Δεν είμαι σίγουρος πόσο ενδιαφέροντα είναι αυτά τα κείμενα για την πλειοψηφία των αναγνωστών. Πάντως η κε του μπλοκ συνεχίζει -από εκεί που είχε σταματήσει- παρουσιάζοντας κάποια σημεία από την ομιλία της Αλέκας στην εκδήλωση των εκπαιδευτικών για τα 50 χρόνια από την επιβολή της δικτατορίας και μια δεύτερη σχετικά αυτοτελή θεματική για τη στρατηγική και την πολιτική στάση του ΚΚΕ, και κατ' επέκταση τη στάση των άλλων κομμάτων, στα χρόνια της χούντας.
Η Αλέκα ξεκίνησε με την εκτίμηση πως το ΚΚΕ βρέθηκε στη χειρότερη στιγμή της ιστορίας του -που είναι κατά τη γνώμη μου συζητήσιμη, εφόσον είχε προηγηθεί πχ η δικτατορία του Μεταξά, που είχε πρακτικά διαλύσει το κόμμα, κι ακολούθησε, πολλά χρόνια αργότερα, το τσουνάμι της παγκόσμιας αντεπανάστασης, που απειλούσε να μας πλακώσει. Αλλά υπάρχουν πολύ σοβαρά επιχειρήματα, για να στηρίξει κανείς αυτήν την άποψη.
Το κόμμα δεν είχε παράνομες οργανώσεις και πυρήνες κομματικών μελών στην Ελλάδα. Κινδύνευε να διαχυθεί στην ΕΔΑ. Είχε προβληματική στρατηγική αντίληψη που κινούνταν στη λογική των σταδίων -κάνοντας λόγο μάλιστα, προγραμματικά, για μη μονοπωλιακή (εθνική) αστική τάξη, που ήταν δυνητικός σύμμαχος. Κι είχε να αντιμετωπίσει στο εσωτερικό του τη δράση της οπορτουνιστικής ομάδας που επιδίωκε τη μετεξέλιξη της ΕΔΑ σε κόμμα, που θα αντικαθιστούσε το ΚΚΕ.
Η ομάδα αυτή (Παρτσαλίδη, Δημητρίου, Ζωγράφου) συγκρότησε το λεγόμενο ΚΚΕ εσωτερικού, μετά τη διάσπαση του 68', η οποία ουσιαστικά είχε συντελεστεί νωρίτερα -στα πλαίσια της 10ης ολομέλειας- αλλά δρομολογήθηκε κι οριστικοποιήθηκε μετά τη χούντα, στη 12η Ολομέλεια του 68', που είχε ιστορική σημασία, αλλά και συγκεκριμένους πολιτικούς περιορισμούς.
Το ΚΚΕ παρέμεινε συνεπές στην αναγνώριση του μαρξισμού-λενινισμού ως βασικής προγραμματικής αρχής, και δεν ξέπεσε ποτέ στο επίπεδο του χυδαίου αντισοβιετισμού, που κορυφώθηκε τη χρονιά της διάσπασης, με τη λεγόμενη άνοιξη της Πράγας και τη διαμόρφωση του ευρωκομμουνιστικού ρεύματος. Η διαφύλαξη αυτών των χαρακτηριστικών οφείλεται εν πολλοίς στις αποφάσεις της ολομέλειας, όπου βάρυνε με τη σειρά της -παίζοντας καθοριστικό ρόλο- η ιστορική παρακαταθήκη των μεγάλων λαϊκών αγώνων της δεκαετίας του 40'. Μπορεί το κόμμα να μην απαλλάχθηκε από προβληματικά στοιχεία στο πρόγραμμα και τη στρατηγική του, που αποτυπώθηκαν και στις επεξεργασίες των επόμενων χρόνων, αλλά το κόμμα "κρατήθηκε", δε χρειάστηκε να ξεκινήσει ξανά από το μηδέν, κάτι που θα ήταν δύσκολο κι οδυνηρό, όπως δείχνει η πείρα από την παγκόσμια επικράτηση της αντεπανάστασης τα τελευταία χρόνια.
Σχετικά με την ολέθρια απόφαση του 58' για τη διάλυση των παράνομων οργανώσεων, υπήρχε μεταξύ άλλων μια άποψη, που έκρινε ως σωστό αυτό το σκέλος, γιατί θεωρούσε ότι οι οργανώσεις είχαν διαβρωθεί από τους μηχανισμούς της ασφάλειας, αλλά πίστευε πως έπρεπε να δημιουργηθούν άλλες στη θέση τους.
Σε κάθε περίπτωση, το κόμμα αντιμετώπισε σοβαρές δυσκολίες από αυτό το λάθος, καθώς έστελνε στελέχη του από το εξωτερικό για να δημιουργήσουν οργανώσεις σχεδόν από το μηδέν, χωρίς να υπάρχει η στήριξη ενός παράνομου μηχανισμού. Παρά τις διαδοχικές συλλήψεις πολλών στελεχών από τα κλιμάκια που έστελνε στην Ελλάδα το κόμμα, η δουλειά αυτή έδινε μια ώθηση, σε συνδυασμό και με τη συμβολή παλιών στελεχών-αγωνιστών που αφήνονταν ελεύθεροι, στα πλαίσια της "φιλελευθεροποίησης" με τη χούντα.
