Στο σημερινό κυριακάτικο ιστορικό ένθετο, η κε του μπλοκ φιλοξενεί μία ακόμα σημαντική δουλειά του άναυδου με την παρουσίαση και μετάφραση ενός ενδιαφέροντος άρθρου για την πορεία της οικοδόμησης και τη δουλειά των κομμουνιστών στις λαϊκές δημοκρατίες -θέμα που επανήρθε στο προσκήνιο με διάφορους τρόπους το τελευταίο διάστημα. Καλή ανάγνωση και κάθε καλόπιστη παρέμβαση στα σχόλια ευπρόσδεκτη.
Για την Ταξική Πάλη στις Λαϊκές Δημοκρατίες.
Από τον Άναυδο – Μάιος 2014
1. Εισαγωγικά
Το παρακάτω άρθρο γράφτηκε το 1953 και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό του Γραφείου Πληροφοριών των Κομμουνιστικών Κόμματων (Cominform) For a Lasting Peace, for a People’s Democracy! τεύχος No. 6 (222), 6 Φεβρουαρίου 1953.
Ο λόγος για τη μετάφραση αυτή το γεγονός ότι πρόσφατα τόσο η ΚΟΕ η μαοϊκή συνιστώσα του Συριζα όσο και οι δοκησίσοφοι του ΕΑ χρησιμοποίησαν το ιστορικό παράδειγμα της Τσεχοσλοβακίας στην προσπάθεια τους να αποδείξουν ότι υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόμος προς τον σοσιαλισμό.
Οι μεν μαοϊκοί είναι πιο ειλικρινείς όταν γράφουν σε έναν από τα μπλογκ τους:
(….) Συχνά ακούμε πολλούς αριστερούς και επαναστάτες να λένε “όλα ή τίποτα”, “μόνο με τη σοσιαλιστική επανάσταση θα λυθούν όλα”. Αγνοούν έτσι όλες τις εφεδρείες που διαθέτει, για συγκεκριμένο, φυσικά, διάστημα, η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι, προκειμένου να πετύχουν πολύ σημαντικά πλήγματα εναντίον της μεγαλοαστικής και κομπραδόρικης τάξης και του ιμπεριαλισμού, και καπιταλισμού, στρατηγικά. Αδιαφορούν λοιπόν για τη δημιουργία των προϋποθέσεων για την κήρυξη μιας εθνικής και δημοκρατικής επανάστασης που, αν και “στέκεται στο έδαφος της αστικής διαχείρισης”, όπως λένε διάφοροι που λένε “μόνο με το σοσιαλισμό θα λυθούν όλα” (προσοχή: όχι “με τη σοσιαλιστική επανάσταση”), αποτελεί την απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσει να εξαπολυθεί η σοσιαλιστική επανάσταση. Στην πράξη, επομένως, όσοι λένε “μόνο με τη σοσιαλιστική επανάσταση (ή με το σοσιαλισμό) θα λυθούν όλα”, δεν εργάζονται (αφού δεν εργάζονται για να συγκεντρώσουν τις βασικές προϋποθέσεις) για κανενός είδους επανάσταση.(…)
Οι δε σύγχρονοι αποστάτες γράφουν πιο συνεσταλμένα στο διαβόητο μπλογκ τους ότι:
(…) Εργατοαγροτικές κυβερνήσεις που προέκυψαν εκλογικά σε συνθήκες αστικής δημοκρατίας ήταν ουσιαστικά (ή κατά προσέγγιση), η κυβέρνηση του Λαϊκού μετώπου στην Ισπανία το 1936, η κυβέρνηση σοσιαλδημοκρατών-κομμουνιστών στην Τσεχοσλοβακία που προέκυψε από τις πρώτες μεταπολεμικές εκλογές στη χώρα αυτή, η κυβέρνηση Αλλιέντε στη Χιλή, οι κυβερνήσεις Τσάβες στη Βενεζουέλα. (…)
(…) Το 1946 στις εκλογές για τη Συντακτική Συνέλευση και τις Εθνικές Επιτροπές το ΚΚ Τσεχοσλοβακίας έλαβε το 40% των ψήφων. Οι εκλογές αυτές αποτέλεσαν το εφαλτήριο για το βάθεμα των μεταρρυθμίσεων σε προοδευτική κατεύθυνση, ενώ συγχρόνως οι αστικές δυνάμεις αντιτάχθηκαν στο νέο πακέτο κυβερνητικών μέτρων (…)
Και οι δύο όψιμοι οπαδοί του Καούτσκι διαστρεβλώνουν κατάφορα την ιστορική πραγματικότητα ξεχνώντας βολικά ότι στην Τσεχοσλοβακία η παρουσία του Κόκκινου Στρατού είχε εξουδετερώσει τις κατασταλτικές δυνατότητες του αστικού κράτους και εμπόδισε τους εκμεταλλευτές να έρθουν ξανά στην εξουσία είτε πάνω στις ντόπιες είτε πάνω στις ξένες λόγχες. Επιπρόσθετα η οικονομική βοήθεια της ΕΣΣΔ ακύρωσε στην πράξη κάθε προσπάθεια οικονομικού εκβιασμού από την αστική τάξη.
