Και τι σημαίνει που ήταν προχτές η μέρα των ζώων; Εμείς
δεν περιμένουμε εξάλλου την 4η Οκτωβρίου, μία φορά το χρόνο. Τη
γιορτάζουμε κάθε μέρα, τιμώντας τους ανθρώπους σαν ζώα. Τους στοιβάζουμε σε
ανοιχτούς σταύλους κι αν πέσει πολύ η θερμοκρασία, μπορεί να τους βάλουμε και
παχνί σε μια φάτνη, για να συγκινηθούμε με τη θυσία τους. Τους δίνουμε ψίχουλα
κι αποφάγια, για να τα έχουμε καλά με τη συνείδησή μας, κάνοντας την καλή πράξη
της ημέρας. Γεμάτοι ευαισθησίες, τους ανοίγουμε την πόρτα, για να κοιμηθούν
στην είσοδο της πολυκατοικίας, κουλουριασμένοι. Αλλά αν κάνουν πολύ θόρυβο και
μας ενοχλήσουν, καλούμε τον μπόγια να έρθει να τους μαζέψει ή τους πετάμε με
τις κλωτσιές.
Κι αν επιβεβαιώνουν κάτι όλα αυτά, είναι η δική μας
ζωώδης ιδιότητα, όταν γινόμαστε λύκοι απέναντι στους άλλους. Αν υπάρχει κάτι το
ζωώδες σε όλα αυτά, είναι η δική μας γαϊδουρινή αδιαφορία. Που δεν αλλάζει
θεαματικά στην ουσία, ακόμα κι αν εκδηλώνεται ως ευαισθησία στο διαδίκτυο και
τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Τι μπορείς να κάνεις μόνος σου όμως; Περνάς μέσα από την
πλατεία όπου κοιμούνται, για να τους δείξεις ότι δεν τους αποφεύγεις, λες κι
είναι μιάσματα, δεν αποστρέφεις το βλέμμα σου, δε φοβάσαι μη τυχόν κολλήσεις
καμιά αρρώστια ή την κακοτυχία και τα βάσανά τους. Αλλά δεν είναι αξιοθέατο,
και εσύ δεν είσαι εκεί για να καταγράψεις απλώς τα γεγονότα (το ζήτημα δεν
είναι να ερμηνεύσουμε την πραγματικότητα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αλλά να
την αλλάξουμε). Τους βλέπεις μετά με τους μπόγους στην πλάτη, τα χαρτιά στο χέρι
και την ψυχή στα πόδια να μπαίνουν στα λεωφορεία που πηγαίνουν για τα σύνορα
και ανάβουν τις παλιές μηχανές τους, γεμίζοντας την ατμόσφαιρα της Αχαρνών με
θόρυβο και καπνούς. Αλλά οι αναθυμιάσεις και η μυρωδιά ΚΤΕΛ δεν είναι το πιο
αποπνικτικό σ’ αυτή την εικόνα.
Και το χειρότερο απ’ όλα είναι αυτή η ανθρώπινη (ή μήπως
ζωώδης;) ικανότητα μας να συνηθίζουμε, να ξεχνάμε, να προσπερνάμε και να
συνεχίζουμε με απάθεια. Αλλά αν θες να λέγεσαι άνθρωπος, δεν μπορείς να μένεις
ασυγκίνητος. Και δε συγκινείσαι απλώς, βοηθάς στην πράξη. Και δεν το κάνεις ως
μονάδα, αλλά συλλογικά και συνειδητά, που είναι και μια βασική ανθρώπινη
ιδιότητα.
Γιατί δεν αρκεί να φωνάζουμε πως είμαστε όλοι μετανάστες.
Είμαστε όλοι ζώα, μέχρι αποδείξεως του εναντίου στην
πράξη.
Τι ειναι ο κομμουνισμος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιναι τροποι καλης συμπεριφορας για αγρια ζωα αστικης (κυριως) ρατσας οπως ελεγε κι ο αειμνηστος Pαφαηλιδης...
Το κενό στην ανάλυση του ΚΚΕ
ΑπάντησηΔιαγραφή... και γιατί ο τελικός στόχος που διακηρύττει είναι περισσότερο επιτακτικός από ποτέ ...
http://goo.gl/zEPFd6
@system failure due to insufficient evolution?
