Πέμπτη 1 Αυγούστου 2013

Στη μνήμη του Νίκου Ζαχαριάδη

Τις προάλλες κυκλοφόρησε μια ένθετη έκδοση της κυριακάτικης ελευθεροτυπίας με επιστολές πολιτικά κείμενα και σημειώσεις από το ημερολόγιο του νίκου ζαχαριάδη από τα χρόνια της εξορίας του στη σοβιετία (στο προάστιο της μόσχας μπόροβιτς κι αργότερα στη σιβηρία). Είχε κυκλοφορήσει από την ίδια εφημερίδα και το 91’, την χρονιά που επαναπατρίστηκε η σορός του ζαχαριάδη στην ελλάδα, αλλά η τωρινή επανέκδοση συμπεριέλαβε και την απόφαση αποκατάστασης του ζαχαριάδη από το κκε και την πανελλαδική συνδιάσκεψη για το β’ τόμο του δοκιμίου ιστορίας του κόμματος. Πρόκειται για κείμενα που κατάφεραν να σώσουν και να μεταφέρουν ο γιος του σήφης και άλλοι πολιτικοί πρόσφυγες που μπόρεσαν να επισκεφτούν τον ζαχαριάδη στους τόπους εξορίας του. Δεν γνωρίζω αν υπάρχουν μελετητές ή ερευνητές που να αμφισβητούν την αυθεντικότητα των κειμένων αυτών, πάντως η γλώσσα και η σκέψη του ζαχαριάδη γίνεται φανερή και με μια απλή ανάγνωση, πιστοποιώντας τη γνησιότητά τους.

Το μεγαλύτερο κομμάτι καταλαμβάνει ένα κείμενο του ζαχαριάδη με τίτλο «προβλήματα της κρίσης του κκε» (συμβολή στην πολιτική συζήτηση) γραμμένο το μάη του 62’, που μπορείτε να το βρείτε διαδικτυακά και να το κατεβάσετε εδώ. Το συγκεκριμένο κείμενο δυστυχώς είναι πρόχειρα και βιαστικά γραμμένο, γιατί ο ζαχαριάδης ήθελε να προλάβει να το ολοκληρώσει πριν τον εξορίσουν οι σοβιετικοί στο σοργκούτ. Το αποτέλεσμα είναι να υστερεί κάπως στην πρόζα και τη μορφή, αλλά δε μειώνει σε τίποτα το περιεχόμενό του από πολιτική άποψη.

Μεγαλύτερο ενδιαφέρον κατά τη γνώμη μου παρουσιάζει η αλληλογραφία του ζαχαριάδη και οι επιστολές που έστελνε σε συντρόφους του από την τασκένδη, όπου μέσα σε λίγες γραμμές εκθέτει πολύ συγκροτημένες σκέψεις, με αναλυτική και διεισδυτική ικανότητα. Ως φόρο τιμής λοιπόν για τη συμπλήρωση σαράντα χρόνων από το θάνατό του η κε του μπλοκ δημοσιεύει αποσπάσματα από μια επιστολή του ζαχαριάδη προς τους σ. γιάννη και εβγένη (που μάλλον δεν πρέπει να έχει ανέβει διαδικτυακά, απ’ ό,τι διαπίστωσα με ένα πρόχειρο γκουγκλάρισμα), παραλείποντας μόνο το άνοιγμα και το κλείσιμο, που περιέχουν –ανάμεσα σε άλλα- κάποια προσωπικά νέα και στοιχεία, και διατηρώντας φυσικά τη δική του ορθογραφία.

(…) 1. Νομίζω πως όλοι όσοι ζούμε στην προσφυγιά πρέπει να ξεκαθαρίσουμε μια κατά τη γνώμη μου ατράνταχτη αλήθεια, ότι δηλαδή το ξαναγέννημα του ΚΚΕ θα πραγματοποιηθεί από τους κουκουέδες που παλέβουν κάτω στην Ελλάδα μέσα στη φωτιά της δοκιμασίας και το λαμπικάρισμα του αγώνα του λαού μας, επικεφαλής του αγώνα αφτού για μια καλύτερη ζωή για τη δημοκρατία, την ανεξαρτησία το σοσιαλισμό.
Τα πράγματα δείχνουν ότι το κόμμα μας κάτω έχει όλες τις απαραίτητες δυνάμεις και τα αναγκαία στελέχη που θα μπουν επικεφαλής του αγώνα αφτού και θα συσπειρώσουν γύρω από μια ελάχιστη δημοκρατική πλατφόρμα όλες τις αντιδιχτατορικές δυνάμεις, θα συνεργαστούν με αφτές για να ρίξουν τη χούντα και έτσι θα ανοίξουν το δρόμο προς μια καινούρια Ελλάδα λεύτερη, ανεξάρτητη και λαϊκή, σταθμό για το πέρασμα στο σοσιαλιστικό στάδιο της επανάστασής μας.

2. Η πραγματικότητα του κινήματός μας από το 1956 και δω δείχνει και αποδείχνει τετραγωνικά ότι οι διορισμένοι είναι ανίκανοι σωστά να δουν και να αναλύσουν τη νεοελληνική κίνηση ανάπτυξη και πορεία, να δώσουν σωστή θεωρία για το κόμμα μας, να τους δώσουν επιστημονική θεμελιωμένη πολιτική γραμμή και μπολσεβίκικη οργανωτική καθοδήγηση.
Η γενική τοποθέτησή τους είναι άρνηση του Μαρξισμού-Λενινισμού, υποστολή της κουκουέδικης σημαίας, προδοσία των επαναστατικών παραδόσεων του λαού μας γενικά του ΔΣΕ μερικά. Η δράση τους είναι ατελείωτη σειρά από γκάφες και καραμπόλες. Άρνηση συνωμοτικότητας, άρνηση πολιτικής ουδετερότητας σαν αντίρροπη της νατοϊκής (ΝΑΤΟ) πολιτικής της αντίδρασης, λάθη στο κυπριακό, κατάρρευση αντιμεσογειακής αντίληψης διορισμένων κτλ. Ανάφερα μερικά από τα λιγότερα μελετημένα μαργαριτάρια της πολιτικής τους. Οι διορισμένοι στάθηκαν κλασικά ανίκανοι συνθετικά να ενώσουν το όλο πρόβλημα της χώρας μας και του αγώνα μας, ολόγυμνοι και ψωραλέοι πρόβαλαν μπροστά μας τα δυο τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα με το πραξικόπημα της χούντας τους έπιασε όλους στον ύπνο. Απ’ εδώ και το πελάγωμα και το παραλόγισμα στη σωστή εχτίμησή του και στον καθορισμό καθαρής γραμμής αντιμετώπισής τους, εργασίες, δηλώσεις, διακηρύξεις, άρθρα μοιάζουν σαν τα μαλλιά της παλαβής, αλληλοσυγκρουόμενες αποφάσεις, διαφορετικές εχτιμήσεις. Τελεφταία απόδειξη άρθρο Ζωγράφου στα «Προβλήματα ειρήνης και σοσιαλισμού» αρ., 12 του 1967, συνέντεφξη Κολιγιάννη (Πράβδα 9-9-67), άρθρο Γκρόζου «Η ακατανίκητη δύναμη του Οχτώβρη», (Πράβδα) καθώς και το δημοσίεβμα της Πράβδα 1-1-68. Συνάντηση στην ΚΕ του ΚΚΣΕ: Όλα αφτά δείχνουν θολούρα μπέρδεμα τρικλίασματα. (Δεν ξέρω τι μεταδίδει η «Φωνή της Αλήθειας» γιατί τις τελεφταίες μέρες δεν ακούγεται καθόλου. Πάντως αφτά που μετέδωσε τις πρώτες μέρες ύστερα από το πραξικόπημα δείχνουν πλήρη σύγχυση φρένων).

3. Η νίκη της αντίδρασης το 1949 δεν έλυσε γι’ αφτή το «ελληνικό πρόβλημα». «Ο ασθενής των Βαλκανίων» δεν γιατρέφτηκε αφού φαίνεται ακόμα από το 1950-51 εσωτερική αντίδραση και αμερικανοί δεν μπόρεσαν να τιθασέψουν, να ειρηνέψουν το λαό μας, που έδειξε τις δυνάμεις του, το αδάμαστο φρόνημά του και στην εθνική αντίσταση και με το ΔΣΕ και στα κατοπινά χρόνια ακριβώς γιατί δεν έλυσαν, δεν μπορούν να λύσουν κανένα από τα θεμελιακά προβλήματα του τόπου. Το πραξικόπημα της χούντας αποτέλεσε ακόμα μια απεγνωσμένη προσπάθεια της αντίδρασης και των αμερικάνων να πετύχουν αφτό που μέχρι σήμερα πάντα αποτύγχαναν: Να καταπνίξουν το δημοκρατικό κίνημα, να εξοντώσουν το ΚΚΕ. Οι αυξανόμενες αντιθέσεις στο ΝΑΤΟ και η όξυνση της κατάστασης στη Μεσόγειο αποτέλεσαν πρόσθετα απ’ τα έξω κίνητρα για το πραξικόπημα. Οι σακαράκες συνταγματάρχες δεν κατάφεραν τίποτε, αντίθετα, οι αντιθέσεις μέσα στην αντίδραση και στη δεξιά μεγάλωσαν και ο βασιλιάς εφεδρεία τους και δεύτερη γραμμή υποχώρησης θάνε για να «διορθώσει» τη χούντα και απότυχε γιατί φοβάται πιο πολύ το λαό, το ξεσκέπασμά του.
Αντίδραση και αμερικανοί παραδέρνουν μέσα σε μια αξεπέραστη αντίθεση: Απροσκύνητος λαός και ανάγκη αλυσοδέματός του χωρίς να λύσουν κανένα ζήτημά του. Δηλαδή ετοίμασαν διατήρηση αντιδημοκρατικού καθεστώτος. (Η χούντα είναι ο μοναδικός συνδυασμός).

4. Ιδιομορφία του σημερινού αντιχουντικού αγώνα αποτελεί το γεγονός ότι και παράγοντες και δυνάμεις της άκρας δεξιάς παρά το ότι θεωρητικά συγγενέβουν με τη χούντα, όμως βλέποντας την απομόνωσή τους και διδαγμένοι από την εθνική αντίσταση, προσπαθούν έτσι είτε αλλιώς να ταχθούν αντιχουντικά τόσο για να μπασταρδέψουν την αντιχουντική πάλη όσο και για να μην αφήσουν την πρωτοβουλία στις συνεπείς δημοκρατικές δυνάμεις και σε αφτή απ’ τις κεντρώες που συνεργάζονται μ’ αφτές.

