν στρωθω κατω. Παρολαυτα, αφου τρωγεσαι δες μονο ποτε πρωτομιλησε ο Λενιν για γραφειοκρατια, στην ρωσια. Για 'κρατικο καπιταλισμο' με την εννοια που φανταζομαι απο τα συμφραζομενα δινει ο Κλ. δεν ασχοληθηκα. Πολλα απο τα επιχειρηματα του Κλ και του τροτσκισμου εσυ τα χρησιμοποιεις, οπως (τυχαιο παραδειγμα) οτι το ριξανε στην παραγωγη οπλων για εξαγωγη ή οτι υπηρχε κλοπη υπεραξιας στις οικον, σχεσεις μεταξυ των χωρων του συνασπισμου. Αυτα και μονον θαμου αρκουσαν για να σε βαλω μαζι , με τους τροτσκιστες. Εγω ομως δεν ισχυριστηκα ποτε αυτα τα πραγματα.

    ΟΛΑ οσα αραδιαζεις ειναι ασχετα με το θεμα.
    Σου ειπα οτι να λες ο α ο β ειναι οπορτουνιστης κλεφτης πρακτορας λαμογιο ειναι διαπιστωση. Πρεπει να εξηγησεις γιατι και πως βρεθηκε το κομμα και ο λαος σε αυτη την θεση. Παροτι ηχαν κατακτησει σχετικα προχωρημενο επιπεδο κοινωνικοποιησης (εστω με σπαταλες και γραφειοκρατια) ειχαν παραλληλα στεγη υγεια παιδεια διακοπες ελευθ.χρονο. ανεργια -)μηδεν

    Εξηγησα οτι ο νομος της αξιας δεν εμποδισε τον καπιταλισμο να αναπτυχθει.Πως ηταν δυνατον να εμποδισει το σοσιαλισμο. Ο ΣΤαλι εξηγει, στη εσσδ, ο νομος του σχεδιασμου (τομεας 1 να υπερτερει) επιβαλλεται στο νομο της αξιας παρολο που εχουμε αγορα, και τα μεσα καταναλωσης ειναι εμπορευματα. ΔΕΝ πρεπει να αφηνουμε το νομο της αξιας να κυριαρχει. Αν το καναμε λεει, θα σταματουσαμε να επενδυουμε στον τομεα 1, αφου δεν βγαζει κερδος. Που διαφωνεις;
    Eξηγησα οτι ο Μαρξ αναφερει ολους τους παραγοντες που αντιβαινουν στο νομο της αξιας. Ετσι ο νομος αυτος αποκτα σχετικη μονο ισχυ. Αν αυτα ισχυουν στοκαπιταλ. φαντασου ποσο περισσοτερο θα ισχυουν στο σοσιαλισμο-ανωριμο κομμουνισμο.
    ΣΑΝ απαντηση εβγαλες λογο περι Τροτσκισμου. ΚΑΙ με απειλησες οτι θα βαλεις κομματιααπο το κεφαλαιο. (αυτο ειναι σουρρεαλιστικο)
    Σου εξηγησα οτι αυτα δεν θα τα βρεις στον πρωτο τομο αλλα στο 3ο.
    Θα σε παρακαλουσα λοιπον να μην παραλογιζεσαι.

    Αρκει οτι ο Σταλιν μπορει και τα λεει σε 2 προτασεις καλυτερα απο εσενα. Αν βεβαια τα ιδια τα πω εγω, αρχιζεις την μικροσκοπικη εξεταση, και αφου δεν βρεις και λαθος (γιατι εγω τα απεδειξα αυτα) αρχιζεις το κατεβατο.
    Η ουσια ειναι απλη.

