Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

Τα αντιφασιστικά μέτωπα

Συνεχίζουμε από εκεί που είχαμε σταματήσει στην προηγούμενη ανάρτηση, με το κομμάτι των ερωτοαπαντήσεων, που είχε μόνο ένα γύρο, αλλά μεστό και χορταστικό. Στο τέλος θα προσπαθήσουμε να πιάσουμε το νήμα τους για να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα, ή να θέσουμε τουλάχιστον τα κατάλληλα ερωτήματα και κάποιους προβληματισμούς.

Ποια ζητήματα τέθηκαν στη διαδικασία των ερωτήσεων; Για την περίπτωση του καραγιώργη –να μας πει ο σκολαρίκος κάτι παραπάνω από το δοκίμιο- για τα αντιφασιστικά μέτωπα και τη θεωρητική συμβολή του ντιμιτρόφ, και για τη στρατηγική επεξεργασία της κομιντέρν για τις χώρες με μέσο επίπεδο ανάπτυξης.
Ο σκολαρίκος είπε ενδιάμεσα ότι σε μια εκδήλωση παρουσίασης του δοκιμίου, είναι αδύνατο να πει περισσότερα από όσα λέει ο ίδιος ο τόμος, αλλά τελικά έδωσε αρκετό υλικό και τροφή για σκέψη με όσα είπε.

Για τον καραγιώργη επανέλαβε την εκτίμηση του δοκιμίου για την απαράδεκτη μεταχείριση που είχε στις φυλακές της ρουμανίας –η οποία οδήγησε και στο θάνατό του- κι έχοντας αυτό ως δεδομένο, προχώρησε στην πολιτική κριτική της στάσης του στην 3η συνδιάσκεψη του 50’, όπου υποστηρίχτηκε από την μειοψηφούσα άποψη πως η επιλογή του δεύτερου αντάρτικου ήταν λανθασμένη κι έπρεπε να αποφευχθεί.

Το δεύτερο αντάρτικο όμως δεν ήταν λάθος, αλλά κατάκτηση. Η ελλάδα απέκτησε πλούσια ιστορική πείρα και ήταν μία από τις τρεις ευρωπαϊκές χώρες που έζησε στο έδαφός της έναν «εμφύλιο».  Τα θύματα δυστυχώς δε θα ήταν λιγότερα αν είχε αποφευχθεί ο πόλεμος, όπως λέγεται συνήθως. Ενώ οι λιγοστές παραχωρήσεις της αστικής τάξης έγιναν –μεταξύ άλλων- ακριβώς εξαιτίας του φόβου από την ανάμνηση ενός δυνατού, λαϊκού κινήματος.

Το δεύτερο ερώτημα –λέει ο σκολαρίκος- αφορά επεξεργασίες του διεθνούς, κομμουνιστικού κινήματος των χρόνων 34-36, που σύμφωνα με το 16ο συνέδριο –αν σημείωσα καλά- μένουν ανοιχτές προς συζήτηση και περαιτέρω έρευνα.

Για να απαντήσουμε σχετικά με την αντιφασιστική συμμαχία, πρέπει να ξεκινήσουμε από το ερώτημα τι είναι ο φασισμός. Εάν πιστεύουμε ότι πρόκειται για κάποιο τρίτο, κοινωνικό σύστημα, πέρα από τον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό, τότε μπορούμε να θεωρήσουμε ως πρόοδο ή ως κατάκτηση την αστική δημοκρατία.

Αλλά ο φασισμός είναι οργανικό στοιχείο του ιμπεριαλισμού, της δικτατορίας της αστικής τάξης και της προετοιμασίας της για τον πόλεμο. Οι αστοί κλείνουν τα εσωτερικά μέτωπα κι επιδίδονται σε ένα άγριο κυνηγητό του εργατικού κινήματος. Μπορεί αυτό το κυνήγι να ήταν πιο άγριο στις χώρες με φασιστικά καθεστώτα, αλλά οι κομμουνιστές τέθηκαν εκτός νόμου το 39’ και στη γαλλία του λαϊκού μετώπου που αρνήθηκε να στηρίξει τη δημοκρατική ισπανία. Αστικό κοινοβουλευτισμό είχαμε και στην ελλάδα κατά την περίοδο του εμφυλίου.

Τα αντιφασιστικά μέτωπα λοιπόν, σύμφωνα και με την αντίληψη του ντιμιτρόφ, είχαν ως πρώτη και κύρια αποστολή τη σωτηρία της εσσδ, και σε δεύτερο πλάνο την πάλη ενάντια στα δεινά του πολέμου και της φασιστικής κατοχής.
Μπορούσε να οδηγήσει αυτό το μέτωπο σε συγκεκριμένο τύπο εξουσίας; Η πράξη έδειξε πως όχι. Γιατί ήταν ένα μέτωπο διαταξικό, με δυνάμεις και χώρες, όπως ο εδες κι η αγγλία. Ενώ η ζωή μας έβαζε επιτακτικά το δίλημμα: αστική ή εργατική εξουσία. Δηλ να κάνουμε ένα βήμα μπρος ή να υποχωρήσουμε. Κι ενώ το αστικό στρατόπεδο διαπλεκόταν ανοιχτά με το φασισμό, όπως το 54’ στη δυτική γερμανία όπου το κκ τέθηκε εκτός νόμου, ενώ ο κρατικός μηχανισμός ήταν γεμάτος με στελέχη των ναζί. Κι όπως στα δεκεμβριανά, με τα τάγματα ασφαλείας που πολέμησαν στο πλευρό των άγγλων –κανονικά οι αστοί πολιτικοί έπρεπε να καταθέτουν κι αυτοί στεφάνι στου μακρυγιάννη, όπου βρισκόταν το στρατηγείο τους.

Στο ερώτημα για την κομιντέρν, ο σκολαρίκος υπενθύμισε την απόφαση του 18ου συνεδρίου να μελετηθούν περαιτέρω τα ζητήματα σχετικά με τη λειτουργία και διάλυσή της στα 1943, η οποία έδειχνε το μέγεθος της διαπάλης στις γραμμές του κομμουνιστικού κινήματος, που δεν ήταν τόσο μονολιθικό όσο το παρουσιάζουν οι αντίπαλοί του.
Μας ανέφερε σχετικά και μια ατάκα του τολιάτι από το 1960. Όταν του ασκήθηκε κριτική για την αποτυχία του «δημοκρατικού» δρόμου απάντησε: δηλαδή τι θέλατε; Να είμαστε σαν την ελλάδα, που οι μισοί κομμουνιστές είναι στις φυλακές. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Σήμερα δεν υπάρχει κκ στην ιταλία- ενώ τότε είχε 20% και έφτασε μέχρι το 30%- ενώ εμείς εδώ συζητάμε τι είπε τότε ο τολιάτι.

Οι επεξεργασίες του 6ου συνεδρίου της κομιντερν το 1928 αφορούσαν τρία επίπεδα. Τις ιμπεριαλιστικές χώρες, ή χώρες-ατμομηχανή του ιμπεριαλισμού, όπως τις ονόμαζαν χαρακτηριστικά, φέρνοντας ως παράδειγμα τη γαλλία και τις ηπα. Τις ενδιάμεσες και εξαρτημένες, στις οποίες ανήκε και η ελλάδα και τις αποικίες ή προτεκτοράτα, οπού δεν υπήρχε καν ντόπια αστική τάξη.
Για τη δεύτερη κατηγορία προβλέπονταν δύο πιθανές εκδοχές για το χαρακτήρα της επικείμενης επανάστασης. Είτε αστικοδημοκρατική επανάσταση με ταχεία μετεξέλιξη σε σοσιαλιστική, είτε σοσιαλιστική επανάσταση που θα είχε να επιλύσει και αστικοδημοκρατικά ζητήματα, όπως το θεσμό της βασιλείας, το θέμα της γης κλπ.

Αυτή ήταν κι η ουσία της διαπάλης στο κουκουε την περίοδο 29-31, μεταξύ της μειοψηφίας που συμπεριλάμβανε και τον γγ του κόμματος και της πλειοψηφούσας ομάδας σιάντου-θέου (δική μου σσ:  αν έχουν έτσι όμως τα πράγματα, γιατί χαρακτηρίστηκε από την κομιντερν αυτή η διαπάλη ως φραξιονισμός χωρίς αρχές; Εκτός κι αν ο χαρακτηρισμός αφορά τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώθηκε και όχι την πολιτική ουσία της διαπάλης) .

Το κουκουε κατέφυγε στην κομιντέρν ως το ελληνικό τμήμα της διεθνούς (με τον ίδιο τρόπο που θα κατέφευγαν σήμερα στη κετουκε δύο τοπικές κομματικές οργανώσεις) κι αυτή προέκρινε ως λύση τη συνολική αντικατάσταση του καθοδηγητικού οργάνου και την ανάδειξη του ζαχαριάδη στη θέση του γγ.
Ο ζαχαριάδης ήθελε να ξεκαθαρίσει το ζήτημα προτού αναλάβει γραμματέας. Αλλά η κομιντερν επέμενε ότι έπρεπε να συζητηθεί πρώτα σε όλο το κόμμα και έτσι φτάσαμε στην 6η ολομέλεια του 34. Όταν αργότερα, μετά την καθαίρεση του, του επισήμανε ο κουούσινεν ότι ήταν αντιφατικό να μιλάει για αστικοδημοκρατική επανάσταση αλλά να προχωράει παρόλαυτα στον εμφύλιο, ο ζαχαριάδης απάντησε: εγώ από τότε σοσιαλιστική έλεγα, εσείς επιμένατε για αστικοδημοκρατική.

