Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

Λένιν πρωτομάστορα

Πρώτο και καλύτερο απ’ όσα έγιναν στην αθήνα ήταν οι γνωριμίες από τη blogόσφαιρα. Αλλά όπως γνωρίζει κάθε διαλεκτικός –σκληρός ή μη- ουδέν καλό αμιγές κακού –κι αντιστρόφως. Ο διαδικτυακός υπόκοσμος υποκαθιστά σταδιακά την πραγματική ζωή, από τις κοινωνικές σχέσεις μέχρι τα κινήματα και τις εξεγέρσεις, που ως γνωστόν ξεκινάνε από το facebook. Αλλά οι κλασικοί στην εποχή τους δεν ήταν σε θέση να προβλέψουν την ύπαρξη χώρων κοινωνικής δικτύωσης και το ρόλο τους στο επαναστατικό προτσές. Ο οποίος μπορεί να είναι αντιδραστικός, σαν το ασφαλίτικο φακέλωμα, αλλά και θετικός ενίοτε, πχ σε περιπτώσεις χαρτογράφησης. Βλέπε αναλυτικά και το έργο του βλαδίμηρου περί δίκαιου κι άδικου φακελώματος. Κι έτσι, ο νέος αυτός κόσμος (που δεν είναι γενναίος, αλλά εφιαλτικός σαν αυτόν του χάξλεϊ) εγκλωβίζει στον ιστό του σαν κονκισταδόρ τους επίδοξους κολόμβους που τον ανακαλύπτουν.

Ας παίξουμε λίγο ακόμα με τις λέξεις. Ο πρώτος κόσμος της δύσης ρουφά τους πόρους του τρίτου και του επιστρέφει ένα μικρό κομμάτι ως ανθρωπιστική βοήθεια. Κι ο πάλαι ποτέ υπαρκτός δεύτερος μας άφησε χρόνους και καιρούς. Μαζί κι ένα τεράστιο κενό που το κάλυψε ο διαδικτυακός υπόκοσμος. Το διαδίκτυο υποκαθιστά τον υπαρκτό και καθιστά αναχρονισμό τα πνευματικά δικαιώματα και την ιδιοκτησία. Κάποιοι λένε μάλιστα ότι είναι ένα βήμα προς τις κομμουνιστικές σχέσεις παραγωγής.
Υπερβολές, θα πει κάποιος. Ναι, αλλά δεν είναι τυχαίο εκείνο το σηματάκι των linux με το σφυροδρέπανο.

Ή εκείνη η προειδοποίηση των αμερικάνικων αρχών, ότι κατεβάζοντας τζάμπα υλικό (μουσική, ταινίες κτλ) από το ίντερνετ, κατεβάζουμε τον ιό του κομμουνισμού.

Και δεν τον πιάνουν και τα αντι-virus. Τόσο ύπουλος είναι.

Ο δικός μας δεύτερος κόσμος –ακόμα και πρώτος σε κάποιους τομείς, ιδίως σε αυτούς που καθορίζουν την πραγματική ποιότητα ζωής- ήθελε να γίνει πρώτος σε όλα. Αλλά κυρίως ήθελε να επικρατήσει παγκόσμια, για να γίνει όλος ο κόσμος πρώτος, χωρίς ιμπεριαλισμό κι εξαρτήσεις. Σαν το ανέκδοτο με τον λένιν στο τρένο που τον ρωτήσανε γιατί ταξίδευε πάντα πρώτη θέση κι αυτός τους απάντησε: μα εμείς θέλουμε να καταργήσουμε την τρίτη θέση, όχι την πρώτη.

Η μόσχα ήταν η πρωτεύουσα του κομμουνισμού και το κκσε πρωτεργάτης της οικοδόμησής του. Κάποιοι έλεγαν ότι ο σοβιετικός σοσιαλισμός ήταν και ο πρώτος, χωρίς στρεβλώσεις και αντιφάσεις. Αλλά αυτή η ανάλυση είναι απλοϊκή και δεν εξηγεί γιατί χάσαμε.