    Τη μπαρουφα οτι 'Το μέγιστο κέρδος έβγαινε σε μικρές βιοτεχνίες, εργαστήρια,' δεν την ξαναειπες βεβαια. (μπερδεψες μαλλον τον ανωριμο κομμουνισμο με τον πρωτογονο κομμουνσμο...
    .....
    Αρχισε ο αλλος τα κατεβατα ενταξει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  90. Φιλε Μεχμέτ Σέχου θα σε απογοητεύσω, δεν ειμαι χοτζικος . Το αντι-ρεβιζιονιστικο κινημα ξεκινησε απο νεαρά στελέχη εργάτες και φοιτητές, νεαρούς μαρξιστές που ήθελαν να συγκρουστούν με τα επίσημα ρεβιζιονιστικά "Κ"Κ. Οταν είδαν το Μάο αρχικά μετά το 64 να σηκώνει τη σημαια του ρεβιζιονιστικου αγώνα άρχισαν να τον υπερασπίζονται. Το ίδιο έκαναν και ολοι οι πολιτικοί πρόσφυγες στη Τασκένδη. Δεν τα εχωσαν ολοι στο Ζαχαριάδη. Η ομάδα Λακαρέα και αλλοι έμειναν πιστοι ως το τέλος στο Ζαχαριάδη, θεωρώντας βάσιμα ότι τα γράμματα ενάντια στο Μάο ήταν χαλκευμένα απο τη Γκα-Γκε-Μπε.

    Στη συνέχεια κάποιοι απο αυτους, εννοω τους μαοϊκούς όλου του πλανήτη, ειδαν οτι πολλά πράγματα δεν πήγαιναν καλά με την Κίνα, ακολούθησαν το Χότζα που έκανε κριτική στη Κινα. Μαζικά κομματα αλφανόβιλων αντιρεβιζιονιστών, υπήρξαν στη Γερμανία και στη Τουρκία, αλλα και στη Ν. Αμερική . Ο γνωστός σε όλους μας τούρκος σκηνοθέτης Γκιλμαζ Γιουνέι ήταν αλβανόφιλος. Μάλιστα τα τελευταία του ήθελε να φτιαξει μια ταινία για το ΔΣΕ.

    Κατα τα άλλα τη καλύτερη μπροσούρα για την Αλβανια και τον ανύπαρκτο σοσιαλισμο της θα τη βρειτε από την πρων αλβανόφιλη ΣΑΚΕ, με στοιχεια που προέκυψαν και απο επιτόπια έρευνα. Να πάτε οσοι θέλετε στα γραφεία της Κόντρας να την προμηθευτείτε.

    Αλλα μην νομίζετε οτι με τσιτάτα θα ξεφύγετε κύριοι-φιλοι μαοϊκοι. ΣΤην τελική αν οι σύντροφοι μου ήταν πρωην αλβανοφιλοι, εκαναν την αυτοκριτική τους και έπαψαν να ειναι. Μάλιστα ειχαν φροντίσει να ασκήσουν κριτική στο Χότζα, όσο ζούσε, εντος του κινήματος των αλβανόφιλων, όταν ολοι μαζι βρεθήκανε στην Ισπανία, για ζητήματα μικροαστικού εθνικισμού και ιδεολογικών και προγραμματικών παρεκκλίσεων που ήταν ήδη ισχυρά στην Αλβανια. Αυτα ειναι ολα ντοκουμενταρισμένα. Δεν πήραν θέση υπερ του ενος ή του άλλου στη σύγκρουση Βιετναμ-Καμπότζης, θεωρώντας ορθότατα ότι ήταν άδικος πόλεμος, μάχη δυο μεγάλων δυνάμεων, Ρωσσίας-Κίνας για τα δικά τους συμφέροντα, ενω ο Χότζα υπερ υπερ του Βιετνάμ

    Το ερώτημα που μένει ειναι, εσεις γιατι ειστε ακομη μαοϊκοι, όταν ακομη και ο Περισσός στα λόγια εχει εγκαταλείψει το Χρουτσοφ;

    el quinto

    υγ:
    κυριε τακτικε σχολιάστα, ο κοσμος ενδιαφέρεται για τα "κατεβατά" οχι για ανούσιες αντιπαραθέσεις. Συνέχισε να γραφεις τα δικά σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  91. Τακτικος σχολιαστης18 Ιουνίου 2016 στις 1:07 π.μ.