Ας δούμε το θέμα στην εξέλιξη του, τι σημαίνει σήμερα αστικοδημοκρατική μεταρρύθμιση. Στην ελλάδα πχ εκκρεμεί ακόμα ο διαχωρισμός της εκκλησίας από το κράτος. Μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν είναι ακόμα ώριμος ο σοσιαλισμός και χρειάζεται ένα ενδιάμεσο αστικοδημοκρατικό στάδιο;
Στην αγγλία υπάρχει ακόμα βασιλιάς, ο οποίος παίζει ένα ρόλο παρόμοιο με αυτόν του παπούλια, καθώς η αστική εξουσία υπάρχει εδώ και 400 χρόνια περίπου. Στη ρωσία οι μπολσεβίκοι πραγματοποίησαν αστικοδημοκρατικές μεταρρυθμίσεις έχοντας όμως ως σημαία τους τη σοσιαλιστική επανάσταση. Ενδιάμεση εξουσία δεν υπάρχει και ιστορικά δεν προέκυψε ποτέ.

Παρόλαυτα, μια σειρά κκ διακατέχονταν μεταπολεμικά από παρόμοιες λογικές.
Το 1951 το κκ βρετανίας έβγαλε τη θεωρητική επεξεργασία του «βρετανικού δρόμου προς το σοσιαλισμό» και έβαζε στόχο την απεξάρτηση από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό ως πρώτο βήμα σε αυτή την κατεύθυνση.
Το 1968 ο γγ του γαλλικού κκ έγραψε μια μπροσούρα για το «ενιαίο δημοκρατικό μέτωπο» όπου έκανε λόγο για μια ελεύθερη, ευημερή γαλλία, απεξαρτημένη από τον ιμπεριαλισμό.
Παρόμοιες επεξεργασίες είχε το κκ ιαπωνίας για την απεξάρτηση της χώρας απ’ τις βάσεις της χώρας, το κκ ισπανίας – που είχε ακόμα ως κτήση της το μαρόκο- και μια σειρά κκ σε άλλες χώρες.

Τι έγινε όμως στις λδ της ανατολικής ευρώπης με το ενδιάμεσο στάδιο;
Εκεί έπαιξε καθοριστικό ρόλο η παρουσία του κόκκινου στρατού. Ας φανταστούμε πχ να έμπαινε ο κόκκινος στρατός στην ελλάδα και να κυνηγούσε τους δωσίλογους και τους αστούς. Θα αρκούσαν πιθανότατα και μόνο οι εκλογές για τη νίκη της «λαοκρατίας».
Αυτό δε σημαίνει ότι δεν έπαιξε ρόλο ο εγχώριος υποκειμενικός  παράγοντας. Στην αυστρία πχ ο κόκκινος στρατός έμεινε μέχρι το 56, αλλά δεν έγινε τίποτα. Ενώ στην αλβανία – ανεξαρτήτως της συνέχειας που είχε το δικό της εγχείρημα οικοδόμησης- τα κατάφεραν χωρίς τον κόκκινο στρατό. Έδωσαν τελεσίγραφο στους άγγλους και τους έδιωξαν από το λιμάνι της χειμάρας μέσα σε 4 ημέρες. Εμείς αντίθετα είχαμε στείλει μέχρι και τάγμα να τους υποδεχτεί.

Σ΄αυτές τις χώρες όμως δεν είχαμε προσπάθεια εμβάθυνσης των σοσιαλιστικών στοιχείων
– κολλεκτιβοποίηση, κοινωνικοποίηση κλπ- επομένως η σοσιαλιστική εξουσία ήταν πιο αδύναμη και οι αντεπαναστατικές ενέργειες ευκολότερες. Οι ιμπεριαλιστές δεν επέλεξαν την κατά μέτωπο επίθεση, αλλά την διείσδυση και την έμμεση αποδόμηση του σοσιαλισμού. Ας μην ξεχνάμε ότι το 68 στην περιβόητη άνοιξη της πράγας, επικεφαλής βρέθηκαν δυνάμεις του ίδιου του κκ τσεχοσλοβακίας. Η ταξική πάλη απεχθάνεται τα κενά και ο ταξικός αντίπαλος φροντίζει να καλύπτει τα δικά μας.

Το τελευταίο σημείο που έχω κρατήσει στις σημειώσεις μου είναι για το 7ο συνέδριο των μπολσεβίκων που άλλαξαν στο πρόγραμμα τους τη θέση τους για το χαρακτήρα της επανάστασης, από αστικοδημοκρατικό σε σοσιαλιστικό, ακριβώς λίγο πριν την εκδήλωση της. Ενώ εμείς δεν είμαστε στη θέση που βρισκόταν η ρωσία το 17 με τα ισχυρά φεουδαλικά υπολείμματα.

Η αποτίμηση και τα συμπεράσματα μετατίθενται για ένα τρίτο μέρος, σε βάθος χρόνου.

59 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Θεωρώ ότι μια τέτοια κριτική στα αντιφασιστικά μέτωπα είναι αστεία και ατεκμηρίωτη. Βασίζεται στην άποψη ότι η νίκη του φασισμού είναι νομοτελειακή, ίσως και κάποια πρόοδος, αφού σηματοδοτεί την όξυνση των αντιφάσεων του καπιταλισμού. Ξεχνάει ότι δε χρειάζεται κάθε μέτωπο να έχει στόχο την εξουσία, είναι και η άμυνα μέσα στο παιχνίδι. Ατεκμηρίωτη, γιατί συνδέει την αποτυχία της "εμβάθυνσης των σοσιαλιστικών σχέσεων¨ σε αυτά, λες και στη Ρωσία που δεν τέθηκε θέμα αντιφασιστικού μετώπου βάθυναν. Όπως και η ανάλυση που βασίζεται σε διαστρεβλώμένες λενινιστικές θέσεις του Απρίλη. Τέλος, για τη στάση του Ζαχαριάδη σχετικά με την ολομέλεια του 34 χρειάζονται στοιχεία. Οι θέσεις του για το παρελθόν του κινήματος νομίζω χαρακτηρίζουν τις αναλύσεις της ανατομία της ελληνικής κοινωνίας.

δημητροφικός είπε...

Η πολιτική πείρα μας διδάσκει ότι η άνοδος του φασισμού μέσα στις μάζες, που σημαίνει ο πραγματικός φασιστικός κίνδυνος, έρχεται σε εποχές κρίσης όπου το εργατικό επαναστατικό κίνημα δεν μπορεί να συσπειρώσει αυτό το ίδιο τις πλατειές εργατικές και λαικές μάζες και τις συσπειρώνει πιο εύκολα ο φασισμός.

Σε αυτές τις περίοδες οι μάζες βρίσκονται κάτω από την επίδραση της αστικής τάξης. Τι είναι το αντιφασιστικό μέτωπο; Είναι δευτερευόντως η προσπάθεια της επαναστατικής εργατικής τάξης να ενωθεί με τα μη φασιστικά τμήματα της αστικής τάξης για να αυξήσει με αυτά την αντιφασιστική της άμυνα. Βασικά το αντιφασιστικό μέτωπο είναι η προσπάθειά της να εντάξει σε αυτήν την άμυνα τα πελώρια δημοκρατικά τμήματα των μαζών που τα μη φασιστικά τμήματα της αστικής τάξης επηρεάζουν πολιτικά και ιδεολογικά. Δίχως αυτήν την πλατειά συμμαχία με τις σχετικά πιο συνειδητοποιημένες δημοκρατικά καταπιεσμένες μάζες που ακολουθούν αυτά τα τμήματα της αστικής τάξης το επαναστατικό προλεταριάτο είναι καταδικασμένο να απομονωθεί και να περάσει από το λεπίδι και το θάλαμο βασανιστηρίων του φασισμού.

Από την άλλη χάνει μια τρομακτική ευκαιρία για να συσπειρώσει ασύλληπτα πλατύτερες δυνάμεις και να τις οδηγήσει στην επανάσταση. Η τακτική «τάξη ενάντια σε τάξη» του 29-33 ήταν στην ουσία η απόπειρα της Διεθνούς να εμποδίσει με την επαναστατική αντικαπιταλιστική πάλη από τη μια την αντικομμουνιστική πολιτική της Δύσης ενάντια στην ΕΣΣΔ και από την άλλη το φασισμό που μόλις ανέβαινε στη Γερμανία. Αυτό ήταν το νόημα της διμέτωπης γραμμής:

Κάτω οι σοσιαλδημοκράτες (που τους κατηγορούσε για σοσιαλφασίστες), κάτω και οι εθνικοσοσιαλιστές.

Αυτή η γραμμή αντιμετώπιζε τα δύο αυτά ρεύματα σαν δίδυμες μορφές του ιμπεριαλισμού, παράλληλες και συμπληρωματικές. Αυτή η πολιτική της Γ' Διεθνούς στηριζόταν πιο ειδικά στην εκτίμηση ότι θα μπορούσε η επαναστατική γερμανική εργατική τάξη να αποσπάσει τις πεινασμένες, ταπεινωμένες από τη συνθήκη των Βερσαλλιών, και γι αυτό ριζοσπαστικοποιημένες μάζες του γερμανικού λαού, και από την ναζιστική αντικαπιταλιστική και αντιιμπεριαλιστική (βασικά αντιαγγλική) δημαγωγία και από την γερμανική σοσιαλδημοκρατία που ήθελε να κόψει τις καλές σχέσεις της προπολεμικής Γερμανίας με την ΕΣΣΔ και τελικά να σύρει την πρώτη σε έναν πόλεμο ενάντια στη δεύτερη. Αν αυτή η πολιτική πετύχαινε ασφαλώς τα κέρδη θα ήταν πολλαπλά. Όχι μόνο ο φασισμός θα ανακοπτόταν και ο Β' παγκόσμιος πόλεμος δεν θα γινόταν ποτέ, αλλά η σοβιετική εξουσία θα έλυνε το μεγάλο της θανάσιμο πρόβλημα, την μοναχική, εξουθενωτική και εκρηκτική στις εσωτερικές ταξικές της συνέπειες σοσιαλιστική της οικοδόμηση.

Ως γνωστό αυτή η πολιτική απέτυχε και ο ναζισμός ήρθε στην εξουσία. Δεν πιστεύω ότι έφταιγαν σε αυτήν οι δεξιές και αριστερές παρεκκλίσεις που πράγματι υπήρξαν, ιδιαίτερα από την πλευρά του KPD. Από την άλλη παρ' όλο που η πολιτική αυτή ήταν λαθεμένη, δεν πιστεύω ότι ήταν οπορτουνιστική.

