Εάν η ελευθερία είναι η συνείδηση της αναγκαιότητας, μαρξιστικά μιλώντας, το 44' έμεινε στου δρόμου τα μισά, γιατί η πρωτοπορία του κινήματος δε συνειδητοποίησε την αναγκαιότητα να οδηγήσει τον απελευθερωτικό αγώνα ως το τέλος, να απαλλάξει το λαό από τους δυνάστες του και να δώσει στην απελευθέρωση διπλή σημασία, εθνική και κοινωνική, γιατί η πρώτη χωρίς τη δεύτερη είναι μετέωρο βήμα στο κενό, χωρίς αίσιο τέλος, όπως γίνεται συνήθως στις ταινίες της Φίνος Φιλμς.
Κι ο λαός δε νιώθει αφέντης στον τόπο του κι ελεύθερος, αλλά... απελεύθερος, σαν το δούλο που του χάρισε ο αφέντης την ελευθερία του, μισή και χωρίς δικαιώματα, μια μεσοβέζικη κατάσταση, που δεν ταυτίζεται με την προηγούμενη σκλαβιά, αλλά την αναπαράγει έμμεσα σε μια σειρά άλλα επίπεδα.
Το ίδιο περίεργος είναι κι ο εορτασμός της σημερινής επετείου, που αναπαράγει την αμηχανία της άρχουσας τάξης μπροστά στην Εαμική εποποιία και τα ιστορικά γεγονότα. Οι επίσημες αρχές τιμούν και γιορτάζουν την είσοδο της χώρας στον πόλεμο κι όχι την απελευθέρωσή της, γιατί έτσι δεν είναι αναγκασμένοι να μιλήσουν για το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και τη δράση του, για το ΚΚΕ που ήταν ο βασικός αιμοδότης του (με την πιο συγκλονιστική κυριολεξία της έννοιας). Ή για τους "όρκους πίστης" του Παπανδρέου στη λαοκρατία, κάτω από την πίεση μιας κατακόκκινης πλατείας και ενός ορμητικού, λαϊκού χείμαρρου, που δίδαξαν πολλά τον επόμενο παπατζή της οικογένειας.
Ενώ το 40' θεωρούν ότι τους έρχεται" πιο βολικό" -με το ΚΚΕ σχεδόν διαλυμένο στην παρανομία- προτιμώντας να χρεώσουν το "ΟΧΙ" στα κατορθώματα του (δειλού κι άβουλου) δικτάτορα Μεταξά, που σύρθηκε από τα γεγονότα, παρά να προβάλουν το λαϊκό παράγοντα.
Ξέρεις τι είναι να πρέπει να μιλήσεις για την Καζέρτα, που ένας βασικό της σκοπός ήταν να απαγορέψει στον ΕΛΑΣ να μπει θριαμβευτής στην Αθήνα και τα μεγάλα αστικά κέντρα, για να μην τους φέρει προ τετελεσμένου; Για την υψηλή προστασία σε δωσίλογους και ταγματασφαλίτες, που θα τους φαίνονταν προσεχώς χρήσιμοι, στην επόμενη φάση των Δεκεμβριανών;
Να αναφέρεις τη μυστική συμφωνία των Άγγλων με τους Γερμανούς για την ομαλή εκκένωση των ελληνικών περιοχών, σε μια διαδικασία που θα έμοιαζε με πανηγυρική τελετή παραλαβής-παράδοσης υπουργείου, αν δεν ήταν ο ΕΛΑΣ; Ή τη στάση των"σύμμαχων Άγγλων" που άφηναν τους Γερμανούς να φύγουν ανενόχλητοι προς τα βόρεια, όπου θα αντιμετώπιζαν τον προελαύνοντα Κόκκινο Στρατό; Κι απέσπασαν 80 χιλιάδες στρατιώτες από τις πολεμικές επιχειρήσεις κατά της ναζιστικής Γερμανίας, για να επιβάλουν την κυριαρχία τους σε μια ελεύθερη χώρα, που την ήθελαν απελεύθερη;
