Τρίτη 25 Απριλίου 2017

Δελτίο Κομιντέρν 9

εκκρεμότητες από την επικαιρότητα των περασμένων ημερών

-Στη χρυσή δεκαετία με τις βάτες, όταν έβγαιναν στα αμφιθέατρα ψηφίσματα διεθνιστικής αλληλεγγύης και συμπαράστασης πχ για τους Σαντινίστας στη Νικαράγουα, οι Δαπίτες -ανέκαθεν ανήσυχοι και πολιτικοποιημένοι νεολαίοι- φρίκαραν που έσπαγαν μαθήματα για τέτοια ζητήματα -ψύλλου άλματα κατά την κρίση τους- κι αναρωτιόντουσαν για-τι μας αφορούν εμάς τώρα τι γίνεται στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και του κόσμου.

Τώρα όμως ήταν η σειρά των τότε Δαπιτών να αγανακατήσουν με όσα γίνονται στη Βενεζουέλα και να ζητήσουν να έρθει το θέμα σε συζήτηση στη Βουλή. Οι Δαπίτες δε νομίζω να κατέβασαν κάποιο ψήφισμα για αποχή ή κατάληψη στα πανεπιστήμια. Αλλά θα μπορούσε να τους γαλουχεί διαχρονικά το σύνθημα: ένας είναι ο εχθρός, ο λαϊκισμός.
Χάνει λίγο το μέτρο βέβαια, ρυθμικά μιλώντας, γιατί πολιτικά το έχουν χάσει προ πολλού.

-Στη Βενεζουέλα, εν τω μεταξύ, το παιχνίδι χοντραίνει επικίνδυνα, ο ιμπεριαλιστικός δάχτυλος αναβαθμίζει την επέμβασή του στα πρότυπα διάφορων παρδαλών (αντ)επαναστάσεων των τελευταίων ετών, και το ΚΚΒ καλεί σε ταξική ενότητα και δράση, χωρίς αυταπάτες για τον μπολιβαριανό συνασπισμό και τις μικροαστικές δυνάμεις που ηγεμονεύουν. Κι αν κάποιοι σφοι βάζουν ως ζητούμενο μια αποτίμηση της πορείας αυτής της συμμαχίας και την αναγκαιότητα-σκοπιμότητα της κριτικής στήριξής του από το ΚΚΒ, ωστόσο, η στάση των κομμουνιστών της Βενεζουέλας δείχνει κάτι πολύ σημαντικό: ότι η ανοιχτή κριτική στις ανεπάρκειες και τις αντιφάσεις αυτής της κίνησης δεν έρχεται σε αντιπαράθεση με το δυνάμωμα της αγωνιστικής δράσης ενάντια στο στρατόπεδο της αντεπανάστασης, ούτε γίνεται όπλο στα χέρια της τελευταίας, αλλά απεναντίας αποτελεί απαραίτητο όρο για την αποφασιστική ενίσχυσή της.

-Τα ιμπεριαλιστικά κοράκια απλώνουν απειλητικά τα νύχια τους και στην Κορέα, με την Κίνα να κρατά μια μεσοβέζικη στάση και να αποστασιοποιείται μάλλον από τη γειτονική χερσόνησο, αφήνοντας πιθανόν ελεύθερο πεδίο στις ΗΠΑ, για πιο ενεργό επέμβαση.

Την ίδια στιγμή, τα αναστημένα στελέχη των κορεατικών αρχών (θανάτω θάνατον πατήσαντες), που με βάση τα έγκυρα δυτικά ΜΜΕ είχαν πέσει θύματα των στυγερών εκκαθαρίσεων του ηγέτη Κιμ, αλλά εμφανίστηκαν κανονικά σε δημόσιες εκδηλώσεις, αποδεικνύουν το ηθικό πλεονέκτημα του "ελεύθερου, δημοκρατικού κόσμου" και της αντικειμενικής πολυφωνικής ενημέρωσης που παρέχει στα πλήθη. Το "ρεπορτάζ" στο δελτίο του Ευαγγελάτου με τις σκηνές μιας ταινίας-παρωδίας που παρουσιάστηκαν ως ανατριχιαστικό ντοκουμέντο, δεν είναι παρά η ακραία τελική συνέπεια αυτής της αξιοπιστίας. Όχι σαν τους Κορεάτες που δε χρησιμοποιούν ελεύθερα το διαδίκτυο, για να διαδώσουν τέτοιες βλακείες.