Κι αυτό γιατί ήταν λαθεμένη κυρίως από την άποψη της πολιτικής εκτίμησης ενός πρωτόγνωρου εχθρού, αλλά όχι λαθεμένη από άποψη αρχής. Γιατί πραγματικά η παγκόσμια οικονομική κρίση του 1929-30 δημιουργούσε κάποιες επαναστατικές αντικειμενικές συνθήκες σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες και κυρίως γιατί εκείνη την εποχή, και συγκεκριμένα μέχρι την ώρα που ο Χίτλερ πήρε την εξουσία κανείς μέσα στην επαναστατική αριστερά δεν περίμενε ότι αυτό θα σήμαινε την πιο μαύρη και κανιβαλική δικτατορία ακόμα και ενάντια στα μη ναζιστικά κομμάτια της αστικής τάξης, ακόμα και ενάντια στους άλλους ιμπεριαλιστές.

δημητροφικός είπε...

Κανείς δεν ήξερε στην πραγματικότητα τι ήταν ο ναζισμός σε βάθος, ιδιαίτερα ως τα 1930 όπου ο Χίτλερ είχε μόνο καμιά δεκαριά βουλευτές στο Ράιχσταγκ. Τότε ο ναζισμός ήταν ένα καινούργιο φαινόμενο και για πολλούς ο Χίτλερ ήταν ένα πρόσωπο πολύ πιο γελοίο από όσο είναι σήμερα ο Καρατζαφέρης (που είναι και γελοίος και επικίνδυνος τηρουμένων βέβαια των αναλογιών).

Δεν είναι σωστό να είμαστε εκ των υστέρων αυστηροί στηριγμένοι στις γνώσεις που έχουμε σήμερα. Από αυτή την άποψη δεν θεωρώ ότι ο Τρότσκι ήταν πιο αντιφασίστας ή πιο διορατικός το '30 από το Στάλιν μόνο και μόνο επειδή ζήτησε ενιαίο εργατικό μέτωπο -και όχι πολιτικό δημοκρατικό μέτωπο - με την σοσιαλδημοκρατία, την ώρα που ο Στάλιν θεωρούσε την συνδικαλιστική ηγεσία της σοσιαλδημοκρατίας σοσιαλφασιστική.

Πιστεύω ότι η Γ' Διεθνής πήγε ως το τέλος με συνέπεια τη γραμμή της, ότι η επανάσταση ή έστω ο πλατύς αντικαπιταλιστικός αγώνας μπορεί να προλάβει τον πόλεμο. Μια τέτοια γραμμή πραγματικά δεν μπορούσε να περιλάβει μέσα της με κανένα τρόπο την ηγεσία της σοσιαλδημοκρατίας. Αντίθετα ο Τρότσκι, μεσοβέζος όπως πάντα, δεν είχε καμιά ουσιαστικά διαφορετική γραμμή να προτείνει ούτε για τον επερχόμενο πόλεμο, που πολύ πιο πριν από αυτόν και μάλιστα αναπόφευκτο τον θεώρησε ο Στάλιν, ούτε για το φασισμό.

Η γραμμή του Τρότσκι για ενιαίο μέτωπο με τους σοσιαλδημοκράτες εργάτες, χωρίς πολιτική ενότητα με τη σοσιαλδημοκρατία στη βάση ενός ευρύτερου και μάλιστα παγκόσμιου αντιφασιστικού μετώπου δεν θα γλίτωνε τη Γερμανία από το ναζισμό. Όταν τελικά φάνηκε μέσα από την πράξη ποια ήταν η ταξική, πολιτική και οικονομική φύση του φαινόμενου χιτλερισμός, δηλαδή από τα 1933 και μετά, τότε την πραγματική απάντηση την έδωσε η Γ' Διεθνής και όχι ο τροτσκισμός.

Αυτή η απάντηση είναι η πολιτική του αντιφασιστικού μετώπου που την εισηγήθηκε ο μεγάλος μαρξιστής Δημητρώφ στο 7ο συνέδριο της Κομμ. Διεθνούς με τη συμφωνία βέβαια του Στάλιν. Ο Δημητρώφ είχε δει την πραγματική φύση του φασισμού και τον θανάσιμο κίνδυνο που αντιπροσώπευε για την εργατική τάξη πριν από οποιονδήποτε άλλο.

Αλλά ακόμα περισσότερο είχε δει καθαρά ότι ο φασισμός μπορούσε να μετατραπεί στο αντίθετό του, δηλαδή ότι ήταν μια αντίστροφη ευκαιρία για το προλεταριάτο, ένα εφαλτήριο, για να επιταχύνει την επανάστασή του. Πραγματικά τι άλλο κάνει ο φασισμός από το να στείλει στο πλευρό της πιο συνεπούς αντιφασιστικής δύναμης που είναι το επαναστατικό προλεταριάτο τα δισεκατομμύρια της φτωχολογιάς και των μικροαστικών στρωμάτων; Και μετά τι άλλο κάνει από το να φέρνει στο πλευρό του επαναστατικού προλεταριάτου ακόμα και τη ΜΗ φασιστική αστική τάξη, δηλαδή την αστική τάξη που απειλείται να γίνει και αυτή έδεσμα του κρατικοφασιστικού επιθετικού μονοπώλιου;

Και τι καλύτερο υπάρχει από το να έχει η επανάσταση μαζί με αυτά τα κομμάτια της αστικής τάξης στο πλευρό της τα τμήματα του λαού που ακόμα πιστεύουν σε αυτά τα κομμάτια της αστικής τάξης; Και ποια είναι η καλύτερη μέθοδος για να απελευθερωθούν ιδεολογικά αυτά τα τμήματα του λαού τα δύσπιστα απέναντι στην επανάσταση, τα επηρεασμένα από τον πασιφισμό, από τον κούφιο μισοδημοκρατισμό, από την κομμουνιστοφοβία και από τις άλλες αστικές επιρροές από το να μαθητεύσουν δίπλα στο προλεταριάτο και να το δουν με τα μάτια τους και να το πιάσουν με τα χέρια τους και να πιστέψουν στο βαθύ και ασυμβίβαστο πολιτικό και κοινωνικό δημοκρατισμό του;

δημητροφικός είπε...

Είναι γεγονός ότι οι δεξιοί αναθεωρητές μετά το 56 εκθειάζανε το αντιφασιστικό μέτωπο, όπως και ότι πολλοί από τους υπερασπιστές του μετώπου γίνανε ρεβιζιονιστές με πρώτο τον Τολιάτι. Όμως υπάρχει και θα υπάρχει πάντα μια θεμελιακή διαφορά ανάμεσα στο αντιφασιστικο μέτωπο του Στάλιν και του Δημητρώφ και σε εκείνα των ρεβιζονιστών.

Ο Δημητρώφ φτάνει ακόμα και στην αντιφασιστική διακυβέρνηση, που την ονομάζει Αντιφασιστική Δημοκρατία Νέου Τύπου και που μια εφαρμογή της ήταν η αντιφασιστική κυβέρνηση του ισπανικού εμφύλιου. Αλλά πάντα κάθε μορφή αντιφασιστικής εξουσίας που περιλαμβάνει συμμαχία με την αστική τάξη ο Δημητρώφ τη θεωρεί σκαλί περάσματος στη ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Αντίθετα οι ρεβιζιονιστές θεωρούν κάθε τέτοια μορφή σαν σκαλί περάσματος στο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ. Για τους επαναστάτες το αντιφασιστικό μέτωπο είναι κυρίως ωρίμανση των συνειδήσεων και προπαγάνδα για να πραγματοποιήσουν οι μάζες την σοσιαλιστική επανάσταση. Για τους ρεβιζιονιστές και κάθε άλλο δεξιό στοιχείο είναι μέθοδος για να πάνε ειρηνικά ή σε αλλεπάλληλες συμμαχίες με την αστική τάξη στον «σοσιαλισμό» τους, που στην ουσία σημαίνει μια μέθοδο για να χωθούνε σταδιακά οι ίδιοι να καταλάβουνε από τα μέσα το αστικό κράτος.

Αυτή είναι η πρακτική διαφορά ανάμεσα στην επαναστατική αντιφασιστική κυβέρνηση του ισπανικού εμφύλιου και στα προσχηματικά μεταβατικά σχήματα φάρσες του Καρίγιο και του Μπερλιγκουέρ.

(Από μια παλιά κουβέντα στο Ίντυ)

Αναυδος είπε...

Τι ηταν αυτό που εμποδισε την επαναληψη του 1918 και την επιθεση των 14 καπιταλιστικων κρατων στην νεοσυστατη ΕΣΣΔ το 1939 παρα τα αντιφασιστικο μετωπο και η διπλωματια της ΕΣΣΔ που προσπαθουσε να μπει σφηνα στη συμφωνια Αγγλιας Γαλλιας και Γερμανιας για μια προς ανατολας επεκταση της τελευταίας. Η υπεράσπιση του πρωτου σοσιαλιστικού κρατους για τους προλεταριους ήταν το πρωταρχικό καθηκον και ο οποιος ελιγμος η υποχωρηση σε αυτή την κατευθυνση η σωστη πολιτική.

Σημερα 60 χρονια η θεοποιηση των μετωπων των μινιμουμ προγραμματων κλπ από πολλους αυτοαποκαλουμενους αντικαπιταλιστες και κομμουνιστες γινεται ξεχνοντας την βασικη αλήθεια ΕΣΣΔ δεν υπαρχει πια.

Ανώνυμος είπε...

Στη Γερμανια οι κομμουνιστες ειχαν προτεινει κοινη καθοδο στους σοσιαλδημοκρατες για να ανακοπει ο Χιτλερ. Οι σοσιαλδημοκρατες την αρνηθηκαν.

Οι ιδιοι που σκοτωσαν τους σπαρτακιστες με τη συνεργασια των αμεσων πολιτικων προγονων του Χιτλερ.

Για να μην ξεχνουν ορισμενοι τι ειναι αυτοι των οποιων επιδιωκουν τη συμμαχια.

