Του Ανδρέα τα εγγόνια...

...η σαπίλα του ντουνιά.

Αυτό που στη "διάλεκτο" των διακοσίων της Καισαριανής, θα λέγαμε "σοσιαλφασίστες".

Γιατί στον τόπο μας η γλίτσα έχει όνομα και λέγεται ΠαΣοΚ. Το ΠαΣοΚ που καπηλεύτηκε αγώνες, συνθήματα και την Εαμογενή βάση, για να γίνει συνώνυμο της ενσωμάτωσης και του εκφυλισμού.
Κι ο κληρονόμος του ΠαΣοΚ (κι όχι του ΕΑΜ) έχει συγκεκριμένο όνομα: Σύριζα και "δεύτερη φορά αριστερά..."

Γιατί οι αυταπάτες μοιάζουν με όπιο, που αποκοιμίζει το λαό, και το καλλιεργούν συστηματικά οι δυνάμεις που ψάχνουν ένα καλό ΠαΣοΚ κι έναν μαλακό καπιταλισμό, που τον διαχωρίζουν από τη σκληρή και νεοφιλελεύθερη εκδοχή του.
Ούτε σκληρά, ούτε μαλακά...

Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους μπορεί να είναι κι από αίμα. Δεν είναι από την ντροπή των Συριζαίων, γιατί αυτοί δεν έχουν ίχνος τσίπα. Μόνο Τσίπρα -δεν κάνεις ούτε για ΠαΣοΚ. Πολιτικά -κι όχι μόνο- ανερυθρίαστοι...

Γι' αυτό έστειλαν τα (καταργημένα) ΜΑΤ να χτυπήσουν τους 150 διαδηλωτές (μα αριστεροί να χτυπάνε αριστερούς; Τι λέει να λέει για αυτό άραγε ο Βούλγαρης;).
Και ψέκασαν μια πυκνοκατοικημένη περιοχή με χημικά (για να αυξήσουν τους ψηφοφόρους των συμμάχων τους ΑΝΕΛ).
Κι έβαλαν λέει face control στις εισόδους του Σκοπευτηρίου, μη τυχόν ξεφύγει κανείς και χαλάσει τη φιέστα.

Μια φιέστα, με παχιά, αταξικά λόγια, όπως το "ουμανιστικό σύμβολο" και "τη δημοκρατία, που δεν είναι κάτι σημαντικό, είναι τα πάντα", στο φυλλάδιο του Σύριζα Καισαριανής (αυτοί γιατί υπάρχουν ακόμα;) που δεν είχε ούτε μια ξώφαλτση αναφορά στο ΚΚΕ και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, γιατί... "το Σκοπευτήριο δεν ανήκει ούτε στη Δεξιά ούτε στην Αριστερά, αλλά στον ελληνικό λαό. Γι' αυτό κι ο Τσίπρας στο λόγο του έβαλε στην ιστορία του λαού μας τις "ματωμένες κορφές του Γράμμου" δίπλα στα "χαμένα νιάτα της Κορέας" -όλα μαζί στο ίδιο τσουβάλι. Κι όταν αναφέρθηκε στους 200 της Καισαριανής, που "ήταν κομμουνιστές" (ευτυχώς μάθαμε και κάτι χτες) είπε ότι εκτελέστηκαν ως... "αντίποινα για τη δολοφονία ενός ναζί αξιωματικού από τον ΕΛΑΣ". Κι εσύ Αλέξη μου, γιατί θες να τιμήσεις δολοφόνους...;

Η καλή μέρα φάνηκε από την πρώτη αρχή στο αστικό.
-Συγνώμη μήπως ξέρετε πώς να πάμε στο Σκοπευτήριο;
μας ρώτησε μια καλοντυμένη μεσόκοπη -δε λέω κυράτσα, για να μη ρίξω το επίπεδο και τον πολιτικό πολιτισμό. Και για τον ίδιο λόγο δεν τη ρωτήσαμε αν πηγαίνει για εκτέλεση και καθαρό αέρα, μαζί με τους συντρόφους της -που αν όχι, θα έπρεπε.