Εξάλλου, σε έναν κόσμο όπου "οι ζωές των άλλων", τα ντοκιμαντέρ για τους "πιθηκάνθρωπους του Στάλιν", κοκ, θεωρούνται σοβαρά επιχειρήματα και διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, τίποτα δεν μπορεί να μας εκπλήσσει.
Ας σκεφτούμε μόνο τι θα γινόταν αν η κορεατική τηλεόραση πχ παρουσίαζε ένα αντίστοιχο "ρεπορτάζ" για τη Δύση, πόσους τόνους υστερίας θα ξεσήκωνε από τα αστικά ΜΜΕ. Μετά το πατάς το κουμπί ή δεν το πατάς;

-Άκρως συναφής με τα παραπάνω, ο σύνδεσμος που μου έστειλε ένας σφος αναγνώστης -με την ευκαιρία να τον ευχαριστήσω και δημόσια που μου τον υπέδειξε- με μια ταινία αντικομμουνιστικής φαντασίας για το λιμό στην Ουκρανία, τον τίμιο αγώνα των κουλάκων για την επιβίωση και το Στάλιν που εντείνει τις φιλοδοξίες των κομμουνιστών στο Κρεμλίνο (;!).
Σου παγώνει πραγματικά το αίμα από την αήττητη βλακεία που αποπνέει η περιγραφή, αλλά αν η ταινία έχει έστω τη μισή καλτιά της, τότε αξίζει να τη δει κανείς, θα γελάσει αβίαστα.

-Η ΔΦΑ απαντά στην αντιπολίτευση, ανεβάζοντας κατακόρυφα, σε δυσθεώρητα ύψη το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης, με ένα πρωτοσέλιδο της Αυγής να καταγγέλλει το ξεπούλημα της ΔΕΗ από το Μητσοτάκη, και να αφήνει τους αναγνώστες της με την απορία: ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;

Όσο για τα εγκαίνια της Πατρών-Κορίνθου και τις φιέστες προεκλογικού χαρακτήρα, τη στοά "Νίκος Τεμπονέρας" κι άλλα αγωνιστικά βαφτίσια, αληθεύει ότι ξανάκλεισαν για περαιτέρω έργα, αμέσως αφού εγκαινιάστηκαν και... δόθηκαν στην κυκλοφορία;

-Πρόσφατα είχαμε και μνημονιακή επέτειο. Κλείσαμε επτά χρόνια φαγούρα και πάνω από όλα αυταπατών πως τα δύσκολα τελειώνουν (μικρό μου πόνι που κινείσαι με καρότο και μαστίγιο), κι έρχεται ξανά η ανάπτυξη με τις παχιές αγελάδες -και τις ιερές αγελάδες της επιχειρηματικότητας, του πλεονάσματος, κοκ.

Πέρυσι λέγαμε τα έξι χρόνια να μη γίνουνε επτά, όπως με τη χούντα, που τελικά έφτασε τα επτά και τυπικά έκλεισε εκεί. Αλλά η χούντα δεν τελείωσε φυσικά το 73', ούτε το 74', ούτε (εμείς θα την τελειώσουμε) σε τούτη την πλατεία.

Γενικά είναι κάπως προβληματικό να συνδέονται τα μνημόνια με τη χούντα.
Γιατί η μία τάση καταλαβαίνει ως χούντα τα μνημόνια κι όχι όσα προηγήθηκαν-μεσολάβησαν ή όσα θα ακολουθήσουν. Ενώ η άλλη καταλαβαίνει τα μνημόνια ως καρπό της μεταπολίτευσης και της φαυλοκρατίας, νοσταλγώντας τη χούντα και το ανύπαρκτο οικονομικό της θαύμα.

Υπάρχουν μερικά πολύ χρήσιμα και κατατοπιστικά άρθρα ή βιβλία -όπως το "λαμόγια στο χακί" του Ελευθεράτου- που ξεσκεπάζουν το μύθο της χρηστής κι ηθικής χουντικής διακυβέρνησης, που δεν άφησε πίσω της χρέος και καμένη γη.

Προφανώς κι έχει νόημα να αντικρούει κανείς τα διάφορα σταγονίδια και τους πολιτικούς απογόνους τους, αλλά μόνο αν δούμε ενιαία τα διάφορα αστικά καθεστώτα και τις διάφορες φάσεις ανάπτυξης ή κρίσης του καπιταλισμού, μπορούμε να ερμηνεύσουμε σωστά τις εξελίξεις. Η χούντα πχ αξιοποίησε και συνέχισε τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού της δεκαετίας του 60', αλλά δεν μπορούσε να κάνει κάτι για να αποτρέψει την καπιταλιστική κρίσης της δεκαετίας του 70'. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι αν είχε καταρρεύσει νωρίτερα -πριν τη μεγάλη αύξηση του δημόσιου χρέους και την επιδείνωση άλλων οικονομικών δεικτών- θα είχε θετικό πρόσημο η δικτατορία των συνταγματαρχών... Συνεπώς, πρέπει να προσέχουμε τι επιχειρήματα χρησιμοποιούμε κάθε φορά και ποια είναι η γενική ή σχετική ισχύς τους.

