Βλέποντας πως θίχτηκε ήδη από κάποιον σχολιαστή, αναδημοσιεύω κι εδώ τη μετάφραση της ανακοίνωσης του ΚΚ Ιταλίας, που ανέβηκε στην Κατιούσα για να ανοίξει ίσως μια σχετική συζήτηση.
Οι ιταλικές εκλογές παρήλθαν, κι η επόμενη μέρα βρίσκει το αστικό πολιτικό σκηνικό της χώρας σε διαδικασία ανασύνθεσης. Καθώς κανένα κόμμα ή συνασπισμός δεν κατόρθωσε να πλησιάσει το 40% της αυτοδυναμίας, τα σενάρια συμμαχιών δίνουν και παίρνουν, με τις λιγότερες πιθανότητες να συγκεντρώνει αυτή τη στιγμή η συμμαχία κεντροαριστεράς και κεντροδεξιάς. Οι κραδασμοί από την τεράστια ήττα του Δημοκρατικού κόμματος, που συγκεντρώνει με περίπου 19% το χαμηλότερο ποσοστό της ιστορίας του, οδήγησαν ήδη στην παραίτηση τον Ματέο Ρέντσι, που χρεώνεται τη σωρεία αντιλαϊκών πολιτικών που -χωρίς μνημόνια- εφήρμοσε η κυβέρνησή του τα τελευταία χρόνια. Πρώτο κόμμα αναδεικνύεται το ευρωσκεπτικιστικό και λαϊκίστικο Κίνημα των 5 Αστέρων, που έχει μετριάσει πάντως αρκετά την έτσι κι αλλιώς έωλη αντι-ΕΕ ρητορική του, ενώ τις περισσότερες ψήφους συγκέντρωσε ο συνασπισμός της κεντροδεξιάς του Μπερλουσκόνι και της ξενοφοβικής δεξιάς της Λέγκας του Βορρά του Σαλβίνι, που είναι πλέον το μεγαλύτερο κόμμα στο συνασπισμό. Το σοσιαλδημοκρατικής κοπής νεοσύστατο κόμμα “Ελεύθεροι και Ίσοι” μένει κάτω από 3,5%, ενάντια σε προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί, ενώ χαμηλά ποσοστά καταγράφει και ο σχηματισμός της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς “Ποτέρε αλ πόπολο” (Εξουσία στο λαό) περί το 1%. Το Κομμουνιστικό Κόμμα της χώρας, υπό τον Μάρκο Ρίτσο, έχοντας κατέβει για πρώτη φορά από ιδρύσεως του (με το σημερινό τίτλο από 2012, και υπό άλλες μορφές από το 2009) σε κεντρική εκλογική αναμέτρηση, κατέγραψε ένα εκλογικό ποσοστό περί το 0,35% που μεταφράζεται σε περίπου 100.000 ψήφους στη Βουλή και στη Γερουσία αντίστοιχα. Μεταφράσαμε και δημοσιεύουμε την πρώτη εκτίμηση του κόμματος τόσο για την εκλογική του επίδοση όσο και για τα ευρύτερα μηνύματα της αναμέτρησης.Πρώτες εκτιμήσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα
Το αποτέλεσμα των εκλογών μαρτυρά την ορθότητα της γενικής μας ανάλυσης για το ρόλο της αριστεράς αυτά τα χρόνια. Η προδοσία που υπήρξε σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών τάξεων, τιμωρεί το Δημοκρατικό Κόμμα, αλλά συμπαρασύρει μαζί της αδιάκριτα όλες τις δυνάμεις της αριστεράς. Η γεωγραφική κατανομή της ψήφου αποδεικνύει πως δεν υπάρχουν πια “κόκκινες” περιοχές, ότι συνολικά η αριστερά συμπαρασύρθηκε από ένα κύμα ψήφου διαμαρτυρίας, που αυξάνεται στις περιοχές του ιταλικού νότου, και μεταξύ των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων.
Οι ιστορικές περιπέτειες κατά την εξέλιξη της ιταλικής αριστεράς, σε ένα πλαίσιο ισχυρής μιντιακής κυριαρχίας και μείωσης των εδαφικών ριζών, καταλήγουν να πλήττουν αδιάκριτα όλες τις δυνάμεις που συνδέονται με εκείνη. Ακόμα κι όσοι σαν εμάς δεν έχουν καμία συνάφεια με το Δημοκρατικό Κόμμα και μάλιστα βρίσκονται σε ξεκάθαρη και ασυμφιλίωτη αντιπαράθεση προς τις πολιτικές του, βγαίνουν χτυπημένοι από αυτή τη χιονοστιβάδα. Η ψήφος διαμαρτυρίας, εκτός από κάποια μικρά αποφασιστικά και μαχητικά τμήματα, δε διοχετεύεται στα κόμματα αριστερά του Δημοκρατικού κόμματος, αλλά κατευθύνεται στο Κίνημα των Πέντε Αστέρων και τη Λέγκα του Βορρά.
Αυτές οι εκλογές δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να πιστοποιούν αυτή τη δεδομένη σύγχυση των μαζών που καλά γνωρίζουμε. Τα θέματα της μετανάστευσης, της ασφάλειας, της πάλης κατά της πολιτικής κυριαρχούν σήμερα στο κοινό αίσθημα, περιλαμβανομένων κυρίως των λαϊκών τάξεων, έναντι των θεμάτων της εργασίας, των κοινωνικών δικαιωμάτων. Δεν είναι η προοπτική της κατάκτησης νέων δικαιωμάτων, αλλά ο φόβος έκπτωσης σε μια κατάσταση ακόμα χειρότερη που βαραίνει στο κοινό αίσθημα. Δεν είναι η ταξική πάλη, αλλά ένας υφέρπων πόλεμος μεταξύ φτωχών ο ορίζοντας που εκλαμβάνεται ως επίκαιρος.
Δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς, από τη στιγμή που η αριστερά έκανε το παν για να διαλύσει την κοινωνική της βάση, τις ρίζες της, μεταλλάσσοντας τον τελικό σκοπό της. Η ανατροπή αυτής της αντίληψης είναι μια δουλειά μακροχρόνια, που μπορεί να επιτευχθεί μόνο με μια διαρκή και συνεκτική παρουσία.
Η ήττα του Δημοκρατικού Κόμματος είναι τεράστια και συμπαρασύρει μαζί τους το κόμμα “Ελεύθεροι και Ίσοι” που μόλις υπερβαίνει το όριο εισόδου. Η ηγετική ομάδα που διηύθυνε τη διάλυση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας, που ήλεγξε την πλειοψηφία του βασικού συνδικάτου της Ιταλίας, που υπήρξε κεντρικός άξονας των κεντροαριστερών κυβερνήσεων τις περασμένες δύο δεκαετίες, λαμβάνει μια χούφτα έδρες. Οι δυνάμεις της αριστεράς στο σύνολο τους βρίσκονται στο “έτος μηδέν”. Το κόμμα “Ποτέρε αλ Πόπολο”, που τις τελευταίες βδομάδες αυτοπροωθούνταν ως κοντά στο 3% των ψήφων, αποσπά 1%.
Σε αυτό το πλαίσιο θα ήμασταν ανέντιμοι αν μιλούσαμε για αποτελέσματα διαφορετικά των προσδοκιών μας σε σχέση με το Κομμουνιστικό Κόμμα. Είμαστε μια μικρή βάρκα που πάει ενάντια στο ρεύμα μες στην καταιγίδα, αλλά πρέπει να κρατήσουμε ίσιο το τιμόνι. Δεν κρύψαμε τις δυσκολίες και δεν δώσαμε ψεύτικες ελπίδες, λέγοντας καθαρά πως δικός μας στόχος ήταν να αξιοποιήσουμε τις εκλογές για την ενδυνάμωση και την αναδημιουργία του κόμματος, χωρίς να κοροϊδέψουμε κανέναν σχετικά με μια αδύνατη είσοδο στους θεσμούς.
Το αποτέλεσμα στο οποίο φτάσαμε είναι ακριβώς αυτό που αναμέναμε. Είχαμε θέσει ως στόχο τις 100.000 ψήφους. Αυτός ο στόχος, παρότι ισχνός και προκαταρκτικός, μπορούμε να πούμε -ακόμα και με μη οριστικά ακόμη δεδομένα-επετεύχθη και ξεπεράστηκε.
Το αποτέλεσμα με όρους ποσοστών (0,35%) είναι ψευδής ένδειξη, διότι αντανακλά την παρουσία των ψηφοδελτίων του κόμματος μόνο στο 57% (36 από 63) των περιφερειών της Βουλής και στο 59% (19 από 32) της γερουσίας.
Στο σύνολο των περιφερειών όπου το κόμμα είναι παρόν το αποτέλεσμα είναι 0,65%, με ποσοστά 1% στην Τοσκάνη και την Εμίλια, και αποτελεί ένδειξη ριζώματος που αυξάνεται σε εργατικές περιοχές. Ένα αποτέλεσμα όπως και να έχει ισχνό, αλλά όχι αισθητά διαφορετικό από εκείνο όσων ακολούθησαν άλλους δρόμους της αριστεράς, που επωφελήθηκαν άμεσα από την απουσία μας σε πολλές περιφέρειες, απουσία χωρίς την οποία το “Ποτέρε αλ πόπολο” πιθανότατα δε θα έφθανε το 1% σε εθνικό επίπεδο (το δικό του εθνικό ποσοστό είναι με κάλυψη 100% των περιφερειών)
Μεγαλύτερα ποσοστά θα μπορούσαν να έχουν επιτευχθεί αν άλλες κομμουνιστικές δυνάμεις είχαν δεχτεί την πρόσκληση του Κομμουνιστικού κόμματος για μια σοβαρή πολιτική συζήτηση σε αναζήτηση ενότητας και ενόψει εκλογών, χωρίς να προτιμήσουν να διαχυθούν σε ένα γενικό “δοχείο” της αριστεράς. Οι κομμουνιστές ενωμένοι σαφώς θα είχαν πάρει περισσότερα. Σε αυτό το δρόμο εμείς σκοπεύουμε να επιμείνουμε, για να συνεχίσουμε να ανοίγουμε μια συγκεκριμένη συζήτηση με όλους αυτούς τους συντρόφους που μας υποστήριξαν αυτούς τους μήνες. Όπως είχαμε πει πολλές φορές. αυτές οι εκλογές εξυπηρετούσαν την επιβεβαίωση της παρουσίας του κόμματος, τη διείσδυση στα πρωτοπόρα τμήματα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, κατορθώνοντας να φέρουμε κοντά μας περισσότερες δυνάμεις και να τις οργανώσουμε. Αυτός ο σκοπός επετεύχθη.
Δεν ήταν δεδομένο με αυτό τον εκλογικό νόμο ούτε το να καταφέρουμε να είμαστε παρόντες σε ένα σημαντικό αριθμό εκλογικών περιφερειών. Το κόμμα θα συζητήσει σε εθνικό και τοπικό επίπεδο για τις ελλείψεις του -ειδικά στις περιοχές στις οποίες δεν είμαστε παρόντες στα ψηφοδέλτια- βρίσκοντας τον τρόπο να να κάνουμε αυτούς τους τελευταίους μήνες βήματα μπροστά, να λάβουμε υπόψη μας τα λάθη για να ενδυναμώσουμε τις δομές μας, το ρίζωμά μας.
Στόχος μας είναι να μετατρέψουμε αυτούς τους 100.000 ψηφοφόρους -και πολλούς ακόμα που δεν μπόρεσαν να μας ψηφίσουν λόγω απουσίας στις περιφέρειές τους- σε υποστηρικτές του κόμματος. Να αυξήσουμε τα μέλη μας στα εργοστάσια, τους τόπους δουλειάς, τα σχολεία. Να ενισχύσουμε μαζί με το Μέτωπο Κομμουνιστικής Νεολαίας τις απαραίτητες δομές κι οργανώσεις για να προωθήσουμε συγκεκριμένα την κομμουνιστική ανασύνταξη στην Ιταλία και τους αγώνες.
Μια τελευταία εκτίμηση αξίζει το αποτέλεσμα της ακροδεξιάς. Κι εδώ η ψήφος δεν απομακρύνεται από τις προβλέψεις μας. Η νεοφασιστική δεξιά όχι μόνο δεν μπαίνει στη βουλή αλλά δεν ξεπερνά ούτε το 1% των ψήφων, ποσοστό που θεωρούνταν δεδομένο σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις. Αυτό παρά την απίστευτη προπαγάνδα στα μήντια από πλευράς Δημοκρατικού κόμματος και όλης της αριστεράς, που τελευταία φούσκωσε ένα ποσοστό που θα ήταν ακόμα μικρότερο. Το βάρος που είχαν αυτά τα κινήματα στην προεκλογική περίοδο και ο μιντιακός θόρυβος από τον οποίο επωφελήθηκαν, πρέπει να μας προβληματίσουν. Αντιφασισμός χωρίς πολιτική στρατηγική, αντιφασισμός προεκλογικός σαν του Δημοκρατικού Κόμματος, απλώς διαφημίζει τους φασίστες.
