Ούτε κι έναν τοίχο για να βάλουμε την πλακέτα σου.
Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα. Μα της κολόνας ακόμα μεγαλύτερο.
Κυκλοφορώ με την πλακέτα σου τοίχο-τοίχο, μην τους πετύχω. Γιατί οι περισσότεροι δεν σε ξέρουνε, αλλά τους φτάνει που ξέρουν για σένα που ανήκες.
Εμείς δεν τραγουδάμε σωτηρία για να σμίξουμε τον κόσμο, αλλά για να βάλουμε τείχη ανάμεσά μας. Κι όποιος θέλει να βάλει πλακέτα προς τιμήν σου, ας τη βάλει στη δική του πλευρά του τείχους. Αλλιώς να το περάσει από γενική συνέλευση, δσ κι επιτροπή αγώνα.Κομμένη η πλάκα κι η πλακέτα.
Τους ήρωες μπορεί να τους χαρίζουμε, αλλά τις κολόνες ποτέ. Είναι ιδιοκτησία μας, η ψυχή μας.
Αλλά δεν πειράζει. Θα γίνουμε εμείς για σένα τοίχος, σωτηρία, σύντροφοι –και μη- μπετοναρισμένοι και θα την καρφώσουμε στην καρδιά μας την πλακέτα σου. Κι ίσως περπατάμε ενωμένοι σε αλυσίδες, με λάβαρα της ddr, σαν τείχος του βερολίνου (που ‘χε πει κι ο τόνι ριγκατόνι). Ή ίσως την επόμενη φορά να βγάλουμε μια αφίσα για σένα, για να κατεβαίνει πιο εύκολα (αλλά προσεκτικά, για να μη σκιστεί). Ή ίσως να τη βάλουμε πάνω σε παγοκολόνα, ώστε όποιος τη σπάσει, να μπορεί να φωνάξει περήφανα: ο πάγος έσπασε, ο δρόμος χαράχτηκε.
Κι έχω απορία να δω αν αυτοί που σε έζησαν κι έρχονται κάθε χρόνο με το στεφάνι, έχουν την ίδια γνώμη με τους μεταλλαγμένους συντρόφους δεύτερης γενιάς.
Μην ανησυχείς σωτηρία, δε σε βεβήλωσαν. Απλά σε αποκαθήλωσαν. Αλλά όπως την ξεβίδωναν, τους λάσκαρε μια βίδα και ξέφυγε λίγο. Κι ήταν σα να έρχεται το λεωφορείο με τους απεργοσπάστες και να σε πατάει δεύτερη φορά, τριάντα χρόνια μετά απ’ την πρώτη.
Κι είναι λοιπόν κι αυτοί που έρχονται κάθε χρόνο στο μνημόσυνο με ένα στεφάνι. Σαν κι αυτό που αφήσαμε κι εμείς στην κηδεία του γράψα, γιατί ήταν τίμιος σύντροφος και το αίμα νερό δε γίνεται.
Το θέμα όμως είναι πώς τιμάς τον άλλο στη ζωή με τις πράξεις σου. Κι εγώ δεν τους είδα ποτέ σωτηρία στην πύλη που έδινες προκηρύξεις, λίγο πριν δώσεις και τη ζωή σου, να ‘ρχονται να συνεχίσουν αυτό που έκανες. Να πάρουν τη σκυτάλη και να περιφρουρήσουν μια απεργία. Ας έρθουν έστω μια φορά να αφήσουν συμβολικά ένα στεφάνι και μετά να φύγουν. Κι αν ήρθαν ίσως κάποιες φορές, ήτανε λίγες, πολύ λίγες για να το κρύψουν λέγοντας πόσο λίγοι είναι.
Κι είναι κι η δική μας ανακοίνωση, που αρχίζει εκείνα τα παλιά για τους σοσιαλφασίστες και δε συμμαζεύεται. Κι εμένα που λες δε με βρίσκει σύμφωνο. Αυτά τα κρατάω για τις λέρες τους πασόκους, που είναι πέμπτη φάλαγγα μες στην τάξη μας και γι’ αυτό στο κίνημα είμαστε μακριά κι αλάργα και τους απομονώνουμε.
Αλλά η ουσία της ανακοίνωσης είναι αλλού ξέρεις. Εκεί που λέει ότι αυτά τα κάνουν μόνο οι απόγονοι των ες-ες στη βαλτική –κι αλλού- κι οι απόγονοι των συνεργατών τους εδώ στο γράμμο. Κι αυτό που σε χαρακτηρίζει δηλ σε τελική ανάλυση, είναι οι πράξεις σου. Δεν σε πειράζει να το κάνεις, αλλά σε νοιάζει τι λένε οι άλλοι;
Κι άντε εσύ που είσαι πιο έξυπνος, ας πούμε κατάλαβες ότι οι δικοί μου το κάνουν για να με μπετονάρουν. Εσύ τι έκανες γι’ αυτό; Για να μην του δώσεις πάτημα να πετύχει αυτό που ήθελε; Κι από πού βγαίνει ότι ο άλλος είναι προβοκάτορας; Και γιατί είναι καλύτερο από αυτά που σου σέρνει αυτός;
Και το χειρότερο απ’ όλα σωτηρία, είναι ότι κάποιοι ανοίγουν την κουβέντα για το τι θα ήσουνα τώρα άμα ζούσες. Κι είναι απ’ τις απορίες που έχεις στην άκρη του μυαλού σου να το ζεματάνε. Βλέπεις τα στερνά της έλλης παππά κι αναρωτιέσαι τι εξέλιξη θα ‘χε ο μπελογιάννης. Σκέφτεσαι τους συντρόφους που μας άφησαν το 80', δέκα χρόνια πριν έρθουν τα πάνω-κάτω κι αρχίσουμε να ζούμε σα νυχτερίδες, σε έναν κόσμο με αναποδογυρισμένες αξίες. Και τρέμεις. Τι θα γινόταν η σωτηρία, ο ξυλούρης, ο λοΐζος; Θα άντεχαν να μείνουν όρθιοι σε όλα αυτά τα χτυπήματα; Βλέπεις και πώς κατάντησαν κάποιοι από αυτούς που έζησαν και λες ευτυχώς..
Αλλά το πιο πιθανό σωτηρία, αν ζούσες τώρα, είναι ότι θα σ’ έπαιρνε κι εσένα η μπάλα και θα μας έβριζαν όλους μαζί. Κι αν είχες τρόπο να τα δεις όλα αυτά και στόμα να μιλήσεις, θα τα έκλεινες όλα, να μη βλέπεις, να μη λες, να σε κουφαίνει η σιωπή. Εδώ είναι παίξε-γέλασε και σώπα.
Αλλά μην ανησυχείς σωτηρία. Την τελευταία λέξη θα την πούνε οι λαοί, το κίνημα, οι σύντροφοι με τον αγώνα τους. Όχι οι κολόνες..
Και τώρα στα σχόλια πάμε με φόρα για το βούρκο. Εγώ κυλίστηκα πρώτος εξάλλου, σα γουρούνι κι αναλαμβάνω ακέραια την πολιτική ευθύνη. Το θυμικό νίκησε. Βουρ στη λάσπη! Αλλά με στιλ και πάνω απ’ όλα με αρχές.
Και ζητώ συγνώμη αν μπέρδεψα κανένα με τις αλλαγές προσώπου, που ήταν πολλές κι απότομες.
Και τώρα πάμε, όλοι μαζί, το ρεφραίν:
Γεια και χαρά σας βρε συντοπίτες
Κι εμένα οι παππούδες μου ήτανε κνίτες
Γεια σας!
241 σχόλια:
«Παλαιότερο ‹Παλαιότερο 201 – 241 από 241Πρωτοφανή πόρτα "έφαγαν" οι απολυμένοι στα Ελληνικά Γράμματα από το φεστιβάλ της ΚΝΕ. Ο σύλλογός τους, σε μια προσπάθεια να δημοσιοποιήσει το πρόβλημα, έχει ζητήσει παρεμβάσεις σε πολιτικές και άλλες εκδηλώσεις. Απευθύνθηκε και στην οργανωτική επιτροπή του Φεστιβάλ ΚΝΕ Οδηγητή, όπου πήρε την απάντηση ότι η ΚΝΕ και το ΚΚΕ έχουν συνολική απάντηση, στην οποία δεν χωρά ο συγκεκριμένος σύλλογος και γι’ αυτό δεν τους επιτρέπουν κάποια σύντομη παρέμβαση σε εργατικό πάνελ, ούτε καν να μοιράσουν την ανακοίνωσή τους έξω από το φεστιβάλ! Εάν ένα μαχόμενο σωματείο απολυμένων δεν χωρά στην πρόταση του ΚΚΕ, επειδή ίσως δεν ανήκει στο ΠΑΜΕ, τότε ποιος στα αλήθεια χωράει;
Αλήθεια έτσι κερδίζονται οι συνειδήσεις; Αληλλεγγύη μόνο σε όσους συμμετέχουν στο ΠΑΜΕ;
re sintrofe min aploipoieis ta pragmata...
einai antidialektikhi i topothetisi sou... pefteis apo monos sou se antifaseis... dld oi senegalezoi einai sto pame oi anthrwpoi k tous edeikse alillegih to pame, oxi vevaia???
gia ta gramata den mporw na sou pw gt den kserw...alla i diafwnia tou kke tha htan sigoura politiki...mporei lathos alla politiki...
