ΚομμουνΤρίβιαλ - το δεύτερο αίμα

Σαν ιδέα είναι τόσο απλή, και την έχουμε παρουσιάσει κι από εδώ παλιότερα. Μια διασκευή του γνωστού επιτραπέζιου Τρίβιαλ, προσαρμοσμένη σε κομμουνιστική θεματολογία, με εξειδικευμένες κατηγορίες, που πρέπει αρχικά να συμφωνηθούν, για να περάσουμε με αντίστροφη διαλεκτική και δουλειά μυρμηγκιού, στη συμπλήρωση της απαιτούμενης ποσότητας.

Η κε του μπλοκ επιχειρεί ένα δεύτερο βήμα, έχοντας πλήρη επίγνωση της αδυναμίας της να σταθεί και να πιάσει τη βάση σε κάποιες κατηγορίες (πχ τέχνη, σινεμά). Με αυτά τα δεδομένα, έχουμε και λέμε.

Κατηγορία: ΚΚΕ
-Σε πόσες αστικές κυβερνήσεις (στο έδαφος του καπιταλισμού) έχει συμμετάσχει/δώσει στήριξη το Κόμμα;
-Τι είχε ψηφίσει η ΚΟ του ΚΚΕ στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης Παπανδρέου, το 81;
-Ποιος βουλευτής του Ενιαίου Συνασπισμού καταψήφισε την κυβέρνηση Τζαννετάκη, το 89;
-Με ποιο μεγάλο γεγονός διεθνούς εμβέλειας συνέπεσε η υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας;
-Πού δολοφονήθηκε ο Γιάννης Ζεύγος;
-Ποιον τίτλο είχε το εγκωμιαστικό άρθρο που έγραψε ο Σκλάβαινας για το Νίκο Ζαχαριάδη τη δεκαετία του 30;
-Ποιος ήταν εκπρόσωπος του ΚΚΕ στις διαπραγματεύσεις για τη συμφωνία του Λιβάνου;
-Ποια πρώην μέλη του ΠΓ δεν επανεκλέχτηκαν στο ΠΓ που αναδείχτηκε στο 19ο Συνέδριο;
-Ποια χρονιά έγιναν δύο κομματικά συνέδρια;
-Ποιος ήταν ο αντίπαλος της Αλέκας, στην ψηφοφορία για την εκλογή της, στο 13ο Συνέδριο;
-Ποιος-α διαδέχτηκε το Χαρίλαο Φλωράκη ως ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ;
-Ο Μίμης Ανδρουλάκης ήταν τακτικό μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ;

Κατηγορία: Κομιντέρν
(όχι με τη στενή έννοια, δηλ ερωτήσεις σχετικά με την Τρίτη Διεθνή, αλλά με όλο το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα).
-Ποια χρονιά πέθανε ο Γιουγκοσλάβος ηγέτης Τίτο;
-Πώς ονομάστηκαν οι αγοραίες μεταρρυθμίσεις που εγκαινιάστηκαν στην ΕΣΣΔ το 1965;
-Πόσες Σοβιετικές Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες απάρτιζαν την ΕΣΣΔ;
-Ποιες χώρες συμμετείχαν στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας;
-Ποια χρονιά χτίστηκε το Τείχος του Βερολίνου;
-Από ποια πόλη ξεκίνησε η προβοκάτσια με την "αποκάλυψη μαζικών τάφων" για να επισπευσθεί η πτώση του Τσαουσέσκου, στη Ρουμανία;
-Πώς λεγόταν ο στρατηγός του Κόκκινου Στρατού, που διεύθυνε τις μονάδες που απελευθέρωσαν τα Βαλκάνια από τη φασιστική κατοχή;
-Η κουβανική επανάσταση είχε εξ αρχής σοσιαλιστικό χαρακτήρα;


Κατηγορία: Αθλητικά

-Ποιος έβαλε το νικητήριο γκολ στην επικράτηση της ΛΔΓ επί της ΟΔΓ, στο Μουντιάλ του 74', που έγινε στα γήπεδα της Δυτικής Γερμανίας;
-Ποιος πέτυχε το νικητήριο καλάθι στον τελικό του Μονάχου το 72', στο ολυμπιακό τουρνουά μπάσκετ, μεταξύ ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης;
-Ποια ήταν η μεγάλη απουσία της σοβιετικής ομάδας μπάσκετ, στο Ευρωμπάσκετ του 87', που έγινε στην Ελλάδα;

-Πότε συμμετείχε για πρώτη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες η ΕΣΣΔ;
-Ποιες χώρες κατέκτησαν τις δύο πρώτες θέσεις στον πίνακα συγκομιδής μεταλλίων, στους αγώνες της Σεούλ, το 88';
-Ποια ήταν η μόνη χώρα της Ανατολικής Ευρώπης, που δεν μποϊκόταρε τους αγώνες του Λος Άντζελες, το 84', κι έστειλε κανονικά αθλητές;
-Πόσες φορές έλειψε από το βάθρο των Ολυμπιακών Αγώνων η σοβιετική ομάδα βόλεϊ των ανδρών;
-Πόσα συνεχόμενα χρυσά ολυμπιακά μετάλλια πήρε ο μεγάλος παλαιστής Καρέλιν;
-Ποιος ήταν ο βασικός σοβιετικός ανταγωνιστής (κι αντίπαλο δέος) του "τσάρου των αιθέρων", Σεργκέι Μπούμπκα, στο αγώνισμα του επί κοντώ;
-Ποιος κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ στο άλμα εις ύψος;
-Πόσων χρονών ήταν η Νάντια Κομανέτσι, όταν κατέκτησε τρία χρυσά στους Ολυμπιακούς του Μόντρεαλ, πετυχαίνοντας το τέλειο 10 (δηλ άριστη βαθμολογία);

-Ποια ήταν η μοναδική ομάδα του σοσιαλιστικού μπλοκ που κατάφερε να κατακτήσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών;
-Η Χέρτα Βερολίνου ήταν στο ανατολικό ή το δυτικό τμήμα της πόλης;
-Σε ποια θέση της ενδεκάδας συνήθιζε να παίζει ποδόσφαιρο ο Τσε Γκεβάρα;