    Σκαλιζοντας βρισκουμε διαφορες αγριαδες πχ
    οτι λεεει ο Μαο ηθελε να βγαλει συναλλαγμα απο τα αγροτικα προιοντα για να ταισει τους καπιταλιστες του. Σου θυμιζω οτι χωρις τον φορο που επεβαλλε ο Λενιν στην αγροτικη παραγωγη προς εξαγωγη, μια που οι τιμες ηταν στο 1/3 των εγγλεζικων (4 με 14 απο μνημης) δεν θα ειχαμε σοσιαλισμο (και πιθανοτατα δεν θα ειχαμε ουτε σοσιαλιστικη εξουσια) . ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΘΩΣΙΩΣΗΣ γιατι το ειπε το Σταλιν.

    Ελα ομως που αυτα τα χρυσα ποσοστα απο τις εξαγωγες εφτιαξαν την βαση της παραγωγικης βασης του σοσιαλισμου ΤΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ 20-30.

    Και ο Σταλιν κανει κριτικη στα 1950 τα ξαναλεω τριτη φορα.

    Αν ο Μαο με αυτα τα χρηματα ταισε τους ταξικους του συνεργατες, που δεν το αποκλειω ΚΑΘΟΛΟΥ, θα πρεπει να προσκομισεις σαφεις και περιεκτικες περικοπες οχι σπαμς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  92. Τακτικος σχολιαστης18 Ιουνίου 2016 στις 1:37 μ.μ.

    Οταν εξεταζουμε την Κινα του 1950-60 πρεπει να διακρινουμε με την μεγιστη σαφηνεια και αναλυση) την οικονομικη της βαση (τους τροπους παραγωγης) απο τις ιδεες (τι ειπε ο Μαο, τι εννουσε, τι εγραψε η αποφαση του ταδε σωματος κτλ)το εποικοδομημα αλλα και απο την νομικη μορφη που παιρνουν αυτες οι ιδεες συνταγμα, νομοι, μορφες νομικης αποτυπωσης ιδιοκτησιας, (φοροι, επιδοτησεις κτλ)
    Διαφορετικα κανουμε μονο προπαγανδα.

    Σε αυτο το πλαισιο πρεπει να διευκρινιζουμε οικομονικους ορους και πως αυτοι εφαρμοστηκαν σε διαφορες περιπτωσεις.

    Θα βαλω καποια κομματια απο το αρθρο του Λενιν Για το φορο σε ειδος, οπως το βρηκα ονλαιν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  93. Τακτικος σχολιαστης18 Ιουνίου 2016 στις 1:42 μ.μ.

    (ΣΥΝΕΧΕΙΑ)

    O κρατικος καπιταλισμος ΟΠΩΣ ΟΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΕΝΙΝ ειναι το μονοπωλιο στο εξωτερικο εμποριο οπου το κρατος παρακρατει φορο σε σκληρο συναλλαγμα απο την εξαγωγη κυριως αγροτικων προιοντων. Τα προιοντα αυτα παραγονταν απο μεσαιους αγροτες (κουλακους).
    Αυτος ειναι ο ορος που χρησιμοποιει ο Λενιν. Εξαιτιας αυτου, η περιοδος της ΝΕΡ (νεα οικονομικη πολιτικη 1918-1922) ΟΠΟΥ ΕΦΑΡΜΟΣΤΗΚΕ Ο ΚΡ.ΚΑΠ. χαρακτηριζεται απο τον Λενιν σαν μεταβατικη περιοδος αναμμεσα στον καπιταλισμο και τον σοσιαλισμο.
    Αυτη η περιοδος ηταν απαραιτητη για την Ρωσια επειδη δεν ειχε καν καπιταλιστικη παραγωγικη βαση. Που σημαινει δεν θα μπορουσε να εχει ουτε σοσιαλισμο.
    (Συνεπως καθε συσχετιση με τωρινες καταστασεις δεν μπορει να εχει καμμια αληθινη αξια παρα μονον σε χωρες χωρις καπιταλιστικη βαση (αν υπαρχουν πια) Και σιγουρα δεν εχουν καμμια αξια για την σημερινη ελλαδα.)