Στην Ελλαδα η αγωνια να μη διασπαστει το πλατυ μετωπο κ να γινει οσο πιο πλατυ γινεται εφερε λιβανο καζερτα.

Η ΕΔΑ δεν κατεβαζε υποψηφιους στη μιση χωρα για να στηριξει τον παραθεριστη της Μ. Ανατολης που εκανε διμετωπο. Κ βγηκε η δικτατορια.

Ποτε θα βαλουν καποιοι μυαλο;

Anonymous anonymous είπε...

@Αναυδος

Προφανώς η θέση σου περί "θεοποίησης των μινιμουμ προγραμμάτων στη σημερινή εποχή που δεν υπάρχει η ΕΣΣΔ", ουδεμία σχέση έχει με τις επεξεργασίες του Κόμματος.

Δεν ξέρω αν είσαι βαλτός ή απλά αγνοείς τις επεξεργασίες του Κόμματος, όμως το γεγονός δεν αλλάζει.

ΥΓ: Τη λέξη "βαλτός" τη χρησιμοποιώ γιατί εμφανίζεσαι ως (και καλά) "κομμουνιστής".

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Εξαιρετικά ποστ τα πρόσφατα, Μπρέζνιεφ, για το γενικό κλίμα των προβληματισμών, που βασανίζουν τον καταραμένο χώρο της μικροαστικής διανόησης, όπου ανήκουμε. Συγχρονισμένα με ανάλογα στου "ΑντώνηΧΧΧ" (http://leninreloaded.blogspot.com/2012/03/blog-post_5417.html), που επίσης συνιστώ.
Εδώ, με αφορμή τα σχεδόν αυτονόητα σχόλια των "Αναυδου" και "Ανώνυμου 10.47", που δεν χρειάζονται καν τεκμηρίωση σε βαθυστόχαστες και περίπλοκες αναλύσεις, αναρωτιέμαι τι είναι εκείνο, που σπρώχνει πολυάριθμους διανοούμενους σε τέτοια αποστασιοποίηση από απλές λογικές σκέψεις. Συχνά σε συζητήσεις πέφτω επάνω σε βουνά ακατέργαστου αντικομμουνισμού (τα "γκουλάγκ", τα "γκολοντομόρ", τα "Κατίν", κλπ.), που έχω αρχίζω να πιστεύω, πως είναι μάλλον προφάσεις μιας ξεκάθαρα αντιδραστικής αντίληψης ταξικού συμφέροντος και όχι απλά προϊόντα προπαγάνδας η απλής καθυστέρησης του υποκειμενικού παράγοντα.
Τι συμφέρον έχουν οι μικροαστοί του 2012 από τον Καπιταλισμό, περισσότερο από τον αγοραστή ενός λαχείου; Και γιατί τους ακολουθούν οι διανοούμενοι (αλλά και οι εργάτες...); Οταν μπήκα στην επαγγελματική ζωή, κάθε διανοούμενος ήταν ένας εν δυνάμει Καπιταλιστής, και σε αρκετούς "έκατσε". Σήμερα, που βγαίνω, ΚΑΝΕΝΑΣ (μα κανένας...) δεν έχει μέλλον πέρα από το να φάει τα αποθέματα των προγόνων του, που "κουρεύονται" με ταχύτατο ρυθμό και κινδυνεύουν σε μια νύχτα να γίνουν αέρας. Τι ελπίζουν οι έρμοι;
Καλές οι συζητήσεις για τα αντιφασιστικά μέτωπα, εξαιρετικό το δοκίμιο, όσο το διαβάζω, αλλά μάλλον για ..μένα!
Πολύ φοβάμαι ότι για τα ακροατήρια των "ανταρσύων" κλπ. στρωμάτων, που ανήκουν στη μικροαστική διανόηση η στην επιρροή της, αλλού πρέπει να ρίχνουμε το βάρος.
Συγχωρείστε μου αυτήν την εκτροπή από το θέμα, που επαναλαμβάνω ΓΙΑ ΜΕΝΑ, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον.

Ανώνυμος είπε...

Παντως για σενα Ηλιθιους Ηλιθιους, εχει καταλαβει ακομα και ο πιο ηλιθιους τι ρολο παιζεις.

Ανώνυμος είπε...

Άναυδε, γελοίο υποκείμενο των μπλόγκ, δεν ξέρω αν είσαι πραγματικά μέλος του Κόμματος, αλλά το σίγουρο είναι ότι είσαι ένας ηλίθιος και αστοιχείωτος τροτσκιστής, ένας ερασιτέχνης αριστεριστάκος για σαββατιάτικα γιουσουρούμ... Αδυνατώ να συλλάβω πώς μπορείς να μιλάς ρε ηλίθιο γαϊδουρομούλαρο στο όνομα του ΚΚΕ (!), στο όνομα του Κόμματος (!) και να γράφεις τέτοιες ειρωνείες για τα "μέτωπα" και τα "προγράμματα μίνιμουμ", τα οποία αποτέλεσαν την καρδιά της πολιτικής γραμμής των μπολσεβίκων και του Λένιν τουλάχιστον από το 1903 και μετά. Αποτέλεσαν, σε τελική ανάλυση, ολόκληρη την κληρονομιά του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος εδώ και έναν αιώνα. Πόσο πράκτορας είσαι ρε φίλε? Πόσο αντικομμουνιστής είσαι? Τι διάολοι ρουφιάνοι έχουν τρυπώσει στην ηγεσία του Κόμματος πια! Σάλτα γαμήσου και τράβα στο ΝΑΡ επιτέλους να ξεκαβλώνεις με τους αφορισμούς σου! Εμείς θα συνεχίσουμε να ντουφεκιζόμαστε 90 ολόκληρα χρόνια (τόσα και άλλα τόσα!) με το όνομα του Λένιν και του ΚΚΕ στα χείλη... Είσαι αλήτης ρε! Κι εσύ και όσοι από την ηγεσία του ΚΚΕ εκφράζεις! Τραβάτε και γαμηθείτε!

ΥΓ Το άρθρο σου είναι θλιβερό απολίθωμα/σφυροδρέπανο. Ρηχό όσο δεν πάει. Εντάξει, κάνεις απλώς μια ανταπόκριση της παρουσίασης, αυτό το καταλαβαίνω, αλλά θα ήταν πιο χρήσιμο να βάλεις και τον δικό σου προβληματισμό πάνω σε όσα θίγονται. Δε βρίσκω κανένα ενδιαφέρον απλώς στο αναπαράγεις και να "ξεσκονίζεις"...

Ανώνυμος είπε...

Έχει απόλυτο δίκιο ο ακριβώς από πάνω. Είμαι ο ανώνυμος που σχολίασε πρώτος την ανάρτηση. Κάποιοι νομίζουν ότι όταν μιλάμε για μέτωπο το κάνουμε επειδή ψάχνουμε φίλους,όχι από ανάγκη για να αναλάβει η εργατική τάξη τον ηγεμονικό ρόλο που θα την οδηγήσει στην εξουσία. Τι σχέση έχει η ΕΔΑ με το αντιφασιστικό μέτωπο; Τι σχέση έχουν οι σπαρτακιστές; Ο Λένιν στον "αριστερισμό" ξέρει κανείς τι λέει; Έχω δηλώσει και σε προηγούμενη ανάρτηση, είμαι ΚΚΕ, το ζήτημα που με απασχολεί είναι πώς θα αποτρέψω τη μετατροπή του κόμματός μου σε τροτσιστικό νεοαριστερό μόρφωμα.

σταλινικός τροτσκιστής είπε...

Κι εγώ είμαι ΚΚΕ αλλά είμαι τροτσκιστής και χαίρομαι για την τροτσκιστική στροφή του 18ου Συνεδρίου. Στο 19ο έχουμε και έκπληξη: Θα παραιτηθεί η Αλέκα και θα αναλάβει ΓΓ ο Σάββας Μιχαήλ, ενώ θα αναιρεθεί η αποκατάσταση του Ζαχαριάδη και θα περάσουμε σε αποκατάσταση του Πουλιόπουλου και του Ποσάδας.

Αναυδος είπε...

Θα πω και κατι άλλο που ισως φανει τραβηγμενο. Οι συμμαχίες του παρελθοντος ήταν συμμαχιες της εργατικής ταξης με άλλες ταξεις που αντιπροσωπευαν πολλες φορές μεγαλυτερο ποσοστο του γενικου πληθυσμου. Πχ στη Ρωσια το 1917 η εργατικη ταξη ηταν μια μικρη μειοψηφια στην απεραντη αγροτικη θαλασσα. Συνεπως οι συμμαχιες στο παρελθον ηταν εκ των ουκ ανευ και οικοδμηθηκαν όταν η πλειοψηφια της εργατικης ταξης στοιχιζοταν πισω από το κομμα. Σημερα οι συμμαχιες αν και απαραιτητες δεν εχουν τη σημασια που ειχαν στο παρελθον δηλ αν χθες η εργατικη ταξη ηταν αδυνατον να νικησει χωρις συμμαχους σημερα η εργατικη ταξη μπορει να νικησει και χωρις αυτους πιο δυσκολα πιο επιπονα αλλα μπορει. Κατά δευτερο η εργατικη ταξη σημερα είναι στοιχημενη πισω από το κεφαλαιο και τα κομματα Συνεπως ένα κομμα της εργατικης ταξης (ΚΚΕ) πρωτο καθηκον εχει να ξεκολλησει την εργατικη ταξη από το τελμα και μετα να ψαχνει για μετωπα με πολιτκους σχηματισμους που εκφραζουν μικραστικα στρωματα , την κρατικη γραφειοκρατια και την εργατικη αριστοκρατια (συν αριστεριστες).

Όπως γραφει και ο Σεχταρ η κριση διαλυει τις αυταπατες στο οικονομικο επιπεδο ο αντικομμουνισμος όμως οδηγει τους μικροαστους σε αυταπατες στο πολιτικο επιπεδο

Ανώνυμος είπε...