5. Ο σημερινός αγώνας απαιτεί θαρραλέα πρωτοβουλία, εβλίγιστη αποφασιστική καθοδήγηση που θα μπορεί σωστά να εχτιμά την όλη κατάσταση και τα ξεχωριστά στάδιά της και σωστά να πραγματοποιεί την ενότητα αντιχουντικής πάλης απ’ τα κάτω κι από τα πάνω χωρίς καμιά εξαίρεση, χρησιμοποιώντας κάθε φορά κάθε μορφή οργάνωσης και πάλης, από τις πιο απλές ως τις πιο σύνθετες και ανώτερες, μέχρι την τελική πολιτική ενέργεια και τις συνδυασμένες εκδηλώσεις λαού και στρατού, αντιθέτοντας στην κατάλληλη στιγμή βία στη βία.

6. Σήμερα με ατράνταχτη βεβαιότητα μπορούμε να διαπιστώσουμε πως αν έλειπε η προδοσία της Βάρκιζας (αποτέλεσμα και επισφράγισμα της όλης οπορτουνιστικής και προδοτικής γραμμής της ηγεσίας στον αγώνα της εθνικής αντίστασης), δεν θα γινότανε αναγκαίος ο αγώνας του ΔΣΕ, έτσι κι αν έλειπε το τσαλάκωμα του ΚΚΕ στα 1956 δε θα είχαμε ούτε το παλατιανό προνουτσιαμέντο του 1965 ούτε το πραξικόπημα της χούντας, πολύ περισσότερο αν το κόμμα μας είχε όλα τα συμπεράσματα και βοήθεια που πήραν οι διορισμένοι για να μπορούν να σέρνονται με τα δεκανίκια τους. Σήμερα οι διορισμένοι όχι μονάχα δε μπορούν μα και δε θέλουν να δουν τις αιτίες που οδήγησαν στην τωρινή κατάσταση στην Ελλάδα γιατί τότε και θα αφτοξεσκεπάζονταν μαζί με όλη την πολιτική τους της υποστολής της κουκουέδικης σημαίας. Απεδώ ακόμα μια ατράνταχτη διαπίστωση. Οι διορισμένοι ούτε ιδεολογικά ούτε πολιτικά, οργανωτικά μπορούν να κινητοποιήσουν κόμμα και λαό στην πάλη ενάντια στη χούντα και για την ανατροπή της.

7. Εδώ ξαναρχόμαστε στο σημείο απ’ όπου ξεκινήσαμε: Κάνοντας τη σωστή διαπίστωση ότι οι διορισμένοι δεν παρέχουν καμιά μαρξιστική-λενινιστική εγγύηση για μια τελεσφόρα καθοδήγηση του αγώνα, θα πέφταμε σε θεμελιακό λάθος αν φανταζόμασταν ότι το μαρξιστικό-λενινιστικό ξαναγέννημα του ΚΚΕ θα γίνει στην Τασκένδη, είτε γενικά στην προσφυγιά είτε πάνω στην «πλατφόρμα» τη «γραμμή του Λαϊκού Δρόμου» του ΣΠΑΚ είτε από άλλα παρόμοια αντικουκουέδικα παρακλάδια. Επαναλαμβάνω: Το ξαναγέννημα αφτό θα πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα, μέσα στον αγώνα του λαού μας, θα πραγματοποιηθεί από τους μπροστάρηδες κουκουέδες.

8. Το δικό μας καθήκον είναι να βοηθήσουμε όσο μπορούμε. Μα για να ανταποκριθούμε στο πρωταρχικό αφτό καθήκον μας πρέπει πρώτ’απ’όλα να ξεκαθαρίσουμε τις συγχύσεις και τη θολούρα στα ίδια τα μυαλά μας. Η «Συνεπής Πολιτική Αριστερή Κίνηση» (ΣΠΑΚ) με την «διακήρυξή» της δεν προσφέρει ούτε ίχνος θετικού προγράμματος. Αποτελεί μονάχα άρνηση του ΚΚΕ, δεν απαντά στα θεμελιακά τοπικά προβλήματα και διεθνώς αποτελεί απόφυση του Μαοϊσμού με τον λυσσασμένο αντισοβιετισμό του. Η ΣΠΑΚ θυμίζει έντονα το Αρχείο. Τάσσεται με καινούριο κόμμα, δηλαδή θάβει το ΚΚΕ! Ο αντισοβιετικός κομμουνισμός της αποτελεί ψοφιογέννητο τέρας και αποτελεί άρνηση του κουκουεδισμού. Αν δούμε καθαρά και παρουσιάσουμε την αλήθεια αφτή και αποτινάξουμε οριστικά και τον τυφλό υποκειμενισμό στις εχτιμήσεις και διαπιστώσεις μας, πρώτ’απ’όλα σε σχέση προς το ΚΚΣΕ και την ΕΣΣΔ, τότε μονάχα θα μπορέσουμε να πάρουμε και μια σωστή και δημιουργική τοποθέτηση και απέναντι στους διορισμένους και σχετικά προς το κόμμα μας στην Ελλάδα και το δικό μας ρόλο και αποστολή σ’ αφτό. Αφτό σημαίνει μαρξιστική-λενινιστική ατσαλένια συσπείρωση γύρω από την κουκουέδικη σημαία με γόνιμη μελέτη όλων των προβλημάτων της πατρίδας μας και του κόμματός μας για να μπορέσουμε να συμβάλουμε κατά δύναμη στο ξαναγέννημα του κουκοέδικου. Το ότι αφήσαμε ακάλυπτη τη νεολαία μας και το ρίξαμε στο σχολαστικισμό και τη θεωρητικολογία δείχνει γενικότερα τη στειρότητα και την αδυναμία μας. Χωρίς τη νεολαία είμαστε δίχως ρίζες και μέλλον.
Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια του ΚΚΕ και 20 χρόνια από την εποποιία του Γράμμου και του Μαλιμάδι. Αν πάνω στις ηρωικές παραδόσεις του λαού μας (1821, ΚΚΕ, εθνική αντίσταση, ΔΣΕ, σημερινός αγώνας) δεν μπορέσαμε να συγκινήσουμε, να τραβήξουμε τη νεολαία μας, τότε πρέπει να βάλουμε σταβρό στον εαφτό μας. Οι αρχαίοι έλεγαν: «Των οικιών υμών εμπιμπραμένων υμείς άδετε».

9. Η διεθνής κατάσταση μπερδέβεται και οξύνεται. Όμως ο ιμπεριαλισμός μέρα με τη μέρα δε δυναμώνει μα αδυνατίζει και οι αντινομίες του μεγαλώνουν. Αν έλειπε η κινέζικη κρίση, οι αμερικανοί στο Βιετνάμ θα πάθαιναν συντριφτική ήττα χωρίς πολεμική γενίκεψη. Μα και τώρα πιάσανε το διάολο και δεν ξέρουν πώς να ξεμπλέξουν!
Στη Μεσόγειο και στην κοντινή ανατολή παρά την ήττα των Αράβων, οι θέσεις μας ενισχύθηκαν και η παρουσία αφτού του σοβιετικού στόλου αποτελεί έβγλωττη προειδοποίηση για τους ιμπεριαλιστές. Ο νομισματικός σεισμός που τραντάζει τις κύριες καπιταλιστικές χώρες μαζί με τις ΕΠΑ δείχνει διάβρωση και σάπισμα. Η ΕΣΣΔ και το ΚΚΕ παραμένουν κύριος στόχος του ιμπεριαλισμού μα και η ελπίδα για όλους τους εργαζόμενους της γης. Από δω πρέπει να πηγάζει και η δική μας τοποθέτηση δίχως υποκειμενισμούς και μνησικακία και χωρίς συμβιβασμούς αρχών.

10. Απ’ όλα τα πιο πάνω βγαίνει και η θέση μας απέναντι στους διορισμένους: Ασυμβίβαστος αγώνας αρχών και δουλειά δική μας όχι στέρφα και αρνητική, μα γόνιμη, δημιουργική. Οι διορισμένοι περνούσαν και περνούν από γεννησιμιού τους (1956) αγιάτρευτη κρίση. Το φούντωμα που θα πάρει το κόμμα μας, αφτό θα τους ξετινάξει τελειωτικά και πρέπει να το πούμε αντικειμενικά, η χούντα με το πραξικόπημά της τους έδωσε αναστολή γιατί διέκοψε το εσωκουκοέδικο δημοκρατικό ξεκαθάρισμα. Μα η αναστολή αφτή κάποτε θα τελειώσει και μεις με έργα και όχι με λόγια πρέπει να αποδείξουμε ότι είμαστε καλύτεροί τους.

Τις πιο πάνω σκέψεις έκανα μελετώντας τα γράμματα που πήρα. Φυσικά τα ζητήματα είναι πολλά και η συζήτηση πρέπει να συνεχιστεί αν και δεν είμαι βέβαιος ότι το γράμμα μου αφτό θα φτάσει στα χέρια σας.

(…)

Γεια χαρά Νίκος Σουργκούτ 15-1-68


Παραθέτω συμπληρωματικά και ένα άλλο απόσπασμα από μια λίγο προγενέστερη επιστολή του ζαχαριάδη, προς τους κουκουέδες της τασκένδης, όπου φαίνεται η διορατικότητά του και η διεισδυτική του ανάλυση για τα τεκταινόμενα στην ελλάδα του απριλιανού πραξικοπήματος και τις προοπτικές για τη διάδοχη κατάσταση.


Βασική ιδιομορφία είνε το γεγονός ότι η έξω από την αριστερά αντιχουντική παράταξη διδαγμένη και φοβισμένη από την πείρα της Εθνικής Αντίστασης προσπαθεί με όλα τα μέσα που διαθέτει να μην αφήσει στην αριστερά την πρωτοκαθεδρία στην αντιχουντική πάλη για τη διεκδίκηση, την πρωτοβουλία και την ηγεμονία σ’ αφτή. (Βλέπε ανάμεσα στ’ άλλα και στάση Κανελλόπουλου, Ελένης Βλάχου και άλλα παρόμοια). Η χούντα και εσωτερικά και εξωτερικά όλο και πιο πολύ απομονώνεται, δε στέκει καλά.
Η δεξιά με μέρος του κέντρου και σοβαροί αμερικανικοί παράγοντες, την ανάγκη φιλοτιμίαν ποιούμενοι, ετοιμάζουν είτε έτσι είτε αλλιώς, κάποιο διάδοχο της χούντας σχήμα. (Αφτό φαίνεται συζήτησε και ο Κωνσταντίνος με τον Τζόνσον). Η χούντα μπορεί να πέσει, μα οι αμερικανοί θα ξεκαθαρίσουν την θέση τους εδώ, μονάχα όταν πεισθούν ότι υπάρχει η εξωαριστερή δύναμη που μπορεί να σπρώξει την χούντα να πέσει.