-ΒΑΡΚΙΖΑ ΤΕΛΟΣ-
Φελιξ ρίχνεις την μπάλα στην κερκίδα από την βάση κιόλας του συλλογισμού σου:
1. Λαθος: Κρίνεις τα κομμουνιστικά πολιτικά ρεύματα (τροτσκιστές, σταλινικοί, μαοϊκοί, και το ΝΑΡ (κομμουνιστική επαναθεμελίωση), με ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥΣ και όχι πολιτικούς/ιστορικούς όρους. Ποιοί σχεδίαζαν την παράδοση της Ουκρανίας στους ναζί;; Οι..τροτσκιστές;;; Πλήτης αγνοια της ιστορίας και τραγική ανιστόρητη εμπάθεια... Αυτά, μόνο ο λούντο μάρτενς τα λέει, ο οποίος αμφισβειτείται από όλους τους μαρξιστές θεωρητικούς και του οποιου το βιβλίο "μια άλλη ματιά στον Στάλιν" είναι ένα συνονθύλευμα...
2. Λαθος: Καταπίνεις αμάσητη την ενσωματωση του ΚΚΕ το οποίο ΚΥΒΕΡΝΗΣΕ ΣΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΝΔ!!! Ακόμα μια απόδειξη του ανορθολογικού τρόπου με τον οποίο σκέφτεσαι...
3. Επειδη έχω διαβάσει λεπτομερώς ΚΑΙ τα ντοκουμέντα του ΝΑΡ και τα αντίστοιχα του ΚΚΕ, σου λέω να ξαναδιαβάσεις τα ντοκουμέντα του 2ου Συνεδρίου του ΝΑΡ. Και για την ανάγκη του νέου κομμουνιστικού κόμματος μιλάμε, και για την ανάγκη κομμουνιστικού προγράμματος μιλάμε και για το Α.Ε.Μ.
Αντίστοιχα, διάβασε σε παρακαλώ τα ντοκουμέντα του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό κα ιθα δεις πόσο φεουδαρχικού τύπου αντίληψη έχει, για τον ρόλο της τάξης, του κόμματος κλπ κλπ...
Πολλοί δεν έχετε καταλάβει ότι τα πράγματα σοβαρεύουν. Τέρμα οι φοιτητοσυνδικαλιστικές αντιπαραθέσεις για την Πανσπουδαστική 8 (ειρήσθω εν παρόδω, μια χαρά τα λέει), τα ΚΝΑΤ, το Χημείο και τα τρία αυγά τουρκίας.
Τόσα χρόνια τα φάγαμε στη μάπα κατανοώντας την ανάγκη σας για ετεροπροσδιορισμό.
Ως εδώ. Το ΚΚΕ κήρυξε τον πόλεμο και συσπειρώνει γύρω του το λαό. Το πλοίο έχει δύσκολο ταξίδι και τα ποντίκια που παθαίνουν αναγούλα με την "ανελευθερία του υπαρκτού", τον σταλιν, το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, την πειθαρχία, την περιφρούρηση κτλ παρακαλούνται να το εγκαταλείψουν από τώρα.
Στη θέση σας ο στόχος μου θα ήταν να κριθώ την επαύριο από την εργατική τάξη και το ΚΟΜΜΑ της με τη λιγότερη δυνατή καχυποψία. Οχι τίποτα άλλα, αλλά να μην επαναληφθούν εκ νέου τα λάθη και οι υπερβολές στην αντιμετώπιση των αντεπαναστατικών κέντρων.
@Κομμουνιστής:
Τώρα είδα το σχόλιό σου. Επειδή έκοχες τα "φελιξούλη βλακούλη" θα απαντήσω ανάλογα.
1. Δεν υπάρχουν τα ρεύματα για τα οποία μιλάς. Υπάρχει ο μαρξισμός λενινισμός και ο οπορτουνισμός (με πολλές εκφάνσεις ρεύματα). Ο Στάλιν στα βασικά και κύρια συνέχισε την λενινιστική γραμμή.
2. Ο ίδιος ο λένιν μιλούσε για τον κίνδυνο να εξελιχθεί ο οπορτουνισμός σε ανοιχτή αντεπαναστατική δύναμη. Αυτό δεν είναι θεολογία. Διαφωνείς στο ότι έγιναν έτσι τα πράγματα. Δυστυχώς ίδιος ο μαυροεκατονταρχίτης Τρότσκι σε διαψεύδει όταν λέει πως μόνο με ένοπλη πάλη θα ανατρέπονταν η σοβιετική εξουσία.
3. Εσύ πετάς την μπάλα στην κερκίδα. Υπάρχει το απόσπασμα που αναφέρω ή λέω ψέματα; Θες σελίδα; (στις θέσεις αναφέρομαι. Τις επίσημες)
4. Την λενινιστική αντίληψη υιοθετεί το ΚΚΕ. Αν αυτή σου φαίνεται φεουδαρχικού τύπου, αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Στο σημείο 2 στο δικό σου γραπτό, δεν κατάλαβες τι έγραψα. Συμφωνούμε σ αυτό. Δεν υποστηρίζω καμιά αυταπάτη για εθνική ενότητα.
"Ως εδώ. Το ΚΚΕ κήρυξε τον πόλεμο (στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και συσπειρώνει γύρω του το λαό. Το πλοίο έχει δύσκολο ταξίδι και τα ποντίκια που παθαίνουν αναγούλα με την "ανελευθερία του υπαρκτού", τον σταλιν, το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, την πειθαρχία, την περιφρούρηση κτλ παρακαλούνται να το εγκαταλείψουν από τώρα."
Αυτό πρέπει Φέλιξ να μοιράζεται σε κάθε εργοστάσιο. Νομίζω ότι με αυτή τη γραμμή θα βγεί πρώτο κόμμα το ΚΚΕ.
Το αλλο το τυφλωμένο πρόβατο βάζει ένα αρθρο για μετανάστες που μετα από αγώνα κατάφεραν να πάρουν τα δεδουλευμένα τους, και μας λέει να διαλέξουμε στρατόπεδο.
10 σχόλια πριν εγινε ποστ με το περιστατικό μέλους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που ξυλοκοπήθηκε επειδή στήριζε πάλι μετανάστες πάλι σε παρόμοιο αγώνα.
Κνίτες σταματήστε να παίρνετε τα χάπια που σας δίνουν στο κόμμα και ελάτε στην πραγματικότητα.Πρέπεινα συντονίσουμε τις δυνάμεις μας ο λαός θα φτάσει στα όρια της εξαθλίωσης.
Το αντέχει η συνείδησή σας να αρνείστε συντονισμό έστω στις δράσεις που συμφωνούμε;Ανθρωποι αυτοκτονούν...
Καλά κι εσύ. Στο χαμό από σχόλια που γίνεται αποκλείεται να έχασε το σχόλιο? Αμέσως τυφλωμένο πρόβατο.
Και πέρσι με τους αιγύπτιους στη μηχανιώνα όταν ήρθε η ανταρσυα και οι αναρχικοί δεν τους αρνήθηκε κανείς. Χαλάρωσε λίγο πρόβατο με γερακίσια όραση...
Επτά στελέχη του ΝΑΡ συνυπογράφουν κείμενο με τίτλο «Για τους λόγους της αποχώρησής μας από το ΝΑΡ». Το κείμενο αυτό έχει ως εξής:
«Σήμερα είναι κοινότοπη η διαπίστωση ότι το Νέο Αριστερό Ρεύμα βρίσκεται σε βαθιά και παρατεταμένη κρίση. Η κρίση αυτή δεν είναι νέα αλλά είναι το επιστέγασμα σοβαρότατων προβλημάτων και βαθιών αντιθέσεων που προϋπήρχαν και που σήμερα βγαίνουν, υπό την πίεση της πραγματικότητας, με οξύτητα στην επιφάνεια. Το ΝΑΡ γεννήθηκε σε μια δύσκολη συγκυρία για το κομμουνιστικό ρεύμα συνολικά. Σε εκείνη τη συγκυρία επιδίωξε να απαντήσει στο ποια ήταν τα αίτια της ήττας και της υποχώρησης και με ποιο τρόπο μπορεί να επαναθεμελιωθεί σε μια πιο ώριμη και ισχυρή βάση το κομμουνιστικό ρεύμα. Ομως, το εγχείρημα αυτό από τα πρώτα του βήματα ουσιαστικά αυτοϋπονομεύτηκε καθώς εκδηλώθηκε και κυριάρχησε μία πανσπερμία απόψεων που εν τέλει αμφισβητούσαν τον κομμουνιστικό και μαρξιστικό χαρακτήρα του όλου εγχειρήματος και τσαλαβουτούσαν σε κάθε τυχάρπαστη, παλιά ή νέα, "νεοαριστερή", ελευθεριακή ή αναρχοαυτόνομη θεωρία. Αυτό οδήγησε σύντομα στο χάσιμο κάθε εργατικής βάσης και ταξικής αναφοράς και στη μετατροπή του ΝΑΡ σε μια οργάνωση μικρο-αστικής και ιδιαίτερα νεολαιίστικης κοινωνικής σύνθεσης. Οι αντιφάσεις αυτές εντάθηκαν τα τελευταία χρόνια καθώς το κεφάλαιο όξυνε την επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη και το ΝΑΡ αποδεικνυόταν ανίκανο να συμβάλει δημιουργικά, εκτός από βραχύβιες κινηματικές αναλαμπές, στην ανατροπή της επίθεσης αυτής. Το αποτέλεσμα είναι η σημερινή κατάσταση της ανοιχτής έκρηξης όλων των εσωτερικών αντιθέσεων και μάλιστα με την υιοθέτηση των πιο αντισυντροφικών, ανοιχτά υπονομευτικών και ταυτόχρονα γραφειοκρατικά αντιδημοκρατικών ενεργειών, ιδιαίτερα από τις ελευθεριακές και αναρχοαυτόνομες τάσεις και ομάδες αλλά και από αυτή του συμβιβασμού χωρίς αρχές.
