Έφτασε η στιγμή να αλλάξουμε τον κόσμο

Όσοι έχουν τη συνήθεια να περνάνε κάθε τόσο από την Πολιτεία (που πουλάει πχ ακόμα και την Κομεπ πιο φτηνά από τη Σύγχρονη Εποχή και κοντεύει να διαλύσει κάθε ανταγωνισμό) και να χαζεύουν τα ράφια της, με παλιές και νέες κυκλοφορίες, θα έχουν πετύχει, υποθέτω, ένα βιβλίο του Ιγκλέσιας, με τον τίτλο της ανάρτησης, και πρόλογο του πρωθυπουργού της Αλλαγής #2, του μεγάλου σοσιαλιστή ηγέτη, Αλέξη Τσίπρα. Κι αν κάνει κανείς τον κόπο να το διαβάσει (εξάλλου μικρός είναι, και σαν παραμυθάκι) δεν ξέρει από πού να αρχίσει να το σχολιάζει.

Να πει για τα κλισέ, και για τις φράσεις που μοιάζουν να έχουν βγει από γεννήτρια, με τυχαία σειρά, κατόπιν κλήρωσης; Για τα αποσπάσματα του άλλου μεγάλου σοσιαλιστή, του Ιγκλέσιας, που κάνει λόγο για «δικτατορία του λαού» στις χώρες του υπαρκτού, που –όπως λέει- «μετατράπηκε σε κυβέρνηση ενός κόμματος και τελικά σε κυβέρνηση των ελίτ του κόμματος, διατεθειμένες να παραδοθούν στον καλύτερο αγοραστή»; Για τα μαργαριτάρια και τη «σύγχρονη μαρξιστική ανάλυση» που μπορεί να βρει κανείς σε κάθε παράγραφο; Ή για την τραγική ειρωνεία που ξεχειλίζει στο κείμενο και στρέφεται σε κάθε σημείο ενάντια στη σημερινή «αριστερή κυβέρνηση»; Σε βαθμό, που μου θυμίζει πολύ ένα σκετς του Χάρρυ Κλυνν, τον καιρό που είχε βγει στη δημοσιότητα το σκάνδαλο Κοσκωτά, με τον Ανδρέα να καταγγέλλει τη διαφθορά, την αναξιοπιστία και την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, προβάροντας μπροστά στον καθρέφτη το λόγο του ως ο επόμενος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης (κι ενώ ήταν ακόμα πρωθυπουργός, οπότε όλα αυτά ακούγονταν σαν να τα στρέφει εναντίον της δικής του κυβέρνησης).

-Ποια αξιωματική αντιπολίτευση, αγαπούλη; Αφού όλα τα γκάλοπ τρίτους μας δείχνουν! ακούγεται στο βάθος η φωνή της Μιμής, δείχνοντας τις εκλογικές προσδοκίες που έτρεφαν κάποιοι με τη συγκρότηση του Ενιαίου Συνασπισμού. Αλλά δεν είχε έρθει ακόμα η ώρα της κυβερνητικής Αριστεράς. Και δε θα περιλάμβανε και το ΚΚΕ σε αυτό το βούρκο. Αυτή είναι όμως μια άλλη ιστορία.

Αντί άλλου προλόγου λοιπόν, η κε του μπλοκ αντιγράφει και δημοσιεύει σήμερα όλο τον πρόλογο του μεγάλου σοσιαλιστή ηγέτη (εκτός από ένα-δυο σημεία, που μου βγήκαν λίγο δυσανάγνωστα στη φωτογραφία). Προσφέρεται για αρκετά πικρά χαμόγελα και για υλικό στην Ελληνοφρένεια, ήδη από τον τίτλο του…

Επιταχύνοντας την Ιστορία

Κοντεύει να κλείσει σχεδόν μια δεκαετία από την ιστορική κατάρρευση του 2008 , και ένα πράγμα είναι σαφές: η σημερινή Ευρώπη δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την κρίση. Το βασικό της εργαλείο, η σκληρή λιτότητα, δεν έχει απολύτως κανένα αποτέλεσμα- εκτός αν ο βασικός στόχος είναι η μεγαλύτερη ανισότητα, η κατάργηση του κοινωνικού κράτους, οι μισθοί πείνας, η ανεργία, η φτώχεια και η εξαθλίωση». Και ναι –σωστά μαντέψατε- αυτός ακριβώς είναι ο στόχος. Και γι’ αυτό ακριβώς οι ευρωπαϊκές ελίτ, μέσω των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που ελέγχουν, εξακολουθούν να επιμένουν σε μια τόσο αποτυχημένη πολιτική. Η προτεραιότητά τους δεν είναι η αντιμετώπιση της κρίσης· είναι η οργάνωση μιας τεράστιας και διαρκούς αναδιανομής υπέρ των ισχυρών, που θα αποστερήσει την κοινωνία από κάθε δικαίωμα και κάθε κατάκτηση, χωρίς καθόλου να ενδιαφέρονται αν αυτό σημαίνει ένα μέλλον σκοτεινό, χωρίς προοπτική και χωρίς κοινωνική αξιοπρέπεια.

