Πώς πήραμε το ΣΜΤ ΙΙ

Δεν είναι ότι συμβαίνει τόσο συχνά, αλλά δεν αποτελεί και είδηση πια. Το πλαίσιο της ΕΣΑΚ πήρε τη συνέλευση στο ΣΜΤ, αλλά κρατάμε χαμηλούς τόνους και δε φωνάξαμε σύνθημα στο τέλος της καταμέτρησης, όχι μόνο γιατί δεν είμαστε τέτοιοι, ποζεράδες, ή γιατί ακολουθούν οι εκλογές του σωματείου το Δεκέμβρη, αλλά γιατί έχει αποδειχτεί ιστορικά πως δεν υπάρχει λόγος να δώσουμε πάτημα στους άλλους να συσπειρωθούν, επειδή -τι φρίκη!- έπεσε το κάστρο τους και το πήρε το ΚΚΕ -εξάλλου, όπως έλεγαν κι οι βετεράνοι σφοι, δεν υπάρχει κάστρο άπαρτο για τους μπολσεβίκους.

Ποιοι είναι οι άλλοι; Σε πλήρη αντίθεση με την ατάκα από το γνωστό ανέκδοτο (εμείς είμαστε οι άλλοι), είναι όλοι οι υπόλοιποι εκτός από εμάς, δηλ η παναριστερά πλην Λακεδαιμονίων, με εξωκοινοβουλευτική ηγεμονία. Κι είναι ενδιαφέρον πώς αυτό το παναριστερό μέτωπο παρακολουθεί τις πολιτικές εξελίξεις και μετακινείται αντιστοίχως. Έτσι λοιπόν, αν παλιότερα το πιο δεξιό που μπορούσες να βρεις στη συνέλευση του ΣΜΤ ήταν ο Σύριζα, σήμερα έχει γίνει ΛαΕ, ή τουλάχιστον έτσι δηλώνει. Και νιώθει μάλιστα την ανάγκη να κάνει και μια δημόσια αυτοκριτική, για τα μάτια του κόσμου, γιατί "πιστέψαμε ότι...". Εντάξει, στην τελική δεν ήταν κι ο μόνος σε εκείνη την αίθουσα που μπορεί να είχε αυταπάτες, πιστεύοντας ότι... Άλλο αν δεν εκφράστηκαν επίσημα.

Και δε θα μπορούσαν να εκφραστούν επίσημα, στο ΣΜΤ τουλάχιστον, γιατί εκεί κάνει κουμάντο (δηλ ηγεμονία) το αριστερό νέο αριστερό ρεύμα (δηλ το αριστερό Ναρ), που είναι από τις λίγες περιπτώσεις που δικαιολογούν κάπως τον τίτλο της σοβαρής συνιστώσας, πχ με την έννοια πως έχει μια έγνοια να μην ξεχειλώσουν οι διαδικασίες (όχι πάντως πως αυτό θα βοηθούσε πολύ κάποιον αμύητο που τυχόν θα βρισκόταν στο σωματείο και θα του θύμιζε συνεδρίαση σοβιέτ, απλά το κρατάμε ως δείγμα καλής θέλησης). Επίσης δεν πετάνε στα σύννεφα, όπως πχ ο μέσος Σεκίτης, που βλέπει το κίνημα να ξεδιπλώνεται και να πετάει από νίκη σε νίκη κι από κορυφή σε κορυφή -κι αυτό φάνηκε και προχτές, στην τοποθέτηση ενός Ναρίτη. Που χωρίς να έχει ακριβώς άδικο, μάλλον στράβωσε το κλαδί από την ανάποδη ως προς την απαισιοδοξία και το κίνημα που ψυχορραγεί, θέλοντς να δείξει πως το σωματείο κάνει ό,τι μπορεί μες στη γενική μαυρίλα.

Είχε όμως και την κωμική του πλευρά το πράγμα, πχ όταν ο ίδιος, απευθυνόμενος στους δικούς μας, είπε: εμείς πάντα ερχόμαστε, όταν μας καλείτε πραγματικά -χωρίς να καθιστά σαφές ποια πρόσκληση δεν είναι πραγματική και πώς την ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες. Και πως δεν τους ειδοοποιήσαμε για την κατάληψη του υπουργείου, σε μια μέρα που πρέπει να υπήρχε προγραμματισμένη κινητοποίηση των μηχανικών, οπότε βρέθηκαν προ εκπλήξεως.

-Ναι γεια σας, από το ΠΑΜΕ τηλεφωνώ. Σκεφτόμασταν αύριο να κάνουμε μια ξαφνική, συμβολική κατάληψη στο Υπουργείο και θα θέλαμε την έγκριση-απόφαση του Σωματείου σας, για να μη φανεί πως το καπελώνουμε.

Έτσι παστρικά κλείνουν αυτές οι δουλειές.

