Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

Το όνομά μας είναι η ψυχή μας

Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Κι αυτό είναι κάτι που το έχουν μάθει από πρώτο χέρι με οδυνηρό τρόπο οι κομμουνιστές, βλέποντας πολλά κκ να μεταλλάσσονται σε μια νύχτα και να απαρνούνται το παρελθόν τους, κρατώντας ως ευφημισμό το όνομα χωρίς την χάρη. Όπως απαντούσε και ο ανδρέας στο νονό, σε ένα παλιό σκετσάκι του χάρρυ κλυνν: -με το σοσιαλισμό καμία σχέση; Όχι, όχι… απλή συνωνυμία!

Κι ίσως τελικά να είχαν πιο τίμια στάση –μες στην ατιμία τους- όσοι δε συνέχισαν να δηλώνουν κάτι που δεν ήταν και δεν το πίστευαν πια. Αν και οι περισσότεροι κράτησαν ως παράσημο τον τίτλο του πρώην κομμουνιστή για να τον εξαργυρώσουν, να έχουν διεισδυτικότητα στο αριστερό ακροατήριο και απτή αξία χρήσης για τους αστούς εργοδότες τους.

Από την άλλη όμως είναι βέβαιο πως αν είσαι παπάς α. με την αράδα σου θα πας και β. οπωσδήποτε θα φοράς ράσα, ώστε η μορφή να συμβαδίζει με το περιεχόμενο. Το θέμα είναι τι ράσο διαλέγουμε να φορέσουμε και τι όνομα πιστεύουμε πως ταιριάζει στο παιδί μας ή το πολιτικό μας τέκνο (βλέπε εδώ και μια παλιότερη ανάρτηση με αντίστοιχο περιεχόμενο και τον ίδιο τίτλο, πριν τα ανορθόγραφα βαφτίσια της ανταρσύα).

Ας δούμε πώς μπορεί να επηρεάσει ένα παιδί το όνομα που θα του διαλέξουν οι γονείς ή ο νονός του. Αν είσαι βασίλης πχ, μπορείς να χαίρεσαι που είσαι συνονόματος με το βασίλη ζούμε για να σε ακούμε στα παλιά σου παπακωνσταντίνου, το βιρτουόζο της μπάλας χατζηπαναγή –ή βάσια, όπως ήταν το ρώσικο χαϊδευτικό του- και τον ένα και μοναδικό στο είδος του βασίλη ραφαηλίδη. Ή ακόμα να ταυτιστείς με την ιστορία του ήρωα του στάλινγκραντ βασίλι ζάιτσεφ.

Υποψιάζεσαι βέβαια πως η ρίζα του ονόματος πρέπει κατά βάθος να συνδέεται με το παλάτι και το βασιλιά, αλλά αυτό ακούγεται ακόμα πιο έντονα κι άσχημα στις βασιλικές ή ακόμα χειρότερα στην κόρη της αλέκας, τη βασιλεία, που κάθε άλλο παρά όνομα και πράγμα είναι, αν σκεφτεί κανείς τις ρίζες της και τη συνονόματη γιαγιά της που επί… βασιλείας ήταν εξόριστη στην κίμωλο.

Αν λέγεσαι μάρκος, σκέφτεσαι πως ανήκεις στην ίδια συνομοταξία με κορυφαίες προσωπικότητες, σαν το βαμβακάρη, το βαφειάδη –αν κι αυτός λάκισε νωρίς-, παλιότερα τον μπότσαρη, από τους ξένους το βαν μπάστεν, ε και το σεφερλή από τους «κωμικούς», αλλά αυτό μάλλον προσπαθείς να το ξεχάσεις.

Αν πάλι είσαι λεωνίδας, μπορείς να ταυτιστείς με το λέο μέσι (αν και προέρχεται από το λιονέλ), με το λάιονελ από τους θάντερκατς (με την ίδια λαθροχειρία), το λεωνίδα με τους τριακόσιους από την αρχαιότητα ή αυτόν με τους τριακόσιους οπαδούς και τη φυσαρμόνικα από τους πιο σύγχρονους, αν έχεις ανανεωτικά γούστα.

Πιο ιντριγκαδόρικους συνειρμούς όμως προκαλεί το όνομα «αλέξανδρος» και τα διάφορα χαϊδευτικά του. Από την αλέκα και τον μελλοκυβερνήτη αλέξη που πήρε το δαχτυλίδι από τον αλέκο, ως το μεγαλέξανδρο, τον αλέκο αλεξανδράκη και το δίδυμο κούγια-λικουρέζου από τους δικηγόρους.