Το κόμμα ήταν η μόνη δύναμη που αντιλαμβανόταν την ανατροπή της χούντας με όρους λαϊκής αντίστασης, κι αγωνιστικούς πυρήνες στη βάση και τους τόπους δουλειάς, κι όχι με συναντήσεις κορυφών χωρίς αντίκρισμα. Δεν κατάφερε όμως να ξεφύγει από τη λογική της ενότητας (και με τα αστικά κόμματα) στο πλαίσιο της αντιδικτατορικής πάλης.
Σε προγραμματικό επίπεδο, οι επεξεργασίες του 9ου Συνεδρίου ήταν πιο προσεκτικές, αλλά είχαν λαθεμένη στρατηγική, αφού εξακολουθούσαν να τοποθετούν τη λογική των σταδίων και μάλιστα προχωρούσαν σε περαιτέρω κατακερματισμό των διάφορων φάσεων της επαναστατικής μετάβασης, αφού το στάδιο της λεγόμενης "Νέας Δημοκρατίας" (που τον εισήγαγε ως όρο ο Μάο, για να τον "κλέψει" μετά ο Καραμανλής για το κόμμα του) προβαλλόταν ως η πρώτη βαθμίδα του πρώτου αντι-ιμπεριαλιστικού σταδίου.
Η Αλέκα έπιασε και το ερώτημα αν/τι θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αν το ΚΚΕ είχε άλλο πρόγραμμα και σωστά επεξεργασμένη, επαναστατική στρατηγική. Ο αντιδικτατορικός αγώνες θα έμπαινε οπωσδήποτε στην προμετωπίδα ως στόχος πάλης, αλλά αν δεν ήταν αποσπασμένος από το στρατηγικό στόχο της επανάστασης, θα είχαμε ίσως ταχύτερη ωρίμανση κάποιων παραγόντων. Παραμένει, ωστόσο, ανοιχτό ως ενδιαφέρον και ιντριγκαδόρικο "αντιδιαλεκτικό" ιστορικό ερώτημα, πώς θα μπορούσε να διαμορφωθεί (διαφορετικά) η τακτική του κόμματος στη δεδομένη συγκυρία, σε συνθήκες βαθιάς παρανομίας, κατά την αλλαγή φρουράς της Μεταπολίτευσης ή πιο πριν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Παράλληλα, υπήρχε το ζήτημα της νομιμοποίησης του ΚΚΕ, που έμπαινε ως στόχος ήδη από την προδικτατορική ΕΔΑ, κι οι ποικίλες αντιλήψεις αστών πολιτικών, που διαφοροποιούνταν από την κυρίαρχη γραμμή της απαγόρευσης της νόμιμης δράσης του, όπως πχ του Σοφοκλή Βενιζέλου και του Μαρκεζίνη, που πίστευαν ότι με αυτόν τον τρόπο η αστική εξουσία θα μπορούσε να ελέγξει καλύτερα το κόμμα.
Ενδιαφέρον είχε και μια αναφορά στη διαμόρφωση της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα και τις ανταγωνιστικές σχέσεις που αναπτύχθηκαν μεταξύ του "ΚΚΕ εσ." και του Α. Παπανδρέου -με το ΠΑΚ- για αυτό το ρόλο, οι οποίες καθόρισαν και τις βασικές διακυμάνσεις της αντιδικτατορικής ενότητας.
Περισσότερα, μετά την ανάγνωση της πρόσφατης σχετικής έκδοσης της Σύγχρονης Εποχής, ή μετά την παρουσίασή της στην έδρα της ΚΕ.
Η Αλέκα ξεκίνησε με την εκτίμηση πως το ΚΚΕ βρέθηκε στη χειρότερη στιγμή της ιστορίας του -που είναι κατά τη γνώμη μου συζητήσιμη, εφόσον είχε προηγηθεί πχ η δικτατορία του Μεταξά, που είχε πρακτικά διαλύσει το κόμμα, κι ακολούθησε, πολλά χρόνια αργότερα, το τσουνάμι της παγκόσμιας αντεπανάστασης, που απειλούσε να μας πλακώσει. Αλλά υπάρχουν πολύ σοβαρά επιχειρήματα, για να στηρίξει κανείς αυτήν την άποψη.