Το βιβλιαράκι αυτό (με πρόλογο του πέτρου τουλούδη, που έχει γράψει αναλυτικά για την τασκένδη και την χρουτσωφική επέμβαση στο κκε σε δικό του βιβλίο) μπορείτε να το βρείτε και στα βιβλιοπωλεία, από τις εκδόσεις παπαζήση (και σε αρκετά καλή τιμή μάλιστα) κι αξίζει σε κάθε περίπτωση να το διαβάσετε. Αντί επιλόγου παραθέτω ένα απόσπασμα από το ανοιχτό γράμμα του ζαχαριάδη προς όλους τους έλληνες και ελληνίδες, γραμμένο περίπου την ίδια περίοδο, που βρίσκεται στο οπισθόφυλλο αυτής της έκδοσης.


Η ιστορία της μακρόχρονης πορείας του ΚΚΕ απέδειξε τετραγωνικά ότι Ελλάδα τώρα δεν μπορεί να νοηθεί δίχως το ΚΚΕ, ότι προκοπή και ανόρθωση στην πατρίδα μας δεν μπορεί να υπάρξει δίχως τους κουκουέδες. Αυτό είναι το ιστορικό πρόσταγμα, η ιστορική αποστολή για το ΚΚΕ, αυτό είναι το θεμελιακό δίδαγμα της ιστορικής του περιόδου. Και από δω αμείλιχτα απορρέει το καθήκον για όλους τους κουκουέδες: Να ξεσηκώσουμε το ΚΚΕ ολοζώντανο, ακατανίκητο και αμείλιχτο, να ξαναστήσουμε το αγωνιστικό φλάμπουρό του στα πολύβαθα της λαϊκής ψυχής στα κατάμεσα του καινούριου αγώνα.
Και για να ξεκινήσουμε σωστά και για να προχωρήσουμε τελέσφορα και γοργά πρέπει πρώτ’ απ’ όλα να βάλουμε τάξη στο ίδιο μας το σπίτι. ΓΙ’ αυτό το σκοπό το ατράνταχτο θεμέλιο είναι μονάχα ένα μοναδικό, κουκουέδικη ενότητα, θεωρητική ιδεολογική πολιτική οργανωτική ενότητα, στηριγμένη στη μαζική επαναστατική δράση.


Τις επόμενες μέρες, καλώς εχόντων των πραγμάτων θα αναδημοσιευτούν δύο ακόμα αποσπάσματα από τα κείμενα που περιλαμβάνει η έκδοση σε μια προσπάθεια να δοθεί ένα γενικό αντιπροσωπευτικό περίγραμμα της πολιτικής σκέψης του νίκου ζαχαριάδη.

40 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Λίγη προσοχή δεν βλάπτει.

Η φωτογραφία της ανάρτησης είναι πολύ κακό φωτομοντάζ, και μάλιστα χτυπάει στο μάτι ότι το κεφάλι του Ν. Ζ. έχει —αρκετά αδέξια— «μονταριστεί» στο γυμνό κορμό άντρα που κρατάει φωτογραφική μηχανή.

Προτείνω να μπει άλλη φωτογραφία, υπάρχουν αρκετές αυθεντικές.

Προσεκτικός

Ανώνυμος είπε...

Χθες έπεσα πάνω σ'αυτό

http://lysippos-mustang.blogspot.gr/2013/07/blog-post_2871.html

το τελευταίο που λέει για το Χαρίλαο μου φαίνεται πολύ μεγάλο ψέμα και χοντρή προβοκάτσια.
Μπορείτε να το τσεκάρετε

Στέλλα

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Προσεκτικέ, δεν είμαι σίγουρος αν είναι όντως φωτομοντάζ, αλλά δέχομαι την παρατήρηση.

Στέλλα δεν είμαι ιστορικός για να τσεκάρω με επιστημονικές αξιώσεις κάτι τέτοιο. Το βιβλίο του ανταίου είναι μάλλον αξιόπιστη πηγή. Αλλά το πιο σημαντικό είναι πως ο ίδιος ο ζαχαριάδης έλεγε μέχρι το θάνατό του ότι με το κκε δεν έχει ανοιχτό λογαριασμό και δε θα αφήσει κανένα να σπεκουλάρει στη σχέση του με το κόμμα

Ανώνυμε αν δε σου κάνει η εκδοχή της αυτοκτονίας για το θάνατο του ζαχαριάδη, μπορείς να διαλέξεις κάποια άλλη που να σε καλύπτει. Αλλά ανώνυμα σχόλια δε δημοσιεύονται στο μπλοκ.

Ανώνυμος είπε...

Τα γραπτά του Ζαχαριάδη αποδεικνύουν με τον πιο εύληπτο και αξιόπιστο τρόπο ότι ο μακροβιότερος ΓΓ της ΚΕ "δεν είχε ανοιχτούς λογαριασμούς" με την υπόθεση του Κόμματος και τους χιλιάδες Έλληνες Κομμουνιστές -παρά την αντιμετώπισή του από ΚΚΣΕ και οπορτουνιστές μετά το 56. Είχε, όμως, και σωστά, με τη γάγγραινα του οπορτουνισμού της καθοδήγησης που είχε διαλύσει τις κομματικές οργανώσεις από το 58.
Αυτό που μου κάνει εντύπωση από τα γραπτά του είναι η πίστη στον δημοκρατικό αγώνα(το μεταφράζω ως πίστη της υπόθεσης της ΕΔΑ)που όμως όφειλε -οπωσδήποτε- να συνδυάζεται με την αυτοτελή δράση του Κόμματος. Και είχε δίκιο!
Στις ιστορικές εκείνες συνθήκες ΜΟΝΟ ο συνδυασμός της νόμιμης δουλειάς(προσανατολισμός στη μαζική δουλεια, αξιοποίηση της ΕΔΑ, οικονομική πάλη και βάρος στα συνδικάτα, αντιιμπεριαλιστικός και δημοκρατικός αγώνας)με την παράνομη(αυτοτελής οργανωτική και ιδεολογική δουλειά του Κόμματος, βάθεμα της ιδεολογικής διαπάλης με τα αστικά κόμματα και τον οπορτουνισμό, ζύμωση της σοσιαλιστικής προοπτικής και ξεχώρισμα των πρωτοπόρων, δημιουργία προυποθέσεων για -όσο το δυνατόν πιο άμεση- de facto νομιμοποίηση)μπορούσε να έχει αποτελέσματα.
Όταν το κίνημα έχει ηττηθεί στρατιωτικά, η ΚΕ με χιλιάδες και χιλιάδες κομμουνιστές είναι εκτός χώρας και σύντροφοι σου στενάζουν σε ξερονήσια και φυλακές, άλλος δρόμος δεν υπάρχει..
Δεν μπορούμε να κρίνουμε την πολιτική σκέψη του 1968 με τα δεδομένα και τις επεξεργασίες του 2013..

Ανώνυμος είπε...

Στέλλα
Έχω το βιβλίο του Ανταίου και υπάρχουν φωτ/πίες των χειρογράφων του Ν.Ζ.που δεν μπορούν να αμφισβ/θούν αυτά που λέει για Μπρέζνιεφ,Φλωράκη.

JAN

Ανώνυμος είπε...

Και λοιπόν?
Έχεις φωτοτυπίες και τρίχες κατσαρές, μας έκανες τα μουτρα κρέας.
Δυο λογάκια: έστω κι αργά, έστω και με αδύναμη τεκμηρίωση ο ΝΖ έβαλε το ζήτημα του σοσιαλιστικού χαρακτήρα της επανάστασης στην Ελλάδα. Έκοψε τις γέφυρες που οδήγησαν σε Βάρκιζα. Τέλος. Αυτή είναι η σημασία του ΝΖ πρώτιστα και κυρίως.
Δεν δικαιούνται να τον "υπερασπίζονται" όσοι αρνούνται αυτή τη διαπίστωση, όσοι επιλέγουν χίλες δυο "μεταβατικές" κατασκευές για να κρατήσουν την πλουτοκρατία στο σβέρκο του λαού. Είστε από την άλλη μπάντα τελεία, με τον Τσακαλώτο (πνεύμα και ουσία)δεν μπορείτε να μπερδέψετε κανένα και καμία.

Μεραρχία Αόπλων

Ανώνυμος είπε...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ΣΤΗΝ 11η ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ (ΙΟΥΝΙΟΣ 1967) (1/2)

Ακολουθεί το κείμενο της ομιλίας του Πέτρου Ρούσου στην 11η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ που συνήλθε από τις 27 ως τις 30 Ιουνίου του 1967 και ασχολήθηκε και με την υπόθεση του Ν. Ζαχαριάδη («Διάφορα θέματα: α΄) Ζήτημα Ν. Ζαχαριάδη…»). Στέλνω προς ανάρτηση την ομιλία του Π. Ρούσου, τακτικού τότε μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, επειδή αυτή συμπυκνώνει κατά κάποιο τρόπο πολύ ανάγλυφα όλες τις αντιφάσεις της σχετικής συζήτησης με πολύ ενδιαφέρον το σημείο, στο οποίο ο Π. Ρούσος χαρακτηρίζει τον Ν. Ζαχαριάδη «δαιμόνιο άνθρωπο» και τις πράξεις του πράξεις που «δεν χωράνε στον κοινό νου». Η 7η Ολομέλεια, στην οποία αναφέρεται ο Π. Ρούσος είναι η 7η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ και της ΚΕΕ του ΚΚΕ που συνήλθε μεταξύ 18ης και 24ης Φεβρουαρίου του 1957 και καθαίρεσε τον Ν. Ζαχαριάδη από μέλος της ΚΕ και τον διέγραψε από μέλος του ΚΚΕ.

Π. Ρούσος: Σύντροφοι, πρέπει να ενισχύσουμε την προσπάθεια του ΠΓ να βάλει κάποιο τέρμα σε μια καθυστέρηση, κατάλοιπα άσχημα. Καταλαβαίνω καλά τις δυσκολίες των συντρόφων της Τασκένδης. Δυσκολίες τις οποίες ξέρουμε την πηγή τους, συνέπειες παλιού ανώμαλου καθεστώτος, αλλά και οι σύντροφοι πρέπει να καταλάβουν ότι πέρα από την δυσκολία και την ατμόσφαιρα της Τασκένδης, δηλαδή τη δυσκολία που αντιμετωπίζουν από ορισμένα στοιχεία έξω από το κόμμα, υπάρχει η δυσκολία του κόμματος και το χρέος του κόμματος. Και πέρα από αυτό υπάρχει και η αποκατάσταση πώς το λένε, η πλήρης αποκατάσταση των αρχών του κόμματος, κάτι που ενδιαφέρει όχι μόνον εμάς, όχι μόνο το κόμμα μας.

