Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

Συνείδηση της αναγκαιότητας ή θάνατος

Αυτό θα μπορούσε να είναι με όρους μαρξιστικής φιλοσοφίας το σύνθημα της επανάστασης του 1821’. Ποια ήταν όμως η αναγκαιότητα της εποχής και τι σχέση έχει με τις ανάγκες της σημερινής κοινωνίας; Και τι συνειρμούς αφήνει πίσω της η φετινή επέτειος της 25ης μαρτίου, που τελικά δεν ήταν όσο «επεισοδιακή» περίμεναν οι περισσότεροι –όπως κάθε φορά σχεδόν, που πηγαίνουν άπαντες υποψιασμένοι για την περίσταση.

Του Πάνου Ζάχαρη
Το τελευταίο διάστημα, αρκετοί είναι αυτοί που επιλέγουν να κάνουν μια απλοϊκή σύνδεση με το παρελθόν, μεταφέροντας μηχανιστικά στο παρόν τα συνθήματα και το ιστορικό πλαίσιο της εκάστοτε επετείου. Η επέτειος του όχι πχ γινόταν εκ νέου επίκαιρη, εξαιτίας της «νέας κατοχής» που βιώνει η χώρα μας, κάτω από την μπότα του δντ και των δανειστών της. Ενώ η επέτειος του πολυτεχνείου μας θυμίζει ότι η χούντα δεν τελείωσε το 73’, (τον ιούλιο του 74’ είναι η σωστή απάντηση) αλλά συνεχίζεται ως τις μέρες μας. Έβγαλε τη στολή των συνταγματαρχών και φόρεσε το συνταγματ(αρχ)ικό της μανδύα.

Με τη φόρα που είχαν, ήταν ικανοί να μιλήσουν μέχρι και για νέα τουρκοκρατία –που κάνει παρήχηση με το κόμμα του σαμαρά. Και για του έλληνα τον τράχηλο, που δεν υπομένει τον ζυγό της τρόικας και του δντ. Κι ονειρεύεται έναν ηγέτη που θα πάρει εκδίκηση για τον λαό του, σαν τον κολοκοτρώνη και τον καραϊσκάκη. Όταν γυρίσει να τους γαμήσει, που λέει και το τραγούδι. Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους.

Φωτιά σαν αυτή που έκαψε το κέντρο της αθήνας στις 12 φλεβάρη. Και τσεκούρι σαν κι αυτό του βορίδη, που είναι υπουργός στην κυβέρνηση παπαδήμου. Όσο για προσκυνημένους άλλο τίποτα. Τουρκοκρατία μπορεί να μην έχουμε βέβαια, αλλά οι ραγιάδες περισσεύουν σε αυτήν τη γωνιά της ευρώπης. Πρόθυμοι να ξεπουλήσουν τη μάνα που τους γέννησε, σε τιμή ευκαιρίας. Πάντα με «αίσθημα ευθύνης» για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας τους. Και βαθιά περιφρόνηση για τον απλό λαουτζίκο με τις φουστανέλες και τους κατσαπλιάδες, που δεν τους αξίζει να λογίζονται ως ευρωπαίοι, με κουλτούρα και φράκο.

Εκσυγχρονιστικά γκεσέμια, σαν τον βερέμη, που έδωσαν τη δική τους αστική εκδοχή των πραγμάτων, από την σκοπιά της νέας τάξης τους και της τηλεόρασης του σκάι: ρηχός αντι-σωβινισμός και κοσμοπολιτισμός του κεφαλαίου. Ένα ντοκιμαντέρ το οποίο προσωπικά μου φάνηκε –εκτός από αντιδραστικό και- εντελώς βαρετό. Καλογυρισμένο και ιστορίες.. Σαν τις δουλειές και τα σπικάζ του 902 δεν έχει.