Επιμέλεια-Μετάφραση: Δύσκολες Νύχτες
51 σχόλια:
«Αντιφασισμός χωρίς πολιτική στρατηγική, αντιφασισμός προεκλογικός σαν του Δημοκρατικού Κόμματος, απλώς διαφημίζει τους φασίστες.»
ΑΝΤΑΡΣΥΑ και αναρχικοί στην Ελλάδα κάνουν τη δουλειά του Δημοκρατικού Κόμματος
To σημαντικο ειναι οτι οι Ιταλοι επιτελους θελουν να ξαναχτισουν ΚΚΙ απο την αρχη σε μαρξιστικες βασεις και οχι με το ματι στις εκλογες , τους αστικους θεσμους και τη διαχειρηση. Αρκει να συνεχισουν και να μην απογοητευτουν απο την δυσκολη ανηφορα ή να μην ξανακυλισουν στην πρωτη στροφη που θα αρχισουν οι σειρηνες της ''αριστερης εννοτητας'' με στοχο τη διαχειρηση και οχι την επανασταση.
Ειναι ζωτικης σημασιας αυτο που γινεται στην Ιταλια και πρεπει να γινει και στις αλλες ανεπτυγμενες χωρες για το μελλον.
Γιατι για το τωρα στην Ευρωπη βαζοντας και την Ελλαδα μεσα δεν υπαρχει προοπτικη επαναστατικης καταστασης που θα φερει νικηφορα επανασταση.
Στην Ελλαδα αυτο κριθηκε το 49 τελεσιδικα μεχρι ποιος ξερει ποτε. Στην υπολοιπη δυτικη Ευρωπη το 1923 με την εξεγερση του Αμβουργου στη Γερμανια και στον Ισπανικο Εμφυλιο.
Ολος ο υπολοιπος 20ος αιωνας ειδικα μετα τον 2ο παγκοσμιο και την αποσπαση χωρων απο τον κοκκινο στρατο και τα ανταρτικα κινηματα εδειξε οτι εκει που μπορουμε να περιμενουμε επαναστατικη κατασταση και ενοπλο μαζικο λαικο αγωνα ειναι στις λεγομενες χωρες του τριτου κοσμου. Κινα,Κουβα,Νικαραγουα,Κολομβια, Κονγκο,Βιετναμ, Ινδονησια, Φιλιππινες, Κορεα κλπ
Το ιδιο πιστευω και σημερα με τις σημερινες συνθηκες η αρχη απο Ασια, Αφρικη ή Λατινικη Αμερικη μπορει να γινει. Εκτος και αν εχουμε ραγδαιες εξελιξεις που θα αλλαξουν αρδην τον υπαρχον στατους κβο και θα ερθει ξανα στην Ευρωπη η πραγματικη μαζικη λαικη δυστυχια και μαζι της η δραση αυτων που δε θα εχουν τιποτα να χασουν παρα μονο τις αλυσιδες τους...
ratm
rote flagge Τα παραλες. Κανε απλαμια ανακεφαλαιωση στην ειδησεογραφεια των τελευταιων ημερων. Μιλαω ειδικα για τους αναρχικους.
zupa
Δε νομίζω ότι με την καμία μπορούμε να ερμηνεύσουμε το 0.3% ως ικανοποιητικό ποσοστό, ανασυγκρότησης κλπ και αν είναι αντιπροσωπευτική η εικόνα ότι η «ανταρσυα» της Ιταλίας πήρε 1% τότε μιλάμε για ανυπαρξία κινήματος. Δηλαδή, οκ είναι... εντάξει(;) για ένα ΚΚ που φτιάχτηκε πριν 10 χρόνια, αλλά για τις ανάγκες της πρωτοπορίας σήμερα και με τις αντιθέσεις στην α.τ της Ιταλίας και τη δυσαρέσκεια για την ΕΕ είναι τουλάχιστον απογοητευτικό.
Δεύτερον, με προβληματίζει στο μήνυμα του ΓΓ προς το ΚΚΙ το «αναντικατάστατη παρουσία του ΚΚ Ιταλίας αυτοτελώς στην εκλογική μάχη, με σύμβολο το σφυροδρέπανο.». Δηλαδή και η αυτοτελής κάθοδος στις εκλογές τσιμεντώθηκε ως μη αναστρέψιμη επιλογή, όπως και η μη συμμετοχή σε κυβερνήσεις; Από πού βγαίνει αυτό;
Όπως το ερμηνεύω εγώ πάντως είναι σαν το Κόμμα να ιδεολογικοποιεί κάποιες τακτικές κινήσεις που έκανε για να αντιμετωπίσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Και μου θυμίζει κάπως την εξωτερική πολιτική της ΕΣΣΔ που έγινε στρατηγική της ΚΔ και των τμημάτων της και τα ΛΜ και δε μου αρέσει πολύ. Δηλαδή, αν η στρατηγική της σημερινής περιόδου είναι η ΛΣ δεν πρέπει αυτή να έχει ΚΑΙ πολιτική έκφραση και πρόταση, δεν είναι ΑΚΟΜΑ πιο εύλογο να υπάρχει ως συμπόρευση της έκφρασης των δυνάμεων που την αποτελούν και στην πολιτική σκηνή; Γίνεται να πείσεις τα σύμμαχα στρώματα για αντικαπιταλιστική γραμμή στο κίνημα, αλλά όχι σε εκλογική ενδυνάμωση σε μη αντικαπιταλιστική- φιλολαϊκή γραμμή; Ακραίο μου φαίνεται.
Επίσης, ρατμ διαφωνώ σ'αυτό που λες. Νομίζω έγιναν τόσες επιτυχημένες επαναστάσεις στον «τρίτο κόσμο» γιατί είχε μία ΕΣΣΔ -μία παγκόσμια δύναμη- που σε εξόπλιζε στρατιωτικά, διπλωματικά-πολιτικά, ιδεολογικά, όπως και η Κίνα και μπορούσαν να σταθούν αυτές οι χώρες. Σήμερα αν ο σοσιαλισμός που φτιαχτεί είναι μία χώρα που δεν είναι στην κορυφή της ιμπ. πυραμίδας ή έστω εκεί κοντά (π.χ. Τουρκία) νομίζω πως θα καταρρεύσει ή θα απομονωθεί και θα ψωμολυσσάει σε φάση Β.Κορέας.
πασόκος
"Επίσης, ρατμ διαφωνώ σ'αυτό που λες. Νομίζω έγιναν τόσες επιτυχημένες επαναστάσεις στον «τρίτο κόσμο» γιατί είχε μία ΕΣΣΔ -μία παγκόσμια δύναμη- που σε εξόπλιζε στρατιωτικά, διπλωματικά-πολιτικά, ιδεολογικά, όπως και η Κίνα και μπορούσαν να σταθούν αυτές οι χώρες. Σήμερα αν ο σοσιαλισμός που φτιαχτεί είναι μία χώρα που δεν είναι στην κορυφή της ιμπ. πυραμίδας ή έστω εκεί κοντά (π.χ. Τουρκία) νομίζω πως θα καταρρεύσει ή θα απομονωθεί και θα ψωμολυσσάει σε φάση Β.Κορέας."
Τεραστιων διαστασεων αληθεια... Το να γινει σοσιαλιστικος μετασχηματισμος πρωτα στην Ελλαδα(δηλ μια χωρα 9 εκ, με διαλυμενη παραγωγη και χωρις πυρηνικα) ειναι ουτοπικο.
Ειναι τεραστια γκαντεμια που δεν υπαρχουν αναλογα ΚΚ με το ελληνικο σε χωρες οπως η Ινδια, η Βραζιλια, η Τουρκια κτλ.
Τακης
πασοκε βαζεις καποιους προβληματισμους αλλα με ελειπη δεδομενα και σε λαθος βαση.
1)Το ΚΚΙ ιδρυθηκε το 2012 δηλαδη μιλαμε για 5 χρονων κομμα.
2) Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ της Ιταλιας οπως λες υπαρχει και δρα δεκαετιες και ειναι ο συνεχιστης της Κομ.Επανιδρυσης και του Κομ.Ιταλων Κομμουνιστων. Κομματα που προηλθαν απο δυναμεις του αλλοτε κραταιου ΙΚΚ...
3)Οι αντιθεσεις στην Ιταλια και η οξυνση ειναι μικροτερης κλιμακας απο συτην που ειδαμε στην Ελλαδα το 2010-12. Στην Ελλαδα που κατι κινηθηκε στο κινημα ,που υπηρχε ΚΚ και δεν εχει την ακροδεξια παραδοση της Ιταλιας ειδαμε που πηγε το πραγμα ανεξαρτητα απο τις παρκτες δικες μας αδυναμιες και ελειψεις...Αρα στην Ιταλια γιατι να εχομε περισσοτερες προσδοκιες?
4)Ο προβληματισμος για τη θεωρητικοποιηση τακτικων ελιγμων ειναι σωστος αλλα καταρχην η μη συμμετοχη σε κυβερνηση ειναι οντως μια ''ασφαλης''τακτικη εναντια στο ρεφορμισμο στις δοσμενες συνθηκες για οποιοδηποτε ΚΚ. Η αυτοτελης καθοδος στις εκλογες δεν ειναι αξιωμα ουτε νομιζω οτι πρεπει να το βλεπουμε ετσι ωστοσο αυτο ειναι σωστη τακτικη στην Ιταλια σε αυτη η συγκυρια που θες να αξιοποιησεις τις εκλογες για να οικοδομησεις ΚΚ και ειναι σωστη και στην Ελλαδα καθως δεν υπαρχουν πολιτικες δυναμεις που να εκπροσωπουν τα συμμαχα στρωματα. Αρα αν αφηνες παραθυρακια θα ενισχυες τη συγχυση για ενοτητα αριστερας που στις σημερινες συνθηκες ειναι ΚΚΕ+ ΛΑΕΝ,ΣΥΡΙΖΑ,ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ δυναμεις δηλαδη που εχθρευονται το σοσιαλισμο και την οικοδομηση του. Αν ηταν αλλιως και τα συμμαχα στρωματα ειχαν πολιτικη εκπροσωπηση που στον ενα ή στον αλλο βαθμο θα μπορουσαν να συμπρευθουν με το κομμα της εργατικης ταξης ισως να μπορουσαμε να μιλησουμε για συνεργασια ειτε εκλογικη ειτε στα πλαισια του κοινοβολιου για μια κοινη σταση σε καιρια ζητηματα κλπ
5) Οι επαναστασεις στον 3ο κοσμο ισως να βοηθηκαν και να εξοπλιστηκαν απο την ΕΣΣΔ για να νικησουν αλλα δεν ξεσπασαν γι'αυτο το λογο. Ξεσπασαν γιατι υπαρχε επαναστατικη κατασταση. Ο λαος πειναγε και καταπιεζοταν σε βαθμο τετοιο που να ειναι ικανος να ρισκαρει τη ζωη του για μια καλυτερη ζωη...Δυστυχως αυτος που εχει ακομα τη δουλιτσα του εστω με 500 ευρω, που εχει τη βοηθεια απο τη συνταξη των γοννιων, που εχει 2-3 δωματεια στο νησι που τα νοικιαζει το καλοκαιρι ή 3-4 στρεματα ελλιες που βγαζει λαδι και το πουλα ή κληρονομησε δικο του σπιτι ή μπορει ακομα να πληρωνει φροντιστηριο για το παιδι του ή μπορει να εχει καθημερινα φαγητο,καφε,τσιγαρα και μια στο τοσο να βγαινει και για το ποτακι του δηλαδη η τεραστια πλειοψηφια των συγχρονων ευρωπαιων , ε αυτος θα συμβιβαζεται και θα χαμηλωνει απαιτησεις πιο ευκολα απο το να παρει το οπλο και να ρισκαρει τη ζωη του απεναντι στο κεφαιλαιο τον ιμπεριαλισμο και το κρατος του. Αντιθετα ο Βραζιλιανος που η κατολισθηση σκουπιδιων επεσε στη παραγκα του και σκοτωσε τα παιδια του τι εχει να χασει? Ο Μπαγκλαντεζος που ειναι σκλαβος εραζομενος σε φαμπρικες 17ωρα τι εχει να χασει? Ο Αφρικανος που δουλευει απο τα 10 του στα ορυχεια? Αυτη τη στιγμη εκει ειναι το συγχρονο προλαιταριατο, η βαρβαροτητα του καπιταλισμου και οι κολασμενοι αυτης της γης...Εμεις ακομα μπορουμε και λεμε την αποψαρα μας στη μπλογκοσφαιρα... Απο τα ψιχουλα που μας πετανε οι αστοι επειδη οι εκει εργατες δεν ειναι απλα θυματα εκμεταλευσης οπως εμεις αλλα υπερεκμεταλευσης...
ratm
ratm,
προσυπογραφω οσα λες. Γιατι ομως στο Μπαγκλαντες, στη Βραζιλια κτλ δεν υπαρχουν αντιστοιχα (σχετικα) μαζικα ΚΚ;
Ή υπαρχουν;. Αν καποιος γνωριζει περισσοτερα ιδιως για Ινδια και Βραζιλια να πεταξει λινκ.