(Συνεχίζεται)

Μη Απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

Ανώνυμος είπε...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ΣΤΗΝ 11η ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ (ΙΟΥΝΙΟΣ 1967) (2/2)

(Συνέχεια και τέλος από το προηγούμενο)

Τις προάλλες είχαμε κληθεί με τον σ. Λάκκα στην Πράγα σε μια δεξίωση της ΚΕ και κουβεντιάζαμε… με δυο συντρόφους. Ένας ήταν του αγγλικού κόμματος και ο άλλος του δανικού κόμματος αν δεν κάνω λάθος… δεν έχει και τόση σημασία, και ήρθε ο λόγος στο Ζαχαριάδη, φαίνεται θέλει να πάει κάτω κλπ. Και τι θα τον κρατήσετε; Και έχετε κανένα δικαίωμα; Θέλω να πω δηλαδή η ΚΕ η δική μας πήρε μετά την 6η Ολομέλεια ένα πανίσχυρο όπλο στα χέρια της. Τα όπλο των λενινιστικών αρχών, της αποκατάστασης μιας τάξης και αντί να το χειριστούμε όπως έπρεπε, να ενισχύουμε δηλαδή τον ιδεολογικό αγώνα με μεγάλα, με ατράνταχτα επιχειρήματα, εμείς πέσαμε σε λάθος. Δεν βγαίνει τίποτα τώρα να λέμε αργήσαμε και κάναμε, εδώ είναι η ΚΕ του κόμματος. Τι αργήσαμε; Ποιος από μας ζήτησε το λόγο, τι γίνεται αυτή η υπόθεση; Πάρθηκε μια απόφαση να ερευνηθούν ορισμένα πράγματα, έρευνα δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται και μπορεί να γίνει, αλλά πού είναι το τέρμα της; Ανέκαθεν από τότε, θα σας θυμίσω την 7η Ολομέλεια πίστευα ότι ο Ζαχαριάδης πέρα από τα πολιτικά τα οποία είναι ξεκαθαρισμένα βέβαια, δεν έχω αλλάξει καμιά θέση στα βασικά, ούτε και υιοθέτησα ποτέ υπερβολές να πω και την αλήθεια, πέρα απ’ αυτά, τον θεωρούσα και τον θεωρώ έναν άνθρωπο αυτό που λένε, δαιμόνιος άνθρωπος. Αυτό το στοιχείο είναι τόσο φανερό ώστε για κείνους που συνεργάστηκαν, έτυχε να συνεργαστούν και χρόνια μαζί του, εξηγούσε πολλά πράγματα. Έχει πράξεις όμως που, όπως είπα στην 7η Ολομέλεια, δεν χωράνε στον κοινό νου, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Δεν είχα όμως και την άποψη ότι είναι, ξέρω γω, κάτι σαν πράκτορας… πώς θα γίνει, όχι. Τώρα ψηφίσαμε μια απόφαση, ναι αυτά ειπωμένα και στην 7η Ολομέλεια δεν είναι ζήτημα, και δεν συμφώνησα και με τους συντρόφους που περισσότερο κάπως τα σπρώχναν τα πράγματα προς τα εκεί. Γιατί στο τέλος αυτό μπορεί να σε ρίξει από το ιδεολογικό επίπεδο στη θέση της αδυναμίας. Και ιδού τώρα ηρωοποιούμε, τον ηρωοποιήσαμε, τι να κάνουμε. Τώρα όμως πρέπει να το διορθώσουμε και δεν υπάρχει άλλη διόρθωση απ’ το να σκεφτούμε το ζήτημα από τη γενική σημασία που έχει και όχι μόνο από τις περιστασιακές, πολύ σοβαρές, αλλά πάντως περιστασιακές δυσκολίες. Δεν είναι σύντροφοι ζήτημα που το ζούμε μόνο εμείς, δεν πιστεύω ότι έχουμε μόνον εμείς τέτοια δυσκολία, ούτε είναι μόνο στο θέμα Ζαχαριάδη. Ελάτε λοιπόν να σκεφτούμε σαν σύντροφοι, σαν κομμουνιστές όσοι είναι υπεύθυνοι παλιότερα, πιο υπεύθυνα, όσοι είναι νεότεροι δεν έχουνε όλες τις ευθύνες αλλά πάντως υπεύθυνοι για μια κανονική λειτουργία του κόμματος. Αυτό είναι το θέμα. Δεν θα μακρηγορήσω, τελειώνω και νομίζω ότι με αυτό το φακό πρέπει να το δούμε. Τώρα, δημιουργεί πρόβλημα; Ελλάδα κλπ.; Κατ’ αρχήν δεν μπορούμε εμείς να πούμε, να ακολουθήσουμε εκείνα που έκανε ο Ζαχαριάδης πρώτα, έτσι; Αλλά επίσης και θα ασκήσουμε ό,τι μπορεί να ασκήσεις ακόμα για να καταλάβει ότι κάνει ζημιά να επιμένει σ’ αυτή την πολιτική. Θα πειθαρχήσει στους νόμους τους κράτους, φυσικά, και καμιά εξαίρεση δεν είναι σωστό να του δοθεί, και οι σύντροφοι τώρα έριξαν διάφορες ιδέες, εκδοχές στην Τασκένδη να πάει κλπ. Ζήτημα πάλης είναι όπου να πάει, πώς το λένε. Να αντικρούεις τις θέσεις του με γεγονότα. Δεν βλέπω άλλη, δεν ξέρω, δεν βλέπω άλλη λύση…

(Πρακτικά της ΚΕ του ΚΚΕ 1957–1967. Υπόθεση Ζαχαριάδη. Απόρρητα Ντοκουμέντα. Καταδίκη και αποκατάσταση του κομμουνιστή ηγέτη. Εισαγωγή: Πάνος Γιαννικόπουλος, Έρευνα: Μπάμπης Γραμμένος, Εκδόσεις «Φιλίστωρ», Αθήνα 2001, σσ. 210–211)


Μη Απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

κοσμοναύτης είπε...

@ Στέλλα, Jan

από όσο γνωρίζω ο ανταίος παραθέτει την επιστολή της 26ης Ιουνίου του 73 στην οποία πράγματι αναφέρονται όσα μεταφέρει πιο πάνω η Στέλλα περί "Κολλιγιάννη, Μπρέζνιεφ, Φλωράκη" κλπ.
Στη συνέχεια, όμως, στις 28 Ιουλιου 1973, ο ΝΖ συντάσσει το "Μήνυμα από την άλλη μεριά", στο οποίο αναφέρθηκε η κε του blog, που φαίνεται πως είναι το τελευταίο κείμενο του Ζαχαριάδη και στο οποίο, μεταξύ άλλων, αναφέρει:

"Το γράμμα αφτό το γράφω για να βουλώσω το στόμα σ’ όλους αφτούς που θα βάλουν τώρα τις φωνές. Με το KKE δεν είχα ούτε έχω ανοιχτούς λογαριασμούς. Ούτε μπορούσα ποτέ νάχω.
Απόλη μου την ψυχή εύχομαι σ’ αυτούς που φορτώθηκαν το πολύ δύσκολο έργο να ξαναστήσουν το κουκουέδικο στα πόδια του να πετύχουν απόλυτα, ολοκληρωτικά. Να το κάνουν το KKE της Εθνικής Αντίστασης, που οι βαλτοί την πρόδωσαν, το KKE του αθάνατου ΕΛΑΣ και του δοξασμένου ΔΣΕ."
Σε σχέση, τώρα, με τον Πέτρο Ανταίο και την ιστορική του (αν)αξιοπιστία αρκεί κανείς να διαβάσει τι έγραφε στο βιβλίο: "Ηρωϊκή πορεία. Ταξιαρχία αόπλων Ρούμελης." και τι ξαναέγραψε, για το ίδιο θέμα, στο "Η ελπίδα πάγωσε στις κορφές", το 1998.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Κάπταιν,
Δυστυχώς είμαι εκτός έδρας και δεν έχω πρόσβαση σε κάποια ντοκουμέντα, που φυλάω σαν "κόρη οφθαλμού", γράμματα του Ν.Ζ. είναι, που απευθύνονται σε συντρόφους, που κατα κάποιο τρόπο έμειναν πιστοί είτε στον ίδιο σαν πρόσωπο, είτε στις πολιτικές του επιλογές, είτε στον Μ/Λ όπως εμφαντικά διατείνονταν οι ίδιοι. Είχα παλαιότερα παρουσιάσει εδώ κάποια αποσπάσματα, που αναφέρονταν στις απόψεις του για το Κόμμα, την ΕΣΣΔ, τον Μαοϊσμό.
Επειδή αυτά τα κείμενα, μου δόθηκαν τότε (Ανοιξη 1974), σε δακτυλογραφημένα αντίγραφα, υπέθεσα, πως ίδια θα υπάρχουν και σε άλλα χέρια. Δεν έχω μελετήσει όμως ό,τι έχει κυκλοφορήσει σε "Ζαχαριάδη", από καλόπιστους και κακόπιστους (πάντα σε σχέση με το ΚΚΕ), για να βεβαιωθώ αν έχουν δημοσιοποιηθεί, η όχι. Ελπίζω σε λίγες μέρες να το λύσω, και τότε, αν χρειαστεί, θα κάνω κάτι με αυτά.
Το γενικό κλίμα, πάντως, που αποπνέουν δεν είναι έξω από τα δύο που παραθέτεις σήμερα.
Πρέπει να τονίσω, πως τον Ν.Ζ. επεχείρησαν να προσεγγίσουν διάφοροι, για ποικίλους σκοπούς, και αυτό είναι θεμιτό και κατανοητό, εφόσον οι επιδιωκόμενοι σκοποί ήταν θεμιτοί και κατανοητοί... Με τον τρόπο αυτό, όλοι, εχθροί και φίλοι, κακόπιστοι και καλόπιστοι, αναγνώριζαν έμπρακτα το πολιτικό του βάρος.
Βέβαια, μερικές αναντιστοιχίες βγάζουν μάτι, όπως η προσπάθεια εκπροσώπων του "Εσ", υψηλού επιπέδου, να τον προσεταιριστούν σε αντικομματική βάση μετά τη διάσπαση του '68, την ώρα, που η πλευρά τους σήκωσε το κύριο βάρος της διαγραφής και δαιμονοποίησής του! Και μέχρι σήμερα οι απόγονοί τους (Σύριζα κλπ.) τον βλασφημούν σαν κομμουνιστή γιά όσα έπραξε αλλά έχουν "λόγο παραμυθίας" για τον "διωχθέντα" κλπ..... Εμετός!
Για την θέση του απέναντι στον Χ. Φλωράκη, δεν νομίζω πως η επίμαχη φράση, (που μπορεί να είναι και αληθινή, μπορεί και όχι), εκφράζει τίποτε περισσότερο από την προσωπική πικρία του, για το ότι δεν αποδέχονταν κάποια αιτήματά του. Συνεπώς θα μπορούσε να είναι και αυθεντική, δε λέει κάτι νέο.
Εκείνο, που μπορώ να καταθέσω σαν προσωπική εμπειρία από την γνωριμία μου το '74 με μερικούς "ζαχαριαδικούς" (όπως τους προσδιόρισα πιο πάνω) είναι πως έτρεφαν προσωπική εκτίμηση στον Χ.Φ., και θεωρούσαν πως το 9ο Συνέδριο προσπαθεί να επαναφέρει το ΚΚΕ στον "ίσιο δρόμο". Αλλωστε, μετά το 9ο δεν χρησιμοποιούσαν τον χαρακτηρισμό "διορισμένοι".
(συνεχίζεται)

