Φάκελος Ριζοσπάστη

Αυτές τις μέρες κλείνει, λόγω συνταξιοδότησης της ιδιοκτήτριας, το Μικρό Μοναστηράκι, ένα από τα πιο γνωστά παλαιοπωλεία, χαμηλά στα Εξάρχεια, δίπλα στην Πρωτοπορία. Που αυτές τις μέρες κάνει ουσιαστικά εκποίηση του στοκ του και δίνει ό,τι υπάρχει στο μαγαζί με 70% έκπτωση: από λεξικά κι εγκυκλοπαίδειες μέχρι σπάνιες, εξαντλημένες εκδόσεις. Όσοι πιστοί προσέλθετε, κι όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε...

Σε μια από τις τις τελευταίες εξορμήσεις της, η κε του μπλοκ πέτυχε το βιβλίο του Μπάμπη Γεωργούλα, με τον τίτλο της ανάρτησης, που υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν απλησίαστο, αλλά στο 30% της αρχικής του τιμής, λες χαλάλι, άντε να δούμε τι λέει κι αυτός.

Αυτά που λέει λοιπόν ο Γεωργούλας, που δούλεψε στο Ριζοσπάστη μεταπολιτευτικά μέχρι το 80' και έβγαλε το βιβλίο του το Μάη του 82', επί Αλλαγής, μοιάζουν τόσο σημερινά, όχι επειδή είναι αληθινά κι επίκαιρα, αλλά γιατί σου δημιουργούν μια ντεζαβού αίσθηση, ότι κάπου τα 'χεις ξανακούσει στο πρόσφατο παρελθόν. Σε έχω δει κάπου, κάπου σε ξέρω, τα λόγια σου αυτά μου είναι τόσο γνωστά.

Ήδη από το εξώφυλλο της έκδοσης προϊδεαζόμαστε, αν και ανυποψίαστοι γενικά, για το τι θα ακολουθήσει.
Το ανυποψίαστο μέλος του ΚΚΕ, ο απλός αριστερός, ποτέ δε θα μπορούσε να υποτευθεί το μέγεθος της δυσοσμίας, των αντικομμουνιστικών ενεργειών που δυσφημούν τον άνθρωπο, και που γίνονται μέσα στο Ριζοσπάστη και στο όνομα του Ριζοσπάστη.

Αλλά αυτός είναι εδώ για να μας υποψιάσει. Και ξεκινά δυναμικά, με γκολ από τα αποδυτήρια, και ένα φίλο του, που τον επισκέφτηκε κατ' εντολή του γραμματέα της ΚΟΒ του, που είχε πάρει εντολή από το Μαμάτση (αναπληρωτή διευθυντή του Ρίζου) να πιάσουν "φιλική κουβέντα" για να καταγράψει, σα χαφιές, τις απόψεις και τις προθέσεις του Γεωργούλα, μετά την απόλυσή του και τη διαγραφή του από το Κόμμα.
Αλλά ο Βασίλης (ο φίλος) χαφιές δεν ήθελε να γίνει, κι ο Μπάμπης τον έβγαλε από τη δύσκολη θέση. Του είπε να πάρει χαρτί και μολύβι και να σημειώσει ό,τι θα ακούσει, που είναι περίπου όσα γράφει και στο βιβλίο του.

Στις 50 σελίδες που ακολουθούν λοιπόν, ο Γεωργούλας συμπυκνώνει μια σειρά αντι-ΚΚΕ κλισέ, πασπαλισμένα με διάφορες πιπεράτες λεπτομέρειες από τα μέσα. Μεταξύ πολλών άλλων, μιλάει για το αντικομμουνιστικό διευθυντήριο (ΑΔ) του Ρίζου (αλλού το χαρακτηρίζει και αντισοβιετικό) που λυμαίνεται τον τίτλο της εφημερίδας και το αντιπαραβάλλει με τους παλιούς ηρωικούς δημοσιογράφους, το Βιδάλη που τον κατακρεούργησαν οι Σούρληδες και τον Καραγιώργη που τον διαπόμπευσε μέχρι θανάτου το ίδιο βρώμικο χέρι που υπάρχει και σήμερα στο Ριζοσπάστη. Και για να μη μείνει κανείς με την απορία, σε κάποιο άλλο σημείο αναφέρεται σε ένα ζαχαριαδικό ζόμπι.

Αναφέρεται στα άγνωστα κέρδη που επέφεραν οι διευθυντικές θέσεις του Ριζοσπάστη στους κατόχους τους. Στο διαμέρισμα στους Αμπελόκηπους που αγόρασε ο Μαμάτσης με τη διαμεσολάβηση ενός εργολάβου (που είχε αναλάβει μια σειρά έργα σε κόκκινους δήμους). Και στην αρχομανία του Φαράκου, που σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες αγωνιστών, υποχρέωνε άλλους συντρόφους να του καθαρίζουν το κελί και να του φέρνουν φαγητό, διαφημιζόταν έμμεσα στο Ρίζο και τα αστικά μέσα, με τα βιογραφικά του και τις ιστορικές αναφορές σε μάχες, στις οποίες είχε λάβει μέρος, ή ακόμα και στους ορισμούς του σταυρολέξου του Ρίζου! Έβαζε σφους να ψιθυρίζουν "τι μυαλό αυτός ο Γρ. Φ", "πόσο πολύ πρωί ξυπνάει αυτός ο Γρ. Φ" (μιλάμε, κανείς δεν έχει καταλάβει σε ποιον μπορεί να αναφέρονται αυτά τα αινιγματικά αρχικά που χρησιμοποιεί ο Γεωργούλας). Και είχε σχέση με μια Ρωσίδα που δούλευε στην Πράβδα αλλά είναι ζήτημα αν την είχε δει μερικές φορές, οπότε πρέπει να τη διατηρούσε ιδιοτελώς.

