Τα αδέρφια μου γαζώνανε κάτω στην Παλαιστίνη

Δηλαδή τώρα πιστεύεις πως το ματοκύλισμα στη Γάζα σηκώνει χαβαλέ και χιουμοράκι;
Όχι. Αλλά μια ηλιόλουστη πορεία με χιλιάδες κόσμου γεννά πάντα ευχάριστους συνειρμούς, ακόμα και αστειάκια -έστω με λίγες μέρες καθυστέρηση.

Σε έναν πιο δίκαιο κόσμο, οι Παλαιστίνιοι θα είχαν το δικό τους κράτος, στα σύνορα του ’67, και θα ζούσαν σχετικά ειρηνικά και -ας πούμε- ελεύθεροι στη «Γη της Επαγγελίας», που τώρα την ποτίζουν με το αίμα τους κάθε μέρα. Αλλά δεν υπάρχει ελευθερία και ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη, ούτε στην Παλαιστίνη ούτε πουθενά, είτε μιλάμε για λαούς είτε για κοινωνικές τάξεις.

Σε έναν πραγματικά δίκαιο κόσμο, χωρίς ιμπεριαλιστές και αφεντικά, χωρίς κέρδος και εκμετάλλευση -την πραγματική «Γη της Επαγγελίας» που αξίζει να αναζητάμε, για να γλιτώσουμε από τις δεκάδες πληγές του Φαραώ Μητσοτάκη του καπιταλισμού και της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας-, μπορεί να τα θυμόμαστε όλα αυτά και να χαμογελάμε πικρά. Ή μάλλον να τα διαβάζουν οι επόμενες γενιές στα βιβλία, προσπαθώντας να καταλάβουν τι είναι το κράτος και τα σύνορα, που (επανα)χαράζονταν με των λαών το αίμα. Πώς είναι ο νέος κόσμος (ο ανεπτυγμένος σοσιαλισμός) και πώς ήταν ο παλιός που σάπιζε. Τώρα και τότε. Now and then.

 

Τότε που μόνο να φανταστείς μπορούσες πως δε θα υπάρχουν χώρες, κράτη με σύνορα και θρησκείες.

Imagine there 's no countries
it isn't hard to do
nothing to kill or die for
and no religion too 

Δε χρειάζεται όμως να είσαι κομμουνιστής, ορθόδοξος ή αιρετικός (με τη λενινιστική ή την ευρύτερη λενονική έννοια) για να ασπάζεσαι το δίκαιο αίτημα των Παλαιστίνιων για δικό τους κράτος -και ας ξεχνά βολικά ο «δυτικός κόσμος» το δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεση. Αλλά μέχρι τότε, μέχρι να γίνει πράξη αυτός ο στόχος, δεν έχει λογική και νόημα να πετάμε «προχωρημένα» συνθήματα με αναρχικό πασπάλισμα: «Κανένα κράτος, ποτέ και πουθενά».

Στον άδικο ντουνιά που ζούμε, αν ήθελε να κρατήσει κάποια προσχήματα δικαιοσύνης δηλαδή, θα είχαμε συννεφιασμένη Κυριακή -σαν αυτή που θα έχουμε αύριο- για να μην ψήνει τους διαδηλωτές ο... καυτός ήλιος του Νοέμβρη.
Ή θα είχε γίνει Σάββατο η πορεία, που είχε σκόνη συννεφιά και αέρα, και θα έμενε η λιακάδα της Κυριακής για βόλτες, εκδρομές και τη συνέλευση του ΣουΜουΤου στο Studio. Τέσσερις ώρες συνέλευση για το Πολυτεχνείο, που μυρίζει αμφιθέατρο και μεταπολίτευση, αξία ανεκτίμητη...
Ή τέλος πάντων θα ανεβαίναμε στην πρεσβεία από το άλλο ρεύμα κυκλοφορίας, που είχε περισσότερη σκιά. Στη σωστή πλευρά της Κηφισίας και της ιστορίας...

-Αστερίξ, θα βρέξει. Τα πουλιά πετάνε χαμηλά.
-Όχι, Οβελίξ. Drone είναι...

Αν έπρεπε να διαλέξει κανείς μόνο ένα καρέ της Κυριακής, θα έφτιαχνε κολάζ για να χωρέσει πολλά στιγμιότυπα. Και είναι κρίμα που δεν έχουμε ενσωματωμένη τεχνητή νοημοσύνη και εκτυπωτή για τις αναμνήσεις μας. Λες να βγει κάποτε Α.Ι. και για την ταξική συνείδηση;

Πάμε ανάλυση καρέ-καρέ.