Βασική αφετηρία των προβλημάτων του ΝΑΡ υπήρξε η θεωρητική και οργανωτική υποτίμηση της σημασίας και του πρωτοπόρου ρόλου της εργατικής τάξης. Στα πλαίσια του ευρύτερου αγνωστικισμού που διέπει το ΝΑΡ, η εργατική τάξη δεν μπορεί να οριστεί αλλά ούτε ουσιαστικά αναγνωρίζεται από την πλειοψηφία του ΝΑΡ σαν η κοινωνική επαναστατική πρωτοπορία. Αντίθετα, ιδιαίτερα για τις αγνωστικιστικές και τις ελευθεριακές τάσεις η εργατική τάξη θεωρείται ενσωματωμένη και είτε βαφτίζονται "εργατική τάξη" διάφορα μεσαία στρώματα που σήμερα τμήματά τους έχουν τάσεις προλεταριοποίησης (π.χ. μηχανικοί κλπ.) είτε το "νέο επαναστατικό υποκείμενο" αναζητιέται στην "άγρια νεολαία" ή σε κάθε λογής νέα μόδα.
Επτά στελέχη του ΝΑΡ συνυπογράφουν κείμενο με τίτλο «Για τους λόγους της αποχώρησής μας από το ΝΑΡ». Το κείμενο αυτό έχει ως εξής:
«Σήμερα είναι κοινότοπη η διαπίστωση ότι το Νέο Αριστερό Ρεύμα βρίσκεται σε βαθιά και παρατεταμένη κρίση. Η κρίση αυτή δεν είναι νέα αλλά είναι το επιστέγασμα σοβαρότατων προβλημάτων και βαθιών αντιθέσεων που προϋπήρχαν και που σήμερα βγαίνουν, υπό την πίεση της πραγματικότητας, με οξύτητα στην επιφάνεια. Το ΝΑΡ γεννήθηκε σε μια δύσκολη συγκυρία για το κομμουνιστικό ρεύμα συνολικά. Σε εκείνη τη συγκυρία επιδίωξε να απαντήσει στο ποια ήταν τα αίτια της ήττας και της υποχώρησης και με ποιο τρόπο μπορεί να επαναθεμελιωθεί σε μια πιο ώριμη και ισχυρή βάση το κομμουνιστικό ρεύμα. Ομως, το εγχείρημα αυτό από τα πρώτα του βήματα ουσιαστικά αυτοϋπονομεύτηκε καθώς εκδηλώθηκε και κυριάρχησε μία πανσπερμία απόψεων που εν τέλει αμφισβητούσαν τον κομμουνιστικό και μαρξιστικό χαρακτήρα του όλου εγχειρήματος και τσαλαβουτούσαν σε κάθε τυχάρπαστη, παλιά ή νέα, "νεοαριστερή", ελευθεριακή ή αναρχοαυτόνομη θεωρία. Αυτό οδήγησε σύντομα στο χάσιμο κάθε εργατικής βάσης και ταξικής αναφοράς και στη μετατροπή του ΝΑΡ σε μια οργάνωση μικρο-αστικής και ιδιαίτερα νεολαιίστικης κοινωνικής σύνθεσης. Οι αντιφάσεις αυτές εντάθηκαν τα τελευταία χρόνια καθώς το κεφάλαιο όξυνε την επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη και το ΝΑΡ αποδεικνυόταν ανίκανο να συμβάλει δημιουργικά, εκτός από βραχύβιες κινηματικές αναλαμπές, στην ανατροπή της επίθεσης αυτής. Το αποτέλεσμα είναι η σημερινή κατάσταση της ανοιχτής έκρηξης όλων των εσωτερικών αντιθέσεων και μάλιστα με την υιοθέτηση των πιο αντισυντροφικών, ανοιχτά υπονομευτικών και ταυτόχρονα γραφειοκρατικά αντιδημοκρατικών ενεργειών, ιδιαίτερα από τις ελευθεριακές και αναρχοαυτόνομες τάσεις και ομάδες αλλά και από αυτή του συμβιβασμού χωρίς αρχές.
Βασική αφετηρία των προβλημάτων του ΝΑΡ υπήρξε η θεωρητική και οργανωτική υποτίμηση της σημασίας και του πρωτοπόρου ρόλου της εργατικής τάξης. Στα πλαίσια του ευρύτερου αγνωστικισμού που διέπει το ΝΑΡ, η εργατική τάξη δεν μπορεί να οριστεί αλλά ούτε ουσιαστικά αναγνωρίζεται από την πλειοψηφία του ΝΑΡ σαν η κοινωνική επαναστατική πρωτοπορία. Αντίθετα, ιδιαίτερα για τις αγνωστικιστικές και τις ελευθεριακές τάσεις η εργατική τάξη θεωρείται ενσωματωμένη και είτε βαφτίζονται "εργατική τάξη" διάφορα μεσαία στρώματα που σήμερα τμήματά τους έχουν τάσεις προλεταριοποίησης (π.χ. μηχανικοί κλπ.) είτε το "νέο επαναστατικό υποκείμενο" αναζητιέται στην "άγρια νεολαία" ή σε κάθε λογής νέα μόδα.
Αντε ρε βρωμοπασοκοι ετσι φτιαχνονται οι συνειδησεις. Καλα δε τα λεω ρε απολιθωμα, που εχεις και το ταλεντο στο γραψιμο. Κατι παραπανω θα ξερεις ε;
http://www2.rizospastis.gr/page.do?publDate=28/12/2008&id=10422&pageNo=8&direction=1
Μετανοημενος Εαακιτης, συμπασχων Κνιτης, ερωτευμενος με μια ρεφομιστρια, συντηρητικων αποψεων.
Επτά στελέχη του ΝΑΡ συνυπογράφουν κείμενο με τίτλο «Για τους λόγους της αποχώρησής μας από το ΝΑΡ». Το κείμενο αυτό έχει ως εξής:
«Σήμερα είναι κοινότοπη η διαπίστωση ότι το Νέο Αριστερό Ρεύμα βρίσκεται σε βαθιά και παρατεταμένη κρίση. Η κρίση αυτή δεν είναι νέα αλλά είναι το επιστέγασμα σοβαρότατων προβλημάτων και βαθιών αντιθέσεων που προϋπήρχαν και που σήμερα βγαίνουν, υπό την πίεση της πραγματικότητας, με οξύτητα στην επιφάνεια. Το ΝΑΡ γεννήθηκε σε μια δύσκολη συγκυρία για το κομμουνιστικό ρεύμα συνολικά. Σε εκείνη τη συγκυρία επιδίωξε να απαντήσει στο ποια ήταν τα αίτια της ήττας και της υποχώρησης και με ποιο τρόπο μπορεί να επαναθεμελιωθεί σε μια πιο ώριμη και ισχυρή βάση το κομμουνιστικό ρεύμα. Ομως, το εγχείρημα αυτό από τα πρώτα του βήματα ουσιαστικά αυτοϋπονομεύτηκε καθώς εκδηλώθηκε και κυριάρχησε μία πανσπερμία απόψεων που εν τέλει αμφισβητούσαν τον κομμουνιστικό και μαρξιστικό χαρακτήρα του όλου εγχειρήματος και τσαλαβουτούσαν σε κάθε τυχάρπαστη, παλιά ή νέα, "νεοαριστερή", ελευθεριακή ή αναρχοαυτόνομη θεωρία. Αυτό οδήγησε σύντομα στο χάσιμο κάθε εργατικής βάσης και ταξικής αναφοράς και στη μετατροπή του ΝΑΡ σε μια οργάνωση μικρο-αστικής και ιδιαίτερα νεολαιίστικης κοινωνικής σύνθεσης. Οι αντιφάσεις αυτές εντάθηκαν τα τελευταία χρόνια καθώς το κεφάλαιο όξυνε την επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη και το ΝΑΡ αποδεικνυόταν ανίκανο να συμβάλει δημιουργικά, εκτός από βραχύβιες κινηματικές αναλαμπές, στην ανατροπή της επίθεσης αυτής. Το αποτέλεσμα είναι η σημερινή κατάσταση της ανοιχτής έκρηξης όλων των εσωτερικών αντιθέσεων και μάλιστα με την υιοθέτηση των πιο αντισυντροφικών, ανοιχτά υπονομευτικών και ταυτόχρονα γραφειοκρατικά αντιδημοκρατικών ενεργειών, ιδιαίτερα από τις ελευθεριακές και αναρχοαυτόνομες τάσεις και ομάδες αλλά και από αυτή του συμβιβασμού χωρίς αρχές.