Η όξυνση του ανταγωνισμού με τους ιμπεριαλιστές ευνόησε την τυπική (αμερικάνικη) λογική, ο πρώτος είναι τα πάντα, ο δεύτερος δεν είναι τίποτα. Εμείς απαντήσαμε με το γνωστό ανέκδοτο για το σοβιετικό τύπο που καλύπτει τον αγώνα δρόμου μεταξύ ενός σοβιετικού κι ενός αμερικάνου δρομέα, όπου νίκησε ο δεύτερος.
Την επόμενη μέρα τα πρωτοσέλιδα έγραφαν: μεγάλη επιτυχία του σοβιετικού αθλητή, τερμάτισε δεύτερος. Μόλις προτελευταίος και καταϊδρωμένος ο αμερικανός συνάδελφός του.

Κάπως έτσι έγινε και στο πρωτάθλημα της ιστορίας. Υπάρχει όμως κι η άποψη που λέει ότι θα βγαίναμε νικητές στην κούρσα με τον ιμπεριαλισμό, μόνο αν σταματούσαμε να τρέχουμε προς την ίδια κατεύθυνση. Δε θα μπορούσαμε ποτέ πχ να νικήσουμε τους αμερικάνους στη κούρσα των εξοπλισμών, γιατί ο ιμπεριαλισμός τρέφεται από τον πόλεμο κι από το εμπόριο όπλων του στρατιωτικο-βιομηχανικού μπλοκ, ενώ εμείς ξοδεύαμε πολύτιμους πόρους, τους οποίους τους στερούμασταν κάπου αλλού.
Δεν είναι πάντα στο χέρι μας όμως να επιλέξουμε ποια κούρσα μας βολεύει να τρέξουμε. Άσε που με την κλασική γκαντεμιά του κομμουνιστή, μπορεί να τρέχαμε μόνοι μας και να βγαίναμε πάλι δεύτεροι.

Πριν βγάλουμε κουτσάλογο τη σοβιετία και την κλείσουμε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, πρέπει να πάρουμε υπόψη από πού ξεκίνησε και πού έφτασε. Είχε να καλύψει μια χρονική απόσταση ενός αιώνα σε μια δεκαετία, σα να λέμε εκατό μέτρα μέσα σε δέκα δεύτερα, όπως ο βαλερί μπορζόφ. Μόνο που δεν ήταν ένα απλό σπριντ, αλλά απόσταση μαραθωνίου. Κι όταν μπήκαμε στην τελική ευθεία, μετά από τόσα ζιγκ-ζαγκ της ιστορίας, ήμασταν πλέον εξαντλημένοι. Ενώ οι άλλοι είχαν φρέσκο άλογο, που δεν είχε υποστεί φθορές από το δεύτερο παγκόσμιο.

Ο υπαρκτός αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία, ίσως και περισσότερες. Η σοβιετία ήταν απλώς η πρώτη προσπάθεια, με τα λάθη και την απειρία του πρωτάρη που βαδίζει σε πρωτόγνωρα κι απάτητα μονοπάτια. Πονάει πάντα η πρώτη φορά. Αλλά παραμένει η πρώτη μας αγάπη και παντοτινή. Σαν την ίον αμυγδάλου του παυλίδη (όχι του σοβιετικού κυριούλη, του άλλου).

Η ιστορία δεν τελείωσε. Αυτή ήταν μόνο η πρωτολογία της εργατικής τάξης. Την τελευταία λέξη θα την πουν οι λαοί. Και θα έχουν σύμμαχό τους τη γνώση από τα λάθη του παρελθόντος. Αυτό ήταν το αντάλλαγμα για την απώλεια του σοβιετικού παραδείσου, όταν τους γέλασε με τις βιτρίνες του ο κατηραμένος όφις του καπιταλισμού. Και ποια ήταν η κερδισμένη γνώση; Η υποδιαίρεση Ι; Ο στάλιν; Η κροστάνδη;
Ελάτε, ξέρω ότι το μυστικό κρύβεται σε μια λέξη. Μην το πάρετε μαζί σας. Βα-ζε-λί-νη...

Σήμερα υπερασπιζόμαστε κριτικά το σοσιαλισμό που (πρωτο)γνωρίσαμε και τους πρωτομάστορες της κοινωνίας του μέλλοντος. Οργανωνόμαστε στην πρωτοπορία της εργατικής τάξης, με πρωτοσύγκελους την αλέκα και τον πρωτούλη, και ψάχνουμε κοινά σημεία για συνεννόηση με τις διάφορες πρωτοβουλίες κατοίκων και τα πρωτοβάθμια. Είμαστε πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στους αγώνες (αλλά για το πρώτο μην είστε και τόσο σίγουροι).

