Κάτι νεκρό μέσα στα στήθη μας
ήταν η ελπίδα, που είχε μέσα μας πεθάνει
(από στίχο του λάκη με τα ψηλά ρεβέρ)
Μα η
ελπίδα έρχεται.
Χωρίς
πολλά λόγια κι αναλύσεις, γιατί είναι συγκεκριμένα τα πράγματα.
Η
μεγαλύτερη ζημιά που έκανε η κυβέρνηση της αλλαγής είναι πως ήρθε στην εξουσία
με λεηλατημένα συνθήματα της αριστεράς (δηλ του κκε γιατί οι άλλοι πάντα
ευρωλάγνοι ήταν) ενάντια στην εοκ και το νατο. Και όχι μόνο δεν τήρησε έστω την
υπόσχεση για δημοψήφισμα (κοίτα να δεις πώς τα
φέρνει η ζωή) αλλά εκμαύλισε πολλές ριζοσπαστικές συνειδήσεις της βάσης,
μετατρέποντας τους ψηφοφόρους της σε οπαδούς του ευρωμονόδρομου.
Η
μεγαλύτερη ζημιά που κάνει η κυβέρνησης της πρώτη φορά αριστεράς, είναι πως
αναδείχτηκε ως η (δήθεν) κατεξοχήν πολιτική έκφραση του αντιμνημονιακού μετώπου
και τώρα ετοιμάζεται να υπογράψει συμφωνία για αριστερό μνημόνιο. Ενώ η
δημοσκοπική κοινή γνώμη φέρεται να πιέζει για το κλείσιμο της συμφωνίας και να
είναι έτοιμη να πανηγυρίσει ανακουφισμένη. Ζήτω το μνημόνιο της αντιμνημονιακής
κυβέρνησης.
Παρεμπιπτόντως,
η χώρα θεωρητικά έχει ξαναζήσει μια εθνικά περήφανη διαπραγμάτευση με τους εταίρους
στα χρόνια της αλλαγής και μάλιστα με «σπουδαία αποτελέσματα»: τους αστερίσκους
στις κοινοτικές ανακοινώσεις, τα μεσογειακά προγράμματα, κτλ. Αλλά έστω πως
ζούμε στην χώρα των λωτοφάγων, και δεν υπάρχει καμία αντίστοιχη ιστορική πείρα
για να ξέρουμε προς τα πού θα πάει το πράγμα. Έστω ότι δεν προβαίνουμε σε
αξιολογικές κρίσεις, ότι είμαστε καλοπροαίρετοι και σίγουροι για τις καλές προθέσεις
της συγκυβέρνησης (γιατί ο σύριζα είναι τα πάντα όλα, αλλαγή μαζί με λίγο 89’)
που διαπραγματεύεται όντως σκληρά (για τους δικούς της λόγους).
Ο κυρίαρχος
ελληνικός λαός ψηφίζει εδώ και μια πενταετία αντιμνημονιακά, ή μάλλον για την
επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και των όρων του. Και θεωρητικά έχει βρει μια
κυβέρνηση να κάνει αυτό ακριβώς και να προσπαθεί για το καλύτερο δυνατό σε
αυτήν την κατεύθυνση. Δεν οφείλει λοιπόν να βγάλει επιτέλους και κάποια συμπεράσματα;
Πού οδηγεί η διαπραγμάτευση και ο έντιμος συμβιβασμός σε αυτά τα πλαίσια; Μήπως
το βασικό είναι η αλλαγή αυτού του ασφυκτικού πλαισίου; Μήπως το κύριο
ζητούμενο είναι η ουσιαστική ρήξη και μια ριζική επαναστατική αλλαγή;
Ε,
εντάξει λέμε και κάνα σχήμα λόγου, για να περνάει η ώρα..
Αυτό, που παρακολουθούμε και βιώνουμε εδώ και οχτώ (8) χρόνια, δηλαδή από το 2007 και δώθε είναι μια μεθοδική και στοχοπροσηλωμένη ("zielgerichtet" για τους γερμανομαθείς) διαδικασία επιτάχυνσης της εξαθλίωσης μεγάλων λαϊκών μαζών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέχρι τώρα ξέραμε την "σχετική εξαθλίωση", που ενίοτε, και βραχυπρόθεσμα, γινόταν και "απόλυτη", για να συνεχίσει μετά πάλι κανονικά σαν "σχετική" (δηλαδή σαν ποσοστιαία μείωση του εργατικού εισοδήματος στο συνολικό κοινωνικό προϊόν, σε άμεση συνάρτηση, δηλ., με την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης), αλλά από ένα χαμηλότερο επίπεδο. Κοινώς, "φτου κι απ' την αρχή".