Κατηγορία: Εξωκοινοβούλιο

-Πώς μπορεί να ανακληθεί-αντικατασταθεί ένα ηγετικό στέλεχος του ΣΕΚ;
-Από ποιο χώρο έχει περάσει ο Ανδρέας Μικρούτσικος;
-Ποιο κόμμα-οργάνωση συνεργαζόταν μετωπικά μαζί μας, στο πλαίσιο της Δημοκρατικής Συσπείρωσης για τις ελευθερίες και τα δικαιώματα, στις αρχές της περασμένης δεκαετίας;
-Σε ποιες εκλογές έκανε την πρώτη εμφάνισή της η Ανταρσυα;
-Από την όσμωση ποιων μετωπικών σχημάτων προέκυψε η Ανταρσυα;
-Ποιο είναι το μόνο κόμμα που διεξάγει συνέδριο κάθε χρόνο;
-Πότε έγινε η διάσπαση μεταξύ των ΜΛ-ΚΚΕ και ΚΚΕ (μ-λ);
-Τι στάση είχε κρατήσει ο Σάββας Μιχαήλ απέναντι στην Περεστρόικα του Γκόρμπι;

Σινεμά
Ποιος ήταν ο σκηνοθέτης του "Έλα να δεις", της αντιπολεμικής ταινίας που άφησε εποχή τη δεκαετία του 80';
Λογοτεχνία
Πώς λεγόταν ο κεντρικός ήρωας του Οστρόφσκι, στο κλασικό έργο "πώς δενότανε το ατσάλι";
Γεωγραφία
Σε ποιο χιλιόμετρο της συνοριακής γραμμής μεταξύ ΛΔΓ και ΟΔΓ χωριζόταν το Ανατολικό με το Δυτικό Βερολίνο;

Ακολουθούν οι σωστές απαντήσεις (αν περιηγείστε στην αρχική σελίδα και όχι μες στην ανάρτηση, πατήστε για να δείτε τη συνέχειά της). Κάθε ένσταση για την ορθότητά τους γίνεται δεκτή ή μάλλον τίθεται προς συζήτηση.

Απαντήσεις

Και που λες Βρετανία...

Δεν υπάρχει λόγος να παραμείνουμε, εφόσον δεν ξέρουμε πού πάμε και καθόμαστε στο πίσω κάθισμα...

Αυτή ήταν η δήλωση κάποιου ευρωσκεπτικιστή (νομίζω του Φάρατζ, αλλά είδα φευγαλέα το πλάνο και δεν παίρνω και όρκο) και είναι πολύ χαρακτηριστική του 'διακυβεύματος' που θα έλεγε στα καθ' ημάς κι ένας... αριστερός ευρωσκεπτικιστής, δηλ ένας δεξιός Εαακίτης, από Αράν ή Αρας -γιατί πώς αλλιώς μπορείς να χαρακτηρίσεις πολιτικά κάποιον που βάζει ως στόχο πάλης μόνο -ή κυρίαρχα- την έξοδο από την ευρωζώνη και μετά βλέπουμε, ώσπου να ωριμάσουν οι συνθήκες, ή κάποιος εγχώριος Φάρατζ, για να το θέσουμε σε δημοψήφισμα;

Αν όμως καθόταν στο μπροστινό κάθισμα, έστω και σαν συνοδηγός του γαλλογερμανικού άξονα, δηλ της Γερμανίας; Ή αν ήξεραν από πριν τον προορισμό (-Πού πάμε σύντροφε; -Στο αεροδρόμιο...); Και αν τελικά (κι αρχικά μπορώ να σου πω) το δημοψήφισμα δεν ήταν παρά ένα διαπραγματευτικό χαρτί, που κρατάνε στα χέρια τους οι Βρετανοί, για να παζαρέψουν αυτούς ακριβώς τους όρους και τη θέση τους στο ευρωπαϊκό όχημα -που είναι προφανώς γερμανικό, με ένα κομμάτι γαλλικής τεχνογνωσίας;

Αν όλα αυτά σας θυμίζουν κάτι από τα δικά μας τα περυσινά και την αιτιολόγηση της επιλογής του δημοψηφίσματος από τον Τσίπρα (το χαρτί που έπαιξε η κυβέρνηση στις περίφημες 17 ώρες) καλώς το κάνουν. Με τη διαφορά ότι άλλο διαπραγματευτικό βάρος έχει ως παίκτης το ελληνικό κράτος κι άλλο ο βρετανικός λέοντας, έστω και ξεδοντιασμένος, έστω και αν δεν είναι σε θέση να διεκδικήσει προφανώς τη μερίδα του λέοντος για την αστική τάξη του.

Δεν είναι όμως μια χρυσή ευκαιρία αποσταθεροποίησης, που θα πυροδοτήσει μια κρίση ντόμινο, για να καταρρεύσει σαν (χάρτινος) πύργος του Τζένγκα το οικοδόμημα της ΕΕ και μετά έχω φέρει για να παίξουμε Ταμπού (που είναι η ιερή αγελάδα της ΕΕ) και Τρίβιαλ, αν και ταιριάζει καλύτερα το Ρισκ και το Στρατέγκο στην κοφτερή, γεωστρατηγική μας θωριά.

Το ζήτημα όμςω είναι δούμε τη συγκεκριμένη κατάσταση κι όχι τις αφηρημένες επιθυμίες μας. Θέλω να πω ότι το ζήτημα δεν μπαίνει γενικά, ιδεολογιο-πολιτικά, αν δηλ μπορεί να γίνει ή όχι κρίκος ένα πιθανό Brexit και πώς τοποθετούμαστε απέναντι σε αυτό ή αν απαρνούμαστε συνολικά τους κρίκους και τα υποτάσσουμε όλα στο μεγάλο επαναστατικό άλμα ή κατά άλλους στη Δευτέρα Παρουσία (λες και πίστεψαν ποτέ στην πρώτη οι Φαρισαίοι). Η ανάλυσή μας οφείλει να είναι συγκεκριμένη και να διαβλέψει πως είτε βγει το BRexit είτε το BRemain, όχι απλά δε θα αλλάξει χέρια η εξουσία και δε θα κλονιστεί στο παραμικρό (που είναι σωστό) αλλά ότι βασικά δε θα υπάρξει καμία αλλαγή ούτε ως προς το ειδικό ζήτημα, δηλαδή δε θα υπάρξει κανένα BRexit, τουλάχιστον άμεσα, με τα υπάρχοντα δεδομένα. Γιατί η ψήφος και το αποτέλεσμα έχουν απλώς συμβουλευτικό κι όχι δεσμευτικό χαρακτήρα και γιατί καμιά πολιτική δύναμη της Βρετανίας δε σκοπεύει να αξιοποιήσει το αποτέλεσμα προς αυτήν την κατεύθυνση, παρά μόνο ως μοχλό πίεσης, για να αποσπάσεις κάποιες υποχωρήσεις. Δεν ξέρω αν αυτό επιβεβαιώνει θεωρητικά το σχήμα της αλληλεξάρτησης, αλλά κατά τη γνώμη μου, κανείς στρατηγικός παίκτης δεν επιδιώκει αυτή τη στιγμή το BRexit. Ακόμα και οι ΗΠΑ, που είναι προνομιακός εταίρος-καθοδηγητής της Βρετανίας, την προτιμά ασφαλώς εντός ΕΕ, για να (προσπαθήσει να) ελέγξει καταστάσεις κι όχι αποσπασμένη εκτός παιχνιδιού.