Τακης
Τακη τον 20ο αιωνα σε ολεςωτις χωρες του τριτου κοσμου υπήρχαν με τις αδυναμιες τους στην ανακυση τους, με τις παλινωδίες τους με τις ιδιαιτεροτητες τους σε οτι αφορα νε ποιον ταχθηκαν στη διάσπαση του ΔΚΚ κλπ.
Σήμερα δε θα μπορουσαν να είναι σε πολύ καλύτερη μοιρα απο αποβτα ΚΚ σε όλη την υφήλιο μετα την ηττα του 89-91. Στην Ινδία νομίζω υπάρχουν 2 ΚΚ. Με το 1 συνομιλεί και το ΚΚΕ χωρίς να ξέρω αν συμφωνούν σε όλα τα ζητήματα στρατηγικής. Εχει πολλα εκατομμύρια μελη αλλα μιλάμε για μια χώρα με πληθυσμό πανω απο 1 δις οπότε δεν ξέρω αν θεωρείται μαζικό.
ratm
Δεν ειμαι σιγουρος οτι σε οικονομίες που στηριζονται στον τριτογεννη τομεα μπορει να πεσει το επιπεδο διαβιωσης αρκετα χαμηλά. Υποθετω απο ενα σημειο και υστερα μπορει να γινεται αντιπαραγωγικο.
Νομιζω το σωστό ερώτημα για την εποχη μας ειναι αν ο καπιταλισμος θα φτασει τις μαζες σε ενα επιπεδο εξαθλίωσης ώστε η επανασταση θα ειναι μονοδρομος.
Δεν περιμενω εγω να γινει επανασταση με διαφορετικο τρόπο.
Αν δεν υπαρχει καποιο κατω φράγμα σημαίνει κατα την αποψη μου οτι η κατασταση θα γαμηθει στον ποιον αδυναμο κρικο και στον χαμένο του καπιταλιστικου παιχνιδιού.
Οποτε αν γινει επανασταση εκει θα ειναι εξαρχης σε δυσμενη θεση.
Η παρατηρηση που κανει ο Τακης εχει πολυ βάση. Σε οποια χωρα γινει επανασταση αν δεν δοκιμασουν να την πνιξουν στο αιμα θα δοκιμασουν με εμπάργκο να στρεψουν το λαο εναντια.
Ειναι θεμα ποιες χωρες μπορούν να παρακάμψουν το εμπαργκο και να επιτυχουν. Αν διαβασετε το βιβλιο που ειχε σχολιασει ο σφυροδρεπανος για την βορεια κορεα με το εμπαργκο οδηγησαν στην εμφανιση του καπιταλισμου στην βορεια κορέα. (εμποροι κτλ)
χαμογελο
Να προσθεσω ενα ακομα ερωτημα.
Σε ποιες χωρες η επανασταση μπορει να νικήσει;
Το λέω αυτό επειδη ειδα προσφατα μια ταινια the act of killing που μιλάει για τις σφαγες των κομμουνιστών στην ινδονησία.
Εχω το ερωτημα λοιπον γιατί δεν εγινε το αντιστοιχο στην ελλάδα με τον εμφύλιο;
χαμογελο.
υγ.Οποιος εχει γερο στομάχι ας δει την ταινια. Ειναι απαντηση σε ολους τους αναρχο-αριστερο χαρούμενους.
@Τακης
Στη Βραζιλία το ΚΚ είχε στηρίξει τη βρωμερη σοσιαλδημοκρατια του Λουλα.
Δεν είμαι σίγουρος αλλα νομίζω οτι συμετειχαν και με υπουργό.
Με συγχωρείτε που θα το γράψω λίγο χοντροκομένα, αλλά με αφορμή τις εκλογές στην Ιταλία, γράφετε ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του προκειμένου να αυτοεπιβεβαιώσει τις δικές του ενστάσεις ή επιθυμίες για το ΚΚΕ.
Όποιος έχει στοιχειώδη γνώση της ιστορίας και της εξέλιξης του Ιταλικού κομμουνιστικού κινήματος κατανοεί ότι η συμμετοχή του ΚΚΙ στις εκλογές (με την πρωτοπόρα επαναστατική πολιτική του, με την προσήλωση του στο μ-λ, με τους όρους που έγινε στο στα 3/5 των περιφερειών, με την κατάσταση που υπάρχει στο εργατικό κίνημα, με την επί πολλές δεκαετίες απόλυτη κυριαρχία του πιο χυδαίου οπορτουνισμού-ευρωκομμουνισμού σε όλες του τις εκφράσεις, παπασπαλισμένου με μπόλικο αντισοβιετισμό και αντικομμουνισμό) και το αποτέλεσμα που έφερε, μόνο ως κατόρθωμα μπορεί να εκλειφθεί (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να χαιρόμαστε για το χαμηλό ποσοστό). Σε αυτό να μείνουμε...Τι τα θέλουμε τα υπόλοιπα;
Και επειδή κάτι γράφετε περί ΑΝΤΑΡΣΥΑ της Ιταλίας...Αν εννοείτε αυτά τα μορφώματα που νομίζω...τότε ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά τους είναι επαναστατικό κόμμα που ασπάζεται το μ-λ....
ratm, δεν χρειάζεται να βιάζεσαι να απαντήσεις και μην παίφτεις στην παγίδα, για το Α ή Β ΚΚ...Γιατί είναι ικανοί ορισμένοι να θέσουν και θέμα για το ΑΚΕΛ ή το ΚΚΡΟ, αλλά επειδή δεν τους παίρνει και θα εκτεθούν, το γυρίζουν στο τσάμικο! Τι έκανε το τάδε ή το δείνα...Τα ίδια λέγαμε και τη δεκαετία του 1980 και υποχωρούσαμε στις εκπτώσεις!
kk-1
Απο το λιγο ψαξιμο στο wiki μου φαινεται οτι τα ινδικα ΚΚ δεν ειναι σε "γραμμη" ΚΚΕ. Συμμετεχουν σε κυβερνησεις, υποστηριζουν τη "νομιμοτητα" απεναντι σε μαοικους ανταρτες που δρουν στις ανατολικες επαρχιες κτλ.
Στο δυτικο ημισφαιριο, στην Αργεντινη και στη Βραζιλια, λεει οτι υπαρχουν καποιοι σχηματισμοι που μιλουν για (κανονικο) σοσιαλισμο και επανασταση, αλλα αφενος ειναι καθηλωμενοι σε ποσοστα Ανταρσυα και αφετερου αυτοαποκαλουνται τροτσκιστες και guevarists.
Στις Ηπα και στη δυτ. Ευρωπη μονο σε ακαδημαικο επιπεδο μπορεις να βρεις καποιος, μετρημενους στα δαχτυλα ενος ακρωτηριασμενου χεριου, δημοσιολογουντες που αναφερονται σε "αλλου τυπου κοινωνια χωρις καπιταλισμο" κτλ
Το θεωρω κριμα που δεν υπαρχουν αναλογα ΚΚΕ (τοσο σε "γραμμη" οσο και σε μαζικοτητα) σε μεγαλες χωρες.
Βεβαια οσο φερνει η ωρα δεν τα φερνει ο χρονος.
Τακης
Άντε πάλι γράφει ο καθένας χωρίς στοιχειώδη γνώση.
Στην Βραζιλία υπάρχουν 2 ΚΚ. Το PCdoB που όντως στηρίζει Λούλα και συμμετείχε στις κυβερνήσεις του. Υπάρχει όμως και το PCB που έχει καλές διμερής σχέσεις με το ΚΚΕ, έχει κάνει ορισμένα σοβαρά βήματα στην στρατηγική του αντίληψη
Στην Ινδία από την άλλη το ΚΚΙ(Μ) έχει κάποιες δεκάδες εκατομμύρια μέλη.. χωρίς να έχει ξεπεράσει αντιφάσεις στη γραμμή του, έχει όμως σε εκτίμηση το ΚΚΕ και τις θέσεις του.
Κομπλεξικος Γραμμοκαυλος
Στη Σουηδία με το ξέσπασμα της τελευταίας κρίσης στις ΗΠΑ, είχαμε μαζικές προληπτικές διαθεσιμότητες σε ολους σχεδόν τους κλάδους της οικονομίας. Απο τότε οι φούσκες σε κλάδους όπως αυτό της κατοικίας έχουν διογκωθεί αρκετές φορές.
Τα εργατικά και μικροαστικα νοικοκυριά ειναι καταχρεωμένα. Με αρνητικά επιτόκια της Κεντρικής Τράπεζας, τα επιτόκια των δανείων κατοικίας ειναι γύρω στο 1.5%. Δεν ειναι πολλά τα νοικοκυριά που αντέχουν ενα διπλασιασμό των επιτοκίων η ενα οι δυο μελη του άνεργα.
Με το ξέσπασμα μιας κρίσης οπουδήποτε στον κόσμο οι συνέπειες θα ειναι αλυσιδωτές.
Θα μπορέσει το συστημα να διαχειριστεί μια κατάσταση με ενα εκατομμύριο νοικοκυριά άστεγους;
Οσον αφορα στο ερωτημα "που μπορει να ευδοκιμησει σημερα σοσ. επανασταση", μια σχετικα λογικη απαντηση θα μπορουσε να ειναι "στα εργατικα προαστια του πλατηνικου χωριου" δηλ σε χωρες οπως Κινα*, Ινδια, Βραζ. κτλ. Χωρες δηλ. στις οποιες εχει εγκατασταθει ενα τεραστιο μερος της βιομηχανιας και και της υψηλης τεχνολογιας και οι οποιες διαθετουν μεγαλους πληθυσμους και εδαφικες εκτασεις και μπορουν (θεωρητικα) να σταθουν απεναντι σε εμπαργκο και να παρασυρουν με τη σειρα τους μικροτερες χωρες στο δικο τους στρατοπεδο.
ΥΓ. Βεβαια αυτες οι σκεψεις ειναι πολυ μπακαλιστικες και παραγνωριζουν παραγοντες οπως το πολιτιστικο υποβαθρο, οι θρησκειες κτλ.
*Βεβαια στην περιπτωση της Κινας (η οποια απο ολες τις αποψεις θα ηταν ταμαμ για σοσιαλιστικη επανασταση) αντιμετωπιζουμε το παραδοξο οτι κυβερναει το...ΚΚ, οποτε και περιπλεκονται τα πραγματα σε επιπεδο θεωριας και προπαγανδας.
Τακης
Αν κατάλαβα καλά, το πνεύμα σε κάποια σχόλια είναι του τύπου "καθίστε καλά γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι και ακόμα και αν μπορούσαμε να κάνουμε επανάσταση θα είχαμε εμπάργκο, λοιμούς, σεισμούς και καταποντισμούς". Ας περιμένουμε λοιπόν πρώτα να πεθαίνουν οι άνθρωποι στον δρόμο από την πείνα, μετά να γιγαντωθεί το κομμουνιστικό κίνημα παγκοσμίως και ύστερα να έρθει και η επανάσταση, σωστά και προγραμματισμένα όπως, ας πούμε, το τρόλεϊ.
Η θεωρία της "δευτέρας παρουσίας" και ο Σύριζα τώρα δικαιώνονται!
O kk-1 τα είπε πολύ καλά. Η πορεία του ΚΚΙ μόνο αισιοδοξία μπορεί να φέρνει στους κομμουνιστές!
Για το θέμα της επανάστασης τώρα.
Η επανάσταση δεν γίνεται σε γυάλα παιδιά. Άμα αρχίσει θα είναι η εκδήλωση ενός περιφερειακού ή και παγκόσμιου φαινομένου!
Επίσης πλέον είναι πολύ πιο εύκολο μια χώρα να επιβιώσει μόνη της άμα οικοδομήσει την βιομηχανία της σε σωστή βάση, όπως είναι και πολύ πιο εύκολο να εκμεταλλευτεί τους ανταγωνισμούς των μεγάλων στη βάση της πείρας του παρελθόντος.
Τέλος αν ο καπιταλισμός το 1914 είχε σαπίσει και δεν είχε τίποτα παραπάνω να προσφέρει, το 2018 όχι μόνο δεν έχει τίποτα να δώσει, αλλά είναι αναγκασμένος να τα πάρει όλα πίσω με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μέχρι να μη μείνει τίποτε.