Κατα τα αλλα ειναι τα μελη 'η οι φιλοι του ΚΚΕ που εκτοξευουν χαρακτηρισμους. Αλλα ας μην τους επιστρεψετε σε κανεναν. Με το τιποτα να ασχολειται κανεις τωρα...

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Αν και προσωπικά μου αρέσουν πολύ οι αναρτήσεις που δίνουν ανταπόκριση από κάποια εκδήλωση, πρέπει να πω ότι έχουν ένα σοβαρό μειονέκτημα. Δεν υπάρχει δυνατότητα της ζωντανής επαφής με τον εισηγητή για διάλογο, διευκρινίσεις ή ενστάσεις πάνω στα όσα είπε. Και φυσικά δε μπορώ να το κάνω εγώ αντ' αυτού -πέραν του ότι μπορεί άθελά μου να μεταφέρω τα λεγόμενά του στρεβλωμένα. Θεωρώ παρόλα αυτά ότι τα συμπεράσματα του πρώτου ανώνυμου βασίζονται μάλλον σε παρανόηση των απαντήσεων του σκολαρίκου, που δεν προκύπτει καν από τη δική μου μεταφορά τους. Ούτε η νίκη του φασισμού θεωρήθηκε νομοτελής, ούτε η κριτική για την "αποτυχία εμβάθυνσης" έβγαλε σκάρτα αυτά τα μέτωπα -στηλίτευσε όμως τη λογική του ενδιάμεσου σταδίου.

Εν πάση περιπτώσει, υπάρχουν πολλές ανοιχτές παρουσιάσεις του δοκιμίου, για όποιον επιθυμεί μια δημόσια αντιπαράθεση με κάποιον συνεργάτη του τμήματος ιστορίας.
Από πλευράς μου γράφω για πράγματα που μου φαίνονται ενδιαφέροντα και θα καταγράψω τους προβληματισμούς μου όταν κρίνω εγώ σκόπιμο. Αλλά ο καθένας έχει τ αναφαίρετο δικαίωμα στην θλίψη.

Ανώνυμος είπε...

-Το ΚΚΕ δεν πρόκειται ποτέ να γίνει ΝΑΡ, διότι πολύ απλά δεν πρόκειται όσο συνεχίζει να αναπαράγει την ίδια κυρίαρχη νοοτροπία και πρακτική, να έχει μια δημοκρατική εσωκομματική ζωή!

Ενα το κρατούμενο!

- Δεύτερο, το ΚΚΕ δεν πρόκειται ποτέ να γίνει ΝΑΡ, διότι συνεχίζει (με οποιαδήποτε γραμή είτε ¨λαϊκών μετώπων", είτε βαθιά σεχταριστική όπως η σημερινή) να αποδέχεται για τον εαυτό του, κάτι το οποίο δεν ισχύει: Πως είναι το μοναδικό κόμμα της εργατικής τάξης και όλοι πρέπει να υποταχθούν σε αυτό!

Συνεπώς, το ΚΚΕ είτε έχει λαϊκοδημοκρατική γραμμή, είτε αντικαπιταλιστική γραμμή, θα αποτύχει, για τον απλούστατο λόγο, ότι το μέτωπο το κατανοεί ως "υποταγή όλων των άλλων γύρω απο το ΚΚΕ".

Οποια πολιτική και να βάλει στο μέτωπο, εάν δεν αλλάξει σε αυτό το σημείο, σε μέτωπο δεν θα συμμετάσχει το ΚΚΕ, ή θα φτιάχνει καρικατούρες μετώπων σαν το ΠΑΜΕ, το ΜΑΣ, την ΠΑΣΥ κλπ.

Συνεπώς, πολύ καλά κάνει ο άναυδος και είναι στο ΚΚΕ!!

Μακριά από το ΝΑΡ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και όπου θέλει ας είναι!!

Ανώνυμος είπε...

Φοβερο το τι διαβαζει κανεις. Να εχει λεει στοχο να γινει ΝΑΡ το ΚΚΕ αν θελει να πετυχει... Να πετυχει τι ακριβως; Ενας Θεος ξερει. Ισως τη διοργανωση καμιας λαικορεμπετικης επαναστατικης βραδιας.

Ανώνυμος είπε...

Ευχομαι χωροι της εργατικης ταξης οπως ισχυριζονται να συνεχισουν να απεχουν απο καρικατουρες μετωπων τυπου ΠΑΜΕ-οπως λενε -κ να συνεχισουν να δημιουργουν στερεα μετωπα διπλα στη γσεε κ τον Παναγοπουλο.

Ανώνυμος είπε...

Δεν θέλουμε στο ΝΑΡ ούτε στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ άτομα τύπου "Αναυδου".

Ατομα δηλαδή, θρησκόληπτα και ημιμαθή που περνούν τον εαυτό τους για κομμουνιστή, επειδή έχουν παπαγαλίσει μερικά τσιτάτα του Μαρξ.

Ανώνυμος είπε...

Το μέτωπο στην εποχή μας έχει αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα. Αυτό δεν παπαγαλίζεται, ούτε μπαίνει σαν μια μαγική φρασούλα και καθαρίσαμε με τα στάδια.

Ο χαρακτήρας του μετώπου καθορίζεται πριν απ΄΄ολα, από την ανάπτυξη του καπιταλισμού γενικά και ειδικά (στη χώρα μας και σε κάθε χώρα το επίπεδο της οποίας λόγω της ανισομετρης ανάπτυξης διαφέρει από άλλες).

Δεν είναι αυτή, ούτε σεχταριστική αντίληψη κατ ανάγκην, ούτε φυσικά χρεώνεται μόνο η κυρίως, στον...τροτσκισμό!

Σεχταριστική μπορεί να είναι οποιαδήποτε γραμμή, όταν σε αυτή μπαίνει ως προϋπόθεση "ελάτε και υποταχθείτε στο κόμμα μου" και όχι, μια συμφωνία σε βασικά ζήτηματα πολιτικής.

Το ΚΚΕ είτε έχει την σημερινή αντικαπιταλιστική αντίληψη για το μέτωπο, είτε την παλιότερη λαϊκοδημοκρατική, πάντα έχει ένα κοινό: Είναι βαθιά σεχταριστικό.

Αφήστε δε, που όταν υπερέβη για λίγο τον σεχταρισμό του, τον υπερέβηκε από το δεξιά, με τη συγκρότηση του ενιαίου ΣΥΝ το '88.

Ανώνυμος είπε...

Το ΝΑΡ δεν διεκδικεί το αλάθητο, έχοντας και τις δικές του ανεπάρκειες.

Όμως, η προσπάθεια για ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος η οποία εκφράζεται σε κεντρικό επίπεδο με τον Συντονισμό Πρωτοβάθμιων, και αγκαλιάζει ευρύτερες δυνάμεις και η συμμαχία αυτή δομείται πάνω σε ταξικές βάσεις.

Ανώνυμος είπε...

Ειδε κανεις κανεναν αναυδο να ζητα να τον δεχτουν στο ΝΑΡ 'η την Ανταρσυα; Ηξερα οτι στο ΝΑΡ κ στην Ανταρσυα αυνανιζονται, να πιστεψω κ οτι ο αυνανισμος οδηγει κ σε τυφλωση 'η παραισθησεις;

Ανώνυμος είπε...

Στον κυριακατικο Ρ υπαρχει απαντηση στην Ανταρσια. Απαντηση που ισως να μην την αξιζαν καν κρινοντας απο καποιους που γραφουν εδω. Πηγαιντε κ ζυμωθειτε με τον Παναγοπουλο, με τους αγανακτιστας με οτι θελετε τελος παντων. Μην κλαψουριζετε ομως. Ειναι αυτο ανυποφορο

Ανώνυμος είπε...

Οχι!

είδα όμως ΚΚΕδες να παροτρύνουν τον άναυδο, να πάει στο ΝΑΡ και...ανατρίχιασα!

Εχει γούστο σκέφτηκα, και είπα να τοποθετηθώ!

Ανώνυμος είπε...

Η απάντηση του ΚΚΕ στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε!

Ανώνυμος είπε...

Να θυμίσω ότι το ΠΑΜΕ συμμετέχει στη ΓΣΕΕ ακόμα (και καλά κάνει). Επομένως οι ασυναρτησίες του τύπου "όποιος δεν πάει με το ΠΑΜΕ είναι με τον Παναγόπουλο" μόνο γέλιο προκαλούν. Το ΚΚΕ, το κόμμα της εργατικής τάξης, μεταλλάσσεται μπροστά στα μάτια μας, αλλά τα αδαή μέλη που πλειοψηφούν στη νεολαία έχουν επικρατήσει μέσω του μηχανισμού, προβάλοντας έναν πρωτόγονο αριστερισμό, ξαναγράφοντας την ιστορία της Ελλάδας και του κινήματος, θεωρώντας ότι από το 17 είμαστε έτοιμοι για τον εν ελλάδι σοσιαλισμό, σε αντίθεση με τις θέσεις του Λένιν, ο οποίος διαστρεβλώνεται κατάφωρα. Καταλήγουν στο να ζητάνε ένα νέο εργατικό κίνημα, ένα νέο κομμουνιστικό κίνημα, νέες αναλύσεις και εν τέλει το πρόγραμμα του ναρ με πιο θρησκευτικό περιτύλιγμα, καθότι συνοδεύεται από αφορισμούς. Η Αλέκα είπε ότι και να πάρει πλειοψηφήσει στις εκλογές δε θα σχηματίσει κυβέρνηση, γιατί οι καπιτάλες θα πάρουν τα εργοστάσια και θα φύγουν. Ό,τι λέει ο Σαμαράς. Τα κομματικά μέλη θυμούνται τι έλεγε η Αλέκα για το ίδιο θέμα λίγα χρόνια πριν;

Anonymous anonymous είπε...

Εξακολουθεί να προκαλεί ο διαχειριστής του μπλογκ. Διαβάστε τι έγραψε χωρίς ντροπή (26 Μαρτίου 3:53 μ.μ.):

"Εν πάση περιπτώσει, υπάρχουν πολλές ανοιχτές παρουσιάσεις του δοκιμίου, για όποιον επιθυμεί μια δημόσια αντιπαράθεση με κάποιον συνεργάτη του τμήματος ιστορίας."