Βασική αφετηρία των προβλημάτων του ΝΑΡ υπήρξε η θεωρητική και οργανωτική υποτίμηση της σημασίας και του πρωτοπόρου ρόλου της εργατικής τάξης. Στα πλαίσια του ευρύτερου αγνωστικισμού που διέπει το ΝΑΡ, η εργατική τάξη δεν μπορεί να οριστεί αλλά ούτε ουσιαστικά αναγνωρίζεται από την πλειοψηφία του ΝΑΡ σαν η κοινωνική επαναστατική πρωτοπορία. Αντίθετα, ιδιαίτερα για τις αγνωστικιστικές και τις ελευθεριακές τάσεις η εργατική τάξη θεωρείται ενσωματωμένη και είτε βαφτίζονται "εργατική τάξη" διάφορα μεσαία στρώματα που σήμερα τμήματά τους έχουν τάσεις προλεταριοποίησης (π.χ. μηχανικοί κλπ.) είτε το "νέο επαναστατικό υποκείμενο" αναζητιέται στην "άγρια νεολαία" ή σε κάθε λογής νέα μόδα.
Επτά στελέχη του ΝΑΡ συνυπογράφουν κείμενο με τίτλο «Για τους λόγους της αποχώρησής μας από το ΝΑΡ». Το κείμενο αυτό έχει ως εξής:
«Σήμερα είναι κοινότοπη η διαπίστωση ότι το Νέο Αριστερό Ρεύμα βρίσκεται σε βαθιά και παρατεταμένη κρίση. Η κρίση αυτή δεν είναι νέα αλλά είναι το επιστέγασμα σοβαρότατων προβλημάτων και βαθιών αντιθέσεων που προϋπήρχαν και που σήμερα βγαίνουν, υπό την πίεση της πραγματικότητας, με οξύτητα στην επιφάνεια. Το ΝΑΡ γεννήθηκε σε μια δύσκολη συγκυρία για το κομμουνιστικό ρεύμα συνολικά. Σε εκείνη τη συγκυρία επιδίωξε να απαντήσει στο ποια ήταν τα αίτια της ήττας και της υποχώρησης και με ποιο τρόπο μπορεί να επαναθεμελιωθεί σε μια πιο ώριμη και ισχυρή βάση το κομμουνιστικό ρεύμα. Ομως, το εγχείρημα αυτό από τα πρώτα του βήματα ουσιαστικά αυτοϋπονομεύτηκε καθώς εκδηλώθηκε και κυριάρχησε μία πανσπερμία απόψεων που εν τέλει αμφισβητούσαν τον κομμουνιστικό και μαρξιστικό χαρακτήρα του όλου εγχειρήματος και τσαλαβουτούσαν σε κάθε τυχάρπαστη, παλιά ή νέα, "νεοαριστερή", ελευθεριακή ή αναρχοαυτόνομη θεωρία. Αυτό οδήγησε σύντομα στο χάσιμο κάθε εργατικής βάσης και ταξικής αναφοράς και στη μετατροπή του ΝΑΡ σε μια οργάνωση μικρο-αστικής και ιδιαίτερα νεολαιίστικης κοινωνικής σύνθεσης. Οι αντιφάσεις αυτές εντάθηκαν τα τελευταία χρόνια καθώς το κεφάλαιο όξυνε την επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη και το ΝΑΡ αποδεικνυόταν ανίκανο να συμβάλει δημιουργικά, εκτός από βραχύβιες κινηματικές αναλαμπές, στην ανατροπή της επίθεσης αυτής. Το αποτέλεσμα είναι η σημερινή κατάσταση της ανοιχτής έκρηξης όλων των εσωτερικών αντιθέσεων και μάλιστα με την υιοθέτηση των πιο αντισυντροφικών, ανοιχτά υπονομευτικών και ταυτόχρονα γραφειοκρατικά αντιδημοκρατικών ενεργειών, ιδιαίτερα από τις ελευθεριακές και αναρχοαυτόνομες τάσεις και ομάδες αλλά και από αυτή του συμβιβασμού χωρίς αρχές.
-Δήλωση παραίτησης απο την ΠΕ του ΝΑΡ
-Κοινή δήλωση παραίτησης από την Πολιτική Επιτροπή του ΝΑΡ
http://tashepanathemeliosh.blogspot.com/2010/03/blog-post_08.html
Γιατί αποχωρούν από το ΝΑΡ
http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=3475937&publDate=2006-07-25%2000:00:00.0
Αντε λιγοι(πολυ λίγοι)ακομη μεινατε...
Για τη θρησκεία
Ι. Β. ΣΤΑΛΙΝ
Σε ερώτηση αν διαγράφονται τα μέλη απ' το Κόμμα, επειδή πιστεύουν στο Θεό ο Στάλιν διευκρίνισε τη στάση του κόμματος απέναντι στη θρησκεία σημειώνοντας, ανάμεσα στ' άλλα, τα εξής:
«...Σημαίνει μήπως αυτό ότι το Κόμμα μας είναι ουδέτερο απέναντι στη θρησκεία; Όχι δε σημαίνει. Εμείς κάναμε και θα κάνουμε προπαγάνδα ενάντια στις θρησκευτικές προλήψεις. Η νομοθεσία της χώρα μας είναι τέτοια, που κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα να πρεσβεύει οποιαδήποτε θρησκεία. Αυτό είναι ζήτημα συνείδησης του καθενός. Γι' αυτό ακριβώς πραγματοποιήσαμε το χωρισμό της Εκκλησίας απ' το κράτος. Πραγματοποιώντας χωρισμό της Εκκλησίας απ' το κράτος και διακηρύχνοντας την ελευθερία των θρησκευτικών πεποιθήσεων, διατηρήσαμε ταυτόχρονα για τον κάθε πολίτη το δικαίωμα να αγωνίζεται με την πειθώ, με την προπαγάνδα και τη ζύμωση ενάντια στη μια ή στην άλλη θρησκεία, ενάντια σε κάθε θρησκεία. Το κόμμα δεν μπορεί να είναι ουδέτερο απέναντι στη θρησκεία και κάνει αντιθρησκευτική προπαγάνδα ενάντια σε κάθε είδους θρησκευτικές προλήψεις, γιατί το κόμμα είναι υπέρ της επιστήμης, ενώ οι θρησκευτικές προλήψεις στρέφονται ενάντια στην επιστήμη. Περιπτώσεις, σαν κι' αυτές της Αμερικής, όπου τελευταία καταδίκασαν τους δαρβινιστές, είναι αδύνατον να παρουσιαστούν στη χώρα μας, γιατί το κόμμα ακολουθεί πολιτική υπεράσπισης της επιστήμης με όλα τα μέσα.
Το κόμμα δεν μπορεί να είναι ουδέτερο απέναντι στις θρησκευτικές προλήψεις και θα εξακολουθήσει να διεξάγει προπαγάνδα ενάντια σ' αυτές τις προλήψεις, γιατί η προπαγάνδα αυτή είναι ένα από τα σίγουρα μέσα για να υποσκαφτεί η επιρροή του αντιδραστικού κλήρου, που υποστηρίζει τις εκμεταλλεύτριες τάξεις και κηρύχνει την υποταγή σ' αυτές τις τάξεις.
Το κόμμα δεν μπορεί να είναι ουδέτερο απέναντι στους φορείς των θρησκευτικών προλήψεων, απέναντι στον αντιδραστικό κλήρο, που δηλητηριάζει τη συνείδηση των εργαζομένων μαζών.
Έχουμε τσακίσει τον αντιδραστικό κλήρο; Ναι, τον τσακίσαμε. Το ατύχημα είναι μόνο ότι δεν έχει ακόμα εξαλειφθεί ολοκληρωτικά. Η αντιθρησκευτική προπαγάνδα είναι το μέσο που θα ολοκληρώσει το έργο της εξάλειψης του αντιδραστικού κλήρου. Υπάρχουν περιπτώσεις που κάποιο από τα μέλη του κόμματος εμποδίζει καμιά φορά την ανάπτυξη της αντιθρησκευτικής προπαγάνδας με όλα τα μέσα. Αν τέτοια μέλη του κόμματος διαγράφονται, αυτό είναι πολύ καλό, γιατί στις γραμμές του κόμματός μας δεν υπάρχει θέση για τέτοιου είδους "κομμουνιστές"».
Ωδή στον Ι.Β. ΣΤΑΛΙΝ
Ατσάλινος στη θέληση
και φεγγοβολά σου η σκέψη
ξουράφι κοφτερό,
Φωτιά!
Το μάτι τ' αετίσιο
Στάλιν
τρανέ οδηγητή, που
«έκοβε» μακρυά
πολύ μακρυά.
Μεσ' από αντάρες, θύελλες
έβλεπες καθαρά
κ' έγκαιρα αντιμετώπιζες
το κάθε τι σωστά.
Τα χέρια σου,
γερά και στιβαρά
σα γίγαντας, τιτάνας
ανέσυρες τη χώρα σου
την τριτοκοσμική,
και απ' το ξύλινο υνί
σε βάθρο την ανέβασες
ψηλά
σε υπερδύναμη τρανή!
Νίκανδρος Κεπέσης
Ιούνης 17-18/2000-6-30
Mετά τις εκλογές του 2008 σχεδόν σε όλα τα Δ.Σ. των φοιτητικών συλλόγων της Αθήνας καθαιρέθηκαν τα στελέχη της ΚΝΕ-ΠΚΣ που συμμετείχαν, προφανώς, στην φράξια του Θ.Π.
Στη θέση τους έχουν μπει Κνίτες που όχι απλώς δεν είχαν και δεν έχουν στοιχειώδη επαφή με το κίνημα,
αλλά καμία πολιτική-αγωνιστική συγκρότηση,
κνίτες που δεν διανοούνται να σκεφτούν, να ρίξουν ένα βλέφαρο, ούτε κατ' ελάχιστο πέρα από την γραμμή της στρούγκας της ΚΝΕ και του ΚΚΕ.