Έπρεπε επίσης να τη στείλουμε στην αντι-συγκέντρωση, στην πλατεία, και να της πούμε ότι είναι προσυγκέντρωση για το Σκοπευτήριο, για να μπουν όλοι μαζί, με παλμό και συνθήματα (στο μπλοκ της ΛαΕ, θα σκόνταφτε και σε γνωστές φυσιογνωμίες). Αλλά ούτως ή άλλως στην ίδια στάση κατεβαίναμε όλοι, μπροστά στην εκκλησία. Κι όπως σχολούσε ένας γάμος (ή μήπως βαφτίσια;) κι έβλεπες και τους Συριζαίους να πηγαίνουν για πουρνάρια, με τα καλά τους για την περίσταση, δεν ήξερες αν ήταν στους καλεσμένους του μυστηρίου ή η αριστερά του σαλονιού.

Από την άλλη μεριά ήταν οι διαδηλωτές του εξωωκοινοβουλίου (και η ΛαΕ τυπικά τέτοια είναι). Επικεφαλής, ντουντουκιέρης ο καλλίφωνος Υπεραστικός, κι ένα πανό που έλεγε ότι η κυβέρνηση δεν έχει σχέση με την αριστερά και τους αγώνες της.

ΣΟΚ!!!

Αλήθεια Παύλο; Το ήξερες εσύ αυτό; Και γιατί μας το έκρυβες επιμελώς τόσα χρόνια; Γιατί συναντηθήκατε στο δημοψήφισμα κι ανάμεσα στις διπλές εκλογές του 12' με αυτόν τον πωλητή; (Αλέξη θυμήσου το χώμα που πουλάς, λευτέρωσε ο Άρης και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ) Γιατί στις εκλογές του 15' βλέπατε στροφή προς τα αριστερά στις διαθέσεις των ψηφοφόρων; Γιατί κατεβαίνατε στις -κατ' ουσίαν- φιλοκυβερνητικές συγκεντρώσεις το πρώτο "αναγνωριστικό" εξάμηνο της ΠΦΑ; Γιατί φωνάζετε "με την Αριστερά της ανατροπής", λες και υπάρχει κι άλλη, απλά λιγότερο συνεπής; Και θύμισέ μου, τι θέση είχατε πάρει το 15' στο δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών στην Καισαριανή, με το Σταμέλο κόντρα στο Συριζαίο; Θύμισέ μου, ποιος πανηγύριζε για την εκλογή του Πολάκη στα Σφακιά, που χτες σας άδειασε πανηγυρικά με το άθλιο ποστάρισμά του για την "κινητοποίηση" της Ανταρσυα (σε εισαγωγικά); Και η ΛαΕ τι ακριβώς κάνει δίπλα σας -και δίπλα στους άλλους, με δυο πόδια σε δυο βάρκες, όπου έχει οφίτσια, γιατί η καρέκλα είναι γλυκιά; Κι αυτή είναι αριστερή μέχρι αποδείξεως του εναντίου;

Κι η ανακοίνωση γιατί είναι γεμάτη λάθη και γράφει για "βάραβρη επίθεση" και το "υπερατμείο";
-Γιατί γράφτηκε στο πόδι, λίγο βιαστικά, για να είναι έτοιμη.

Κλείνει η "αριστερή" παρένθεση, αφήνοντας ανοιχτά ερωτήματα. Επιστρέφουμε στην αφήγηση με τα καλύτερα στιγμιότυπα από χτες.

-Ένας Συριζαίος στον κεντρικό δρόμο, άκουσε την πορεία και κάθισε να δει ποιο είναι, γιατί... "υποψιάζομαι προβοκάτσια". Είδες αντανακλαστικά περιφρούρησης η ροζ-μη-αριστερά; Ποιος να το 'λεγε.
Μα αυτά τα κάνουν οι "σταλινικοί". Εσείς τι έχετε να φοβηθείτε;

-Λίγο πιο κάτω μια ηλικιωμένη (είπαμε όχι κυράτσα, κρατάμε επίπεδο) έλεγε για το Σταμέλο το δήμαρχο: αυτός ο απαίσιος...
Σε αντίθεση με τον Αλέξη, που όπως λέει κι ο Ζαραλίκος: εμάς μπορεί να μη μας φαίνεται, αλλά για αρκετές γυναίκες, αυτό είναι Γκάβλας.

Ο... γκάβλας

-Σε κάποια φάση εμφανίστηκε κι ένα ελικόπτερο, για να θυμίσει ειρωνικά το σύνθημα για τη μαγική νύχτα στην Αργεντινή.
Να δούμε στο ελικόπτερο ποιος θα πρωτομπεί...