Ο ύμνος της Παλαιστίνης, γραμμένος από τον Μίκη τον καιρό που ήταν βουλευτής του ΚΚΕ. Αν αγαπάς την Ελλάδα με έναν τρόπο κάπως εριστικό, μπορεί να σκεφτείς πως όλα τα έφτιαξε η φυλή μας -ακόμα και τους εθνικούς ύμνους των "βαρβάρων". Αν πάλι αγαπάς τον Μίκη με τις αντιφάσεις του, τα (άπειρα) καλά και τα στραβά του, δε γίνεται να μη νιώσεις ένα μικρό ρίγος διεθνιστικής συγκίνησης για τον κοινό αγώνα και την αλληλεγγύη των λαών.

Ο «ύμνος» των Υπεραστικών για την Παλαιστίνη. Οι αειθαλείς Magic de Spell - κι ας μην είπαν τη διασκευή με τον «σωστό στίχο»: ο θάνατος διακοπές στη Μεσόγειο πάει. Ο φυλλοβόλος Διονύσης, που έγινε συνένοχος στον φόνο, αλλά δεν ξέρει να κάνει αυτοκριτική. Οι γκριζομάλληδες που δεν έχουν ούτε μια άσπρη τρίχα στην ψυχή τους και περίμεναν το «Sarajevo (φώναξε)», με τα κινητά ανά χείρας, για να τραβήξουν βίντεο, με πλαγιαστή οθόνη, για να προδίδει την ηλικία τους και να ξεχωρίζουν από τους πιτσιρικάδες που έκαναν υπομονή μέχρι να βγουν οι Κοινοί Θνητοί. Και όταν ήρθε εκείνη η ώρα και ωρίμασαν οι συνθήκες, ανέβηκαν επί σκηνής, στους ώμους των άλλων, σε φανοστάτες, στον ουρανό. Γενική πρόβα για την τελική έφοδο... Πρόσεξε, φίλε, αυτά είναι ψεύτικα, ο Μπακογιάννης τα έβαλε.

Πρόβα τζενεραλε για την έφοδο στον ουρανό pic.twitter.com/bDBNvYYar4

— sfyrodrepano (@sfyrodrepano) November 5, 2023

Πού να ήξερε ο Παλαιστίνιος φίλος πως θα ήταν καλύτερο να είχε καλύψει τα χαρακτηριστικά του με μια μάσκα, γιατί η ελληνική δημοκρατία δεν αντέχει να βλέπει καθαρά και χαρούμενα πρόσωπα που δε σκύβουν το κεφάλι. Προσβάλλουν έτσι τις αξίες από τις οποίες είναι φτιαγμένο το κράτος μας, καθώς παίρνει θέση στη σωστή πλευρά της λυκοσυμμαχίας.

Τα τρολ της ΝΔ ξερνούσαν χολή και ψέματα ότι ο διαδηλωτής κατέβασε/βεβήλωσε την ελληνική σημαία. Είναι ρητορικό το ερώτημα αν νομίζουν πως απευθύνονται σε χαζούς -κανείς δεν κατηγόρησε ποτέ τους φασίστες για εξυπνάδα. Αλλά εδώ δεν έχουμε την περίπτωση των«χρήσιμου ηλίθιων». Είναι η περίπτωση των κουτοπόνηρων τρολ που έφτιαξαν κλίμα για να επέμβουν οι αρχές και να συλλάβουν τον... κακοποιό διαδηλωτή. Και αν τα γεγονότα δε συμφωνούν με το αφήγημα μιας κυβέρνησης σε ρόλο τρολ, τόσο το χειρότερο -ίσως συλληφθούν και αυτά...

Πρόβα τζενεραλε για την έφοδο στον ουρανό pic.twitter.com/bDBNvYYar4

— sfyrodrepano (@sfyrodrepano) November 5, 2023

Και αν τώρα πει κάποιος ότι η προπαγάνδα τους, η επίμονη άρνηση και η διαστρέβλωση της πραγματικότητας θυμίζει κάτι από τον μέντορά τους, τον Γκέμπελς, θα είναι άραγε υπερβολή και συμψηφισμός; Αν πούμε πως το Ισραήλ είναι κράτος-τρομοκράτης που ευθύνεται για τη γενοκτονία των Παλαιστίνιων και αντλεί τις μεθόδους του από το οπλοστάσιο των Ναζί που εξολόθρευαν μαζικά Εβραίους στα στρατόπεδα της φρίκης και του θανάτου, θα είναι μήπως... «σχετικοποίηση» του Ολοκαυτώματος, για να ξεπλύνουμε τη θηριωδία των Ναζί;

