Άρον τον καναπέ σου και διαδήλωσε

Η Παρασκευή πλησιάζει και τα ερωτήματα πληθαίνουν.

Ποιον συγκαλύπτουν με τόσο ζήλο;
Μάλλον κάποιον λαθρέμπορο -αν και αυτές οι δουλειές συνήθως γίνονται δια θαλάσσης. Την Hellenic Train, που δεν τήρησε τους όρους της σύμβασης -αλλά ίσως αναγκαστούν τελικά να την θυσιάσουν. Το σύστημα, το κράτος-δολοφόνο, το ότι όλη η χώρα είναι μια απέραντη κοιλάδα των Τεμπών. Μα πάνω από όλα τον κώλο τους, αν και είναι τελείως ξεβράκωτοι -όπως λέει κι ο Ζαραλίκος. Και αυτόν δεν τον καλύπτει τίποτα, ούτε καν το πόρισμα που παρήγγειλαν και βγάζει στη φόρα όλα τα άπλυτα: μπάζωμα, ύποπτο υλικό, υπουργικές ευθύνες...

Θα πέσουν; Θα πιεστούν;
Καμία κυβέρνηση δε μένει χαλαρή, όταν βλέπει τόσο κόσμο στον δρόμο. Κανένα σύστημα δε μένει ακλόνητο από μαζικές, γενικές απεργίες, όταν έχουν τέτοιο πλήθος και πληθυντικό αριθμό -πολλές συνεχόμενες απεργίες, με σχέδιο και κλιμάκωση. Η καλύτερη πρόταση μομφής γίνεται στον δρόμο, εκεί που γεννιούνται οι πολιτικές εξελίξεις.

Μα καλά, δεν ντρέπονται λίγο;
Όχι, δεν ντρέπονται. Πρώτα θα κοκκινίσει η πλάση και ύστερα τα δικά τους μάγουλα από ντροπή.

Αν είχαν ντροπή, μπορεί να είχαν παραιτηθεί. Μπορεί να μη γάβγιζαν από τα κανάλια στους συγγενείς των θυμάτων. Να είχαν φτιάξει λιγάκι το δίκτυο, που είναι σε χειρότερο χάλι από ό,τι πριν. Να μην έλεγαν προκλητικά ότι ο κόσμος δεν έχει πάντα δίκιο. Να μην κρύβονταν πίσω από το 41%. Σου λέει όμως, μισή ντροπή δική μας, μισή δική τους, όσων μας ψήφισαν...

(Αθλητική παρένθεση.

Ντροπή δεν είναι να τρώει έξι η ομάδα σου στο ντέρμπι. Ντροπή στον εργάτη, στον σκλάβο ντροπή, είναι να τρως το ένα γκολ μετά το άλλο στην πραγματική ζωή και να μη σηκώνεις κεφάλι να αντιδράσεις. Και να τραγουδάς το έχει η πλάση κοκκινίσει για άλλους σκοπούς και εκτός συμφραζόμενων.

Πραγματική χαρά δεν είναι όταν πατάς τον αντίπαλο στο γήπεδο -χαρά στο πράμα. Χαρά είναι μια πλατεία ασφυκτικά γεμάτη κόσμο και νόημα, ένα μοναδικό βίωμα, παλλαϊκό, τεράστιο, μεγαλύτερο από όλους μας, που δεν μπορείς να το χωρέσεις.

Ιστορία δε γράφουν οι αγώνες στο γήπεδο -με ό,τι σκορ κι αν λήξουν. Ιστορία γράφουν οι αγώνες που δίνεις έξω απ’ αυτό, όταν σταματάς να πετάς την μπάλα στην κερκίδα και η οργή σου δε ξεθυμαίνει σαν κουτάκι αναψυκτικό.

Επιστροφή στο ερωτηματολόγιο).

Θα έχουμε επεισόδια;
Ναι, ένα από τα κορυφαία επεισόδια στο «σίριαλ» της ταξικής πάλης, που ουδέποτε τελείωσε. Κι η διαφορά είναι πως τώρα δε θα είσαι θεατής, αλλά πρωταγωνιστής. Αρκεί να μη μείνεις μόνο σε ένα «γκεστ» και να δώσεις συνέχεια.

Θα έχουμε δηλαδή εμφύλιο;
Κοίτα, δεν το έμαθες από μένα, αλλά ποτέ δεν είχαμε ειρήνη, ούτε μπορούμε να έχουμε σε μια κοινωνία με τάξεις. Το ζήτημα δεν είναι να αποφύγεις τον πόλεμο, αλλά να βρεθείς στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Και να βρούμε τα όπλα για να τον κερδίσουμε.