Όμως η εποχή της απάθειας, της παραίτησης, του «There Is No Alternative» έχει περάσει οριστικά. Η κυρίαρχη πολιτική (…) τη δημοκρατία στην Ευρώπη, αλλά και άμεσα τη ζωή των ανθρώπων. Έτσι τώρα πια βρίσκουν απέναντί τους τους λαούς. Οι φωνές που ξεσηκώθηκαν στις ευρωπαϊκές χώρες ενάντια στη στρατηγική λιτότητας, μέρα με τη μέρα πυκνώνουν και δυναμώνουν. Σήμερα ακούγονται σαν μια δυνατή φωνή , που εκφράζει την τεράστια πλειοψηφία της κοινωνίας, το 99 %,και ζητά αλλαγή, επιτέλους, στην Ευρώπη.

Αυτό το μεγάλο και πολύμορφο κίνημα έχει αναπτύξει τα τελευταία χρόνια, μια μοναδική δυναμική, που πριν από την κρίση θα ήταν αδιανόητο. Στην Ελλάδα κέρδισε τις εκλογές απέναντι σε ολόκληρο το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο. Στην Ισπανία ετοιμάζεται να κάνει το ίδιο. Αλλά και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες αναπτύσσεται και δυναμώνει με ταχύτατους ρυθμούς. Αυτό το κίνημα είναι εδώ για να υπερασπιστεί ένα μέλλον με αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια. Ένα μέλλον με δικαιώματα, δικαιοσύνη και δημοκρατία. Στον πυρήνα των αιτημάτων του βρίσκεται το τέλος της λιτότητας, ο περιορισμός της ασυδοσίας για την χρηματοπιστωτική ολιγαρχία, η ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους, η υπεράσπιση της Δημοκρατίας. Μόνο που σήμερα οι στόχοι αυτοί δεν τίθενται μόνο ως αιτήματα. Έχουν ήδη μετασχηματιστεί σε ώριμο εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο. Ένα σχέδιο που οι λαοί είναι αποφασισμένοι να υλοποιήσουν, ενεργοποιώντας και αξιοποιώντας τους δημοκρατικούς θεσμούς. Με τη θέληση και την ενεργή συμμετοχή των ευρωπαϊκών κοινωνιών για ένα πιο αισιόδοξο και φωτεινό μέλλον. Οι προθέσεις για μια ιστορική αλλαγή στην Ευρώπη ωριμάζουν με εξαιρετικά γρήγορους ρυθμούς.

Ο δρόμος δεν είναι φυσικά στρωμένος με ροδοπέταλα. Ο αγώνας απέναντι σε έναν εδραιωμένο συσχετισμό δυνάμεων θα κρατήσει αρκετά. Θα έχει νίκες και βήματα προς τα εμπρός, όπως θα έχει στασιμότητα και αναδιπλώσεις. Η ιστορία όμως επιταχύνεται. Τα πρώτα κομμάτια του ντόμινο έχουν πέσει. Η απόφαση των λαών να βγουν στο προσκήνιο δεν μπορεί πια να ανακοπεί.

Η δύναμη βρίσκεται στους δεσμούς με την κοινωνία, αλλά και στην αλληλεγγύη. Ένα μεγάλο πλεονέκτημα των δυνάμεων της αλλαγής είναι ότι η μάχη είναι μία για όλους και ο σκοπός κοινός. Το κίνημα των PODEMOS δεν αγωνίζεται μόνο για την Ισπανία, αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη, επομένως και για την Ελλάδα. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο σκέφτεται και δρα πολιτικά και ο ΣΥΡΙΖΑ. Κάθε βήμα σε κάθε ξεχωριστή χώρα ωθεί προς τα εμπρός τις δυνάμεις σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η νίκη του καθενός είναι νίκη για όλους. Η πείρα που αποκτά ο καθένας είναι ένα πολύτιμο πολιτικό εργαλείο για τον κοινό σκοπό.

Η ιστορική μας αποστολή, σε κάθε χώρα ξεχωριστά και σε όλη την Ευρώπη μαζί, είναι να γυρίσουμε τη σελίδα. Να κλείσουμε αποφασιστικά το δρόμο στις δυνάμεις της κοινωνικής καταστροφής, αλλά και σε όλους αυτούς που επιδιώκουν την οπισθοδρόμηση στον κοινωνικό συντηρητισμό και στους εθνικούς ανταγωνισμούς. Οφείλουμε να νικήσουμε το φόβο. Να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμή μας. Να διεκδικήσουμε μια νέα ηγεμονία στο πεδίο των ιδεών. Οφείλουμε να ανοίξουμε το δρόμο προς μια διαφορετική Ευρώπη, που θα είναι δημοκρατική, κοινωνική και δημιουργική για όλους μας.

Είμαστε το 99% της κοινωνίας. Έχουμε την αλήθεια, το δίκαιο και τη δημοκρατία με το μέρος μας. Και έχουμε ήδη ξεκινήσει την επιτάχυνση της Ιστορίας! Θα τα καταφέρουμε. Μπορούμε!

Αλέξης Τσίπρας

Αθήνα, 3 Μαρτίου 2015