Το κόμμα δεν είχε παράνομες οργανώσεις και πυρήνες κομματικών μελών στην Ελλάδα. Κινδύνευε να διαχυθεί στην ΕΔΑ. Είχε προβληματική στρατηγική αντίληψη που κινούνταν στη λογική των σταδίων -κάνοντας λόγο μάλιστα, προγραμματικά, για μη μονοπωλιακή (εθνική) αστική τάξη, που ήταν δυνητικός σύμμαχος. Κι είχε να αντιμετωπίσει στο εσωτερικό του τη δράση της οπορτουνιστικής ομάδας που επιδίωκε τη μετεξέλιξη της ΕΔΑ σε κόμμα, που θα αντικαθιστούσε το ΚΚΕ.
Η ομάδα αυτή (Παρτσαλίδη, Δημητρίου, Ζωγράφου) συγκρότησε το λεγόμενο ΚΚΕ εσωτερικού, μετά τη διάσπαση του 68', η οποία ουσιαστικά είχε συντελεστεί νωρίτερα -στα πλαίσια της 10ης ολομέλειας- αλλά δρομολογήθηκε κι οριστικοποιήθηκε μετά τη χούντα, στη 12η Ολομέλεια του 68', που είχε ιστορική σημασία, αλλά και συγκεκριμένους πολιτικούς περιορισμούς.
Το ΚΚΕ παρέμεινε συνεπές στην αναγνώριση του μαρξισμού-λενινισμού ως βασικής προγραμματικής αρχής, και δεν ξέπεσε ποτέ στο επίπεδο του χυδαίου αντισοβιετισμού, που κορυφώθηκε τη χρονιά της διάσπασης, με τη λεγόμενη άνοιξη της Πράγας και τη διαμόρφωση του ευρωκομμουνιστικού ρεύματος. Η διαφύλαξη αυτών των χαρακτηριστικών οφείλεται εν πολλοίς στις αποφάσεις της ολομέλειας, όπου βάρυνε με τη σειρά της -παίζοντας καθοριστικό ρόλο- η ιστορική παρακαταθήκη των μεγάλων λαϊκών αγώνων της δεκαετίας του 40'. Μπορεί το κόμμα να μην απαλλάχθηκε από προβληματικά στοιχεία στο πρόγραμμα και τη στρατηγική του, που αποτυπώθηκαν και στις επεξεργασίες των επόμενων χρόνων, αλλά το κόμμα "κρατήθηκε", δε χρειάστηκε να ξεκινήσει ξανά από το μηδέν, κάτι που θα ήταν δύσκολο κι οδυνηρό, όπως δείχνει η πείρα από την παγκόσμια επικράτηση της αντεπανάστασης τα τελευταία χρόνια.
Σχετικά με την ολέθρια απόφαση του 58' για τη διάλυση των παράνομων οργανώσεων, υπήρχε μεταξύ άλλων μια άποψη, που έκρινε ως σωστό αυτό το σκέλος, γιατί θεωρούσε ότι οι οργανώσεις είχαν διαβρωθεί από τους μηχανισμούς της ασφάλειας, αλλά πίστευε πως έπρεπε να δημιουργηθούν άλλες στη θέση τους.
Σε κάθε περίπτωση, το κόμμα αντιμετώπισε σοβαρές δυσκολίες από αυτό το λάθος, καθώς έστελνε στελέχη του από το εξωτερικό για να δημιουργήσουν οργανώσεις σχεδόν από το μηδέν, χωρίς να υπάρχει η στήριξη ενός παράνομου μηχανισμού. Παρά τις διαδοχικές συλλήψεις πολλών στελεχών από τα κλιμάκια που έστελνε στην Ελλάδα το κόμμα, η δουλειά αυτή έδινε μια ώθηση, σε συνδυασμό και με τη συμβολή παλιών στελεχών-αγωνιστών που αφήνονταν ελεύθεροι, στα πλαίσια της "φιλελευθεροποίησης" με τη χούντα.
Το κόμμα ήταν η μόνη δύναμη που αντιλαμβανόταν την ανατροπή της χούντας με όρους λαϊκής αντίστασης, κι αγωνιστικούς πυρήνες στη βάση και τους τόπους δουλειάς, κι όχι με συναντήσεις κορυφών χωρίς αντίκρισμα. Δεν κατάφερε όμως να ξεφύγει από τη λογική της ενότητας (και με τα αστικά κόμματα) στο πλαίσιο της αντιδικτατορικής πάλης.
Σε προγραμματικό επίπεδο, οι επεξεργασίες του 9ου Συνεδρίου ήταν πιο προσεκτικές, αλλά είχαν λαθεμένη στρατηγική, αφού εξακολουθούσαν να τοποθετούν τη λογική των σταδίων και μάλιστα προχωρούσαν σε περαιτέρω κατακερματισμό των διάφορων φάσεων της επαναστατικής μετάβασης, αφού το στάδιο της λεγόμενης "Νέας Δημοκρατίας" (που τον εισήγαγε ως όρο ο Μάο, για να τον "κλέψει" μετά ο Καραμανλής για το κόμμα του) προβαλλόταν ως η πρώτη βαθμίδα του πρώτου αντι-ιμπεριαλιστικού σταδίου.
