Φτηνό τρολ

Αν ήμουν φτηνό τρολ, θα φόρτωνα την εκτέλεση του Μπελογιάννη στο κακό παρακράτος, και θα τιμούσα τη μνήμη του συμμετέχοντας με τα μπούνια στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΝΑΤΟ, ΕΕ, κτλ). Έτσι αγαπάμε εμείς την Ελλάδα.

Αν ήμουν φτηνό τρολ, της κακιάς ώρας, θα έλεγα πως "είναι παράλογο να βλέπουμε τον κόσμο μόνο όπως είναι κι όχι όπως θα έπρεπε να είναι", τη στιγμή που θα πουλούσα αριστερό ΤΙΝΑ, ότι δηλαδή δεν υπάρχει εναλλακτική, πέρα από τα περήφανα, αριστερά μνημόνια.

Αν ήμουν φτηνό τρολ, Συριζαίικο, του 500άρικου, θα πετούσα ψαγμένες ατάκες του Θερβάντες, γεμάτες υπονοούμενο για το αριστεροχώρι, που κυνηγά χίμαιρες κι ανεμόμυλους: από τον καλό Σύριζα, μέχρι τον καλ(υτερ)ο καπιταλισμό με εθνικό νόμισμα. Εξάλλου, αν θες κάτι πάρα πολύ, όλος ο κόσμος συνωμοτεί για να αλλάξει μόνος του (κι ας μην το έλεγε ο Θερβάντες αυτό) χωρίς αίματα κι επαναστάσεις, που είναι για τη Δευτέρα Παρουσία.

Αν ήμουν φτηνό τρολ του Μαξίμου, θα διαδήλωνα στα νιάτα μου στη Γένοβα εναντίον της... παγκοσμιοποίησης (ο ιμπεριαλισμός ήταν από τότε "φτου-κακά" λέξη) και μιάμιση δεκαετία μετά θα υπέγραφα κείμενα της συμμαχίας του Νότου (ενάντια στον κακό Βορά, που δεν είναι ιμπεριαλιστές, αλλά εταίροι) όπου θα δικαιολογούσα, καθαρά και ξάστερα, το βομβαρδισμό συριακής βάσης από τις ΗΠΑ.
Σωτήρες των λαών Αμερικάνοι.
Φονιάδες είναι τα χημικά όπλα δικτατόρων...

Αν πάλι ήμουν φτηνό τρολ της εσωτερικής αντιπολίτευσης του Σύριζα...
θα έβγαζα ένα κείμενο με τις διαφωνίες μου, όπου βασικά δε θα διαφωνούσα σε τίποτα.
Θα έλεγα ότι πρέπει να επεξεργαστούμε εναλλακτικό σχέδιο, χωρίς να προτείνω καμία εναλλακτική, τίποτα συγκεκριμένο ενάντια στο κυρίαρχο πλαίσιο.
Θα πρότεινα να βγούμε στην κοινωνία, να κάνουμε θαρραλέο άνοιγμα στον κόσμο, για να μας πει "σφάξε με αγά μου να αγιάσω".
Και θα εστίαζα την κριτική μου στο προσφυγικό, το αναπτυξιακό μοντέλο με τα φαραωνικά έργα, το σπάσιμο καταλήψεων στέγης... οτιδήποτε δεν αφορά τις μνημονιακές δεσμεύσεις.

Αν ήμουν φτηνό, φιλοκυβερνητικό τρολ σε εφημερίδα που πουλάει αυτοδιαχειριζόμενο προφίλ, θα έλεγα ότι δεν έχω τίποτα κοινό με τον Καρτερό της Αυγής -πέρα από το αφεντικό που μας πληρώνει. Και θα του έκανα τη μούρη-κρέας, με τόσο σοβαρή κριτική.
Δε θα έλεγα κουβέντα για τον Τσίπρα που φόρτωσε την εκτέλεση του Μπελογιάννη στο παρακράτος -που είναι προφανώς κάτι άσχετο κι ανεξάρτητο από το κράτος.

Θα υπονοούσα πως οι άλλοι προσεγγίζουν ιδιοτελώς το κόμμα -που έχει ανθηρά οικονομικά, για να ταΐζει στρατιές υπαλλήλων, ξέρω γω- σε αντίθεση με τη δική μου, ηρωική πορεία σε ένα ανεξάρτητο, αυτοδιαχειριζόμενο εγχείρημα, όπου εργάζομαι με περισσή ανιδιοτέλεια, γινόμενος βασιλικότερος του βασιλέως.

Θα έλεγα τον πετεινό κεφάλα και τον Μπογιό υπετροφικό "εγώ" με καβαλημένο καλάμι, εγώ, ένας ταπεινός, στενός συνεργάτης του Χαρίλαου, που μου εκμυστηρευόταν όλες τις σκέψεις του.
Θα πίστευα πως ο Μαργαρίτης δεν τιμά την πανεπιστημιακή κοινότητα (που είναι γεμάτη από διάφορα κυβερνητικά γκεσέμια, που την κοσμούν) και την παρασύρει στο βούρκο των ψεμάτων και της αναθεώρησης.
Πως αντιγράφει σημεία της δουλειάς μου, αλλά κάτι έχει να πει κι η δικιά του, σε επίπεδο πηγών (πάλι καλά).