-Στη Γαλλία, ο Ολάντ δεν κατέβηκε υποψήφιος γιατί δε θα έβρισκε ούτε την ψήφο του. Η εκλογική βάση των σοσιαλιστών μοιράστηκε μεταξύ του ποταμίσιου πρώην υπουργού του, που πέρασε στο β' γύρο και του Μελανσόν, ενώ ο επίσημος υποψήφιος του κόμματος έμεινε σε ρηχά, μονοψήφια νερά-ποσοστά, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις να μην κατέβει, για να μην κόψει τη φόρα του Μελανσόν. Ουσιαστικά συνέβη περίπου ό,τι έγινε και στην Ελλάδα, με την απορρόφηση του ΠαΣοΚ από το Σύριζα -μένει να δούμε όμως αν αυτό θα αποκτήσει μόνιμα χαρακτηριστικά- με την ενεργοποίηση του δίαυλου που είχε ανοίξει η κοινή στήριξη 'σοσιαλιστών' και ΓΚΚ στο Μιτεράν (που είχε γράψει μεταξύ άλλων μια "μπροσούρα" με τον καλτ πλην επίκαιρο τίτλο "εφικτός σοσιαλισμός").

Δεν ξέρω αν ασκήθηκε παρόμοια πίεση και στο ΝΑΚ, για να στηρίξει το Μελανσόν, αν υπήρχε γκρίνια για τη μονάδα που πήρε ο Ποτού αλλά θα μπορούσε ίσως να αλλάξει τους συσχετισμούς αν αθροιζόταν στο ποσοστό του πρώτου, κι αξεπέραστες διαφωνίες από θέση αρχής ή απλώς για την ανάδειξη της υποψηφιότητας με παραγοντίστικο τρόπο κι όχι μέσα από συλλογικές διαδικασίες...
Πάντως όλα αυτά, μοιάζουν τόσο οικεία και γνώριμα με το δικό μας αριστεροχώρι.

Κλείνω τη σχετική ενότητα, αντιγράφοντας αυτό που θα μπορούσε να είναι το πρώτο μέρος στη χτεσινή τρικολόρ ανάρτηση (κι ευχαριστώ πολύ το σφο Γκεβεζέ που μου το έστειλε).

Ελλάς-Γαλλία, η φάση είναι μία

Μια χώρα τεμπέληδων που δε θέλουν να δουλεύουν, ένα κράτος δημοσίων υπαλλήλων-κηφήνων, μια οικονομία που βουλιάζει από τους φόρους και λοιπούς περιορισμούς που υφίστανται οι επιχειρήσεις...

Όχι, δεν πρόκειται για προεκλογικό σποτ του Ποταμιού, ούτε για την κλασσική κασέτα των φερεφώνων του Κυριάκου στα κανάλια. Δεν είναι ούτε καν η μέση, φυτευτή από εκατό μεριές, "αυτοαντίληψη" του νεοέλληνα.

Η 23η Απριλίου έφερε στην κορυφή του εκλογικού βάθρου της Γαλλίας τον Εμανουέλ Μακρόν, έναν άνευρο νεαρό εκατομμυριούχο που εκφράζει στην πιο γυαλιστερή του μορφή το μίσος της τάξης του απέναντι στις κατακτήσεις που μπόρεσαν να έχουν στον ρου της ιστορίας οι Γάλλοι εργαζόμενοι. Τα βασικά προγραμματικά σημεία, όπως οι περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, ο περιορισμός των δημοσίων υπαλλήλων κατά 120.000 και η μείωση της φορολογίας στους επιχειρηματικούς ομίλους, σερβιρίστηκαν με ένα κοσμοπολίτικο άρωμα αλά "Μένουμε Ευρώπη" και μερικές ανώδυνες φιλελεύθερες πινελιές περί διαφορετικότητας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Κι αυτά τα τελευταία για να διαχωρίσει τη θέση του απέναντι στη δεύτερη φιναλίστ Μαρίν Λεπέν, που με τα εθνικιστικά, ξενοφοβικά της προτάγματα κι έναν ευρωσκεπτικισμό κομμένο και ραμμένο πάλι στις ανάγκες του γαλλικού κεφαλαίου -έστω ενός άλλου πιο "εθνικού" τμήματός του-, καταφέρνει τα τελευταία χρόνια να εγκλωβίζει σημαντικό μέρος των Γάλλων εργαζομένων που νιώθουν τις ζωές τους να συνθλίβονται σε μια χώρα με αυξανόμενη ανεργία και επισφάλεια.

