Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2016

Σημειωματάριο

Μπορεί αυτή τη Δευτέρα να μη βγήκε αποδελτίωση με καλτ ή/και αξιόλογα κείμενα του Σαββατοκύριακου, αλλά μπορούμε να κάνουμε ένα αντίστοιχο μεσοβδόμαδο κείμενο, για να συγκεντρώσουμε μερικά μικρά κι ενδιαφέροντα κείμενα-γεγονότα-ντοκουμέντα-στοιχεία.

Πχ μια μουσμουλιά του Καρτερού, που έχει εξελιχθεί σε μέγιστο μουσμουλιάρη από τότε που ο Σύριζα έπαψε να είναι Three and the Koukos Band (εκλογικά, γιατί στο δρόμο πάλι τόσοι είναι και ευτυχώς έγιναν κυβέρνηση και βγήκαν από την υποχρέωση και την αγγαρεία) και γράφει για την... Tsipras Band, ελπίζω όχι με αγγλικό στίχο, για να μην εκτεθεί ο πρόεδρος, που έχει διαλέξει προ πολλού από ποια ταξική μπάντα στέκεται, και τη χαοτική μελωδία που παράγει.
Ο Τσίπρας με τα φωνητικά του, ο Τσακαλώτος με το μπάσο του, ο Σκουρλέτης με τα ηλεκτρικά του, ο Φίλης με τα πλήκτρα του, ο Πολάκης με τα κρουστά του, ο Ξανθός με την τρομπέτα του, o Παππάς με τα ντραμς του. Κι ο Δραγασάκης, όπως πάντα, mister tambourine man.
Και να προσθέσουμε σε αυτό το σημείο πως "φα δίεση ο Φιόγκος κι ο Ρούχλας είναι λα, ο Σεβαστιανός (-Χαϊκάλης - ΑΝΕΛ -σύμμαχος) διηγείται στη γραμμή του σι και στο μι τραγουδάει παραμύθια η Μελιά.
Ή μήπως είμαστε... ή μήπως είμαστε τρελοί παραμυθάδες;

Το επιμύθιο από όλα αυτά μικρή Παρασκευούλα είναι πως μην ψάχνεις πια αλλού, εδώ είναι το μνημόνιο και το ενιαίο πολιτικό κέντρο κόμματος-κυβέρνησης, γιατί τον εξέλεξαν και με ποσοστό 93%, που δείχνει μια δημοκρατική ποιότητα και το δικαίωμα στην αμφιβολία, σε αντίθεση με τους παλαιοημερολογίτες σταλινικούς.

Που κι αυτοί γύρω στο 7% είναι, σύμφωνα με μια έρευνα που έγινε για λογαριασμό του "Ιδρύματος για τη μνήμη των θυμάτων του κομμουνισμού", στις ΗΠΑ. Αλλά οι -ας τους πούμε- λενινιστές είναι ελαφρώς περισσότεροι κι ακόμα περισσότεροι είναι οι μαρξιστές και οι γκεβαρικοί (σε αντίθεση με τους μαοϊκούς). Ο Στάλιν πάντως συγκεντρώνει με διαφορά το μεγαλύτερο ποσοστό αρνητικών γνωμών κι αυτό από μόνο του δείχνει πως είναι ο καταλληλότερος να "τους γ...*%#/>" (να αυξήσει τα "θύματα του κομμουνισμού" εννοώ).