Μελετάμε τα διδάγματα από την ιστορία μας, συμπληρώνουμε τον πρώτο τόμο απ’ το δοκίμιο κι ετοιμαζόμαστε να βγάλουμε το δεύτερο.
Πάει ο παλιός ο τόμος, ας γιορτάσουμε παιδιά...
Καλή μαγιά, καλή μαγιά, κόκκινη, ταξική πρωτομαγιά (2)


(Κείμενο που γράφτηκε με αφορμή την πρωτομαγιά, αλλά τελείωσε τη δεύτερη μέρα του μήνα)

Πρώτο ταξίδι έτυχε ναύλος για το Νότο,
δύσκολες βάρδιες, κακός ύπνος και μαλάρια.
Είναι παράξενα της Μόσχας τα φανάρια
και δεν τα βλέπεις, καθώς λένε με το πρώτο.

15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=_HUYV2XwlfY

Αναυδος είπε...

Ούτε εσύ είσαι άμοιρος ευθυνών

http://www.netfreaks.gr/recaptcha_fight_spam_digitize_books

Ανώνυμος είπε...

Τι αφισάρα είναι αυτή;
Αρχίζω αμέσως το κατέβασμα!

Εμπρός λαέ, μη σκύβεις το κεφάλι,
torrents, downloading, αντίσταση και πάλη!

Red Ghost

Ανώνυμος είπε...

φίλε ανώνυμε (4:29) ωραίο κομμάτι.

κοντόχοντρος είπε...

και απίστευτο συγκρότημα γενικά.

http://www.youtube.com/watch?v=9Nyai_J7BCY
Μεγάλο κομμάτι, το άκουγα στο Λύκειο όταν πήγαινα σχολείο και δάκρυζα.
Όξω οι ιμπεριαλιστές από την Λιβύη.

Ηλίας από τον Μελιγαλά είπε...