Τι να γιορτάσει λοιπόν από όλα αυτά η αστική τάξη; Και πώς να τα παρουσιάσει στο αφήγημά της; Αμήχανα, σαν την περιφέρεια Αττικής, που έστησε στην περσινή επέτειο τιμητικές πλακέτες, όπου ανέφερε ελάχιστες φορές (όσο λιγότερες μπορούσε) τον ΕΑΜ-ΕΛΑΣ; Και σαν το φυλλάδιο του Σύριζα Καισαριανής για το Σκοπευτήριο, που κατάπιε τη γλώσσα του για τους κομμουνιστές και τους ΕΑΜίτες που εκτελέστηκαν; Ξέρεις τι είναι να θες να καπηλευτείς το ιστορικό φορτίο ενός αγώνα και να ντρέπεσαι να πεις ποιον τον έκαναν, με διευθύνσεις και ονόματα; Και να θυμάσαι γενικά και αόριστα το λαό, που τον είχες ξεχάσει όταν μιλούσες για το Μεταξά και το ΟΧΙ "του";
Κι είναι άραγε καιρός να παίρνει ο λαός τέτοια επικίνδυνα διδάγματα από την ιστορία, για να φροντίσει να μην επαναληφθεί σαν φάρσα ή σαν τραγωδία και να την πάρει στα χέρια του, για να την γράψει ο ίδιος, σύμφωνα με την αναγκαιότητα της εποχής;
Πώς η ανάγκη γίνεται η ιστορία...
Κι αυτή τη φορά δε θα γίνει σιωπή, δε θα αφήσουμε κανέναν να την ξαναγράψει και να την παραχαράξει σαν νικητής, και να αποσιωπήσει τα γεγονότα που δεν τον βολεύουν -οπότε τόσο το χειρότερο για αυτά.
Και το γεγονός είναι ένα και αδιαμφισβήτητο.
Λαέ θυμήσου, το χώμα που πατάς,
λευτέρωσε ο Άρης και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ
(ή με όποια άλλη πιθανή παραλλαγή του συνθήματος.
Ακόμα και το "λευτέρωσε ο Μάρκος και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ", που είδα σε μια σύριζα-εναλλακτική σελίδα, είναι αποδεκτό).
Το ΕΑΜ μας έσωσε από την πείνα κι από τη σκλαβιά. Κι αν δεν κατάφερε πλήρως αυτό το τελευταίο -γλιτώνοντάς μας κι από τη μισθωτή σκλαβιά και τον κόσμο της εκμετάλλευσης που σαπίζει- καταφέρνει να φωτίζει το δρόμο μας σήμερα, ακόμα και μέσα από τα λάθη και τις ανεπάρκειές του. Ακόμα και μέσα από τα τραγούδια του.
Έλα και πάρ' την μόνος σου τη λευτεριά
Με τραγούδια, όπλα και σπαθιά
Υστερόγραφο
Τούτες τις μέρες που ο άνεμος της ιστορικής αναθεώρησης μας κυνηγά, μπορείτε να πετύχετε διάφορες ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις της Περιφέρειας ή εκπομπές στη δημόσια τηλεόραση, με τους αυτονόητους περιορισμούς, βεβαίως-βεβαίως. Μην τις χάσετε!
Όποιος δεν πέτυχε την εναγώνια προσπάθεια του χτεσινού πάνελ (και του "μειλίχιου" συντονιστή Π. Χαρίτου) να κόψει τη φόρα του Μαργαρίτη, που μιλούσε μάλιστα κι από άλλο Στούντιο, δεν έχει δει τίποτα.