Αυτοί λοιπόν (και όχι μόνο) είχαν προσωπικούς δημοσιογράφους, υποτακτικούς και παλλακίδες, πχ μια συντάκτρια του δημοτικού ρεπορτάζ, που κυνηγούσε τον αναπληρωτή διευθυντή για να του χώσει στο στόμα μια σοκολάτα και να τον ευχαριστήσει, αλλά δεν τον πέτυχε, με αποτέλεσμα η σοκολάτα να πασαλείψει τα προγούλια του. Ή ένα νεαρό, που βλέποντας το πρωταπριλιάτικο αστείο της Καθημερινής, ότι ο Φλωράκης κατηγορούσε τη Σοβιετική Ένωση, σχολίασε: καλά τον είχα καταλάβει εγώ...

Και γενικώς ένα στρατό ανίκανων (κάποιον τον αναφέρει μάλιστα με το προσωνύμιο "κρετίνος"), που οδηγούσαν το Ριζοσπάστη στην ανυποληψία, από γκάφα σε γκάφα, σπίλωναν το όνομα της εφημερίδας, γκρέμιζαν την αξιοπιστία και την κυκλοφορία της. Γι' αυτό το λόγο, ο Γεωργούλας επικρίνει ακόμα και μια στερεοτυπική κομματική απόφαση για τον έλεγχο της διακίνησης του Ρίζου στα μέλη και τους οπαδούς του κόμματος, γιατί μετακυλίει τάχα στους αναγνώστες την ευθύνη για την πεσμένη κυκλοφορία του φύλλου.

Όσοι αρνούνταν να μπουν σε αυτά τα καλούπια, έμπαιναν στο στόχαστρο (με τη διεύθυνση πχ να ανοίγει την προσωπική τους αλληλογραφία), κι εφόσον δε συμμορφώνονταν, απολύονταν. Κάποιοι από αυτούς κατέληξαν στην Αυγή, άλλοι νομίζω έστειλαν μια επιστολή στην Ελευθεροτυπία, ένας εξ αυτών ήταν και ο μετέπειτα δημοσιογράφος της Ρουμπάνης (που δεν έφτασε ποτέ όμως τα εμέσματα του Παπούλια) κι ένας άλλος ο Φιλιππάκης, που έλεγε στο Γεωργούλα πως φοβάται για τη σωματική του ακεραιότητα, μη τυχόν τον χτυπήσουν οι δικοί μας, πριν τους πάρει χαμπάρι (γιατί δεν άκουγε καλά από το ένα αυτί, μετά το Πολυτεχνείο και τα βασανιστήρια στην Ασφάλεια).

Κι όλα αυτά, που δεν αποτελούν ούτε κατά προσέγγιση έναν εξαντλητικό κατάλογο των περιεχομένων) με τρομερές ανορθογραφίες (αποτυπόθηκαν, γελειοποίηση, διεκπαιρέωση, κοκ) που μόνο δημοσιογράφο δε θυμίζουν. Κι έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το... σεμνό βιογραφικό του σημείωμα στην τελευταία σελίδα που αναφέρει μεταξύ άλλων πως "εκατοντάδες θέματά του έγιναν ερωτήσεις και επερωτήσεις βουλευτών του ΚΚΕ και άλλων δημοκρατικών κομμάτων" και πως "το ΠΓ του ΚΚΕ σε κριτική του που δημοσιεύτηκε στο Ριζοσπάστη το 1976 δημόσια, τιμούσε τις έρευνες-επιτυχίες του".

Πάμε τώρα και στα τελικά συμπεράσματα.
1. Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν. Μόνο που για άλλους αυτό είναι το βρώμικο χέρι που υπάρχει στο ΚΚΕ και το Ριζοσπάστη (η κακιά ηγεσία, κτλ). Και για εμάς τους υπόλοιπους, οι πανομοιότυπες καταγγελίες, που δε φροντίζουν καν για τη στοιχειώδη σοβαροφάνειά τους.
2. Το βασικό πρόβλημα με αυτές τις σοβαροφανείς καταγγελίες, είναι πως δεν αφήνουν πρόσφορο έδαφος για την πραγματικά σοβαρή κριτική που πρέπει πάντα να γίνεται στις όποιες αδυναμίες του οργάνου και των σφων που στελεχώνουν το δυναμικό του.
3. Να πάτε οπωσδήποτε αυτές τις μέρες μια βόλτα από το Μικρό Μοναστηράκι, πριν να είναι αργά. Αλλιώς εσείς θα χάσετε.