Ποια είναι η άλλη πλευρά του νομίσματος; Διάφοροι αριστεροί –έτσι γενικά κι αόριστα- που γίνονται ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι. Μπορούν να σου ρίξουνε χίλια τσιτάτα για το αυθόρμητο, προκειμένου να δικαιολογήσουν το επίπεδο συνείδησης αγανακτισμένου, και την (κατά)πτωση της επίδοξης (wannabe) πρωτοπορίας στο ίδιο επίπεδο. Αλλά γίνονται αυστηροί κριτές της «φενάκης της εθνικής εορτής» και των «αριστερών μύθων για το λαϊκό 21’ και τη συνέχεια της κλεφτουριάς στους καπετάνιους της αντίστασης». Άκρως επιτημητικοί για τον πατριωτισμό και τις παρελάσεις, αλλά πρόθυμοι να συγχρωτιστούν στις πλατείες με τους ελληνο-σούπερμαν με τη μπέρτα και λοιπούς ελληνάρες, γιατί ανακάλυψαν έξαφνα το «έθνος των εργαζομένων» του λένιν, στο μικροαστικό χύμα που κατεβαίνει ως «πολίτης», μακριά από συλλογικότητες κι εργατικές οργανώσεις.

Το παραπάνω κουβάρι ξεδιπλώνεται με αφορμή την παρέλαση, έναν αναχρονιστικό θεσμό στην λογική του «άρτος και θεάματα» -αλλά χωρίς άρτο, σε αυτήν την περίπτωση- που έχει καταργηθεί ακόμα και στην τουρκία. Και κάπου εκεί σκέφτεσαι ότι έπρεπε να έχει γραφτεί μια μπροσούρα «περί δικαίων και αδίκων παρελάσεων», γιατί ο θεσμός είχε παραμείνει και στις χώρες του υπαρκτού. Αλλά είναι λογικό μέχρι ενός βαθμού, γιατί εκεί βρίσκονταν πάντα επί ποδός πολέμου, λόγω της περικύκλωσης –άλλο αν τελικά την πάτησαν εν καιρώ ειρήνης και ειρηνικής συνύπαρξης.

Η πιο αυθεντική παρέλαση που έχω παρακολουθήσει ποτέ –αν και δεν είναι πολλές στο σύνολο- είναι στην ταινία made in greece με τον χάρρυ κλυνν. Με τη νεόπλουτη στην εξέδρα των επισήμων να χορεύει τσιφτετέλι, σημαδεύοντας σαν προφητεία το κάρμα της γιάννας. Και τον αφρό της ελληνικής κοινωνίας στο δρόμο να παρελαύνει. Γύφτοι, αρκουδιάρηδες, σουβλατζήδες, λαχειοπώληδες –η ελπίδα για το μέλλον της ελλάδας, με ολοκληρωμένη εναλλακτική πρόταση- και τοκογλύφοι, που συνοδεύουν από την πρώτη στιγμή ύπαρξής του το ελληνικό κράτος, που ήταν εξ αρχής εξαρτημένο -ή έστω ανισότιμα αλληλεξαρτημένο.

Στο τέλος ένα κοριτσάκι δίνει στον χαρούλη ένα πλαστικό σημαιάκι –υπό τους ήχους του η «ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει», σε μελαγχολική βερσιόν- κι αυτός το κουνάει πέρα-δώθε περίλυπος, ίσως ακριβώς γιατί δεν πεθαίνει (η ελλάδα), να ησυχάσουμε επιτέλους. Κάπως σαν το κόμμα, που ξαποσταίνει λίγο καιρό και τραβάει μπροστά, ενώ το περιμένουν οι εχθροί του στη γωνία να πεθάνει. «Ενενήντα χρονών κόμμα, τα έχει ζήσει όλα, τι άλλο περιμένει πια;»

Τι άλλο μου θύμισε η φετινή επέτειος; Τον καποδίστρια με το «κίνημα της δωρεάν πατάτας», που έβαλε φρουρούς να την φυλάνε στις κρατικές αποθήκες, για να τσιμπήσει ο κόσμος, να την κλέψει και να την δοκιμάσει. Την επαναστατική τρομοκρατία του κολοκοτρώνη –«φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους»- που πολύς κόσμος την καταλαβαίνει και ξέρει να την δικαιολογήσει, αλλά όταν τη δει σε άλλο ιστορικό πλαίσιο, του φαίνεται απάνθρωπη και την απορρίπτει. Έτσι του έμαθαν τουλάχιστον. Κακό πράγμα η επαναστατική βία, ειδικά αν έχει κομμουνιστές μέσα.

Τα τρία κόμματα –αγγλικό, γαλλικό, ρωσικό- για τα οποία ο γκίκας λέει πως ήτανε φίλα προσκείμενα κατ’ επιλογήν στην δύναμη της αρεσκείας τους, και όχι ξενόδουλα. Με τον ίδιο περίπου τρόπο –λέω εγώ- που το κουκουέ, ως το ελληνικό τμήμα της διεθνούς, ήταν κάτι σαν σοβιετικό κόμμα –με την ταξική έννοια του όρου σοβιέτ- χωρίς να είναι εξαρτημένο από τους σοβιετικούς, όπως πιστεύουν όσοι ψάχνουν την πηγή της κακοδαιμονίας και το κακό το ριζικό μας στην επέμβαση της κομιντέρν το 31’.