Και οι υπόλοιποι; Ένας παραδοσιακός θατσερικός δεξιός, μια σοσιαλδημοκρατική καρικατούρα κι ένας "νεοαριστερός" από την ίδια στόφα με τη δική μας πρωτοδεύτερη φορά αριστερά που στην εμπροσθοφυλακή του προγράμματός του φιγουράρουν η οικολογία και οι νέες τεχνολογίες...

Τα διλήμματα που θα παρουσιάζονται στο γαλλικό λαό για τις επόμενες 15 μέρες μας είναι γνωστά: Λόμπι του φράγκου ή ευρώ über Alles; Ισχυρή πατρίδα ή όλοι μαζί στο κοινό μας σπίτι; Παλιό ή καινούργιο; Κι όσο ο Γάλλος εργάτης (κι ο Έλληνας, κι ο Ούγγρος και και) παλεύει να απαντήσει το ένα ή το άλλο, τόσο θα κοιμούνται ήσυχοι οι κεφαλαιοκράτες του ντουνιά.

Η λύση είναι πάντα και παντού η ίδια και βρίσκεται μακριά από πάνελ αναλύσεων και ηλεκτρονικά φόρουμ: Η χειραφέτηση των εργαζομένων και του κινήματός του από κάθε μορφή της αστικής ιδεολογίας, που στο σάπισμά της γίνεται όλο και πιο δηλητηριώδης. Εμπιστοσύνη στο συνάδελφο, το διπλανό, αγάπη για την τάξη μας και μίσος για ό,τι την εμποδίζει να ορθωθεί.

Καλό λευκό λοιπόν αδέρφια μας, καλό άκυρο, καλή αποχή, καλούς αγώνες.
(Αντί επιλόγου και για να συνεννοούμαστε με τα δικά μας δεδομένα
Μαρίν Λεπέν: 50% Καρατζαφέρης, 40% Καμμένος, 10% Λαφαζάνης Εμανουέλ Μακρόν: 60% Ποτάμι, 30% Μητσοτάκης, 10% Λεβέντης)
Περισσότερα νέα σε επόμενο κομινφορμιστικό δελτίο... 

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δεν άφησες κάτι ασχολίαστο. Οδοστρωτήρας
Μία μικρή προσθήκη
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=9321824

«(..)Το ΚΚ Βενεζουέλας συμμετείχε με τα δικά του μπλοκ στις λαϊκές διαδηλώσεις, καταγγέλλοντας την αντιδραστική αντιπολίτευση που επιχειρεί με τη στήριξη των Αμερικανοευρωπαίων ιμπεριαλιστών να χτυπήσει το λαϊκό κίνημα, ενώ ταυτόχρονα με άλλες δυνάμεις ασκεί έντονη κριτική στη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του Ν. Μαδούρο, που δεν επιλέγει τη σύγκρουση με το ντόπιο κεφάλαιο…»

Αν καταλαβαίνω καλά, το ΚΚΒενεζουέλας που προετοιμάζεται να διωχθεί επί διαχειριστικής «αριστερής» κυβέρνησης σε έδαφος καπιταλισμού, ζητά από τον Μαδούρο Σοσιαλισμό.
Ο αριστερός Μαδούρο μάλλον προτιμάει –αν χθες πάλι κατάλαβα καλά από τα δελτία ειδήσεων- την συζήτηση με την αντιπολίτευση

Μία άλλη πολύ σημαντική εξέλιξη είναι η ακόλουθη.
Βάση Κινέζων(επίσημα Εμποριο Λοτζίστικς), βάση Αμερικάνων, βάση Ιαπώνων, βάση Γάλλων της Λεγεώνας, βάση ναυτικών επιχειρήσεων της ΕΕ, στο μικρό στο μάτι Τζιμπουτί
Ενδοκαπιταλιστικός διαγκωνισμός και προώθηση στρατιωτικών βάσεων
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=9245079
ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΜΥΝΑΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΣΤΟ ΤΖΙΜΠΟΥΤΙ. Στήνονται νέα προσχήματα επεμβάσεων
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=9328123

Η «βεντάλια» ανοίγει σε πολλά μέτωπα.

Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot

Ανώνυμος είπε...