    LENIN 'TAX IN KIND'
    ''State capitalism would be a step forward as compared with the present state of affairs in our Soviet Republic. If in approximately six months’ time state capitalism became established in our Republic, this would be a great success and a sure guarantee that within a year socialism will have gained a permanently firm hold and will have become invincible in this country.''
    'Ο κρατικος καπιταλισμος θα ειναι ενα βημα μπροστα σε σιγκριση με την παρουσα κατασταση στην Σοβιετικη μας Δημοκρατια. Αν σε εξι μηνες εγκαθιδρυθει ο κρ.καπ. στην Δημοκρατια μας, αυτο θα ηταν μεγαλη επιτυχια και μια εγγυηση οτι σε ενα χρονο ο σοσιαλισμος θα εχει κατακτησει μια στερεη βαση και θα εχει γινει απαρατηρητος.'
    ''Isn’t this the betrayal of socialism?
    We must deal with this point in greater detail.
    Firstly, we must examine the nature of the transition from capitalism to socialism that gives us the right and the grounds to call our country a Socialist Republic of Soviets.
    Secondly, we must expose the error of those who fail to see the petty-bourgeois economic conditions and the petty-bourgeois element as the principal enemy of socialism in our country.
    Thirdly, we must fully understand the economic implications of the distinction between the Soviet state and the bourgeois state.''
    'Δεν ειναι αυτο προδοσια του σοσιαλισμου;
    Πρωτα Πρεπει να εξετασουμε την φυση της μεταβασης απο τον καπιταλισμο στο σοσιαλισμο η οποια θα μας δωσει το δικαιωμα και τη βαση για να αποκαλεσουμε την χωρα μας Σοβιετικη Σοσιαλιστικη Δημοκρατια.
    Δευτερο, πρεπει να αποκαλυψουμε τα λαθη αυτων που δεν μπορουν να δουν οτι η μικροαστικες οικονομικες συνθηκες και ο μικροαστικος παραγων ειναι ο κυριος εχθρος του σοσιαλισμου στην χωρα μας.
    Τριτο, πρεπει να καταλαβουμε με πληροτητα τις οικονομικες συνεπαγωγες της διακρισης αναμμεσα στο Σοβιετικο κρατος και το αστικο κρατος.'

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  94. Τακτικος σχολιαστης18 Ιουνίου 2016 στις 2:24 μ.μ.

    LENIN TAX IN KIND
    (ΣΥΝΕΧΕΙΑ)

    '' Let us examine these three points.
    No one, I think, in studying the question of the economic system of Russia, has denied its transitional character. Nor, I think, has any Communist denied that the term Soviet Socialist Republic implies the determination of the Soviet power to achieve the transition to socialism, and not that the existing economic system is recognised as a socialist order.''
    'Ας εξετασουμε τα τρια αυτα σημεια.
    Κανεις, πιστευω, μελετωντας τοζητημα του οικονομικου συστηματος της Ρωσιας, δεν εχει αρνηθει το μεταβατικο του χαρακτηρα. ΟΥΤΕ, πιστευω, εχει κανεις κομμουνιστης αρνηθει οτι ο ορος Σοβιετικη Σοσιαλιστικη Δημοκρατια υποννοει την αποφασιστικοτητα της Σοβ. εξουσιας να επιτυχει την μεταβαση στο σοσσιαλισμο και ΟΧΙ οτι το υπαρχον οικονομικο συστημα αναγνωριζεται ως ενα σοσιαλιστικο καθεστως.'

