Ένας πρώτος τρόπος αντίδρασης είναι να εσωτερικεύσεις όλη
αυτή την κωλοκατάσταση, να αρχίσεις να έχεις ενοχές και να νιώθεις άχρηστος.
Υπεύθυνος για την απόλυσή σου, για το ότι σε κρίνουν περιττό, όχι αρκετά φτηνό
και ευέλικτο για την «αγορά εργασίας». Και να αφήσεις τον εαυτό σου να χαθεί,
να πέσει στο κενό, μεταφορικά ή κυριολεκτικά, όπως οι απολυμένοι υπάλληλοι της France
Telecom, που αυτοκτονούσαν. Είναι κι αυτή μια στάσις, που νιώθεται, αλλά δεν οδηγεί
πουθενά αλλού παρά στην απελπισία. Ακόμα κι αν δε γίνεις βιολογικός αυτόχειρας
όμως, η μοιρολατρία είναι κι αυτή μια μορφή (πολιτικής, κοινωνικής)
αυτοκτονίας.
Ένας δεύτερος τρόπος αντίδρασης είναι αυτός των
εργαζόμενων της Air France, που ξεγύμνωσαν και παραλίγο να
λιντσάρουν τους μάνατζερ της εταιρίας που πήγαν να τους ανακοινώσουν περικοπές
στο έμψυχο δυναμικό, (δηλ απολύσεις, για να μην κρυβόμαστε πίσω από τις
λέξεις). Και δεν πρόκειται απλώς για μια οργισμένη αντίδραση απέναντι στον
αγγελιοφόρο που φέρνει άσχημα μαντάτα, αλλά για την απόδειξη ότι οι εργαζόμενοι
έχουν ζωντανό μέσα τους κάτι που αντιδρά και αρνείται να προσαρμοστεί στη
γενική αδιαφορία και την πτωματική απάθεια, που πλασάρεται ως κυρίαρχο πρότυπο.
Πως έχουν ψυχή και αξιοπρέπεια, που αρνείται να σκύψει το κεφάλι και να
υποταχθεί αδιαμαρτύρητα.
Σε δεύτερη φάση ωστόσο μπαίνει το ερώτημα πόσο βαθιά
φτάνει αυτή η οργή ή αν τελικά διοχετεύεται σε ακίνδυνα ρυάκια, για να
καταλήξει στην αποδοχή των τετελεσμένων, ως το τελικό στάδιο του πένθους. Εκτός
κι αν είσαι από εκείνους τους αναρχικούς που εξαντλούν το απέραντο μίσος ταξικό τους (διατύπωση επηρεασμένη
από τη Γαλλία και το χιούμορ του Γκοσινί στην περιπέτεια του Αστερίξ με τους
Βρετανούς) με συνθήματα του τύπου «κλοτσιές στα αφεντικά», βερμπαλισμούς για
παραγωγικά σαμποτάζ, και λουδίτικα ξεσπάσματα.
Υπάρχει κι ο τρίτος δρόμος, που είναι πραγματικός δρόμος
κι όχι αδιέξοδο και δεν έχει καμία σχέση με τα αδιέξοδα του τρίτου δρόμου του
ευρωκομμουνισμού ή του γαλλικού ΚΚ. Και που στην πραγματικότητα δεν πρόκειται
για τον τρίτο, αλλά για έναν άλλο, τελείως διαφορετικό δρόμο, που προϋποθέτει
όντως όρους κινήματος στο δρόμο και όχι εύκολες λύσεις (;) απ’ τη ζεστασιά του
καναπέ. Αλλά το χειρότερο είναι πως αυτός ο δρόμος έχει δυσφημιστεί από την
οπορτουνιστική σκουριά που επικάθισε στο εργατικό κίνημα και έχει κλείσει
προσωρινά από τα ερείπια των δικών μας αποτυχιών. Και πρέπει να κυλήσουμε το
βράχο από την αρχή στην ανηφόρα, αποτινάζοντας από πάνω μας τη σκουριά αυτή και
τη μίζερη ψυχολογία του Σισσύφου.