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

(συνέχεια)
Να προσθέσω επίσης την προσωπική μου αντίληψη, πως γενικά οι πρόσφυγες το 1974, έμφανώς λόγω της αναγκαστικής υπερορίας, δεν είχαν πια σαφή αντίληψη των αλλαγών, που είχαν επέλθει στην Ελλάδα, κυρίως σε ότι αφορά τη νοοτροπία του ελληνικού λαού και τους πολιτικούς του προσανατολισμούς. Κάπου είχαν μείνει μεταξύ '44 και '47, μέχρι, που ξέκοψαν δηλαδή βίαια από το κοινωνικό σώμα. Ο λαός και η εκτός κόμματος "Αριστερά" είχε συμβιβαστεί και προσαρμοστεί στην ήττα, πράγμα, που οι ίδιοι δεν μπορούσαν να κατανοήσουν. Αυτό κάπως γίνεται αντιληπτό από την στάση και του ίδιου του Ν.Ζ., που ζητούσε να γυρίσει για να δικαστεί στην Ελλάδα, σαν μέσο για να σπάσει τον φραγμό της πολιτικής του απομόνωσης. Ηταν πολύ νωρίς τότε για να τεθούν πολιτικά διλήμματα, που και σήμερα, μετά την κατάρρευση τόσων αντιδραστικών ιδεολογημάτων, και ιδίως της πολιτικής της οικονομικής εξαγοράς πλατειών λαϊκών στρωμάτων, βλέπουμε τι λυσσασμένες αντιδράσεις προκαλούν ("διανούμενοι", Ρούσηδες και Σία, Νεοσποριτοαγώνες, Ικαρία 1910, "πλατείες" 1911, εκλογές 17/6/2012, κ.ο.κ.)...
Πάντως καίριες πολιτικές εκτιμήσεις του Ν.Ζ., όπως οτι η λύση του πολιτικού προβλήματος του ΚΚΕ θα δοθεί από τους κομμουνιστές του εσωτερικού, δικαιώθηκαν πολύ σύντομα, όταν μέχρι το '78 είχε γίνει σαφές ότι αυτοί δεν ήταν με το "Εσωτερικό"(! -ειρωνία της ιστορίας!), και επίσης δεν ήταν με τα ποικίλα μουλού.
Κάτι για τον ίδιο τον Π. Ρούσσο: Μέχρι τον θάνατό του ήταν αμετάπειστος πως η Βάρκιζα ήταν πολιτικά αναπόφευκτη και άρα δεν ήταν λάθος. Κάθετη δηλαδή διάσταση με τον Ν.Ζ., και τις πιο ώριμες κομμ. εκτιμήσεις. Πρέπει να ανήκε στους φανατικούς πολέμιους του. Αυτό για να σταθμιστεί και η τοποθέτησή του, που παραθέτει πιο πρίν ο "Μη Απολιθωμένος....).
Πάντως στις δεκαετίες '60 και '70 η αντίληψη για "ανώμαλο εσωκομματικό καθεστώς" κυριαρχούσε, και μάλλον "τρομοκρατούσε" τις πιο νηφάλιες απόψεις, και όχι μόνο στους εξωκομματικούς κύκλους. Ο Ν.Ζ. δεν ξέφυγε από την μοίρα του αποδιοπομπαίου τράγου, που είναι πάντα μια εύκολη λύση στα δύσκολα.

Ανώνυμος είπε...

ΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ’ΦΕΡΕ Η ΚΟΥΒΕΝΤΑ

Αφορμής δοθείσης θα ’θελα να σημειώσω δυο-τρία πραγματάκια, έτσι για να μην πάνε χαμένα, κανείς δεν ξέρει τί τέξεται ἡ ἐπιοῦσα...

Τον Πέτρο τον Ρούσο τον είχα γνωρίσει για κάποια χρόνια στα τέλη της δεκαετίας του 1970 από πολύ κοντά κι είχαμε κάνει αρκετές συζητήσεις (λεπτομέρειες των συνθηκών υπό τις οποίες είχαμε γνωριστεί και συζητούσαμε δεν έχει νόημα να αναφερθούν εδώ). Δεν θυμάμαι να μου είχε πει τίποτα για την Βάρκιζα (νομίζω βρισκόταν τότε εκτός Ελλάδας), δεν τον είχα ρωτήσει άλλωστε. Εκείνο που τον ενδιέφερε πολύ εκείνα τα χρόνια (1976–1977) ήταν να αποσείσει την κατηγορία ότι είχε δώσει το «πράσινο φως» για το λεγόμενο Κίνημα της Μέσης Ανατολής το 1944 και να «απαλύνει» την κριτική που του γινόταν εξαιτίας του ότι είχε συνυπογράψει το Σύμφωνο του Λιβάνου. Δεν μπαίνω στην ουσία των δυο ζητημάτων, μόνο ανακαλώ στην μνήμη μου τα βασικά θέματα των προσωπικών μας συζητήσεων. Και για τα δυο αυτά ζητήματα έχει γράψει εκτενώς στην «Μεγάλη Πενταετία». Μια φορά μόνο μου ’χε πει πως θα ’θελε πολύ να είχε αποφευχθεί ο Εμφύλιος και να είχαν εξελιχτεί τα πράγματα στην Ελλάδα όπως στην Ιταλία ή στην Γαλλία...

Δεν θα έλεγα ότι υπήρξε «φανατικός» πολέμιος του Ν. Ζαχαριάδη, αντίθετα με τον Παναγιώτη Μαυρομμάτη ―κι αυτόν τα ’φερε η τύχη να τον βλέπω σχεδόν κάθε μέρα επί τρία σχεδόν χρόνια, κι εδώ οι συνθήκες δεν έχουν σημασία και γι’ αυτό παραλείπονται―, ο οποίος ήταν πραγματικά αμείλικτος απέναντι στον Ν. Ζαχαριάδη ― και στις λίγες σχετικές προσωπικές μας συζητήσεις και σ’ όλα τα ντοκουμέντα που έχω διαβάσει. Βέβαια, ο Ν. Ζαχαριάδης δεν «χάριζε κάστανα», οι ενδιαφερόμενες κι ενδιαφερόμενοι ας ρίξουν μια ματιά στο «Γράμμα από την άλλη μεριά» για να δουν πώς τους χαρακτηρίζει και τους δυο (Π. Ρούσο και Π. Μαυρομμάτη).

Εν κατακλείδι: Φίλε Σεχτάρ, έχεις φροντίσει για την ασφάλεια των ντοκουμέντων που έχεις στην κατοχή σου ή μεριμνήσει να δημοσιευτούν;

Μη Απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Μή Απολιθωμένε...",
Θα σε γελάσω αν ήταν ο Μαυρομμάτης η ο Κυριακίδης, που μας έλεγε επί λέξει, πως "...εκείνη η γενηά, είναι αμετανόητα δεμένη με τα πεπραγμένα της, ρωτήστε και τον Ρούσσο, να δείτε τι υποστηρίζει ακόμη και σήμερα για την Βάρκιζα. Την αλήθεια θα την βρείτε εσείς οι νεώτεροι, που μπορείτε να είστε λιγώτερο προκατειλημμένοι ...κλπ". Και όχι σε στυλ προσωπικής εξομολόγησης αλλά κάπως πιο επίσημα, σε ακροατήριο 25-30 ανθρώπων, απηχώντας δηλαδή ένα γενικότερο "κλίμα". Αυτά καλοκαίρι 1975, ενδεχομένως στη βάση παλαιότερων συζητήσεων με το Ρούσσο. Μπορεί καθώς αλλάζανε ήδη από τότε οι εκτιμήσεις να διαφοροποιήθηκε και ο Π.Ρ. Πάντως στην "Μεγάλη Πενταετία", λένε, (δεν τόχω διαβάσει, μόνο αποσπάσματα κατά καιρούς) πως υπερασπίζεται τις τότε επιλογές. Συνήθως, όταν κανείς γράφει βιβλία, καταγράφει κατασταλλαγμένες απόψεις του. Και στο παράθεμά σου μάλλον μασημένα βλέπω να τα λέει, δε βγαίνει ένα σαφές συμπέρασμα τι θέλει να πεί.

Τα "χαρτιά" μου είναι ασφαλή. Αν διαπιστώσω πως είναι αδημοσίευτα (χλωμό) θα πρέπει να τα στείλω μάλλον στο Αρχείο, μαζί με συνοδευτικό για πηγές/συνθήκες προέλευσης, ώστε να μπορούν να αξιολογηθούν από ερευνητές, συν κάποια δημοσίευση για πρόσθετη ασφάλεια από την αφάνεια.
Να υγιαίνεις, και άμα περάσεις από Αθήνα, ζήτα το mail μου από τον οικοδεσπότη να βρεθούμε.

Ζαχαριαδικός Μαοϊστής είπε...

Απόσπασμα από συνέντευξη του Σήφη Ζαχαριάδη στην Εφημερίδα των Συντακτών 30/12/2012

- Το κείμενο θέσεων για τις αιτίες της ήττας του ΔΣΕ που παρέδωσε ο Ζαχαριάδης στον Στάλιν το 1949 στη λίμνη Ρίτσα στον Καύκασο και ο σοβιετικός ηγέτης έγραψε από κάτω το περίφημο «σωστά» («πράβιλνο») πού μπορεί να βρίσκεται;

«Οπου και άλλα ντοκουμέντα που αναζητώ επί χρόνια. Στα αρχεία του πρώην ΚΚΣΕ που αρχίζουν να ανοίγουν. Πριν χρόνια έγραψα γράμμα στον Πούτιν. Ξέρω ότι υπάρχει ένα γράμμα του Νίκου για μένα, τίποτα πολιτικό, και πρέπει να μου δοθεί. Η απάντηση ήρθε γρήγορα: όλα είναι στο αρχείο της KGB. Εκεί μου είπαν ότι δεν έχουν φάκελο του Ζαχαριάδη! Τους απάντησα: «μπορώ να σας στείλω μια λίστα αυτών που ξέρω ότι έχετε»… Μετά με ειδοποίησαν ότι θα με ενημερώσουν μέσω της ελληνικής πρεσβείας. Με πληροφόρησαν ότι πρόκειται για απόρρητα ντοκουμέντα, κλειστά. Οπως με διαβεβαίωσε η διευθύντρια των πρώην αρχείων του ΚΚΣΕ, σημερινών Αρχείων Σύγχρονης Ιστορίας, τα ντοκουμέντα για τον Ζαχαριάδη είναι εκεί. Η απάντηση στο επίμονο ερώτημά μου ήταν: «αν ανοίξουν τα αρχεία αυτά μπορεί να κλονιστούν οι σχέσεις Ελλάδας-Ρωσίας»

Νίκος Σαραντάκος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΝ ΤΙΣ ΤΟΤΕ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥΣ

@Σεχτάρ ο Τρομερός

Φίλε Σεχτάρ,

Θα συμφωνήσω μαζί σου· απ’ όσο και ό,τι ανακαλώ στην μνήμη μου, πραγματικά όλοι τους ―εδώ αναφέρομαι σε τρεις που τα ’φερε η τύχη να έχω μαζί τους στενή προσωπική επαφή για αρκετό χρονικό διάστημα: τον Πέτρο Ρούσο, τον Λεωνίδα Στρίγκο και τον Παναγιώτη Μαυρομμάτη― υπερασπίζονταν τις τότε επιλογές τους.

