Κράσνι Οκτιάμπρ κι άλλες ιστορίες

Έχοντας μπει σε διακοπική διάθεση, παρά το ότι ο καιρός μας τα έκανε μούσκεμα σήμερα (κι αυτό στις μέρες που έχει προγραμματιστεί πορεία αγγίζει τα όρια της νομοτέλειας) η κε του μπλοκ κάνει μια τεμπέλικη αναδημοσίευση του χτεσινού της κειμένου από το Ατέχνως, για να μη μείνει κενή η μέρα και επιφυλάσσεται για κάτι πιο φρέσκο από αύριο, καλώς εχόντων των πραγμάτων.

Βρισκόμαστε στην καρδιά του Φθινοπώρου και το Οκτώβρη. Ο οποίος αποτελεί έναν ιδιαίτερο μεταβατικό μήνα, που πατάει με κάθε πόδι σε άλλη βάρκα. Ο Χειμώνας προμηνύεται αλλά δεν έχει επικρατήσει ακόμα, για να εκτοπίσει το Καλοκαίρι που φεύγει, για να παραφράσουμε αυτό που έλεγε ο Γκράμσι για την εποχή των τεράτων, μόνο που εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα μήνα θαυμάτων, που τα συνδυάζει αρμονικά όλα.

Τα τελευταία μπάνια στη θάλασσα και τα ανοιχτά υποδήματα, για όσους θέλουν τα πόδια τους να αναπνέουν, και (τα) νιώθουν να πνίγονται, όταν τα φυλακίζουν…
…με τα πρώτα κρύα/χιόνια στα βόρεια και ορεινά. Κι είναι ίσως η καλύτερη εποχή για μια εκδρομή σε μέρη όπως το Πήλιο ή η ορεινή Αρκαδία, για να χαρείς ένα κίτρινο, φυσικό χαλί από τα πεσμένα φύλλα και τη φύση, που είναι ωραία, ακόμα κι όταν πεθαίνει.

Μπορείς, αν είσαι τέτοιος τύπος, να κολλήσεις με παλιές ή νέες τηλεοπτικές σειρές, που αρχίζουν ξανά αυτό το μήνα. Αλλά βασικά μπορείς να ακόμα να βγεις έξω και να καθίσεις έξω, και να χαρείς γιατί ζεις σε ένα τόπο με τόσο γλυκές βραδιές –κι ας καραδοκεί η αντιλαϊκή βαρυχειμωνιά.

Μπορείς επίσης, αν είσαι τέτοιος τύπος να απολαύσεις αθλητική δραστηριότητα στο φουλ, στο κόκκινο, όπως δηλ ο ρώσικος, μπασκετικός «Κόκκινος Οκτώβρης» με τον οποίο έπαιξε πρόσφατα η ΑΕΚ. Και να διασκεδάσεις με τη θανάσιμη αγωνία των απανταχού προπονητών, που φοβούνται μη τυχόν δεν προλάβουν την παρέλαση.

Κι είναι επίσης μήνας γεμάτος ιστορικές αναμνήσεις.
Από την απελευθέρωση, κι ας κάνει ό,τι μπορεί η «αριστερή Περιφέρεια» για να αλλοιώσει την ιστορική μνήμη.
Από το πραγματικό ΟΧΙ του ελληνικού λαού, που όπως και σήμερα, κάποιοι «ναι-ναι-κοι» το καπηλεύτηκαν για να το αλλάξουν.
Από την προβοκάτσια της 20ής Οκτώβρη και το χαμό του Κοτζαρίδη.
Ακόμα κι από την επανάσταση που φέρει το όνομά του, κι ας πέφτει Νοέμβρη σε εμάς. Και που τη γράφουμε με χι, Οχτωβριανή, όπως οι πρώτοι δημοτικιστές, για να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες.
Έτσι κι αλλιώς, ετυμολογικά προέρχεται από το αριθμητικό τακτικό του οχτώ, και ας είναι ο δέκατος μήνας του χρόνου –αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Το πιο βασικό είναι να μην μπερδευτείς και του παρεμβάλεις ένα «μι», χωρίς να χρειάζεται.

Οι εποχές κι οι καιροί είναι ενδιαφέροντες, αν και εμείς τους κάνουμε να είναι. Γιατί όπως λέει ο Κάρολος, οι άνθρωποι διαμορφώνουν τις συνθήκες που τους διαμορφώνουν. Και ένας συννεφιασμένος, απαισιόδοξος σύντροφος δε θα βοηθήσει πολύ να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω απ’ την Ελλάδα. Όχι το βαμμένο ήλιο του ΠΑΣΟΚ και των υποκατάστατών του, αλλά τον πραγματικό ήλιο. Κι αυτή όμως είναι μια άλλη ιστορία, που μας περιμένει να τη γράψουμε…