Και τις διπλές γιορτές της κομμουνιστικής ορθοδοξίας και λοιπών αιρέσεων, κατ’ αντιστοιχία της 25ης μαρτίου, που προέκυψε με νοθεία, για να συμπίπτουν οι ημερομηνίες –στην πραγματικότητα η ελληνική επανάσταση ξεκίνησε μερικές μέρες νωρίτερα. Αναφέρω ενδεικτικά.

Ο τρότσκι είχε γενέθλια τη μέρα της οκτωβριανής επανάστασης. Ο στάλιν γεννήθηκε στις 25 δεκέμβρη –δεν είμαι όμως σίγουρος αν αυτό συμπίπτει με τα χριστούγεννα για τη ρωσία και τους παλαιοημερολογίτες- και πέθανε την ίδια μέρα που ήταν τα γενέθλια της ρόζας. Το κόμμα ιδρύθηκε τη μέρα που είναι κι η επέτειος του πολυτεχνείου. Η επόν ιδρύθηκε την ίδια μέρα με τον κόκκινο στρατό. Και η ενάτη μαΐου είναι η μέρα της αντιφασιστικής νίκης των λαών κι η επέτειος του μάη του 36’ στη θεσσαλονίκη.

Αλλά αυτό είναι το θέμα μιας άλλης ανάρτησης.
Όπως άλλωστε κι η κοινωνική σημασία του 21’, όπως προκύπτει μέσα από το ομώνυμο έργο του κορδάτου. Σκεφτόμουν να βάλω ένα απόσπασμα ως επίλογο, αλλά θα το αδικούσα αν το στρίμωχνα έτσι στο τέλος. Οπότε μετατίθεται για του χρόνου, κατά πάσα πιθανότητα.

25 σχόλια:

  1. Τελικά έχεις πολύ ταλέντο! Μέσα σ' όλα "πετάς" και τη μπηχτή σου για τον 902 που (βεβαίως-βεβαίως) δεν ικανοποιεί τα υψηλά αισθητικά σου κριτήρια.

    Αν αυτό είναι κομματική (ή έστω φιλο-κομματική) συμπεριφορά το αφήνω να το κρίνουν οι αναγνώστες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η ανάρτηση είναι φιλοκομματικη, και μάλιστα υπέρ του δέοντος, αφού θα έπρεπε να.σταθεί περισσότερο στη ασυναρτησία του Γκίκα περί αλληλεξάρτησης. Λες και δεν έχει διαβάσει γραπτά των κλασικών για το ανατολικό ζήτημα και τα Βαλκάνια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @Ανώνυμος 10:44 μ.μ.

    Οι περσόνες του Αλέκου Χαλβατζή βλέπω έχουν πιάσει στασίδι εδώ πέρα. Καθολου περίεργο βεβαια. "Βρίσκουν και κάνουν".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτή η μεγάλη φράση που έγραψε ο Γκίκας στον Ρίζο για τα κόμματα την περίοδο του 21 και μετά είναι όλα τα λεφτά, ο Μαΐλης την έχει δει και χ$%$^ ακόμα.
    όπως το πάνε σε λίγο ο Μ Αλέξανδρος θα είναι ο μέγας ιμπεριαλιστής της ιστορίας μας... και αυτή τη φορά δε θα το λέμε για πλάκα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Και στο βιασμό σχέση αλληλεξάρτησης υπάρχει, χωρίς το θύμα πως θά 'κανε το βιασμό ο θύτης. Πως μας καταντήσατε έτσι ρε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. άθλια τοποθέτηση! κατέβασε τα βρακιά του το κκε για τις κινητοποιήσεις στις παρελάσεις και μια χαρά τα έδωσε τα πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης.
    στήσε κι άλλο κώλο σφυροδρέπανε στο κκε που στηνει τον κώλο κι αυτό με τη σειρά του

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Προφανώς ο τελευταίος είναι κνιτης. Του είπε το κόμμα ότι είμαστε ηλεκτρονικοί φραξιονιστες καθ είπε να το αποδείξει, αποθαρρύνόντας τον σφυροδρέπανο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σφυροδρέπανε από δω και πέρα θα πρέπει να κάτσεις σοβαρά να σκεφτείς τι ρόλο παίζει πλέον αντικειμενικά το μπλογκ σου. Άσχετα από τις προθέσεις σου και άσχετα από τα πραγματικά πολύ ωραία κείμενά σου.