Συμπερασματικά, αυτό που γίνεται σήμερα δεν είναι η έξοδος ή η παραμονή της Βρετανίας στην ΕΕ. Το να πιστεύει κανείς το αντίθετο, είναι σα να πιστεύει πως στο δικό μας περυσινό δημοψήφισμα, αυτό που κρινόταν ήταν αν θα έχουμε συμφωνία ή όχι (δηλ GRexit) κι όχι οι όροι με τους οποίους θα έκλεινε αυτή η τελευταία. Οι αστοί δεν έχουν πιεστεί/υποχρεωθεί να κάνουν αυτό το δημοψήφισμα και δεν πρόκειται να μας χαρίσουν το όπλο που θα ακυρώσει μια στρατηγική τους επιλογή. Ακόμα κι αν γινόταν κάτι τέτοιο όμως, θα έγραφαν πολύ απλά το δημοψήφισμα και το αποτέλεσμά του στα κατάστιχά τους, όπως έκαναν δηλ πολλές φορές μέχρι σήμερα, για την επικύρωση κάποιας συνθήκης (Ευρωσύνταγμα, Μάαστριχτ) όπου ήταν συνταγματικά υποχρεωμένοι να καταφύγουν στη λαϊκή ετυμηγορία.

Υπάρχουν δυο ακόμα παράμετροι.
Η πρώτη είναι η ταξική λύσσα με την οποία υπερασπίζεται το BRemain ένα μεγάλο τμήμα της βρετανικής (και όχι μόνο) αστικής τάξης, σε βαθμό που κάποιες επιχειρήσεις να αφήνουν στην άκρη τα προσχήματα και να υποδεικνύουν στους υπαλλήλους τους ποια είναι η πολιτική της εταιρίας και η επιθυμητή εξέλιξη που εξυπηρετεί τα συμφέροντά της (χωρίς βέβαια να προσπαθούν να επηρεάσουν στο παραμικρό -αλίμονο!- την κρίση του προσωπικού, απλώς κουβέντα να γίνεται, δεν μπορεί να μιλάμε συνέχεια για τον καιρό, σαν νερόβραστοι Άγγλοι). Το μόνο που δεν έχει γίνει ακόμα, είναι ξέρω εγώ στην ανάκρουση των εθνικών ύμνων πριν από του αγώνες του EURO, εκεί που ακούγεται από τα μεγάφωνα η έκκληση να σηκωθούν για τον ύμνο της πρώτης ομάδας και να παραμείνουν όρθιοι για αυτόν τη δεύτερης, να πουν κάτι σαν: ladies and gentlemen, please BRemain standing for the national anthem of...

Απ' όσο ξέρω πάντως, κανείς δεν αμφισβητεί πως η πλειοψηφία της αστικής τάξης έχει ταχθεί υπέρ της παραμονής, κι ένα μειοψηφικό κομμάτι υποστηρίζει την έξοδο-αποχώρηση, ενώ ένα τρίτο ταλαντεύεται, όπως δείχνει πχ η στάση του Μέρντοχ που μοίρασε τα κουκιά και τις εφημερίδες του, σαν τους (λέμε τώρα) ταλαντευόμενους Εαμίτες παππούδες, που ψήφιζαν ΚΚΕ, αλλά έβγαζαν τους συγγενείς τους να ψηφίσουν ΠαΣοΚ, για να μη βγει η (μπλε) Δεξιά.

Θέλω να υπενθυμίσω όμως πως αντίστοιχα λυσσαλέα ήταν κι η αντίδραση της δικής μας αστικής τάξης στο περυσινό δημοψήφισμα, χωρίς αυτό να καθορίζει το χαρακτήρα του ή να αλλάζει κάτι ως προς την ουσία. Δεν είναι ο ετεροκαθορισμός από τον αντίπαλο που καθορίζει τη δική μας στάση, ούτε αποτελεί πάντα ασφαλές κριτήριο για την εκτίμηση των γεγονότων ο γνωστός τακτικός κανόνας που λέει: ό,τι δε συμφέρει τον αντίπαλό μου, είναι προς το δικό μου συμφέρον.

Δεύτερη και τελευταία παράμετρος, το Lexit,  που στηρίζουν το νέο ΚΚΒ και άλλες δυνάμεις, επιχειρώντας να οριοθετήσουν σαφώς τη δική τους διακριτή λογική από τον ακροδεξιό εθνικιστή Φάρατζ και τους ομοίους του. Κάποιοι αριστεροχωριανοί θέλουν να χρησιμοποιήσουν αυτήν την τακτική επιλογή ενάντια στο "κοντόφθαλμο και σεχταριστικό ΚΚΕ που παραμένει στην καθαρότητα του 'ούτε-ούτε' κι εξισώνει τους δύο πόλους". Εγώ δε νομίζω ότι χρειάζεται να το παίξουμε έξυπνοι και να υποδείξουμε στους Βρετανούς συντρόφους τι στάση θα κρατήσουν. Κι έχω την εντύπωση πως ανεξάρτητα αν συμφωνεί κανείς ή όχι τηρούν μια στάση που νιώθεται (όπως λέει κι ο ποιητής).

Αυτό που δεν έχω καταλάβει είναι ποια ακριβώς δικαίωση νιώθουν οι διάφοροι αριστεροχωριάτες για τους Βρετανούς και ποιες αναλογίες βρήκαν με τη δική τους στάση. Εκτός κι αν θεωρούν πως το ΚΚΒ έκανε πχ προεκλογική λεζάντα στον αντίστοιχο Βρετανό Τσίπρα και χειροκρότησε, έτσι για την ξεφτίλα του πράγματος, τον αντίστοιχο Βρετανό Καμμένο (δηλ το Φάρατζ) ή έκανε κοινές συγκεντρώσεις, στοιχιζόμενο άκριτα στην ίδια καμπάνια, τη μεγαλειώδη συγκέντρωση του ΟΧΙ και δε συμμαζεύεται.