-Στην ατμόσφαιρα υπήρχε λίγο γηπεδικό άρωμα, λες και περιμέναμε το πούλμαν της αντίπαλης ομάδας, για να του πετάξουμε πέτρες. Αλλά η μόνη στιγμή που εκδηλώθηκε τέτοιο κλίμα ήταν ένα μεμονωμένο "Τσίπρα μπινέ, πουτάνας γιε". (Δεν είναι βρισιά, λογοτεχνική αναφορά στο Σαραμάγκου και την ιδιωτικοποίηση είναι).

-Κατά την πορεία, ένας φοιτητής που μοίραζε την ανακοίνωση, έσκιζε από τους τοίχους ό,τι αφίσες έβλεπε από το Φεστιβάλ Σπούτνικ, δείχνοντας υγιή αντιπασοκικά ανατανακλαστικά.
Αλλά για σταθείτε ρε παιδιά, γιατί τη σκίζετε; Αφού δε λέει τίποτα, ούτε όνομα, ούτε υπογραφή, ποιανού είναι η αφίσα και τη σκίζετε;

-Σε έναν τοίχο ήταν, απέναντι από την τοιχογραφία του Τσε, ήταν γραμμένο το σύνθημα: ΚΚΕ ισχυρό, έξω από τα δεσμά της ΕΕ και των μονοπωλίων. Ποιος να ξέρει από ποιο συνέδριο έχει μείνει εκεί...

-Αυτή τη φορά τα συνθήματα δεν είχαν καμία Βάρκιζα.
Ένας είναι ο δρόμος λαέ για να νικάς, ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Μελιγαλάς.
Και ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, ΟΠΛΑ, ΔΣΕ, πάρε την κατάσταση στα χέρια σου λαέ.
Ενώ λίγο μετά έπιασαν και το
Ούτε σε ξερονήσια, ούτε σε φυλακές, ποτέ τους δε λυγίσανε οι κομμουνιστές.
Την ίδια στιγμή, στο Σκοπευτήριο, έφταναν μόνο μέχρι το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Αντίσταση. Κι ο ΔΣΕ; Ο Μελιγαλάς; Η ΟΠΛΑ έστω, που ήταν το τιμωρό χέρι του λαού; Γιατί δε ρωτάτε το Χανδρινό να σας τα πει;

-Η πορεία έκανε ένα ένα πάνω-κάτω στην Εθνικής Αντιστάσεως κι έστριψε στην Πανιωνίου, για να γίνει της Σμύρνης, στη συμβολή με τη Χρυσοστόμου Σμύρνης, όπου περίμεναν παραταγμένα τα ΜΑΤ. Κι όταν κάποιος βάρεσε ένα ΣΤΟΠ της τροχαίας με το χέρι του, άρχισε (σαν έτοιμο από καιρό, σα θαρραλέο) το ψέκασμα στο ψαχνό, εξ επαφής.

-Το μπλοκ ανασυντάχθηκε κι άρχισε να τραγουδάει "πότε θα κάνει ξαστεριά". Ένας ΛαΕτζής έπιασε να πει "με το ντουφέκι μου στον ώμο" (σιγά ρε φίλε κι εσύ, μη σκίσεις κάνα μνημόνιο) αλλά δεν τον ακολούθησαν και το άφησε στη μέση.
Μετά έπιασαν το "βροντάει ο Όλυμπος, αστράφτει η Γκιώνα". Και σταμάτησαν σε μια στροφή για να τονίσουν με νόημα.
Σπάμε την άτιμη την αλυσίδα.
Ναι αλλά δεν την έσπασαν. Κι η mariori λέει ότι εμείς θα τη σπάγαμε σίγουρα, αλλά δεν ήμασταν. Την επόμενη φορά...

Από το σπασμένο παράθυρο

-Και για όσους νομίζουν πως (ω με συγχωρείτε) ήταν τυχαίο, μεμονωμένο περιστατικό, ήρθε σήμερα το ξύλο και τα χημικά στους συνταξιούχους, για να το σιγουρέψει. Φαντάσου και να μην (έλεγε πως θα) καταργούσε τα ΜΑΤ ο Σύριζα τι θα γινόταν. Κι ο Τσίπρας να ζητάει εξοργισμένος εξηγήσεις για όλα αυτά. Μα ποιος κυβερνάει αυτό το κράτος Αλέξη; Του Ανδρέα τα εγγόνια, η σαπίλα του ντουνιά;

ΠΑΜΕ Μαξίμου

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Κι έγινε θέμα συζήτησης σε όλα τα πηγαδάκια και είδηση σε όλα τα πρωινά ενημερωτικά. Καμιά εκατοστή μέλη του ΠΑΜΕ κατάφεραν να παρακάμψουν τον αστυνομικό κλοιό του Μαξίμου και να συγκεντρωθούν μπροστά στο Μαξίμου για να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους στο νόμο-λαιμητόμο  του ασφαλιστικού, που ετοιμάζεται να φέρει η κυβέρνηση.