    Ένας ακόμη Ανώνυμος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Kαι τι ρόλο θα έπρεπε να παίζει; Απλά παπαγαλίας της γραμής;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. "Και στο βιασμό σχέση αλληλεξάρτησης υπάρχει, χωρίς το θύμα πως θά 'κανε το βιασμό ο θύτης. Πως μας καταντήσατε έτσι ρε;"

    Για ποιο "θύμα" κόπτεσαι ρε φίλε; Για την ελληνική αστική τάξη; Γιατί αν κόπτεσαι για την εργατική τάξη και το λαό, η λύση είναι μία: Σοσιαλιστική επανάσταση που θα λύσει και τα ζητήματα εξάρτησης όπως λέει το Πρόγραμμα που μερικοί έχετε φέρει στα "εθνικοαπελευθερωτικά" σας μέτρα ξεσκίζοντας το.
    Πάντως πραγματικά η συζήτηση εδώ μέσα πλέον δεν έχει νόημα... Πραγματικά τα άρθρα του Σφυροδρέπανου είναι πολύ ωραία, αλλά στη συζήτηση άκρη δεν βγαίνει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ο κομμαντο μέσα στο έαρ28 Μαρτίου 2012 στις 2:27 μ.μ.

    Bλέπω άλλαξες τα γράμματα και από ροζ πάνω σε ροζ τα έκανες κόκκινο πάνω σε ροζ. Όταν τα λέγανε κάποιοι αντιμετώπιζαν αφ' υψηλού συμπεριφορές..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Το θύμα είναι η εργατική τάξη και τα μιρκοαστικά στρώματα. Τα εισοδήματα και τα περιουσιακά τουςστοιχεία μεταφέρονται στον ξένο παράγοντα μέσω δανείων και εμπράγματων εγγυήσεων.

    Δεν είναι "capitalism as usual". Η κατάσταση είναι διαφορετική πριν και μετά το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση.

    Πετάξτε τη δήθεν "ταξική" τσίμπλα απ' τα μάτια, γιατί χανόμαστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Kαι εγώ ΚΚΕ είμαι, επειδή η ηγεσία μας φαντάζεται ηλεκτρονικούς εχθρούς και αναγκαστικά θα αποχωρήσουμε από το διαδίκτυο, δε χρειάζεται να ενοχοποιούμε τον κάθε φίλο και σύντροφο ή να θέλουμε να του να δημιουργήσουμε τύψεις προκειμένου να αποχωρήσει και εκείνος. Αυτή την τάση παρατηρώ. Πολλοί καλούν τον σφυροδρέπανο να προβληματιστεί για την ποιοτητά του διαλόγου. Κάποιοι το παρατραβάνε και μιλάνε για ασφάλεια. Επίσης, όσοι ΚΚΕδες συμφωνούν με την ηγεσία, ας σταματήσουν να γράφουν. Είναι μία από τις επιλογές της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. δικηγόρος του τρότσκυ28 Μαρτίου 2012 στις 6:00 μ.μ.

    Εάν ήσουν πραγματικά ΚΚΕ, δεν θα έγραφες "επειδή η ηγεσία μας φαντάζεται ηλεκτρονικούς εχθρούς και αναγκαστικά θα αποχωρήσουμε από το διαδίκτυο" σε ένα blog, θα το έλεγες στην ΚΟΒ/ΟΒ σου, θα επέμενες στη διαφωνία σου μέχρι να μεταπείσεις ή να μεταπεισθείς, αλλά βάσει καταστατικού (1) δεν θα έκανες αντιπολίτευση στο κόμμα εκτός κόμματος και (2) θα σεβόσουν την απόφαση και θα την υλοποιούσες μέχρι να ανατραπεί.

    Αλλά δεν είσαι ΚΚΕ οπότε τζάμπα την έγραψα την απάντηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ο παραπάνω αντί να κάνει υποθέσεις για το ποιος είναι τι, ας σχολιάσει.τη θέση του κόμματος. Αν συμφωνεί, ας πει γιατί δεν την τηρεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Δεν είναι "capitalism as usual". Η κατάσταση είναι διαφορετική πριν και μετά το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση.