Ο,τι ζήσαμε από τότε, με ορόσημο-αφετηρία τις "φωτιές" της Πελοποννήσου υπηρετεί αυτό τον στόχο:
"Σιωπηλές συγκεντρώσεις" των "bloggers" αρχικά, το 2007, μετά το επικοινωνιακό σερβίρισμα των "αντιεξουσιαστών" από "ΝΕΑ" και "Ελευθεροτυπία" (η προεργασία) και καπάκι η "έγχρωμη" "εξέγερση του Δεκέμβρη 2008" - μοχλός για τον διορισμό του Γιοργάκι.
Ακολούθησε ο "Τιτανικός", που πυροδότησε τον ψυχολογικό πόλεμο των "σπρέντς" κανά τρίμηνο, για να ακολουθήσει το "Καστελλόριζο" και να μπούμε στα "μνημόνια".
Μετά αρχίσανε οι "πλατείες", το "μπάχαλο", το "έξω τα κόμματα", νάσου και οι "Αγ. Παντελεήμονες" με τα χρυσαύγουλα, ορόσημο η 20/10/11, με σαφή πια στόχο την εξουδετέρωση του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ και την συγκρότηση του αναχώματος "τΣύριζα".
Στο οποίο, μετά από μια δίχρονη παρένθεση της ΝΔ, ανατέθηκε η ολοκλήρωση του σχεδίου, δηλαδή το τελειωτικό χτύπημα. Αυτό, που περιμένουμε από μέρα σε μέρα και από ώρα σε ώρα.
Αν παρατηρήσατε ότι, κατά σύμπτωση, από το 2007 ξεκίνησε με τα subprimes των κατοικιών στο USA (Fannie Mae & Freddie Mac)η τελευταία Μεγάλη Κρίση του Καπιταλισμού, που δε λέει να καταλαγιάσει και μεταφέρεται εδώ κι εκεί, αφήνοντας πίσω της κατεστραμμένες ζωές και οικονομίες, στην καλύτερη αναιμικές "ανακάμψεις", που προοιωνίζουν αναζωπύρωση νέων κρίσεων, ενώ σπέρνει πολέμους, αρρώστειες και δυστυχία...., ε, μη διεκδικείτε και δάφνες διορατικού παρατηρητή!
Σκεφτείτε ότι η χώρα μας ανήκε στον ..."σκληρό πυρήνα" ("ισχυρή Ελλάδα"...) των 26 ευημερουσών του πλανήτη, και κατσικωνόταν για ....απρόσβλητη από την κρίση, που θεωρούνταν τριτοκοσμική υπόθεση.
Από την 25/1/2015 παρακολουθούμε την τρίτη πράξη της δικής μας τραγωδίας, την έκταση της οποίας αδυνατούμε, σαν λαός, να συλλάβουμε.
Ο,τι γίνεται, εδώ και κανά χρόνο, που ξεκαθάρισε ότι ο τΣύριζα θάναι η επόμενη Κυβέρνηση, δεν είναι παρά μια συνειδητή σκηνοθεσία, με πρωταγωνιστές και κομπάρσους, για να προσγειωθεί, όσο πιο ομαλά γίνεται, ο Λαός, από τα ύψη που αιθεροβατεί, στον βάλτο της αποδοχής μιας άθλιας μοίρας, που δεν θάχει καμιά σχέση με όσα του τάξαν, τότε που τον εξαγοράσαν, οι δημοφιλείς λαοπλάνοι και οι αριστεροί καιροσκόποι και προδότες.
Κουράγιο, είμαστε ακόμη μόνο στην αρχή.
...και, κατά τα φαινόμενα
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://fadomduck2.blogspot.gr/2015/05/blog-post_65.html#more
πλησιάζουμε στο φινάλε της τρίτης πράξης της ελληνικής τραγωδίας.
Σε αυτά τα πλαίσια, πού οδηγεί η μη διαπραγμάτευση του σχεδίου τού ΚΚΕ με οποιαδήποτε αριστερή δύναμη (εντός ή εκτός τού ΣΥΡΙΖΑ) και η άρνηση της αναθεώρησής του; Μήπως το βασικό είναι η αλλαγή αυτού τού αδιέξοδου σχεδίου; Μήπως το κύριο ζητούμενο είναι η ουσιαστική ρήξη με αυτό το σχέδιο και μια ριζική επαναστατική αλλαγή του;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟποιος θέλει να ...διαπραγματευτεί(!!! = μισά εσύ-μισά εγώ) με σκουπίδια, θα βρεθεί, χωρίς να το καταλάβει, στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας. Εκεί, που θα βρεί και τους άλλους, που "διαπραγματεύτηκαν" με τους ..."εταίρους"(!!!!).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σχέδιο του ΚΚΕ, αν καλά τώχω καταλάβει, είναι Λαϊκή Συμμαχία για τη Λαϊκή Εξουσία.