Ποιος ακριβώς ξεπλένει συστηματικά θηριωδίες και φασίστες, του παρόντος και του παρελθόντος; Ποιος σχετικοποιεί τα ναζιστικά εγκλήματα, παίζοντας διαρκώς τη θεωρία των δύο άκρων, εξισώνοντας με ζήλο φασισμό και κομμουνισμό; Ποιος κάνει λόγο για «ισλαμοφασισμό», με την ίδια ζέση που εξαπέλυε κάποτε πογκρόμ ενάντια στους Εβραίους; Ποιος κάνει την μπουγάδα για τους φασίστες και βγάζει τη βρώμικη δουλειά της έμμεσης νομιμοποίησής τους; Με ποιο ηθικό ανάστημα μας κουνά το δάχτυλο για... «σχετικοποίηση»; Και τι άλλο παρά σχετικοποίηση του φασισμού και των εγκλημάτων του είναι η εξίσωση ναζισμού και κομμουνισμού; Εδώ «σχετικοποιούν» τα γεγονότα και την πραγματικότητα, για να ταιριάξει βολικά στο φδικό τους αφήγημα...

Αλλαγή κλίματος.

Μπορεί οι Κοινοί Θνητοί να είχαν νωπό ένα τρομερό live στο Κύτταρο, μπορεί να ετοιμάζονται για άλλο ένα sold out στη ΛΔ του Βορρά, αλλά καμιά συναυλία δε συγκρίνεται με αυτές τις στιγμές, με τα παιδιά που ανεβαίνουν μαζί τους στην εξέδρα, με τα τραγούδια που γίνονται μια μικρή διαδήλωση, με τον Παλαιστίνιο που τους άκουγε από ψηλά, με τη μυριόστομη φωνή στον στίχο «τα αδέρφια μου γαζώνανε κάτω στην Παλαιστίνη». Κανένα παράσημο δεν μπορεί να μπει δίπλα στο θέμα του 902 πχ, που δανείστηκε έναν δικό τους στίχο για τον τίτλο του.

Οι Κοινοί Θνητοί στη σκηνή

Σε αυτή την μηχανή, του κόσμου οι λαοί
αντί για λάδι καίνε ανθρώπου αίμα
μα αλλάζουν οι καιροί και θα έρθει η στιγμή
και ο δούλους θα είναι αυτός που βάζει στέμμα

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ!#Παλαιστινη #Γαζα pic.twitter.com/QELxtBXv0Q

— Π.Α.ΜΕ (@PAMEhellas) November 5, 2023

Και ο Μητσοφού, που είναι ένα ανεξάντλητο ηφαίστειο που κοχλάζει από ενέργεια επί σκηνής, μπορεί να αξιοποιηθεί σε κάποια πορεία, παίρνοντας την ντουντούκα για τα συνθήματα. Δε θα προλαβαίνει κανείς τον ρυθμό του μετά, αλλά όλοι θα πηγαίνουν πάνω-κάτω, ως το τέλος, από τον παλμό.

Μα σε ευχαριστώ θεέ, που έχω έναν ΟΗΕ
Και να ενδιαφερθώ για αυτά, δε χρειάστηκε ποτέ.
Τόσο επίκαιρο και όμως, ανεπίκαιρο. Γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν ψήφισε καν την κατάπαυση του πυρός και ένα απλό, μετριοπαθές ψήφισμα ίσων αποστάσεων.

Η συγκέντρωση και η πορεία που ακολούθησε ήταν ένα πολύχρωμο μωσαϊκό που θύμιζε κάπως τη φράση - σλόγκαν μιας "διαβαστερής" ψυχής: ελάτε όπως είστε...

Με παλαιστινιακές μαντίλες, τσάντες, μπλουζάκια, κονκάρδες, αυτοκόλλητα και ημερολόγια -γιατί είναι εκείνη η εποχή που αρχίζει η οικονομική εξόρμηση και σε κάθε πορεία ελαφραίνει η τσέπη σου από τα ψιλά. Και μια σημαία με καρπούζι που μπορεί να σου φανεί παράξενη, μέχρι να μάθεις την ιστορία της και ότι έγινε σύμβολο, γιατί έχει τα χρώματα της σημαίας της Παλαιστίνης, όταν απαγορεύτηκε να την έχει κάποιος μαζί του και να την επιδεικνύει.