ΑπάντησηΔιαγραφήO Παφίλης και το ΚΚΕ μια χαρά ξέρουν τον ουσιαστικό λόγο γιατί και πως ο καπιταλισμός έχει ξεπεραστεί, και πως αυτό μεταφράζεται στην σύγχρονη κοινωνία και στον τρόπο που αυτή λειτουργεί και προχωράει(;).
Καλά έκανες εσύ και έδωσες μια ανάλυση, την οποία όμως δεν μπορούσε να δώσει ο σ/φος στην συνέντευξη λόγο του θέματος της αλλά και του χρόνου.
Κατά τα άλλα υπάρχουν πάρα πολλά κείμενα και αναλύσεις από το ΚΚΕ που αναφέρονται σε αυτό το θέμα με λεπτομέρειες!
Κώστας
Πολύ ενδιαφέρον θέμα θέτεις system failure.
ΑπάντησηΔιαγραφήAλλοίμονο αν θεωρούσαμε πως έχει "κλείσει" η ανάπτυξη της επαναστατικής θεωρίας του Μ/Λ. Ο Καπιταλισμός κρατάει, γιατί έχει ακόμη την δυνατότητα να παίρνει νέες μορφές, κι αυτό είναι η βάση της ανάγκης παραπέρα εμβάθυνσης (και καθόλου αναθεώρησης...) της επαναστατικής θεωρίας. Είναι το μόνο είδος "εκσυγχρονισμού", που συζητάω.
Διάβασα, για τους τρείς παράγοντες, που θέτεις. Θάλεγα, πως οι κλασσικοί τους γνώριζαν σαν αναμενόμενες προοπτικές. Αλλά σίγουρα δεν μπορούσαν να προβλέψουν και να αναλύσουν τον γιγαντισμό της ανάπτυξής τους και τις συνέπειες, που σήμερα εμείς έχουμε την δυνατότητα να (προσπαθούμε να) συλλάβουμε. Είχαν, και πιο επείγοντα θέματα τότε...
Υπάρχει, (με όλο το θάρρος) και ένας άλλος παράγοντας, που επίσης βρισκόταν σε νηπιακή ηλικία την εποχή των κλασσικών: Η μεγάλη ανάπτυξη των νέων μέσων μαζικής επικοινωνίας και άρα προπαγάνδας, (ραδιόφωνο, κινηματογράφος, τηλεόραση, κινητή τηλεφωνία, ιντερνέτ), που διόγκωσε τις δυνατότητες του εποικοδομήματος να επιδρά, δευτερογενώς, αλλά εκμεταλλευόμενο και την σχετική αυτονομία του, πιο άμεσα στην κοινωνική βάση. Δημιουργήθηκαν τεράστιες δυνατότητες, όχι μόνο πολιτικής χειραγώγησης συνειδήσεων, αλλά και επηρεασμού της Κατανάλωσης, και εμμέσως και της Παραγωγής.
Είναι μεγάλο θέμα, που κι εγώ πιστεύω πως δεν έχει επίσης αναλυθεί σε όλη του την έκταση και κυρίως στις συνέπειές του, μαζί με τα άλλα τρία, που επισημαίνεις.
Και δεν είμαι σίγουρος, πως είναι μόνο αυτά.
Για ένα είμαι σίγουρος: Πως εδώ υπάρχει πλούσιο και ανεκμετάλλευτο οπλοστάσιο για το επαναστατικό κόμμα της εργατικής τάξης. Βγαίνουν στον αφρό νέες εκρηκτικές, και μάλλον ανυπέρβλητες πλέον, αντιθέσεις του Καπιταλισμού, που κάνουν τα ..."μεταβατικά στάδια" και τα συναρτημένα πολιτικά μέτωπα να θυμίζουν γεροντοκορίστικες εμμονές.
Αντί να ψάχνουμε αμφιταλαντευόμενους και αμφίβολους "συμμάχους", για να κάνουμε ένα βήμα πίσω, είναι πιο παραγωγικό να σκύψουμε στις νέες μορφές και τον παροξυσμό των παληών αντιθέσεων, για να κάνουμε όχι δύο βήματα, αλλά το άλμα προς τα εμπρός.