Κλείνοντας, το ψευτοδίλημμα άραγε θα το λέγαμε false dilema (isn't it?) ή μήπως υπάρχει άλλη φράση που να το αποδίδει καλύτερα;

ΚομμουνΤρίβιαλ

Το σύμμαχο (φιλο)λαϊκό στρώμα διασκεύασε με επιτυχία γνωστό επιτραπέζιο κι έσπασε τον πάγο με την κομμουνόπολη. Με αφετηρία τα γραφεία, εντολές κι αποφάσεις της κε του κκε (προφέρεται όλο μαζί μία λέξη) κι όλες τις ιστορικές και καλτ φιγούρες του κομμουνιστικού κινήματος, από πολ ποτ μέχρι νίκο τεμπονέρα.
Ο τελικός νικητής του παιχνιδιού τιτλοφορείται κρατικό μονοπώλιο κι ελέγχει το εξωτερικό εμπόριο και τις εισροές κεφαλαίων κατά τη διάρκεια της νεπ.

Υπήρξαν σκέψεις για κομμουνιστική διασκευή του ρισκ και του στρατέγκο με χάρτη της ελλάδας και της θεσσαλονίκης, οι οποίες ωστόσο κόλλησαν στην υλοποίηση. Οι συνθήκες δεν είχαν ωριμάσει ακόμα.
Μετά τα γεγονότα των τελευταίων μηνών, θα παρουσίαζε ενδιαφέρον μια εκδοχή της κλασικής ναυμαχίας με λουδουκορεάτες κι αμερικανούς.

Αλλά το πιο δημοφιλές επιτραπέζιο είναι με διαφορά το παιχνίδι γνώσεων τρίβιαλ περσού. Οι λόγοι πιστεύω είναι προφανείς.
Μετά τη δεκαετία με τις βάτες οι οργανωμένες πρωτοπορίες του χώρου περνούν υπαρξιακή κρίση και βρίσκονται σε περίοδο αναζήτησης. Τα μέλη και τα στελέχη τους σχεδόν εσωτερικεύουν νομοτελειακά αυτή την υπαρξιακή αγωνία κι αναζητούν τρόπους επιβεβαίωσης της χρησιμότητάς τους στην κοινωνία. Εξ ου και το σύνθημα της κοε για μια χρήσιμη αριστερά.

Συνήθως αυτό γίνεται στα σταυρόλεξα και τα παιχνίδια γνώσεων. Η απόδειξη και η εσωτερική ικανοποίηση ότι τόσοι κόποι και διάβασμα δεν ήταν χωρίς αντίκρισμα.
Δεν πήγαν χαμένες οι γνώσεις για το λιγκατσόφ, τον τσουδερό και το 13ο συνέδριο.

Σε ένα επεισόδιο στους απαράδεκτους πηγαίνει η τετράδα σε ένα τηλεπαιχνίδι για να πάρει το αυτοκίνητο. Η αλιφέρη που παρουσιάζει τις τηλεφόλες –πριν μας πει: μην ξεχνάτε, σας αγαπώ- τους ρωτάει ποιος ήταν ο στάλιν. Ο σπύρος για να βοηθήσει τη δημητρούλα της λέει ότι κουβέντιαζαν για αυτόν ένα ολόκληρο βράδυ στη μύκονο. Αλλά τη δήμητρα την είχε πάρει ο ύπνος τότε και χάνει την ερώτηση.
Απαντάει ο σπύρος που είναι στην άλλη ομάδα κι ο γιάννης τον συγχαίρει: τόσα χρόνια κομμουνιστής, πρώτη φορά του χρησίμεψε κάπου.

Η κε του μπλοκ συναισθάνεται ότι το βάρος της αποστολής είναι τέτοιο που ξεφεύγει από στενά ατομικά όρια κι απαιτεί συλλογική προσπάθεια. Για αυτό απευθύνει ανοιχτό κάλεσμα σε κάθε σύντροφο αναγνώστη με μεράκι που ενδιαφέρεται να συνεισφέρει σε αυτή την προσπάθεια. Να βρούμε τρόπο επικοινωνίας, να φτιάξουμε μια τράπεζα ερωτήσεων και να την εμπλουτίζουμε τακτικά.

Η μεγαλύτερη πρακτική δυσκολία θα είναι ο διαχωρισμός σε θεματικές κατηγορίες που απαιτούν οι κανόνες του παιχνιδιού κι η συλλογή ερωτήσεων για την τέχνη, όπου η κε του μπλοκ έχει μαύρα μεσάνυχτα. Εκτός κι αν πρόκειται για γεγονότα με πολιτική προέκταση, σαν την αυτοκτονία του μαγιακόφσκι.

Παρακάτω ακολουθούν κάποιες ενδεικτικές ερωτήσεις. Έτσι για ξεκίνημα και ως μια πρόγευση για το κυρίως πιάτο που μπορεί να μην ακολουθήσει ποτέ. Αν δε θέλετε να δείτε τις απαντήσεις, για να δοκιμάστε τις γνώσεις σας, σταματήστε εδώ και πείτε σε κάποιον δικό σας, να σας τις διαβάσει χωρίς να δείτε την απάντηση.

1. Ποιος ήταν ο σοβιετικός πρέσβης στο λονδίνο την εποχή που υπογράφτηκε το σύμφωνο μολότοφ-ρίμπεντροπ; (Απάντηση: ο Ιβάν Μάισκι).
-Μπορεί να υπάρχει και διαβάθμιση στο επίπεδο δυσκολίας.
Πχ. Τι ήταν πολιτικά ο μάισκι πριν το 17’; (Απ: Μενσεβίκος).

2. Πόσες πλατφόρμες δόθηκαν για συζήτηση στο 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ; (Απ: Δύο)
Με τι σκορ επικράτησε η αλέκα του δραγασάκη στην τελική ψηφοφορία για εκλογή νέου γγ; (Απ: 57-53).
Ποιος ήταν ο πιο αριστερός στην επιτροπή συγγραφής των θέσεων; (Απ: ο λαφαζάνης)!