Η Αλέκα έπιασε και το ερώτημα αν/τι θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αν το ΚΚΕ είχε άλλο πρόγραμμα και σωστά επεξεργασμένη, επαναστατική στρατηγική. Ο αντιδικτατορικός αγώνες θα έμπαινε οπωσδήποτε στην προμετωπίδα ως στόχος πάλης, αλλά αν δεν ήταν αποσπασμένος από το στρατηγικό στόχο της επανάστασης, θα είχαμε ίσως ταχύτερη ωρίμανση κάποιων παραγόντων. Παραμένει, ωστόσο, ανοιχτό ως ενδιαφέρον και ιντριγκαδόρικο "αντιδιαλεκτικό" ιστορικό ερώτημα, πώς θα μπορούσε να διαμορφωθεί (διαφορετικά) η τακτική του κόμματος στη δεδομένη συγκυρία, σε συνθήκες βαθιάς παρανομίας, κατά την αλλαγή φρουράς της Μεταπολίτευσης ή πιο πριν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Παράλληλα, υπήρχε το ζήτημα της νομιμοποίησης του ΚΚΕ, που έμπαινε ως στόχος ήδη από την προδικτατορική ΕΔΑ, κι οι ποικίλες αντιλήψεις αστών πολιτικών, που διαφοροποιούνταν από την κυρίαρχη γραμμή της απαγόρευσης της νόμιμης δράσης του, όπως πχ του Σοφοκλή Βενιζέλου και του Μαρκεζίνη, που πίστευαν ότι με αυτόν τον τρόπο η αστική εξουσία θα μπορούσε να ελέγξει καλύτερα το κόμμα.
Ενδιαφέρον είχε και μια αναφορά στη διαμόρφωση της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα και τις ανταγωνιστικές σχέσεις που αναπτύχθηκαν μεταξύ του "ΚΚΕ εσ." και του Α. Παπανδρέου -με το ΠΑΚ- για αυτό το ρόλο, οι οποίες καθόρισαν και τις βασικές διακυμάνσεις της αντιδικτατορικής ενότητας.
Περισσότερα, μετά την ανάγνωση της πρόσφατης σχετικής έκδοσης της Σύγχρονης Εποχής, ή μετά την παρουσίασή της στην έδρα της ΚΕ.
Αυτά είναι θέματα ναούμ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα ήμουν της άποψης ότι τα πράματα γίναν όπως γίναν, τελεία. Υγεία να χουμε, να διδασκόμεθα κλπ. Η ιστορία πήρε αυτήν την τροπή μέσα σε ολο αυτό το πλέγμα των αλλγλεπιδρώμενων, αλληλεξαρτώμενων (τώρα που τον συνήθισα υον όρο) παραγόντων και η εκ των υστέρων προσέγγιση "έτσι έπρεπε να γίνει" έχει προπαγανδιστικό νόημα και καλώς, πρακτικό καθόλου. Είναι αμφίβολο αν οι σημερινές επεξεργασίες μπορούσαν να γίνουν, πόσο μάλλον να επικρατήσουν εκείνη την εποχή
Είναι πολύ ενδιαφέρον το θέμα Σφυροδρέπανε. Νομίζω άλλωστε ότι η επόμενη ιστορική περίοδος με την οποία θα καταπιαστεί το Κόμμα (μετά το ΔΣΕ) είναι η εφταετία της χούντας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕρωτήσεις: Πώς κρίνουμε τη συγκρότηση της ΕΔΑ; Ποια χρονολογία διαλύθηκε η ΕΔΑ; Πώς απαντάμε σ' αυτά που λένε διάφοροι φασίστες (πρόσφατα το ξανάκουσα) ότι το Πολυτεχνείο ήταν στημένο για να πάρει τη σκυτάλη ο πιο υπάκουος στους Αμερικανούς Ιωαννίδης;
Νίκος από Λαμία
Μήπως να ξεσκόνιζες κάποια βιβλία;
ΑπάντησηΔιαγραφή1)Διαβρωμένες το 1958 οι οργανώσεις; Αλήθεια, ποιος το έχει πει αυτό; Ήδη μέχρι το 1956 είχαν φτάσει τα 11.500 άτομα, που σημαίνει ότι είχε ξεφύγει από την κατάσταση μικρού κόμματος των 2.000 ατόμων όπως επί Μεταξά που θα μπορούσε εύκολα να χτυπηθεί.Πλέον, δεν αποκλειόταν η επιστροφή της ΚΕ στην Ελλάδα. Μόνο η περίπτωση Γουσόπουλου υπήρχε, όμως την επικαλούνταν οι αντιζαχαριαδικοί. Ο Γούσιας έχει δώσει εξηγήσεις για αυτή την περίπτωση, την οποία έχουν μεγαλοποιήσει οι αντιζαχαριαδικοί. Συγκεκριμένα, δεν ήταν κάτι σπάνιο ως τότε η χρησιμοποίηση ανθρώπων που έσπασαν.