Οπότε δεν θα μπορούν οι αστοί για πολύ ακόμα να κοιμίζουν τους λαούς, γιατί ξεμένουν σιγά σιγά από προπαγανδιστική ισχύ και επιρροή, ενώ οι καπιταλιστικές κρίσεις γίνονται όλο και μεγαλύτερες σε διάρκεια όπως και σφοδρότερες, με την επόμενη να πλησιάζει απειλητικά.
Αλήθεια πότε ξαναέγινε στην ιστορία κρίση με τα χαρακτηριστικά και το μέγεθος αυτής του 2008; Ποτε!
Άμα η επανάσταση στα 1900 ήταν αναγκαία, πλέον είναι απαραίτητη για την ανθρωπότητα, και θα γίνει όπου χρειαστεί ανεξάρτητα από το μέγεθος της χώρας.
Εννοείτε άμα γίνει στην Ινδία ξέρω γω θα είναι πολύ καλύτερα!
Ιωσήφ ο οπορτουνοφάγος
Η συνζήτηση έλαβε πολύ ενδιαφέρουσες διαστάσεις και οι εκτιμήσεις για την κατάσταση και το βαθμό ετοιμότητας του ΔΚΚ είναι επιβεβλημένη πράγματι. Σωστά επιχειρείται επίσης η σύνδεση αυτής της κατάστασης με τις πιθανότητες επικράτησης της Σοσιαλιστικής Επανάστασης. Σταχυολογώ ορισμένες παρατηρήσεις μου σχετικά με την κατάσταση και την ιδεολογική κατεύθυνση πρωτίστως των ΚΚ των χωρών οι οποίες αναφέρθηκαν.
1) ΚΚ, Ιταλία: Καταγράφηκαν ήδη ορθές παρατηρήσεις από άλλους σχολιαστές οι οποίες αναδεικνύουν τα αίτια για το αντεικειμενικά χαμηλό εκλογικό ποσοστό επιρροής του ΚΚ (0,33%, περίπου). Σημειωτέον ότι το εν λόγω ποσοστό αντιστοιχεί σε συμμετοχή περί το 57% των εκλογικών περιφερειών της Ιταλίας. Για αυτό το λόγο και σε ορισμένα αστικά κέντρα το ποσοστό επιρροής του ΚΚ, Ιταλία υπερέβη το 1%. Υπήρξε η πρώτη ουσιαστική εκλογική συμμετοχή του ΚΚ, Ιταλία, ενός ΚΚ με σαφή Μ-Λ στρατηγική, μέλους της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας και στενής συμμαχικής δύναμης του ΚΚΕ. Με ό,τι αυτά τα γνωρίσματα συνεπάγονται εντός μίας χώρας με έντονα αυξανόμενη φασιστική επιρροή και εξίσου ισχυρή την επίπτωση του λεγόμενου ευρωκομμουνισμού. Το Κόμμα συστάθηκε τον Ιούλιο του 2009, τότε με το όνομα ''Κομμουνιστές - Λαϊκή Αριστερά'', με επικεφαλής Γ.Γ. τον Μάρκο Ρίτσο (ο Μ. Ρίτσο υπήρξε στέλεχος και ευρωβουλευτής του Κόμματος των Ιταλών Κομμουνιστών. Ωστόσο, στο Συνέδριο του 2009 διαφώνησε δριμεία με την οπορτουνιστική στρατηγική, αποχώρησε και προέβη στη σύσταση νέου, αυτοτελούς Κόμματος). Διατηρούσε αυτό το όνομα έως και τις αρχές του 2014, οπότε και αποφασίζεται η υιοθέτηση του ονόματος ''Κομμουνιστικό Κόμμα''. Κατά τη διάρκεια των πρώτων ετών δράσης, το Κόμμα διέθετε πολύ περιορισμένο αριθμό μελών και φίλων, ενώ σε πολλές συγκεντρώσεις του λάμβαναν μέρος λίγες δεκάδες ατόμων. Η πρώτη συμμετοχή σε εκλογική διαδικασία ήταν στις γενικές, βουλευτικές εκλογές του 2013, μόνο στην εκλογική περιφέρεια του Εξωτερικού, οπότε και έλαβε περί τις 7.000 ψήφους. Σήμερα, ο αριθμός των οργανωμένων μελών του ΚΚ ανέρχεται σε 4.000 περίπου, ενώ στις 4/3 έλαβε άνω των 100.000 ψήφων. Εάν οι σύντροφοι σχολιαστές δεν έχουν κάποια άλλη περίπτωση υπόψιν τους, νομίζω, πρόκειται για την ταχύτερη οργάνωση ενός ΚΚ με συνεπή, επαναστατικά γνωρίσματα, μετά την επικράτηση της αντεπανάστασης, τουλάχιστον σε ευρωπαϊκό κράτος.
2) Βραζιλινικό ΚΚ (PCB): Πρόκειται για ένα από τα δύο ΚΚ της χώρας. Διαθέτει μικρή επιρροή, τουλάχιστον σε επίπεδο εκλογών (η αυτοτελής κάθοδος συγκεντρώνει κατά βάση μερικές δεκάδες χιλιάδων ψήφους). Ωστόσο, ανήκει στα ΚΚ τα οποία επεξεργάζονται θέσει με βάση τις Μ-Λ αρχές και αποτελεί συμμαχική δύναμη του ΚΚΕ. Αντιθετως, το ΚΚ Βραζιλίας (PcdoB)- σαφώς μεγαλύτερο σε εκλογική και πολιτική επιρροή του πρώτου - επιλέγει τη σταθερή σύμπραξη (πολιτική και εκλογική) με την κύρια σοσιαλδημοκρατική δύναμη της Βραζιλίας, το Εργατικό Κόμμα(PT) αλλά και άλλων οπορτουνιστικών κομμάτων. Η στρατηγική και οι αναλύσεις του αντιβαίνουν στο Μαρξισμό - Λενινισμό.
3) Για περιπτώσεις άλλων ΚΚ οι οποίες αναφέρθηκαν, διακρίνω τα εξής: Σε στάδιο ιδεολογικής και οργανωτικής ανασυγκρότησης είναι, κατά το διάστημα των τελευταίων χρόνων, το ΚΚ Τουρκίας. Παρά το γεγονός της διάσπασης το 2014, το ΚΚ Τουρκίας διεξήγαγε τακτικό Συνέδριο το Μάιο του 2017. Επανέκτησε τη χρήση του ονόματος του και επαναβεβαίωσε την πλήρη υιοθέτηση της επαναστατικής, Μ-Λ στρατηγικής. Διαθέτει άριστες διμερείς σχέσεις με το ΚΚΕ, ενώ αποτελεί μέλος της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας. Κατά τον τελευταίο χρόνο και με μεγαλύτερη ένταση το πολύ πρόσφατο διάστημα, το ΚΚ Τουρκίας υποδέχεται σημαντικό αριθμό νέων μελών, αποφασίζει τη διενέργεια αρκετών συγκεντρώσεων και τα εγκαίνια νέων γραφείων οργανώσεων στις περισσότερες περιφέρειες της Τουρκίας. Υπάρχει, δηλαδή, σαφής οργανωτική αναβάθμιση του Κόμματος.
Σταύρος Κοσμόπουλος.
(Συνέχεια)
Αναφέρθηκε επίσης η περίπτωση των ΚΚ Ινδίας. Το βασικό σε επιρροή ΚΚ είναι το ΚΚ Ινδίας (Μαρξιστικό). Το εν λόγω ΚΚ διατηρεί αρκετά καλές σχέσεις με το ΚΚΕ (Ο Γ.Γ. της Κ.Ε. του Κόμματος ήταν προσκεκλημένος, μεταξύ των άλλων, και στις κεντρικές εκδηλώσεις του Φεστιβάλ της ΚΝΕ, το 2016). Ενώ πρέπει να θεωρηθεί ότι διαθέτει δυνατότητες ανάκτησης των αναγκαίων επαναστατικών γνωρισμάτων ενός ΚΚ. Και αναφέρομαι σε δυνατότητες καθόσον υπάρχουν - όπως επισημάνθηκε σωστά - ορισμένες ζητήματα σε επίπεδο στρατηγικής, όπως η επιλογή εκλογικής και κυβερνητικής σύμπραξης με τις λεγόμενες ''αριστερές δυνάμεις'' αλλά και εν σχέσει με τις εκτιμήσεις του αναφορικά με τη φύση του συστήματος σε Κίνα, Βιετνάμ κλπ. Έχει οργανωτική και εκλογική δύναμη πολλών εκατομμυρίων. Κυριαρχεί και ασκεί τη διακυβέρνηση σε τρία ή τέσσερα ομόσπονδα κρατίδια της Ινδίας ενώ ''προπύργιο'' πρέπει να θεωρηθεί αυτό της Κεράλα, εν γένει για τις δυνάμει;ς των κομμουνιστών της Ινδίας. Ωστόσο, το διάστημα των τελευταίων εκλογών παρατηρείται σταδιακή κάμψη της εκλογικής του επιρροής: κυμαινόταν μεταξύ 5 έως 6%, ενώ στις πιο πρόσφατες γενικές βουλυτικές εκλογές (το 20140 υποχώρησε στο 3,3%). Για όλως πρόσφατες εξελίξεις παραθέτω τη σχετική ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΚΚΕ: https://www.902.gr/eidisi/kosmos/153052/apofasistiki-katadiki-ton-dolofonikon-epitheseon-enantion-ton-kommoyniston-stin
Ως προς την κατάσταση του κινήματος στην περίπτωση της Γαλλίας, θεωρώ, οι εξελίξεις είναι εν πολλοίς γνωστές. Βέβαια δε συμμερίζομαι την εκτίμηση περί ''παντελούς έλλειψης κομμουνιστών''. Από άποψη δρώντων κομμάτων, υπάρχουν δύο κυρίως ΚΚ, τα οποία είναι και μέλη της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας: ο Πόλος για την Κομμμουνιστική Αναγέννηση (PRCF)και το Κομμουνιστικό Επαναστατικό Κόμμα της Γαλλίας (PCRF). Συνοπτικά, το PCRF διαθέτει ταυτόσημη ιδεολογική και στρατηγική με το ΚΚΕ. Αντιθέτως, το PRCF παρεκκλίνει - παρότι έχει πραγματοποιήσει και αρκετά εύστοχες πολιτικές και αγωνιστικές παρεμβάσεις - σε ορισμένες εκτιμήσεις. Είναι ενδεικτικό ότι αποφάσισε την υποστήριξη της εκλ. υποψηφιότητας Μελανσόν στις προεδρικές εκλογές του 2017. Είναι εμφανής η έλλειψη αντίστοιχης οργανωτικής και ιδεολογικής ανάταξης ενός ΚΚ, όπως συνέβη στην περίπτωση της Ιταλίας. Το PCRF διαθέτει, δυστυχώς, σχεδόν αμελητέα επιρροή, εφόσον συγκροτήθηκε μόλις το 2015. Μικρές οργανωμένες δυνάμεις διαθέτει και το PRCF, το οποίο δρα ως αυτοτελές Κόμμα - εκτός του PCF - από το 2004.
Σταύρος Κοσμόπουλος.
Συνέχεια.
Ως προς το ζήτημα των πιθανών χωρών εκδήλωσης ή και επικράτησης της Σοσιαλιστικής Επανάστασης. Κατ' αρχάς, οι απαιτούμενες προϋποθέσεις περιγράφονται τόσο στη γνωστή και τεκμηριωμένη λενινιστική αντίληψη όσο και σε εγχώριες επεξεργασίες, εκ μέρους της Κ.Ε. του ΚΚΕ. Βάσει και αυτών των πηγών, διαφωνώ ριζικά με απόψεις οι οποίες καταγράφηκαν περί του δήθεν αδύνατου της εκδήλωσης επαναστατικής κατάστασης και επικράτησης του Σοσιαλισμού στην περίπτωση της Ελλάδας. Αντιθέτως, πιστεύω, στην περίπτωση της Ελλάδας υπάρχουν οι βάσεις πραγμάτωσης του συνόλου των απαιτούμενων όρων σε μία μελλοντική κατάσταση. Πρωτίστως, δρα ΚΚ και με μαζική επιρροή αλλά και με την αναγκαία, επαναστατική στρατηγική αντίληψη.