Ενώ αν ήταν πχ οι Αρασίτες στα πράγματα, ξεχάστε τον πολιτικό πολιτισμό. Γιατί μπορεί να είναι ενωτικούληδες, αλλά κατά βάθος δεν παύουν να είναι ούγκαλοι του "ένοπλου" ρεφορμισμού. Εφόσον έχουμε να κάνουμε όμως με μηχανικούς, δηλ με Πολυτεχνείο, πώς παίζουν μπάλα οι Ναρίτες κι όχι οι Αρασίτες ή έστως η Αρις; Αυτό συμβαίνει γιατί μέχρι και μια πενταετία πριν, οι περισσότεροι Αλτουσεριανοί, από όπου κι αν προέρχονται, δεν πολυσυμμετείχαν στο σωματείο. Και γιατί ένα μεγάλο ποσοστό από το δυναμικό της Αρας απορροφάται σε καλές θέσεις από την αγορά εργασίας κι αποδεκατίζεται σιγά-σιγά, αφήνοντας λιγοστά ενεργά μέλη πίσω τους. Έτσι, Αρας κι Αρις έχουν αρκετούς μικρούς, αλλά όχι και μια παλιά φρουρά 50άρηδων όπως το Ναρ, με επικεφαλής το Μαυροειδή.

Χώρια που απαγορεύεται το κάπνισμα μες στην αίθουσα του ΤΕΕ κι αυτό μπορεί να λειτούργησε αποτρεπτικά για κάποιους.

Αλλά κι ο Μάκης Παπαδόπουλος που έκανε γκεστ εμφάνιση και μίλησε μετά από αρκετό καιρό σε συνέλευση του ΣΜΤ, δεν ήταν ιδιαίτερα εριστικός προς τους άλλους (τους αντιΛακεδαιμόνιους). Καταρχάς είχε τα σωστά ντεσιμπέλ, κάτι που ίσως να μην μπορεί να το εκτιμήσει κανείς στην αίθουσα του ΤΕΕ, αλλά μας δίνει την ευκαιρία να θυμηθούμε πως η έδρα τη ΚΕ στον Περισσό, και συγκεκριμένα η αίθουσα εκδηλώσεων έχει μία από τις καλύτερες ακουστικές πανελλαδικά. Κατά δεύτερον, τόνισε πως οι όποιες "αντεγκλήσεις" αντανακλούν μια διαπάλη ιδεών, που δεν εμποδίζει ωστόσο μια κοινή δράση στα πλαίσια του σωματείου, για συγκεκριμένα ζητήματα αιχμής, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Ενώ είχε πιο διαλλακτικό τόνο και σε άλλα σημεία, όπου απαντούσε σε ερωτήματα που έβαζε ο ίδιος, ως δικηγόρος του διαβόλου.

Θα πει κανείς γιατί να συζητάμε το ζήτημα της εξουσίας σε ένα σωματείο. Αυτό θα μπορούσε να σταθεί το 09 πχ ως ένσταση, αλλά σήμερα υπάρχει συσσωρευμένη πείρα που δείχνει ότι...

Στην τελική Μάκη, στο ΣΜΤ είσαι, αν προκύψει, μπορεί να συζητηθούν ακόμα και τα άμεσα καθήκοντα της δικτατορίας του προλεταριάτου (ή της εργατικής δημοκρατίας, σε ναρίτικη διάλεκτο).

Θα μπορούσε επίσης να γραφεί κι ένα ξεχωριστό κείμενο με τα ιδιαίτερα προβλήματα του κλάδου. Πχ την πρόθεση του επιμελητηρίου να κόψει την πρόσβαση όσων μηχανικών έχουν οφειλές προς αυτό, σε ένα... ένα σύστημα (ή πιο απλά σε ένα "τέτοιο" που έρχεται σαν από μηχανής θεός στους θετικούς επιστήμονες, για να περιγράψει σχεδόν τα πάντα, από προτσές κι αφηρημένες έννοιες μέχρι αντικείμενα) για τα αυθαίρετα, που αποτελούν τον αποκλειστικό πόρο εσόδων για μια μεγάλη πλειοψηφία μηχανικών. Ή τη δυνατότητα που υπήρχε για κάποιους να εκπέσουν σε μικρότερη ασφαλιστική κλίμακα, με χαμηλότερες εισφορές, και τώρα καταργήθηκε με το μνημόνιο -αν και αφορούσε, ούτως ή άλλως, ένα μικρό ποσοστό που δεν είχε χρέη.

Είναι ζήτημα πάντως πώς μπορούν να αντιμετωπιστούν σωστά τέτοια ζητήματα, μακριά από την κλασική, συντεχνιακή λογική άλλαων δυνάμεων, αλλά χωρίς να φαίνεται κιόλας πως τα παραπέμπουμε σε ένα απώτερο μέλλον που θα δώσει συνολικές λύσεις, αποτυγχάνοντας έτσι να επικοινωνήσουμε με την αγωνία ενός κόσμου που καίγεται και ψάχνει άμεση λύση στο πρόβλημά του.

Κατά τα άλλα, η συνέλευση είχε μεγάλες ουρές κι αναμονή για την ψήφιση της εφορευτικής επιτροπής, την απεργία στις 12 Νοέμβρη στο επίκεντρο, και την οριστικοποίηση των εκλογών του σωματείου το τριήμερο 6-7-8 Δεκέμβρη. Κάτι που προκάλεσε ενστάσεις από τη ΛαΕ, για να μη συμπέσουν οι εκλογές με την ετήσια πορεία για το Γρηγορόπουλο, αλλά έτσι κι αλλιώς, δε χρειάζεται να ανησυχούν. Και να γίνει κάτι, το ξύλο οι Συριζαίοι θα το φάνε...