2)Η επιρροή του ΚΚΕ το 1968 ήταν μικρότερη από ό,τι επί Μεταξά. Ήταν επομένως χειρότερη η περίοδος η χούντα.
3)Τον όρο ΝΔ τον πήρε ο Καραμανλής όχι από το Μαο και τις Λαϊκές Δημοκρατίες, όπως επίσης τις ονόμαζαν, αλλά από το ΚΚΕ επί Φλωράκη.
4)"Το κόμμα ήταν η μόνη δύναμη που αντιλαμβανόταν την ανατροπή της χούντας με όρους λαϊκής αντίστασης, κι αγωνιστικούς πυρήνες στη βάση και τους τόπους δουλειάς, κι όχι με συναντήσεις κορυφών χωρίς αντίκρισμα.".Ούτε μόνη δύναμη, ούτε αυτό που λες για τις συναντήσεις κορυφών ισχύει.
5)"Το κόμμα αντιμετώπισε σοβαρές δυσκολίες από αυτό το λάθος, καθώς έστελνε στελέχη του από το εξωτερικό για να δημιουργήσουν οργανώσεις σχεδόν από το μηδέν, χωρίς να υπάρχει η στήριξη ενός παράνομου μηχανισμού."Και το '50 τι γινόταν, νομίζεις;
Φιλικά
Ζ
Δελάρζ, όντως δεν έχει νόημα η συζήτηση, αλλά θα είχε ένα ενδιαφέρον πχ στο Πολυτεχνείο να δεις πώς θα εφαρμοζόταν στην πράξη αυτή η σύνδεση του αντιδικτατορικού αγώνα με το στρατηγικό στόχο, εφόσον πχ υπήρχαν διάφορα προβοκατόρικα στοιχεία που έβαζαν επίτηδες μαξιμαλιστικά συνθήματα, για να τρομάξουν τον κόσμο, να απομονώσουν τους φοιτητές, να δικαιολογήσουν την επέμβαση αστυνομίας και στρατού. Δύσκολα πράγματα, δύσκολοι καιροί...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως, Νίκο, αυτό θα είναι το επόμενο θέμα, όπως είπε κι η Αλέκα στην εκδήλωση.
Η συγκρότηση της ΕΔΑ υποθέτω πως ήταν μονόδρομος σε συνθήκες παρανομίας, το θέμα είναι όμως τι χαρακτηριστικά απέκτησε στη συνέχεια ή τι χαρακτήρα ήθελαν να της προσδώσουν κάποιοι (ενός νόμιμου κόμματος που θα αντικαθιστούσε το ΚΚΕ και την αναγκαιότητα αυτοτελούς ύπαρξή του).
Τυπικά δε διαλύθηκε στη χούντα, ούτε αργότερα, στη μεταπολίτευση. Παρέμεινε ως μια "τρίτη λύση" ανάμεσα στο ΚΚΕ και το εσ. -με το οποίο είχε πάντως στρατηγικές συμφωνίες- για να πάει τελικά με το ΠαΣοΚ του Ανδρέα το 81', όταν εκλέχτηκε βουλευτής ο Γλέζος -που επανεκλέχτηκε το 85'- και δε θυμάμαι αν ήταν και ο Ηλιού.
Το Πολυτεχνείο σίγουρα αξιοποιήθηκε με τον τρόπο που λες, αλλά δεν είναι λογικό να αποδίδουμε εκεί την εξέγερση και να την παίρνουμε ως βάση ερμηνείας των γεγονότων.
Ζ, το ξεσκόνισμα πάντα χρειάζεται και είναι ευπρόσδεκτο. Παρόλα αυτά,
1) η Αλέκα ανέφερε σε κάποιο σημείο ότι υπήρχε κι αυτή η άποψη -παράλληλα με άλλους προβληματισμούς για τη λανθασμένη πορεία του κόμματος- κακώς όμως δε σημείωσα στο κείμενο, για να είναι καθαρό, πως την ανέφερε χωρίς ωστόσο να την υιοθετεί.
3) είπα ποιος εισήγαγε τον όρο πρώτη φορά -αν δεν απατώμαι. Δεν είπα ότι ο Καραμανλής τον πήρε από εκεί. Προφανώς και τον έκλεψε από τις επεξεργασίες του ΚΚΕ.
4) Αν αναφέρεσαι σε μικρές ομάδες, χωρίς ιδιαίτερη πολιτική επιρροή, πιθανόν να ισχύει αυτό που λες. Νομίζω ότι το σχόλιο αφορούσε τα -ας πούμε έτσι- πιο μεγάλα κόμματα και πολιτικές δυνάμεις.
5) Και το 50' γινόταν ως ένα βαθμό. Αλλά εσύ λες παραπάνω στο πρώτο σημείο πως τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά για τις κομματικές οργανώσεις.