Αν πάντως οι γονείς του παιδιού είναι δικοί μας και θέλουν ένα στρατευμένο όνομα για το αγόρι τους, η πιο συχνή επιλογή είναι το «άρης» προς τιμήν του βελουχιώτη κι από κοντά ακολουθεί το «νίκος» (προς τιμήν του ζαχαριάδη, του μπελογιάννη ή και του πλουμπίδη ακόμα) που παραπέμπει ευθέως στη νίκη του λαού (νικόλαος). Εκτός κι αν έχουμε πέσει σε αρειανό μπασκετικό πατέρα που ήθελε να τιμήσει την ομάδα του και τον γκάλη.
Σε κάθε περίπτωση βέβαια, το παιδί μπορεί να αποστατήσει και να μη γίνει ούτε κομμουνιστής ούτε αρειανός. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι κι ο λαοκράτης χαλβατζής, ο πασόκος αδελφός του σπύρου, που δέχεται αλλεπάλληλα οικογενειακά χτυπήματα από τη μοίρα.

Μπορούμε επίσης να συναντήσουμε (ιω)σήφηδες και βλαδίμηρους προς τιμήν τους στάλιν και του λένιν –εκτός από τους κρητικούς, που είναι πάππου προς πάππο πασοκτζήδες κι άντε το πολύ-πολύ να ροδίσουν λίγο. Και λιγότερο συχνά κάρολους (όπως το γιο του ρούση) και φρειδερίκους, προς τιμήν των κλασικών.

Στα γυναικεία ονόματα δεσπόζει νομίζω το «ρόζα» από την πολωνή επαναστάτρια κι ακολουθεί το «ηλέκτρα» προς τιμήν της αποστόλου με το μαρτυρικό θάνατο επί κατοχής. Πέρα από τα διάφορα εαμικά ονόματα (λαοκρατία, ελευθερία, κτλ) στη μεταπολεμική περίοδο ήταν πολύ δημοφιλές και το «ειρήνη» που έφτασε μαζί με το φιλειρηνικό κίνημα στο απόγειό του στα χρόνια της μεταπολίτευσης και του μπρέζνιεφ.

Στη λέσβο κυρίως –αλλά και σε άλλα μέρη- απαντάται συχνά και το «μοσχούλα» για την πρωτεύουσα της επανάστασης με την κόκκινη πλατεία, ενώ πιο σπάνια βρίσκουμε και το όνομα "σοβιετία". Κι αν αυτό φαίνεται κάπως γραφικό σήμερα σε κάποιους, ας συνεκτιμήσουν το γεγονός πως στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού υπήρχαν μερικές ακόμα πιο «ακραίες» επιλογές.

Ο σοβιετικός κυριούλης μας είχε πει πχ πως ο ρώσικος λαός εξέφραζε τον αυθόρμητο ενθουσιασμό του για τα τεχνολογικά επιτεύγματα των πρώτων χρόνων της επανάστασης με αντίστοιχα ονόματα για τα νεογέννητα μωρά εκείνης της περιόδου. Κι έτσι μπορούσε να συναντήσει κανείς το γυναικείο όνομα «αποχέτευση», που ήταν πολύ σπουδαία κατάκτηση για την εποχή.
Επίσης μια φίλη μου διηγούταν πως στην τάξη της μετά τις ανατροπές είχαν ένα συμμαθητή από την αλβανία με το όνομα μαρινγκλεν (marenglen) που δεν ήταν κάποια περίεργη παραφθορά του δικού μας «μαριλένα» αλλά προερχόταν από τις αρχικές συλλαβές των τριών κλασικών: μαρξ-ένγκελς-λένιν, και την πρωτότυπη σύνθεσή τους, τρία σε ένα.

Τις τελευταίες δεκαετίες πάντως υπάρχει μια γενικευμένη τάση επιστροφής σε γυναικεία ονόματα της αρχαιότητας. Κι έτσι δίπλα στην ηλέκτρα βλέπει συχνά κανείς σήμερα τη «δάφνη» και την «άρτεμη». Αυτό το είχε περιγράψει πολύ γλαφυρά ο (χυδαία αντιδραστικός κατά τα άλλα) πανούτσος για τις νεφέλες και τις δανάες του σύριζα, που συγκρούονται με τους λιάκους και τις μαρίες της χρυσής αυγής.
Πέρα από την χοντροκομμένη σχηματική γενίκευση του πανούτσου, που χαρίζει συλλήβδην τα λαϊκά ονόματα στους χρυσαυγίτες, υπάρχει μια βάση για την «ψαγμένη» και κουλτουριάρα αριστερά των σαλονιών και της προόδου. Κι αυτό μπορεί να το βρει κανείς πχ σε ένα φοιτητικό σύλλογο αρχιτεκτόνων, όπου πέρα από τα πολύχρωμα σαλβάρια και τη μεταφορά του ξιπόλητου τάγματος της κατοχής στα σημερινά δεδομένα, τα ονόματα που ακούει συνήθως κανείς κυμαίνονται από το «ερνεστίνα» μέχρι το «γιασμίνα» και πάει λέγοντας.
Σε βαθμό που να αρχίσει να νιώθει μειονεκτικά, αν το δικό του όνομα είναι τελείως κοινότυπο.