δηλάδη άτομα-φερέφωνα, αχυράνθρωποι του κόματος.
Δυστυχώς, από ότι φαίνεται τα στελέχη και μέλη της φράξιας δεν είναι διατεθειμένα ακόμη να εμφανιστούν σαν διακριτή συνιστώσα του κινήματος και αναμένουν.
Οσο αναμένουν τόσο το χειρότερο γι αυτούς. Το ΚΚΕ έχει έναν μαζικό γραφειοκρατικό εκλογο-πελατειακό μηχανισμό
, που όπως φάνηκε και στις τελευταίες φοιτητικές εκλογές δεν χαμπαριάζει ούτε υπολογίζει χαμένα στελέχη. Διαγράφει-καθαιρεί μαζικά οργανώσεις και στήνει τα πάντα από την αρχή, αδιαφορώντας αν τα θεμέλια είναι σαθρά και καθόλου κινηματικά..
Αυτό γινόταν και παλιότερα.
Δεν δίστασαν να διαγράψουν ολόκληρη την οργάνωση βάσης της Πάτρας (το μετέπειτα ΕΑΜ-του Βασιλάκη και του Τεμπονέρα) και να την στήσουν από την αρχή.
pros to filo pou me apokalese tiflwmeno provataki...
kathgoreis tous allous gia tiflwsi, kofwsi k loipes pathiseis xwris na kaneis kamia autokritikh... toso makria ftanei h dialrktikh sou skepsi kai i epafh sou me ton pragmatiko kosmo...
to grapto sou den einai tipota allo apo thn antanaklash sthn sinideisi sou to pws meletas ton kosmo girw sou...
kai eksigoume.... esy file anoiktomiale apo ena link to opoio se estelne se mia selida diavases mono to prwto arthro pou eides, gia tous metanastes.file to link aforouse draseis sta ergatika.sigkekrimena 6(tria megala arthra kai 3 mikrotera).
dialekses omws thn fasizousa logiki ths apomonosis enos gegonotos ksekomenou apo to sinolo pou se sindiasmo me amesous k prosvlitikous xaraktirismous tha kanou ton allo na paravlepsi thn antifasi pou exeis pesei alla kai thn ousia tou kemenou mou(kai link) pou den einai alli apo to sintonismo sti drasi...apoprosanatolismos kai koinos laikismos to lene auto nomizw...
ayto pou ithela na pw einai oti ekei einai h drasi sintrofe gia ta provlimata ths "autoktonousas" koinwnias... kaneis den tha se diwksei an pas se kapoies apo autes tis paremvaseis...an k esena isws tha eprepe me thn toso epikindini logiki k pnevmatikh sou aneparkia...
mono auto...
MPEEEEEEEEEEEEEEEEEE
Εσυ που μιλας για διαγραφες.
Αν ησουν το 2006-2007, την περιοδο του κινηματος δλδ, στο πανεπιστιμιο και εισαι ακομα (για να μιλας για τα σημερινα δσ μαλλον εισαι), τοτε αυτο που πρεπει να κανεις ειναι να παρεις γρηγορα πτυχιο γιατι σαν να αργησες μου φαινετε.
Ζητω το τιμημενο φοιτηταριατο!!!!
Ολοι θα κριθούμε απο το αν θα βγουν αγωνιστικές κινητοποιήσεις εναντια στο νόμο-πλαίσιο μετα τις γιορτές.
Όλα τα άλλα είναι θεωρίες και μπαρούφες.
Με ενα κοινό πλαίσιο πανελλαδικά απο ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ-ΚΝΕ δεν θα υπάρξει σχολή που δε θα συμμετέχει στον αγώνα.
@ Με ενα κοινό πλαίσιο πανελλαδικά απο ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ-ΚΝΕ δεν θα υπάρξει σχολή που δε θα συμμετέχει στον αγώνα.
Αν ήθελαν κοινό πλαίσιο αυτοί μπορούν να έρθουν στο ΜΑΣ και όχι να το πολεμάνε.
Το ΜΑΣ είναι καπέλο της ΚΝΕ.
Είναι ένα κομματικό κατασκεύασμα που δενσυσεπιρώναι κανέναν άλλο πέρα από τα μέλη της ΚΝΕ.
αντίθετα, η ΕΑΑΚ καλεί την ΚΝΕ/ΜΑΣ/ΚΚΕ/ΠΚΣ, να συμμετάσχει στο ανώτερο όργανο του φοιτητικού συλλόγου που είναι η Γενική Συνέλευση. Να σταματήσει να απέχει από την μοναδική κορυφαία συλλογική διαδικασία του φοιτ. κινήματος: Τις ΓΣ των συλλόγων. Και πάνω σε ανατρεπτική λογική να φτιαχτούν κοινώ πλαίσια ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ-ΜΑΣ.
Τί λέτε σύντροφοι της ΚΝΕ/ΜΑΣ;
Μετά τον οκτώβριο από ποια γενική συνέλευση απέχει το ΜΑΣ? Εκτός από κάποιες που μαζεύονται 50 άτομα και δεν έχουν απαρτία που πάντοτε δε συμμετείχε.
Απάντα πλιιιζ στο ερώτημα που κάνω:
Θα μπει η ΜΑΣ/ΚΝΕ/ΠΚΣ σε κοινά ανατρεπτικά πλαίσια με ΕΑΑΚ και ΑΡΕΝ;;
Άρθρο του Π. Μαυροειδή στο σημερινό ΠΡΙΝ
ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΚΕ ΣΕ ΝΑΡ ΚΑΙ ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Ποιον συμφέρει ο πόλεμος στην επαναστατική Αριστερά;
Ο Ριζοσπάστης της περασμένης Τρίτης ήταν εντυπωσιακός. Μπαράζ επιθέσεων ενάντια στην κινηματική και πολιτική παρέμβαση της επαναστατικής Αριστεράς. Άρθρο από μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ (Δ. Γόντικας). Δύο σχόλια της εφημερίδας και τέσσερις (!) ανακοινώσεις καταγγελίας: Από Σπουδάζουσα Αθήνας της ΚΝΕ, Εκτελεστική Γραμματεία ΠΑΜΕ, ΠΑΣΥ και ΜΑΣ. Για να υπογραμμιστεί μάλιστα η σπουδαιότητα τους, συνοδεύονται από δεκάδες ψηφίσματα καρμπόν. Ποιοι είναι στο εδώλιο; Η ΕΑΑΚ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το Συντονιστικό Πρωτοβάθμιων Σωματείων και φυσικά το ΝΑΡ.
Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο είναι η γλώσσα που χρησιμοποιείται, το ήθος και ο πολιτισμός που αυτή αποπνέει: Η ΚΝΕ κάνει λόγο για ‘’αντικομμουνιστικές ομάδες της ΕΑΑΚ’’, ‘’σύγχρονους ΕΚΟΦΙΤΕΣ’’ και ‘’φασιστοειδή’’. Η ΠΑΣΥ προσθέτει τον χαρακτηρισμό για ‘’χαϊδεμένα παιδιά των ΜΜΕ’’. Ο Δ. Γόντικας θα …πολιτικοποιήσει τις κατηγορίες αναφέροντας ότι οι παραπάνω κατηγορούμενοι εχθρεύονται το ΚΚΕ από την σκοπιά ‘’ των θέσεων του ΠΑΣΟΚ και της εργοδοσίας’’. Με πάσα σοβαρότητα πληροφορεί πως ‘’είναι πέρα για πέρα βέβαιο’’ πως ‘’ο χώρος αυτός (της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ) κηδεμονεύεται από διάφορα κέντρα’’. Και ενώ με περισσή ευκολία μιλά για ‘’πεμπτοφαλαγγίτες’’, κάνει μια μεγαλόψυχη παραχώρηση, διευκρινίζοντας πως αυτό ‘’δεν σημαίνει ότι είναι όλοι πράκτορες’’(!)
Η επίθεση αυτή γίνεται ξεχωριστή, λόγω και του αδίσταχτου τρόπου με τον οποίο το ΚΚΕ τη συνδέει με την ηρωική μορφή της κομμουνίστριας φοιτήτριας της Παντείου και μέλους της ΚΝΕ Σωτηρίας Βασιλακοπούλου, που άφησε την τελευταία της πνοή στις πύλες της ΕΤΜΑ τον Ιούλη του 1980. Στην προκλητική ψευδολογία που αναπτύσσεται σχετικά με αυτό το ζήτημα έχουν απαντήσει τεκμηριωμένα, νηφάλια και πολιτισμένα, η ΕΑΑΚ, η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση και το ΝΑΡ (ολόκληρες οι ανακοινώσεις στο www.narnet.gr). Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς πως αυτό το αλόγιστο ξέσπασμα του ΚΚΕ είναι μια ακόμη εκδήλωση της αντίληψης ατομικής ιδιοκτησίας που έχει για την ιστορία του κινήματος και τους αγωνιστές του. Σε αυτή την πρόσκληση διαμάχης μαζί του -με τέτοιους όρους- δεν θα δηλώσουμε παρόντες. Δεν θα ταίριαζε στο χαμόγελο της Σωτηρίας, θα αδικούσε την όμορφη στράτευση της. Επιδιώκουμε μια άλλη προσέγγιση στο παρελθόν του κινήματος μας. Δεν το αντιλαμβανόμαστε ως νεκρή παρακαταθήκη με στατικά νοήματα, χωρίς κριτική δύναμη και, άρα, χωρίς χειραφετητική δυνατότητα.