Δεν είναι λίγο αντιφατικό;
@NIKO,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τι λένε οι φασίστες...φυσικά στη νεότερη γενιά χριάζεται μια τεκμηρίωση, αλλά μην προσπαθούμε να αναλύσουμε γεγονότα με κριτήριο το τι ισχυρίζονται αυτοί. Το ότι πιθανά ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ τα γεγονότα του πολυτεχνείου εκ των υστέρων, φέρνοντας στην επιφάνεια αντιθέσεις και διαφορετικούς σχεδιασμούς που δεν μπορούσαν να υλοποηθούν υπό την ηγεσία Παπαδόπουλου είναι κάτι που μπορούμε να συζητήσουμε...Το να αναγορεύεται η ξεγερση σαν "στημένη", είναι χυδαιότητα χειρίστου είδους. Για την ιστορία, αυτό το παραμύθι παιζόταν, όταν εγώ ήμουν νέος, από κύκλους της ΝΔ και δυνάμεις της ΟΝΝΕΔ...Μαζί με το επιμύθιο "το ΚΚΕ ήταν υπερ της δικτατορίας"!!!!
@Ζ
Η επεξεργασία για τη "Νεα Δημοκρατία" ήταν στην ουσία αναπαραγωγή της στρατηγικής και των επεξεργασιών των ΚΚ στην Αν. Ευρώπη το 1945 για να προσδιορίσουν τη διμαρφωμένη νεα κατάσταση μετά την απελευθέρωση στις χώρες που πήραν το πάνω χέρι. Και φυσικά και το ΚΚ Κίνας! Άρα και το ΚΚΕ δεν ξεφευγε από μια διαμορφωμένη στρατηγική αντίληψη που είχε συνολικά το διεθνές Κομ. Κίνημα εκείνη την περίοδο. Σε αυτήν την κατεύθυνση (με παραλλαγές φυσικά) κινούνταν επί της ουσίας και δυνάμεις του μαοϊκού ή μ-λ χώρου στην Ελλάδα. Η διαφορά ήταν ότι αυτές οι δυνάμεις απολυτοποιούσαν την ένοπλη πάλη χωρίς να δρούν σε κατευθυνση οργάνωσης ευρύτερων λαϊκών μαζών, με σημαία όμως την στρατηγική επεξεργασία του ΚΚΕ του 1934...
Το τι έκανε ο Καραμανλής αποδεικνύει την πείρα που έχει η αστική τάξη να ελλίσσεται και εκμεταλλευεται τις αντιφάσεις και τις προβληματικές επεξεργασίες του Κομ. Κιν. και να τις φέρνει στα μέτρα της....Αλλά να μην φτάνουμε να τα ισοπεδώνουμε όλα, με εκχυδαϊσμένο μάλιστα τρόπο του τύπου "Τον όρο ΝΔ τον πήρε ο Καραμανλής όχι από το Μαο και τις Λαϊκές Δημοκρατίες, όπως επίσης τις ονόμαζαν, αλλά από το ΚΚΕ επί Φλωράκη".
Όσο για τις παράνομες οργανώσεις το 1958...Το επιχείρημα της διάβρωσης ήταν ένα από τα επιχειρήματα που αξιοποιήθηκαν για να παρθεί η απόφαση. Απόφαση που κατακρίθηκε τελειωτικά το 1968 και το 1973!Όμως από το 1968 ήταν 10 χρόνια μετά από την απόφαση. Δεν νομίζεις ότι ήταν πολύς ο χρόνος για να κάνει τη ζημιά;;;
Επομένως συγκρίσεις με το τι γινόταν μέχρι το 1958 είναι τουλάχιστον άκαιρες. Και παρεπιπτόντως, ούτε οι δυνάμεις που προσανατολίστικαν αργότερα στο λεγόμενο μ-λ χώρο είχαν επι της ουσίας διαφορετική αντίληψη, αφού και αυτές συγκροτούσαν μέχρι το 1967 σχήματα γενικώς "αριστερά" και όχι Κομμμουνιστικές οργανώσεις!
kk-1
Με το όρο "Νεα Δημοκρατία" από τα ΚΚ ορίζονταν οι νέες εξουσίες που διαμορφώθηκαν το 1945...
ΑπάντησηΔιαγραφήkk-1
Z
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω μια απορία. Από ποια στοιχεια βγαινει οτι το 1968 το ΚΚΕ ειχε μικροτερη επιρροη απ'οτι την περιοδο του Μεταξα που εμεινε με 2000 μελη?
Προφανως δεν υπηρχε ως διακριτη οργανωση στην Ελλαδα απο το 1958 αλλα εσυ μιλησες για επιρροη.
Αυτο απο που βγαινει?
Αν ηταν ετσι πως αντιστραφηκε αυτο σε τοσο μεγαλο βαθμο μεσα σε 7 χρονια ωστε με τη νομιμοποιηση του το 1974 να ειναι ενα κομμα που αποτελει την 1η δυναμη στο φοιτητικο και εργατικο κινημα και ενα κομμα που η πολιτικη επιρροη του στις αστικες εκλογες καταγραφεται στο 10% περιπου??
ratm
@ratm,
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω την εντύπωση ότι κάτι άλλο θέλει να μας πεί ο Ζ....Αλλά ας περιμένουμε να δούμε!!!!!