Πάντως το αφισσάκι με το Linux έχει και μια δόση αλήθειας....
Η πληροφορία/γνώση δεν (μπορεί να) είναι εμπόρευμα. Δεν είναι καν υλικό αντικείμενο.
Είναι κατηγορία της αντανάκλασης του αντικειμενικού κόσμου στο γνωστικό υποκείμενο, εν προκειμένω στον εγκέφαλό μας.
Και το "πρόγραμμα" πληροφορία είναι, που δεν αποτείνεται στον ανθρώπινο εγκέφαλο αλλά εφαρμόζεται στη μορφοποίηση μιας πολύ πιο απλής μηχανής, ενός υπολογιστή. (Και τί είναι ένας υπολογιστής, αν όχι μια μηχανική "πρόσθεση", μια προέκταση ενός ανθρώπινου εγκεφάλου, αναλαμβάνοντας ένα μέρος των λειτουργιών του;)
Οποιος θέλει να το παίξει "ιδιοκτήτης" της πληροφορίας έχει μόνο μιαν επιλογή: Να μην την μεταδόσει. Γιατί η αντιγραφή-απαλλοτρίωση στην ηλεκτρονική εποχή είναι πια τόσο εύκολη, όσο το πάτημα ενός "copy".
Και η αντιγραφή είναι η προϋπόθεση για την "αξιοποίηση" της πληροφορίας, δηλαδή την ΔΙΑ-ΜΟΡΦΩΣΗ μιας cpu ενός υπολογιστή, είτε την ΜΟΡΦΩΣΗ ενός ανθρώπινου εγκεφάλου.
Αλλά η πληροφορία γίνεται πληροφορία μόνο όταν μεταδίδεται. Είναι ο μοναδικός τρόπος "χρήσης" της, άρα και "ύπαρξής" της. Αλλοιώς είναι σαν να μην "υπάρχει". Θα "υπάρξει" την πρώτη φορά, που θα μεταδοθεί, και κάθε φορά, που θα μεταδίδεται (η θα "διαβάζεται").
["Die Gedanken sind frei" (οι σκέψεις-ιδέες είναι ελεύθερες), έλεγε ένα ωραιότατο αντιστασιακό γερμανικό τραγουδάκι εποχής Πολέμου των Χωρικών (Bauernkrieg). Η επιπολαιότητά μας θα προέτρεχε να το χαρακτηρίσει "ιδεαλιστικό", αλλά ούτε εμείς ούτε ο συνθέτης του προ 500 ετών θα μπορούσε να φανταστεί τι σπουδαίες υλιστικές και διαλεκτικές αλήθειες εκφράζει. Η μήπως "ήξερε" και απλώς εμείς "ξεχάσαμε"; ]
Α! Εχει, ο φέρελπις "ιδιοκτήτης" και άλλη μία επιλογή: Να κινητοποιήσει έναν πανίσχυρο (και πολυέξοδο...) μηχανισμό, το ΚΡΑΤΟΣ (των κεφαλαιοκρατών). Με μπάτσους και χαφιέδες ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΦΟΡΟ, σε καθέναν που επιθυμεί να "διαβάσει" την πληροφορία. Και για να κάνει αποδεκτό τον καταναγκασμό χαρακτηρίζει την πληροφορία "εμπόρευμα" και τον ΦΟΡΟ ονομάζει "ΤΙΜΗ". Και τα κορόϊδα το "χάφτουν", είτε το αποδέχονται γιατί νομίζουν πως αυτό το παιχνίδι τους συμφέρει...
Παρόλα αυτά ο φόρος (ανεξάρτητα αν ονομάζεται "τιμή") θα ήταν ανεκτός αν ήταν ένα ΛΟΓΙΚΟ ΤΕΛΟΣ (Beitrag, contribution, sharing), δηλαδή αν το σύνολο της συγκεκριμένης φοροσυλλογής κάλυπτε μόνο τις δαπάνες της (κυρίως) διανοητικής εργασίας για την "εκπόνηση της πληροφορίας", που πρόκειται να "αξιοποιηθεί" δηλαδή να εφαρμοστεί σε εκατομμύρια αποδέκτες.
Αλλά όλοι ξέρουμε πως είναι παράλογa υψηλός, γιατί περιορίζεται μόνο από την δυνατότητα του φορολογούμενου να απαρνηθεί την συγκεκριμένη υπηρεσία, την "χρήση" της πληροφορίας/προγράμματος.
Ακριβώς όπως συμβαίνει και με τις μονοπωλιακές τιμές των εμπορευμάτων, που είναι οι ανώτατες δυνατές. Γίνεται ενας βασικός μοχλός συγκεντροποίησης κεφαλαίου, κυριολεκτικά δια της βίας.

Ηλίας από τον Μελιγαλά είπε...

(Συνέχεια)
Τι δυνατότητες έχει ο "χρήστης" π.χ. των Windows η του Macintosh O/S; Η να απέχει από την τεχνολογία, η να "κλέψει" το λογισμικό ερχόμενος αντιμέτωπος με το ΚΡΑΤΟΣ, η να παλέψει με το Linux.
Να γιατί δε θεωρώ πολύ άσχετο το σφυροδρεπανάκι στην ωραία αφίσσα.
Είχε ξεκινήσει γύρω στο '70 μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση στη Σοβιετία γύρω από το θέμα "επιστημονική γνώση". Εχω υπόψιν μου κι ένα σχετικό άρθρο με θέμα "Είναι εμπόρευμα η επιστημονική γνώση;" η κάπως έτσι - κάπου τόχω κρατημένο, αναγράφεται και στη βιβλιογραφία του σχετικού βιβλίου μιάς επιτροπής του ΚΚΕ "Η Διανόηση στην Ελλάδα", που γράφτηκε γύρω στο '84. Εγραψε κι ο Ρούσης αργότερα την "Σύγχρονη επαναστατική διανόηση", παληότερα οι Καζανοβά-Πρεβό-Μεντζε(;) είχαν γράψει για "Διανοούμενοι και ταξικοί αγώνες". Δύσκολα να μιλήσεις για διανόηση άμα δεν έχεις ξεκαθαρίσει βασικές εννοιολογικές συγχύσεις, όπως το παραπάνω ερώτημα, που τόλμησαν να βάλουν κάποιοι σοβιετικοί, για να τους θάψουν με συνοπτικές διαδικασίες οι σύγχρονοι σύντροφοί τους τότε, και μετέπειτα (είμαι σίγουρος...) νεο-ρώσοι....
Στο μεταξύ, στο USA, πολλά αμερικανάκια, με το κίνημα για "Ελεύθερο Λογισμικό", ξανα-ανακαλύπτουν την Αμερική, αυτή τη φορά μόνοι τους, χωρίς την βοήθεια των χαμένων στο ρεφορμισμό Ευρωπαίων. Και μας βάζουν γυαλιά....
Αν λύσουμε τέτοια ζητήματα, θα ξαναγίνουμε δυνατοί, και τότε, όπως παρατήρησε κι ένας Αθλιος, δε θα τσακωνόμαστε "γιατί μας δέρνει η μάστιγγα της διάσπασης" με καθηγητάδες, που φτάσανε στην πηγή αλλά δεν ήπιαν νερό.