    ''But what does the word “transition” mean? Does it not mean, as applied to an economy, that the present system contains elements, particles, fragments of both capitalism and socialism? Everyone will admit that it does. But not all who admit this take the trouble to consider what elements actually constitute the various socio-economic structures that exist in Russia at the present time. And this is the crux of the question. ''
    ' Ομως τι σημαινει η λεξη 'μεταβαση'; Σημαινει, σε σχεση με την οικονομια οτι το παρον συστημα περιεχει στοιχεια, κομματια, ψηγματα καπιταλισμου και σοσιαλισμου;
    Ολοι θα συμφωνησουν. Αλλα δεν θα προσπαθησουν ολοι να υπολογισουν ποια ειναι τα στοιχεια που πραγματικα συναπαρτιζουν τις διαφορες κοινωνικο-οικονομικες δομες που υπαρχουν στην Ρωσια σημερα. Και αυτος ειναι ο πηρυνας του ζητηματος.'

    ''Let us enumerate these elements:

    (1)patriarchal, i.e., to a considerable extent natural, peasant farming;

    (2)small commodity production (this includcs the majority of those peasants who sell their grain);

    (3)private capitalism;

    (4)state capitalism;

    (5)socialism.

    Russia is so vast and so varied that all these different types of socio-economic structures are intermingled. This is what constitutes the specific feature of the situation.''
    'Ας απαριθμισουμε τα στοιχεια αυτα
    1.Πατριαρχια, δηλαδη φυσικη αγροτικη παραγωγη
    2.Μικρη παραγωγη καταναλωτικων αγαθων, κυριως αγροτες που πουλουν την σοδεια τους
    3.Ιδιωτικος καπιταλισμος
    4.Κρατικος καπιταλισμος
    5.Σοσιαλισμος'

    ''The question arises: What elements predominate? Clearly, in a small-peasant country, the petty-bourgeois element predominates and it must predominate, for the great majority—those working the land—are small commodity producers. The shell of state capitalism (grain monopoly, state-controlled entrepreneurs and traders, bourgeois co-operators) is pierced now in one place, now in another by profiteers, the chief object of profiteering being grain.''
    'Εγειρεται το ζητημα: Ποια στοιχεια κυριαρχουν; Φανερα, σε μια χωρα μικρων αγροτων, οι μικροαστικο στοιχειο κυριαρχει και πρεπει να κυριαρχει γιατι η μεγαλη πλειοψηφια -αυτοι που καλλιεργουν- ειναι μικροπαραγωγοι καταναλωτικων προιοντων. Το κελυφος (η προστασια) του κρατικου καπιταλισμου, (μονοπωλιο στα σιτηρα, κρατικα ελεγχομενο εμποριο και επιχειρησεις, καπιταλιστες συνδιαχειριστες) εχει τωρα διαπεραστει σε ενα σημειο, μετα σε αλλο απο λαμογια, με κυριο αντικειμενο κερδοσκοπιας τα σιτηρα.'

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  95. Τακτικος σχολιαστης18 Ιουνίου 2016 στις 2:51 μ.μ.


    ΣΥΝΕΧΕΙΑ
    ''It is in this field that the main struggle is being waged. Between what elements is this struggle being waged if we are to speak in terms of economic categories such as “state capitalism”? Between the fourth and fifth in the order in which I have just enumerated them? Of course not. It is not state capitalism that is at war with socialism, but the petty bourgeoisie plus private capitalism fighting together against state capitalism and socialism. The petty bourgeoisie oppose every kind of state interference, accounting and control, whether it be state-capitalist or state-socialist. This is an unquestionable fact of reality whose misunderstanding lies at the root of many economic mistakes. The profiteer, the commercial racketeer, the disrupter of monopoly—these are our principal “internal” enemies, the enemies of the economic measures of the Soviet power.....We know perfectly well that the economic basis of profiteering is both the small proprietors, who are exceptionally widespread in Russia, and private capitalism, of which every petty bourgeois is an agent. We know that the million tentacles of this petty-bourgeois octopus now and again encircle various sections of the workers, that instead of state monopoly, profiteering forces its way into every pore of our social and economic organism.''