Κι ο λαός δε νιώθει αφέντης στον τόπο του κι ελεύθερος, αλλά... απελεύθερος, σαν το δούλο που του χάρισε ο αφέντης την ελευθερία του, μισή και χωρίς δικαιώματα, μια μεσοβέζικη κατάσταση, που δεν ταυτίζεται με την προηγούμενη σκλαβιά, αλλά την αναπαράγει έμμεσα σε μια σειρά άλλα επίπεδα.
Το ίδιο περίεργος είναι κι ο εορτασμός της σημερινής επετείου, που αναπαράγει την αμηχανία της άρχουσας τάξης μπροστά στην Εαμική εποποιία και τα ιστορικά γεγονότα. Οι επίσημες αρχές τιμούν και γιορτάζουν την είσοδο της χώρας στον πόλεμο κι όχι την απελευθέρωσή της, γιατί έτσι δεν είναι αναγκασμένοι να μιλήσουν για το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και τη δράση του, για το ΚΚΕ που ήταν ο βασικός αιμοδότης του (με την πιο συγκλονιστική κυριολεξία της έννοιας). Ή για τους "όρκους πίστης" του Παπανδρέου στη λαοκρατία, κάτω από την πίεση μιας κατακόκκινης πλατείας και ενός ορμητικού, λαϊκού χείμαρρου, που δίδαξαν πολλά τον επόμενο παπατζή της οικογένειας.
Ενώ το 40' θεωρούν ότι τους έρχεται" πιο βολικό" -με το ΚΚΕ σχεδόν διαλυμένο στην παρανομία- προτιμώντας να χρεώσουν το "ΟΧΙ" στα κατορθώματα του (δειλού κι άβουλου) δικτάτορα Μεταξά, που σύρθηκε από τα γεγονότα, παρά να προβάλουν το λαϊκό παράγοντα.
Ξέρεις τι είναι να πρέπει να μιλήσεις για την Καζέρτα, που ένας βασικό της σκοπός ήταν να απαγορέψει στον ΕΛΑΣ να μπει θριαμβευτής στην Αθήνα και τα μεγάλα αστικά κέντρα, για να μην τους φέρει προ τετελεσμένου; Για την υψηλή προστασία σε δωσίλογους και ταγματασφαλίτες, που θα τους φαίνονταν προσεχώς χρήσιμοι, στην επόμενη φάση των Δεκεμβριανών;
Να αναφέρεις τη μυστική συμφωνία των Άγγλων με τους Γερμανούς για την ομαλή εκκένωση των ελληνικών περιοχών, σε μια διαδικασία που θα έμοιαζε με πανηγυρική τελετή παραλαβής-παράδοσης υπουργείου, αν δεν ήταν ο ΕΛΑΣ; Ή τη στάση των"σύμμαχων Άγγλων" που άφηναν τους Γερμανούς να φύγουν ανενόχλητοι προς τα βόρεια, όπου θα αντιμετώπιζαν τον προελαύνοντα Κόκκινο Στρατό; Κι απέσπασαν 80 χιλιάδες στρατιώτες από τις πολεμικές επιχειρήσεις κατά της ναζιστικής Γερμανίας, για να επιβάλουν την κυριαρχία τους σε μια ελεύθερη χώρα, που την ήθελαν απελεύθερη;
Τι να γιορτάσει λοιπόν από όλα αυτά η αστική τάξη; Και πώς να τα παρουσιάσει στο αφήγημά της; Αμήχανα, σαν την περιφέρεια Αττικής, που έστησε στην περσινή επέτειο τιμητικές πλακέτες, όπου ανέφερε ελάχιστες φορές (όσο λιγότερες μπορούσε) τον ΕΑΜ-ΕΛΑΣ; Και σαν το φυλλάδιο του Σύριζα Καισαριανής για το Σκοπευτήριο, που κατάπιε τη γλώσσα του για τους κομμουνιστές και τους ΕΑΜίτες που εκτελέστηκαν; Ξέρεις τι είναι να θες να καπηλευτείς το ιστορικό φορτίο ενός αγώνα και να ντρέπεσαι να πεις ποιον τον έκαναν, με διευθύνσεις και ονόματα; Και να θυμάσαι γενικά και αόριστα το λαό, που τον είχες ξεχάσει όταν μιλούσες για το Μεταξά και το ΟΧΙ "του";
Κι είναι άραγε καιρός να παίρνει ο λαός τέτοια επικίνδυνα διδάγματα από την ιστορία, για να φροντίσει να μην επαναληφθεί σαν φάρσα ή σαν τραγωδία και να την πάρει στα χέρια του, για να την γράψει ο ίδιος, σύμφωνα με την αναγκαιότητα της εποχής;
Πώς η ανάγκη γίνεται η ιστορία...