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικό το σχόλιο του Ηλία.

Η πληροφορία και η γνώση (= συνδυασμός και αξιοποίηση της πληροφορίας) δεν είναι υλικά αντικείμενα. Η καταγραφή τους όμως σε υλική μορφή είναι. Η υλική καταγραφή της πληροφορίας είναι κάτι που εξελίχθηκε μέσα στους αιώνες. Από την πέτρα στο χειρόγραφο, μετά στο τυπωμένο, μετά καταγραφή ήχου και εικόνας, ψηφιακά μέσα και διάδοση μέσω διαδικτύου.
Αρκετές φορές αυτή η εξέλιξη επηρέαζε και το κοινωνικό σύστημα στο οποίο συνέβαινε.
Με κάθε εξέλιξη η πληροφορία γινόταν όλο και περισσότερο διαδώσιμη.
Πλέον το καπιταλιστικό σύστημα δυσκολεύεται να ελέγξει την ιδιοκτησία της πληροφορίας, γιατί έχει γίνει πολύ φθηνή η αναπαραγωγή και η αναμετάδοσή της.
Τώρα δεν μπορεί να είναι εμπόρευμα, αλλά κάποτε μπορούσε.
Η κοινωνική εξέλιξη το επέτρεψε αυτό.
Αντίστοιχο κίνημα με το "ελεύθερο λογισμικό" είναι και το κίνημα "ελεύθερη ενέργεια".
Και σε αυτόν τον τομέα έχουμε παρόμοια ιστορική εξέλιξη. Δηλαδή η διαθέσιμη ενέργεια ανά άνθρωπο αυξάνεται με τα χρόνια.
Λογικά, με την εξέλιξη της τεχνολογίας, θα φτάσουμε σε ένα σημείο που θα υπάρχει πολλή και φθηνή ενέργεια για όλους.
Όπως π.χ. οι δισκογραφικές προσπαθούν να κρατήσουν κλειδωμένη την πληροφορία, έτσι και οι πετρελαικές προσπαθούν να κρατήσουν τον ανθρώπινο πληθυσμό δέσμιο των πανάκριβων ορυκτών καυσίμων.
Προς το παρόν τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα.
Αντίστοιχα με την πληροφορία: γιατί η ενέργεια να έχει ιδιοκτήτη;

Για να καταλήξω κάπου, πιστεύω πως νομοτελειακά η εξέλιξη της τεχνολογίας θα μας φέρει στο σημείο να είναι παράλογη η έννοια της ιδιοκτησίας. Αυτό δε σημαίνει πως θα πέσει σαν ώριμο φρούτο, όπως και η πληροφορία δεν έπεσε σαν ώριμο φρούτο, χύθηκε αίμα ανά τους αιώνες.
Θα πρέπει να παρακολουθούμε στενά τις επιστημονικές εξελίξεις και να τις αξιοποιούμε όσο το δυνατόν περισσότερο. Οι επόμενες μεγάλες κοινωνικές συγκρούσεις θα γίνουν σε ένα γήπεδο διαφορετικό από αυτά του 19ου και του 20ου αιώνα. Είναι φυσικό λοιπόν, πριν τον αγώνα, να προσπαθούμε να εξοικοιωθούμε όσο το δυνατό περισσότερο με το γήπεδο.
Το κάνουμε στον βαθμό που πρέπει; Μέχρι στιγμής, όχι...