Ο συγγραφέας του άρθρου Αλεξέι Τσεπίσκα γεννήθηκε το 1910 και καταγόταν από φτωχή οικογένεια. Σε ηλικία 19 χρονών έγινε μέλος του ΚΚΤσ. Σπούδασε νομικά και ασχολήθηκε με την δικηγορία. Το 1942 συνελήφθη από την Γκεστάπο και φυλακίστηκε στα στρατόπεδα του Άουσβιτς και του Μπούχενβαλντ μέχρι το τέλος του πολέμου. Το 1947 έγινε υπουργός Εσωτερικού Εμπορίου ενώ το 1948 υπουργός Δικαιοσύνης. Από το 1950 ως το 1956 ήταν υπουργός Άμυνας. Ήταν επικεφαλής της επιτροπής θρησκευτικών υποθέσεων και ο αγώνας του για τον περιορισμό της δύναμης του καθολικού κλήρου Ως το 1956 ήταν μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΤσ. Με την άνοδο των αναθεωρητών στην εξουσία απομακρύνθηκε από τη θέση του υπουργού ενώ το 1963 διαγράφτηκε από το ΚΚΤσ. σαν ένας από τους υπεύθυνους των ‘ακροτήτων’ της περιόδου 1948-1953. Πέθανε το 1990 παραμένοντας πιστός στο κομμουνιστικό ιδεώδες.
2. Για την Ταξική Πάλη στις Λαϊκές δημοκρατίες
Αλεξέι Τσεπίσκα Μέλος του Προεδρείου της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Τσεχοσλοβακίας
Η σοσιαλιστική οικοδόμηση στις Λαϊκές Δημοκρατίες της Ευρώπης λαμβάνει χώρα σε συνθήκες όξυνσης της ταξικής πάλης. Ο Λένιν και ο Στάλιν μας διδάσκουν ότι η μετάβαση από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό δεν μπορεί να προχωρήσει ειρηνικά χωρίς τη σκληρή ταξική πάλη, μας διδάσκουν ότι η επίτευξη του Σοσιαλισμού γίνεται μόνο με την ταξική πάλη. Πίσω στο 1919 ο Λένιν αναπτύσσοντας τη θεωρία για τη δικτατορία του προλεταριάτου σημείωνε ότι η δικτατορία του προλεταριάτου είναι η συνέχιση της ταξικής πάλης του προλεταριάτου με νέες μορφές.
Η ιστορική νίκη του Σοβιετικού Στρατού πάνω στον φασισμό του Χίτλερ ήταν αποφασιστική προϋπόθεση για τη δημιουργία των χωρών της λαϊκής δημοκρατίας. Η αδερφική βοήθεια που προσέφερε η κραταιά Σοβιετική Ένωση έσωσε αυτές τις χώρες από τον εμφύλιο πόλεμο και από τη φρίκη της εξωτερικής επέμβασης. Ωστόσο η συνέχιση της ταξικής πάλης με νέες μορφές σε συνθήκες της δικτατορίας του προλεταριάτου όπως υπέδειξε ο Β.Ι. Λένιν είναι χαρακτηριστικό για όλες τις χώρες της λαϊκής δημοκρατίας. Η αντίσταση των εκμεταλλευτών παίρνει διαφορετικές μορφές και εκδηλώνεται στην πολιτική και οικονομική ζωή, και στην ιδεολογική σφαίρα.