Όσο για το 7% που θεωρούν πως ο κομμουνισμός ουδέποτε ήταν πρόβλημα (παλιό ή σύγχρονο) για τον κόσμο, είναι σύντροφοί μας ή στενές επιρροές μας, για τα δεδομένα των ΗΠΑ και το ασφυκτικό πλαίσιο ελέγχου και χειραγώγησης της κοινής γνώμης (ας χρησιμοποιήσουμε συμβατικά αυτόν τον όρο). Η οποία έχει ένα μεγάλο ποσοστό θετικών απόψεων για το σοσιαλισμό (κι αρκετές αμφιβολίες για τον καπιταλισμό) αλλά αυτό μπορεί να συμβαίνει γιατί θεωρεί σοσιαλιστές τον Ομπάμα και την Χίλαρι (καλά, για το Σάντερς δεν το συζητάμε καν). Εντάξει, εδώ κάποιοι θεωρούν ακόμα αριστερό τον Τσίπρα, που μας κάνει Λαϊκή Δημοκρατία, Σοβιετία και δε συμμαζεύεται. Συνεπώς, γιατί να μας παραξενέψει αυτό;
Αλλά το πιο ενδιαφέρον εύρημα όμως είναι ότι ακόμα κι όσοι θεωρούν τον κομμουνισμό πρόβλημα, δεν πιστεύουν πως αφορά στενά τον 20ό αιώνα και δεν πρόκειται να μας ξαναπασχολήσει ποτέ.

Το ευχάριστο λοιπόν (που όμως δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμα) είναι πως λίγο πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου μπορεί να μας επισκεφτεί ένας (ακόμα) σοσιαλιστής, ο Αμερικανός πρόεδρος Ομπάμα, για να δοκιμάσει τα αντι-ιμπεριαλιστικά αντανακλαστικά μας και να ξαναζήσουμε (εύχομαι) ημέρες 99'. Κι αν τότε ο (επίσης σοσιαλιστής) Κλίντον είχε ζητήσει από τον ελληνικό λαό για την επταετία της χούντας, τώρα οι Συριζαίοι -που δεν αναφέρουν καν τον αμερικάνικο παράγοντα στις τελευταίες επετειακές ανακοινώσεις τους- μπορεί να πείσουν τον φίλο Ομπάμα να έρθει αυτοπροσώπως και να καταθέσει στεφάνι στο Πολυτεχνείο -όπου θα εγκαινιάζονται οι τριήμερες εορταστικές εκδηλώσεις- μαζί με τον Τσίπρα.
Το ζήτημα είναι ότι κάτι έχει πάθει το αρχείο του Ριζοσπάστη κι όλα σχεδόν τα φύλλα εκείνου του Φθινοπώρου εμφανίζονται χωρίς τις πρώτες σελίδες (που έχουν και το ζουμί για τις πορείες και τα γεγονότα).

Στα κορυφαία στιγμιότυπα της χτεσινής ημέρας ανήκει και το "ερωτικό καβγαδάκι" στην εξεταστική επιτροπή μεταξύ Κασιδιάρη και Θέμου Αναστασιάδη, με το πρώτο σίχαμα να κάνει σκηνή γιατί δεν τους προβάλλει πια το Πρώτο Θέμα (με αξιόπιστα ρεπορτάζ για τις γιαγιάδες που περνάνε απέναντι, κτλ) και το δεύτερο να του υπόσχεται πως θα επανορθώσει. Η αγάπη όλα τα νικά και καταλήγει σε... αγκαλίτσες και φιδάκια, όπως θα έλεγε κι ο Ζάχαρης.

Εκτός από τα δύο πολύ ενδιαφέροντα βιντέακια (στα οποία παρέπεμπε ένας σχολιαστής χτες) από το μακρινό 93', που όλα τα 'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η αντεπανάσταση, χτες διαδόθηκε αρκετά στο διαδίκτυο ένα άλλο οπτικό ντοκουμέντο, που είχε κυκλοφορήσει τον (σημαδιακό) Ιούλη του 15', με την αποφυλάκιση των στελεχών του παράνομου κλιμακίου του ΚΚΕ και της ΚΝΕ που συνέλαβε και βασάνισε η χούντα (υπάρχει κι ένα ενδιαφέρον βιβλίο για "τα παιδιά του Φλεβάρη" που εξετάζει το θέμα, αλλά τα βιβλία δυστυχώς δε γίνονται ποτέ viral).