Κατηγορία εξωκοινοβούλιο.

3. Κάθε πόσα χρόνια προβλέπει συνέδριο το καταστατικό του ναρ; (Απ: κάθε τρία χρόνια).
Η πρώτη απάντηση μπορεί να λειτουργήσει παραπλανητικά για τις επόμενες ερωτήσεις.
Πόσα χρόνια μετά την ίδρυσή του (τυπικά το 1990) έγινε το ιδρυτικό του συνέδριο; (Απ: Το 1998. δηλ οκτώ).
Πόσα συνέδρια έχει κάνει το ρεύμα μέσα σε 20 χρόνια ζωής; (Απ: Δύο).

4. Πώς ονομάζεται το –ας πούμε- όργανο της νεολαίας του ΕΕΚ του σάββα μιχαήλ; (Απ: Κονσερβοκούτι).
Πού παραπέμπει συνειρμικά; (Απ: στο Μελιγαλά).

(Υποκατηγορία μ-λ).
5. Ποιος ήταν ο πρώτος γραμματέας του κκε μ-λ; (Απ: ο πολύδωρος δανιηλίδης)
Αν δυσκολεύεται ο παίκτης να απαντήσει μπορεί βοηθητικά να βάλουμε και δεύτερη ερώτηση που να έχει την ίδια απάντηση.
Σε ποιον ανήκει η ιστορική φράση: κόμμα χωρίς δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, είναι σαν πατσάς χωρίς τη σκατίλα; (Απ: στον πολύδωρο δανιηλίδη).

Υπάρχουν κι οι λεγόμενες ερωτήσεις παγίδα, που μπορεί να προσκρούουν σε κάποια πολύ ισχυρά στερεότυπα των συντρόφων. Πχ:
6. Ποιος ήταν ο πρώτος γραμματέας του κόμματος των μπολσεβίκων; (Απ: ο ΙΒ Στάλιν). Με το ΙΒ σε αυτή τη γραφή για να παραπέμπει σε θερμιδώρ και λουδοβίκους.

Ο λένιν δεν κατείχε ποτέ αυτό το αξίωμα –μολονότι ήταν ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης των μπολσεβίκων. Η θέση του γραμματέα εισήχθη ζώντος του λένιν μετά το πρώτο εγκεφαλικό. Κι έτσι είχαμε τα γνωστά με τις δυο διαθήκες και την υπόδειξη να αντικατασταθεί ο Ιβ από κάποιον σε όλα ίδιο, αλλά λιγότερο οξύθυμο στη σχέση του με τους συντρόφους.
Τελικά δε βρήκαμε άλλον με αυτά τα χαρακτηριστικά και κρατήσαμε την κληρονομιά μαζί με τον Ιβ και το στιλ του.

Κατηγορία σαβιέτσκι σαγιούζ (αγαπημένη)

7. Ποιος ήταν ο πρώτος ύμνος της Σοβιετικής Ένωσης; (Απ: η Διεθνής).
8. Πότε αναθεωρήθηκε το Σύνταγμα του 36’; (Απ: το 77’ επί Μπρέζνιεφ).
9. Ποιος ήταν ο πρόδρομος της NKVD; (Απ: η Γκε πε ου).
Διαβάθμιση δυσκολίας: τι σχέση είχε ο Στάλιν με την Κα γκε μπε; (Απ: καμία. Δημιουργήθηκε το 54’, ένα χρόνο μετά το θάνατό του).
10. Πότε γίνονταν κατά κανόνα, από τα χρόνια του λένιν ακόμα, οι συνεδριάσεις του πολιτμπιρό; (Απ: κάθε Πέμπτη, το πρωί).
Αυτό μας λέει τουλάχιστον στο βιβλίο του ο λιγκατσόφ και δεν υπάρχει ουδείς λόγος να αμφιβάλουμε για το πόσο τίμιος (οπορτουνιστής) ήταν.

Εν παρόδω, η κε του μπλοκ ενημερώνει όσους σφους αναγνώστες ενδιαφέρονται για το βιβλίο του γεγκόρ κουζμίτς, το αίνιγμα γκορμπατσόφ, ότι μπορούν να το βρουν στο υποκατάστημα της θεσσαλονίκης σε αρίστη κατάσταση.
Και δυο ράφια πιο κάτω μια παμπάλαια έκδοση –όχι της σύγχρονης εποχής- με το χρουτσοφικό πρόγραμμα και το καταστατικό από το ηρωικό 22ο συνέδριο του κκσε (1961) που με προτρέχουσα σύλληψη έβλεπε την έλευση του κομμουνισμού εντός της επόμενης εικοσαετίας.
Αν τα χάσετε, εσείς θα χάσετε.

Τελευταία ερώτηση μπόνους για φανατικούς αναγνώστες του μπλοκ.
Ποιος ήταν ο τελευταίος άνεργος στη σοβιετία; (Απ: ο μιχαήλ τσκούνοφ, το 1930)
Η διατύπωση μοιάζει με ανέκδοτο, αλλά δεν είναι (αν και αγνοούμε πχ το πώς πέθανε ο τελευταίος άνεργος στη σοβιετία).
Το μοναδικό ανέκδοτο εκείνα τα χρόνια ήταν να είναι κάποιος άνεργος. Και τώρα σε εμάς όλα αυτά φαίνονται σαν ανέκδοτο, γιατί η ανεργία τσακίζει και θερίζει νεανικά όνειρα.

Διαβάζουμε σε παλαιότερο –προ διετίας- κείμενο για τον μιχαήλ τσκούνοφ.
Γεννημένος στα 1905, από το 25' επιδοτούμενος από το ταμείο ανεργίας της ΕΣΣΔ στο κατατάχτηκε στα 1928 στον κόκκινο στρατό, όταν επέστρεψε έκανε αίτηση εργασίας (ήταν ο τελευταίος που έκανε σχετική αίτηση) και του βρήκαν δουλειά στο εργοστάσιο "ο κόκκινος βυρσοδέψης". Έκτοτε το ταμείο έκλεισε ελλείψει απασχόλησης!!

Εμένα αυτό που δε μου κολλάει είναι τι έγινε μετά με τους εργαζόμενους υπαλλήλους στο ταμείο ανεργίας. Αυτοί δεν έμειναν άνεργοι;

Τρίβιαλ CCCP

Γνωρίζατε ότι...