    'Είναι σε αυτό το πεδίο που ο κύριος αγώνας διεξάγεται. Αναμμεσα σε ποια στοιχεία διεξάγεται αυτός ο αγώνας, αν θέλουμε να μιλάμε με οικονομικής κατηγορίες όπως «κρατικός καπιταλισμός»; Μεταξύ του τέταρτου και του πέμπτου στη σειρά με την οποία έχω απαριθμησει με ακριβεια; Φυσικά και όχι. Δεν είναι ο κρατικός καπιταλισμός που βρίσκεται σε πόλεμο με το σοσιαλισμό, αλλά η μικροαστική τάξη συν ιδιωτικος καπιταλισμος αγωνίζονται μαζί ενάντια στον κρατικό καπιταλισμό και το σοσιαλισμό. Η μικροαστική τάξη αντιτίθεται σε κάθε είδους κρατική παρέμβαση, λογιστικής διαχείρισης και ελέγχου, είτε πρόκειται για κρατικό καπιταλιστικη ή κρατικο-σοσιαλιστική. Αυτό είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός της πραγματικότητας του οποίου η παρεξήγηση βρίσκεται στη ρίζα πολλών οικονομικών λάθων. Η κερδοσκόποι, οι μαυραγοριτες, οι διασπαστες του μονοπωλίου-αυτά είναι οι κύριοι μας «εσωτερική» εχθροί, οι εχθροί των οικονομικών μέτρων της σοβιετικής εξουσίας....Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η οικονομική βάση της κερδοσκοπίας είναι τόσο οι μικροί ιδιοκτήτες, οι οποίοι είναι εξαιρετικά διαδεδομένοι στη Ρωσία οσο και ο ιδιωτικος καπιταλισμος, εκ των οποίων κάθε μικροαστός είναι ένας παράγοντας. Γνωρίζουμε ότι τα εκατομμύρια πλοκάμια αυτού του μικροαστικού χταπόδιου τώρα και πάλι περικυκλώνουν διάφορα τμήματα των εργαζομένων, ότι αντί του κρατικού μονοπωλίου, η μαυρη αγορα αισχροκέρδεια διυσδυει σε κάθε πόρο της κοινωνιας και οικονομιας μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  96. Τακτικος σχολιαστης18 Ιουνίου 2016 στις 3:07 μ.μ.

    συνεχεια

    ''The petty bourgeoisie have money put away, the few thousands that they made during the war by “honest” and especially by dishonest means. They are the characteristic economic type, that is, the basis of profiteering and private capitalism. Money is a certificate entitling the possessor to receive social wealth; and a vast section of small proprietors, numbering millions, cling to this certificate and conceal it from the “state”. They do not believe in socialism or communism, and “mark time” until the proletarian storm blows over. Either we subordinate the petty bourgeoisie to our control and accounting (we can do this if we organise the poor, that is, the majority of the population or semi-proletarians, round the politically conscious proletarian vanguard), or they will overthrow our workers’ power as surely and as inevitably as the revolution was overthrown by the Napoleons and the Cavaignacs who sprang from this very soil of petty proprietorship. That is how the question stands. That is the only view we can take of the matter. . . .''