Το ΚΚΓ είναι για τα μπάζα.Ευτυχώς υπάρχει κινητικότητα για την ανασύνταξη του κομμουνιστικού κινήματος στην Γαλλία.Αν μπορούσαμε να είχαμε και εικόνα για το αν έχουν συμμετοχή και τι είδους συμμετοχή είναι αυτή στην CGT,ίσως θα μπορούσαμε να βγάλουμε και καλύτερα συμπεράσματα σχετικά με το κατά που "σπρώχνεται" η κατάσταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓενικά και παρά τις δύσκολες συνθήκες στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα το ΚΚΕ έχει σοβαρή επιρροή που παρά τις όποιες παλινωδίες άλλων ΚΚ αυτή φαίνεται. Και ας κλαίγεται ο κάθε Πετρόπουλος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ήτανε ωστόσο ενδιαφέρον και σημαντικό αν μετά από τόσες συζητήσεις και διαβουλεύσεις θα μπορούσε να υπάρξει και ένας συντονισμός δράσης έστω και σε περιορισμένο αρχικά επίπεδο.
Μην περιμένετε πολλά από τη Γαλλία… Θ΄ αργήσει… Υπάρχουν εκατοντάδες περιπτώσεις επιχειρήσεων, με περισσότερους απολυμένους, που θα μπορούσε να γίνει αυτό, αλλά δεν έγινε τίποτε. Το απόγειο: οι 8000 απολυμένοι στην Πεζώ το 2012 μετά την εκλογή του Ολάντ… Κίνημα ταξικό δεν υπάρχει και ούτε ανασύνταξη URCF (αδελφή οργάνωση) και το "κομμα" "Communistes" ενώθηκαν σε ενιαίο κόμμα τον περασμένο Δεκέμβρη. Αλλά άλλες δέκα τέτοιες ομάδες με αναφορά στον μλ είναι με το μισό πόδι μέσα στο ελεεινό ΓΚΚ. Η μία δε εν ονόματι PRCF συμμετέχει στην Πρρωτοβουλία αλλά δε μιλιέται με τους άλλους και λατρεύει στάδια και μέτωπα. Δεν έχει να κάνει τίποτε με τους στόχους της Πρωτοβουλίας αλλά είναι εκεί για καθιέρωση, για να μηνα αφήσει τους άλλους στο διεθνές πεδίο. Παράλληλα εκστασιάζεται μπροστά στο μέτωπο του Πορτογαλικού ΚΚ και κυρίως στις πατριωτικές κορόνες. Υπάρχουν και άλλοι ακόμη πιο σκόρπιοι και ανεμοδαρμένοι… Μια στο καρφί και δέκα στο πέταλο. Έχει πολύ δρόμο σας λέω…
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΚΘ
Τα πράγματα είναι πιό μπλεγμένα. Οι Γάλλοι ήταν πάντα μαχητικοί στην οικονομική πάλη, για ιστορικούς λόγους και χάρις στις (εναπομείνασες) κατακτήσεις του εργατικού κινήματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παιχνίδι πάντα μπλόκαρε στο πολιτικό επίπεδο, εκεί που συνολικοποιούνται τα πράγματα και μιλάμε για εξουσία. Το πανίσχυρο γαλλικό κράτος έχει συντρίψει κάθε απόπειρα να περάσει η πάλη σε αυτό. το Γαλλικό Κόμμα αλώθηκε κυρίως μέσῳ της κρατικοποίησής του (τοπική αυτοδιοίκηση, πολιτειακό σύστημα). Μεγάλη και λυπηρή κουβέντα.
Πάντως οι εργαζόμενοι εξαγριώθηκαν επειδή η διοίκηση της εταιρείας διέκοψε μονομερώς σύμφωνο που προέβλεπε ήδη «θυσίες» (διατυπωμένο με ακόμα πιό εύσχημο τρόπο: προσπάθεια αύξησης της παραγωγικότητας - με σταθερή αμοιβή...) και είχαν δεχθεί από πέρυσι τα ρεφορμιστικά συνδικάτα, για να ζητήσει ακόμα μεγαλύτερες προκειμένου να διατηρηθεί η κερδοφορία. Να σημειωθεί επίσης οτι στο παιχνίδι των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών με διαιτητή το κράτος, ευνοούνται με διάφορα προνόμια στα γαλλ. αεροδρόμια οι αεροπορικές γραμμές των πετρομοναρχιών σε βάρος της Αιρ Φράνς, προκειμένου οι πρώτες να αγοράζουν αιρμπας.
Θα έχετε τέλος παρατηρήσει οτι πανευρωπαϊκά γίνεται χαμός στον κλάδο...