Μαζί με το «Ε» ήταν σε μικρότερο βαθμό και το «Alpha».
Την «πάτησαν» οι «έγκριτοι» με τη Λ.Δ. Κορέας!
http://e-oikodomos.blogspot.gr/2017/04/blog-post_1.html

Η Λ.Δ.Κ. θα φταίει για τους «έγκυρους». «Το καθεστώς» «με τις χειρότερες μορφές προπαγάνδας που έχουν ξεπεράσει κάθε όριο λογικής».
Τα καμώματα των καναλιών που αναμασούν ό,τι τους δίνουν και παίζουν ως ειδήσεις αποσπάμασατα από ταινίες, μάλλον δεν ανήκουν στις «χειρότερες μορφές προπαγάνδας που έχουν ξεπεράσει κάθε όριο λογικής» ούτε δείχνουν «καθεστωτική νοοτροπία».

link για τα θαύματα στην χώρα των θαυμάτων της Λ.Δ.Κ. που συνέπεσαν κοντά με την περίοδο του Πάσχα.
Ο στρατηγός που αναστήθηκε και πήρε προαγωγή !
http://laikhexousia.blogspot.gr/2017/04/blog-post_73.html
ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΑΝ 2 ΣΤΗΝ ΠΙΟΝΓΚΓΙΑΝΓΚ !!!!
http://laikhexousia.blogspot.gr/2017/04/2.html

Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot

Ανώνυμος είπε...

23 Δεκεμβρίου 2008

Η Αλέκα στην γνωστή ομιλία στη Βουλή για τα «τζάμια», τους «τζαμάδες» χωρίς μουσικά «τζαμαρίσματα»

«(..)Για πηγαίνετε στη Βενεζουέλα. Ποιοι κάνουν τις διαδηλώσεις εναντίον του Τσάβες; Και φοιτητές. Βεβαίως, δεν έχουν σχέση με το φοιτητικό κίνημα εδώ στην Ελλάδα. Διότι σήμερα στα πανεπιστήμια της Ελλάδας, σαν κατάκτηση λαϊκή, υπάρχουν και παιδιά από τα λαϊκά στρώματα και, βεβαίως, εξεγείρονται. Στα πανεπιστήμια της Βενεζουέλας δεν είναι τα παιδιά από τις φαβέλες. Είναι τα παιδιά μεσαίων, ανώτερων στρωμάτων και της αστικής τάξης. Και αυτό το φοιτητικό κίνημα δεν είναι με τη θέση του Τσάβες. Το λέω αυτό, γιατί ό,τι είναι εξέγερση, ό,τι είναι μαζικό δεν σημαίνει ότι είναι και προοδευτικό. Σε καμία περίπτωση..»

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Δεν ακουσες τον πρωθυπουργο στον ΑΝΤ1 : "Στο δημοψηφισμα ηταν σαφης η εντολη του λαου οτι μενουμε στο ευρω" !!!
Ειπε καταμουτρα δλδ ΜΑΛΑΚΕΣ (το 62%)οσους ψηφισαν ΟΧΙ στο δημοψηφισμα που φαντασιωνονταν ΡΗΞΕΙΣ κλπ παρολο που δεν υπηρχε τετοιο ερωτημα αλλα το παγαποντικο "Θελεις τα μετρα Σοιμπλε?" η οχι και αρα θες τα δικα μου ... Και ετσι δικαιωθηκε πανηγυρικα το ΚΚΕ μετα απο αυτην την ομολογια που ηταν το μονο που εβαζε ζητημα αποχωρησης απο την ΕΕ
Ειπε ακομα οτι ο κοσμος δεν αντιδρα για να με ρηξει και αρα την Πρωτομαγια πρεπει να βουλιαξουν οι συγκεντρωσεις εορτασμου παντου και να του κανουμε το χατηρι

Ανώνυμος είπε...

άμα μιλάμε για ταινίες αντικομμουνιστικής καλτίλας προτείνω αυτήν:
http://www.athinorama.gr/cinema/movie/child_44-10045800.html
μανιακός δολοφόνος που τρελάθηκε λόγω ...Στάλιν κι εκτελεί κατα συρροήν παιδιά που τριγυρνούν έρημα κι ορφανά στην ΕΣΣΔ!!!! Απίστευτη συρραφή όλων των αντισοβιετικών μύθων- ανεκτίμητο και σαν αρχείο!