Ωστόσο, η χυδαία χρήση της κληρονομιάς της Σωτηρίας, είναι απλά ένα άχαρο μέσο για το πολιτικό ‘’δια-ταύτα’’ που θέτει η ηγεσία του ΚΚΕ: Το διακύβευμα είναι η πολιτική και συμβολική κήρυξη πολέμου στον ‘’οπορτουνισμό’’, ο οποίος σύμφωνα με το σχετικό άρθρο στον ‘’Ρ’’, είναι το ‘’βασικό στήριγμα της αστικής τάξης’’. Βεβαίως, στο εδώλιο μπαίνει πλέον αποκλειστικά σχεδόν ο ‘’αριστερός’’ οπορτουνισμός, δηλαδή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΝΑΡ και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον στο συγκεκριμένο άρθρο. Με απόλυτη ειλικρίνεια ο αρθρογράφος, επισημαίνει ότι ‘’ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και δεν πρέπει να υποτιμηθεί’’, επιβεβαιώνοντας αυτό που αναφέρει η ανακοίνωση του ΝΑΡ ότι ‘’η ηγεσία του ΚΚΕ είναι θορυβημένη από την άνοδο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ανεξάρτητου ταξικού ρεύματος στο εργατικό κίνημα’’.
Η επίθεση αυτή γίνεται ξεχωριστή, λόγω και του αδίσταχτου τρόπου με τον οποίο το ΚΚΕ τη συνδέει με την ηρωική μορφή της κομμουνίστριας φοιτήτριας της Παντείου και μέλους της ΚΝΕ Σωτηρίας Βασιλακοπούλου, που άφησε την τελευταία της πνοή στις πύλες της ΕΤΜΑ τον Ιούλη του 1980. Στην προκλητική ψευδολογία που αναπτύσσεται σχετικά με αυτό το ζήτημα έχουν απαντήσει τεκμηριωμένα, νηφάλια και πολιτισμένα, η ΕΑΑΚ, η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση και το ΝΑΡ (ολόκληρες οι ανακοινώσεις στο www.narnet.gr). Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς πως αυτό το αλόγιστο ξέσπασμα του ΚΚΕ είναι μια ακόμη εκδήλωση της αντίληψης ατομικής ιδιοκτησίας που έχει για την ιστορία του κινήματος και τους αγωνιστές του. Σε αυτή την πρόσκληση διαμάχης μαζί του -με τέτοιους όρους- δεν θα δηλώσουμε παρόντες. Δεν θα ταίριαζε στο χαμόγελο της Σωτηρίας, θα αδικούσε την όμορφη στράτευση της. Επιδιώκουμε μια άλλη προσέγγιση στο παρελθόν του κινήματος μας. Δεν το αντιλαμβανόμαστε ως νεκρή παρακαταθήκη με στατικά νοήματα, χωρίς κριτική δύναμη και, άρα, χωρίς χειραφετητική δυνατότητα.
Ωστόσο, η χυδαία χρήση της κληρονομιάς της Σωτηρίας, είναι απλά ένα άχαρο μέσο για το πολιτικό ‘’δια-ταύτα’’ που θέτει η ηγεσία του ΚΚΕ: Το διακύβευμα είναι η πολιτική και συμβολική κήρυξη πολέμου στον ‘’οπορτουνισμό’’, ο οποίος σύμφωνα με το σχετικό άρθρο στον ‘’Ρ’’, είναι το ‘’βασικό στήριγμα της αστικής τάξης’’. Βεβαίως, στο εδώλιο μπαίνει πλέον αποκλειστικά σχεδόν ο ‘’αριστερός’’ οπορτουνισμός, δηλαδή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΝΑΡ και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον στο συγκεκριμένο άρθρο.
Με απόλυτη ειλικρίνεια ο αρθρογράφος, επισημαίνει ότι ‘’ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και δεν πρέπει να υποτιμηθεί’’, επιβεβαιώνοντας αυτό που αναφέρει η ανακοίνωση του ΝΑΡ ότι ‘’η ηγεσία του ΚΚΕ είναι θορυβημένη από την άνοδο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ανεξάρτητου ταξικού ρεύματος στο εργατικό κίνημα’’.
Γιατί θα έπρεπε όμως να ανησυχεί το ΚΚΕ; Γιατί μια δύναμη που αναφέρεται στον κομμουνισμό να μην χαίρεται που ένας άλλος πολιτικός χώρος με αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και αναζήτηση μιας νέας επαναστατικής προοπτικής έρχεται να προστεθεί στο ζητούμενο μέτωπο της κοινωνικής αλλαγής που έχει ανάγκη η εποχή μας; Αυτό το ερώτημα προκαλεί πραγματικό αμόκ στην ηγεσία του ΚΚΕ. Και αυτό διότι συγκεφαλαιώνει άλλα πολιτικά ερωτήματα, που συζητούν οι κομμουνιστές και οι αριστεροί, πιο έντονα και πιο κοινά από ποτέ.
Όλοι αυτοί –μαζί τους και το ΝΑΡ- ευχαρίστως θα συμφωνούσαν με την διαπίστωση του ΚΚΕ ότι ‘’μιλάμε σήμερα για ένα πραγματικό πόλεμο του κεφαλαίου ενάντια στην εργατική τάξη’’. Μετά την διαπίστωση αυτή, θεωρεί το ΚΚΕ ακριβώς αυτή τη στιγμή ως την πιο κατάλληλη για να κλιμακώσει τον εμφύλιο πόλεμο του ενάντια σε κάθε άλλη κομμουνιστική και αριστερή δύναμη και μάλιστα με τους παραπάνω εκφυλιστικούς όρους και υβριστικούς χαρακτηρισμούς; Η πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση είναι φυσικά αναγκαία και ουδέποτε έβλαψε. Η αλληλοαπαξίωση όμως των ρευμάτων αντικαπιταλιστικής πάλης είναι ότι χειρότερο.
Το ΚΚΕ πολύ σωστά επισημαίνει ότι είναι αναγκαία η συνολική αμφισβήτηση των αιτιών της σημερινής καπιταλιστικής κρίσης. Από εκεί και πέρα όμως διαστρέφει με την στάση του και την κοινή λογική και την διαλεκτική μιας επαναστατικής σύνδεσης τακτικής και στρατηγικής.Ωστόσο, η χυδαία χρήση της κληρονομιάς της Σωτηρίας, είναι απλά ένα άχαρο μέσο για το πολιτικό ‘’δια-ταύτα’’ που θέτει η ηγεσία του ΚΚΕ: Το διακύβευμα είναι η πολιτική και συμβολική κήρυξη πολέμου στον ‘’οπορτουνισμό’’, ο οποίος σύμφωνα με το σχετικό άρθρο στον ‘’Ρ’’, είναι το ‘’βασικό στήριγμα της αστικής τάξης’’. Βεβαίως, στο εδώλιο μπαίνει πλέον αποκλειστικά σχεδόν ο ‘’αριστερός’’ οπορτουνισμός, δηλαδή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΝΑΡ και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον στο συγκεκριμένο άρθρο.
Η κήρυξη του ‘’πολέμου στον καπιταλισμό’’, από πού και ως που θα έπρεπε να σηματοδοτεί την σταδιακή αλλά σταθερή απόσυρση του ‘’πολέμου’’ για την ανατροπή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από το ευρώ και την ΕΕ, την άρνηση του χρέους, την ανατροπή του μνημονίου του ΔΝΤ και του κεφαλαίου; ‘’Ψεύδεστε!’’ αγαναχτεί συχνά πυκνά ο Ριζοσπάστης απέναντι σε αυτές τις αιτιάσεις. ‘’Το ΚΚΕ φυσικά και θέτει αυτά τα ζητήματα αταλάντευτα, θεωρώντας ωστόσο πως θα λυθούν μόνο στο πλαίσιο της λαϊκής οικονομίας και εξουσίας’’, συμπληρώνεται. Ίσως θεωρεί ότι μας βγήκε και από τα ...αριστερά.
Έτσι όμως εκφυλίζεται η ουσία της επαναστατικής πολιτικής, τόσο στο επίπεδο της τακτικής όσο και της στρατηγικής.
Στο επίπεδο της πρώτης, εγκαταλείπεται κάθε υλική δυναμική σύνδεση της αντικαπιταλιστικής προοπτικής με τα συμφέροντα των εργαζομένων και των ανέργων, με τον ανερχόμενο πολιτικό ρόλο του κινήματος τους. Δεν συμβάλλει έτσι στην ωρίμανση της συγκρότησης του κοινωνικού υποκειμένου-φορέα ανατροπής της αστικής επίθεσης μέσω της πολιτικής του πράξης και των νικηφόρων αγώνων του. Το ΚΚΕ θεωρώντας μεταφυσικά πως την επίθεση θα την ανατρέψει το ίδιο, αρκείται σε νεκρά ιδεολογικά μαθήματα προς την εργατική τάξη, που καλείται να ‘’καταλάβει’’.