Αντί δηλαδή να καλεί τους αναγνωστες του να πάνε στις παρουσιάσεις για να *ΜΑΘΟΥΝ*, να *ΜΟΡΦΩΘΟΥΝ* και να *ΑΦΟΜΟΙΩΣΟΥΝ* το πολυσημαντο κείμενο του δοκιμίου, τους καλεί να πάνε για να αντιπαρατεθούν με τον εισηγητή.

Αίσχος!

Ανώνυμος είπε...

Eίμαι ο ακριβώς από πάνω από αυτόν τον ανεκδιήγητο ανώνυμους. Ποιος σου είπε ότι είναι κακό να κάνεις αντιπαράθεση, αν αμφισβητείς και να διαφωνείς; Ξέρεις τι θα πει δημοκρατικός συγκεντρωτισμός;
Πραγματικά ανησυχώ μήπως είσαι πραγματικά οπαδός του κόμματος (μέλος δεν είσαι σίγουρα) και απορώ γιατί κάποιος συνειδητός κκες δε σε παρέπεμψε σε άσυλο ανιάτων.

Ανώνυμος είπε...

Προς τον Ανωνυμο των 6:02: Αν "καταλαβες" οτι αυτος που παροτρυνε τον Αναυδο να παει στο ΝΑΡ ειναι κουκουες, τοτε κι εγω μπορω να "καταλαβω" με την ιδια ευκολια οτι μπορει να εισαι κι εσυ αυτος που τον παροτρυνε, αν με πιανεις...

Προς τον Ανωνυμο των 8:05: Αυτες τις μπουρδες περι ωριμων συνθηκων απο το 17 για σοσιαλισμο εν Ελλαδι τις εχεις βγαλει απο το κεφαλι σου. Το ιδιο και με την ερμηνεια των δηλωσεων της Παπαρηγα. Και ο πιο χαζος καταλαβαινει οτι αυτα τα ειπε για να τονισει οτι ειρηνικος δρομος ανατροπης του καπιταλισμου δεν υπαρχει, αλλα μερικοι νομιζετε οτι αυτο το μπλογκ πλεον το διαβαζουν μονο τα παιδακια της παιδικης αρρωστιας του κομμουνισμου, οι αναρχικοι και η Ασφαλεια. Την κριτικη αντιμετωπιση της ιστοριας του ΚΚΕ και του εργατικου κινηματος στην Ελλαδα, την αντιλαμβανεσαι σαν απαιτηση για νεο κομμουνιστικο κινημα και υιοθετηση των θεσεων του ΝΑΡ. Θες να μας πεις και λιγα περισσοτερα γι αυτη τη "σκοτεινη ομαδα" που εχει καταλαβει το μηχανισμο του κομματος και το μεταλλασσει, ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ πραγματα ομως, οχι τατιανιες ή σα καλος Χαλβατζης κι εσυ θα κρινεις εξ ιδιων?

Προς τον Ηλιθιους Ηλιθιους: "Φιλικη" συμβουλη απο καποιον με μια μικρη εμπειρια στο τρολλαρισμα. Ακομα και ο πιο χυδαιος αντικκες δεν θα τολμουσε να πει δημοσια (στην προσπαθεια του να χτυπησει το ΚΚΕ) οτι πιστευει πως εισαι μελος ή εστω οπαδος του Κομματος, γιατι θα τον παιρνανε ολοι στο ψιλο για τη βλακεια του. Με δυο λογια τα σκατωσες εδω και καιρο και εισαι ο μοναδικος που δεν το βλεπει. Αν θες λοιπον να συνεχισεις αυτη την καταδικασμενη σε αποτυχια προσπαθεια, ενημερωσε το επιτελειο με το οποιο συνεργαζεσαι ωστε να αλλαξεις ψευδωνυμο και λιγο το υφος σου, ετσι ωστε να εχεις την επομενη φορα, εστω για ενα δυο σχολια, το πλεονεκτημα του αιφνιδιασμου. Με τις πιο ειλικρινεις ευχες για αιωνια τενοντιτιδα...

(Υπογραφη)

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Anonymous anonymous, επιβάλλεται να ανακηρυχθείς σε προστατευόμενο είδος, σαν τις μονάχους μονάχους. Σε εκλιπαρώ να μη σταματήσεις. Το γέλιο είναι πολύτιμο σε τέτοιες δύσκολες περιόδους, όπως αυτή που διανύουμε.
Εξάλλου στα τελευταία σχόλια έχεις αποκτήσει αξιόλογο ανταγωνισμό. Να έβαζαν και κανά ψευδώνυμο να μην μπλέκαμε τα μπούτια μας με τους ανώνυμους, τι καλά που θα 'τανε..

Υγ: για να γίνει ναρ το κουκουέ, πρέπει να συρρικνωθεί. Ευτυχώς δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο στο άμεσο μέλλον -λένιν φυλάξοι- κι ας έχουν κάποιοι αντίθετη άποψη.

Ανώνυμος είπε...

Ρε "μαγκες" αντι να ζαλιζετε τα λιοκια του καθενος δεν παιρνετε το προγραμμα του 1903 παραμασχαλα να πατε να ζυμωσετε τους παναγοπουλαιους κ τους "αγανακτισμενους"; Βαλτε μπροστα τον Αλεκο κι ολα θα ερθουν ευκολα. Αντε παλικαρια μου.

Ανώνυμος είπε...

Αυτά για τον εν Ελλάδι σοσιαλισμό από το 17 τα λέει το δοκίμιο και οι κατηγορίες για τα στάδια εναντίον ζαχαριάδη. Οι αντιλήψεις τύπου Μαίλη ότι το ΕΑΜ έμπαζε εξ αρχής, ότι το κόμμα είχε χάσει το παιχνίδι από το 34. Αυτό για την Αλέκα και την κυβέρνηση το έγραψε ο ρίζος. Όπως και τη θέση της ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να δώσει και το συνικαλιστικό κίνημα είναι καταδικασμένο.

Επομένως ένα ΚΚΕ με θέσεις ναρ τι θα ήταν εκτός από μεγάλο ναρ;

Ανώνυμος είπε...

Απολυτα σωστες οι θεσεις Μαιλη κ Αλεκας που δεν ειναι καθολου προσωπικες αλλα κομματικες. Πηγαιντε τωρα να υπογραψετε Λιβανο Καζερτα κ μετα κλαφτειτε που θα σας βγει Βαρκιζα.

Ανώνυμος είπε...

Μα καλα ρε ποιος δε θυμαται το Λενιν να οργανωνει χερι χερι με τον Κερενσκι το προγραμμα εξουσιας, να μοιραζουν υπουργεια, να φτιαχνουν νομους κτλ κτλ. Εξαλλου μαζι δεν οργανωσαν την επανασταση του φλεβαρη; Ετσι δεν ειναι;

Ανώνυμος είπε...

Κομματικές είναι οι θέσεις του προγράμματος που μιλάει για ενδεχόμενο κυβέρνησης, βραχυχρόνιας και με καθήκον την όξυνση της πάλης μέχρι την επανάσταση. Και το 18ο συνέδριο μιλάει για μεταβατικές στιγμές του ιστορικού χρόνου. Προφανώς οι ηγέτες θεωρούν οπορτουνισμό τα όσα έλεγαν στο συνέδριο αντεπίθεσης, όπως το αποκαλέσαμε.

Ανώνυμος είπε...

Τι λετε ρε αλεκακια. Μηπως υπαρχει κ ενα "ειναι δυνατο" καπου εκει; Οχι οτι το καταλαβαινετε κ σωστα ακομα κι αν δεν υπηρχε.

Ανώνυμος είπε...

Το ΚΚΕ δεν γίνεται ΝΑΡ με τις θέσεις που έχει τώρα.

Το ΝΑΡ μιλά για κομμουνιστική επαναθεμελίωση, που συμφωνώ δηλαδή. Το ΚΚΕ όχι.

Το ΝΑΡ παλεύει για μετωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων -συγκεκριμένες θέσεις στο κείμενο της ΠΕ για το επαναστατικό υποκείμενο- και έμπρακτη απόδειξη είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ η οποία θεωρείται σαν πρόπλασμα του μετώπου. Πάλι συμφωνώ. Το ΚΚΕ συνεργάζεται με τον εαυτό του, και αν κρίνω από το διάλογο μελών του ΚΚΕ, μάλλον όχι με όλο τον εαυτό του.

Το ΝΑΡ παλεύει για ένα σύγχρονο κομμουνιστικό κόμμα το οποίο δεν θα είναι το μοναδικό κόμμα της εργατικής τάξης, το ΚΚΕ όχι.

Που βλέπετε λοιπόν πως το ΚΚΕ εξελίσσεται σε ένα μαγάλο ΝΑΡ;

Δεν ισχύει κάτι τέτιο προφανώς.

Το ΚΚΕ εξελλίσσεται σε μια μεγάλη σέχτα.

Ανώνυμος είπε...