Κι αυτή τη φορά δε θα γίνει σιωπή, δε θα αφήσουμε κανέναν να την ξαναγράψει και να την παραχαράξει σαν νικητής, και να αποσιωπήσει τα γεγονότα που δεν τον βολεύουν -οπότε τόσο το χειρότερο για αυτά.
Και το γεγονός είναι ένα και αδιαμφισβήτητο.
Λαέ θυμήσου, το χώμα που πατάς,
λευτέρωσε ο Άρης και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ
(ή με όποια άλλη πιθανή παραλλαγή του συνθήματος.
Ακόμα και το "λευτέρωσε ο Μάρκος και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ", που είδα σε μια σύριζα-εναλλακτική σελίδα, είναι αποδεκτό).
Το ΕΑΜ μας έσωσε από την πείνα κι από τη σκλαβιά. Κι αν δεν κατάφερε πλήρως αυτό το τελευταίο -γλιτώνοντάς μας κι από τη μισθωτή σκλαβιά και τον κόσμο της εκμετάλλευσης που σαπίζει- καταφέρνει να φωτίζει το δρόμο μας σήμερα, ακόμα και μέσα από τα λάθη και τις ανεπάρκειές του. Ακόμα και μέσα από τα τραγούδια του.
Έλα και πάρ' την μόνος σου τη λευτεριά
Με τραγούδια, όπλα και σπαθιά
Υστερόγραφο
Τούτες τις μέρες που ο άνεμος της ιστορικής αναθεώρησης μας κυνηγά, μπορείτε να πετύχετε διάφορες ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις της Περιφέρειας ή εκπομπές στη δημόσια τηλεόραση, με τους αυτονόητους περιορισμούς, βεβαίως-βεβαίως. Μην τις χάσετε!
Όποιος δεν πέτυχε την εναγώνια προσπάθεια του χτεσινού πάνελ (και του "μειλίχιου" συντονιστή Π. Χαρίτου) να κόψει τη φόρα του Μαργαρίτη, που μιλούσε μάλιστα κι από άλλο Στούντιο, δεν έχει δει τίποτα.
Την πέτυχα στο τέλος την εκπομπή, ξέρει κανείς αν θα ανέβει στο SITE της ερτ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιαννης
Το ανεβάσε ο 902 εντέλει
ΔιαγραφήΓιαννης
Ηταν απόλαυση η κόμπλα του Χαρίτου απέναντι στον Καθηγητή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω, Γιάννη, πως όλες είναι προσιτές στο Αρχείο της ΕΡΤ.
-----------------
Και, με την ευκαιρία, γίνεται καθαρό πια, ότι ο Β'ΠΠ άρχισε να αλλάζει χαρακτήρα αμέσως μετά την στροφή των όπλων υπέρ της ΕΣΣΔ, δηλαδή μετά το Κούρσκ, και με φορέα της αλλαγής αρχικά τις παληές πουτάνες, τους εγγλέζους.