Did you know? Palestinians were not allowed to fly their flag for 26 years so they used watermelons, which have all the same colors of the flag 🇵🇸 🍉 pic.twitter.com/6SXp68gFUp

— Ali Qasim (@aliqasim) November 6, 2023

Μαζί μας ήταν ο Pingu (noot-noot motherfuckers), ο Σαμπόνις τον καιρό που ήταν ακόμα στη CCCP, σαν τον Κάουτσκι που ήταν κάποτε μαρξιστής, το ισπανικό σύνθημα 

Ισπανοί φασαίοι με μπλουζάκι Mucha mierda (από το ’90 και μετά μας έχουν πνίξει τα σκατά, να δεις τι σου έχω για μετά). Ένας οπαδός με μπλουζάκι Ζανκτ Πάουλι, που ενώνει τη φωνή του με το σύνθημα «ελευθερώστε το Αμβούργο από τους χίπστερ». Φιλικές συμμετοχές από το ΝΡΑ της Γαλλίας (αντικαπιταλιστές, με την ευρεία έννοια).

Ακόμα και συμπαθή τετράποδα, που παίρνουν τον δρόμο του αγώνα, σε αντίθεση με τα δίποδα που θέλουν να γυρίσουν το είδος μας εκατομμύρια χρόνια πίσω, όταν δεν είχε σταθεί ακόμα στα δυο του πόδια και δεν είχε αξιοπρέπεια.

Κερασάκι στην τούρτα κάνα δυο αυτοσχέδιες Κοκκινοσκουφίτσες.
Γιατί είναι τόσο μεγάλη η πορεία, γιαγιά;
Για να την κάνουν γαργάρα τα κανάρια του θείου Γιόζεφ, παιδί μου...

Οι πλαστικές κούκλες, με τα ομοιώματα νεκρών μωρών, που είχαν μαζί τους οι Παλαιστίνιοι, μπορεί να φαίνονταν... κάπως σε μερικούς σφους. Αλλά ακόμα και αυτό το σκετς ωχριά μπροστά στην ισραηλινή προπαγάνδα για τα αποκεφαλισμένα βρέφη που έπεσαν θύματα της Χαμάς.

Όσο για τα αληθινά βρέφη που βρέθηκαν στην πορεία της Κυριακής, άκουσαν άπειρες φορές τον κόσμο να τραγουδά το σύνθημα «λε-λε-Λευτεριά», ακόμα και σαν γέφυρα ανάμεσα στους καλλιτέχνες της συναυλίας. Κι επειδή η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης -αρκεί να μη γίνεις παπαγαλάκι χωρίς κρίση- δεν αποκλείεται, αύριο-μεθαύριο, οι πρώτες λέξεις τους να είναι: Λευτεριά στην Παλαιστίνη.

Υπάρχει άραγε καλύτερη (πρώτη) φράση από τη λευτεριά;
Και ας μην έμαθαν ακόμα τι σημαίνει κάποια δίποδα, που περπατάν με τα τέσσερα...

Υγ: Αυτές τις κρίσιμες ώρες. η σκέψη μας και η συμπάθειά μας είναι στους σκεπτικιστές που αγωνιούν για το ΚΚΕ, ρωτάνε (αλλά βασικά κάνουν τοποθέτηση) και λένε: ναι αλλά για το Ντονμπάς δε λέτε τίποτα...

Ναι αλλά για την αλλαγή συνόρων, τι λέτε εσείς; Και έπειτα, γιατί να μην πούμε για το Κουρδιστάν; Και ποιο μικρό ανεξάρτητο κράτος, άραγε, θα μπορέσει να αποφύγει τη μοίρα του προτεκτοράτου; Και τι λέτε για την περίπτωση της Ισπανίας και το αυτονομιστικό κίνημα Βάσκων και Καταλανών, όπου τα ΚΚ μιλάνε για την ενιαία Ισπανία των λαών; Μήπως να πούμε δηλαδή και για την κόντρα στο Ατέχνως -για τη Χαμάς- που δε συγκλόνισε κανέναν;

Και πού πάμε, αν δεν τα έχουμε λυμένα όλα αυτά; Πώς τολμάμε να κατεβούμε στον δρόμο, ενάντια στον ιμπεριαλισμό; Και τι δουλειά έχει εκεί το ΣΕΚ, που στήριξε την αραβική άνοιξη και ψήφισε στο β' γύρο ΠΑΣΟΚ χωρίς αυταπάτες;

Εντάξει, αυτό το έκαναν και άλλοι τελικά.
Τι εννοείς ότι ψήφισε ο κουνιάδος μου -της Αναμέτρησης- ΠΑΣΟΚ.
Ψήφισε η μάνα μου Νέα Δημοκρατία;
Σταύρο Τσιώλη, λείπεις...