Θα είναι εκεί φασίστες και απολίτικοι;
Πιθανότατα, αλλά το ζήτημα είναι ποιος δίνει τον τόνο. Όσοι έχουν στόχους, συνθήματα, παλμό, οργάνωση. Δηλαδή τα μπλοκ των συνδικάτων και των μαζικών φορέων -αυτών που λύσσαξαν κάποιοι να μην έρθουν, για να είμαστε μπουλούκι ευάλωτο, χύμα στο κύμα, και κάτω από την άσφαλτο υπάρχει παραλία. Απαγορεύεται να απαγορεύεις περιφρουρείς.

Μήπως κάποιοι μπερδεύουν τη διαδήλωση με το καρναβάλι;
Χρειάζεται και λίγη διονυσιακή διάθεση, τώρα που πέφτουν οι μάσκες. Ελάτε όπως είστε, με τις στολές σας, αρκεί να μην είστε ένστολα καθάρματα που δολοφονούν για 3.60, δηλαδή από ευχαρίστηση. Και θα βρούμε ποιος θα κάνει τον καρνάβαλο...

Είναι αυτή η μεγαλύτερη στιγμή που θα ζήσουμε;
Όχι. Μακάρι να μην είναι -μόνο μια στιγμή. Θα φροντίσουμε εμείς να μην είναι, να έχει συνέχεια, να γίνει χιονοστιβάδα οργής, να τους γκρεμίσει. Θα είναι όμως ιστορική, από τις σπάνιες φορές που κρίνονται τόσα στον δρόμο. Μπορείς άραγε να λείπεις; Πόσες τέτοιες στιγμές έχεις ζήσει, για να χάσεις αυτήν;

Μήπως είναι η ώρα της κρίσης;
Και ναι και όχι. Για το σύστημα που γεννά κέρδη και εγκλήματα, όχι ακόμα -χρειάζονται πολύ περισσότερα. Ίσως έχουμε πολιτική κρίση για την κυβέρνηση και όσους συγκαλύπτουν το έγκλημα. Βασικά όμως είναι η ώρα της κρίσης εμάς και στην πράξη θα κριθεί ο καθένας μας. Ποιος λέει πολλά αλλά δεν κάνει τίποτα. Ποιος νικά τους φόβους του. Ποιος είναι εκεί κι οργανώνει τον αγώνα. Ποιος κρύβει την αξιοπρέπειά του πίσω από δικαιολογίες και το ψαράκι της γυάλας. Ποιος έχει δική του κρίση-σκέψη και μπορεί να καταλάβει τι είναι το σύστημα, για να το ρίξει.

Είναι ώρα ευθύνης;
Ναι, και δε μας πειράζουν και μερικά «ου-ου», εφόσον ακούγονται και πιο στοχευμένα συνθήματα. Είναι ώρα ευθύνης σε κάθε επίπεδο. Ευθύνη του καθενός και της τάξης μας να βρούμε δικαίωση για τους νεκρούς μας και για τις απέραντες κοιλάδες των Τεμπών, στη ζωή μας.

Θυμάσαι στην πανδημία την καραμέλα της «ατομικής ευθύνης» -για να κρύψουν την κρατική; Είναι καιρός να τους το γυρίσεις μπούμερανγκ. Θυμάσαι που οι ναζί σκότωναν αμάχους, στη λογική της «συλλογικής ευθύνης»; Να το αντιστρέψουμε και αυτό. Ο καθένας από εμάς μπορούσε να είναι στη θέση των 57 ψυχών που χάθηκαν. Δε χρειάζονται σεμινάρια ενσυναίσθησης και life-coach για να το καταλάβεις αυτό και να αντιδράσεις.

Τι πρέπει να κάνω λοιπόν;
Άρον τον καναπέ σου και κατέβα στον δρόμο να διαδηλώσεις. Δε χρειάζονται ειδικές συμβουλές ή κάποιο εγχειρίδιο με οδηγίες χρήσης. Κι αν θες τα λόγια κάποιου σοφού, μπορείς να βρεις συμπυκνωμένες διαλέξεις μιας διαδρομής, πιάνοντας κουβέντα με κάποιον ταρίφα, στα ταξί που θα κατεβάζουν κόσμο δωρεάν στο κέντρο, δείχνοντας την ταξική τους αλληλεγγύη -και αυτό δεν είναι απλώς λογοπαίγνιο.
Και όποιος γυρίζει προς τα βόρεια, ας μαζέψει και τον Πρετεντέρη, που ανησυχεί πώς θα πάει Κηφισιά και φοβάται τα επεισόδια -εκτός και αν τα κάνει ο ίδιος, πετώντας μπουκάλια στο γήπεδο, σαν χουλιγκάνος.