Παρακάμπτουμε σκόπιμα τα βαφτίσια κατοικίδιων ζώων και κομματόσκυλων του κινήματος (σαν το λουκάνικο και τον κανέλλο) για να κλείσουμε την ανάρτηση με μια μικρή αναφορά στα ονόματα των άψυχων φορέων κι οργανισμών, όπως ένα μαγαζάκι ή μια μικρή φίρμα. Θέση στο αφιέρωμα έχουνε δικαιωματικά το φροντιστήριο «διαλεκτική», που αν δεν κάνω λάθος το ‘χουν κάτι παλιοί μουλάδες και η σχολή οδήγησης «καθοδήγηση», αγνώστων λοιπών στοιχείων.

Η κε του μπλοκ είναι σε θέση να γνωρίζει και την ιδέα ενός σφου αναγνώστη για ένα ταξικό ουζερί με τον άκρως δηλωτικό τίτλο «πάλη των αποστάξεων». Κι αν το δίνω στεγνά στη δημοσιότητα είναι γιατί δεν το κόβω να υλοποιείται στα κοντά

32 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αφού υποβάλλω ταπεινά τα σέβη μου στη μεγαλοφυή ιδέα του αναγνώστη κ κρούσω των κώδωνα να σπεύσει να την υλοποιήσει διότι διατρέχει σοβαρό κίνδυνο να την οικειοποιηθεί κάποιος άλλος για λόγου του, θα σημειώσω ότι τείνω να συμφωνήσω με το ότι κάποιες φορές το όνομα αντανακλά τη ψυχή μας. Για παράδειγμα επί χρόνια άκουγα ότι στην Κύπρο υπάρχει κομμουνιστικό κόμμα. Όταν όμως τύχαινε να ακούσω τα αποτελέσματα των κυπριακών εκλογών, έπιανα τον εαυτό μου να μην ξέρω ποιο είναι. Για να πω την αλήθεια, ακόμα κ σήμερα δε θα στοιχημάτιζα ότι τα αρχικά του θα τα απέδιδα σωστά. Νιώθω όμως ότι, τελικά (κ δυστυχώς), η αδυναμία μου να βρω τότε ποιο στο λύκο ήταν το κομμουνιστικό κόμμα στην Κύπρο ίσως να έκρυβε-άθελά μου-αρκετή ουσία. Θα κλείσω με την επισήμανση ότι και ένα επίθετο μπορεί να πει κάποια πράγματα για αυτόν που τυχαίνει να το ακούσει/διαβάσει. Στη περίπτωσή μου το άκουσμα/διάβασμα του επίθετου Αποστόλου αποτέλεσε δυστυχώς μια βέβηλη απόδειξη του πόσο λίγο ατσαλωμενος είμαι μιας κ το μυαλό μου πέταξε ακαριαία στη Ζέτα κ τη σκηνή με το βαρέλι στο "Το χώμα βάφτηκε κόκκινο".

ρα

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Το επίθετο όμως δε λέει πάντα πολλά από μόνο του. Το "αποστόλου" πχ που ανέφερες ανήκει και στο λευτέρη αποστόλου, τον πρώτο γραμματέα του εαμ (και αδελφό, αν δεν κάνω λάθος, της ηλέκτρας) που έσυρε από τους πρώτους το χορό της λαθολογίας και της μηδενιστικής κριτικής απέναντι στο ζαχαριάδη και τη μετέπειτα πορεία του κκε.

faros είπε...

Ωραίο θέμα "έπιασες" !

Να μιλάει κανείς με τις ώρες ... τις μέρες ...

spiral architect είπε...

Αυτόν τον Λαοκράτη τον θυμάται κανείς;

Ανώνυμος είπε...

"αποχέτευση" όνομα στα ρώσικα;
Για δώσε καμιά πληροφορία παραπάνω;

φιλήδονο κουκί

Αναυδος είπε...

το ονομα μαρκος έχει πολλές ετυμολογίες
το λατινικο Marcus (χαιδευτικό Marcellus)προέρχεται από τον θεο του πολέμου Μars ή έχει ετρουτσκικη καταγωγή
το κελτικό Marcel σημαινει σφυρί
εναλλακτικά το Μάρκος έρχεται από το Μερκουριος(Ερμής)

βασίλης
το ελληνικο βασίλειος από την λέξη βασιλευς (βάση + λαος + ευ το καλό στηριγμα του λαού) ή μάλλον λέξη με λυδικη καταγωγη μιας και η αντιστοιχη αρχαιοελληνικη ήταν αναξ
το αραβικό basil σημαινει γενναίος