Και είναι καλό.
@Λεφτ700
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να διαπραγματευτει ακριβως το ΚΚΕ,και ειδικα με το ΣΥΡΙΖΑ?Θες να γινεις πιο συγκεκριμενος?
Φίλε Παπουτσωμένε Γάτε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαρίστως να γίνω πιο σαφής, αν και δεν θα σου πω τίποτε ‘‘σοφίες’’ που ακούγονται για πρώτη φορά, ούτε πράγματα που δεν τα έχουν υποστηρίξει και υποστηρίζουν μέλη/οπαδοί/ψηφοφόροι τού ΚΚΕ:
Από τη στιγμή που το ΚΚΕ δεν αναγνωρίζει στην υπαρκτή πολιτική σκηνή όχι τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κανένα κόμμα, κομματάκι, οργάνωση, ρεύμα, τάση ή έστω κάποιο και κάποιο ξεχωριστό πρόσωπο[*] με το οποίο να μπορεί να συμπράξει, είναι ηλίου φαεινότερο ότι δεν έχει και την παραμικρή πρόθεση να διαπραγματευτεί (συζητήσει) οποιοδήποτε πρόγραμμα κοινής αποδοχής. Το μόνο που απομένει σε όποιες δυνάμεις θέλουν να συμπαραταχθούν με το ΚΚΕ είναι η ολοκληρωτική αποδοχή τού δικού του σχεδίου.
Όπως μπορεί πανεύκολα να διαπιστώσει οποιοσδήποτε, ακόμα και με μια γρήγορη ματιά στον άμεσο περίγυρό του και στην κοινωνία, το σχέδιο ΚΚΕ δεν ‘‘περπατάει’’. Από την τελευταία φορά που μπορέσατε να συμβαδίσετε με κάποιους συμμάχους (σύμπραξη με ΔΗΚΚΙ και ΚΑ), έχουν περάσει πάνω από δέκα χρονάκια. Ως πότε θα περιμένετε να κινηθεί το βουνό προς το μέρος σας; Μέχρι να γίνουν ίσωμα όλα;
Τα λέμε
[*] Είναι χαρακτηριστική η δημοσκόπηση του Σφυροδρέπανου για διάφορους της αριστερής πολιτικής σκηνής στη δεξιά στήλη τού μπλογκ. Στην καλύτερη περίπτωση, πέφτουν ντομάτες! Και, βέβαια, είναι χαρακτηριστικό (Τρομερό) και το σχόλιο του Σεχτάρ...
Η διαπραγμάτευση
ΑπάντησηΔιαγραφήΤης διαπραγμάτευσης
Την διαπραγμάτευση
Ω γαμώτοσπίτι μου
Εδώ δε μιλάμε πλέον για πολιτική διαφωνία, εδώ πρέπει να επανακαθορίσουμε τον ορισμό του Λόγου και του δια-λόγου.
Σημείο Α: Το ΚΚΕ δε συνεργάζεται με κανέναν(σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο).
Σημείο Β: Το σχέδιο του ΚΚΕ "δεν περπατάει". Κατα τα άλλα Κενό. Τι σημαίνει "περπατάει", τι στόχους θα έπρεπε να έχει για το σήμερα και για το αύριο με βάση τις υποκειμενικές και αντικειμενικές συνθήκες και γιατί αυτοί δεν επιτυγχάνονται(ΑΝ δεν επιτυγχάνονται)... αδιάφορο προφανώς.
Σημείο Γ: Το ΚΚΕ πρέπει να διαπραγματευτεί τις θέσεις του για να πετύχει τους στόχους του. Με ποιόν; Για ποιό λόγο; Με τι σκοπό; Αδιάφορο. Η συμπόρευση- και δη με αλλίωση της στρατηγικής του- είναι η βουτσική σουπερμαντολίνη που θα δώσει την απάντηση σε όλα.
Βέβαια, το οτι εδώ προκύπτουν τα αυτονόητα ερωτήματα όπως "ποιανού η στρατηγική ασπούμε πάει καλύτερα για να κάνω κινήσεις προς τη δική του μεριά;" ή "Ποιός απο τους υπόλοιπους προτίθεται να κάνει κινήσεις προς το ΚΚΕ ΣΕ ΠΕΡΙΤΠΩΣΗ ΠΟΥ το κόμμα έδειχνε μεγαλύτερη τάση για υποχώρηση στις θέσεις του" ή το πιο απλό "Ποιό ήταν το τρομερό αποτέλεσμα που τα βρήκε με το ΔΗΚΚΙ και την ΚΑ(και τη Καννέλη και τον Ζουράρι και και...) το οποίο πρέπει να επαναληφθεί και όλα θα έρθουν στη θέση τους;"... Είπαμε. Σουπερμαντολίνη.