Αν πάλι θέλεις οπωσδήποτε να συμβουλευτείς κάποιον ειδικό, μπορείς να δεις εδώ την κυρία που στα εξηγεί όμορφα και ωραία -πχ πώς η παιδική πούδρα μπορεί να σε γλιτώσει από τα χημικά.

Καθόμαστε κ συζητάμε για τη συγκέντρωση, τη μαζικότητα, τα αιτήματα, την καταστολή κ δεν έχουμε σκεφτεί το pH του προσώπου μας αν δεχθούμε δακρυγόνα. (Μπράβο στην κύρια που θα κατέβει στη συγκέντρωση). Όλοι στην απεργία pic.twitter.com/SnfVm8vW48

— sfyrodrepano (@sfyrodrepano) February 27, 2025

Κι αν θες κάτι πιο βαθύ (που σε γλιτώνει), μόλις κυκλοφόρησε ο οδηγός του Τμήματος Δικαιοσύνης και Λαϊκών Ελευθεριών της κετουκε, με οδηγίες για πώς να αντιμετωπίζουμε αστυνομικούς ελέγχους, συλλήψεις, αυθαιρεσίες κτλ. Πάνω στην ώρα -σαν το τραγούδι των ΚΘ.

 

Κι αν δεν έχω κατέβει ποτέ ξανά σε πορεία;
Δεν πειράζει, είναι κάπως σαν τον έρωτα. Την πρώτη σου φορά θα την θυμάσαι πάντα -και δεν πονάει απαραίτητα, αυτά τα λέει ο αστικός μύθος των καναλιών. Κι αν δεν ξέρεις τι ακριβώς να κάνεις, θα είναι δίπλα σου κάποιος σύντροφος, παλιός και έμπειρος, για να σου δείξει. Τα βασικά τα έχεις μέσα σου -σαν ένστικτο. Τα ειδικά θα τα μάθεις στην πορεία -να μην τρέχεις πανικόβλητος για να μη δίνεις στόχο, γιατί κάνουμε αλυσίδες κτλ. Όλες οι απαντήσεις που ψάχνεις είναι στον δρόμο.

Ξέρεις με τι κάνουν ρίμα τα Τέμπη;
Με το ρήμα «πέμπει», δηλαδή στέλνω, όπως το μήνυμα που θα περάσουμε αύριο, μαζικό και ξεκάθαρο: καμία συγκάλυψη, δε θα ξεχαστεί το έγκλημα.
Με το ρήμα «αποπέμπει», δηλαδή διώχνω-απομακρύνω, πχ μια κυβέρνηση δολοφόνων και τις προηγούμενες που έστρωσαν τις ράγες του εγκλήματος, αλλά αυτό είναι μόνο η πρώτη πράξη του έργου.
Και με το ρήμα «παραπέμπει» πχ τους ενόχους του εγκλήματος στη δικαιοσύνη, που δεν είναι τυφλή και ανεξάρτητη, από τη στιγμή που διορίζεται, αλλά και αυτή ζορίζεται, όταν βλέπει την οργή του κόσμου στους δρόμους να γίνεται υλική δύναμη και να αλλάζει τους συσχετισμούς.

Και τέλος πάντων, τα λόγια είναι περιττά, την ώρα που βαδίζουμε -μαζί στον ίδιο δρόμο. Και κανένα μαντρόσκυλο δεν μπορεί να σε τρομάξει, να σε αλυσοδέσει και να σε ’μποδίσει να βαδίσεις.
Σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσανε -που λέει και ο ΓΓ. Τώρα θα μιλήσει ο λαός...

Υστερόγραφο

Τι είναι το κράτος; Δολοφόνος -αυτό το ξέρουν πια όλοι.
Και από πότε εμπιστευόμαστε εμείς ένα τέτοιο κράτος-δολοφόνο να εγγυηθεί τις ζωές μας, ασφαλείς μεταφορές και έναν δημόσιο ΟΣΕ; Εκτός και αν το μπερδεύουμε με άλλο κράτος.

Αλλά αυτά έχουμε καιρό να τα δούμε, μετά την Παρασκευή...