Βίοι παράλληλοι

Σε ένα παράλληλο σύμπαν, ισχύει μια παράλληλη πραγματικότητα και υπάρχει μια παράλληλη αριστερή κυβέρνηση, που σκίζει τα μνημόνια, εφαρμόζει το παράλληλο πρόγραμμα, το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, κι άλλα μέτρα-μεταρρυθμίσεις ήπιου, μετριοπαθή κεϊνσιανισμού (όπως είχε πει ο Λαπαβίτσας), για να ανοίξει γέφυρες, δρόμους (στράτες, μονοπάτια) κι άλλα εκσυγχρονιστικά έργα-μακέτο προς μια κοινωνία ισότητας-αδελφότητας-δικαιοσύνης, ζήτω η τρίτη (αστική) τάξη (κατά τον τρίτο δρόμο), και η γαλλική επανάσταση.

Κάπου, κάπως, κάποτε, σε μια παράλληλη πραγματικότητα, ενός παράλληλου προγράμματος, μια αριστερή κυβέρνηση εθνικής συμφιλίωσης, σωτηρίας και πάσης Ελλάδος, θα σταματήσει τις δημοπρατήσεις πρώτων κατοικιών και δε θα αφήσει κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη, ενώ θα βάλει φρένο και στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, εξοικονομώντας κονδύλια για να χρηματοδοτήσει το ασφαλιστικό και να μη μειωθούν οι συντάξεις. Γιατί αυτή μιλάει για ανθρώπινες ζωές, ενώ οι άλλοι λένε για κέρδη και ζημιές.

Κι επίσης (κάπου, κάπως, κάποτε, σε ένα παράλληλο σύμπαν, μια αριστερή κυβέρνηση, με ένα παράλληλο πρόγραμμα), δε θα επιτρέψει την ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων, θα επανεξετάσει αυτήν του ΟΠΑΠ, θα καταργήσει το ΤΑΙΠΕΔ και θα βάλει τέλος στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
Θα απομειώσει το επαχθές χρέος, από 5% (Σταθάκης) έως το μεγαλύτερο μέρος του, θα διαπραγματευτεί, θα κρατάει με ζουρνάδες και νταούλια το ρυθμό στους δανειστές.
Θα προχωρήσει θαρραλέα στο διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους και την αποδέσμευση της χώρας από το ΝΑΤΟ. Θα αλλάξει την ΕΕ, διασώζοντας το όραμα της ενωμένης Ευρώπης, της αλληλεγγύης των λαών, κτλ..
Θα επαναφέρει το βασικό μισθό στα 750 ευρώ, θα σώσει το 13ο μισθό, το 14ο κιβώτιο, θα σταματήσει την αξιολόγηση, τις απολύσεις στο δημόσιο.

Και μετά θα βρεθεί ένα μικρό τεχνικό πρόβλημα, για να τα πάρει όλα πίσω.
Και μετά θα βρεθεί ένας σύγχρονος ιστορικός για να γράψει τον παράλληλο βίο του Σύριζα με το ΠαΣοΚ. Μόνο που, όπως προειδοποίησε ο Κάρολος, η ιστορία τείνει να επαναλαμβάνεται ως φάρσα ή ως τραγωδία.
Και όσο για την επαναστατική προοπτική μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση;

Παράλληλα,
περπατάμε παράλληλα
Κι όλα είναι ακατάλληλα,
Για να σμίξουμε πάλι

Υγ: Κι άμα δεν αντέχεται τόση κουλτούρα, υπάρχει και η ταινία του Παπακαλιάτη, να θυμίζει κάτι από τα συνθήματα του παλιού Σύριζα (και του ΣΕΚ) σε περιεχόμενο και ύφος-σοβαρότητα
Ένας άλλος κόσμος (είναι εφικτός)
Αλλά όλα αυτά για τον άλλο κόσμο δεν παραπέμπουν στη δευτέρα παρουσία (του αγίου σοσιαλισμού ανήμερα);
Και τέλος πάντων, πότε ακριβώς έγινε (κατ' αυτούς πάντα) η πρώτη παρουσία, αφού ο υπαρκτός ήταν ανύπαρκτος;