τι λες τώρα....;;! δεν υπάρχει επλίδα για τους γάλλους...μεθαύριο εδώπέρα διοργανώνουν μια "διασυνδικαλιστική" (κλαδική) κινητοποίηση για τους Δημ.Υπαλλ. και το βασικό που διαφημίζουν στο κάλεσμά τους είναι το "διεκδικητικό" φαί-μπάρμπεκιου (σαν να λέμε σουβλάκια)-πικνικ μπροστά από το αντιστοιχο "ΙΚΑ" το μεσημέρι, και το ζεστό κρασί στην κεντρική πλατεία που θα χει στηθεί "χωριό ενναλλακτικό στην λιτότητα και για τα δικαιώματα των μεταναστών"...
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτά όλοι μαζί CGT(παλιά ελεγχόταν από το ΓΚΚ), τρότσκες, αριστεριστες, πασπίτες...
Μη σε μπερδεύει αυτό. Υπάρχει μακρά παράδοση στη Γαλλία οι διαδηλώσεις κάθε είδους να έχουν γιορινά, ώς πανηγυρτζίδικα στοιχεία, που έρχεται από το Μεσαίωνα, πριν καν το 1789. Αυτό δεν εμποδίζει να υπάρχουν κινητοποιήσεις με βία που σπάνια έχουμε δει στην Ελλάδα. Παράδειγμα, από τα πολλά: πριν από λίγα (3;) χρόνια στη Λορραίνη χαλυβουγοί έριχναν σε ματατζήδες χελώνες ακατέργαστου σιδήρου, βάρους αρκετών τόνων, από την κορυφή υψηλού κτιρίου. Μιλάμε για λυωμένα περιπολικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιμένω, το πρόβλημα είναι αλλού. Είναι τιτάνιο καθήκον η δημιουργία επαναστατικού κόμματος στη Γαλλία. Το κράτος και η αρχιτεκτονική του αστικού πολιτειακού καθεστώτος (αυτό που λέμε «5η Δημοκρατία») έχουν σχεδιαστεί με ειδική μέριμνα να δυσκολεύει αυτό - και είναι σίγουρο πλέον οτι οι διάφορες συμπαθείς γκρούπες με μαρξιστικόλενινιστική αναφορά και ιστορική προέλευση το ΓΚΚ, δεν είναι σε θέση να προχωρήσουν στο ελάχιστο σε αυτήν την κατεύθυνση.
Από την άλλη βέβαια, τη μέρα που θα γίνει κατορθωτό να συγκροτηθεί επαναστατικός πολιτικός φορέας, ένα ιστορικής σημασίας βήμα προόδου για την παγκόσμια ταξική πάλη θα έχει συντελεστεί
Ασχετο με Γαλλία, αλλά χρήσιμο γενικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.capital.gr/epixeiriseis/3069987/tessera-nea-erga-gia-tin-terna-sti-mesi-anatoli
Σ.
Έτσι είναι σύντροφοι όπως τα λέτε. Και σίγουρα είναι τιτάνιο το έργο για ανασύσταση ενός πραγματικού κόμματος στη Γαλλία. Αυτά που λέχθηκαν για το ΓΚΚ επίσης. Δεν το έπιασα καν γιατί αυτό τελείωσε ( αν και κάποιοι νεολαίοι του ηδονίζονται να λέγονται μαρξιστές-λενινιστές και προτιμούν να σχετόιζονται με την ΚΝΕ και όχι με τη Ν.Συριζα. τέλος παντων… φέξε μου και γλίστρησα) και δεν μιλάμε για το παρελθόν του ΓΚΚ. Κι εκεί τα πράγματα είναι μπλεγμένα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα έχετε δει αυτό. Λέει πολλά σε λίγες αράδες: http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=16/2/2014&pageNo=18
Επέμεινα απλώς στις ομάδες που έφυγαν από το ΓΚΚ κατά καιρούς με αναφορά στο μλ (ποιό το όφελος, κι ο Χρουτσιώφ στο όναμα το μλ μιλούσε). Κι εκεί δε βγαίνει άκρη. Ένα ακόμη παράδειγμα που έχει γέλιο (πικρό): το PCOF, η αλβανική εκδοχή του αριστερισμού στη Γαλλία που προέκυψε το 1979 μέσα από διάφορες οργανώσεις προερχόμενες από το ΓΚΚ που κατήγγειλαν το μαοϊσμό από το 2011 συμμετέχει στο Αριστερό Μέτωπο του Μελανσόν με βασική γραμμή το "επαναστατικό μέτωπο " (…). Το μέτωπο και το στάδιο είναι περασμένα στο αίμα και των πιο "ακραίων". Φαντάσου ή άλλοι…
ΚΚΘ