Κατάρρευση των αντεπαναστατικών σχεδίων της παγκόσμια αντίδρασης
Έπειτα από την απελευθέρωση των χωρών της Κεντρικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης από τον ηρωικό Σοβιετικό Στρατό οι εκμεταλλεύτριες τάξεις βασιζόμενες στα πολιτικά τους κόμματα προσπάθησαν να αποτρέψουν την δημιουργία του νέου σοσιαλιστικού συστήματος στις χώρες αυτές. Υπολόγισαν στο να διαταράξουν τις δημοκρατικές αλλαγές και να διατηρήσουν τον καπιταλισμό με τη βοήθεια αυτών των κομμάτων. Οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων επιζητούσαν δημαγωγικούς λόγους στο κοινοβούλιο να σπείρουν τη δυσπιστία στη δύναμη της εργατικής τάξης, δυσπιστία στα Κομμουνιστικά Κόμματα και τη Σοβιετικής Ένωσης. Η αστική τάξη επικεντρώθηκε στα μη-κομμουνιστικά κόμματα, στα τσιράκια του καπιταλισμού και του φασισμού, στους προδότες του λαού τους οποίους έσωσε από δίκαιη τιμωρία, και στους αντιδραστικούς κληρικούς. Για να οργανώσει την αντίσταση στο νέο σύστημα, η αστική τάξη σε όλες τις χώρες της λαϊκής δημοκρατίας στηρίχθηκε στη δεξιά πτέρυγα των Σοσιαλδημοκρατών, τους; δοκιμασμένους υπηρέτες οι του καπιταλισμού και προδότες των συμφερόντων της εργατικής τάξης.
Δεν υπάρχει ούτε μια λαϊκή δημοκρατία στην οποία η εγκληματική δραστηριότητα των αστικών πολιτικών κομμάτων δεν διεξάγεται κάτω από την ηγεσία των επιτιθέμενων ιμπεριαλιστών, των διπλωματικών τους οργάνων και των εκπροσώπων τους. Ήταν μόνο η παρουσία των σοβιετικών στρατευμάτων που στην αρχική φάση εμπόδισε την αστική τάξη στις Λαϊκές Δημοκρατίες να εξαπολύσει έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο με τη βοήθεια της ξένης ένοπλης επέμβασης, από την προσπάθεια για την αποκατάσταση της καπιταλιστικής κυριαρχίας με τη βία, ενάντια στη θέληση και τα συμφέροντα του λαού.
Για την Ταξική Πάλη στις Λαϊκές Δημοκρατίες.
Από τον Άναυδο – Μάιος 2014
1. Εισαγωγικά
Το παρακάτω άρθρο γράφτηκε το 1953 και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό του Γραφείου Πληροφοριών των Κομμουνιστικών Κόμματων (Cominform) For a Lasting Peace, for a People’s Democracy! τεύχος No. 6 (222), 6 Φεβρουαρίου 1953.
Ο λόγος για τη μετάφραση αυτή το γεγονός ότι πρόσφατα τόσο η ΚΟΕ η μαοϊκή συνιστώσα του Συριζα όσο και οι δοκησίσοφοι του ΕΑ χρησιμοποίησαν το ιστορικό παράδειγμα της Τσεχοσλοβακίας στην προσπάθεια τους να αποδείξουν ότι υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόμος προς τον σοσιαλισμό.