    Κι όμως τώρα είναι που έχουμε "capitalism as usual". Αυτό που είχαμε από το '80 μέχρι σήμερα ήταν μια μικρή παράκαμψη λόγω του φόβου της αστικής τάξης να μη θέσει η εξέγερση του Πολυτεχνείου θέμα εξουσίας, όπως και δεν έθεσε.

    Τώρα περισσότερο από ποτέ είναι που πρέπει η πρωτοπορεία της εργατικής τάξης να έχει καθαρά ταξικό προσανατολισμό και να αναδεικνύει το σοσιαλισμό ως αναγκαιότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. δικηγόρος του τρότσκυ28 Μαρτίου 2012 στις 8:31 μ.μ.

    Δεν υπάρχει θέση του κόμματος που να λέει "μη γράφετε σε blogs". Έψαξα στο Ριζοσπάστη και δε βρήκα τίποτα τέτοιο, επομένως γράφω κανονικά. Εάν υπάρχει εσωτερικό κείμενο αποτρεπτικό, δεν μπορώ να το γνωρίζω, ούτε και πιστεύω τις βλακείες του Βήματος και των τρολλ που συχνάζουν σε blogs, επομένως γράφω κανονικά όσο και όποτε γουστάρω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. δικηγόρος του τρότσκυ28 Μαρτίου 2012 στις 8:33 μ.μ.

    Δεν χρειάζεται να κάνω υποθέσεις "ποιος είναι τι".

    Ένα μέλος του ΚΚΕ οφείλει να τηρεί το καταστατικό του, που απαγορεύει την έκθεση των διαφωνιών εκτός οργάνων. Άρα όποιος το κάνει, ή δεν είναι μέλος του ΚΚΕ, ή αν είναι τότε πρέπει να πάψει να είναι το συντομότερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. δικηγόρος του τρότσκυ28 Μαρτίου 2012 στις 8:40 μ.μ.

    Η πλάκα είναι το κυκλικό της αυτοαναφορικής σας σκέψης.

    1) Όποιος γράφει υπέρ του ΚΚΕ πρέπει υποχρεωτικά να είναι μέλος του.
    2) Το ΚΚΕ δεν έχει οπαδούς και φίλους παρά μόνο μέλη, στο ΠΑΜΕ συσπειρώνονται μόνο ΚΝίτες.

    Για να σου λύσω την απορία είμαι τροτσκιστής-ποσαδιστής και σύμφωνα με τις αποφάσεις της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματός μου, στηρίζω το ΚΚΕ:
    http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=5274457
    http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=5116126
    Εγώ συγκεκριμένα ανήκω στη φράξια των σταλινόφιλων ποσαδιστών.

    Επειδή όμως είμαι τροτσκιστής, δηλαδή εκ φύσεος διχασμένη προσωπικότητα, επιχειρηματολογώ στο ίντερνετ υπέρ της θέσης της ΚΕ του ΚΚΕ εναντίον της συμμετοχής στα blogs, και ταυτόχρονα αρνούμαι την ύπαρξη τέτοιας θέσης γιατί δεν την έχω δει γραμμένη σε κανένα δημόσιο κομματικό έγγραφο.

    ΖΗΤΩ Η ΔΙΑΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
    ΖΗΤΩ Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ-ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ
    ΖΗΤΩ ΤΟ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΝΤΙΜΟΝΟΠΩΛΙΑΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
    ΖΗΤΩ ΤΟ ΚΚΕ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΚ-ΠΟΣΑΔΙΣΤΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. "Κι όμως τώρα είναι που έχουμε "capitalism as usual". "

    Επομένως υπάρχουν όντως ενδιάμεσα στάδια. Ζούσαμε σε ένα τέτοιο και έγινε αντεπανάσταση προληπτικά. Οι ΗΠΑ, Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία, Αυστρία έχουν στόχο μισθό Κροατίας; Ή βρίσκονται και αυτοί σε κάποιο σουρεαλιστικό στάδιο;

    Πάντως ο Ριζοσπάστης δε διέψευσε το Βήμα. Αντίθετα, όποιος συναναστρέφεται Κνίτες μπορεί να καταλάβει τι ισχύει και τι όχι χωρίς ιδιαίτερη αναζήτηση της αλήθειας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. δικηγόρος του τρότσκυ28 Μαρτίου 2012 στις 9:39 μ.μ.