Αυτό, βέβαια, γινόταν με πολλές διακυμάνσεις, ανάλογα με τις ιδιαίτερες θέσεις που είχε πάρει ο καθένας τους στις διάφορες περιόδους του αγώνα. Ο Λ. Στρίγκος π. χ. που ήταν στην καθοδήγηση του Μακεδονικού Γραφείου, είχε πρωτοστατήσει στην λήψη απόφασης του σχετικού καθοδηγητικού οργάνου, η οποία καταδίκαζε απερίφραστα το «Σύμφωνο του Λιβάνου», απόφαση που είχε εκδοθεί (παράνομα) και κυκλοφορήσει και σε μπροσούρα (την καταδίκη αναφέρει και ο Π. Ρούσος στην «Μεγάλη Πενταετία»). Όταν η μπροσούρα αυτή ανατυπώθηκε μετά την Μεταπολίτευση του 1974 και την δείξαμε στον Λεωνίδα ―δεν είχε ακόμα επανεκδοθεί η «Μεγάλη Πενταετία» στην Ελλάδα― επισημαίνοντάς του την σχετική καταδίκη, χάρηκε που μετά από τριάντα τόσα χρόνια ξαναείδε το έντυπο, αλλά δεν σχολίασε το γεγονός. Έτσι ήταν τότε τα πράγματα…

Τέλος πάντων, θα πρέπει κάποια στιγμή να στρωθώ να γράψω ό,τι ακόμα θυμάμαι από τις συναντήσεις και τις συζητήσεις μου με τους τρεις, καθώς και από μιαν έντονη συζήτηση μεταξύ Π. Ρούσου και Λ. Στρίγκου —ήμουν αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς— αναφορικά με τα αποσιωπητικά στην Απόφαση της 2ης Ολομέλειας του 1946 με αφορμή επίσκεψη στους δυο δημοσιογράφου της «Ελευθεροτυπίας». Να δούμε πότε…

Συμφωνώ ότι καλύτερα είναι να στείλεις τα «χαρτιά» σου στο Αρχείο με συνοδευτικό κ.λπ., επειδή φοβάμαι ότι με μια διαδικτυακή δημοσίευση κινδυνεύουν να γίνουν βορά και αντικείμενο παραχάραξης και διαστρέβλωσης διάφορων «καλό»πιστων «καλο»θελητών που ξερογλείφονται για να υψώσουν τους αριθμούς επισκέψεων στις ιστοσελίδες τους (συγνώμη πάρα πολύ που ανακατεύομαι, αυτό είναι απόλυτα δική σου υπόθεση, ήταν απλά μια εντελώς προσωπική γνώμη).

Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ για τις ευχές σου, να δούμε πότε θ’ αξιωθώ να κατέβω στην κατάσταση που βρίσκομαι…

Να ’σαι πάντα καλά!

Μη Απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

Ανώνυμος είπε...

ΕΚ ΠΑΡΑΔΡΟΜΗΣ

Στο «ΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ’ΦΕΡΕ Η ΚΟΥΒΕΝΤΑ» αντί του σωστού «Μήνυμα από την άλλη μεριά» έγραψα εκ παραδρομής «Γράμμα από την άλλη μεριά».

Συγνώμη!

Μη Απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

redforce1917, ποιος θεωρείς όμως πως κρίνει "την πολιτική σκέψη του 1968 με τα δεδομένα και τις επεξεργασίες του 2013"; Εκτός κι αν το βάζεις ως γενική παρατήρηση.
Παρεμπιπτόντως, καλορίζικο και το ιστολόγιο.

Αυτό ακριβώς εννοούσα κοσμοναύτη, σε ευχαριστώ που το έβαλες. Εφόσον ισχύουν οι ημερομηνίες που βάζεις είναι ενδιαφέρον πως με το δεύτερο αναιρεί το πρώτο, το οποίο έμοιαζε σαν αποχαιρετιστήριο μήνυμα, λίγο πριν αυτοκτονήσει. Σχετικά με τον ανταίο αναφερόμουν στη γνησιότητα των μηνυμάτων, όχι στην αξιοπιστία του ερευνητή συνολικά. Το έργο του πάντως είναι ενδιαφέρον και χρήζει μελέτης και τεκμηριωμένης απάντησης
Σε κάθε περίπτωση συμφωνώ απόλυτα με αυτό που λέει ο σεχτάρ για την επίμαχη φράση και το φλωράκη.

Υποθέτω πως για να γίνει ο έλεγχος του σεχτάρ στα κειμήλιά του πρέπει να τελειώσει πρώτα το κομμάτι των διακοπών του, οπότε ας περιμένουμε λίγες μέρες. Αυτό που θα ήταν ίσως πιο ενδιαφέρον να βγει προς τα έξω είναι τα αρχεία της κα γκε μπε που αναφέρει ο μαοϊκός.
Επίσης, χωρίς να συμμερίζομαι την εκτίμηση του ρούσου πως η συμφωνία της βάρκιζας ήταν αναπόφευκτη, στη δική μου αντίληψη βαραίνουν πολύ περισσότερο οι συμφωνίες λίβανου και καζέρτας, ενώ αντιμετωπίζω με μεγαλύτερη κατανόηση τη διαχείριση μιας ήττας, όπως αυτή του δεκέμβρη -όσο κι αν σήμανε τον καταστροφικό αφοπλισμό του κινήματος.

Υγ: μη απολιθωμένε, ανεξάρτητα από το αν ξαναβρεθείς στα πάτρια εδάφη στείλε αν θες ένα μήνυμα στο μέιλ τη κε, να έχουμε ένα δίαυλο επαφής.
vaskrits@gmail.com

Ανώνυμος είπε...

κοιτάξτε να δείτε .

πολλοί προσπάθησαν και προσπαθούν να προσεταιριστουν τον Ζαχαριάδη , και πριν και μετά το 73 .

για παράδειγμα δεν υπήρξε ο ΝΖ , άτυπος αρχηγός της ΟΜΛΕ . Πολύ και πολλοί το ήθελαν , δεν υπήρξε .

ούτε το σύμβολο της δικαίωσης του εσ ( που είναι βέβαια ένα ολόκληρο κεφάλαιο προς αποτίμηση , όπως και η ΟΜΛΕ . στο κίνημα , τον μαρξισμό κ.α . Γιατί γίνανε οι διασπάσεις , οι διασπάσεις των διασπάσεων κλπ .)

ο καθένας μοιραία θα διαλέγει ότι τον βολεύει από την πορεία του ΝΖ , τις πράξεις και τα γραπτά του .

δεν στέκει όμως και η προσπάθεια , πάνω σε γραπτά , με άγχος πιο είναι το τελευταίο και το προτελευταίο , να κρυφτούν τα αυταπόδεικτα .

Το ΚΚΕ και το ΚΚΣΕ άφησαν τον ΝΖ να πεθάνει , για να μην τους χαλάει την " ησυχία τους " . Γιατί ήξεραν ότι δεν είχαν τα αναγκαία "εργαλεία" σύνδεσης με τις μάζες , για να τον έχουν , ίσως και ελεύθερο ( υπήρχε το δήθεν άνοιγμα Μαρκεζίνη , ειδικά αν κοιτάξουμε τους τελευταίους μήνες) . Λίγο μετά , η εξέγερση του Πολυτεχνείου , η στάση της αντί ΕΦΕΕ και το νο 8 , απέδειξαν για ποια ιδεολογικοπολιτική συγκρότηση μιλάμε . Για το πόσο εχθρική ήταν η αναταραχή , στα μυαλά της ηγεσίας του ΚΚΕ . Ο ΝΖ στην Ελλάδα ίσως , ίσως και ελεύθερος ήταν αστάθμητος παράγοντας για το ΚΚΕ .

Τον φοβούνταν . Για την ακρίβεια τον τρέμανε . Ο ΝΖ ισχύει ότι ήταν θετικός για τον ΧΦ , και τον Μπρέζνιεφ . Και να μην τον χώριζε τίποτε από το ΚΚΕ όμως , το ΚΚΕ διαφωνούσε , και τον άφησε να πεθάνει . Επίσης έλεγε συνειδητά ψέματα 17 - 18 χρόνια .

Η δικιά μου γνώμη θέλει τον ΝΖ έναν μεγάλο ήρωα του κομμουνιστικού κινήματος και του λαού .

Και όχι μια καρικατούρα , που ευνοεί συμπεράσματα " είστε με τον Τσακαλώτο " . Ήταν και με την επανάσταση , και τις πλατιές συμμαχίες και τον σοσιαλισμό και την ανεξαρτησία , και με την φετιχοποίηση του διεθνούς κέντρου και με την επαναστατική ανεξαρτησία του ΔΣΕ και της αποχής του 46 .

Θα συζητάμε για πολλά πολλά χρόνια για τον Νίκο Ζαχαριάδη , τα λάθη και τα σωστά του , τον ηρωισμό και την ήττα του ΚΚΕ μέσα σε τόσες δεκαετίες .

" κάποιος σύντροφος "

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Κανένα απολύτως άγχος για τελευταίο και προτελευταίο. Σε όλα τα γραφτά του ο ζαχαριάδης παρέμεινε πιστός στο κόμμα του και δεν άφησε κανέναν ανοιχτό λογαριασμό μαζί του. Άλλοι επιδιώκουν να τον κάνουν καρικατούρα ή μπαμπούλα ανάλογα πώς βολεύει τους δικούς τους σκοπούς.

Ανώνυμος είπε...

είναι σαφές . η αυτοκτονία του και η ομολογία ενοχής με την κατασκευή της καρδιακής προσβολής είναι ανοιχτός λογαριασμός .

για την ακρίβεια ανοιχτή κακοφορισμένη πληγή .

τις έξω κκε καπηλείες προσπάθησα να τις αναφέρω . απλά η θέση με κάνει να μπορώ να ασχοληθώ με το θέμα ΚΚΕ - ΝΖ .