Οι μεν μαοϊκοί είναι πιο ειλικρινείς όταν γράφουν σε έναν από τα μπλογκ τους:
(….) Συχνά ακούμε πολλούς αριστερούς και επαναστάτες να λένε “όλα ή τίποτα”, “μόνο με τη σοσιαλιστική επανάσταση θα λυθούν όλα”. Αγνοούν έτσι όλες τις εφεδρείες που διαθέτει, για συγκεκριμένο, φυσικά, διάστημα, η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι, προκειμένου να πετύχουν πολύ σημαντικά πλήγματα εναντίον της μεγαλοαστικής και κομπραδόρικης τάξης και του ιμπεριαλισμού, και καπιταλισμού, στρατηγικά. Αδιαφορούν λοιπόν για τη δημιουργία των προϋποθέσεων για την κήρυξη μιας εθνικής και δημοκρατικής επανάστασης που, αν και “στέκεται στο έδαφος της αστικής διαχείρισης”, όπως λένε διάφοροι που λένε “μόνο με το σοσιαλισμό θα λυθούν όλα” (προσοχή: όχι “με τη σοσιαλιστική επανάσταση”), αποτελεί την απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσει να εξαπολυθεί η σοσιαλιστική επανάσταση. Στην πράξη, επομένως, όσοι λένε “μόνο με τη σοσιαλιστική επανάσταση (ή με το σοσιαλισμό) θα λυθούν όλα”, δεν εργάζονται (αφού δεν εργάζονται για να συγκεντρώσουν τις βασικές προϋποθέσεις) για κανενός είδους επανάσταση.(…)
Οι δε σύγχρονοι αποστάτες γράφουν πιο συνεσταλμένα στο διαβόητο μπλογκ τους ότι:
(…) Εργατοαγροτικές κυβερνήσεις που προέκυψαν εκλογικά σε συνθήκες αστικής δημοκρατίας ήταν ουσιαστικά (ή κατά προσέγγιση), η κυβέρνηση του Λαϊκού μετώπου στην Ισπανία το 1936, η κυβέρνηση σοσιαλδημοκρατών-κομμουνιστών στην Τσεχοσλοβακία που προέκυψε από τις πρώτες μεταπολεμικές εκλογές στη χώρα αυτή, η κυβέρνηση Αλλιέντε στη Χιλή, οι κυβερνήσεις Τσάβες στη Βενεζουέλα. (…)
(…) Το 1946 στις εκλογές για τη Συντακτική Συνέλευση και τις Εθνικές Επιτροπές το ΚΚ Τσεχοσλοβακίας έλαβε το 40% των ψήφων. Οι εκλογές αυτές αποτέλεσαν το εφαλτήριο για το βάθεμα των μεταρρυθμίσεων σε προοδευτική κατεύθυνση, ενώ συγχρόνως οι αστικές δυνάμεις αντιτάχθηκαν στο νέο πακέτο κυβερνητικών μέτρων (…)
Και οι δύο όψιμοι οπαδοί του Καούτσκι διαστρεβλώνουν κατάφορα την ιστορική πραγματικότητα ξεχνώντας βολικά ότι στην Τσεχοσλοβακία η παρουσία του Κόκκινου Στρατού είχε εξουδετερώσει τις κατασταλτικές δυνατότητες του αστικού κράτους και εμπόδισε τους εκμεταλλευτές να έρθουν ξανά στην εξουσία είτε πάνω στις ντόπιες είτε πάνω στις ξένες λόγχες. Επιπρόσθετα η οικονομική βοήθεια της ΕΣΣΔ ακύρωσε στην πράξη κάθε προσπάθεια οικονομικού εκβιασμού από την αστική τάξη.
Ο συγγραφέας του άρθρου Αλεξέι Τσεπίσκα γεννήθηκε το 1910 και καταγόταν από φτωχή οικογένεια. Σε ηλικία 19 χρονών έγινε μέλος του ΚΚΤσ. Σπούδασε νομικά και ασχολήθηκε με την δικηγορία. Το 1942 συνελήφθη από την Γκεστάπο και φυλακίστηκε στα στρατόπεδα του Άουσβιτς και του Μπούχενβαλντ μέχρι το τέλος του πολέμου. Το 1947 έγινε υπουργός Εσωτερικού Εμπορίου ενώ το 1948 υπουργός Δικαιοσύνης. Από το 1950 ως το 1956 ήταν υπουργός Άμυνας. Ήταν επικεφαλής της επιτροπής θρησκευτικών υποθέσεων και ο αγώνας του για τον περιορισμό της δύναμης του καθολικού κλήρου Ως το 1956 ήταν μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΤσ. Με την άνοδο των αναθεωρητών στην εξουσία απομακρύνθηκε από τη θέση του υπουργού ενώ το 1963 διαγράφτηκε από το ΚΚΤσ. σαν ένας από τους υπεύθυνους των ‘ακροτήτων’ της περιόδου 1948-1953. Πέθανε το 1990 παραμένοντας πιστός στο κομμουνιστικό ιδεώδες.