Εξισου "κωμικό" άλλα καθόλου τραγικό το κέιμενο με την καταγγελία από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ Θεσσαλονίκης για την παρέμβαση της ΛΑΕ στα ΕΑΑΚ
http://vathikokkino.gr/archives/110173
Επίσης μπορεί να αρχειοθετηθεί για να θυμόμαστε τα ΕΑΑΚ 'οπως ποτέ δεν ήταν πχ :"Η κατακτημένη φυσιογνωμία της ΕΑΑΚ αποτελεί ανάχωμα σε μια ξέπνοη γραμμή «πατριωτικού αντιμνημονιακού μετώπου», ενός νέου ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και προοπτική, που απλά καλλιεργεί λογικές ανάθεσης και περιορίζει την πληττόμενη νεολαία σε ρόλο καρτερικού χειροκροτητή των μεταρρυθμίσεων μιας «πραγματικά αριστερής κυβέρνησης»"

Τέλος, και με αφορμή την Βενεζουέλα και την Βόρεια Κορέα, έχει ενδιαφέρον, σε αντιδιαστολή πχ με την "ελληνοφρένεια' να παρατηρήσει κανείς την σάτιρα και της άλλης πλευράς μέσα από την εκπομπή "οτι ναναι". Ευρωλιγουρισμός και αμερικανισμός στο τέρμα, μίσος για κάθε τις συλλογικό και φιλεργατικό, καταδίκη κάθε βίας που αμφισβητεί το αιώνιο σύστημα του καπιταλισμού, παρλάτες για την "ελευθερία" και τα "δικαιώματα του ατόμου", δήθεν αντικρατισμός, εκμετάλλευση του ΣΥΡΙΖΑ για να ευτελιστει πλήρως η αριστερά κτλ κτλ όλα μα όλα πλασαρισμένα με απίστευτα φιλάρεσκο κι αναλαφρο τρόπο και "χιουμορ".
Μανουήλ

Ανώνυμος είπε...

"δεν έρχεται σε αντιπαράθεση με το δυνάμωμα της αγωνιστικής δράσης ενάντια στο στρατόπεδο της αντεπανάστασης"

Έχει στρατόπεδο η αντεπανάσταση; Και με ποιον πολεμά αφού η επανάσταση αγνοείται;

Το ΚΚΒ μπαίνει κάτω από ξένη σημαία, υπερασπίζεται τις αποτυχημένες ονειροφαντασίες των τίμιων της κυβέρνησης (και μαζί την τεράστια κονόμα των σίγουρα πολλών άτιμων), αποδεικνύεται άχρηστο για το λαό της Βενεζουέλας και δεν δίνει καμία φιλολαϊκή προοπτική στη χώρα.

Φυσικά και θα πέσει ο Μαδούρο. Τι άλλο μπορεί να κάνει; Θα πέσει, θ' ανέβουν οι δεξιοί, θα μοιράσουν ψίχουλα αν ανέβει το πετρέλαιο, θα πέσουν αν ξαναπέσει, θα ξανακούσουμε για "ροζ κύμα" στη Λατ. Αμ. και η ζωή θα συνεχίζεται.


ΓΜ

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Mάλλον τελειώνουμε....:
Κοινή ήταν η πεποίθηση ότι η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να ελέγξει απολύτως τις εξελίξεις, να μην αφήσει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης στις Βρυξέλλες και στους σκληρούς των εταίρων.
Ουσιαστικά η κυβέρνηση προσπαθεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ώστε να κλείσουν όλες οι εκκρεμότητες που εξαρτώνται από την ελληνική πλευρά και να μείνει ανοιχτό μόνο το θέμα επαναρύθμισης του χρέους, η ευθύνη της οποίας ανήκει αποκλειστικά στους εταίρους και τους δανειστές.
Κατά τα φαινόμενα η κυβέρνηση Τσίπρα έπειτα από τις πολλές περιπέτειες της άγονης διαπραγμάτευσης κατέληξε στην απόφασή της να ακολουθήσει ένα καθαρά ευρωπαϊκό δρόμο και να αποφύγει άλλους επισφαλέστερους δρόμους.
Όπως και να έχει είμαστε μπροστά σε επιτάχυνση των διαδικασιών της αξιολόγησης και καλύτερης αξιοποίησης των αποτελεσμάτων που αυτή θα δώσει
.....
....διαπιστώνουν με ανακούφιση και οι τραπεζίτες και τα παπαγαλάκια τους!
Δεν ήταν και τυχαίο το timing της "συνέντευξης" του τσίπρα στον Χαζονικολάου.
Βάλτε και τα σύννεφα, του πολέμου, που πυκνώνουν διεθνώς, την άνοδο των δεξιοφασιστών παντού, τους διαγκωνισμούς (Τζιμπουτί), που θυμίζουν ταχτικές κινήσεις κατάληψης ευνοϊκών θέσεων πριν από την μάχη, ....η κρίση φέρνει δυσπραγία, η δυσπραγία νευρικότητα και εντάσεις, οι λύκοι πάλι ετοιμάζονται για καυγά και τα πρόβατα, ως συνήθως, διαλέγουν από ποιον λύκο θα φαγωθούνε.
Σαν όλοι να προετοιμάζονται για το μοιραίο, χωρίς να μπορούν να κάνουν τίποτε άλλο παρά να το φέρνουν πιο γρήγορα. Κι έχεις και τα τομάρια, που νομίζουν, πως ...ξορκίζοντας τον ...Στάλιν, θα ...βρεθούν με τους ...νικητές!
Η φετεινή Πρωτομαγιά πρέπει να γίνει σημείο συγκέντρωσης για όσους έχουν ακόμη μυαλό στο κεφάλι τους και θυμούνται.