ΝΑΡίτες είσαστε ηλίθιοι! Έχετε πιο λίγο μυαλό κι από μια γαλότσα και μπορείτε να κάνετε πολιτική εκτίμηση όσο μπορεί να κάνει ένα φιρίκι για το αν θα πέσει αύριο από το δέντρο ή όχι... Ο Άναυδος ντενεκές είναι με τα μπούνια ΝΑΡίτης και τροτσκιστής σε μία ολόκληρη σειρά αντιλήψεών του (από την αντίληψη για τον ιμπεριαλισμό μέχρι τα ζητήματα της στρατηγικής, των συμμαχιών, της νεολαίας, των φοιτητών, του πολέμου κτλ κτλ), όπως ομοίως και η ηγεσία του ΚΚΕ σήμερα. Δεν πρόκειται να χαλάσω φαιά ουσία για να επιχειρηματολογήσω γι' αυτό γιατί είσαστε ζώα και δεν πρόκειται να καταλάβετε. Έχετε πλήρη άγνοια των επεξεργασιών του Κόμματος των τελευταίων χρόνων και γι' αυτό είσαστε παντελώς ανίκανοι να συγκρατήσετε μέσα στο κλούβιο σας κεφάλι τι λέει και τι δε λέει κοινό με το ΝΑΡ και πρωτίστως με τις παλιότερες (από το '90 μέχρι σήμερα) επεξεργασίες του. Και στόκο να είχατε για μυαλό πιο πολλά πράγματα θα πιάνατε! Θέλετε να κάνετε και κριτική στο ΚΚΕ ρε ζώα τετράποδα! Έτσι γίνεται κριτική σε ένα Κόμμα της εργατικής τάξης σαν το ΚΚΕ, έστω και ευρισκόμενο στη σημερινή πολιτική του κατάσταση? Θρασείς και ηλίθιοι. Αυτό ήσασταν μια ζωή. Αφήστε λοιπόν την κριτική στο ΚΚΕ, πάρτε τον Άναυδο στο ΝΑΡ κι ας μην καταλαβαίνετε γιατί (αυτός ξέρει) και εσείς τραβάτε να κάνετε καμιά παρτούζα με την ΟΚΔΕ-Σπάρτακος στο "επαναστατικό" μέτωπο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ...

Ανώνυμος είπε...

Τα τρολ αλεκου εχουν πλακα. Στηνουν κ "διαλογους" τρομαρα τους.

Ανώνυμος είπε...

Καλα τα σχολια σε αυτο το ποστ σε παιζονται. Θελοντας να συμβαλω στον εποικοδομιτικο διαλογο που εξελισεται (αλλωστε το ιντερνετ πρεοσφερεται για τετοιες συζητησεις) δηλωνω με νηφαλιοτητα και παρρησια , με αρετη και τολμη, το εξης:
Ναριτες βαλτε τις επιστολες και τα μεταβατικα σας σταδια στο ΚΩΛΟ σας.

Συντροφικα,
Π. Ουτσαράς

ζβαρνουτ είπε...

ψυχοθεραπεία....
Το καλύτερο είναι ότι είναι δύσκολο νσ ξεχωρίσεις τους ναρίτες απο τα τρολλ....περίπου τα ίδια λένε χαχαχαχχαχαχα...

Ανώνυμος είπε...

ΣΦΥΡΟΔΡΕΠΑΝΕ.

Αν δεν κάνεις προέλεγχο δημοσίευσης
σχολίων (κάνε τον έστω κάθε 2 μέρες)
το μπλογκ σου απέχει χιλιοστά
από το να γίνει το κυλικείο της Ασφάλειας.
Δεν πάει άλλο ρε.
Υπήρχε κόσμος που ήθελε να διαβάζει και άρθρα και σχόλια.
Εδώ το τρολλάρισμα έχει γίνει επιστήμη.

Ανώνυμος-1.821.986.529.000

Ανώνυμος είπε...

Aγαπητοί ΝΑΡίτες

Αφού το ΚΚΕ όπως λέτε είναι μόνο μια μεγάλη αντιμαρξιστική σέχτα και αφού όπως λέτε το ΝΑΡ είναι ΤΟΣΟ δημοκρατικό(ή όσο θέλετε να νομίζετε), κάντε μας μια χάρη και περάστε τη γραμμή σας ΓΙΑ ΜΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΚΚΕ.
Και αν τέλος πάντων έχετε δίκιο και η γραμμή του ΚΚΕ είναι τόσο λαθεμένη και στρεβλή, θα ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ μια γκρούπα των 500 ατόμων(lol see what I did there?) που δε θα αφορά κανέναν.
Μέχρι τότε, οι προτάσεις για σχηματισμό μετώπου όπου το κάθε μέλος του μετώπου θα μπορεί να κάνει ζυμώσεις για τους δικούς του σκοπούς(που όταν το υποκείμενο ξεκινάει απο ΣΥΝ και φτάνει στο ΚΚΕ, καταλαβαίνουμε τι αποκλείσεις έχουμε) είναι αστείες. Μαζευτείτε στην τελική κύριοι "αριστεροενωτικοί", ούλοι εσείς που ευαγγελίζεστε την ένωση αυτή εδώ και 2 χρόνια. Εδώ δεν μπορείτε μέσα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ να καταφέρετε να βγάλετε μια ομοιογενή γραμμή, θέλετε και παρέα στη κατρακύλα σας.
Και στην τελική αν σας ενδιαφέρει η συνεργασία, δεκτόν. Μη βάζετε σαν όρο να δεχθεί το ΚΚΕ το πρόγραμμα σας όμως, ελάτε εσείς εκεί, αν όντως σας ενδιαφέρει η ένωση. Μέχρι τότε είστε όπως είπε και ο Trash σε άλλο blog, σαν τον Χότζα που είπε στον Μάο "Χάρη στους δύο λαούς μας 1 δις άνθρωποι οικοδομούν τον σοσιαλισμό".
Αν πάλι δεν σας ενδιαφέρει αυτό, ώρα καλή και αέρα στα πανιά σας. Οι αγανακτισμένοι, το "Συντονιστικό πρωτοβάθμειων σωματείων"(αλα μπρατσέτα με ΣΥΡΙΖαίους και καμμένους μπάχαλους αναρχικούς) και άλλες τέτοιες μορφές μαζικής ταξικής πάλης σας περιμένουν να πάτε να περάσετε τη γραμμή σας.

Αλήθεια, μιας και το ανέφερα, να βάλουμε ένα quiz για γνώστες: το Συντονιστικό που κάνει τις διαδικασίες του; Μόνο στου Γκίνη; Ή μήπως και λίγο πιο κάτω, εκεί δίπλα στο Ποδήλατο; Πόσες ανακοινώσεις έχουν βγεί απο κει μέσα με τη σφραγίδα του Συντονιστικού; Απαντήστε και κεδρίστε μια δερματόδετη έκδοση των απάντων του Αλτουσέρ.

Aντε γιατί έχει καταντήσει αυτό το blog σε κάθε του ανάρτηση να μαζεύει κάθε γραφικό απολιφάδι, απο ΟΑΚΚΕ μέχρι ΝΑΡ. Νταξ, δεν υπάρχετε και σας κακοφαίνεται αυτό, αλλά δε θα τον περάσουμε εμείς και αυτόν τον πόνο. Νισάφι. Πάτε σε κανα ψυχολόγο.

Fuckin haters...

Wolfgang

Ανώνυμος είπε...

Οι ναριτες είναι φανατικά κατά των σταδίων. Η λογική της μετάβασης, που ενοχοποιείται από την ηγεσία, συναντάταιστους : Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Ζαχαριάδη, Μπελογιάννη, Φλωράκη. Αυτά ενδεικτικά.

Ανώνυμος είπε...

Αφού ΚΚΕ και ναρ τα έχουν βρεί πολιτικά (μετάβαση στο σοσιαλισμό, μέτωπα κλπ) τωρα το πεδίο αντιπαράθεσης είναι ποιός έχει πιο δημοκρατικές εσωκομματικές διαδικασίες. Γιατί τέτοια κατρακύλα; Τελικά όμως δεν έχω καταλάβει. Σκοπός είναι να γίνουμε ένα μεγάλο ναρ ή ένα μικρό ΚΚΕ;

Ανώνυμος είπε...

Ανώνυμε των 5.33: Αλλα ντ άλλων λές.

Δεν ξέρεις κάν τι λέει το ΝΑΡ και του χρεώνεις ό,τι κατεβάζει η κούτρα σου.

- Ναι, το ΝΑΡ είναι κατά των σταδίων, και υπέρ του μεταβατικού προγράμματος. Ποια η διαφορά;

Η λογική των σταδίων αποκόπτει το σήμερα από το σοσιαλισμό. Βάζει όριο στο μέχρι που πάει το μέτωπο.

Για αυτό τον λόγο την απορρίπτει το ΝΑΡ και σωστά.

Η λογική της μετάβασης την οποία και αποδέχεται το ΝΑΡ, τονίζει την σύνδεση μέσα από καμπές, ανάμεσα στην αντικαπιταλιστική ανατροπή, την επανάσταση και την εργατική εξουσία/δημοκρατία.

Είναι 2 διαφορετικές αντιλήψεις. Ο Λένιν προφανώς και τονίζει την μεταβατικότητα (προσωρινότητα τη λέει) της περιόδου ανάμεσα στον καπιταλισμό και στην εργατική εξουσία/δημοκρατία.

Ο Ζαχαριάδης και ο Φλωράκης προφανώς είναι με τα στάδια και προφανώς έχουν λάθος.

Ανώνυμος είπε...

Ο Αναυδος είναι τυπικό δείγμα ΚΚΕδικής νοοτροπίας, όπως αυτή καλλιεργείται για δεκαετίες μέσα στο ΚΚΕ.

Εμπαθής, φανατίλας και θρησκόληπτος.

Μην τον χρεώνετε στο ΝΑΡ γιατί δεν είναι.

Ανώνυμος είπε...

Γιατί τέτια κατρακύλα;

Οι ΝΑΡίτες δεν βρίζουν πάντως εδώ μέσα, κανέναν. Αλλοι βρίζουν και κατρακυλάν.

Ανώνυμος είπε...

Το μεταβατικό πρόγραμμα και το στάδιο διαφέρουν μόνο στον όρο, όχι στην έννοια. Η αναζήτηση διαφορών συνιστά λογοπαίγνιο.

Ανώνυμος είπε...

Αστικη "δημοκρατια"-επανασταση-δικτατορια του προλεταριατου(λαικη εξουσια-σοσιαλισμος-κομμουνισμος. Αυτη ειναι η σειρα.

Ανώνυμος είπε...