...η γενική προσδιοριστική (που υποδηλώνει τόπο) "εξωτερικού" πλάι στο κκε, δηλώνει βασικά άλλο πράγμα από αυτό που νομίζουμε οι περισσότεροι;
Η περίφημη 12η ολομέλεια -που φέτος συμπληρώνει 40χρονα και έχει την τιμητική της στα αφιερώματα- συνήλθε στη βουδαπέστη, απαρτιζόμενη εκ των πραγμάτων μόνο από μέλη που ζούσαν πίσω από το αγαπημένο μας παραπέτασμα. Οι μετέπειτα εσ. μειοψήφησαν, αυτό όμως το απέδωσαν στη σύνθεση της ολομέλειας, στην οποία δεν αντιπροσωπεύονταν τα μέλη που ζούσαν στην ελλάδα και είχαν άποψη από πρώτο χέρι για τα πράγματα. θεωρώντας ότι αυτοί αντιπροσωπεύουν αυτές τις δυνάμεις δημιούργησαν μετά την ΚΕ εσωτερικού (αν θυμάμαι καλά το όνομά της) και μετά τη διάσπαση κράτησαν τον τοπικό προσδιορισμό.
Ο οποίος βέβαια στα χρόνια της μεταπολίτευσης απέκτησε κι άλλη διάσταση. Το εσ. ήταν αυτό που χάραζε αυτόβουλα και χωρίς παρεμβάσεις την πολιτική του γραμμή σε αντίθεση με εμάς του "εξ." που παίρναμε γραμμή ντουγρού από τη μόσχα. Αποσιωπάται έτσι το ότι αυτή η ομάδα προσπάθησε αρχικά να κερδίσει την εύνοια -το χρίσμα, την ευλογία των σοβιετικών- και άρχισε το τροπάρι αυτό μόνο όταν είδε ότι δεν τα καταφέρνει.
Κατά τα άλλα, αν και ο όρος εξωτερικού, είναι ό,τι πιο προβοκατόρικο και χυδαίο έχει αποδοθεί στο κόμμα (πατώντας δυστυχώς σε αρκετά γεγονότα με αλλαγές γραμματέων κ.ά.) εγώ τον θεωρώ κομμάτι της καλτ ιστορίας μας και τον αποδέχομαι με καμάρι και περηφάνεια. Αν ζούσα τότε θα τους πρότεινα μάλιστα να αφήσουν τα ημίμετρα και αν μας πουν κατευθείαν ΣΚΕ, δηλ σοβιετικό κόμμα ελλάδας (κατά το ρωσικό, αγγλικό και γαλλικό του κωλέτη μετά το 21). Το σοβιετικό παραπέμπει κατευθείαν στην έννοια της δημοκρατίας των σοβιέτ και δεν υπάρχει τίποτα το μη διεθνικό σε αυτή την έννοια.

Γνωρίζατε επίσης ότι...

...η θρυλική ΕΣΣΔ ήταν ένωση 15 -ζωή να 'χουν να ξαναενωθούν- σοβιετικών δημοκρατιών;
Ναι αλλά ποιες ήταν;
Η μεγαλύτερη ήταν βέβαια η Ρωσία στην επικράτεια της οποίας ανήκει και η αχανής σιβηρία. Μετά έχουμε τις τρεις βαλτικές, εσθονία, λιθουανία, λετονία, τις τρεις στο νότο, που είναι κάπως πιο "ευρωπαϊκές", δηλ ουκρανία, λευκορωσία, μολδαβία, τις τρεις στον πολύπαθο καύκασο, γεωργία (πατρίδα του στάλιν και του έντβαρντ σεβαρντνάτζε), αρμενία, και αζερμπαϊτζάν, και τις πέντε ασιατικές με τα ονόματα που προκαλούν θυμηδία εδώ στο ελλαδιστάν, που είναι: κιργιστάν, καζακστάν, τατζικιστάν, τουρκμενιστάν και ουζμπεκιστάν (με την τασκένδη και τα γνωστά γεγονότα στην ελληνική παροικία).
Επόμενο βήμα θα είναι να μάθουμε και τις πρωτεύουσες (κι εμένα μου λείπουν αρκετές). Ή τις εθνότητες που δεν τις άφησαν ποτέ να γίνουν αυτόνομες δημοκρατίες (πχ τους τσετσένους για τους οποίους πασχίζουν πολλοί να αποδείξουν σώνει και καλά ότι τους καταπίεζαν από παλιά, ήδη δηλ από τα χρόνια της σοβ. ένωσης).

Όλα αυτά στον σοσιαλισμό, θα κυκλοφορήσουν και σε μικρά εικονογραφημένα για μικρά και μεγάλα παιδιά που θα κερδίζουν πολύτιμες γνώσεις εύκολα και ευχάριστα.
Μέχρι τότε πρέπει να οργανωθούμε να τα συγκεντρώσουμε όλα αυτά και αν φτιάξουμε ένα τρίβιαλ για κομμουνιστές και σοβιετόφιλους, το οποίο θα κάνει θραύση.
Σκέφτεστε τίποτα καλύτερο;

Ο τελευταίος άνεργος

Γνωρίζετε ποιος είναι ο Μιχαήλ Τσκούνοβ;
Ο τελευταίος καταγεγραμμένος άνεργος στη Σοβιετική Ένωση!!!
Εν έτει 1930! Με αυτή την ιδιότητα έγινε διάσημος σε όλη την χώρα.
Γεννημένος στα 1905, από το 25' επιδοτούμενος από το ταμείο ανεργίας της ΕΣΣΔ στο κατατάχτηκε στα 1928 στον κόκκινο στρατό, όταν επέστρεψε έκανε αίτηση εργασίας (ήταν ο τελευταίος που έκανε σχετική αίτηση) και του βρήκαν δουλειά στο εργοστάσιο "ο κόκκινος βυρσοδέψης". Έκτοτε το ταμείο έκλεισε ελλείψει απασχόλησης!!

Άνεργοι μετά δεν υπήρχαν. Ή δεν τους κατέγραφαν, ή τους πήγαιναν στα γκούλαγκ (στρατόπεδα εργασίας) όπου έβρισκαν δουλειά. Βεβαίως υπήρχαν πολλοί άεργοι που κατείχαν παρόλα αυτά κανονικό πόστο εργασίας και πληρώνονταν, αλλά αυτοί δεν καταγράφονται σε καμιά στατιστική.
Εκτός από το χαβαλέ όμως, είναι συγκλονιστικό επίτευγμα, που δεν θα το ζήσει ποτέ κανείς στον καπιταλιστικό κόσμο, παρά μόνο ίσως στα γραφεία της απογευματινής (όπου αναγγέλλουν κάθε μέρα χιλιάδες θέσεις εργασίας και παίρνουν στα σοβαρά τις κυβερνητικές αλχημείες και τη μείωση του ποσοστού της ανεργίας στο 6,6% σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία. Και εις κατώτερα...).