Ανώνυμος είπε...

Το Child 44 είναι ταινία βασισμένη σε τυπικό αγγλόφωνο αστυνομικό σαβουρομυθιστόρημα-τούβλο (πρόκειται για ολόκληρη βιομηχανία συγγραφέων που γράφουν ένα βιβλίο κάθε έξι μήνες περίπου, το ατού εδώ είναι αυτό της διαφορετικότητας αφού έχει Στάλιν και ΣΕ). Βασίζεται σε αληθινή ιστορία υπαρκτού κατά συρροήν δολοφόνου στην ΣΕ, ο οποίος βέβαια έζησε και ήταν ενεργός σε άλλη εποχή (από 78 έως 90), αλλά χάριν της τέχνης μπλέχτηκε με μουστάκια κτλ.

Πιο αστεία από το βίβλιο είναι μόνο δύο πράγματα: 1. οι φοβερές κριτικές του δυτικού τύπου που έσπευσαν να συγχαρούν τον συγγραφέα που κατάφερε να πιάσει το κλίμα της εποχής το οποίο δεν μπορούσε να είναι τίποτα άλλο παρά κλίμα τρόμου και παράνοιας (ποιός τα χέζει τα ιστορικά στοιχεία στην τελική; α, ξεχνάω τον μοντεφιόρε εδώ και τις εκθέσεις του νεαρού Στάλιν, τους διαλόγους που είχε στο δημοτικό με τους δασκάλους του κτλ -- άλλος γίγαντας σύμφωνα πάλι με τους τρομερούς δυτικούς κριτικούς), 2. η ταινία που ξεπέρασε όλες τις προσδοκίες για το πού μπορεί να φτάσει η αυτοπαρωδία, αφού αποφασίστηκε οι άγγλοι κι οι αμερικάνοι ηθοποιοί να μιλάνε αγγλικά με ρωσική προφορά (άλλο ένα έγκλημα του καθεστώτος προφανώς).

Εν αναμονή πλέον του επόμενου αριστουργήματος:

http://www.imdb.com/title/tt4686844/?ref_=nv_sr_1

Ijon Tichy

Ανώνυμος είπε...

Και κάτι λίγο διαφορετικό αλλά πάλι στα πλαίσια της αντισοβιετικής μπούρδας, από το (συμπαθές κατά τ'άλλα) sombrero:

http://www.sombrero.gr/2014/10/%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%81%CF%89/

Πέρα από την πολιτική θεωρία του ενός κώλου και των δύο άκρων (στο άρθρο που δίνεται ως σύνδεσμος στο τέλος και έχει ως θέμα της ΛΔΓ έχει περισσότερη πολιτική θεωρία και ως εκ τούτου περισσότερους κώλους, που εκφράζονται κι από τους συντάκτες στα σχόλια αλλά τέσπα), το "ασυνήθιστο" του ονόματος της Σπαρτάκ (που να μην ήταν κι ο Σπάρτακος από τους αγαπημένους επαναστάτες του Μαρξ δλδ), και φυσικά τον προσωπικό χαρακτήρα της όλης ιστορίας με τον Στάροστιν από την μια και τον Μπερία από την άλλη ο οποίος συν τοις άλλοις ήταν (φυσικά!!!) και άμπαλλος, αυτό που αξίζει να προσέξει κανείς είναι τις πηγές: η μία είναι ένα ντοκυμαντέρ του bbc (εγγύηση σε τέτοια ζητήματα φυσικά) και η άλλη ένα άρθρο του Jim Riordan.