Οι (όχι και τόσο) παλιότεροι ανέσυραν από τη μνήμη τους την προηγούμενη φορά, όταν μικρές παρέες συνταξιούχων και σφοι, που παρίσταναν τα ζευγαράκια, βγήκαν τη συνεννοημένη ώρα από τον Εθνικό Κήπο και σχημάτισαν μια μικρή διαδήλωση μπροστά στο Μαξίμου. Έκτοτε οι κρατούντες έχουν κλειδωμένη τη συγκεκριμένη έξοδο, για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο.

Αυτή τη φορά, το τέχνασμα ήταν διαφορετικό και περιείχε ένα είδος κινηματικού τουρισμού, καθώς η διάβαση μπροστά από το πρωθυπουργικό μέγαρο επιτρέπεται μόνο σε τουριστικά λεωφορεία. Έτσι οι σφοι κατάφεραν να ξεγελάσουν τα λαγωνικά που φυλάνε τα αφεντικά τους, παριστάνοντας τους τουρίστες. Αλλά ο πρωθυπουργός δεν εκτίμησε την επίσκεψή τους, για να βγει να τους προϋπαντήσει και να βγάλουν μια ομαδική σέλφι, για ενθύμιο.

Σπαράζω μέσα μου, για την ενότητα της Αριστεράς και τον αδιόρθωτο σεχταρισμό του πρωθυπουργού, που απομονώθηκε από τις μάζες και δεν υπηρετεί αυτή την ιερή υπόθεση με τη στάση του. Εκτός κι αν ήθελε μια αριστερή, κυβερνητική συνεργασία, για να συνδιαμορφώσουμε μαζί του το τρίτο μνημόνιο και να αποφύγει ακριβώς τέτοιες κινηματικές... εξαλλοσύνες! Αλλά αδυνατώ να πιστέψω κάτι τέτοιο για τον Αλέξη, που είναι τόσο καλό, συμπαθητικό παιδί και διαπραγματευόταν επί 17 ολόκληρες (να είναι οι) ώρες (του).

Οι υπόλοιποι συγκεντρωθήκαμε στο προκαθορισμένο ραντεβού στο Υπουργείο Εργασίας, όπου ήταν κι οι πενταμηνίτες με τις σκηνές τους, που βρίσκονται σε κινητοποίηση αυτό το διάστημα. Απλήρωτη εργασία, πεντάμηνα παντού, αυτή είναι η σαπίλα του καπιταλισμού.
Αλλά μπάστα παιδιά, μη λέτε 'καπιταλισμός' γιατί τρομάζουν οι μάζες και φεύγουν. Να μιλάμε απλά και κωδικοποιημένα, όπως ο Γκράμσι στα τετράδια της φυλακής, για να ξεγελάσει τη λογοκρισία της, ή όπως η σημερινή κυβέρνηση, για να κοροϊδεύει το λαό.

Ο κόσμος πρέπει να ήταν γύρω στις τρεις χιλιάδες, πάρα πολύς για το εργάσιμο της ώρας και της μέρας. Αν μάζευε η ΓΣΕΕ πχ τόσο στις απεργιακές της συγκεντρώσεις, θα έβγαζε πανηγυρική ανακοίνωση. Εξάλλου για αυτούς κι η απεργία εργάσιμη είναι. Ποιον πείθουν δηλ να απεργήσει, για να το φέρουν και στη συγκέντρωσή τους;

Τον τόνο τον έδιναν οι συνταξιούχοι κι οι μαζικές οργανώσεις τους, αλλά υπήρχε κόσμος κάθε ηλικίας, και το κεντρικό πανό στην κεφαλή το κρατούσαν νεολαίοι, για να σπάσει αυτή η παγιωμένη στρεβλή αντίληψη πως το ασφαλιστικό αφορά μόνο τους ηλικιωμένους -οι άλλοι έτσι κι αλλιώς, δε θα δούνε ποτέ σύνταξη.