    ΗΠΑ, Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία, Αυστρία έχουν μεγαλύτερη ψαλίδα στους μισθούς. Υπάρχει παραδοσιακά ένα στρώμα εντελώς εξαθλιωμένου πληθυσμού** και μεγάλη διαστρωμάτωση στην εργατική τους τάξη.
    Στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης η ψαλίδα ήταν μικρότερη. Ο μέσος όρος ήταν πιο χαμηλά από τον αντίστοιχο μέσο όρο των δυτικών καπιταλιστικών κρατών, αλλά με εξαίρεση έναν μικρό αριθμό οικογενειών βαθύπλουτων, οι υπόλοιποι ζούσαν στα όρια ενός μέσου επιπέδου: Από ζόρικα μέχρι πλουσιοπάροχα. Ακόμα και η εργατική αριστοκρατία, δεν ξεπερνούσε σε κατανάλωση το ένα εξοχικό και ένα τρίτο αυτοκίνητο. Το επίπεδο της κατανάλωσης ήταν από μέτριο μέχρι υψηλό, αλλά δεν ξέφευγε στο πεδίο της σπατάλης (ΗΠΑ!!) Ο έλληνας δεν άλλαζε αυτοκίνητο κάθε τρία χρόνια όπως ο γερμανός.

    Η διαφορά οφείλεται σε ιστορικούς λόγους: Η εργατική τάξη της Ελλάδας διεκδίκησε την εξουσία με ένοπλο αγώνα, πολέμησε και ηττήθηκε. Αντίθετα στη δυτική Ευρώπη εξαγοράστηκε από νωρίς και ενσωματώθηκε.
    Η μεταπολίτευση, με το συγκεκριμένο της πολιτικό και κυρίως οικονομικό περιεχόμενο, ήταν αποτέλεσμα του φόβου της αστικής τάξης ότι η εξέγερση του Πολυτεχνείου θα μπορούσε να συνεχιστεί, να γενικευτεί, και ενδεχομένως να σηκώσει θέμα εξουσίας.

    Καπιταλισμός κι ο ένας, καπιταλισμός κι ο άλλος, αλλά με άλλη δυναμική στη διαχείριση των εσωτερικών του αντιφάσεων στην κάθε περίπτωση.

    Όχι, οι ΗΠΑ, Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία, Αυστρία δεν έχουν στόχο μισθούς Κροατίας. Έχουν στόχο μισθούς Κίνας. Αυτός είναι ο καπιταλισμός, από εκεί προέρχεται και εκεί θα καταλήξει. Οι κατακτήσεις του δυτικού πολιτισμού δεν ήταν του δυτικού πολιτισμού αλλά της εργατικής τάξης. Είτε με ηττημένο ένοπλο αγώνα (Ελλάδα) είτε με συμφωνία ενσωμάτωσης (δύση) οι μεν εργάτες κατέκτησαν ένα καλύτερο επίπεδο ζωής, οι δε καπιταλιστές ταξική ανακωχή για ένα χρονικό διάστημα που φτάνει πλέον το μισό αιώνα.



    **κάτι που ΔΕΝ υπήρχε στην Ελλάδα, ακόμα και οι μετανάστες που έρχονταν μαζικά από τις αρχές του '90 δεν ζούσαν εξαθλιωμένα αλλά φτωχικά, σχεδόν αμέσως έβρισκαν δουλειές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. δικηγόρος του τρότσκυ28 Μαρτίου 2012 στις 9:50 μ.μ.

    Εδώ φαίνεται επίσης και το ότι το επίπεδο ζωής του πληθυσμού δεν εξαρτάται από καμία "ανάπτυξη" όπως μας παρουσιάζεται σήμερα. Μέσα σε 5 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, η ελληνική εργατική τάξη κατάφερε να κατακτήσει πράγματα (αν και ποσοτικά σε μικρότερο βαθμό) που οι εργατικές τάξεις της δύσης κατάκτησαν με εθνικό πλάνο ανοικοδόμησης σε δεκαετίες. Εκεί υπήρχε και υπάρχει ακόμα το απατηλό ιδεολόγημα "δουλέψαμε και χτίσαμε" ενώ εδώ σε μας υπάρχει το επίσης απατηλό (η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος) "χωρίς να δουλέψουμε, ζούσαμε με δανεικά" και το χρεώνουμε στη διόγκωση του κράτους (...) επί Ανδρέα.