Σε αντίθεση, σε χώρες που προαναφέρθηκαν αυτοί οι όροι φαίνεται πως εξαιρετικά δύσκολα θα πραγματωθούν. Στις περιπτώσεις της Ινδίας ή και της Βραζιλίας, ναι μεν οι οργανωτικές εκφράσεις των κομμουνιστικών δυνάμεων διαθέτουν κάπως υπολογίσιμη επιρροή, ωστόσο το ευρύτερο περιβάλλον είναι σχεδόν αντίξοο. Στην Ινδία είναι ό έντονος βαθμός θρησκευτικής πίστης σε συνδυασμό με πλήθος άλλων διαιρέσεων (ιδίως φυλετικής βάσης) αλλά και το ιδιαίτερα χαμηλό επίπεδο συνείδησης γενικά. Στην περίπτωση της Βραζιλίας, όπως και πιο γενικά των χωρών της Λατ. Αμερικής, η επίδραση της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης - και μάλιστα υπό τη μορφή του ''αντι-δεξιού μετώπου'' - είναι καλυτική σχεδόν, ακόμα και εντός των κομμουνιστικών δυνάμεων και Κομμάτων. Σχεδόν στο σύνολο των ευρωπαϊκών κρατών, το εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα έχει περιέλθει εδώ και πολά έτη σε ''στάδιο'' οριστικής ήττας, υπό την έννοια ότι δεν είναι σε θέση να προκαλέσει ζυμώσεις και σοβαρές εξελίξεις. Πιθανόν μόνες εξαιρέσεις μη κυριαρχίας του αντικομμουνισμού είναι σε Γαλλία και Ιταλία. Βαρύνουσας σημασίας χώρες, μάλιστα, αλλά με τα γνωστά και εντονότατα προβλήματα των εκεί ΚΚ, ιδίως αυτών της Γαλλίας.
Καταλήγοντας, αναφέρθηκε στο σχολιασμό του ο σύντροφος ''ratm'' - με τις διαπιστώσεις του οποίου γενικά συμπίπτω - στις περιπτώσεις των χωρών του ''Τρίτου Κόσμου''. Οι οποίες αποτελούν και την πλειονότητα των κρατών. Αλλά τίνι τρόπω μπορούν να πραγματωθούν οι όροι εκδήλωσης επαναστατικών εξελίξεων χωρίς την ουσιαστική ύπαρξη και δράση ΚΚ; Τουλάχιστον για το διάστημα των επόμενων χρόνων;
Σταύρος Κοσμόπουλος.
Σταύρος Κοσμόπουλος.
@ratm
Κοιτώντας το wiki νομίζω ότι έχουμε και οι 2 δίκιο γιατί έιχε ιδρυθεί μεν το '09, αλλά με άλλο όνομα και το '12 μετονομάστηκε σε ΚΚ.
Αυτό που προσπάθησα να δείξω με το ότι και τα άλλα (μάλλον οπορτουνιστικά;) «αριστερά» κόμματα είναι στο 1% είναι ότι πρέπει να προσδιορίσουμε με τι είμαστε ευχαριστημένοι ακριβώς από την όλη κάθοδο. Να μη νομίζουμε κιόλας ότι πήραμε 0,3 και έρχεται αντεπίθεση ή ότι έχουμε κάποιο στήριγμα στην Ιταλία πλέον. Το αδελφό ΚΚ είναι αναλογικά σε μέγεθος μικρότερο από το ΝΑΡ σε μία χώρα που το ΚΚ ήταν αντιπολίτευση για 40 χρόνια. Μιλάμε για τεράστια βάση ψηφοφόρων που το έριχναν σε κάτι με σφυροδρέπανο. Εν πάση περιπτώσει, το 2018 το 0.3% φτάνει για τις ανάγκες τις σημερινές με τις πολύ πιο οξυμένες αντιθέσεις και με την επόμενη καπιταλιστική κρίση να προβλέπεται...βασικά να μην προβλέπεται τι ακριβώς θα φέρει; Αν κάποιος ισχυρίζεται ΝΑΙ τότε είναι για μένα αφελής. Και βλέπω ένα κλίμα επανάπαυσης, επιβεβαίωσης της γραμμής το οποίο είναι εκτός τόπου και χρόνου με δεδομένες τις συνθήκες αυτές. Το τσούκου-τσούκου και μάζεμα δυνάμεων δεν είναι αρκετό για να συσπειρώσει την εργατική τάξη ούτε στην Ελλάδα με το ΚΚΕ, πόσο μάλλον σε αυτές τις χώρες.
Και πάνω σε αυτό, μία αντίστοιχη κατάσταση δεν είχε βιώσει και το Κομμουνιστικό Κίνημα μετά το τέλος των επαναστάσεων στην Ευρώπη μετά τον Α' ΠΠ; Και τότε δεν ήταν που ο Λένιν πρότεινε το Ενιαίο Μέτωπο για το μεγαλύτερο άνοιγμα των ΚΚ στην εργατική τάξη αφού τα νεοσύστατα αυτά ΚΚ δεν είχαν ρίζες στις εργατικές ενώσεις; Γιατί σε αυτήν την περίπτωση κρίνεται θετικός ο απομονωτισμός του ΚΚ Ιταλίας;
Επίσης, δεν αμφισβήτησα ποτέ την πολλαπλάσια εκμετάλλευση των λαών αυτών ούτε το κατά πόσο πιο «εύκολο» είναι να δούνε το ζήτημα της επιβίωσης που τους βάζει ο καπιταλισμός σήμερα, αλλά το κατά πόσο μια επανάσταση που ξεσπάει εκεί θα καταφέρει να ξεπεράσει τις δυσκολίες που αντικειμενικά θα έχει ένα τόσο «καθυστερημένο» προλεταριάτο. Απλώς αυτό.
@Cos
Καμία σχέση. Το ζήτημα μπαίνει επιτακτικά από τις εξελίξεις. Όχι κατά πόσο πρέπει να επιδιώκουμε να ανατρέψουμε την α.τ. στη χώρα μας, αλλά και πώς θα κρατήσουμε στη ζωή την εξουσία με το παγκόσμιο κεφάλαιο να έχει πείρα να αντιμετωπίσει πολλά πράγματα και να έχει δημιουργήσει ένα περιβάλλον επικίνδυνο με την απειλή της πυρηνικής καταστροφής;
πασόκος
Προσυπογραφω με χερια και ποδια το σημειο 5 απο το σχολιο του Ρατμ στις 8/3
Αν δεν πεσει πραγματικη πεινα μην περιμενετε να δειτε τιποτα ουσιαστικο
@Τακη
Καταρχάς
Δεν ειμαι σιγουρος για την Κινα. Νομιζω οτι εχει τρομερό έλειμα στο διατροφικο κομματι. Για την ακριβεια νοικιαζει τεραστιες εκτάσεις σε αλλες χώρες (π.χ. ρωσια,Αυστραλία κτλ) για να εξασφαλισει τρόφιμα.
Εγω θεωρούσα ποιο εφικτό απο υλικούς όρους περιοχές της μεσογείου. Τουρκία,Ισπανία,Ιταλια,Γαλλια.
Εχουν καποια βιομηχανια και μπορούν να ειναι διατροφικά πλήρης.
Νομιζω οτι δεν καταλαβες παντως αυτο που ειπα. Βλέποντας την ταινια μου δημιουργηθηκε το ερωτημα γιατι οι κομμουνιστές στην Ελλάδα είχαν τοσο διαφορετικη πορεία απο τους κομμουνιστές στην Ινδονησία.
Υπαρχει το θρησκευτικο κομμάτι, αλλά υπάρχουν και αλλοι παραγοντες οπως η σταση τους στον 2ΠΠ κτλ.Προφανώς ειναι κατι το οποιο θελει πολύ ψάξιμο αλλά είναι κρισιμο ερώτημα. Δες την ταινια και θα καταλάβεις.
ΥΓ.Στον υποκειμενικο παραγοντα εχω το ερώτημα κατα πόσο οι προηγούμενες επαναστασεις ηταν αποτελεσμα της ζωής της αγροτικής κοινότητας.
χαμογελο
@Cos
Προφανώς έχεις σοβαρό πρόβλημα αντίληψης.
Τελευταίε ανώνυμε, διάλεξε κάποιο ψευδώνυμο για το σχόλιό σου, αλλιώς θα διαγραφεί εντός της ημέρας. Ευχαριστώ.
σορρυ απολιθωμα
Το τελευταιο σχολιο ειναι δικο μου απλως ξεχασα να το υπογράψω.
χαμογελο
υγ.Με βγάζει ακομα στα σπαμ;;;;
Σε συνέχεια των προηγούμενων αναφορών σχετικά με την κατάσταση και τις εξελίξεις στο ΔΚΚ, για όσους φίλους και συντρόφους ενδιαφέρονται, υπό τη διεύθυνση του ΚΚ Τουρκίας λείτουργεί ο ιστότοπος International Communist Press (ICP) στη διεύθυνση: www. icp.sol.org.tr
Πρόκειται για ανά τακτά χρονικά διαστήματα ενημέρωση για τις δραστηριότητες των ΚΚ, τις από κοινού πρωτοβουλίες, ενώ περιλαμβάνει και συνεντεύξεις από εκπροσώπους ΚΚ και Κομμ. Νεολαιών. Πέραν, δηλαδή, του ιστότοπου solidnet.org. Βέβαια, για όσους αξιοποιούν το μέσο του ''Facebook'', υπάρχει πάντα ενδιαφέρον να επισκέπτονται τους επίσημους λογαριασμούς των ΚΚ. Όχι ότι αποτυπώνουν την αληθή δυναμική ή δραστηριότητά τους, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις είναι δυνατόν να σχηματισθεί μία εικόνα.
Στα πιο ουσιαστικά θέματα. Θέτω εκ νέου τη διαφωνία μου ως προς την λογική κατά την οποία στην Ελλάδα δεν πληρούνται οι υλικές - αντικειμενικές προϋποθέσεις για την επικράτηση και εφαρμογή του Σοσιαλισμού/Κομμουνισμού. Το αντίθετο συμβαίνει, αρκεί να αναφερθεί ότι η Ελλάδα, προ καπιταλιστικής κρίσης, εντασσόταν στην κατηγορία των 25 ταχύτερα αναπτυσσόμενων καπιταλιστικών οικονομιών διεθνώς.
@πασόκος
Αγαπητέ, η κατάσταση στο ΔΚΚ είναι όχι μόνον αρνητική αλλά, επί της ουσίας, απογοητευτική. Δεν υπάρχει ούτε εντός του ΚΚΕ ούτε και στις επιρροές και τους φίλους του κάποιας μορφής ''ενθουσιασμού'' σχετικά με την εξέλιξη του ΚΚ Ιταλίας. Ωστόσο, είναι η πρώτη φορά ύστερα από τις εξελίξεις του 1989 - 1991 που ένα ΚΚ με τα γνωρίσματα του ΚΚΕ επιχειρεί με σοβαρούς όρους να συνταχθεί. Να συνταχθεί επιτυγχάνει, όχι να μαζικοποιηθεί. Το ΚΚΕ γνωρίζει ότι αποτελεί τη μόνη συνεπή και ταυτοχρόνως μαζική κομμουνιστική - επαναστατική δύναμη σε επίπεδο Ευρώπης (τουλάχιστον). Για πλήθος λόγων τα ΚΚ με συνεπή επαναστατικά γνωρίσματα οφείλουν να αποφύγουν κάθε είδους σύμπραξη με οπορτουνιστικές και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις.
Τη σκέψη σου θα βοηθήσει, πιστεύω, η λενινιστική αντίληψη για το εφικτό της επικράτησης της Επανάστασης και σε μία μόνον χώρα.
Στις δοσμένες συνθήκες, η Σοσιαλιστική Επανάσταση θα εκκινήσει και θα επικρατήσει πιθανά σε μία μόνο χώρα. Και εν συνεχεία σε άλλες χώρες. Όταν λέω ''εν συνεχεία'' μπορεί να μεσολαβήσουν και πολλά έτη μεταξύ των γεγονότων. Προσωπική εκτίμηση, ασφαλώς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το βαθμό εγκυρότητάς της.
Σταύρος Κοσμόπουλος.
Σταυρο Κοσμοπουλε οι παρατηρησεις μου για τις δυνατότητες στις χώρες του 3ου κόσμου δεν εχουν να κάνουν με τη δυνατότητα εκδηλωσης επαναστασης και μάλιστα νικηφορας. Εχουν να κανουν με τη δυνατότητα των απαιτουμενων παραγόντων για την εκδήλωση επαναστατικης καταστασης. Το αν σε μια επαναστατικη κατάσταση θα εχουμε και επανάσταση είναι ζητημα του υποκειμενικου παράγοντα. Αλλα κινηση μαζων μεγαλης κλιμακας αυθόρμητη και με ανεβασμενες μορφες παλης που είναι χαρακτηριστικο της επαναστατικης κατάστασης χωρις το αλλο χαρσκτηριστικο που είναι η αποτομη πτωση του βιοτικου επιπέδου* δεν μπορεί να υπάρξει κατα τη γνωμη μου για τους λογους που εγραψα. Σε οτι αφορα το ζητημα επανάσταση προφανως η ελειψη ΚΚ συνεπους βαραίνει αλλα δεν ξέρω εντελει τι μπορεί να είναι χειρότερο μακροπροθεσμα. Επαναστατικη κατάσταση χωρίς ΚΚ ή ΚΚ σε μακρόχρονη περιοδο νηνεμιας, σχετικης νομιμοτητας και υποχώρηση του κινήματος. Η επαναστατικη κατάσταση μπορεί να φτιάξει ένα συνεπές μπαρουτοκαπνισμενο ΚΚ. Η νηνεμια μπορεί να ενσωματωσει αν κρατήσει πολυ και το πιο επαναστατικό ΚΚ.