Σ.
πρόγραμμα κοινής αποδοχής
ΑπάντησηΔιαγραφήπρόγραμμα κοινής αποδοχής ΙΙ
ΑπάντησηΔιαγραφή"Θα είμαι σαφής..." και ποτέ δεν είσαι/είστε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆντε, ευχαριστούμε κι εσένα Λεφτ για τη "προσφορά" σου...
πρόγραμμα κοινης αποδοχής ΙΙΙ
ΑπάντησηΔιαγραφή@left700
ΑπάντησηΔιαγραφή''Από τη στιγμή που το ΚΚΕ δεν αναγνωρίζει στην υπαρκτή πολιτική σκηνή όχι τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κανένα κόμμα, κομματάκι, οργάνωση, ρεύμα, τάση ή έστω κάποιο και κάποιο ξεχωριστό πρόσωπο[*] με το οποίο να μπορεί να συμπράξει, είναι ηλίου φαεινότερο ότι δεν έχει και την παραμικρή πρόθεση να διαπραγματευτεί (συζητήσει) οποιοδήποτε πρόγραμμα κοινής αποδοχής. Το μόνο που απομένει σε όποιες δυνάμεις θέλουν να συμπαραταχθούν με το ΚΚΕ είναι η ολοκληρωτική αποδοχή τού δικού του σχεδίου. ''
Το ΚΚΕ ως το μονο (μεγαλο) ΚΚ της χωρας,εξ ορισμου εχει στρατηγικη και τακτικη διαφορετικη απο τα υπολοιπα κομματα (που ειναι αστικα),για αυτο ειναι λογικο να μη συμπραττει με καποιον αλλο.
Επιπλεον,οπως ειπε και ο Σ. δε διευκρινιζεις πανω σε τι βασεις θα πρεπε να γινει μια συμπραξη,με ποιους,με τι σκοπο κλπ.Το σλογκαν της ενωσης ακουγεται ωραιο στα αυτια,αλλα ειναι κενο αν δε συγκεκριμενοποιηθει.
Το προβλημα του ΚΚΕ ειναι οτι δεν εχει καταφερει να ανοιχθει στον κοσμο,και αυτο οχι μονο λογω αντικειμενικων δυσκολιων που ανεκαθεν αντιμετωπιζουν τα ΚΚ.Αυτο εχει σημασια,και οχι να τα βρει με κομματιδια του 0,3%.
Φίλε Σ.,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τη στιγμή που ξεκινάς με την ισχύουσα γραμμή («το ΚΚΕ δεν συνεργάζεται με κανέναν σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο), ενώ το νόημα του σχολίου μου ήταν ακριβώς η υποβολή τής ιδέας ότι θα πρέπει να αναθεωρηθεί αυτή ακριβώς η γραμμή, τα υπόλοιπα που αναφέρεις ελάχιστη (και αν) σημασία έχουν. Μια όμως που μπήκες στον κόπο, ας μπω κι εγώ —ένας λόγος παραπάνω: στα όσα αναφέρεις μετά την αρχική δήλωση δεν λείπουν οι αφελείς τάχα (κουτοπόνηρες) συνδικαλιές. Το λοιπόν:
Στο σημείο Β: Ξέρεις πολύ καλά τι σημαίνει «δεν περπατάει» το σχέδιο του ΚΚΕ. Δεν συγκεντρώνει γύρω του ούτε καν μία κρίσιμη από ποσοτική άποψη μάζα. Το αντίθετο: όποια τέτοια μάζα υπήρχε βαίνει μειούμενη. Από τους 258.878 ψηφοφόρους που χάσατε στις εκλογές τού Ιουνίου 2012 σε σχέση με αυτές τού Μαΐου, δεν ανακτήσατε ούτε έναν στους τέσσερις (<1/4!) στις τελευταίες εκλογές: 60.961 – 23,55%. Κι αυτό, παρά τη συνεχή πλαγιολίσθηση του ΣΥΡΙΖΑ προς τα δεξιά από το Ιδρυτικό του Συνέδριο και ύστερα. Συνεπώς, όλα τα υπόλοιπα που αναφέρεις σε αυτό το σημείο δεν έχουν την παραμικρή σημασία. Ακόμα κι αν είστε ο συλλογικός ενσαρκωτής τού Λένιν, το πόπολο δεν σας ακούει, ούτε καν το δικό σας μέχρι πρόσφατα πόπολο. Φταίει ο βιολιτζής ή το βιολί; Βιολιτζή αλλάξατε και δεν κουνήθηκε βλέφαρο. Άρα, δεν πρέπει να αρχίσετε να προβληματίζεστε για το βιολί;
Στο σημείο Γ: Με ποιους πρέπει να διαπραγματευτεί τις θέσεις του το ΚΚΕ; Μα με όποιες δυνάμεις έχουν στρατηγικό στόχο το σοσιαλισμό. Για ποιο λόγο και σκοπό; Μα για την προώθηση της υπόθεσης του σοσιαλισμού. Η οποία υπόθεση, λυπάμαι αλλά εδώ σού έχω κακά νέα, δεν ταυτίζεται με την οπτική ενός κόμματος, ακόμα κι αν είναι το κομμουνιστικό. Και ακριβώς επειδή δεν ταυτίζεται με ένα κόμμα, γι’ αυτό και πρέπει να συζητήσετε με κάθε άλλον ενδιαφερόμενο για να προχωρήσετε μαζί την υπόθεση του σοσιαλισμού, μέχρι τουλάχιστον το σημείο που θα μπορείτε να συμπράττετε.