Οι ίδιες πηγές χρησιμοποιούνται και για την ιστορία της Σπαρτάκ στο άρθρο του wiki, και εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι το sombrero έκανε μια καλοδουλεμένη μεταφορά επί της ουσίας. Ωστόσο το ενδιαφέρον είναι ο τυπάς που λέγεται Riordan εδώ. Καθώς η ερευνητική του δουλειά είναι βιωματική σε μεγάλο βαθμό, κι αυτό γίνεται ξεκάθαρο στην αυτοβιογραφία του "Comrade Jim". Εκεί πέραν των μαθημάτων ιστορίας ισχυρίζεται μεταξύ άλλων ότι έπαιξε και για κάποια παιχνίδια για την Σπαρτάκ, γιατί κάποιοι παίχτες ήταν πιωμένοι κτλ, και τον πήραν άρον άρον (πώς καλείς κάποιον για 5χ5 τελευταία στιγμή; έτσι). Ο δυτικός τύπος τον αποθέωσε φυσικά. Για κακή του τύχη όμως, το βιβλίο έφτασε και στην Ρωσία, κι εκεί αρχίζει να στραβώνει η ιστορία, με το δούλεμα να πηγαίνει σύννεφο. Κάποιοι δημοσιογράφοι που διάβασαν το βιβλίο επικοινώνησαν με παλαίμαχους παίχτες της Σπαρτάκ της εποχής που ούτε τον ξέρουν ούτε τον άκουσαν ποτέ τους τον παικταρά (χώρια το ότι επισημαίνουν τα προφανή, ότι το πρωτάθλημα της ΣΕ είχε προδιαγραφές επαγγελματικών δυτικών πρωταθλημάτων κι όχι 5χ5 φιλικών μετά από μεσημεριάτικο καφέ, κι έτσι αυτά που ισχυρίζεται είναι μούφες μεγατόνων). Το κορυφαίο είναι ότι κι ο ίδιος στο βιβλίο του λέει ότι όταν πήγε για 2η φορά στην ΣΕ, δεν τον θυμόταν κανείς από τους πρώην όψιμους συμπαίκτες του (θα τους ψέκαζαν κι εκεί μάλλον).

Έτσι για την συλλογή σου αυτά.

Ijon Tichy

skatopsyxos είπε...

http://www.alfavita.gr/arthron/koinonia/agrio-xylo-me-krani-kai-alysides-metaxy-eaakiton-sto-apth-foitites-sto-nosomeio

Δεν ξέρω αν έχει αναφερθεί πουθενά... Νταξει ρε παιδιά πως κάνετε έτσι, δεν είναι ότι οι ΕΑΑΚίτες παίζουν ξύλο ακόμα και με τον ίσκιο τους. Προφανώς τα ξυλίκια μεταξύ τους είναι κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση γι αυτό και η γενικότερη βούβα και η τόση "διπλωματία" στην ανακοίνωση της νΚΑ.Τι,όχι;

Ιστρολλικός είπε...

@Ijon

Θυμάμαι να έχω ασχοληθεί με αυτήν την αστεία ιστορία μερικά χρόνια πιο πριν. Αν θυμάμαι καλά, βασική πηγή του ντοκιμαντέρ του Μπι Μπι Σ είναι ο ίδιος ο Riordan, ο οποίος μάλιστα είχε κάνει και μια δημοσίευση στην κατά τα άλλα αξιόλογη επιθεώρηση Europe-Asia Studies. Στο φοβερό αυτό επιστημονικό έργο του είχε περίπου 10-15 μη επεξηγηματικές αναφορές, εκ των οποίων οι μισές περίπου ήταν σε ένα βιβλίο που έγραψε ο Σταροστιν για την πάρτη του. Ξαναζεσταμένα κουτσομπολιά = επιστήμη.

Ανώνυμος είπε...

Ναι Ιστρολλικέ, βασικά η κύρια πηγή που δίνεται και στο άρθρο του sombrero είναι από αυτό το περιοδικό πάλι του Riordan (το ίδιο ισχύει και για το wiki προφανώς), ωστόσο σχεδόν τα πάντα πάνε πακέτο με την αυτοβιογραφία του που είναι επιεικώς για γέλια όπως και το σύνολο της "έρευνάς" του.

Ijon Tichy

Ανώνυμος είπε...

αποσπάμασατα = αποσπάσματα

@ΓΜ - Μανουήλ

Τυχαία οι διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης γίνονται την επέτειο με τα 15 χρόνια από το παραλίγο πραξικόπημα κατά του Τσάβες και τηυν αποτροπή του από τον λαό.

Μία παρακινδυνευμένη πρόβλεψη. Τον Μαδούρο, αν δεν κάνει αυτό που λέει το ΚΚΒενεζουέλας που κατά 99% δεν θα το κάνει, όχι απλώς θα τον ανατρέψουν αλλά θα τον δικάσουν και θα τον εκτελέσουν οι original αστοί .
Όπως παραλίγο να κάνουν στον Τσάβες το 2002.


Με υπογραφή για το sfyrodrepano.blogspot