μην προσπερνάς την αυτοκτονία , δεν είναι λεπτομέρεια .

" κάποιος σύντροφος "

Ανώνυμος είπε...

@Μπρεζνιεφικό απολίθωμα

"Δεν μπορούμε να κρίνουμε την πολιτική σκέψη του 1968 με τα δεδομένα και τις επεξεργασίες του 2013"

Είναι μία γενική παρατήρηση, η οποία δεν γίνεται χωρίς λόγο.

Πολλοί -κατά καιρούς- πέφτουν στη λούμπα να κρίνουν καταστάσεις του παρελθόντος με τα δεδομένα της εποχής τους. Αντιδιαλεκτικό και επικίνδυνο.

Πατώντας πάνω σε τέτοιου είδους αντιλήψεις, έφτασαν οι ΣΥΡΙΖαίοι να καπηλέύονται το ΕΑΜ..

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

"τις έξω κκε καπηλείες προσπάθησα να τις αναφέρω . απλά η θέση με κάνει να μπορώ να ασχοληθώ με το θέμα ΚΚΕ - ΝΖ"

;!?;
Σαν ποια είναι αυτή η θέση δηλ;

Δεν ξεπερνώ τίποτα. Όσο προσπαθείς όμως να αποτιμήσεις τον ζαχαριάδη ως μεγάλο ήρωα του λαού και του κομμουνιστικού κινήματος γενικά, αλλά όχι του κουκουέ, με το οποίο έχει τάχα ανοιχτούς λογαριασμούς, απλώς αποδεικνύεις όσα έλεγε ο ΝΖ για αυτούς που θα προσπαθήσουν να αξιοποιήσουν πολιτικά ενάντια στο κόμμα το θάνατό του. Προφανώς εσύ γνωρίζεις καλύτερα από τον ίδιο τι ήθελε να πει. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού και περισσεύουν

Ανώνυμος είπε...

Στο Μπρέζνιεφ άφηνε το κουφάρι του

Το Μπρεζνιεφικό απολίθωμα σήμερα είναι τιμητής του Ν.Ζ.

Τι δε καταλαβαίνεις

Λ.Μ.

Ανώνυμος είπε...

η θέση μου είναι να μην είμαι στο ΚΚΕ . απλό .

σχολίασε κάτι άλλους που σε λίγο θα πουν ότι πάιζαν με τον ΝΖ ... πρέφα !!! ο ίδιος είναι νεκρός 40 χρόνια , όλοι ερμηνείες κάνουμε , τι ήθελε να πει . Δεν αυτοκτόνησε από ενθουσιασμό πάντως για το ΚΚΕ και το ΚΚΣΕ . Νομίζω αυτό στέκει , μπορούμε να το πούμε , και οι αγέννητοι το 73 .

υπενθυμίζω κάτι απλό . ότι είναι ένας νεκρός στον λαιμό του ΚΚΕ . απλό . Κοιτάς περισσότερο κάποια γραπτά που συμφέρουν , πετάτε αυτά που δεν συμφέρουν σαν ... συναισθηματικά , και εξακολουθείται να το αντιμετωπίζεται ότι πέθανε από φυσικά αίτια .

" κάποιος σύντροφος "

ggkant είπε...

το ΚΚΕ τυπικά αποκατέστησε τον Ζαχαριάδη, ουσιαστικά αποκατέστησε τον Πουλιόπουλο.

Ανώνυμος είπε...

"καποιε" εκτος απο απλο ειναι και αδιάφορο,


aeras kopanistos

κοσμοναύτης είπε...

επειδή παρατηρώ ότι τα γνωστά τρολλ βγήκαν σεργιάνι παραθέτω στην βάση του μπλογκ τις παρακάτω σκέψεις:
η κριτική που γίνεται στο κομμουνιστικό κόμμα ελλαδας και στο κκσε για την υπόθεση του νίκου ζαχαριάδη δεν διαφοροποιείται, στην ουσία της, είτε ο ΝΖ πέθανε από καρδιακή προσβολή είτε αυτοκτόνησε.
υπενθυμίζω οτι ο πολιτικός χώρος του λεγόμενου "κκε εσωτερικού" πρώτος και καλύτερος ανέδειξε, σε εκδόσεις του "Γλάρου" θυμάμαι εγώ, το ζήτημα της "απαξίωσης" του ΝΖ από το κκε και το κκσε. αυτά πολύ πριν το 91 και την εκδοχή της αυτοκτονίας. οι παλιότεροι της βάσης που θυμούνται τις εκδόσεις ας με διορθώσουν αν κάπου σφάλω.
επομένως, για τα γνωστά αντικομμουνιστικά τρόλλ που σχολιάζουν εδώ ο ΝΖ "είναι ένας νεκρός στο λαιμό του κκε" ανεξάρτητα από το αν αυτοκτόνησε, πέθανε από καρδιά ή δολοφονήθηκε όπως υποστηρίζουν κάποιοι άλλοι.
επιπλέον, οι διάφοροι (αντικομμουνιστές, αντικκε κλπ) θα πρέπει να απαντήσουν και σε κάτι ακόμα: γιατί υιοθετούν την εκδοχή της αυτοκτονίας ή δολοφονίας;
αυτή η εκδοχή δεν προέρχεται μέσα από την εσσδ και την KGB;
πως ένας ιατροδικαστής ο οποίος, για τον όποιο λόγο, υπέγραψε πλαστή, όπως παραδέχτηκε, έκθεση για θάνατο από "καρδιακή προσβολή" μπορεί να θεωρείται αξιόπιστος για ότι υποστηρίζει στη συνέχεια;
ή πως εξηγούν οτι η εκδοχή της αυτοκτονίας, ανεξάρτητα από τα αν είναι τελικά αληθινή ή όχι, "βλέπει φώς" 2-3 μήνες πρίν το κομβικό 13ο συνέδριο του 91;

Ανώνυμος είπε...

Το οτι ο "κάποιος" θα έμπαινε απο σταλινο/μαοϊκές θεσεις ειναι εντυπωσιακό οσο και αριστοφανικό για εναν διαχειριστή του καπιταλισμού με αριστερό ανθρωπινό, σύγχρονο, ηλιοκαμένο πρόσωπο,, καβάλα σε στάδια και εργατικού"ς ελέγχους.

ήρθε και ο Μπαζιμπουζουκος να αρπαχτεί με τον "καποιο" για τον Πουλιοπουλο

Ανώνυμος είπε...

κουσιατε ναζταροβια

Ανώνυμος είπε...

σύντροφε κοσμοναύτη συγκεντρώσου . το κκε την εκδοχή της αυτοκτονίας αποδέχεται . βγήκε για να ... πάρουν το κκε οι δραγασακολαφαζάνηδες ? αυτό λες ?

ρε τι άλλο θα ακούσουμε .

από ότι και να πεθάνει κάποιος παράνομα τιμωρημένος ( νομικά , ηθικά και εν προκειμένω παράνομα πολιτικά με βάση τις επαναστατικές αρχές ) φταίνε αυτοί που τον τιμώρησαν .

Και καρδιά να ήταν , πάλι το ΚΚΕ και το ΚΚΣΕ φταίνε . εννοείται συμφωνώ μαζί σου , και σε ευχαριστώ για τα επιχειρήματα .

απλά η ενοχή του ΚΚΕ διογκώνεται από τα ψέματα που πούλαγε μέχρι το 91 .

αν δεν έφταιγε γιατί λέγανε ψέματα ? αν καλά θυμάμαι , η 11η το Δεκέμβρη του 67 είπε " σύντροφοι , η έρευνα δεν βγάζει τίποτα " . Με ποια μονάδα μέτρησης του χρόνου , με ποια μέθοδο δικαιοσύνης και ηθικής , με ποια πολιτικά κριτήρια , μια παράνομη τιμωρία , με αποδοχή της αστοχίας της , παρατείνετε ... άλλα 6 χρόνια ?

αν είμαι troll μην απαντάς . αν δεν έχεις να απαντήσεις , θα έπρεπε να είναι λίγο πιο εύκολο να βάλεις το δάχτυλο στις πληγές .

για αυτό το θέμα ,τα λέμε ... του χρόνου !

" κάποιος σύντροφος "

Ανώνυμος είπε...

Τα όσα αναφέρει ο γιος του Σήφης στην Εφημερίδα των Συντακτών συμπίπτουν και με τα όσα έχουν διαπιστώσει ερευνητές τα προηγούμενα χρόνια. Δηλαδή το αρχείο του Νίκου Ζαχαριάδη στον (πρώην) ΚΚΣΕ παραμένει"μη "προσβάσιμο". Χρέος όσων επιζητούν την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας είναι αυτό ν' ανοίξει και να αποδοθεί στους φυσικούς (οικογένεια του) και πολιτικούς (ΚΚΕ)διαδόχους!

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Δημοσιεύω το σχόλιό σου, επειδή το έστειλες δύο φορές. Βάλε όμως κάποιο ψευδώνυμο -εκ των υστέρων έστω- για να μην περάσει στα ανεπιθύμητα.

κοσμοναύτης είπε...

επειδή έχω σκοπό να συνεχίσω, όσο μπορώ, να μην κάνω διάλογο με τα γνωστά αντικομμουνιστικά τρόλλ παραθέτω στην βάση του μπλόγκ τα εξής:
"Ο Β' τόμος του Δοκιμίου δεν ασχολείται με τις συνθήκες και τα γεγονότα που αφορούν το τραγικό τέλος του Ν. Ζαχαριάδη, αφού η σχετική έρευνα και τα συμπεράσματα από αυτήν υπερβαίνουν το χρονικό του πλαίσιο"
παραπομπή 894 στην "εκτίμηση για τον ν. ζαχαριάδη"
http://www.rizospastis.gr/page.do?
publDate=28/7/2013&id=14683&pageNo=11&direction=1
επίσης υπενθυμίζω ότι και η περιβόητη «Απόφαση του Πολιτικού Γραφείου της 5ης Μαρτίου 1940» προς στοιχειοθέτηση της «σοβιετικής ενοχής» για το Κατίν επί Γκορμπατσόφ πρωτοεμφανίστηκε
http://www.902.gr/eidisi/istoriaideologia/8966/anthrakes-o-thisayros-kai-deytero-katin

επειδή, λοιπόν, τα χρόνια τότε ήταν περίεργα στη εσσδ και οι σοβιετικοί αντεπαναστάτες (ξανα)έκλειναν διαφόρου είδους λογαριασμούς και συμφωνίες σε σχέση με το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, καλό θα ήταν τα αντικομμουνιστικά τρολλ να μην κάνουν πλακίτσα με το 13ο συνέδριο του 91 και την μικρή χρονική απόσταση από την δημοσίευση της εκδοχής της αυτοκτονίας, τον 12/1990 από την εφημερίδα «Κομσομόλσκαγια Πράβντα» της Μόσχας.
άλλωστε, η οριακή επικράτηση (57-53) όσων δεν επιθυμούσαν την αυτοκτονία του κκε σε συνθήκες διεθνούς ήττας και υποχώρησης του κινήματος τους διαψεύδει!
το γεγονός πάντως οτι παραδέχονται πως ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για αυτοκτονία ή θάνατο από καρδιακή προσβολή το ίδιο αντικομμουνιστές θα ήταν μου αρκεί! διότι ακριβώς αυτό ήθελα να αναδείξω! οτι είναι a priori αντικομμουνιστές, αρέσκονται να δημιουργούν εντυπώσεις και χρησιμοποιούν για να πετύχουν το σκοπό τους ότι συναισθηματικά "βολεύει" περισσότερο.