Για τα υπόλοιπα: Δεν είστε οι μοναδικοί που έχετε στρατηγικό ορίζοντα το σοσιαλισμό. Και είναι παράλογο να θέλετε να επιβάλλετε το δικό σας σχέδιο γι’ αυτόν. Οι ασυμφωνίες είναι άπειρες: από το πώς θα προχωρήσουμε προς τα εκεί, μέχρι τι είδους σοσιαλισμό εννοεί ο καθένας. Αυτές οι ασυμφωνίες πρέπει να συζητηθούν με σκοπό να βγει ένα κοινό σχέδιο μέχρι ένα κάποιο σημείο τουλάχιστον. Δεν ξέρω αν ήταν τρομερό το αποτέλεσμα της συνεργασίας με ΔΗΚΚΙ και ΚΑ (δεν ήταν). Αλλά, τουλάχιστον, δεν ήσαστε απομονωμένοι κοινωνικά και πολιτικά στον πρωτοφανή βαθμό που είστε τώρα. Επιπλέον: οι συμμαχίες στην πολιτική, τις περισσότερες φορές, είναι μακροπρόθεσμες επενδύσεις...
Τα λέμε
ΥΓ Ένα ερώτημα προς την ΚΕ τού μπλογκ: Είναι βέβαιο ότι είστε ανοιχτοί [μόνο] «σε κάθε σχόλιο που προσπαθεί να προσθέσει κάτι στην πολιτική συζήτηση»; Γιατί εγώ βλέπω κάμποσα σχόλια που εμφανίστηκαν μετά το δικό μου με ένα πλην (–) που βγάζει μάτι!
Στο σημείο Γ: Με ποιους πρέπει να διαπραγματευτεί τις θέσεις του το ΚΚΕ; Μα με όποιες δυνάμεις έχουν στρατηγικό στόχο το σοσιαλισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήτουλάχιστον, δεν ήσαστε απομονωμένοι κοινωνικά και πολιτικά στον πρωτοφανή βαθμό που είστε τώρα.
Ενωτικέ σύντρολε Γ700,
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια πες μας ποια είναι τα άλλα κόμματα που έχουν στρατηγικό στόχο το σοσιαλισμό και ποια είναι η παρουσία τους στο εργατικό κίνημα. Γνωστοποίησέ μας δηλαδή τις συγκεκριμένες πολιτικές 'δυνάμεις' που θα πρέπει να προσεγγίσει το ΚΚΕ και σε αυτή τη βάση θα μπορέσουμε να αξιολογήσουμε κατά πόσο (και κατά που) θα 'προχώραγε' την υπόθεση του σοσιαλισμού μια τέτοια υποθετική συνεργασία. Εμπρός ακούμε.
Μεγάλη προσφορά πράγματι, κι εξαιρετική προσθήκη: "αλλάξτε ή παρατήστε τα ή αυτοδιαλυθείτε να έρθουν άλλοι ή...". Κάπως έτσι, με δόσεις σοβαροφάνειας.