Red Ghost

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Όντως πολύ καλό το σχόλιο του ηλία. Κι όπως πάντα πλούσιο σε σημεία στίξης (κι ανυπόγραφο να ήταν θα ξεχώριζε αμέσως). Για να καταλήξω κάπου, είναι κρίμα ο ρεντ γκοστ να πλανάται πάνω από τη μπλογκόσφαιρα σαν ανώνυμος, από τότε που έκλεισε το κούκου μπλογκ του. Κάντε τον να γυρίσει πίσω.

Υγ: μουσικά η κε του μπλοκ έχει μείνει στο τέλος της ιστορίας. Τι; έβγαιναν τραγούδια και μετά τα 80'ς;

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Κι επίσης:
"Οι επόμενες μεγάλες κοινωνικές συγκρούσεις θα γίνουν σε ένα γήπεδο διαφορετικό από αυτά του 19ου και του 20ου αιώνα"

Μωρέ μόνο να έχουν κουρέψει το χορτάρι κι εμείς τη μπάλα μας θα την παίξουμε

Ανώνυμος είπε...

Όντως εξαιρετικό το σχόλιο του Ηλία.
Εμένα όμως με προβληματίζει κάτι.
Αυτός που προσφέρει τη γνώση του στους άλλους, δεν πρέπει να αμοίβεται?
Στην παρακάτω παράγραφο, πιστεύω, ότι η φράση "..θα ήταν ανεκτός..." θα έπρεπε να αντικαταστασταθεί με την "...θα ήταν δίκαιο.."
"Παρόλα αυτά ο φόρος (ανεξάρτητα αν ονομάζεται "τιμή") θα ήταν ανεκτός αν ήταν ένα ΛΟΓΙΚΟ ΤΕΛΟΣ (Beitrag, contribution, sharing), δηλαδή αν το σύνολο της συγκεκριμένης φοροσυλλογής κάλυπτε μόνο τις δαπάνες της (κυρίως) διανοητικής εργασίας για την "εκπόνηση της πληροφορίας", που πρόκειται να "αξιοποιηθεί" δηλαδή να εφαρμοστεί σε εκατομμύρια αποδέκτες."
Κατά τα άλλα, όντως τα αμερικανάκια, σε πολλά θέματα, όντως ξαναανακαλύπτουν την Αμερική, βάζοντας τα γυαλιά στην βαρυνόμενη από τα ανα τους αιώνες συσσωρευμένα κρίματά της "προοδευτική" Ευρώπη.

λαθραναγνώστης

Ανώνυμος είπε...

Ηλία απ το Μελιγαλά κ red ghost όλα οκ,αλλά μια παρατηρησούλα,το ότι δεν είναι εμπόρευμα τεκμηριώνεται απ το σύνολο των επιχειρημάτων αλλά όχι απ το ότι δεν είναι καν υλικό αντικείμενο.Υπάρχουν κ άυλα εμπορεύματα γενικά.Οπως κ όσοι εργαζόμενοι δεν είναι χειρώνακτες δεν σημαίνει πως δεν παράγουν υπεραξία

Ανώνυμος είπε...

@ λαθραναγνώστης

"Αυτός που προσφέρει τη γνώση του στους άλλους, δεν πρέπει να αμοίβεται?"

Φυσικά, κάθε εργαζόμενος πρέπει να αμείβεται. Απλώς στη φάση του καπιταλισμού που διανύουμε εμφανίζεται η εξής αντίφαση:
Μια σειρά από προϊόντα π.χ. τραγούδια, ρεπορτάζ, παιχνίδια, ταινίες, φωτογραφίες κ.λ.π. ενώ απαιτούν κόπο για να γίνουν, διακινούνται με ελάχιστο κόστος και μηδενικό αντίτιμο για τον δημιουργό τους.
Αυτή η αντίφαση μπορεί να λυθεί μόνο σε ένα άλλο σύστημα.

@ ανώνυμος 12:22 μ.μ.