υγ: δεν προκύπτει από κάπου ότι το κκε "έλεγε ψέματα για την υπόθεση του νζ 17-18 χρόνια" όπως ισχυρίζεται το αντικομμουνιστικό τρόλ. ότι ήξερε έλεγε.

Ανώνυμος είπε...

δεν παλεύεσαι κοσμοναύτη .

Ο Ζαχαριάδης αυτοκτόνησε και ο Πλουμπίδης εκτελέστηκε .έχουν λήξει για όλο τον κόσμο αυτά .

δεν ξέρω τι να κάνω με σένα . αν έπρεπε την 1 Αυγούστου 73 να είναι εξορία , δεν έφταιγε το ΚΚΕ και το ΚΚΣΕ .

αν δεν έπρεπε , πρέπει να εξηγήσουμε πολιτικά γιατί τον είχαν αφήσει να πεθάνει , να αποδώσουμε και να εξηγήσουμε την ευθύνη .

απλό .

" κάποιος σύντροφος

Ανώνυμος είπε...

υγ :

το κκε είχε τις επιστολές του Ζαχαριάδη που αποδεικνύουν το ψέμα που έλεγε .

ρε σύντροφοι του ΚΚΕ που τυχόν παρακολουθείται , κάποιος να τον σταματήσει τον κοσμοναύτη , είναι κρίμα να εκθέτει τον εαυτό του και το ΚΚΕ .

αντίο

" κάποιος σύντροφος "

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Προτού βρεις κάποιον σεκίτη για να φτιάξετε τη συμμαχία "σταματήστε τον κοσμοναύτη", πρέπει να σου πω ότι κι εμείς δεν ξέρουμε τι να κάνουμε με σένα, οπότε αφού μας είπες "αντίο", ελπίζω να το τηρήσεις και να μην επανέλθεις στην παρούσα ανάρτηση -το αυτό ισχύει και για όσους θελήσουν να σου απαντήσουν. Απλό.

Ανώνυμος είπε...

Τον Μάη η ΕΤ-1 έδειξε ένα ντοκυμαντέρ για το Ζαχαριάδη και μεταξύ αλλων μίλησε και ο γιος του ο Σήφης και ο ιστορικός Γ.Μαργαρίτης.Ο τελευταίος είπε την χαρακτηριστική ατάκα ότι οι κομμουνιστές έχουν καρδιά μικρού παιδιού και δεν μπορείς να τους κρίνεις όπως τους συνηθισμένους ανθρώπους (μες στις άκρες.Τωρα π δεν υπάρχει το αρχείο της ΕΡΤ πως θα γίνει να ανέβει κάπως?κάντε την καλή ρε παιδιά και ψάξτε το.

lyrical Dainja

κοσμοναύτης είπε...

για να κλείσω και εγώ με την συγκεκριμένη ανάρτηση, πρίν η συμμαχία "σταματήστε τον κοσμοναύτη" αναλάβει το έργο και απειθαρχόντας, μάλλον, στην θέληση της κε του μπλογκ παραθέτω στη βάση τα εξής:
α) είναι νομίζω σαφές οτι το κομμουνιστικό κόμμα θα αποφανθεί σε μελλοντικό χρόνο σε σχέση με το τραγικό τέλος του ΝΖ, έχοντας πρώτα επεξεργασθεί όλες τις διαθέσιμες πηγές που υπάρχουν
β) είναι επίσης σαφές ότι αν πράγματι υπήρξε (νομίζω ο χ. φλωράκης το αναφέρει κάπου) απόφαση του πολιτικού γραφείο της κε του κκε για πρόταση στον ΝΖ ώστε να μεταβεί στο βουκουρέστι, τότε έδρα της κε, και να αναλάβει σύμβουλός της, αυτό, αντικειμενικά, ήταν μια "διέξοδος" που επι της ουσίας αποκαθιστούσε πολιτικά τον ΝΖ στο κκε
γ) εαν επίσης ισχύει οτι ο λουλές, ενώ στον ΝΖ είπε ότι δεν πιστεύει ότι θα πραγματοποιήσει την απειλή του, στους σοβιετικούς είπε πως αμφιβάλλει ότι κατόρθωσε να πείσει τον ΝΖ να μην αυτοκτονήσει αυτό φανερώνει πίεση του κκε και προς τη σοβιετική πλεύρα
δ) γνώμη μου είναι πως η εκδοχή της αυτοκτονίας, ανεξάρτητα από το αν είναι αληθινή ή όχι, δεν εμφανίζεται τυχαία στον τύπο τον 12/90 στην εσσδ και τον φεβρουάριο του 91 (13ο συνέδριο) στην ελλάδα από την ελευθεροτυπία
ε) οι αντικομμουνιστές σήμερα, όπως αποδείχθηκε, διόλου δεν ενδιαφέρονται για την αιτία θανάτου του ΝΖ. Η εκδοχή της αυτοκτονίας όμως τους αρέσει περισσότερο για να δημιούργούν πιο εύκολα εντυπώσεις με αναφορά στη μυθολογία όπου ο κρόνος τρώει τα παιδιά του κλπ μεταφυσικά και συναισθηματικά
στ) τα πολιτικά συμπεράσματά μου για τον ΝΖ δεν αλλάζουν από την αιτία θανάτου του. με καλύπτει η απόφαση και η εκτίμηση για το 2011
(συνεχίζεται)

κοσμοναύτης είπε...

συνέχεια...
ε) δεν γνωρίζω αν ενδιαφέρει κανέναν αλλά το "μήνυμα από την άλλη μερία", στο μέρος που αναφέρεται στα κομματικά στελέχη, ανάμεσα σε πολλά ενδιαφέροντα αλλά "ατάκτως ερρημένα" παραθέματα, έχει και μερικά πολύ "λογοτεχνικά" γραμμένα σημεία που προκαλούν τουλάχιστον το μειδίαμα του αναγνώστη. για παράδειγμα ξεχωρίζουν:
"αν και η «Πράβντα» στα πολύ λίγα πούδινε για την Ελλάδα μάλλον αποπροσανατόλιζε, λ.χ.: ξαφνικά άρχισε να γράφει για τη δίκη του Παρτσαλίδη (έτσι έμαθα ότι τον πιάσανε) και αφτό μου δημιούργησε απορίες: πώς ο Καζαμίας εμφανίζεται στις στήλες της «Πράβντα»"
ακόμη "Για το Γούσια πολλά στοιχεία μπορεί να δώσει ο Μπαρτζιώτας, αρχίζοντας απτήν κούνια του (Γιάννενα). Σήμερα το πιο ύποπτο είναι τόρα ο Γούσιας «κάθεται ήσυχα»! Βοηθάει στο Βουκουρέστι τη γυναίκα του οδοντογιατρό. (Λουλές). Γούσιας και «κάθεται ήσυχα»! Ασύληπτο!"
ή ένα άλλο για το λουλέ "Ο Λουλές μου φάνηκε μονοκόματος, δογματικός: έβαλε τον εαφτό του στη μέση, δεξιά βλέπει τον οπορτουνισμό, αριστερά τον εξτρεμισμό και νομίζει ότι έπιασε τον Πάπα απτά γένια. H ζωή είναι κάπως πιο περίπλοκη, πολυσύνθετη και δύσκολη και με κλειστά τα μάτια κανείς μονάχα σκοντάφτει και πέφτει όμως τα εμπόδια δεν τα βλέπει"
για τον χρουστσώφ, "Ώστε με το Στάλιν μπορεί να το παράκανα. Όμως ο Στάλιν είταν Στάλιν και όποιος πήγε να τον βρωμίσει έδειξε μονάχα τη μικρότητά του. Σαν τον σαλτιμπάκο το Χρουστσώφ, που το ελάχιστο πούχε να κάνει είταν να δημοσιέψει τα επίσημα γραφτά όταν έλεγε ότι ο Στάλιν άδικα και παράνομα καταδίκασε τους στρατηγούς, ότι είναι ανακατεμένος στη δολοφονία του Κύρωφ"
για τον ίδιο και τη σχέση του με τον Στάλιν, "Στη δεξίωση που έγινε ύστερα απτό XIX συνέδριο του ΚΚΣΕ ο Στάλιν έκανε πρόποση για ορισμένους απτούς καθοδηγητές των ΚΚ και προς κατάπληξή μου έκανε πρόποση και για μένα. Εγώ ούτε άκουσα και η Φουρτσεβα που καθόταν απέναντι μούκανε νοήματα. H εθιμοτυπία (που εγώ ούτε χαμπάρι είχα) απαιτούσε να σηκωθώ με το κύπελο να πάω προς το Στάλιν και να τσουγκρίσω μαζί του. Εγώ δεν τόκανα γιατί δεν το θεωρούσα σωστό, σεμνό (ο Μπαρτζώτας είταν εκεί μα καθότανε σε άλλο τραπέζι). Όταν ο Στάλιν με έφερε με το προσωπικό του αεροπλάνο στον Καύκασο στη λίμνη Ρίτσα όπου αναπαυότανε θέλησε και φωτογραφηθήκαμε οι δυο μας στο κότερο που κάναμε βόλτα στη λίμνη. Τη φωτογραφία αφτή δεν τη ζήτησα και δεν την πήρα γιατί δεν το θεωρούσα σεμνό, άνκαι άλλοι, και πολύ σωστά, θα την έπαιρναν τη φωτογραφία, θα την έδειχναν είτε και θα τη δημοσίεβαν. Εγώ ένα τέτιο πράμα οργανικά δε μπορούσα να το κάνω."
τέλος, εφόσον πρόκειται για το τελευταίο κέιμενο του ΝΖ, διαφαίνεται οτι ο ίδιος έφυγε από την ζωή χωρίς να αλλάξει γνώμη για τους Πλουμπίδη, Σιάντο, Ιωαννίδη για τους οποίους εκτιμά οτι προδωσαν συνειδητά σε αντίθεση με την αναφορά στον Άρη όπου διαφαίνεται μιά αναδίπλωση στο πολιτικό σκεπτικό της αποδοκιμασίας του.-