Συμφωνήσανε να ...διευκολύνουν τους Γερμανούς να φύγουν απείραχτοι από την Ελλάδα, για να είναι όσο γίνεται πιο μάχιμοι απέναντι στον προελαύνοντα Κόκκινο Στρατό! Δεν ήταν πια εχθροί, μάλλον σύμμαχοι ήταν! Στα μουλωχτά, βέβαια, αλλά η βρωμοδουλειά στην Ελλάδα φάνηκε πολύ καθαρά, και επιβεβαιώνεται ο Φοίβος ο Τσέκερης, που μας έλεγε, πως οι εγγλέζοι βοηθήσανε τους Γερμανούς να απαγγιστρωθούν από τα νησιά, έτσι για να θυμηθούμε και εκείνη την παληά συζήτηση, με αφορμή πάλι τον Μαργαρίτη.
ναι το ανεβασε ο 902. ευτυχως υπαρχει ο μαργαριτης και η πολυ αξιολογη ομαδα του τμηματος ιστοριας της κε (σκολαρικος, γκικας και αλλοι) και ετσι οι αστοι ιστορικοι δεν μπορουν να κανουν/πουν ο,τι τους βολευει, κατι που αποδεικνυει οτι και η παρεμβαση μας στη διανοηση (π.χ. καθηγητες) ειναι σημαντικη και οτι η επιμονη του κομματος στην ερευνα της ιστοριας εχει δειξει ηδη αποτελεσματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ: Μεγαλειωδης ταπα μαργαριτη στον χαριτο οταν ο χαριτος ελεγε οτι το εισαγωγικο βιντεο απεφυγε τους χαρακτηρισμους για να μην προκαλεσει αντιδρασεις "ειμαι οπαδος του ο,τι εγινε όχι του πως παρουσιαζεται".
φανης
Καλή η παρέμβαση του Μαργαρίτη στην εκπομπή. Για ένα αρκετά παλιότερο βιβλίο του πάντως και πιο ειδικά ενός κομματιού που απασχολεί πότε πότε την επικαιρότητα (και προσφάτως) η άποψή μου-που στερείται βέβαια ακαδημαικών δαφνών-είναι αρκετά διαφορετική.
ΑπάντησηΔιαγραφήρα
http://atexnos.gr/gia-to-zitima-ton-tsamidon-a-meros/
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://atexnos.gr/gia-to-zitima-ton-tsamidon-b-meros/
https://www.youtube.com/watch?v=ML6rvtuhNQA
Αφήνω εδώ τα κείμενα που ασχολούνται με το βιβλίο που λέει ο ρα (τα οποία πάντως δεν ταυτίζονται με τη θέση του Μαργαρίτη) και το βίντεο με την παρέμβασή του στη χτεσινή εκπομπή
Εξαιρετικά καλός και ο Παπαστράτης στην χθεσινή εκπομπη και γενικοτερα με τη σταση του ολα αυτα τα χρονια και ο μαργαρίτης φυσικα. Συνωνοματος
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ αγώνας των ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΟΠΛΑ - ΚΚΕ- ΔΣΕ την δεκαετία του 40, είναι από αυτά τα κεφάλαια της ιστορίας που τα διαβάζεις, τα μελετάς, και απλά πεισμώνεις μέχρι τέρμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞυπνάς και από την πιο βαθιά μαυρίλα και κατάθλιψη, ακόμα και σε εποχές σαν την σημερινή που δεν κουνάει τίποτα!
Μαθαίνεις για όσα φοβερά και τρομερά γίνανε τότε από απλούς ανθρώπους (μερικά αγγίζουν και τον μύθο), μετά βλέπεις την κυρίαρχη πολιτική και ηθική σαπίλα, την λέρα και την κακομοιριά του οπορτουνισμού και της σοσιαλδημοκρατίας, της σημερινής κοινωνίας γενικά, και δεν μπορείς να τα ανεχτείς ούτε για μισό δευτερόλεπτο παραπάνω! Σου έρχεται ΜΟΝΟ να τα φέρεις όλα τούμπα όπως τότε!
Έτσι αυτός ο τιτάνιος αγώνας φωτίζει και εμάς σήμερα, και μας δείχνει τον δρόμο, όπως λέει και το τραγούδι!