αλέξανδρος
Αυτος που προστατευει (αποκρούει - αλέξω) τους άνδρες ο προστατης

Λεωνίδας
Λέων+ιδας ο γιος του λιοντάριου

Ηλέκτρα
ηλέκτωρ: ο ακτινοβολών ήλιος, (η ακτινοβολούσα από χάρη)

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Νομίζω πως στόχω πεί: Σταλινγκράντσκαγια!
Είχα δεί το όνομά της στους καταλόγους (επιτυχόντων; συμμετεχόντων; δε θυμάμαι) για το "ακαδημαϊκό" το '67. Η πρώτη μου σκέψη: "Καλά αυτή κυκλοφορεί ελεύθερη, και δίνει και εξετάσεις;"
Τότε, ακόμη και για δίπλωμα οδηγού, ηθελες "πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων, δηλαδή πως δεν είσαι "κουμουνιστής".
Πάντως, μου έδοσε κουράγιο, πως υπάρχει και η μαχητική στάση στη ζωή - δεν είναι όλα μάβρα και λούφα. Ετσι ερμήνευσα το όνομα.
Τι να απόγινε άραγε αυτή η ψυχή!

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Δεν έχω παραπάνω πληροφορίες κουκί. Μεταφέρω κάτι που είχα ακούσει παλιά κι ελπίζω να το θυμάμαι σωστά και να μην πασάρω σότο στο λαό.

Άναυδε, αν ισχύει η πρώτη εκδοχή για το όνομα 'μάρκος' ο βαφειάδης τελικά δε δικαίωσε ως το τέλος το όνομά του

Σεχτάρ, μπορεί το καθεστώς να την είχε ως απωλολός πρόβατο που ανένηψε

Αναυδος είπε...

για να βαθύνω λίγο τη συζήτηση
αν και θεός του πολέμου ο Mars ήταν επίσης και θεός της άνοιξης της γονιμότητας της ανδρικής ρώμης και της φύσης. Ο Μάρτιος ήταν ο μήνας της γεννησης του αλλά και πρώτος μηνας της άνοιξης (όπου και ξεκινούσαν οι πόλεμοι)
αρα ο Μ.Β μπορεί να είναι κι ένα παιδί των λουλουδιών ένας χίπης 

ένας στρατολάτης είπε...

Αν το διαστείλουμε ελαφρώς όλοι θα βρούμε κατάλληλη αναφορά.
Θανάσης ήταν κι ο Άρης.
Άκου λέει που θα με κάνεις να νιώθω ονομαστικά ανεπαρκής!!

aristonikos85 είπε...

Είναι και ο Έλεμ Κλίμοφ που τα αρχικά του ονόματος του είναι σύνθεση των αρχικών Ενγκελς Λένιν Μαρξ.
Ο κλίμοφ είναι ο Σοβιετικός Σκηνοθέτης της φοβερής αντιπολεμικής και αντιναζιστικής ταινίας ''έλα να δεις'' (Come and See). Ο οποίος είχε διατελέσει και πρόεδρός της σοβιετικής ένωσης σκηνοθετών και αν δεν κάνω λάθος το 1988 παραιτήθηκε γιατί διαφώνησε με την περεστρόικα παραμένοντας κομμουνιστής.
Η ταινία υπάρχει και στα Torrents και υπάρχουν και ελληνικοί υπότιτλοι δείτε την αξίζει.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Αναυδε,
Στην μυκηναϊκή Γραμμική Β απαντούν συχνότατα και οι δύο λέξεις:
qasireu = βασιλεύς, κατώτερος αξιωματούχος, υπεύθυνος των μετάλλων
και
wanaka, Fάναξ = άναξ (δασύνεται), με τη σημερινή έννοια.
υπήρχε και το laFageta = λαFαγετα, αυτός που "άγει", οδηγεί τον "λαό", ο στρατιωτικός αρχηγός.
Ο mars (από εκεί και ο Μάρτης, και το όνομα της Τρίτης = Martis Dies = ημέρα του Αρη ) ήταν ο πλανήτης-θεός Αρης των Σουμερίων η Χαλδαίων, δε θυμάμαι ακριβώς.
Ο Αλέξανδρος είναι αμφιλεγόμενος. Συνηχεί με το πρώτο συνθετικό πολλών άλλων ελληνικών λέξεων, αλλά στα αραβικά ερμηνεύεται με το al e(i)sqader, και η Αλεξάνδρεια = ισκανταρίγια. Είναι Μακεδόνας, δηλαδή μάλλον Πελασγός και μάλλον ανήκει στον παλαιομεσογειακό η μεσανατολικό πολιτιστικό χώρο.
Αυτά θα τα λύσουμε στον Σοσιαλισμό, όταν η Ιστορία απαλλαγεί από τις χαμερπείς πολιτικο-οικονομικές σκοπιμότητες των βρωμοαστών.

TRASH είπε...