Οι κομμουνιστες τρεφομαστε απο τη μαζα και την κίνηση της. Στη νηνεμια παιζουμε εκτος έδρας. Ειμαστε οι λυκοι που στην αναμπουμπουλα χαίρονται και αυτο πρέπει ολοι να το θυμηθούμε.
Πασοκε
Υπαρχουν στο μπλογκ πολλα νηματα που έχει γίνει εκτενης συζήτηση για το Ενιαίο Μετωπο, τις κυβερνήσεις, το σεχταρισμο και την τακτική και στατηγικη της ΚΔ. Οπότε δε θα επεκταθω.
Απλα τηλεγραφικα.
Το ενιαιο μέτωπο ηταν μια τακτική που ακολουθησε η ΚΔ σε όντως πρωτόγνωρες συνθήκες. Ως τετοια μπορουμε να την αποτυμησουμε σήμερα. Αν πετυχε τους στοχους της ή οχι. Γνωμη μου είναι οτι αν οχι στο σύνολο της αυτη η τακτική απο το 3ο συνέδριο της ΚΔ σίγουρα η εξέλιξη της στο 4ο συνέδριο με το στοχο της εργςτικης κυβέρνησης ουτε πετυχε αυτο που ήθελε αλλα εβαλε και τις βασεις για πιο σοβαράλες στρατηγικα λαθος αντιλήψεις στο ΔΚΚ. Οπότε δεν ηερυαν είναι ασφαλης οδηγος για το σήμερα. Επιπλέον και σωστη τακτική να ήταν παλι νομίζω η μηχανιστικη μεταφορά της στο σημερα θα ήταν αντιδιαλεκτικη.
Όπως αντιδιαλεκτικος κατα τη γνωμη μου είναι στην ταξικη πάλη κάθε τυφλοσουρτης και παραγωγη πολιτικής που αντιβαίνει το "συγκεκριμενη αναλυση της συγκεκριμένης καταστασης".
ratm
Τάκη, για να το γράψω μπακαλίστικά, από την στιγμή που μία αστική τάξη έχει περάσει το μονοπωλιακό στάδιο του Καπιταλισμού, ( κρατικομονοπωλιακό για να εκνευρίσω κάποιους άλλους όχι εσένα Τάκη ), τα σοσιαλιστικά καθήκοντα έρχονται εκ των πραγμάτων.
Υποδομές και ειδικευμένο εργατικό δυναμικό υπάρχουν.
Μπορεί να υπάρξει παραγωγή, απλά τα εργοστάσια, ναυπηγεία υπολειτουργούν ή σαπίζουν λόγω οδηγιών της ΕΕ. Γιατί δεν θα είναι και τόσο κερδοφόρα ή λόγω του "δούναι και λαβείν" στην ΕΕ
Είναι οι φραγμοί στην παραγωγή στον παγκόσμιο καταμερισμό της καπιταλιστικής παραγωγής. Τόσο θα παράγεις σε αυτά τα προϊοντα λέει η μαμά ΕΕ και Καπιταλιστικό Σύστημα.
Ήξερες π.χ πως η σημερινή Ελλάδα της κρίσης εξάγει διαστημική τεχνολογία;
Πως επιχειρήσεις της Βορείου Ελλάδας της κρίσης κάνουν επενδύσεις-εξαγωγή κεφαλαίου(καμία σχέση με τις εισαγωγές προϊόντων) στην Κίνα; Ακόμα και στις ΗΠΑ;
Για τις εξαγωγές κεφαλαίου θα βρεις στοιχεία από την Τράπεζα της Ελλάδας.
Πως Έλληνες εφοπλιστές ξαγόρασαν μικρομεσαίες εφοπλιστικές επιχείρήσεις Γερμανών Εφοπλιστών;
Πως προ κρίσης εξαγόρασε τράπεζες σε Βαλκάνια και Τουρκία;
Πως με την εκτροπή του Αχελώου θα υπήρχε ακόμα μεγαλύτερη παραγωγή που θα κάλυπτε όλα σχεδόν τα Βαλκάνια και ίσως και παραπάνω;
Αντί αυτών γίνεται εισαγωγή λεμονιών από Αργεντινή, ζάχαρης από Πολωνία και σκόρδων απο Κίνα. Και οι πτυχιούχοι δουλεύουν 5ωρα με 300 ευρω το μήνα.
17-57
@Πασοκε γραφεις:"""Και πάνω σε αυτό, μία αντίστοιχη κατάσταση δεν είχε βιώσει και το Κομμουνιστικό Κίνημα μετά το τέλος των επαναστάσεων στην Ευρώπη μετά τον Α' ΠΠ; Και τότε δεν ήταν που ο Λένιν πρότεινε το Ενιαίο Μέτωπο για το μεγαλύτερο άνοιγμα των ΚΚ στην εργατική τάξη αφού τα νεοσύστατα αυτά ΚΚ δεν είχαν ρίζες στις εργατικές ενώσεις; Γιατί σε αυτήν την περίπτωση κρίνεται θετικός ο απομονωτισμός του ΚΚ Ιταλίας;"""
Εχεις απολυτο δικιο. Το ΚΚΙ πρεπει να δει θετικα μια συνεργασια με μη κομμ. αριστερες δυναμεις...oh wait αυτο εγινε ηδη τα '80ς. (ημαρτον ρε, στο ΚΚ ιταλιας βρηκες να προτεινεις συνεργασια και μετωπα;)
Κατι αλλο...Διαβασα μια θεωρεια που λεει οτι το κεντρο βαρους της επαναστασης μετατοπιζεται απο τον τριτο κοσμο και επιστρεφει στις προηγμενες μητροπολεις του καπιταλισμου (οπως δηλ υποτιθεται οτι ηταν στην βιομηχανικη εποχη του 19αιωνα). Τα επιχειρηματα που χρησιμοποιουνται για να στηριχθει αυτη η αποψη ειναι η διαδοση των σοσιαλιζουσων ιδεων στους millennials των ΗΠΑ και της δυτ.Ευρωπης, τη (σχετικη παντα) ριζοσπαστικοποιηση μεριδας των εργαζομενων, κατι που αντανακλαται σε επιπεδο κετρικης πολ. σκηνης με την εμφανιση αριστερων λαικιστων (Σαντερς, Κορμπυν, Μελανσον κτλ) που εγειρουν αξιωσεις εκλογης.
Βεβαια μαλλον προκειται για ευσεβης ποθος.
ΥΓ Στις εκλογες των ΗΠΑ το 2016 η υποψηφια του αμιγως μαρξιστικου και λενινιστικου "party for socialism and liberation" ελαβε 0,47% (ή 66χιλ ψηφους) στην Καλιφορνια (μαλλον απο πολιτες με λατινοαμερικανικο background).
Τακης
"Αν δεν γινει επανασταση στην μητροπολη των ΗΠΑ μην περιμενετε προκοπη εσεις οι κομμουνιστες "
πασοκος που εχει πολυ ψηλα τον Αντρεα ακομα
@ ratm
Γενικώς συμφωνώ σ. ratm επί των θεωρητικών σου τοποθετήσεων.
Διατηρώ μία πιο σοβαρή επιφύλαξη ως προς τη σχέση του ΚΚ στη διαδικασία ''μετουσίωσης'' της επαναστατικής κατάστασης στην επικράτηση της Σοσιαλιστικής Επανάστασης. Πιστεύω δηλαδή πως ο βαθμός επικράτησης των αντικομμουνιστικών ιδεολογημάτων αλλά και το ανώτερο, σχετικά, βιοτικό επίπεδο των λαών της σύγχρονης περιόδου επιβάλλουν σαφώς σκληρότερη πάλη των κομμουνιστών και πιο ισχυρά σε επιρροή ΚΚ κατά τη χρονική περίοδο προς της έκρηξης της επαναστατικής κατάστασης, εν σχέσει με το 1917 ή το 1945.
Σταύρος Κοσμόπουλος.
Για την Ινδία να βάλω ως γεγονός πως υπάρχει ως εθιμικό δίκαιο τις κάστες ειδικά στην επαρχία. Σε Κατώτερη κάστα γεννήθηκες, σε κατώτερη κάστα θα ζήσεις όλη σου την ζωή.
Δεν είμαι ειδικός σαν τα δύο ΜΛ ΜΕ ΤΟΝ "σύντροφα" Πρατσάντρα του ΝΕΠΑΛ, αλλά το σύστημα των καστών είναι σαν εθιμικό δίκαιο ΚΑΙ στο ΝΕΠΑΛ.
τα ΚΚ σε ΝΕΠΑΛ-ΙΝΔΙΑ φέρνουν και αστικό εκσυγχρονισμό προσελκύονυτας μικροαστούς-μεσοαστούς ενός κατώτερου Θεού. Ή μίας κατώτερης κάστας για να είμαστε πιο ακριβείς
17-57
Για την Ιταλία το αποτέλεσμα ήταν μια αρχή.Υπήρχε πόλωση και πάτωσε τόσο ο αντίστοιχος ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ ελεύθεροι και ίσοι που πηρε 3,3% ενώ στα γκάλοπ επιανε 6-7% όσο και η Ιταλική ΑΝΤΑΡΣΥΑ Potere al popolo 1,13% με τα γκαλοπ να της δίνουν 2-3. Υπήρχε και το Ιταλικό ΕΕΚ η επαναστατική αριστερά που ιδρύθηκε το 17 και απεσπασε 0,08% 29 χιλιάδες ψήφους. Στις Ευρωεκλογές του 19 ίσως το κρίνουμε πιο αυστηρά αλλά να δούμε τι προτεραιότητες και στόχους θα βαλουν.Συντροφε Cos χρειάζεται υπομονή και προσήλωση στον στόχο της σοσιαλιστικής επανάστασης
Αθηναίος 89
σ. ''17-57''
Απλώς οι αναγκαίες μεταβολές στο πεδίο κατοχύρωσης της τυπικής ισότητας και των αστικών εκσυγχρονισμών φαίνεται να αποτελούν, σε ένα βαθμό, άλλοθι για τα εν λόγω ΚΚ (κύρίως για αυτά του Νεπάλ) ώστε να απομακρυνθούν από το στρατηγικό στόχο του Σοσιαλισμού/Κομμουνισμού.
Αναφορικά με το εκλογικό αποτέλεσμα του ΚΚ Ιταλίας. Αρκετοί φίλοι φαίνεται να αντιστρέφουν τα δεδομένα, άθελά τους ασφαλώς. Πρόκειται για επιτυχία, όχι για αποτυχία, έστω και εάν είναι μία πολύ μικρή, ακόμη, πολιτική δύναμη. Οι όροι δράσης των κομμουνιστών στην περίπτωση της Ιταλίας μέχρι και την προηγούμενη δεκαετία καταδείκνυαν τάση ολικής εξαφάνισης.
Σταύρος Κοσμόπουλος.
Μερικά απλά πράγματα με μπακαλίστικη γραφή.
Το πέρασμα από το κατώφλι του μονοπωλιακού καπιταλισμού(= ιμπεριαλισμού ) αποτελεί ένα συγκεκριμμένο στάδιο με συγκεκριμμένα χαρακτηριστικά της καπιταλιστικής οικονομίας, και όχι σε σχέση με άλλες "πιο ιμπεριαλιστικές " ας πούμε καπιταλιστικές οικονομίες.
Από την στιγμή που μία αστική τάξη έχει περάσει αυτό το κατώφλι, τα καθήκοντα ενός Κομμουνιστικού Κόμματος είναι τα σοσιαλιστικά.
17-57
ΥΓ.
Αυτός ο αντι-Ιμπεριαλιστής Φιντέλ, τι ήθελε και έκανε επανάσταση στην Κούβα;
Για την Ιταλία να που οδήγησε ο Μπερλιγκουέρας και ξερό παντεσπάνι, μαζί με τον ευρω(αντιΕΣΣΔ)"κομμουνισμό". Δύο ακροδεξιά κόμματα (ο Γρύλλος και ό Λέγκας) πρώτα στην Ιταλία. Ένα πρώτο στον Νότο και ένα άλλο πρώτο στο Βορρά , να υπάρχει και ποικιλία
Βέβαια συνετέλεσαν και άλλα σχήματα π.χ. παλαιότερα η κεντροαριστερά με τις βάσεις που έδωσε για τους βομβαρδισμούς στον "χασάπη" Μιλόσεβιτς του 1999, μαζί με τον κορυφαίο συνασπισμό Κέντροαριστεράς και Ριζοσπαστών "κομμουνιστών"(μία άλλη "χρήσιμη αριστερά" κατά Ανιέλι) Προντι-Μπερτινότι(2006-2008) που ψήφισαν τα πάντα όλα:
Από διατήρηση στρατευμάτων εκτός Ιταλίας και περικοπές σε δημόσιες δαπάνες μισθους συντάξεις άνευ μνημονιών
Επειδή όμως η αριστερή καρδιά των κυβερνούντων της "δυναμικής" αριστεράς δεν άντεχε τέτοια μέτρα, το πρωϊ τα ψήφιζε(και αυτοί φαντάζομαι με πόνο καρδιάς) και το απόγευμα έκανε διαδηλώσεις κατά των μέτρων που μόλις ψήφισε!!