Τα στοιχεία της πρώτης παραγράφου είναι από το βιβλίο "η δυναμική γκορμπατσόφ" από τις εκδόσεις γιαλλελή, από την επίσημη αγαπημένη-sic- δεκαετία και κατά πάσα πιθανότητα θα μας ξαναδώσει υλικό για να ξαναασχοληθούμε μαζί του. Συγγραφέας του είναι ο γάλλος Gerard Streiff (δεν ξέρω πώς προφέρεται στα ελληνικά) που ήταν μέλος της ΚΕ του Γαλλικού ΚΚ και ανταποκριτής της Ουμανιτέ στη Μόσχα επί τέσσερα χρόνια. Όχι που δεν θα αποθέωναν οι γάλλοι ευρωκομμουνσιτές τον γκορμπατσόφ...
Παρόλα αυτά ο συγγραφέας δεν κρατάει τη γνωστή ρεβιζιονιστική, μηδενιστική στάση απέναντι στην ΕΣΣΔ, ίσως γιατί ζει κάποια πράγματα εκ του σύνεγγυς και τα εκτιμά από πρώτο χέρι και όχι με βάση τα γνωστά κλισέ σχήματα της δυτικής προπαγάνδας.
Παραθέτω ένα ακόμη πολύ αξιόλογο απόσπασμα από το βιβλίο του:

"Έπλασαν (σ.σ: οι δυτικοί) λέξεις κλειδιά, λέξεις σύμβολα, που οφείλουν να λειτουργούν με απλό συνειρμό ιδεών, και αποτρέπουν την οποιαδήποτε σκέψη: γκουλάγκ, αντιφρονών, κα-γκε-μπε, νομενκλατούρα... Πρόκειται για την αποδιοργάνωση της ίδιας της έννοιας του σοισιαλισμού".

Έχει απόλυτο δίκιο, ειδικά για τις λέξεις και τους απλούς συνειρμούς που προκαλούν. Να προσθέσω κι εγώ μερικές ακόμη: γραφειοκρατία (πάνω-κάτω ίδιο νόημα με την γραφειοκρατία), στάλιν και μία πιο σύγχρονη, όχι λέξη, αλλά ταινία: οι ζωές των άλλων.
Όποιος αντισοβιετικός οποιασδήποτε απόχρωσης (αστός, αναθεωρητής κτλ) στα αναφέρει αυτά, πιστεύει: α. ότι σ' έχει αποστομώσει γιατί δεν έχεις τίποτα να του απαντήσεις, β. ότι δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει περαιτέρω γιατί οι λέξεις αυτές-καθεαυτές κατέχουν από μόνες τους τη θέση επιχειρήματος και μάλιστα ακλόνητου. Μπορείτε να το διαπιστώσετε και σήμερα ακόμη και μάλιστα από "σοβαρούς" ερζάτς αναλυτές ή πολιτικούς, ειδικά με τις ζωές τον άλλων, που είναι η αγαπημένη ταινία του μισού αστικού ελληνικού κοινοβουλίου...

ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΓΕΛΙΑ

Η συγκλονιστική σας συμμετοχή μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε. Για σήμερα μια απλή καταχώριση. Ένα αγκάθι για όλους εμάς, τα μπρεζνιεφικά απολιθώματα που θέλουμε να πιστεύουμε ότι στη Σοβιετική Ένωση υπήρχε σοσιαλισμός -με τα καλά του και τα στρααβά του- μέχρι τον Γκορμπατσόφ πάνω κάτω (κάπου διάβασα ότι ο Χαρίλαος στο 14ο Συνέδριο που ήταν και καλά ντούρο, δηλ της ανασυγκρότησης, με τους αναθεωρητές φευγάτους, είχε πει ότι η Περεστρόικα πήγε καλά στα τρία πρώτα χρόνια και μετά στράβωσε. Δήλωση που εκ των υστέρων κρίνεται εκτός γραμμής) είναι οι διπλωματικές σχέσεις της ΕΣΣΔ με την χούντα των συνταγματαρχών. Λέγεται πως ήταν πολύ καλές -χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπήρχε βαθύτερη -ή παρασκηνιακή- συνεργασία. Για μένα όμως όσον αφορά τις σχέσεις της ΕΣΣΔ με την Ελλάδα, είναι αγκάθι μεγαλύτερο και από το κλασικό "ο Στάλιν άφησε αβοήθητο τον ΔΣΕ στον εμφύλιο γιατί υπήρχε η συμφωνία με το χαρτάκι και τα ποσοστά επιρροής που περιγράφει ο Τσώρτσιλ στην Γιάλτα".
Επ' ευκαιρίας να πούμε δυο λόγια και γι' αυτό. Η ΕΣΣΔ έδωσε βοήθεια, αλλά έμμεσα και περιορισμένα, ώστε να μην γίνεται αντιληπτό και προκαλέσει διπλωματικό επεισόδιο. Ελάχιστοι "εμβριθείς" "αντικειμενικοί" ιστορικοί και τιμητές στέκονται στην απόσπαση της Γιογκοσλαβίας από το σοσιαλιστικό στρατόπεδο, που επισημοποιείται περί τα 1948 και κόβει τον κύριο δρόμο ανεφοδιασμού των ανταρτών από τις Λαϊκές Δημοκρατίες. Σχεδόν όλοι πάσχουν από επιλεκτική αμνησία και καμώνονται πως ξεχνούν ότι ακριβώς στο χρονικό διάστημα που έγινε ο "εμφύλιος" οι Αμερικάνοι είχαν σημαντική υπεροπλία και το μονοπώλιο της γνώσης κατασκευής ατομικής βόμβας, που τους επέτρεπε να έχουν τον πρώτο λόγο και σε διπλωματικό επίπδο όπου εκφράζονταν οι παγκόσμιοι συσχετισμοί. Το ξεχνούν επίσης όταν αναφέρουν ότι τότε ήταν η ευκαιρία για μια παγκόσμια επανάσταση με μπροστάρη την ΕΣΣΔ (λες και η επανάσταση σε άλλες χώρες ήταν ζήτημα πρωτίστως των Σοβιετικών. Οι ίδιοι βέβαια κατηγορούν τους Σοβιετικούς ότι εγκαθίδρυσαν σοσιαλισμό σε Πολωνία και Ρουμανία με το έτσι θέλω χωρίς να υπάρχει ντόπιο επαναστατικό κίνημα).
Στα αρνητικά για τον Στάλιν καταγράφεται η χρονική συγκυρία της υπογραφής της ατιμωτικής συμφωνίας της Βάρκιζας που έκαβε χώρα λίγο μετά την ολοκλήρωση της διάσκεψης κορυφής στην Γιάλτα. Είναι μάλλλον αφελές να μη συσχετίσουμε τα δύο γεγονότα αποδίδοντάς τα σε σύμπτωση.
Τέλος όσον αφορά το περίφημο ενενήντα-δέκα και το χαρτάκι της Γιάλτας. Είναι νομίζω ηλίθιο να πιστέψουμε μια τόσο απλοϊκή εκδοχή που περιγράφει τον καθορισμό των σφαιρών επιρροής σαν μια παρτίδα πόκερ. Πόκερ βέβαια μπορεί να μην ήτανε, οπωσδήποτε όμως θύμιζε σε ένα βαθμό σκάκι (όπου οι Σοβιετικοί ήταν παραδοσιακά καλοί και τον μοναδικό που τους έσπασε την κυριαρχία τους, δηλ τον πρόσφατα τεθνηκότα Φίσερ, τον "καταράστηκαν" σε βαθμό που έγινε αντιαμερικανός ολκής στα τελευταία του). Όπου το πιόνι της Ελλάδας έπρεπε να θυσιαστεί για να κερδηθεί συνολικά η παρτίδα.
Κατά τη γνώμη μου οΤσώρτσιλ, που περιγράφει το περιστατικό στα απομνημονεύματά του, σκέφτεται όπως πάντα παμπόνηρα. Καταρχήν τα εκδίδει μετά τον θάνατο του Στάλιν οπότε κανείς δε μπορεί να τον διαψεύσει. Και κατά δεύτερον με την περιγραφή που δίνει πετυχαίνει το εξής εκπληκτικό. Όλοι οι κομμουνιστές στο βαθμό που πιστεύουν την εκδοχή αυτή, επηρεάζονται βαθύτατα από την στάση του Στάλιν και την θεωρούν κατακριτέα. Δε μπορεί, σκέφτονται, ένας κομμουνιστής ηγέτης να παίζει με τόση κυνικότητα στα ζάρια τον κόσμο και τις τύχες τόσων ανθρώπων ανάλογα με τα στενά συμφέροντα της χώρας του. Αντιθέτως στον δυτικό πολιτικό πολιτισμό και στο αστικό σύστημα αξιών ο κυνισμός θεωρείται προσόν και αρετή. Δε νομίζω ότι υπήρξε κανείς δυτικός που να στενοχωρήθηκε με αυτή την εκδοχή των γεγονότων και να είχε κάτι να προσάψει κάτι στον Τσώρτσιλ. Ούτε καν οι ίδιοι οι έλληνες πολιτικοί που θεωρητικά θα έπρεπε να νιώθουν προσβεβλημένοι από τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε η Ελλάδα. Αυτό έλειπε δα, να σηκωθούν τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι.
Τέλος πάντων ως προς την ουσία της Γιάλτας και τη στάση της ΕΣΣΔ δε μπορούμε να αμφισβητήσουμε πολλά πράγματα (αν και εννοείται ότι αντιθετες απόψεις επ' αυτού είναι δεκτές και κατανοητές). Μένει ως ουρά του ζητήματος μια πολύ μεγάλη συζήτηση που έχει ως βάση την τροτσκιστική προσέγγιση που ασκεί κριτική στον Στάλιν γιατί συνέδεσε την υπόθεση της επικράτησης του σοσιαλισμού με την υπεράσπιση των στενών συμφερόντων της ΕΣΣΔ κι όχι με την προώθηση της προοπτικής της παγκόσμιας επανάστασης, κάτι που επιβεβαιώθηκε και στη Γιάλτα.
Αφορμή για όλα τα παραπάνω πρόσφατη δήλωση του τρέντι Τσίπρα που αναπαρήγαγε τα γνωστά περί ξενοκίνητου ΚΚΕ που αρνήθηκε την εξουσία αρχικά και στη συνέχεια την διεκδίκησε υπό πολύ χειρότερες συνθήκες γιατί έτσι ήθελε το διεθνές καθοδηγητικό κέντρο. Αυτό ήταν για τον Τσίπρα ο "εμφύλιος". Και δεν υπήρχε παρέμβαση άλλων ξένων κέντρων στα Δεκεμβριανά και στη συνέχεια. Προς λαού... Οι κακοί σοβιετικοί τα φταίνε όλα. Κι ο μπαμπούλας Στάλιν...
Επιστρέφοντας στο ξεκίνημα του κειμένου ζητείται άτομο που να δώσει τα φώτα του -όσες αμφιβολίες κι αν έχει γι' αυτό που ξέρει, νομίζει ότι ξέρει, ή έστω κάπου άκουσε τυχαία- και περισσότερεςς πληροφορίες σχετικά με τις σχέσεις της ΕΕΣΔ του Μπρέζνιεφ με την χούντα των Συνταγματαρχών.
Άντε να κάνει και κάποιος ποδαρικό...

ΜΙΚΡΗ ΑΓΓΕΛΙΑ

Ζητείται αναγνώστης που να γνωρίζει και να μπορεί να απαντήσει υπέυθυνα και λεπτομερώς (ει δυνατόν, αλλιώς ό,τι ξέρει) σχετικά με την αποκατάσταση του Νίκου Ζαχαριάδη από το ΚΚΕ. Έγινε κι αν ναι πότε ακριβώς; Κι επειδή κι εμάς κάτι έχει πάρει το αυτί μας, αλλά αδυνατούμε να το επιβεβαιώσουμε, η αποκατάσταση αυτή ήταν τυπική μετά θάνατον -εξάλλου ο νεκρός δεδικαίωται- ή ουσιαστική; Καλύτερα να πούμε ειλικρινής γιατί το ουσιαστική δεν θα γίνει με τίποτα αποδεκτό από τους συναγωνιστές του μ-λ χώρου...