Φτάνουμε στα λουλουδάδικα, όπου μας περιμένουν για την υποδοχή οι πρώτες κλούβες. Ο Πέρρος τους εξηγεί ότι δεν ήταν ανάγκη και καλεί τις αρχές να αποσύρουν τα ΜΑΤ, γιατί η πορεία θα κατευθυνθεί ούτως ή άλλως προς το Μαξίμου. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι αιφνιδιάστηκε ή ότι δεν είχε προειδοποιηθεί. Όπως ούτε και εμείς εξάλλου δε διατηρούσαμε το δικαίωμα στην έκπληξη για τη δική τους αντίδραση και τα δακρυγόνα σε άμαχους διαδηλωτές και συνταξιούχους.

Κάποτε βέβαια ο Σύριζα, ως αντιπολίτευση, αγανακτούσε με τα δακρυγόνα που σημάδευαν τον 90χρονο (και βάλε) Γλέζο, μαζί με άλλους διαδηλωτές. Έκτοτε όμως έχουν αλλάξει πολλά. Αυτά είναι αλλιώτικα χημικά που μοσχομυρίζουν, όπως πχ το αριστερό κόψιμο των συντάξεων που είναι καλύτερο από τα προηγούμενα 11 και το αριστερό μνημόνιο, που δεν είναι σαν τα άλλα μνημονιακά σκατά. Όσο για το Γλέζο, πλέον θεωρείται ένας αλλοπαρμένος γέρος, που τολμάει μες στην παραφροσύνη του να εναντιώνεται στις βουλές της κυβέρνησης και ενός τόσο σοφού ηγέτη.

Το σκηνικό ήταν σχεδόν κινηματογραφικό. Από τα μεγάφωνα έπαιζε Θεοδωράκης και μετά Ξυλούρης. Έχει η πλάση κοκκινίσει (είτε από ζωή είτε από θάνατο) άλλος ήλιος έχει βγει (ροζ, χωρίς τις ακτίνες του ΠαΣοΚ). Και στο φινάλε Κατσιμιχαίοι, ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά.
Κι ύστερα σιωπή, πριν την καταιγίδα: ντου-κρότοι-ελιγμός.
Ο αστυνομικός κλοιός της αριστερής κυβέρνησης σπάει από τα δεξιά στα Λουλουδάδικα κι οι Ματατζήδες τρέχουν να στήσουν νέο μπλόκο πιο κάτω, που θα μπορούσε να είναι και της Κοκκινιάς, έτσι κατακόκκινη και φιλεργατική, που είναι η κυβέρνησή μας.

Το βαθύ κυβερνητικό τουίτερ αγανακτεί με την κόκκινη προπαγάνδα για Ματ και χημικά. Προφανώς κάτι κεφάλια άνοιξαν μόνα τους και λούστηκαν με κέτσαπ, τα δακρυγόνα δεν άντεξαν στη συγκίνηση κι έσκασαν από μόνα τους κι αυτά, οι τόσοι Μπαλούρδοι ήταν κομπάρσοι της Ελληνοφρένειας και οι κλούβες ενώθηκαν αυθόρμητα σε αλυσίδες, μόλις μας είδαν, για να μας προϋπαντήσουν με αγωνιστικό φρόνημα.

Φτάσαμε στη στροφή του Μαξίμου (προς τα δεξιά), όπου υπήρχε διπλή, ενισχυμένη στρώση με κλούβες κι απορούσαμε τι ακριβώς έχει να φοβηθεί μια τόσο δημοφιλής και φιλολαϊκή κυβέρνηση, για να κρύβεται πίσω από τους Πραιτωριανούς της. Ενώ ακούγαμε πίσω τους τα συνθήματα των συντρόφων που βρίσκονταν ακριβώς μπροστά στο Μαξίμου. Τους περιμέναμε να κάνουν τον κύκλο από την πίσω πλευρά και ενωθήκαμε με αγκαλιές, συνθήματα και χειροκροτήματα, για να αποχωρήσουμε λίγο αργότερα, με τιμητική συνοδεία τα ΜΑΤ, από τα πλάγια.

Η τάξη έχει αποκατασταθεί στο σάπιο βασίλειο της Δανιμαρκίας του νότου και η Σκωμπία επιστρέφει σιγά-σιγά στους κανονικούς της ρυθμούς. Μέχρι την επόμενη απεργία...