2. Για την Ταξική Πάλη στις Λαϊκές δημοκρατίες
Αλεξέι Τσεπίσκα Μέλος του Προεδρείου της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Τσεχοσλοβακίας
Η σοσιαλιστική οικοδόμηση στις Λαϊκές Δημοκρατίες της Ευρώπης λαμβάνει χώρα σε συνθήκες όξυνσης της ταξικής πάλης. Ο Λένιν και ο Στάλιν μας διδάσκουν ότι η μετάβαση από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό δεν μπορεί να προχωρήσει ειρηνικά χωρίς τη σκληρή ταξική πάλη, μας διδάσκουν ότι η επίτευξη του Σοσιαλισμού γίνεται μόνο με την ταξική πάλη. Πίσω στο 1919 ο Λένιν αναπτύσσοντας τη θεωρία για τη δικτατορία του προλεταριάτου σημείωνε ότι η δικτατορία του προλεταριάτου είναι η συνέχιση της ταξικής πάλης του προλεταριάτου με νέες μορφές.
Η ιστορική νίκη του Σοβιετικού Στρατού πάνω στον φασισμό του Χίτλερ ήταν αποφασιστική προϋπόθεση για τη δημιουργία των χωρών της λαϊκής δημοκρατίας. Η αδερφική βοήθεια που προσέφερε η κραταιά Σοβιετική Ένωση έσωσε αυτές τις χώρες από τον εμφύλιο πόλεμο και από τη φρίκη της εξωτερικής επέμβασης. Ωστόσο η συνέχιση της ταξικής πάλης με νέες μορφές σε συνθήκες της δικτατορίας του προλεταριάτου όπως υπέδειξε ο Β.Ι. Λένιν είναι χαρακτηριστικό για όλες τις χώρες της λαϊκής δημοκρατίας. Η αντίσταση των εκμεταλλευτών παίρνει διαφορετικές μορφές και εκδηλώνεται στην πολιτική και οικονομική ζωή, και στην ιδεολογική σφαίρα.
Κατάρρευση των αντεπαναστατικών σχεδίων της παγκόσμια αντίδρασης
Έπειτα από την απελευθέρωση των χωρών της Κεντρικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης από τον ηρωικό Σοβιετικό Στρατό οι εκμεταλλεύτριες τάξεις βασιζόμενες στα πολιτικά τους κόμματα προσπάθησαν να αποτρέψουν την δημιουργία του νέου σοσιαλιστικού συστήματος στις χώρες αυτές. Υπολόγισαν στο να διαταράξουν τις δημοκρατικές αλλαγές και να διατηρήσουν τον καπιταλισμό με τη βοήθεια αυτών των κομμάτων. Οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων επιζητούσαν δημαγωγικούς λόγους στο κοινοβούλιο να σπείρουν τη δυσπιστία στη δύναμη της εργατικής τάξης, δυσπιστία στα Κομμουνιστικά Κόμματα και τη Σοβιετικής Ένωσης. Η αστική τάξη επικεντρώθηκε στα μη-κομμουνιστικά κόμματα, στα τσιράκια του καπιταλισμού και του φασισμού, στους προδότες του λαού τους οποίους έσωσε από δίκαιη τιμωρία, και στους αντιδραστικούς κληρικούς. Για να οργανώσει την αντίσταση στο νέο σύστημα, η αστική τάξη σε όλες τις χώρες της λαϊκής δημοκρατίας στηρίχθηκε στη δεξιά πτέρυγα των Σοσιαλδημοκρατών, τους; δοκιμασμένους υπηρέτες οι του καπιταλισμού και προδότες των συμφερόντων της εργατικής τάξης.
Δεν υπάρχει ούτε μια λαϊκή δημοκρατία στην οποία η εγκληματική δραστηριότητα των αστικών πολιτικών κομμάτων δεν διεξάγεται κάτω από την ηγεσία των επιτιθέμενων ιμπεριαλιστών, των διπλωματικών τους οργάνων και των εκπροσώπων τους. Ήταν μόνο η παρουσία των σοβιετικών στρατευμάτων που στην αρχική φάση εμπόδισε την αστική τάξη στις Λαϊκές Δημοκρατίες να εξαπολύσει έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο με τη βοήθεια της ξένης ένοπλης επέμβασης, από την προσπάθεια για την αποκατάσταση της καπιταλιστικής κυριαρχίας με τη βία, ενάντια στη θέληση και τα συμφέροντα του λαού.