Μία ερώτηση προς τους ΝΑΡίτες και προς όποιον σημερινό εκφραστή της ηγεσίας του ΚΚΕ ευαρεστείται να μας διαφωτίσει: 1. τι εννοείτε "στάδιο/στάδια" (ηλίθιοι και πανιλήθιοι!)? 2. ποια ιστορικά παραδείγματα έχετε στο μυαλό σας όταν αναφέρεστε στα στάδια? 3. υπήρξε μέχρι τώρα κάποια περίοδος (όχι μόνο από το 1917, αλλά ακόμη κι από το 1903, που ξεπηδάνε οι μπολσεβίκοι, και δώθε) κατά την οποία το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα να μην είχε χαραγμένη μία τακτική σαν αυτή που εσείς χαρακτηρίζετε ως "τακτική σταδίων" (ακόμη κι αν δεν ξέρει βέβαια ούτε κι ο καλό θεούλης τι σκατά εννοείτε!)? 4. Μπορείτε να ονομάσετε έστω και μία χώρα, η οποία να πέρασε στο σοσιαλισμό με άλλη τακτική και στρατηγική των κομμουνιστών εκτός από αυτή την οποιά εσείς χαρακτηρίζετε ως "στάδια" (επαναλαμβάνω: χωρίς να ξέρετε καν τι θέλετε να πείτε!)? 5. τελικά: το σημερινό Πρόγραμμα του Κόμματος έχει σχέση με ό,τι κι αν εννοεί το θολωμένο και ημιμαθές μυαλό σας ως "στάδια"?

Πάντως σε κάθε περίπτωση: πείτε μας ρε αριστεριστούληδες παλαιάς κοπής του ΝΑΡ, όπως και εσείς νεόκοποι απολογητές του τροτσκισμού από την ηγεσία του ΚΚΕ και τους περί αυτήν πρόθυμους υποκόμους: τι σκατά εννοείτε ως "στάδια".

Ανώνυμος είπε...

Συμπληρωματικά στο πάνω ποστ και ειδικά προς όσους σπεύδουν να γλείψουν τις τροτσκιστικές αντιλήψεις της ηγεσίας του ΚΚΕ: αν η τακτική των σταδίων ήταν η τακτική του ρεφορμισμού και του δεξιού οπορτουνισμού τότε α) υπήρξε ποτέ τελικά Κομμουνιστικό Κόμμα στην Ελλάδα ή 90 χρόνια τώρα ζούμε σαν αθώες Αλίκες στη χώρα του σοβιετικού LSD? β) υπήρξε ποτέ τελικά κομμουνιστικό κίνημα πάνω σε αυτόν τον κόσμο ή μήπως το μόνο "συνεπές" κομμουνιστικό κίνημα ήταν η 4η Διεθνής, οι Τρότσκι, Μαντελ, Ποσάδας και τα λοιπά γκρέμλιν? και γ) είσαστε εσείς ΚΚΕ? και δεν ντρεπόσαστε να κουβαλάτε τον τίτλο ενός τέτοιου ρεφορμιστικού κόμματος, λόγω του οποίου (λόγω της οπορτουνιστικής γραμμής του) παρέμεινε 90 χρόνια εγκλωβισμένη η εργατική τάξη σε ρεφορμιστικές αυταπάτες και οδηγήθηκε από ήττα σε ήττα?

Ανώνυμος είπε...

Απάντηση:

1. Δεν υπάρχει καμμία επαναστατημένη χώρα στον κόσμο, που να μην πέρασε από μια μεταβατική περίοδο (με το αντίστοιχο πρόγραμμα και στόχους) προς τον όποιο σοσιαλισμό νόμιζαν οι επαναστατικές δυνάμεις.

2. Αντιθέτως, υπάρχουν πολλές χώρες στον κόσμο, των οποίων ο επαναστατικός δρόμος συντρίφτηκε, ακριβώς επειδή τα αντίστοιχα ΚΚ περιόρισαν την επαναστατική δυναμική στον περιοριστικό χαρακτήρα των σταδίων (αντιφασιστικά/λαϊκά μέτωπα σε Ισπανία, Γαλλία, Ελλάδα, Ιταλία και Κίνα μέχρι που το ΚΚΚ έσπασε τη συμφωνία με το Κουόμιτανγκ την οποία επέβαλλε η ΕΣΣΔ).

Αλλο πράγμα να αναγνωρίζει μια επαναστατική δύναμη την ανάγκη της τακτικής (και οι τροτσκιστές δεν την αναγνωρίζουν, ενώ το ΝΑΡ φυσικά και αποκτά τακτική με την αντίληψη της αντικαπιταλιστικής ανατροπής και το μεταβατικό πρόγραμμα) και άλλο πράγμα στο όνομα της τακτικής να υποτάσσεις την στρατηγική, όπως έκαναν τα λαϊκά μέτωπα.

Ενώ λοιπόν το λαϊκό μέτωπο ως τακτική κίνηση ήταν ιδιοφυές και πετυχημένο, επειδή ακριβώς υποτάχτηκε η τακτική στη στρατηγική, γύρισε στο αντίθετό του τελικά.

Μια εξαίρεση έχουμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο το ΚΚ Γιουγκοσλαβίας, όπου το αντίστοιχο λαϊκό μέτωπο πήρε την εξουσία, ακριβώς γιατί δεν διαχωρίστηκε σε στάδια ο αγώνας, όπως πχ στην Ελλάδα.

Ανώνυμος είπε...

Διόρθωση: Επειδή η τακτική υποτάχτηκε δια μέσω του χαρακτήρα των λαϊκών μετώπων, όχι στη νσοσιαλιστική στρατηγική, αλλά σε μια περιορισμένη αντιφασιστική στρατηγική, και τελικά αστική.

Δες, Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Ελλάδα

Ανώνυμος είπε...

Η κριτική στην ουσία των λαϊκών μετώπων έχει δυο απολήξεις:

- Υπέρβαση με ενωτικό ταξικό τρόπο της θεωρίας των σταδίων.

- υπέρβαση με σεχταριστικό τρόπο τσουβαλιάζοντας όλες τις άλλες αριστερές δυνάμεις στον "ρεφορμισμό". Ετσι όμως δεν υπερβαίνεις τη λογική των σταδίων, για να ασκήσεις μαζική μετωπική πολιτική.

Το ΚΚΕ κάνει το δεύτερο.

Αναυδος είπε...

οι παπαδες βαφτιζαν το κρεας ψαρι και οι ναριτες τα σταδια μεταβατικη περιοδο

Ανώνυμος είπε...

ΝΑΡίτες, αφού είσαστε ηλίθιοι, γιατί γράφετε δημόσια και ξεφτιλίζεστε? Όχι τίποτε άλλο αλλά βρίσκουν πάτημα και οι χοντρές πορδές σαν τον Άναυδο και κάνουν τον καμπόσο. Καλά ρε πανηλίθια γομάρια, τι είδους μεταβατικό πρόγραμμα και "τακτική" αποτελεί η "αντικαπιταλιστική ανατροπή"??? Ρε είσαστε τελείως κεφτέδες? Δηλαδή ο "αντικαπιταλισμός" θα αποτελεί "τακτική" και "μεταβατικό στόχο" και ο "σοσιαλισμός" τη στρατηγική επιδίωξη? Υπάρχει αντικαπιταλισμός μη σοσιαλιστικός? χαχαχχαχαχαχαχχα! Ρε είσαστε εντελώς καθυστερημένοι εσείς!!! Καταλαβαίνω ότι το ΚΚΕ έγινε ΝΑΡ και το ΝΑΡ συμφωνεί εξ αντικειμένου με το ΚΚΕ, αλλά δε θέλει να είναι και ΚΚΕ... Χάος. Και το αποτέλεσμα? Αυτές οι ανείπωτες και ανεκδιήγητες γελοιότητες! Έλεος ρε μοσχάρια!!!

Ανώνυμος είπε...

μια παρατήρηση επί του διαδικαστικού:

συμφωνω απολύτως με την επιλογή του διαχειριστή να αφήνει όλα τα σχολια.

μεγάλοι άνθρωποι είμαστε, μπορούμε να κρίνουμε τη σοβαρότητα και τα κίνητρα κάθε παρεμβαίνοντα.

άμα αρχίσει ο έλεγχος και κόντρα έλεγχος,χάθηκε το παιχνίδι.

το μπλογκ πολύ γρήγορα θα χάσει μεγάλο κομματι της δυναμικής του.

drazen

Ανώνυμος είπε...

Φίλε από το ΚΚΕ, μη βρίζεις γιατί εσύ χάνεις ούτως ή άλως με το ανεκδιήγητο και χάλια υφάκι σου.

Η αντικαπιταλιστική ανατροπή σαν τακτικός συνολικός στόχος της περιόδου, από μόνος του δεν σε οδηγεί στο σοσιαλισμό.

Απόδειξη;;

Η κυβέρνηση Τσάβες, η κυβέρνηση Κορέα, η κυβέρνηση Μοράλες.

Κατάλαβες φίλε μου;

Οι κυβερνήσεις αυτές πολύ καλά κάνουν και υπάρχουν, πολύ καλά έκαναν οι πολιτικοκοινωνικές δυνάμεις που τις στηρίζουν κα ιτις έφεραν στην εξουσία, όμως δεν οδηγούν ντε και καλά στον σοσιαλισμό.

Είναι κυβερνήσεις που ανέτρεψαν το αστικό πολιτικό σύστημα και την αστική πολιτική έτσι όπως αυτά εκφράζονταν με συγκεκριμένο τρόπο στις χώρες αυτές. Και με αυτή την έννοια πραγματοποίησαν μια τέτια ανατροπή σε αυτές τις χώρες. Ομως, η ανατροπή αυτή έχει μείνει στα μισά του δρόμου, με ανοιχτό τον κίνδυνο να μετατραπούν αυτές οι κυβερνήσεις σε μια ανανεωμμένου τύπου αστική διαχείρηση, πολιτική και πολιτικό σύστημα.

Μόνο εάν ένα τέτιο μέτωπο και μια ενδεχόμενη κυβέρνηση αυτού του μετώπου συνδέσει την ανατροπή της αστικής κυβέρνησης στην Ελλάδα και της αστικής πολιτικής του κεφαλαίου της ΕΕ και του ΔΝΤ (έτσι τοποθετούμε την αντικαπιταλιστική ανατροπή) έχει σαν στόχο τον σοσιαλισμό, η αντικαπιταλιστική ανατροπή δεν θα μείνει στα μισα του δρόμου.