Κόβεται το πολιτικό καραγκιοζιλίκι; Όχι
Σταύρος Κοσμόπουλος δεν είμαι κανένας ειδικός. Πέρα από κάποια άρθρα των Asian Times
Τα εκεί ΚΚ είναι κυρίως Μαοϊκά επιπλέον και λόγω και του πλήθους αγροτών κτηνοτρόφων. Το "φτιάχνουμε αστική δημοκρατία για να πάμε αργότερα στον σοσιαλισμό" και μένα δεν μου ακούγεται και τόσο καλά.
Το σύστημα των καστών δεν αποτελεί άλλοθι μιας και είναι συνδεδεμένο με παραδόσεις αιώνων. Τις οποίες τα αστικά κόμματα δεν μπορούν να τις πολυαγγίξουν. Αν η όλη κατάσταση της κατάργησης τους στην ουσία ( και όχι μόνο στα χαρτια η οποία έχει νομοθετηθεί ) αποτελέσει την σπίθα στην Ινδία για κάτι άλλο, θα το δούμε. Υπάρχουν οι νόμοι των μεγάλων αριθμών.
Η Ινδία ως αντικειμενικές συνθήκες είναι ώριμη να περάσει στον σοσιαλισμό, ασχέτως καστών. Και στην Ρωσική Αυτοκρατορία ακολουθήθηκαν άλλα μονοπάτια. Δεν περίμεναν να λυθεί τα αστικοδημοκρατικά τους και αγροτικά τους ζητήματα στην αρχή της εποχής του Ιμπεριαλισμού. Βέβαι από μακριά και χωρίς να ξέρω επακριβώς τις αντικειμενικές συνθήκες είναι όλα εύκολα αλλά το πρόβλημα στον στρατηγικό στόχο των εκεί ΚΚ ίσως να υπάρχει
Ιταλία η επιρροή του εκεί ΚΚ θα αλλάξει μετά από καιρό. Μία καλή βάση αρχών είναι μία καλή βάση αρχών αλλά ας μην την υπερτιμάμαι με τόσα χρόνια μπερλιγκουερας, ευρωκομμουνισμού.
17-57
@ 17-57
Ναι θα συμφωνήσω ως προς την περίπτωση των ΚΚ της Ινδίας, και πράγματι, υφίστανται και ορισμένα ζητήματα εσφαλμένης στρατηγικής. Ωστόσο, ως προς τα ΚΚ του Νεπάλ, τα οποία έχουν λάβει μέρος στην άσκηση της διακυβέρνησης και πλέον κατέχουν την κεντρική θέση σε αυτήν, υπάρχουν ήδη ισχυρές ενδείξεις υποχώρησης στη στρατηγική διαχείρισης και όχι ανατροπής του συστήματος. Πάντως, θα συμφωνήσω απολύτως με την παρατήρησή σου ότι, η τοποθέτηση για τα ζητήματα του Κομμουνιστικού Κινήματος αυτών των χωρών επιβάλλεται να γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή, ενώ προσωπικά δηλώνω ουσιαστική άγνοια για πολλά από αυτά τα θέματα.
Για το ζήτημα της επιρροής του ΚΚ Ιταλίας, η παρατήρησή μου σύντροφε αφορούσε περισσότερο κάποιες τοποθετήσεις άλλων οι οποίες μου φάνηκαν ''υπερβολικά αυστηρές'' βάσει των δεδομένων της περιόδου και των όρων δράσης του Κόμματος αυτού πιο συγκεκριμένα. Ασφαλώς και δεν αναμένεται το ΚΚ Ιταλίας να αποκτήσει τέτοια πολιτική και εκλογική επιρροή ώστε να λάβει θέση υπολογίσιμης πολιτικής δύναμης. Το διάστημα που θα διανυθεί θα είναι μακρύ, με πολλές δυσχέρειες και πολλές προκλήσεις. Κυρίως αυτό το οποίο θα μπορούσε να γίνει είναι μία απόπειρα ''μίμισης'' της προσπάθειας ανασυγκρότησης του ΚΚ Ιταλίας - έστω και με αυτά τα πολύ περιορισμένα αποτελέσματα - και στην περίπτωση των κατ' ουσίαν ανοργάνωτων κομμουνιστικών δυνάμενων στη Γαλλία.
Σταύρος Κοσμόπουλος.
Πιστεύω η κουβέντα για το ΔΚΚ που άνοιξε με αφορμή την Ιταλία είναι πολύ ενδιαφέρουσα και χρήσιμη. Ουσιαστικά αυτή τη στιγμή σε χοντρές γραμμές έχουμε 3 ομαδοποιήσεις στα ΚΚ της Ευρώπης, με βάση τους άξονες που έβαζε η θέση 46 των Θέσεων της ΚΕ για το 19ο συνέδριο και που ισχύουν ακόμα (με πιο βασικούς άξονες τη στάση απέναντι στη σοσιαλδημοκρατία, τη θέση για συμμετοχή σε αστική κυβέρνηση και τη θέση για τον ιμπεριαλισμό).
Έχουμε την τάση που εκπροσωπεί-και εντός της οποίας ηγείται- το ΚΚΕ. Η τάση αυτή συσπειρώνεται στην Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία, όπου συμμετέχουν 29 KK και ακολουθεί και το ΚΚ Μεξικού. Έχουμε τη δεύτερη τάση με κυριότερες δυνάμεις το πορτογαλικό,το βέλγικο και το τσέχικο ΚΚ, που διαφώνησαν με το πλαίσιο της ΕΚΠ και έχουν θέσεις κυβερνητισμού στο πρόγραμμα τους και στην πρακτική τους. Έχουμε την τρίτη ενδιάμεση ομαδοποίηση στην Ευρώπη, που αποτελείται από τα ΚΚ που δεν είναι μέλη της ΕΚΠ αλλά επηρεάζονται από αυτή και ταλαντεύονται μεταξύ των θέσεων των πορτογάλων και του ΚΚΕ. Σε αυτή την ομαδοποίηση ηγείται το Γερμανικό ΚΚ και εντάσσονται και τα ΚΚ Ολλανδίας και Λουξεμβούργου. Πιστεύω ότι το που θα καταλήξει αυτή η ενδιάμεση τάση θα είναι κομβικό. Εκτός Ευρώπης έχουμε άλλες ομαδοποιήσεις, όπου πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν οι θέσεις του ΚΚ Κούβας.
όλα αυτά επαναλαμβάνω σε χοντρές γραμμές και πάντα με τη σκέψη ότι στις διεθνείς συναντήσεις συμμετέχουν όλες οι τάσεις, οι οποίες βέβαια είναι ρευστές και μεταβάλλονται. Εντός των ομαδοποιήσεων αυτών δεν υπάρχει ταύτιση (πχ θυμηθείτε τις διαφωνίες του ΚΚΕ με το ΚΕΚΡ- επίσης υπάρχει διαφορά στις θέσεις του πορτογαλικού ΚΚ με του βελγικού, το βελγικό οριακά μπορεί να χαρακτηριστεί ΚΚ πλέον).
Η παρέμβαση όμως του ΚΚΕ και η εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ έχει βοηθήσει πολύ στο να ξεκαθαρίσουν κάποια πράγματα.
φάνης
http://blogs.rediff.com/mkbhadrakumar/2018/03/05/lessons-from-tripura-election/
ένα άρθρο στα αγγλικά του M. K. Bhadrakumar για μια συζήτηση που είχε με ιταλούς ευρωκομμουνιστές και για το Ινδικό ΚΚ το οποίο είχε τις τοπικές κυβερνήσεις σε Κεράλα και Τριπούρα. Τα συμπεράσματα είναι δικά του όμως έχει κάποια στοιχεία για την Ινδία που ίσως είναι χρήσιμα.
ΑΧΠ
@Σταύρος Κοσμόπουλος.
Θα τα γράψω λίγο μπακαλίστικα αλλά νομίζω κάπως ουσιαστικά.
Παλαιότερα με βάση κάποια άρθρα από Asian times, Ροϊτερς και άλλων διεθνών ειδησιογραφικών πρακτορίων, είχα μία μικρή εικόνα της κατάστασης στο ΝΕΠΑΛ και στην Ινδία. Ο Πρατσάντρα υπόγραψε την "δική του Βάρκιζα" (*) για τον τερματισμό του εμφυλίου με κάποιες εγγυήσεις από τον ΟΗΕ. Το εκεί ΚΚ-ΜΛ τότε έλεγχε αρκετές περιοχές σε επαρχίες του ΝΕΠΑΛ.
Για την Γαλλία από την μία τρέφω λιγο περισσότερες ελπίδες λόγω της πιο δυναμικής της εργατικής τάξης. Από την άλλη οι αυταπάτες (Ζοσπέν) παραμένουν περισσότερο στους Γάλλους Κομμουνιστές από τους Κομμουνιστές στην Ιταλία.
Υπάρχει και μία "παράδοση" Λαϊκού Μετώπου του 1936. Αν και τα παθήματα του 1938, μετά την ήττα των Δημοκρατικών στην Ισπανία θα έπρεπε να έχουν γίνει μαθήματα στου Γάλλους Κομμουνιστές. Οι εκεί σοσιαλδημοκράτες δεν χρειάζονταν ΠΛΕΟΝ τους κομμουνιστές ως άλλοθι στην κυβέρνηση του Νταλατιέ "για να ηρεμούν" τους εργάτες. Η οποία κυβέρνηση του Νταλατιέ έβγαζε τους εργάτες από τις καταλήψεις εργοστασίων υποχρέωνοντας τους να χαιρετούν φασιστικά λίγο πριν τον ερχομό του Ρίμπερντοπ, ΥΠ.ΕΞ της Ναζιστικής Γερμανίας στο Παρίσι.(*)
17-57
(*) Αλλά και για τις δύο περιπτώσεις κάποιοι άλλοι, διαφορετικοί στην μία από την άλλη περίπτωση δεν τα λένε και όταν τα γράφουν, τα γράφουν με μικρά μικρά γράμματα. Και τις θυμούνται "αλα κάρτ"
Η συλληψη της θεωριας του ιμπεριαλισμου οπως την κααταλαβαινω εγω εχει και την εξης πτυχη:
Το συνθημα "κατω το 1% των πλουσιων" οσο ωραια και αν ακουγεται, δεν αποκαλυπτει την πραγματικοτητα των καπιταλιστικων κοινωνιων στη δυση. Απο το αρμεγμα των εργατων του γ κοσμου (οχι με την μαοικη, αλλα με την καθημερινη εννοια...) επωφελουνται υλικα οχι μονο οι (δυτικοι) ιδιοκτητες και μετοχοι των κατεργων, αλλα και η εργατικη ταξη, τα μικρομεσαια στρωματα της δυσης. Γιατι απο τα κερδη που βγαζει ο καπιταλιστης στην Κινα, Ινδια κτλ , καποια θα γινουν κοινωνικη πολιτικη, επιδοματα, δημ, εργα κτλ στην μητροπολη που θα φορολογηθουν. Με αυτα τα κερδη επισης, θα αγορασει διαμερισμα στο Μανχαταν, εξοχικο, θα ξοδεψει στον ασφαλιστη, το διαφημηστη, το ψυχολογο, το μοδιστρο, θα παει στο θεατρο κτλ. Επισης, συντηρειται μια ολοενα και αυξανομενη "εργατικη" αριστοκρατια των 2-3-4χιλ και πολυ παραπανω ευρω. Αρα πολυς κοσμος βολευεται και οχι μονο "5-10 καρχαριες".
Κοινωνιες των 2/3; Ου μην αλλα και των 3/4 ή 4/5 σε χωρες της Β. Ευρωπης ή και στις ΗΠΑ.