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήαντιμνημονιο
http://www.clickatlife.gr/geusi/place/athina/7381
Φίλε Παπουτσωμένε Γάτε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι αστικό κόμμα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ;;; Είναι αστικές δυνάμεις αυτές που τοποθετούνται στην αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ;;; Η ΚΟΕ, ας πούμε, ή η ΔΕΑ ανήκουν στο αστικό στρατόπεδο;;; Φίλε Παπουτσωμένε Γάτε, αυτά δεν γίνονται πιστευτά ούτε από νεοφώτιστους Κνίτες, άσχετα αν υποκρίνονται ότι τα ασπάζονται. Δεν καταλαβαίνεις πως δεν στηρίζονται πουθενά, ότι είναι αυθαίρετες και τερατώδεις κατασκευές; Πώς να σας πάρει σοβαρά ο κοσμάκης αν διατυπώνετε στα σοβαρά τέτοιες απόψεις;
Διευκρίνισα στον Σ. τι εννοούσα. Σε γενικές γραμμές βέβαια —τι περίμενες; να θέσω κάποιο συγκεκριμένο πλαίσιο;
Τι ακριβώς εννοείς πως το πρόβλημα του ΚΚΕ εντοπίζεται πως δεν έχει ανοιχτεί στον κόσμο; Πώς καταλαβαίνεις εσύ to άνοιγμα;
Τα λέμε
ΥΓ Βλέπω ότι δεν σου κάνουν τα κομματίδια τού 0,3%. Κακό τού κεφαλιού σας. Με κάτι τέτοια κομματίδια ο ΣΥΝ κατάφερε να επιβιώσει εκλογικά από το 2000 και μετά και πάνω σε αυτά πάτησε για να πείσει ως ριζοσπαστική δύναμη και να φτάσει στα 27άρια και στα 36άρια. Ο ΣΥΝ το έκανε για να εξαπατήσει; Ωραία. Κάντε το εσείς έντιμα!
Φίλε Ιστρολλικέ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι’ αυτό που ρωτάς, βλέπε το τελευταίο σχόλιό μου προς τον Παπουτσωμένο Γάτο.
Τα λέμε
Φίλε zoot horn rollo,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ δεν μίλησα ούτα για παραίτηση ούτε, πολύ περισσότερο, για αυτοδιάλυση. Αν εσύ υποφέρεις από πολιτική αγοραφοβία δεν φταίω εγώ.
Τα λέμε
Και ένα ένα σχολιάκι για τις διάφορες ‘‘εξυπνάδες’’ που ποσταρίστηκαν εδώ προς ‘‘απάντηση’’ των σχολίων μου:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ‘‘εξυπνάδες’’ είναι το έσχατο καταφύγιο εκείνων που δεν έχουν να πουν κάτι ουσιαστικό.
Σύντρολε Λεφτ700
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεωρείς δηλαδή ότι ο κοσμάκης δεν παίρνει στα σοβαρά το ΚΚΕ επειδή αντιμετωπίζει λάθος πυλώνες του εργατικού κινήματος όπως η ΚΟΕ; Αυτά είναι αστεία πράγματα.
Κοίταξε να δεις, το πρόβλημα μου εμένα δεν είναι αν μια οργάνωση έχει 10, 1 ή 0,1 %. Αυτό που ενδιαφέρει εμένα είναι α) το τι θέσεις έχει και β) το πως δραστηριοποιείται στο κίνημα δεδομένων των δυνάμεών της. Όλες οι οργανώσεις που αναφέρεις είναι εντελώς ανύπαρκτες στο κίνημα αν και η διογκωμένη παρουσία τους στα αμφιθέατρα δίνει αντίθετη εντύπωση. Στο βαθμό που υπάρχουν, ο ρόλος τους δεν είναι διαφορετικός από την σοσιαλδημοκρατία, ενδεχομένως με περισσότερες αριστερές κορώνες.
Εμένα ως κομμουνιστή δεν με ενδιαφέρει να στηθεί άλλος ένας σοσιαλδημοκρατικος πόλος που να μπορεί να μαζέψει ψηφαλάκια από τον κοσμάκη στη βάση αερολογιών. Δεν με ενδιαφέρει να υπάρξει άλλος ένας ΣΥΡΙΖΑ. Με ενδιαφέρει να υπάρχει ισχυρό, ταξικά προσανατολισμένο κίνημα που να μπορεί να διεκδικεί την εξουσία και στο δρόμο να αποσπά και καμια κατάκτηση. Αυτή τη δουλειά την κάνει μόνο το ΠΑΜΕ. Όποιο θέλει να αγωνιστεί λοιπόν πραγματικά για οποιοδήποτε είδος ενότητας, πρέπει πρώτα να το κάνει στην πράξη, στηρίζοντας τις ταξικά συνεπείς δυνάμεις στο εργατικό κίνημα. Εφ'όσον γίνει αυτό, τότε ίσως μπορέσουμε να μιλήσουμε και για εκλογικές συνεργασίες.