Δεν παραγνωρίζω φυσικά ότι υπάρχει μεγάλο μπέρδεμα λόγω λειψής πληροφόρησης, αλλά έχω την εντύπωση ότι κάπου αλλού την πάει την δουλεια με τα ερωτήματα που θέτει...
kk-1
@ratm
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με την τελευταία παράγραφο, εξάλλου και η ίδια η ΚΝΕ ιδρύθηκε μεσούσης της Δικτατορίας, το '68, δεν το λες κι ένδειξη κακής κατάστασης. Ήταν ο κίνδυνος ιδεολογικής μετάλλαξης που αποσοβήθηκε χάρη στη 12η Ολομέλεια, ίσης σημασίας με την παρολίγον διάλυση του κόμματος επί Μεταξά; Ίσως η Αλέκα να επηρεάστηκε λόγω των προσωπικών της βιωμάτων στην κρίση της, εκεί που ίσως τα πράγματα να ήταν πράγματι χειρότερα ήταν στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, όπου η ιδεολογική (κι όχι μόνο) παρακμή ήταν ήδη έντονη, άσχετα με το αν γινόταν αντιληπτή τότε, και δη σε όλη της την έκταση. Δε θεωρώ τυχαίο που πολλοί ακραιφνείς αντικομμουνιστές εκθειάζουν το Μανιαδάκη για την αποτελεσματικότητα του έναντι του ΚΚΕ, ενώ θεωρούν αποτυχημένους τους συνταγματάρχες, που οι περισσότεροι εξ αυτών κατά τά άλλα θαυμάζουν.
Amor omnia vincit
Μια πολύ ενδιαφέρουσα πτυχή της περιόδου της χούντας, που συζητάμε, είναι τα όσα έγιναν και κυρίως τα όσα θα μπορούσαν να γίνουν, τις μέρες της γενικής επιστράτευσης, το καλοκαίρι του '74, μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, σε συνθήκες κατάρρευσης της χούντας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα όσα θα μπορούσαν να γίνουν, ΑΝ...
Με τα ΑΝ δεν γράφεται, βέβαια, ιστορία, όμως η ιστορική πείρα είναι πολύτιμη για εξαγωγή συμπερασμάτων προς μελλοντική χρήση.
Μετά την εισβολή, λοιπόν, στην Κύπρο, η αστική τάξη της Ελλάδας, φοβούμενη έναν γενικευμένο ελληνοτουρκικό πόλεμο, ΑΝΑΓΚΑΖΕΤΑΙ να καλέσει γενική επιστράτευση και να δώσει όπλα στον λαό (ή τέλος πάντων να τον φέρει έξω από τις στρατιωτικές αποθήκες οπλισμού).
Όσοι βρέθηκαν στα κέντρα συγκέντρωσης των επιστράτων περιγράφουν εικόνες χάους, με ελάχιστους χουντικούς αξιωματικούς, χεσμένους πάνω τους, ανήμπορους να επιβάλουν το παραμικρό.
Τι χρειάζεσαι εκείνη τη στιγμή; (που οπωσδήποτε ΔΕΝ το είχες, ούτε κατά προσέγγιση):
1. επεξεργασμένη από το Κόμμα επαναστατική στρατηγική κατάληψης της εξουσίας και
2. παράνομες κομματικές οργανώσεις ή έστω ισχυρούς κομματικούς πυρήνες.
Τι κάνεις; Εξουδετερώνεις, σχετικά εύκολα, τους χουντικούς αξιωματικούς. Ανοίγεις τις αποθήκες και εξοπλίζεσαι. Πείθεις όσους μπορείς (που στις δεδομένες συνθήκες δεν θα είναι και λίγοι) να σε ακολουθήσουν. Βαδίζεις, ένοπλος πλέον, σαν απελευθερωτής από την χούντα, προς το κέντρο πέντε-έξι μεγάλων πόλεων, με το βάρος στην Αθήνα. Εάν, τις επόμενες ώρες-μέρες κάνεις την εκτίμηση ότι διαμορφώνεται επαναστατική κατάσταση (οι πάνω δεν μπορούν, οι κάτω δεν θέλουν, έντονη κινητοποίηση της εργατικής τάξης κυρίως) προχωράς στην δημιουργία επαναστατικής κυβέρνησης και ...γαία πυρί μειχθήτω.
Αλλά, είπαμε. Με τα ΑΝ δεν γράφεται ιστορία...
Μην περιμένεις από κρυφότροτσκιστές να κάνουν επαναστάσεις και να πάρουν τα όπλα.Μόνο λόγια,θεωρία, και στην πράξη τίποτα αποστασιοποίηση από την πραγματικότητα.