Το αλβανικό σύνθετο Marengels το γνωρίζω και εγώ από αλβανό οικοδόμο, που μου είχε ετυμολογήσει από τα Marx-Engels-Lenin-Stalin.
Πολύ κοινό όνομα στην φίλη (Ενβέρ Χότζα: Δύο λαοί φίλοι)και γείτονα ήταν και το Σπαρτάκ, από τους Σπαρτακιστές όπως μου είπε φίλος που το φερει, και όχι από τον Σπάρτακο του οποίου το όνομα χρησιμοποιούταν επίσης.

Ιστρολλικός είπε...

Στα ρωσικά (και άλλες Σοβιετικές γλώσσες) υπάρχουν πάρα πολλά "επαναστατικά" ονόματα. Το Μελς (από Μαρξ Ενγκελς Λένιν Στάλιν) και το Βλαντλέν, είναι ίσως τα πιο φυσιολογικά.

Ενδεικτικά μόνο,
Αβανγκάρντ
Κάρμια (Κράσναγια Άρμιγια, Κόκκινος Στρατός)
Ρεβμίρ (Παγκόσμια Επανάσταση)
Ελεκτροφικάτσια (Εξηλεκτρισμός)
Ελίνα (Εξηλεκτρισμός και Εκβιομηχάνιση ) Περισσότερα εδώ για τους ρωσομαθείς : http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%98%D0%BC%D0%B5%D0%BD%D0%B0_%D1%81%D0%BE%D0%B2%D0%B5%D1%82%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%B3%D0%BE_%D0%BF%D1%80%D0%BE%D0%B8%D1%81%D1%85%D0%BE%D0%B6%D0%B4%D0%B5%D0%BD%D0%B8%D1%8F

Ανώνυμος είπε...

Εδώ φαίνεται να υπάρχει ένας κατάλογος που να δίνει κ αγγλική μετάφραση. Δεν ξέρω όμως πόσο αξιόπιστος είναι

http://www.soviet-empire.com/ussr/viewtopic.php?t=34446

Από μια πρώτη ματιά, για θηλυκό ψηφίζω το Gertruda: Geroinja truda (Heroine of labour)

ρα

Ανώνυμος είπε...

Εχω την εντυπωση οτι τα σε -ευς, εχουν αυτο που λεμε "πελασγικη" καταγωγη. Το βαζω σε εισαγωγικα γιατι συνηθιζεται συχνα, οτιδηποτε πριν τους Αχαιους, Ιωνες και Αιολεις να χαρακτηριζεται βολικα πελασγικο, μιας και οι γνωσεις μας ειναι περιορισμενες για κεινη την εποχη. Οποτε οι λεξεις "βασιλευς", αχιλλευς, οδυσσευς κλπ, εχουν τετοια καταγωγη, δυσκολα θα τα δεις να εξηγουνται ετυμολογικα. Ονομα βεβαια το "Βασιλειος" εγινε κατα τα πρωτα χριστιανικα χρονια. Το ιδιο ισχυει και για λεξεις οπως θαλασσα, σαρισσα, υμηττος, παρνασσος, λυκαβηττος, κορινθος, τυρινθα, αψινθος κλπ.

Για την καταγωγη των αρχαιων μακεδονων υπαρχουν πολλα να πει κανεις, εγω εχω καταλαβει οτι ηταν μαλλον απογονοι αυτοχθονων (ας τους πουμε κι αυτους πελασγους), δωριεων, αλλων βορειοδυτικων ελληνικων φυλων και ισως και φρυγων πριν τη μεταναστευση τους στη μ. ασια, απο τους οποιους πηραν και τα ιδιομορφα κρανη τους που εμοιαζαν με σκουφους. Το ονομα αλεξανδρος στα ελληνικα εχει τη γνωστη ετυμολογια του μαχητη, στα αραβικα ομως μεταφραζεται ως "αυτος που γεννηθηκε απο ονειρο" (μη ξεχναμε το ονειρο που ελεγε οτι ειδε η ολυμπιαδα πριν τον γεννησει) και ακριβως αυτη ειναι η σημασια του ονοματος του στα ιλλυρικα (και παλι με μεγαλη επιφυλαξη). Αυτο, αν ισχυει, λεει παρα πολλα για τις σχεσεις των μακεδονων με τους ηπειρωτες, τους ιλλυριους, το τι γλωσσα τους ηταν πιο ευκολο να μιλησουν, τα εκλεπτυσμενα αθηναικα ή τα ιλλυρικα και τη συνθεση των διαφορων μακεδονικων βασιλειων πριν την ενωση τους απο το φιλιππο.

sniper

Νίκος Σαραντάκος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
herko είπε...