Το να γίνονται οι τελευταίες χωρίς να υπάρχει συμφωνία στα στοιχειώδη προκαλεί μόνο πολιτική σύγχηση και ως πρακτική ταιριάζει περισσότερο σε αυτούς που ενδιαφέρονται για την επιβίωση των κομματιδίων τους παρά σε όσους ενδιαφέρονται για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.
Εγώ γιαυτό στηρίζω ΚΚΕ και δεν έχω υπάρξει ποτέ κνίτης.
Για αρχή, δεν είσαι φίλος, ούτε και το θέλεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τ'άλλα με τις δυνάμεις που αραδιάζεις παραπάνω(δε βάζεις μέσα και τη πασοκάρα κι άλλα φυντάνια όμως πονηρούλη), μας καταυποχρέωσες με τη "θεραπεία" της πολιτικής αγοραφοβίας (Τζάκρη,Ραχήλ κτλ: τώρα και σε χάπια).
Θέλεις και σοβαρή αντιμετώπιση, όχι από 'μένα πάντως.
@LeftG700:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΚ μας έπεισες πως το ΚΚΕ έχασε την ιστορική ευκαιρία να βάλουν οι βουλευτές του την υπογραφή τους για την πρώτη νέα αμερικάνικη βάση μετά την δεκαετία του '50, και φυσικά σε δύο-τρία ακόμη μνημόνια.
Γιατί "συνέργασία" με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν σημαίνει τίποτε παραπάνω από αυτό.
Παρακάτω τώρα, γιατί τα σχόλια σου ενέχουν καμπόσο πολιτικό σουρεαλισμό.
Θα σου υπενθυμίσω πως καμμία ΚΟΕ δεν υφίσταται. Μιλάμε για οργανικό κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ, και δη της νεοφιλελεύθερης-εθνικιστικής πλέον, κυβέρνησης Τσίπρα. Αν είναι κάτι διαφορετικό από αυτήν, λόγοι στοιχειώδους πολιτικής τσίπας θα επέβαλαν την αποχώρηση τους. Ομοίως και τους υπόλοιπους γιαλαντζί-διαφωνούντες της Κουμουνδούρου.
Μια και ανάφερες την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, εγώ απλά θα θυμίσω πως στελέχη της έσπευδαν προεκλογικά να "καθυσηχάσουν" πως "δεν κόβουμε ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ, από το ΚΚΕ κόβουμε"!
Καθώς και την στρατηγική επιλογή της τελευταίας για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ σε όλους τους μαζικούς φορείς (τοπικό επίπεδο, συνδικάτα κλπ), ακριβώς με τον τρόπο που ο ΣΥΡΙΖΑ συνεργάζονταν (και εξακολουθεί να συνεργάζεται σε αυτό το κομμάτι) με το ΠΑΣΟΚ.
Ο καθένας τις έχει κάνει τις επιλογές του.
Εντυπωσιακό είναι επίσης πως σου διέφυγε το γεγονός πως παρότι κράτησε απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ αντιδιαμετρική από το ΚΚΕ στάση, είχε στις επαναληπτικές εκλογές του '12 μεγαλύτερη (πάνω από το 50%) εκλογική φθορά από αυτό.
Και μια και τα κουκιά δεν είναι το παν (αλλιώς ο ΣΥΝασπισμός-ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να έχει αυτοδιαλυθεί από χρόνια με τα εκλογικά του αποτελέσματα), το πολιτικό ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής:
-Τι είναι πιο παράξενο σε μια κοινωνία που συντηρητικοποιείται ραγδαία;
-Η μείωση της απήχησης ενός ΚΚ ή η γιγάντωση ενός κομματίδιου που αυτοχαρακτηρίζεται ως "αριστερό";
-Και δεν είναι το δεύτερο που θα έπρεπε να προκαλεί απορία τουλάχιστον;
Υ.Γ.
Οι μόνες πολιτικές δυνάμεις με τις οποίες έχει προγραμματικές συγκλίσεις το ΚΚΕ αυτή την στιγμή είναι τα δύο μ-λ.
Συμφωνούν δηλαδή στην κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, την έξοδο από ΕΕ-ΝΑΤΟ, και στην υπεράσπιση του σοσιαλισμού μέχρι ενός τουλάχιστον σημείου, με ορόσημο το 20ο συνέδριο του ΚΚΣΕ.
Δεν νομίζω να υπάρχει να υπάρχει άνθρωπος που έχει σώας τας φρένας που θα υποστηρίξει πως η μη-συνεργασία του ΚΚΕ με τα δύο μ-λ είναι αυτή που ευθήνεται για την μη-ανάπτυξη επαναστατικού κινήματος στην Ελλάδα....