Θα έλεγα ότι ο Μαργαρίτης συμμετέχει στην αναθεώρηση της ιστορίας από το ΚΚΕ, άρα είναι κάτι σαν πρωτοπόρος στον αναθεωρητισμό του Καλύβα και του Μαραντζίδη. Χωρίς τσίπα, μόνο Τσίπρα. Αλλά όχι μόνο ο Μαργαρίτης. Και το ΚΚΕ...
Θα έπαιζα σαν έτοιμος από καιρό, σα γνήσιος αριστερός, το χαρτί της θεωρίας των δύο άκρων, ΚΚΕ και καλυβομαραντζίδηδες στο ίδιο τσουβάλι, όχι για να τους εξισώσω, αλλά για να βγάλω σκάρτο το μόνο που με ενδιαφέρει: το κόμμα.

Αν ήμουν φτηνό, τουιτερικό τρολ και ατσάλινος Κύπριος καθηγητής (διαιτησίας) θα κατάπινα τα γεγονότα, το ρόλο του ΑΚΕΛ και της Ρωσίας, αλλά όχι τα... εγκλήματα του ΚΚΕ, που γίνεται ένα με τον ευρωνατοϊκό ιμπεριαλισμό και φταίει επειδή μπορεί, και μόνο που υπάρχει.
Θα εξηγούσα για την πτώση διαρκείας (όπως στο πέναλτι του Παπουτσέλη) του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, που δεν έχει πέσει ακόμα τελείως και πάντως δεν έχει μετατραπεί σε ιμπεριαλισμό.
Θα έλεγα και για το δεξί πόδι του Αλωνεύτη και το "αριστερό ΑΚΕΛ", που είναι δεξί όπως το βλέπετε εσείς, από πίσω κι ανάποδα, κι όχι από εκεί που το βλέπουν οι πρωτοπορίες.

Αν ήμουν φτηνό τρολ της ΕΡΤ, θα έγραφα για κουμμουνιστικό κόμμα, με παχύ "ου" που δείχνει το προοδευτικό μας παρελθόν, όπως θα το έλεγε κι ένας παρακρατικός (αλλά προς θεού, όχι του κράτους) τη μετεμφυλιακή περίοδο.

Από τον Παπαγάλο στο τουίτερ

Αν ήμουν φτηνό τρολ (όπου το φτηνό αφορά τα επιχειρήματα, όχι το αντίτιμο)...
Ή μάλλον όχι, πάμε σε διαφορετικής τάξης περίπτωση, αφιλοκερδή.

Αν ήμουν Εαακίτης (απόψε στο κορμί της) θα ακολουθούσα τον Κουτσούμπα, στο κοινό του Χαρίτου, στο Focus (αφού δεν υπάρχει τηλεοπτικός Ενικός πια) για να πω πχ το παραμύθι του ευρωκομμουνισμού και του ΚΚΕ που στηρίζει το ευρώ.
Αλλά αν είχε καλύψει το ζήτημα του Ευρώ και δε με έπαιρνε να πω την ίδια ιστορία, θα το γυρνούσα στους τραμπούκους κνίτες, που κλέβουν πορτοφόλια.
Θα πήγαινα με το επιχείρημα, που αλείφει βούτυρο στο ψωμί των χρυσαυγιτών (για τους Παμίτες που μπλέκουν παντού σε καβγάδες-τσαμπουκάδες), ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η δίκη τους.

Κι αν ήμουν φτηνό τρολ του Περισσού, θα πήγαινα πίσω από τον Εαακίτη την ώρα που μιλούσε, να του πάρω το πορτοφόλι. Κι ύστερα που θα το έψαχνε, θα του έλεγα να ρωτήσει τον Κουτσούμπα, σίγουρα αυτός θα το έχει.
Αν ήμουν σε αθλητική εφημερίδα (για να κλέψω μια ιδέα του Μώμου) κι έπρεπε να γράψω για την εμφάνιση του ΓΓ στην ΕΡΤ, θα έγραφα: Survivor ο Κουτσούμπας, έφυγε με σπουδαίο διπλό από το κλειστό της Αγίας Παρασκευής.
Και θα έλεγα πως ο 902 ούτε στα πρωταπριλιάτικα αστεία του δεν μπορεί να πέσει έξω (για κολεγιά Αλαφούζου-Μαρινάκη, ώστε να παίζει ο ΠΑΟ στο Καραϊσκάκη), αφού πάνε για συνεργασία με τα κανάλια τους.

Κι αν περιέγραφα τους αγώνες του ΠΑΟ με τη Φενέρ για την Ευρωλίγκα, την άλλη βδομάδα, κι έβλεπα τον Παππά (που παίζει σκυλίσια άμυνα τον τελευταίο καιρό) να κλέβει την μπάλα πχ από τον Μπογκντάνοβιτς (που εμένα στη φάτσα μου θυμίζει το μικρό Νικόλα, όπως θα ήταν μεγάλος), θα σχολίαζα:
-Του πήρε την ταυτότητα και το πορτοφόλι. Αλλά τι περιμένεις; Με Κνίτη αδελφό δε μεγάλωσε στο σπίτι;

Τελικά πλάκα έχει να γίνεσαι πότε-πότε φτηνό τρολ. Αρκεί να το κάνεις για τη δική σου πλάκα, και να μην το πουλάς ακριβά, σαν υπηρεσία, όπως κάτι ανιδιοτελή καμάρια...