Η απορια που γενναται ειναι γιατι στην απω ανατολη (το συγχρονο Μαντσεστερ των Μαρξ-Ενγκελς) και αλλου δεν σειεται η γη απο το εργατικο κινημα. Γιατι ο υποκειμενικος παραγοντας φαινεται να ειναι τοσο ανωριμος, ενω οι αντικειμενικες προυποθεσεις ειναι στο ταβανι;
Τακης
Τακης
@17-57
Πράγματι, το έστω και αρκετά περιορισμένο εγχείρημα του ΚΚ Ιταλίας είναι ανάγκη να επιχειρηθεί και στην περίπτωση των υπαρχόντων Γαλλικών ΚΚ. Πιστεύω, στις εργατικές τάξεις της Γαλλίας και της Ιταλίας υφίστανται μόνον κάποιες υλικές προϋποθέσεις ανασυγκρότησης ΚΚ και ταξικά προσανατολισμένων συνδ. οργανώσεων. Σε πλήρη αντίθεση με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη, στα οποία η ιστορική συνέχεια με την κομμουνιστική θεωρία και δράση έχει απωλεσθεί οριστικά - μόνη θετική εξαίρεση η περίπτωση ασφαλώς του ελληνικού εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος.
Εναπόκειται, επομένως, στον υποκειμενικό παράγοντα, δηλαδή στα τρία πολύ μικρά σε επιρροή ΚΚ, αφενός να επανεξετάσουν ζητήματα στρατηγικής (κυρίως ο Πόλος - PRCF), αφετέρου να αποφασίσουν τη συγκρ΄τηση ενιαίου φορέα. Βέβαιον είναι ότι, σε Γαλλία και Ιταλία, οι εν λόγω διαδικασίες θα είναι μακρόχρονες και δυσχερείς.
@φάνη
Συμφωνώ και θα προσέθετα ότι ακόμη και η ΕΚΠ δε θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως ''ενιαίο όλο''. Ορισμένα ΚΚ μέλη της ΕΚΠ αναπτύσσουν εσφαλμένες στρατηγικού χαρακτήρα εκτιμήσεις. Μεταξύ των άλλων, το Ουγγρικό Εργατικό Κόμμα εκτιμά πως στην περίπτωση της Κίνας υπάρχει εφαρμογή ''σοσιαλιστικού συστήματος'', ενώ φαίνεται να υιοθετεί αντιδραστικές απόψεις αναφορικά με την παρουσία μεταναστευτικού πληθυσμού σε αυτή τη χώρα. Το Νέο ΚΚ Βρετανίας (το οποίο, εξάλλου, δεν έχει και ουσιαστική επιρροή και δράση), ναι μεν καταγγέλλει ορθά τη στρατηγική αστικής διαχείρισης του ΚΚ Βρετανίας, αλλά στηρίζει με σταθερότητα τις υποψηφιότητες του Εργατικού Κόμματος. Ο Πόλος για την Κομμουνιστική Αναγέννηση στη Γαλλία (PRCF) αποφάσισε την πολιτική και εκλογική στήριξη της υποψηφιότητας Μελανσόν. Υπάρχουν, δε, περιπτώσεις άλλων ΚΚ τα οποία δεν εμφανίζουν καμία ουσιαστική δραστηριότητα (όπως τουλάχιστον αντιλαμβάνομαι σε προσωπικό επίπεδο).Εν γένει, η ΕΚΠ προϋποθέτει ακόμη πολλές οργανωτικές και θεωρητικές προσπάθειες για να καταστεί ο απαιτούμενος φορέας: ενιαίο κέντρο καθοδήγησης των ευρωπαϊκών επαναστατικών ΚΚ, Μ-Λ αρχών, με πραγματική τοπική και κοινή δράση. Το ΚΚΕ δεσμεύεται, μέσω και της απόφασης του τελευταίου, 20ού Συνεδρίου, να λάβει τα απαιτούμενα μέτρα προς αυτήν την κατέυθυνση. Κατά συνέπεια, στην προμετωπίδα του συνεπούς ΔΚΚ στην παρούσα περίοδο είναι αναμφισβήτητα το ΚΚΕ, από κοινού πλέον με ΚΚ με αρκετά μικρή επιρροή - ιδίως αυτά της Τουρκίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Σερβίας, της Αυστρίας και του Μεξικού.
Αναφορικά, με την περίπτωση του Γερμανικού ΚΚ, βάσει των αποφάσεων του προηγούμενου Συνεδρίου (φαίνεται να επιβεβαιώνονται και να ενισχύονται περαιτέρω στο όλως πρόσφατο 22ο) φαίνεται να κινείται, πλέον, προς την υιοθέτηση στρατηγικής ανάλογης με αυτήν του ΚΚΕ.
Τέλος, τα ΚΚ με μαζική πολιτική ή και εκλογική επιρροή στην Ευρώπη - βλ. ΚΚΡΟ, ΚΚ Βοημίας και Μοραβίας, ΚΚ Πορτογαλίας, ιδίως - θα πρέπει να θεωρηθούν κόμματα με στρατηγική συμβιβασμού και αστικής διαχείρισης πλέον, μη ικανά να τεθούν επικεφαλής ριζοσπαστικών διεργασιών, πλην συγκλονιστικού απροόπτου.
Συμπερασματικά, εκφράζοντας απολύτως προσωπική εκτίμηση, η παρούσα ιδεολογική και πολιτική κατάσταση του ΔΚΚ δεν καταλείπει περιθώρια αισιοδοξίας για ανάληψη επαναστατικής δράσης, πλην της περίπτωσης της Ελλάδας.
Σταύρος Κοσμόπουλος.
Τάκη, μια προσωπική εξήγηση για ερωτήματα, που έχουν απασχολήσει κι εμένα και προφανώς και πολλούς άλλους, καθώς είναι μάλλον αυτονόητα.
Στον "Τρίτο κόσμο", που μάλλον πρέπει να κατατάξουμε τις πρώην κατηγορίες 2 και 3 της κατάταξης της Γ' Διεθνούς, δεν υπήρξε αμιγής κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση των μαζών, για τους λόγους, που προέκυπταν από κακή κατανόηση (με ευθύνη και της Διεθνούς, βέβαια) των καθηκόντων των κομμουνιστών σε αυτές τις χώρες για υποβοήθηση των απελευθερωτικών και αντιφεουδαρχικών/αστικών κινημάτων. Εγώ το λέω σχηματικά: Εκεί το κ. κίνημα ήταν "πασοκ με σφυροδρέπανα".
Στην ουσία του δεν αμφισβητήθηκε το όραμα των φτωχών/πεινασμένων ανθρώπων αυτών των περιοχών, για μια καλύτερη ζωή "όπως στις μητροπόλεις του Καπιταλισμού". Ακόμη και τον Σοσιαλισμό, την εποχή, που υπήρχε το Σοσ. Σύστημα, τον έβλεπαν σαν ένα "σκαλοπάτι" προς την καπιταλιστική ευημερία! Βλέπανε την Λαϊκή Δημοκρατία σαν ένα πιο ανθρώπινο Καπιταλισμό, και όταν αυτή γκρεμίστηκε, ....απλά στράφηκαν στο ...γνήσιο! Στον κανονικό Καπιταλισμό.
Οι άνθρωποι αυτοί είναι αναγκασμένοι, όπως και εμείς οι "ανεπτυγμένοι" άλλωστε για ελαφρώς διαφορετικούς λόγους, να "ανακαλύψουν" μόνοι τους "την Αμερική".
Κάτι ανάλογο συνέβη και σε μας (και εγώ πιστεύω, πως σε μεγάλο βαθμό εξακολουθεί να συμβαίνει): Δεν έχουμε (σαν Λαός) καθόλου πειστεί για το αδιέξοδο των αντιφάσεων του Καπιταλισμού. Γι αυτό και το ~5.5% της απήχησης του ΚΚΕ.
Αυτά, σε τελείως προσωπική βάση, όπως διευκρίνησα.
ratm,δεν χρειάζεται να επιδιωχθεί περαιτέρω εξαθλίωση,η ευτυχία των 500 ευρώ,ειναι δείγμα αυτής.
Κικη Ματέρη
Και πάμε στα ορυχεία στην Ελλαδα,οπου πχ στη Δεη παίρνουν πια το μισό μισθό ,σε σχέση τα προηγούμενα δέκα χρόνια και το ένα τέταρτο ενος βορείου ευρωπαικου μισθού.Με τα δώρα του πασχα στο ένα δέκατο.Οτι οικογενειακό προϋπολογισμό έχουν κάνει προ ετών.. Κάποτε όταν ήμουν παιδί,οι γονείς μου ,πήγαιναν διανομή τυρόπιτες στα εργοστάσια,τριγυρνουσα και εγώ μαζί τους ώσπου να με δεχτούν στο παιδικό σταθμό.Ο ήχος των μηχανών ,μουρτζουφλιασμενα πρωινά.Τα βλέμματα των εργατων ..Μετά οι γονείς μου ασχολήθηκαν με τη λιανική πώληση τυρόπιτα,εργαζοταν μόνο νύχτα επί τριάντα χρόνια.Εργαστηκα και εγώ.Λες να επαναπαυομαστε στο όριο της φτώχειας;
Όπως ,προαναφερα γύρναγα στα εργοστάσια,απο μωρό.Λόγω του επαγγέλματος των γωνιών μου.Τυρόπιτες στην χονδρική πώληση.Οι γονείς μου έχουν ξεπεράσει στην παραγωγή τυροπιτας τα μηχανήματα.Χιλιαδες κομμάτια σφολιάτα.Η μαργαρίνη ποτισμένη πάνω μας.Στους φούρνους μία λιπαρή ζεστασιά.Μια άχνα.Ανάσα λιπαρή ανακατεμένη με αλεύρι.Ο ήχος από τα μηχανουργεία των εργοστασίων,παιδικες μου αναμνήσεις.Τρώω ζόρι,γιατί κοινώς με νοιάζει.Το θέμα της νότιας ύπαρξής μας στον ευρωπαϊκό χάρτη,ειμαι ο νέγρος θερμαστής.Η κακιά μου πτυχή,μιλαω για μένα ως συνήθως στο θηλυκό γένος.Οι γύρω μου με απευθύνονται αρσενικά.Είμαι κορίτσι έλεγα μικρή.Τωρα που μεγάλωσα , έγινα άνθρωπος.Τοτε που μουν κορίτσι παρομοιαζα τους ανθρώπους με ζώα.Το ρακούν,η αρκούδα.Μετα τα πέντε οι ήρωες των παραμυθιών ή χιονάτη,ο κοντορεβυθουλης..Τώρα που έγινα άνθρωπος λέω "άνθρωπος είναι δεν πειράζει"Σκέφτομαι πως κάποτε που εκλαιγα για τα παιδιά της Αφρικης είναι που είχα φαί.Τωρα έγινα άνθρωπος.
Κικη Ματέρη
Από την Κικη
Ο πατέρας μου φυλακίστηκε στην Ανγκολα.Ηταν ναυτικός κατά την περίοδο 74-79.Μετα την τριετή σχεδόν θητεία του στον στρατό της Κυπρου,μπαργκαρε.Καπου το 76 με αναταραχές η Ανγκολα ,το πλήρωμα ανησυχούσε εάν θα πιάσουν λιμάνι.Αραξε,ενας χαμός κακός , πέταξαν τρόφιμα από το καράβι,τους φυλάκισαν με την αιτιολογία ότι σιτησαν αντικυβερνητικους,τον λαό.
Είναι γνωστό ότι και η κυπρος έκανε επιστράτευση.Και ότι το Νατο απαρτίζεται από ανθρώπους.Νομιζω ότι ήταν παντού.Και μία φυλακή στο γιοχανεσμπουργκ το 77 περίπου.Τεσσερις μήνες αραλικη στις φιλλιπινες με το τότε φλερτ την helen.Μ ας έγραφε γράμματα.Ο πατέρας μου το 79 ξεμπαρκαρε τότε γεννήθηκα.Ειναι δύσκολο,αλλα παρόλο που έχει τρία χρόνια που πέθανε δεν μου λείπει.Αυτο σημαίνει αθάνατος;
Κικη Ματέρη
Το τέκνο του Ματέρη
Και ένα ποίημα από την Κικη
Κάπου κάποτε στην Αφρικη
Γεννήθηκε ένα παιδί
Ήταν από την φυλή μασάι
Διαγωνισμό το ποιος ,ποιο ψηλά πηδάει
Βαμμένα με κόκκινο τα μαλλιά
Το αντρακι πρωτού γίνει γιαγιά
Μιλάμε σουαχίλι
Τάκα τάκα το σκουπίδι
Τζάμπο χαμπαρι κάνει
Γλυκές αφρικανικές καλημερες.
Μισουρι σανα
Βρέθηκα στην Αφρικη .
Καλημέρα!
Κικη Ματέρη
6,5 % νομίζω.Μπορει να κάνω λάθος.Εγω νομίζω ότι το κκε θα πιάσει 12% το έτος κοντά 2036+-2 χρόνια.Με την άνοδο 8% το αμέσως επόμενο είναι δώδεκα.Μετα βραστα χαραλαμπε.Και λέμε 3% .μου το παν οι χαρτοριχτρες.ολα αυτά σε προσωπική εκτίμηση.Μεσω αριθμό αναλυσης σχολίων.
Κικη Ματέρη
Δημοσίευση σχολίου