Ετσι από μνήμης, δεν εχω τα στοιχεία μαζί μου. Το όνομα Δημοκράτης σε ένα πανελλαδικό δείγμα 101.000 ανδρών περίπου έχει 3 (ή 4) εμφανίσεις, 1 το Σπάρτακος, το Λαοκρατία αν θυμάμαι καλά 1 εμφάνιση (σε δείγμα γυναικων 55 χιλ περίπυο. πολλά τα ονόματα και πολλά τα σπανια. Να τα βλέπεις και να ξύνεις την κούτρα σου από πυο στο καλό να προέρχονται. Από τα 2.000 γυναικεία ονόματα που προέκυψαν από το δείγμα τα 300 (περίπου) είναι δύσκολο να τα προσδιρίσεις. Αντίστοιχες οι αναλογίες κα στα αντρικά, κάπου κοντά στα 1.200 συνολικά. Αυτό που εμε΄να με έκανε να σάσω χαμόγελο ω όνομα είναι το Υπάκοη. Το βλαδίμηρος προς τιμην του Λένν είναι πολύ συχνό. Το φρειδερίκη από τη Βασίλισσα σε εκείνες τις ηλικίες πολύ συχνό. Το Ελευθέριος που το χρησιμοποίησαν πολύ στην Κατοχή. Και την περίοδο του ΔΣΕ και της πολιτικής προσφυγιάς χρησιμοποιούσαν ονόματα με πολιτική σηματοδότηση. Εχω μια ενότητα για αυτό.
Παλαιότερα οι ευχές και οι δεισιδαιμονίες έπαιζαν καθοριστικό ρόλο στην εκλογή του ονόματος.

Αναυδος είπε...

μια συμπληρωση

το αλεξανδρος ειναι ελληνικο ονομα το αντιστοιχο αραβικο μπορει να εχει τη δικη του ετυμολογια αλλα δεν συσχετιζονται οπως πχ ο μαρκους των ρωμαιων και ο μαρκ των κελτων

για το οδυσσευς εχω βρει ετυμολογια οτι σημαινει αυτον που προκαλει θυμό (του ποσειδωνα ?)

για το αχιλευς η ετυμολογια ειναι αυτος που προκαλει λυπη

οι περισσοτερες ετυμολογιες ειναι πιθανολογιες γιατι ουτε ακριβη στοιχεια θα βρεθουν ποτε και επισης οι αντιχησεις σημαινουν διαφορετικο πραγμα σε καθε μια γλωσσα Οποτε προσωπικα διαλεγω την πιο ωραια

AGIS είπε...

το ισκαντερ δεν είναι παραφθορά του αλέξανδρος;

οδυσσευς: αυτός που προκαλει θυμό (του ποσειδωνα ?)
Και όχι μόνο του ποσειδώνα. Κι όλης της επτανησιακής αριστοκρατίας, που την απορφάνισε σκοτώνοντας τους μνηστήρες, γι' αυτό κι έφυγε "νύχτα" με τον τηλέμαχο να πάει να βρει ανθρώπους που δεν ξέραν τι είναι κουπί...

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Στρατολάτη η κε του μπλοκ δεν έχει καμία πρόθεση να σε κάνει να νιώσεις ονομαστικά ανεπαρκή, (ανεπ)αρκεί να δίνεις τη σωστή απάντηση στο ερώτημα βασίλης ή θανάσης σε ό,τι αφορά τους παπακωνσταντίνου.

Μιας κι ο ΝΣ έπιασε τους ποδοσφαιριστές να μοιραστώ και την ιστορία του κριστιάνο ρονάλντο, που πήρε λέει το δεύτερο όνομά του (έχουν και μπόλικα οι πορτογάλοι) από το ρήγκαν που τον θαύμαζαν πολιτικά οι γονείς του.

Χέρκο, επιβάλλεται να μοιραστείς με τη βάση του μπλοκ την ενότητα που έχεις για τα ονόματα του βουνού και της πολιτικής προσφυγιάς