@left
ΑπάντησηΔιαγραφή''Είναι αστικό κόμμα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ;;; Είναι αστικές δυνάμεις αυτές που τοποθετούνται στην αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ;;; Η ΚΟΕ, ας πούμε, ή η ΔΕΑ ανήκουν στο αστικό στρατόπεδο;;; Φίλε Παπουτσωμένε Γάτε, αυτά δεν γίνονται πιστευτά ούτε από νεοφώτιστους Κνίτες, άσχετα αν υποκρίνονται ότι τα ασπάζονται. Δεν καταλαβαίνεις πως δεν στηρίζονται πουθενά, ότι είναι αυθαίρετες και τερατώδεις κατασκευές; Πώς να σας πάρει σοβαρά ο κοσμάκης αν διατυπώνετε στα σοβαρά τέτοιες απόψεις;''
Eγω αντιστρεφω την ερωτηση.Απο που και ως που η ΚΟΕ και οι αλλες πρωην συνιστωσες,ως κομματι της σημερινης αντιλαικης κυβερνησης,ειναι κομμουνιστικες οργανωσεις?Ποια σοβαρη κομμουνιστικη οργανωση θα συνυπηρχε με τυπους σαν τον Καμμενο και το Βαρουφακη?
Η δε ΑΝΤΑΡΣΥΑ,περα απο τη μηδαμινη εκλογικη και συνδικαλιστικη της παρουσια,δυστυχως λειτουργει ως συμπληρωμα και δεκανικι του ΣΥΡΙΖΑ.Δεν αυτοπροσδιοριζεται καν ως κομμουνιστικο κομμα ή οργανωση,αλλα αντικαπιταλιστικη συσπειρωση και χεσε μεσα.Ακομα και στη λεξη εχουν αλλεργια.
Οσοι ειναι οντως κομμουνιστες εκει μεσα πρεπει να διαχωρισουν τη θεση τους αμεσα.
Γενικα με καλυψε η απαντηση του Τρας ως προς αυτο.
''Διευκρίνισα στον Σ. τι εννοούσα. Σε γενικές γραμμές βέβαια —τι περίμενες; να θέσω κάποιο συγκεκριμένο πλαίσιο;''
Ναι,δηλαδη μια υποτιθεμενη συμμαχια ΚΚΕ με ολους αυτους τι θα πρεπε να κανει?
''Τι ακριβώς εννοείς πως το πρόβλημα του ΚΚΕ εντοπίζεται πως δεν έχει ανοιχτεί στον κόσμο; Πώς καταλαβαίνεις εσύ to άνοιγμα;''
Να αφυπνισει περισσοτερο κοσμο,να τους βοηθησει να αποκτησει ταξικη συνειδηση και να τους κινητοποιησει.Το προβλημα του ΚΚΕ ειναι οτι δεν εχει τον κοσμο με το μερος του,οχι οτι δεν εχει την ΚΟΕ για παρεα.
''ΥΓ Βλέπω ότι δεν σου κάνουν τα κομματίδια τού 0,3%. Κακό τού κεφαλιού σας. Με κάτι τέτοια κομματίδια ο ΣΥΝ κατάφερε να επιβιώσει εκλογικά από το 2000 και μετά και πάνω σε αυτά πάτησε για να πείσει ως ριζοσπαστική δύναμη και να φτάσει στα 27άρια και στα 36άρια. Ο ΣΥΝ το έκανε για να εξαπατήσει; Ωραία. Κάντε το εσείς έντιμα!''
Ο ΣΥΡΙΖΑ ευνοηθηκε απο την καταρρευση του ΠΑΣΟΚ,διοτι πλασαριστηκε ως ο αντικαταστατης του (αρρητα μεν,ουσιαστικα αυτο εγινε δε).Η συμπραξη με αυτα τα κομματιδια το πολυ να του εδωσε μερικα δεκαδικα απο το ΚΚΕ και τους Οικολογους.
Στο 36% εφτασε απο απογοητευμενους ΝΔτες και ΠΑΣΟΚους που αναθεμα αν ξερουν καποιο αλλο κομμα μεσα στο ΣΥΡΙΖΑ πλην του ΣΥΝ.
Γενικα,η συντριπτικη πλειοψηφια του κοσμου αγνοει το εξωκοινοβουλιο.Γνωριζει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ (λογω ονοματος-εξυπνο μαρκετινγκ),και τα μ-λ,αλλα μεχρι εκει.ΚΟΕ,ΔΕΑ,ΕΕΚ κλπ ειναι λεξεις αγνωστες.