Κατά τα άλλα απόλαυση ο Μαργαρίτης!
Ειδικά εκεί που περιγράφει το γιατί δεν γιορτάστηκε ποτέ επίσημα από τους αστούς η απελευθέρωση! Ξεβράκωμα της κυρίαρχης(ψεύτικης) ιστορικής αντίληψης και προπαγάνδας από κάθε άποψη, το καταχάρηκα!
Ιβάν Τζόνι
Η εκπομπή της ΕΡΤ ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία για να παρουσιαστεί η ιστορική αλήθεια και ο Μαργαρίτης πρωτίστως και μετά ο Παπαστράτης την εκμεταλλεύτηκαν με αριστοτεχνικό τρόπο. Καλά, ο δεξιός "ιστορικός" ήταν για κλάματα.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιδικά ο Μαργαρίτης, κυριολεκτικά παρέδωσε μάθημα επιστημονικού τρόπου παρουσίασης των θέσεων του Κόμματος πάνω σ αυτό το θέμα.
Φυσικά, συνεκτιμώντας και τις υπόλοιπες πολιτικές τους κινήσεις, είναι εμφανέστατη η πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ, μέσω της ΕΡΤ, να επαναλάβει την ταχτική της πρώτης περιόδου του ΠΑΣΟΚ, να προβάλλει το ΕΑΜ και την ιστορική πραγματικότητα για να κολακέψει τους "αριστερούς", ώστε να τα εκμεταλλευτεί μετά για δικό του όφελος.
Ναι σφυροδρέπανε, το είδα αρχικά το κείμενο στο καλό blog αλλά μιας και μετά είδα και αναδημοσίευση στο atexnos πήρα το θάρρος-και συγγνώμη για το ελαφρώς άσχετο με το κύριο θέμα της ανάρτησης-να σημειώσω και εδώ ότι κατά τη προσωπική μου τουλάχιστον γνώμη το συγκεκριμένο κομμάτι του βιβλίου του Μαργαρίτη, που είναι γραμμένο σε μια παλιότερη περίοδο, εγώ το βρίσκω αρκετά προβληματικό και θεωρώ ότι όταν βασίζεται κανείς πάνω σε αυτό για να εξετάσει τα συγκεκριμένα γεγονότα, ακόμα κι αν έχει καλές προθέσεις (κάτι που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι προφανώς παραπάνω από βέβαιο), έστω κι αν όντως δεν ταυτίζεται απολύτως με το βιβλίο, είναι λογικό να οδηγηθεί σε μια οπτική που νομίζω εξακολουθεί κάπως να απέχει από την πραγματικότητα εκείνης της περιόδου. Το παραπάνω ως προσωπική άποψη και μόνο.
ΑπάντησηΔιαγραφήρα
Ρα, νομίζω ότι είναι καλύτερο να στοιχειοθετήσεις τη γνώμη σου (κι ας βγούμε εκτός θέματος) ή ακόμα καλύτερα να το κάνεις στο Redfly ή στις Αμπελοφιλοσοφίες (το blog του Ποε), παρά να αφήνεις έτσι "να αιωρείται" η αρνητική κρίση σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημειώνω επίσης κάτι δευτερεύον: το κείμενο που έγραψε ο Ποε δεν είναι αναδημοσίευση, πρώτα στο Ατέχνως μπήκε.
Συγγνώμη ως προς το δεύτερο, χρονικά έτσι έτυχε και τα διάβασα εγώ (πρώτα στου Πόε) και σχημάτισα αυτή την εντύπωση αλλά προφανώς έχεις δίκιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο και ως προς το πρώτο.