ΔιαγραφήΑν το Πολυτεχνείο συνέβαινε "ξεκάρφωτα", αν δεν είχαν προηγηθεί αντιδράσεις όπως πχ της Γεωπονικής, τότε το σενάριο ότι ξεκίνησε ως προσπάθεια προβοκατόρων θα συγκέντρωνε νομίζω περισσότερες πιθανότητες. Αποτελώντας όμως τμήμα μια αλληλουχίας κλιμακούμενων αντιδικτατορικών αντιδράσεων, δε μου φαίνεται το σενάριο οτι αρχικά το ξεκίνησε κάποια ομάδα προβοκατόρων, να συγκεντρώνει ρεαλιστικές πιθανότητες ως ενδεχόμενο. Τόσο όμως κάποιες κινήσεις/προσπάθειες προβοκάτσιας κατά τη διάρκεια όσο κυρίως η ταχύτητα και το αναίμακτο (και κυριολεκτικά και μεταφορικά) της ανατροπής του Παπαδόπουλου δείχνει ότι κάποιοι κύκλοι της δικτατορίας ήταν αρκετά έτοιμοι να προσπαθήσουν να αξιοποιήσουν τέτοιες καταστάσεις για τις επιδιώξεις τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα διαφωνούσα με το "χειρότερη στιγμη", νομίζω το οτι άντεξε ανάμεσα στο εδώ κυνηγητό και την ακτινοβολία από το εξωτερικό της ακμάζουσας τότε ευρωπαικής σοσιαλδημοκρατίας με τον σταρ Μπραντ στη Δυτική Γερμανία (όπου είχαν βρεθεί τόσοι μετανάστες), ήταν κάτι που άγγιζε τα όρια του θαύματος.
ρα
Καλά χριστούγεννα, ΕΔΟΝ 73.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι άθεος μαρξιστής ,αλλά θα σου ευχηθώ με την σειρά μου καλό τριώδιο σε σένα και σε όλους τους μασκαρεμένους σε επαναστάτες συντρόφους σου, ο λαός σας γνωρίζει από το 1989 το 2008 και το δημοψήφισμα του 2015,οι καλύτεροι συνεργάτες του αστικού κράτους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε πολύ ΕΔΟΝ για τα γόνιμα σχόλιά σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή τύχη στην επαναστατική διαχείριση του αστικού κράτους, μαζί με τους δικούς σου συντρόφους
Έτσι μπράβο , στην ειρωνεία του άθλιου τρολ απάντησα με ειρωνεία ,το πόσο γόνιμα είναι τα σχόλια μου δεν θα τα κρίνουν επαγγελματίες του ΚΚΕ σαν και του λόγου σου , περαστικά σας , πουλήσατε το κόμμα θα θερίσετε θύελλες κανένα έλεος στους προδότες φιλαράκο τροτσικστή του ΝΑΡ
Διαγραφή"Είμαι άθεος μαρξιστής"
ΑπάντησηΔιαγραφή-Καλά,κι εγώ είμαι ο Λιονέλ Μέσι.
Πολλά, πάρα πολλά "φρούτα" τελευταία.
Δηλ για να καταλάβω.
ΑπάντησηΔιαγραφήα) ο λαός σας (δηλ μας) γνωρίζει από το 89', που ήμασταν οι καλύτεροι συνεργάτες του αστικού κράτους
β) εγώ είμαι τροτσκιστής του ΝΑΡ και ξεπούλησα το κόμμα
Συμπέρασμα: ή που οι τροτσκιστές είχαν επικρατήσει στο κόμμα από το 89' και το έσυραν στην επιλογή να στηρίξει την κυβέρνηση Τζανετάκη.
Ή που εσείς, φαιδρά έμμισθα τρολ, πρέπει να προσέχετε καλύτερα τι γράφετε γιατί καίγεστε πριν καν πατήστε το κουμπί για τη δημοσίευση του σχολίου σας, και πάει τζάμπα ο μισθός σας, οπότε δε θα ανανεωθεί η σύμβασή σας.
Καλή τύχη στο επόμενο μαγαζί που θα τραγουδήσεις, εδώ η καριέρα σου τελείωσε, κι ας πρόσφερες τόσο πολύ γέλιο, σε τόσο λίγα σχόλια.
Δεν ξέρω,αλλά τώρα τελευταία με τα φρούτα που έχουν ξεπεταχτεί και σχολιάζουν στο διαδίκτυο κατά του ΚΚΕ ,μου γεννήθηκε η ανάγκη να βρω ποιος είναι ο παρασκευαστής αυτών που παίρνουν και να τον ρωτήσω αν ψήνεται να κάνουμε μαζί μπίζνες. Αυτός θα είναι ο Heisenberg κι εγώ ο Jesse,γιατί μιλάμε πως φτιάχνει άπαιχτο πράγμα. Θα χεστούμε στο τάληρο.
ΑπάντησηΔιαγραφή