    'Η μικροαστική τάξη έχει το 'κομποδεμα', οι λίγες χιλιάδες που έκαναν κατά τη διάρκεια του πολέμου με «έντιμο» και ιδιαίτερα με ανέντιμο τρόπο. Είναι ο χαρακτηριστικος οικονομικος τύπος, που είναι η βάση της κερδοσκοπίας και του ιδιωτικού καπιταλισμού. Τα χρήματα είναι ένα πιστοποιητικό που δίνει το δικαίωμα στον κάτοχο να λάβει κοινωνικο πλούτο? και ένα τεράστιο τμήμα των μικρών ιδιοκτητών, που αριθμεί εκατομμύρια, προσκολλώνται σε αυτό το πιστοποιητικό και το αποκρυπτουν αυτό από το "κράτος". Δεν πιστεύουν στο σοσιαλισμό ή κομμουνισμό, και ειναι σε αναμονη έως ότου η προλεταριακή καταιγίδα κατευναστει. Είτε θα υποτάξουμε την μικροαστική τάξη με τον έλεγχο και τη λογιστική μας (μπορούμε να το κάνουμε αυτό, αν οργανώνουμε τους φτωχούς, δηλαδή, η πλειοψηφία του πληθυσμού ή ημι-προλετάριοι, γύρω από την πολιτικά συνειδητή προλεταριακή πρωτοπορία), ή θα ανατρέψουν την εργατικη μας εξουσία τοσο σίγουρα και τοσο αναπόφευκτα, όπως η επανάσταση ανατράπηκε από τον Ναπολέοντα και τους Cavaignacs που ξεπήδησαν από αυτό το ιδιο εδαφος της μικροαστικής επιχείρησης. Ετσι τιθεται το ζητημα. Αυτός είναι ο μόνη αποψη που μπορούμε να πάρουμε στο θέμα. . . .''

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  97. Τακτικος σχολιαστης18 Ιουνίου 2016 στις 3:44 μ.μ.

    συνεχεια
    ..........
    '' At present petty-bourgeois capitalism prevails in Russia, and it is one and the same road that leads from it to both large-scale state capitalism and to socialism, through one and the same intermediary station called “national accounting and control of production and distribution”. Those who fail to understand this are committing an un pardonable mistake in economics. Either they do not know the facts of life, do not see what actually exists and are unable to look the truth in the face, or they confine themselves to abstractly comparing “socialism” with “capitalism” and fail to study the concrete forms and stages of the transition that is taking place in our country.

    .... the best of them have failed to understand that it was not without reason that the teachers of socialism spoke of a whole period of transition from capitalism to socialism and emphasised the “prolonged birth pangs” of the new society. And this new society is again an abstraction which can come into being only by passing through a series of varied, imperfect and concrete attempts to create this or that socialist state.''
    'Προς το παρόν ο μικροαστικος καπιταλισμός επικρατεί στη Ρωσία, και αυτό είναι ο ίδιος δρόμος που οδηγεί από τον τόσο μεγάλης κλίμακας κρατικό καπιταλισμό και στο σοσιαλισμό, μέσω ενός και του ίδιου ενδιάμεσο σταθμό που ονομάζεται "εθνική λογιστική και τον έλεγχο της παραγωγής και της διανομής ". Όσοι αδυνατούν να κατανοήσουν αυτό διαπράττει ενα συγγνωστο λάθος στην οικονομία. Είτε δεν γνωρίζουν τα γεγονότα της ζωής, δεν βλέπουν τι υπάρχει στην πραγματικότητα και δεν είναι σε θέση να δούν την αλήθεια κατα πρόσωπο, είτε περιορίζονται σε αφηρημένες συγκρίσεις «σοσιαλισμόυ» με «καπιταλισμό» και αδυνατούν να μελετήσουν τις συγκεκριμένες μορφές και τα στάδια της μετάβασης που πραγματοποιείται στη χώρα μας.
    ΄....'δεν ήταν χωρίς λόγο που οι δάσκαλοι του σοσιαλισμού μίλησαν για όλη την περίοδο της μετάβασης από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό και υπογράμμισε τις «παρατεταμένες ωδίνες» της νέας κοινωνίας. Και αυτή η νέα κοινωνία είναι και πάλι μια αφηρημένη έννοια η οποία μπορεί να τεθεί σε λειτουργία μόνο περνώντας μέσα από μια σειρά από ποικίλες, ατελεις και συγκεκριμένες προσπάθειες για να δημιουργήσει αυτό ή εκείνο το σοσιαλιστικό κράτος.'