ρα
"Έλα και πάρ' την μόνος σου τη λευτεριά
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τραγούδια, όπλα και σπαθιά"
Οι "ήρωες" επάξια έχουν πάρει τη θέση τους ανάμεσα στα τραγούδια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, κι ας είναι τραγούδι γραμμένο στα χρόνια της αντιδικτατορικής πάλης. Βλέπε εδώ:
http://kne.gr/98-featured/445-40
(κομμάτι 6)
Αυτό που συνέβη με την εκπομπή είναι κάτι που συμβαίνει αρκετές φορές και στην καθημερινότητα, εκεί που ο κόσμος συζητά ωραία και όμορφα μοιράζοντας πασούλες αντιδιαλεκτικής ο ένας στον άλλο και ξαφνικά πετάγεται (ξέρεις πως) ένας κομμουνιστής και πηδάει όλη τη συζήτηση. Μα γιατί ρε μεγάλε τόση εμμονή και δογματισμός (sic); Πρέπει δηλαδή να συμφωνούμε όλοι μαζί σου (sic No 2); Και γιατί γίνεσαι τόσο επιθετικός μαζί μας (sic No 3); Εμείς είμαστε υπέρ του να εκφράζονται όλες οι απόψεις δημοκρατικά πλην των ακραίων μη σοβαρών φασιστικών (γιατί υπάρχουν και σοβαρές τέτοιες) και εκείνων των κομμουνιστικών (γιατί υπάρχουν και καλές τέτοιες τύπου Κατρούγκαλου, Δελαστίκ, Λαφαζάνη κ.α. που δεν χωρούν στην παρένθεση) και συνδέονται με τον ολοκληρωτισμό (φουλ του sic με παπάδες).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου λέει λοιπόν και η ΕΡΤ – στην έδρα μας παίζουμε – περισσότεροι είμαστε – σε εξωτερικό πλάνο θα είναι – μη λένε ότι φοβόμαστε κιόλας. Μετά συνέβη, αυτό που συμβαίνει και με τον ΠΑΟΚ, κάθε φορά που δέχεται το πρώτο γκολ από τα αποδυτήρια. Καλώς τα, τα παιδιά, 15 – 0. Ο Π. Χαρίτος προσπαθούσε με συνεχή σφυρίγματα να ανακόψει το ρυθμό του αγώνα, μιας και αυτός από φιλικό εξελίχθηκε σε ταμπούρωμα και κατενάτσιο. Και φαντάζομαι το άγχος του σκηνοθέτη, να του φωνάζει στο ακουστικό : ΄΄ σφύρα το να τελειώνουμε ΄΄. Να σώσουμε δηλαδή τα προσχήματα, γιατί από αξιοπρέπεια δεν είχαμε ποτέ.
Μπορεί για το προλεταριάτο, ο σοσιαλισμός να είναι ιστορική αναγκαιότητα αλλά για την αστική τάξη, ιστορική αναγκαιότητα είναι να σώσει το τομάρι της. Απ’ αυτό απορρέει και το καθήκον του οπορτουνιστή, που δεν είναι άλλο απ’ το να μαζεύει τα σάλια των αφεντικών από το πάτωμα και αφού τα αναμασήσει, να φτύνει μ’ αυτά στα μούτρα το προλεταριάτο, που υποτίθεται ότι υπερασπίζει. Μπροστά σ’ αυτό το καθήκον, οτιδήποτε είναι αστικό είναι νόμιμο και οτιδήποτε νόμιμο είναι και ηθικό. Καμιά ξεφτίλα δεν αποτελεί ντροπή, το ανιστόρητο μπορεί κάλλιστα να είναι και επιστημονικό και η μύξα είναι βασικά μια τροφή πλούσια σε πρωτεΐνες. Και να με συγχωρείς Ρένα μου αλλά ο ριζοσπάστης πολύ σπάνια υπερβάλει. Απλά, καμιά φορά χρειάζεται να περάσει λίγος χρόνος για να επιβεβαιωθεί. Με τα ζόρια που τραβάει η αστική τάξη προβλέπω του χρόνου πάνελ με Καλύβα – Μαραντζίδη και σε εξωτερικό πλάνο ο Πλεύρης.
Β.Δ.