Σε αυτό το βίντεο λοιπόν σκοντάφτουμε σε πολλές γνωστές φυσιογνωμίες, από τον Κάππο έως τον Φαράκο, αλλά αυτούς που τρομάζει να γνωρίσει κανείς (γιατί η εμφάνιση έχει αλλάξει εντυπωσιακά στο πέρασμα του χρόνου) είναι η Βαλαβάνη (στο βίντεο αναφέρεται λανθασμένα -ή μήπως προφητικά;- πως δεν ήταν κομμουνίστρια, ή ότι δε συνελήφθη για αυτό) και ο Δημήτρης Γόντικας με τη μικρή, σεμνή αφάνα.

-Στο μέτωπο των πλειστηριασμών με τις "οργισμένες Τετάρτες", οι συμβολαιογράφοι κάνουν αποχή, επομένως η κινητοποίηση των λαϊκών επιτροπών δεν έγινε στα δικαστήρια, αλλά σε μια εφορία στην Αντιγονιδών (Ε' ΔΟΥ). Οπότε δεν υπήρχε "καπέλωμα" ούτε "ηχηρή, εκκωφαντική απουσία" κι άλλα τέτοια χαριτωμένα, κι αναμένουμε με αγωνία στην οθόνη μας τη γραμμή που θα πάρουν τα τρολ για το επόμενό τους χτύπημα.

-Κλείνουμε με τις σχέσεις της ΔΦΑ με το "παλιό, καλό Μέγκα" και τις κωμικές του σειρές, καθώς έχει αναδείξει τη Ζανέτ Τσίπρα στη νέα ΚΕ, αφενός γιατί χτυπά την οικογενειοκρατία και αφετέρου ως φόρο τιμής στη Ζανέτ-Βάσια Τριφύλλη από τους Αυθαίρετους. Ενώ βόλεψε στο Υπερταμείο (για τις ΔΕΚΟ) την Όλγα Χαρίτου, ως φόρο τιμής στις τρεις Χάριτες και την Άννα Παναγιωτοπούλου.
Αλλά να 'ταν αυτό το πρόβλημα...

Έχω την αίσθηση (που τείνει στη βεβαιότητα) πως κάτι έχω ξεχάσει, αλλά για αυτό υπάρχουν και τα υστερόγραφα -και τα σχόλια της βάσης του μπλοκ.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Βέβαια το τι καταλαβαίνει ο κόσμος με την λέξη κομμουνισμος δεν είναι αμερικανικό φαινομενο. Τον ομπαμα οι αντίστοιχοι δεξιοί στην αμερικη τον θεωρούν κομμουνιστη επειδή εδωσε περίθαλψη σε ένα μέρος του πληθυσμού. Στην ελλαδα ο μέσος έλληνας πιστεύει οτι κομμουνισμος είναι να ειναι όλα κρατικά. Έχω συναντήσει κ ορισμένα διαμάντια στην κνε που το πίστευαν.
Χαμόγελο

Ανώνυμος είπε...

Την έρευνα αυτή στην αμερική την έκανε το παρακάτω ευαγές ίδρυμα:

http://victimsofcommunism.org/

Φυσικά δεν έχω καμία αυταπάτη για τις απόψεις του μέσου αμερικάνου και τους τόνους πολιτικής βλακείας που έχουν μπει στο κεφάλι του, αλλά έχω την εντύπωση πως σε αξιοπιστία η έρευνα παίζει να είναι ανάλογη της αξιοπιστίας των μουρουτοτρόλλ σε αυτό το θέμα (και αρκετά κοντά σε αυτή των συριζοτρόλλ και του ευρύτερου αριστεροχωρίου -- σε θέση βασικού τα φρικιά). Και δεν εννοώ εδώ ότι τα πράγματα είναι απαραιτήτως καλύτερα και το κρύβουν, καθώς πολλές φορές σε τέτοιες περιστάσεις έχουν συμφέρον από το να διατηρείται ένας μπαμπούλας, που εξασφαλίζει και την ευημερία τέτοιων ιδρυμάτων.

Ijon Tichy

ΥΓ1: Στην σελίδα οι ιστορίες από την Καμπότζη των ερυθρών χμερ δίνουν και παίρνουν. Ήταν προφανώς κομμουνιστές κι αυτοί. Ποιός είπαμε ότι τους στήριξε οικονομικά και ποιοί ήταν αυτοί που παρενέβησαν και τους τέλειωσαν από την εξουσία; Ε, ντάξει τώρα παλιές ιστορίες, που να θυμόμαστε κτλ.