Γιατί είπα εγώ πως μόνο οι χειρώνακτες παράγουν υπεραξία;
Δεν ασχολήθηκα με το αν ένα εμπόρευμα είναι υλικό ή άυλο. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι κάτι αντικειμενικό. Ένας ολοένα αυξανόμενος αριθμός προϊόντων διακινείται πλέον με πολύ χαμηλό κόστος.
Μάλιστα υπάρχει και σύγκρουση συμφερόντων ανάμεσα στους καπιταλιστές. Αυτός που σου πουλάει το ίντερνετ θέλει να σου δίνει στο χαμηλότερο δυνατό κόστος τα προϊόντα που φτιάχνει ο άλλος, ο οποίος θέλει να βγάλει κέρδος από τη διακίνησή τους.
Όμως το τηλέφωνο και το ίντερνετ δεν είναι δωρεάν.

Red Ghost

Ηλίας από τον Μελιγαλά είπε...

Σχωράτε με, πείτε με μηχανικό υλιστή η χοντροκέφαλο, αλλά θεωρώ πως πίσω από κάθε "άϋλο προϊόν" κρύβεται είτε μια απάτη, είτε μια παρανόηση, είτε (το και συνηθέστερο) και τα δύο μαζί.
Ολη αυτή η φιλολογία, για "άϋλα" αγαθά, που επομένως μπορούν να χρησιμοποιούνται χωρίς να φθείροναι (!) παραπέμπει κατευθείαν στη μεταφυσική και πρακτικά στην εκμετάλλευση.
Αν κάτι δεν είναι υλικό αγαθό, αυτό φτάνει για να μην μπορεί να είναι εμπόρευμα.
Η πληροφορία και η γνώση ποτέ δεν ήταν υλικά αγαθά, όπως ΕΙΝΑΙ (Αϊνστάιν, Ε=m x c2) η ενέργεια.
Κάποτε έψαχναν να βρούν στην πληροφορία ένα "εσωτερικό περιεχόμενο" ανεξάρτητο από τον πομπό η τον δέκτη της. Τελευταία κατάλαβαν πως αυτό είναι ιδεαλισμός του κερατά. Η τεχνολογία της πληροφορικής βόηθησε πολύ σε αυτό. Και ο πιο βλάκας προγραμματιστής ξέρει πως το "πρόγραμμα" άμεσα η έμμεσα (μεταγλωττιστές, μεταφραστές κλπ.)αναφέρεται σε συγκεκριμένη αρχιτεκτονική κάποιας cpu και δεν μπορεί να την υπερβεί. Η πληροφορία δεν είναι παρά η αποτύπωση (=φωτογραφία, ας πούμε) της σχέσης υλικών πραγμάτων, και σε τελευταία ανάλυση ανθρωπίνων εγκεφάλων. Και μην την συγχέουμε με τον υλικό φορέα της (κάποτε η πέτρα, μετά περγαμηνή, χαρτί, δισκέτα), που ασφαλώς είναι υλικό αντικείμενο και έχει στην αγορά, αξία, τιμή, κι απόλα.
Υπάρχουν ανάλογες συγχύσεις και στην σύγχρονη οικονομική ανάλυση.
Τα συγχαρητήρια όλων στο Απολίθωμα, που υποκίνησε μιαν ακόμη πετυχημένη προβοκάτσια.
Βγαίνουν στην επιφάνεια πολλά ζητήματα, που είναι κρυμμένα, και συχνά στην ζωή κουτουλάμε πάνω τους με απορία "τι στο καλό είναι αυτό πάλι; Που βρέθηκε εδώ;".
Ειδικά η εξέλιξη της Πληροφορικής ξεβράκωσε το έλλειμμα παιδείας των κομμουνιστών ΚΑΙ σε θέματα γνωσιολογίας. Κι όμως υπήρχε (υπάρχει) εξαιρετικό θεωρητικό υπόβαθρο: "Διαλεκτικός και Ιστορικός Υλισμός", της Ακαδημία Επιστημών ΕΣΣΔ, "Θεωρία της Αντανάκλασης" Θ. Παυλόφ, τα παληότερα έργα των Λένιν, Πλεχάνωφ, Κάουτσκι κλπ. Θαρρώ τα είχε πάρει όλα η μπάλα της "αποϊδεολογικοποίησης". Ας τα ξαναπιάσουν οι νεότεροι - θα τους χρειαστούν.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ας κρατήσουμε τα συγχαρητήρια για πιο σημαντικά πράγματα. Πάντως ηλία από σένα θα περίμενα σχόλιο στο από πάνω κείμενο.