Δεν καταλήξαμε τελικά ποιο όνομα προτιμά η βάση του μπλοκ για ένα μωρό (θηλυκού κι αρσενικού γένους) αλλά τα σχόλιά της εμπλούτισαν και με το παραπάνω το αρχικό κείμενο, όπως ήταν κι ο βασικός στόχος δηλ.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Αγησίλαε, (AGIS, 30 Νοεμβρίου 2013 - 12:29 μ.μ.), με την κατανόηση για την καθυστέρηση.
Κι αν το "Αλέξανδρος" είναι παραφθορά, η εξελληνισμός, του Ισκεντέρ η Εσκαντέρ, με την έννοια, που ανέφερε ο sniper;
Κάτι ανάλογο με την τάση των σημερινών μεταναστών αλβανών εδώ να παίρνουν ελληνικά ονόματα, ( και των ελλήνων να παίρνουν αμερικάνικα!) - πάντα οι προηγμένες κοινωνίες επάγουν μιμητισμό στις καθυστερημένες (μη σκανδαλίζεσαι, για πολλούς συμπολίτες μας η αμερικανική είναι προχώ). Γι αυτό προτίμησα την έκφραση "ερμηνεύεται", που εννοεί δύο διαφορετικές λέξεις, διαφορετικών γλωσσών, για το ίδιο αντικείμενο.
Το πρόβλημα είναι πως η "δυτική" ιστοριογραφία (δεν ξέρω αν το λέω καλά) αλλά και η συγκριτική γλωσσολογία, πάσχουν, λόγω της καταλυτικής επιρροής των πολιτικών σκοπιμοτήτων, που εν τέλει διαμορφώνουν το τι είναι "ορθό" και τι "λάθος", κι αν ψάχνεις αλήθειες, που δεν εξυπηρετούν αυτές τις σκοπιμότητες δεν υπάρχει ελπίδα να κάνεις καριέρα-σε τρώει το σκοτάδι κι εσένα αλλά κυρίως την αλήθεια, που ψάχνεις.
Δες ένα οποιοδήποτε ετυμολογικό λεξικό της ελληνικής: Είναι τραγική, θάλεγα, η μονομέρεια στην φτωχοπροδρομική "Ινδοευρωπαϊκότητα". Αν κάτι δεν ερμηνεύεται "ινδοευρωπαϊκά" γράφουν "αγνώστου ετύμου" η "άγνωστης προέλευσης" στην καλύτερη (αν δεν λένε αρλούμπες) ακόμη και για λέξεις, που κάνουν μπάμ για την μη ινδοευρωπαϊκή προέλευσή τους. Πόσοι π.χ. γνωρίζουν ότι το ρήμα "πατάσσω" (και το κρητικό επώνυμο Πατακός) είναι μεσανατολικής (παλαιστινιακής) προέλευσης και μάλιστα έχει το ίδιο θέμα με την ...."Αλ Φατάχ":!;! Είναι παλαιόθεν γνωστό πως τα ελληνικά τοπωνύμια, καθώς και πολλά ανθρωπωνύμια, ονόματα θεών ιδίως, είναι κατά 80-90% ακατανόητα στην ελληνική γλώσσα (τι σημαίνουν), και δεν μιλάμε για τα νεώτερα σλάβικα. Για αυτό τα ρίχνουμε στους σκουπιδοτενεκέδες της πελασγικής η θρακικής καταγωγής για να ξεμπερδεύουμε με ένα δύσκολο πρόβλημα. Ε, λοιπόν, ακριβώς δίπλα μας υπάρχει μια ολόκληρη και τεράστια κουλτούρα, με βάθος μερικών χιλιετηρίδων, που τα ερμηνεύει, σα νάναι δικά της!
Και, τέλος πάντων, τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να γίνεται παραδεκτό πως περίπου ο μισός "σκληρός" πυρήνας της κλασσικής ελληνικής γλώσσας (λέξεις για αντικείμενα της καθημερινής χρήσης) είναι μη ινδοευρωπαϊκός, αλλά έχει εμφανώς κοινή προέλευση με τις σημιτο-χαμιτικές γλώσσες.
(συνεχίζεται)

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

(συνέχεια)
Κι αυτό συμβαίνει και με άλλες αρχαίες γλώσσες, όπως τα αλβανικά. Π.χ. αποδίδουν την περιοχή "Ημαθία" στην αλβανική-ιλλυρική λέξη (=άρα "ινδοευρωπαϊκή") εμαdέ, που σημαίνει πόλη. Καλά, δεν έχουν ακούσει για την γενέτειρα του Μωάμεθ, Medina η Madina (στις αραβικές γλώσσες τα φωνήεντα δίνουν μόνο αποχρώσεις του βασικού νοήματος, που "αγκυρώνεται" στα σύμφωνα), έχουν σκεφτεί ότι και η δική μας Μαντίνεια είναι ίδια λέξη με την Medina, που σημαίνει "πόλη", δεν άκουσαν τα συνθήματα της πλατείας Ταχριρ για "μαντανίγια", δηλαδή "πολιτικό" χαρακτήρα στο Κράτος; Χρειάζεται φιλοσοφία για να γίνει κατανοητό το αυτονόητο της αλληλεπίδρασης η και κοινής καταγωγής πολιτισμών, που πορεύονται δίπλα-δίπλα για χιλιάδες χρόνια;
Που είναι οι έδρες αραβικών σπουδών στα δικά μας και στα τριγύρω πανεπιστήμια;
Πως είναι δυνατόν να έχουμε ξεθάψει-γνωρίσει τους σουμέριους, πολιτισμό, που χάθηκε κάτω από την άμμο πριν από 4-5 χιλιάδες χρόνια, και να παραμένουν "μάβρο κουτί" οι πελασγοί, που τους πρόλαβαν και ο Θουκυδίδης και ο Ηρόδοτος ζωντανούς, έστω σε παρακμή, και, που όπως όλα δείχνουν, μας έχουν καθορίσει κατά τουλάχιστον 50%;
Το ίδιο χάλι, ίδια μονομέρεια, ίδιος φανατισμός επικρατεί και στην άλλη πλευρά της Μεσογείου, που καταδυναστεύεται από τους παπάδες του Ισλάμ η της Σιών, δηλαδή από τα εκεί εργαλεία της εκεί κυρίαρχης πια αστικής τάξης.
Να γιατί επιμένω, πως αν δεν λυθεί το ταξικό πρόβλημα, ΟΥΤΕ ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΑ ΜΑΘΟΥΜΕ.....
Οποιος ενδιαφέρεται ας ψάξει το βιβλίο του Ελευθεριάδη "Οι Πελασγοί", για να ανακαλύψει μιάν άλλη μονομέρεια, που ακριβώς γι αυτό είναι συναρπαστική, γιατί αποκαλύπτει το αθέατο άλλο μισό του φεγγαριού....
...μέχρι να λευτερώσουμε και την Ιστορία από τις δουλείες της.