ΥΓ2: Δείγμα πολιτικής βλακείας για την Συρία:

https://www.thenation.com/article/the-debate-over-syria-has-reached-a-dead-end/

Ξεκινάς ξύνοντας το κεφάλι σου για το debate που λαμβάνει χώρα στον δυτικό κόσμο για την συρία. Λες ποιό ακριβώς είναι αυτό; Μετά διαβάζεις ότι κάποιοι παίρνουν το μέρος της Ρωσίας γιατί λένε ότι δεν είναι ιμπεριαλιστική. Λες, ώπα, τους ατσάλινους διαβάζουν στο Nation. Μετά όμως πας παρακάτω, διαβάζεις για τον κακό Ασάντ που πρέπει να φύγει έτσι κι αλλιώς γιατί καταπιέζει δεκαετίες τώρα τον συριακό λαό. Ντάξ, αμερικάνοι ατσάλινοι, μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Συνεχίζεις, και καταλαβαίνεις ότι το πρότζεκτ "οικοπεδοποίηση της μέσης ανατολής" πρέπει να συνεχίσει πάση θυσία, γιατί έτσι ξέρω γω, η δημοκρατία δεν έχει φτάσει παντού εκεί, άντε μέχρι σαουδική αραβία και κατάρ. Αυτά από την αμερικάνικη αριστερά (το 7% της έρευνας ελπίζω να σεχταρίζει και να τους έχει χεσμένους αυτούς τους αριστερούς).

ΥΓ3: Ο Ομπάμα θεωρείται ο καλυτερότερος κι ο καταλληλότερος τώρα που οι άλλοι δύο τσακώνονται για το ποιός έχει πιο χαμηλή χοληστερίνη και για το ποιός είναι πιο βαγγέλας (α ρε μεϊμάρ θεσμικέ, άνετα πήγαινες για πλανητάρχης, να έβαζες και τον μπουγά αντιπρόεδρο). Το ότι στα της εξωτερικής πολιτικής είναι γεράκι σαν όλους τους προηγούμενους και έχει πάει κι ένα βήμα παραπέρα ακολουθώντας εντελώς ρηγκανική πολιτική στηρίζοντας τζιχαντιστές και φασίστες, το ότι στα εσωτερικά η οικονομία είναι απλώς στον αυτόματο και δεν έχει πάρει ούτε ημίμετρα για βελτιώσεις τον τομέα της κοινωνικής πολιτικής (αφήνουμε στην άκρη την 1 δολοφονία μαύρου ανά βδομάδα) και χίλια δυο άλλα δεν συζητιούνται καν. Είναι και το PR που έχει, μιας και παίζει τον γούτσου γούτσου κουλ τύπο σε ό,τι πρωινάδικο υπάρχει (όταν με το καλό έρθει ελλάδα ίσως πάει μενεγάκη να μαγειρέψει), γιατί δεν ξέρω αν σας το είπα, είναι πολύ κουλ. Αλλά φασίστας δεν είναι πάντως, το είπε ο ανδρουλιδάκης της ροσινάντε, να μην σκούζετε λοιπόν όλοι εσείς οι γουάιτ πρίβιλετζ τύποι...

Ανώνυμος είπε...

Ζανέτ Τουρλουφιδου Χατζηγιώργη, που τη θυμήθηκες απαιχτε !! Γιάννης Ν.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Γιάννη, νομίζω πως όλος ο κόσμος (που λέει ο λόγος) σε αυτή τη γενιά, κάνει τον ίδιο περίπου συνειρμό. Άτιμα βιώματα, άτιμη ιδιωτική τηλεόραση...

Rocean είπε...

Για το αρχείο του Ριζοσπάστη του Φθινόπωρου του '99, αν θυμάμαι καλά ήτανε το... στάδιο περάσματος από τον Περισσό στο Κρυονέρι. Οπότε δεν λειτουργούσανε όλα στο 100%...