Σε συνέχεια της παραπάνω αφελούς συλλογιστικής θα απαντούσε κάποιος πως η αυτοχειρία στο επίπεδο της άμεσης πολιτικής γραμμής, σώζεται με την αναβάθμιση της στρατηγικής. Μα ούτε και με αυτή την παράλογη συλλογιστική είναι συνεπές το ΚΚΕ, καθώς θα πρέπει να κάνει τον κόπο να μας εξηγήσει κάποια στιγμή: Αυτή η ‘’λαϊκή οικονομία και εξουσία’’, πως θα γίνει πράξη χωρίς επανάσταση; Αρκεί για αυτό η διαρκής εκλογική αύξηση του ΚΚΕ και οι αποστειρωμένες πορείες του προς την Συγγρού ή το Μεταξουργείο;Γιατί θα έπρεπε όμως να ανησυχεί το ΚΚΕ; Γιατί μια δύναμη που αναφέρεται στον κομμουνισμό να μην χαίρεται που ένας άλλος πολιτικός χώρος με αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και αναζήτηση μιας νέας επαναστατικής προοπτικής έρχεται να προστεθεί στο ζητούμενο μέτωπο της κοινωνικής αλλαγής που έχει ανάγκη η εποχή μας; Αυτό το ερώτημα προκαλεί πραγματικό αμόκ στην ηγεσία του ΚΚΕ. Και αυτό διότι συγκεφαλαιώνει άλλα πολιτικά ερωτήματα, που συζητούν οι κομμουνιστές και οι αριστεροί, πιο έντονα και πιο κοινά από ποτέ.
Όλοι αυτοί –μαζί τους και το ΝΑΡ- ευχαρίστως θα συμφωνούσαν με την διαπίστωση του ΚΚΕ ότι ‘’μιλάμε σήμερα για ένα πραγματικό πόλεμο του κεφαλαίου ενάντια στην εργατική τάξη’’. Μετά την διαπίστωση αυτή, θεωρεί το ΚΚΕ ακριβώς αυτή τη στιγμή ως την πιο κατάλληλη για να κλιμακώσει τον εμφύλιο πόλεμο του ενάντια σε κάθε άλλη κομμουνιστική και αριστερή δύναμη και μάλιστα με τους παραπάνω εκφυλιστικούς όρους και υβριστικούς χαρακτηρισμούς; Η πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση είναι φυσικά αναγκαία και ουδέποτε έβλαψε. Η αλληλοαπαξίωση όμως των ρευμάτων αντικαπιταλιστικής πάλης είναι ότι χειρότερο.
Το ΚΚΕ πολύ σωστά επισημαίνει ότι είναι αναγκαία η συνολική αμφισβήτηση των αιτιών της σημερινής καπιταλιστικής κρίσης. Από εκεί και πέρα όμως διαστρέφει με την στάση του και την κοινή λογική και την διαλεκτική μιας επαναστατικής σύνδεσης τακτικής και στρατηγικής.Ωστόσο, η χυδαία χρήση της κληρονομιάς της Σωτηρίας, είναι απλά ένα άχαρο μέσο για το πολιτικό ‘’δια-ταύτα’’ που θέτει η ηγεσία του ΚΚΕ: Το διακύβευμα είναι η πολιτική και συμβολική κήρυξη πολέμου στον ‘’οπορτουνισμό’’, ο οποίος σύμφωνα με το σχετικό άρθρο στον ‘’Ρ’’, είναι το ‘’βασικό στήριγμα της αστικής τάξης’’. Βεβαίως, στο εδώλιο μπαίνει πλέον αποκλειστικά σχεδόν ο ‘’αριστερός’’ οπορτουνισμός, δηλαδή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΝΑΡ και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον στο συγκεκριμένο άρθρο.
Η κήρυξη του ‘’πολέμου στον καπιταλισμό’’, από πού και ως που θα έπρεπε να σηματοδοτεί την σταδιακή αλλά σταθερή απόσυρση του ‘’πολέμου’’ για την ανατροπή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από το ευρώ και την ΕΕ, την άρνηση του χρέους, την ανατροπή του μνημονίου του ΔΝΤ και του κεφαλαίου; ‘’Ψεύδεστε!’’ αγαναχτεί συχνά πυκνά ο Ριζοσπάστης απέναντι σε αυτές τις αιτιάσεις. ‘’Το ΚΚΕ φυσικά και θέτει αυτά τα ζητήματα αταλάντευτα, θεωρώντας ωστόσο πως θα λυθούν μόνο στο πλαίσιο της λαϊκής οικονομίας και εξουσίας’’, συμπληρώνεται. Ίσως θεωρεί ότι μας βγήκε και από τα ...αριστερά.
Έτσι όμως εκφυλίζεται η ουσία της επαναστατικής πολιτικής, τόσο στο επίπεδο της τακτικής όσο και της στρατηγικής.
Στο επίπεδο της πρώτης, εγκαταλείπεται κάθε υλική δυναμική σύνδεση της αντικαπιταλιστικής προοπτικής με τα συμφέροντα των εργαζομένων και των ανέργων, με τον ανερχόμενο πολιτικό ρόλο του κινήματος τους. Δεν συμβάλλει έτσι στην ωρίμανση της συγκρότησης του κοινωνικού υποκειμένου-φορέα ανατροπής της αστικής επίθεσης μέσω της πολιτικής του πράξης και των νικηφόρων αγώνων του. Το ΚΚΕ θεωρώντας μεταφυσικά πως την επίθεση θα την ανατρέψει το ίδιο, αρκείται σε νεκρά ιδεολογικά μαθήματα προς την εργατική τάξη, που καλείται να ‘’καταλάβει’’.
Σε συνέχεια της παραπάνω αφελούς συλλογιστικής θα απαντούσε κάποιος πως η αυτοχειρία στο επίπεδο της άμεσης πολιτικής γραμμής, σώζεται με την αναβάθμιση της στρατηγικής. Μα ούτε και με αυτή την παράλογη συλλογιστική είναι συνεπές το ΚΚΕ, καθώς θα πρέπει να κάνει τον κόπο να μας εξηγήσει κάποια στιγμή: Αυτή η ‘’λαϊκή οικονομία και εξουσία’’, πως θα γίνει πράξη χωρίς επανάσταση; Αρκεί για αυτό η διαρκής εκλογική αύξηση του ΚΚΕ και οι αποστειρωμένες πορείες του προς την Συγγρού ή το Μεταξουργείο;Γιατί θα έπρεπε όμως να ανησυχεί το ΚΚΕ; Γιατί μια δύναμη που αναφέρεται στον κομμουνισμό να μην χαίρεται που ένας άλλος πολιτικός χώρος με αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και αναζήτηση μιας νέας επαναστατικής προοπτικής έρχεται να προστεθεί στο ζητούμενο μέτωπο της κοινωνικής αλλαγής που έχει ανάγκη η εποχή μας; Αυτό το ερώτημα προκαλεί πραγματικό αμόκ στην ηγεσία του ΚΚΕ. Και αυτό διότι συγκεφαλαιώνει άλλα πολιτικά ερωτήματα, που συζητούν οι κομμουνιστές και οι αριστεροί, πιο έντονα και πιο κοινά από ποτέ.
Όλοι αυτοί –μαζί τους και το ΝΑΡ- ευχαρίστως θα συμφωνούσαν με την διαπίστωση του ΚΚΕ ότι ‘’μιλάμε σήμερα για ένα πραγματικό πόλεμο του κεφαλαίου ενάντια στην εργατική τάξη’’. Μετά την διαπίστωση αυτή, θεωρεί το ΚΚΕ ακριβώς αυτή τη στιγμή ως την πιο κατάλληλη για να κλιμακώσει τον εμφύλιο πόλεμο του ενάντια σε κάθε άλλη κομμουνιστική και αριστερή δύναμη και μάλιστα με τους παραπάνω εκφυλιστικούς όρους και υβριστικούς χαρακτηρισμούς; Η πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση είναι φυσικά αναγκαία και ουδέποτε έβλαψε. Η αλληλοαπαξίωση όμως των ρευμάτων αντικαπιταλιστικής πάλης είναι ότι χειρότερο.
Το ΚΚΕ πολύ σωστά επισημαίνει ότι είναι αναγκαία η συνολική αμφισβήτηση των αιτιών της σημερινής καπιταλιστικής κρίσης. Από εκεί και πέρα όμως διαστρέφει με την στάση του και την κοινή λογική και την διαλεκτική μιας επαναστατικής σύνδεσης τακτικής και στρατηγικής.Ωστόσο, η χυδαία χρήση της κληρονομιάς της Σωτηρίας, είναι απλά ένα άχαρο μέσο για το πολιτικό ‘’δια-ταύτα’’ που θέτει η ηγεσία του ΚΚΕ: Το διακύβευμα είναι η πολιτική και συμβολική κήρυξη πολέμου στον ‘’οπορτουνισμό’’, ο οποίος σύμφωνα με το σχετικό άρθρο στον ‘’Ρ’’, είναι το ‘’βασικό στήριγμα της αστικής τάξης’’. Βεβαίως, στο εδώλιο μπαίνει πλέον αποκλειστικά σχεδόν ο ‘’αριστερός’’ οπορτουνισμός, δηλαδή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΝΑΡ και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον στο συγκεκριμένο άρθρο.
Το ποιος λειτουργεί σαν ‘’ανάχωμα’’ επομένως, πρέπει να συζητηθεί. Το άγχος του ΚΚΕ, να αποδείξει για άλλη μια φορά ότι μπορεί να κηρύξει πόλεμο, να ελέγξει ή/και να συντρίψει ότι κινείται στα αριστερά του, έχει πολιτική σημασία και δεν σχετίζεται μόνο με κομματικό πατριωτισμό. Επιχειρείται να φτιαχτεί μια υγειονομική ζώνη με στόχο την ανακοπή τάσεων αντικαπιταλιστικής ριζοσπαστικοποίησης και νέας κομμουνιστικής στρατηγικής και τον περιορισμό τους στο στενό δοκιμασμένο και αποτυχημένο κορσέ του κοινοβουλευτισμού και του ρεφορμισμού.
