Εν ψυχρώ

Αν κάποιοι έχουν αϋπνίες, μπορούν πλέον αντί για προβατάκια να μετράνε αλυσιδωτά περιστατικά, που μπορούν να σταθούν αφορμές μιας γενικευμένης πολεμικής σύρραξης. Κι όταν καταλάβουν τι ακριβώς μετρούν, βλέποντας τους λαούς να βαδίζουν σαν προβατάκια στη σφαγή, μπορούν να χάσουν μια και καλή τον ύπνο τους.

Αν κάποιοι πιστεύουν πως όσα ζούμε έχουν ευθείες αντιστοιχίες με τον ψυχρό πόλεμο του περασμένου αιώνα, αναζητούν μάταια ένα αντίπαλο δέος στου απέραντου την ψύχρα, ενώ βλέπουν την ψυχρή εκτέλεση ενός προμελετημένου σχεδίου και τα ιμπεριαλιστικά γεράκια να καλύπτουν στην ψύχρα το συνέταιρό τους. Ο Ομπάμα είπε πως σε εκείνο το σημείο δρα η μετριοπαθής αντιπολίτευση (sic!) που δεν πρέπει να χτυπηθεί κι ο Ολάν υπενθύμισε (για να μην ξεχνιόμαστε) το βασικό στόχο, που δεν είναι άλλος από τον Άσαντ. Το ISIS πρέπει να νιώθει πραγματικά τρομοκρατημένο, βλέποντας τέτοιο άδειασμα από τους προστάτες του, που το εγκαταλείπουν στην τύχη του, τέτοια παγκινητοποίηση και πανστρατιά ενάντια στις δυνάμεις του.

Παρεμπιπτόντως, μπαίνουν και μερικά ενοχλητικά ερωτήματα. Γιατί λοιπόν έγινε το χτύπημα στο Παρίσι και σε τι αποσκοπούσε; Εκτός κι αν ο αντικειμενικός σκοπός ήταν να γίνουν στρατοκρατούμενα φρούρια οι πρωτεύουσες της Ευρώπης και να προετοιμάζονται ψυχολογικά οι λαοί για πόλεμο, στοιχιζόμενοι πίσω από τις αστικές τους τάξεις και τις ευρωπαϊκές αξίες. Κάτι που θα φανεί καλύτερα το επόμενο χρονικό διάστημα.

Και άραγε τώρα θα προσαρμοστεί η τριχρωμία των διαδικτυακών προφίλ πχ στα χρώματα της Ρωσίας (ειδικά το δημαρχείο του Βόλου έχει σχεδόν έτοιμη την προεργασία); Άραγε η κάλυψη των ΜΜΕ θα γινόταν με τον ίδιο τρόπο αν οι ρόλοι και οι θέσεις θύτη και θύματος ήταν αντεστραμμένες;

Επί του παρόντος βέβαια μαζεύεται απλά μπαρούτι, χωρίς να ανάβει ακόμα το φιτίλι, εφόσον η Ρωσία δεν μπορεί ούτε θέλει να σηκώσει μια ανοιχτή σύγκρουση με το ΝΑΤΟ και δεν εμπλέκονται άμεσα οι κεφαλές του, αλλά παίζουν μπάλα δια αντιπροσώπων (Τουρκία, Ισλαμικό Κράτος, κτλ). Όμως το ποτήρι είναι γεμάτο, κάθε σταγόνα μπορεί να το ξεχειλίσει κι οι ισορροπίες είναι πιο εύθραυστες κι από το γυαλί με το οποίο είναι φτιαγμένο.

Τα τύμπανα του πολέμου ηχούν πιο δυνατά από ποτέ και η «διεθνής, κοινή γνώμη» καλείται είτε να στοιχηθεί πίσω από τη «δημοκρατική Δύση» που τα χτυπά αφηνιασμένη, είτε στην καλύτερη να περιμένει σφυρίζοντας αδιάφορη, τάχα για να μην μπλέξει, ενώ βυθίζεται στο βούρκο ολοένα και περισσότερο. Δηλαδή κάπως σαν τις οδηγίες προς τους φαντάρους στη συνοριακή γραμμή του Έβρου, όταν χτυπάνε τα τύμπανα των λαθρεμπόρων…

Υγ: κι εν τω μεταξύ η ΟΑΚΚΕ τερματίζει το κοντέρ για την ηρωική Τουρκία που τολμάει να αντιστέκεται σχεδόν μόνη της απέναντι στους Ρώσους Χίτλερ. Μιλάμε σχεδόν μόνη της, ούτε Νατοϊκές πλάτες, ούτε τίποτα…

Υγ2 (επί του πιεστηρίου): Λάδι στη φωτιά ρίχνει το ΝΑΤΟ, ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της κετουκε.