    Ε δεν είναι έτσι.

    Η υφαρπαγή της υπεραξίας του εργαζόμενου λαού γίνεται με τον ίδιο τρόπο. Το επίπεδο ανάπτυξης είναι δευτερεύον, εφόσον καί οι δύο χώρες (Ελλάδα-Γερμανία) βρίσκονται στο ιμπεριαλιστικό τους στάδιο. Ποσοτικά διαφέρουν, όχι ποιοτικά. Όταν η ελληνική αστική τάξη ζορίστηκε πραγματικά και ένιωσε ότι χάνει την εξουσία, μια χαρά φρόντισε να κάνει σοσιαλδημοκρατικές παραχωρήσεις γερμανικού τύπου, και μάλιστα σε "χρόνο-αστραπή".

    Η εξαγορά των συνειδήσεων που έγινε στη Γερμανία το '45, στην Ελλάδα έγινε το '80.

    Μη χανόμαστε όμως.
    Η πραγματική εικόνα του καπιταλισμού είναι η Κίνα. Νίκησε το προλεταριάτο, έστησε κράτος γερό και συγκεντρωτικό όπως πρέπει να είναι το σοσιαλιστικό κράτος μέχρι την αυτοδιάλυσή του στον κομμουνισμό, αλλά λάθη και αστοχίες της γραμμής της πρωτοπορείας του, παρέδωσε την εξουσία στην αστική τάξη. (Καμπανάκι: "Η ταξική πάλη συνεχίζεται και οξύνεται επί σοσιαλιστικής οικοδόμησης, για όσο η τεχνολογία δεν έχει αναπτυχθεί ακόμα για να ζητήσουμε βοήθεια από τους εξωγήινους συντρόφους" - Ποσάδας)
    Γι' αυτό η κινέζικη αστική τάξη λιώνει τόσο αλύπητα το προλεταριάτο της, γιατί δεν έχει αντίπαλο.
    Γι' αυτό πρέπει να ενισχύσουμε το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο, για να ορθωθεί αντίπαλος απέναντι στην αστική τάξη και στον ιμπεριαλισμό.

    ΖΗΤΩ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΜΕΤΩΠΟ ΚΚΕ - ΕΚΚ ΠΟΣΑΔΙΣΤΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Καλή η παραπάνω ανάλυση ως μία παραμυθιακού τύπου περιγραφή μιας ιστορικής πορείας, το κωμικό της υπογραφής του "Μετώπου..." όμως μας προσγειώνει ανώμαλα στη ζώσα πραγματικότητα.

    Η ταξική πάλη δε λεμβάνεται υπόψη παρά μόνο "στιγμιαία", αφού ο εμφύλιος 45-49 οδήγησε σε εργατικές κατακτήσεις το 80 (!), είτε απλά ως σενάριο, αφού με την αποφυγή της από το 45, οι δυτικοευρωπαϊκή εργατική τάξη εξασφάλισε υποφερτή εκμετάλλευση μέχρι τα σήμερα.

    Καλύτερα να αναφέρονταν παραδείγματα για το πόσο οι μισθοί του πυρήνα της Ε.Ε. αλλά και των Η.Π.Α. προσεγγίζουν τους μισθούς Κίνας, του κλασικού καπιταλισμού, ο οποίος όμως εμφανίστηκε τον 21ο αιώνα.

    Είμαι ο ανώνυμος που σχολίασε τον Γκίκα και τους υποστηρικτές της ηγεσίας του ΚΚΕ που επιμένουν να δημοσιοποιούν τη γνώμη τους "κατά παράβαση" των θέσεών της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. δικηγόρος του τρότσκυ29 Μαρτίου 2012 στις 12:47 π.μ.

    Όταν μου δείξεις ένα κομματικό έγγραφο που να λέει ότι η ΚΕ του ΚΚΕ έχει τέτοια θέση, θα σου το σχολιάσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Για να μην το γνωρίζεις σημαίνει ότι δεν έχεις μεγάλη σχέση με το ΚΚΕ, μάλλον με τους ποσαδιστές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ

Η κε του μπλοκ είναι ανοιχτή σε κάθε σχόλιο που προσπαθεί να προσθέσει κάτι στην πολιτική συζήτηση
Αρκεί να έχει κάποιο διακριτό ψευδώνυμο ως υπογραφή.