    '' It is because Russia cannot advance from the economic situation now existing-here without traversing the ground which is common to state capitalism and to socialism (national accounting and control) that the attempt to frighten others as well as themselves with “evolution towards state capitalism” is utter theoretical nonsense. This is letting one’s thoughts wander away from the true road of “evolution”, and failing to understand what this road is. In practice, it is equivalent to pulling us back to small proprietary capitalism.

    'Είναι επειδή η Ρωσία δεν μπορεί να προχωρήσει από την τώρινη οικονομική κατάσταση χωρίς να περασει από το έδαφος το οποίο είναι κοινό για κρατικό καπιταλισμό και στο σοσιαλισμό ( εθνική λογιστική και έλεγχο ) ότι η προσπάθεια να εκφοβίσουν τους άλλους , με « εξέλιξη προς κρατικού καπιταλισμού " είναι απόλυτη θεωρητική ανοησία .Αφήνουν τις σκέψεις τους να περιπλανηθουν μακριά από τον αληθινό δρόμο της « εξέλιξης » , και παραλείπουν να καταλαβουν τι είναι αυτός ο δρόμος . Στην πράξη , αυτό είναι ισοδύναμο με το τράβηγμα μας πίσω στο μικρό ιδιωτικο καπιταλισμό ''

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  98. Τακτικος σχολιαστης18 Ιουνίου 2016 στις 5:30 μ.μ.

    Στην εννοια του κρατικου καπιταλισμου, προστεθηκε αργοτερα, (1920;) μια ακομα σχεση. Η εκμεταλλευση φυσικου πλουτου απο ιδιωτες (δυτικοευρωπαιους μαλιστα) σε συμφωνια με το κρατος. Αυτο εγινε εφοσον το κρατος δεν ειχε στα χερια του μεσα παραγωγης και υπακουοντας στην αρχη οτι ο κρ.καπ. ειναι ενα σκαλοπατι πριν τον σοσιαλισμο. H μεγαλης κλιμακας αυτη παραγωγη ειναι δυνατον να σχεδιαστει, ενω η μικρο-αστικη παραγωγη που κυριαρχουσε τοτε, ηταν αδυνατο να σχεδιαστει.

    (Ειναι εντυπωσιακη η σιγκριση του κρ.καπ. οπως οριζεται απο τον Λενιν, με τον κ.μ.κ.που γνωρισαμε. Ο πρωτος (περα απο το οτι ειναι σχεδιασμενος απο το σοσιαλιστικο κρατος, στην ουσια μεταφερει κερδος του ιδιωτη (απο την εκμεταλλευση του φυσικου πλουτου) προς το κρατος υπο την μορφη φορου, κερδος το οποιο το κρατος χρησιμοποιει για την κομμουνιστικη παραγωγικη βαση (εξηλεκτρισμος και αλλα εργα υποδομης).
    Αντιθετα ο δυτικος κρατικομονοπωλιακος καπ. εξυπηρετει τον ιδιωτικο καπιταλισμο προσφεροντας του πχ ρευμα σε προνομιακες τιμες (χωρις να υπολογισουμε το 'βερεσε'). Με αυτο τον τροπο, με φθηνο κοστος παραγωγης δυναμωσε στις δεκαετιες 1940-σημερα η ιδιωτικη οικονομια στην ελλαδα και τις αλλες χωρε ςτη;ς δυσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ

Η κε του μπλοκ είναι ανοιχτή σε κάθε σχόλιο που προσπαθεί να προσθέσει κάτι στην πολιτική συζήτηση
Αρκεί να έχει κάποιο διακριτό ψευδώνυμο ως υπογραφή.