Τα έφερε έτσι η ιστορία το ΚΚΕ να μην τα πηγαίνει καλά με τους Δεκέμβρηδες.
Τον Δεκέμβρη του 1944, το ερώτημα των κομμουνιστών γιατί δεν μπαίνει ο ΕΛΑΣ στην Αθήνα να διεκδικήσει την εξουσία, επιχειρήθηκε να διασκεδαστεί με το κυνήγι του Ζέρβα στην Ήπειρο.
Στην μεγάλη νεολαιίστικη έκρηξη του Δεκέμβρη του 2008 και τα ερωτήματα που έθεσε, το ΚΚΕ είδε μόνο την κουκούλα και τους αντιεξουσιαστές.
Τον Δεκέμβρη του 2010, εν μέσω κλιμάκωσης του ταξικού πολέμου ενάντια σε εργαζόμενους, νεολαία και ανέργους, το ΚΚΕ επιχειρεί να συντρίψει τον ‘’αριστερό οπορτουνισμό’’. Υποτάσσοντας ταυτόχρονα την ΚΝΕ σε ένα άχαρο ρόλο απέναντι στην μεταρρύθμιση της Διαμαντοπούλου, την ίδια στιγμή που τρέχει να μαζέψει ψηφίσματα από ΔΣ συλλόγων ενάντια στην ΕΑΑΚ, σε συνεργασία με την ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ.
Ελπίζουμε πως κάποια στιγμή, σε ένα μελλοντικό Δεκέμβρη, να έχει ξεπεραστεί το φάντασμα του 1989, που στοιχειώνει ακόμη την ηγεσία του ΚΚΕ.
Το ιερατείο του αλάθητου, θα πρέπει να εξηγήσει στους κομμουνιστές, πως γίνεται να έχουν πάντα δίκιο (μάλιστα οι ίδιοι άνθρωποι);
Και σήμερα που κατηγορούν όλους τους άλλους για ‘’οπορτουνιστές’’. Και όταν κοίταζαν με μισό μάτι την εξέγερση του Νοέμβρη του 1973. Και όταν στην μεταπολίτευση ψάχνανε την κοινή δράση με την ΟΝΝΕΔ. Και όταν μετά ανακάλυψαν τις ‘’δημοκρατικές δυνάμεις’’ και το μορατόριουμ με το ΠΑΣΟΚ. Και όταν διέγραφαν την ΚΝΕ από κοινού με τον ‘’δεξιό οπορτουνισμό’’ και τους έχοντες καριέρα σήμερα στο ΠΑΣΟΚ, για να μην αμφισβητηθεί η συγκυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που συμμετείχαν.
Είχαν δίκιο και όταν υμνούσαν τον Στάλιν και τον Μπρέζνιεφ και όταν έτρεχαν να φωτογραφηθούν με τον Γκορμπατσόφ και όταν χαιρετούσαν μετά το πραξικόπημα εναντίον του…
Λίγη σεμνότητα, σύνεση και αυτοκριτική, μάλλον είναι απαραίτητη.
Ερώτηση προς τους ΚΝίτες
πρίν πολύ λίγο καιρό οι διαδικασίες του φοιτητικού κινήματος ήταν εκφυλισμένες και δεν ξέρω εγώ τι άλλο και για αυτό αποχωρούσατε από αυτές.
μάλλον τώρα έπαψαν να είναι, επιστρέψατε στα ΔΣ και για αυτό παίρνετε αποφάσεις καταγγελίας της ΕΑΑΚ με τους δεξιούς και τους ΠΑΣΟΚους, ε?
troloooooooooooooooooooooool
Μεσα στο επιπεδο παντα τα σχολια
Φέτος δεν πρόκειται να κάνω Χριστούγεννα θα κάτσω εδώ στο μπλογκ να κάνω περιφρούρηση και να απαντήσω σε οποιονδήποτε ρεβιζιονιστή και αντεπαναστάτη.
¨Εγινε τώρα συνέλευση φοιτητών μέσα στις γιορτές; Πως βγήκαν καταδικαστικές αποφάσεις;
@αποπάνω:
Είναι απλό, έγιναν ΔΣ σε σχολές και η ΚΝΕ ζητούσε από ΔΑΠ-ΠΑΣΠ να πάρουν καταδικαστικές αποφάσεις για την ΕΑΑΚ. Δεν ξέρω αν όντως υπάρχει περίπτωση σχολής που να βγήκε απόφαση ΔΣ από ΚΝΕ-ΔΑΠ-ΠΑΣΠ, αν μπορεί κάποιος ας με διαφωτίσει.
Κάποιος έγραψε:
"Μετά τον οκτώβριο από ποια γενική συνέλευση απέχει το ΜΑΣ? Εκτός από κάποιες που μαζεύονται 50 άτομα και δεν έχουν απαρτία που πάντοτε δε συμμετείχε."
Στη σχολή μου έχουν γίνει 4 ΓΣ, όλες με απαρτία, και η ΚΝΕ έχει μείνει ως το τέλος σε 1 ή 2. Στην τελευταία που συμμετείχε, με 250 φοιτητές τη στιγμή της ψηφοφορίας, πήρε 11 ψήφους. Άμα δεν μπορείς να πείσεις ούτε τα μέλη σου να σύρουν το σαρκίο τους σε μια μαζική διαδικασία συλλόγου (καθόλου εκφυλισμένη), τότε έχεις πρόβλημα. Και όχι, δεν υπήρχε απεργία την ίδια ή την προηγούμενη μέρα για να υπάρχει η δικαιολογία της "κούρασης από την περιφρούρηση"..
ΘΥΜΑΜΙ ΕΝΑΝ ΕΑΑΚΙΤΗ ΠΡΙΝ 2 ΒΔΟΜΑΔΣ ΣΤΟΝ ΤΡΙΑΝΤΑΥΦΛΛΟΠΟΥΛΟ ΝΑ ΛΕΕΙ ΣΤΟΝ ΨΩΜΙΑΔΗ ΣΤΟ ΠΕΡΙΠΟΥ..ΔΗΛΑΔΗ ΟΧΙ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΛΟΓΙΑ 100% ΑΛΛΑ 98%"ΚΑΙ ΣΥΣ ΚΥΡΕΙ ΨΩΜΙΑΔΗ Η Ν.Δ ΕΔΩΣΕ 28 ΔΙΣ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ..." ΑΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΤΙ ΝΑ ΠΩ...
ΛΙΓΟ ΜΕΤΑ ΜΙΑ ΝΑΡΙΤΙΣΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ ΑΘΗΝΑΣ ΠΑΛΙ..ΣΥΝΗΓΟΡΟΥΣΕ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΕΥΡΗjr ΟΤΙ Η Ε.Σ.Σ.Δ ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΕ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΕΙΠΕ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΠΛΕΥΡΗΣ "ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ ΤΗΣ Ε.Σ.Σ.Δ ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΑΝ"
ΛΟΙΠΟΝ ΑΝ ΤΑ ΕΑΑΚ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΝΑ ΓΕΛΑΣΩ..ΧΑΧΑΧΑΧΑ
ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΔΕ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΝΑ ΜΠΟΥΝΕ ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΒΡΩΜΙΖΟΥΝΕ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΛΗΨΑΡΕΣ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ...ΠΑΝΕ ΧΕΡΙ ΧΕΡΙ ΠΟΤΕ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΑΝΕ ΤΟ Δ.Ν.Τ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥΣ(Π.Α.Σ.Π γκουχ γκουχ) ΠΟΤΕ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΙΝΕ ΚΑΙ ΣΠΑΝΕ ΟΤΙ ΒΡΟΥΝ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΤΟΥΣ(ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ"?" γκουχ γκουχ) ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΠΟΥ ΒΓΑΖΕΙ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΟΠΟΙΕΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΗΡΥΣΣΕΙ Η Γ.Σ.Ε.Ε
ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΛΕΜΕ
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ(ΔΕ ΘΑ ΣΑ ΚΑΝΩ ΤΗ ΧΑΡΗ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΕΚΟΦΙΤΕΣ)ΕΑΑΚΙΤΕΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΝΕ ΤΗ ΒΙΑ(ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΙΠΟΤΑ "ΕΞΑΡΧΙΟΤΕΣ" Η "ΑΡΑΣΙΤΕΣ") ΝΑ ΤΟΥΣ ΘΥΜΙΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ ΤΣΑΚΩΘΗΚΑΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΕΝΑ Δ.Σ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡ.ΕΝ ΜΕΧΡΙ ΤΗ Φ.Ο.Σ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝΕ ΤΙ ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΙ ΕΙΝΑΙ...
Γελοίο το σχόλιο σου...
Απλά επειδή παραποιείς την αλήθεια(όπως όλοι σχεδόν οι κνίτες που γνωρίζω), απάντα μου σε κάτι.
Τελικά οι αστυνομικοί είναι εργαζόμενοι ναι η ου;
Η λαική εξουσία θα έχει Βουλή η Σοβιετ;
Στη λαική εξουσία θα υπάρχει ατομική ιδιοκτησια;
stamatiste se auto to blog auti thn geloia pleon antiparathesi..
grapste kati p exei emperixei skepsi k provlimatismo h stamatiste gerokatines
den einai h lampiri kai h tatiana ths apisteras ta blog gia na ksekatiniazeste..
ayta einai gia to troktiko oxi gia kommounistes
Δημοσίευση σχολίου