------------------------------------

Κύριε Σαραντάκο,
βάλε κι από μένα το "Διασυνού" (=Διονυσία) στον κατάλογο των αστροπαλιώτικων ανθρωπωνυμίων, στην μνήμη του παππού σου.

Νίκος Σαραντάκος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Σαφώς είναι. Αλλά τροτσκιστής ο μπεναρόγια; Είχα την εντύπωση ότι πέρασε με τους σοσιαλδημοκράτες της β' διεθνούς

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Κάπταιν, κουνήσου.
Το 1923 ο Τρότσκι δεν είχε ακόμη γίνει ...τροτσκιστής (!), η τουλάχιστον δεν είχε ξεδιπλώσει τα ...τροτσκιστικά του χαρίσματα.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Νομίζω ότι το 23' είχε αρχίσει να εκδηλώνεται. Κι εξάλλου η ορθόδοξη άποψη είναι πως ποτέ δεν έπαψε να είναι αυτό που είναι, και άντε στην καλύτερη να τον πεις ταλαντευόμενο.

Αλλά έχεις δίκιο, γιατί προφανώς ο μπεναρόγια το εγκαινίασε πριν το 23' το έθιμο για να το αναφέρει και στην εφημερίδα. Φαντάσου βέβαια να το κάνεις πριν από το 23', να σου μείνει το όνομα -ου μην κι η χάρη- και να μην ξέρεις πώς να το ξεφορτωθείς μετά.

Νίκος Σαραντάκος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ulyanovism είπε...

Το Ταξιδεύοντας: Ρουσία του Καζαντζάκη που πήρα σήμερα γράφει τα εξής ενδιαφέροντα:

Εξαφάνισαν οι μπολσεβίκοι τους παλιούς θρησκευτικούς τύπους και δημιούργησαν νέους. Σιγά σιγά, αρχίζει ν' αποκρυσταλλώνεται το νέο κομμουνιστικό τελετουργικό, που αγιάζει με νέα ξόρκια τις μεγάλες στιγμές του ανθρώπου. Όταν ένα παιδάκι γεννηθεί, συχνά μπαίνει νονός ένας όμιλος εργάτες· δίνουν στα κόκκινα αυτά βρέφη νέα ονόματα: Νίνελ (αναγραμματισμός του Λένιν), Τρουντ (Εργασία), Προφσογιούς (Επαγγελματική Ένωση), Κιμ (Κομμουνιστική Νεολαία). Δίνουν στο νεογέννητο ένα δίπλωμα, όπου, καλογραμμένα με κόκκινο μελάνι, είναι τα λόγια τούτα:

"Δε σε βλογούμε στ' όνομα του σταυρού, του σημείου τούτου της αμάθειας και της σκλαβιάς, παρά στ' όνομα της κόκκινης σημαίας της εργασίας και της πάλης. Οι εργάτες όλων των τόπων, όλων των φυλών και όλων των χρωμάτων ας σου είναι εξίσου αγαπητοί. Να μισείς με το ίδιο μίσος τους βασιλιάδες, τους τραπεζίτες, τους βιομηχάνους και τους παπάδες όλης της γης: Να 'σαι πιστός οπαδός του Λένιν, να κρατάς αψηλά και στέρεα τη σημαία της επιστήμης και να μένεις πάντα πρόμαχος της Τρίτης Διεθνούς." (σελ.127)

(Γράφτηκε το δεύτερο μισό των '20s).

Ν.Σαραντάκο: μάλλον γι' αυτό του κακοφάνηκε που το κόμμα τον έβγαλε 2ο πίσω απ' τον χωριάταρο Στάλιν.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Έφτασες κιόλας στην 127 ρε θηρίο;

Υγ: τον ασιάτη, τη μετριότητα. Να τα λέμε αυτά, μην τα κρύβουμε.

Νίκος Σαραντάκος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Εγώ πάλι θα έλεγα ότι εξευτελίζεται από μόνος του..