Πέμπτη 15 Αυγούστου 2013

Σχετικά με τον χαρακτήρα της επανάστασης στην Ελλάδα

Άρτι αφιχθείσα από τις διακοπές της, η κε του μπλοκ αναβάλλει για λίγο ακόμα τα κείμενα επικαιρότητας, μέχρι να φύγει κι η ραστώνη του δεκαπενταύγουστου, και ολοκληρώνει την τριλογία των αναρτήσεων για το νίκο ζαχαριάδη με ένα ακόμα δικό του κείμενο, σχετικά με τον χαρακτήρα της επικείμενης επανάστασης στην ελλάδα. Το κείμενο αυτό, γραμμένο το μάη του 1962 (το τελευταίο γραπτό του ζαχαριάδη πριν από την εξορία του στο σοργκούτ) αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο στη μπροσούρα του «προβλήματα της κρίσης του κκε» -θυμίζω ότι μπορείτε να τη βρείτε και να τη διαβάσετε σε ηλεκτρονική μορφή πατώντας εδώ.

Εστιάζοντας στην εκτίμηση του χαρακτήρα της επανάστασης, την περιβόητη αλλαγή (που μας ταλαιπωρούσε από τότε) και τη σύνδεση με τον αγώνα για δημοκρατία, η ανάλυση του ζαχαριάδη είναι διεισδυτική, ζωντανή, πρωτότυπη και δύσκολα θα μπορούσε να μεταφερθεί αυτούσια και να κατηγοριοποιηθεί στις σημερινές συνθήκες με βάση τα έτοιμα καλούπια της σύγχρονης συζήτησης-διαπάλης. Ωστόσο προσφέρεται σε αρκετά σημεία για συνειρμούς και επίκαιρες προεκτάσεις στην εποχή μας.

Μερικές παρατηρήσεις

1) Η οππορτουνιστική φραξιονιστική ομάδα Παρτσαλίδη-Κολιγιάννη και Σία ξεφεύγει απ’ το σχήμα του 1934 προς τα πίσω, παραγνωρίζοντας τις τεράστιες μεταβολές που έγιναν στην Ελλάδα και το συσχετισμό των κοινωνικών δυνάμεων σ’ αφτή, στη λαϊκο-απελεθυερωτική, δημοκρατική επανάσταση 1941-1949.

2) Η ομάδα καθορίζει την επανάσταση σαν αντιιμπεριαλιστική δημοκρατική και παρασιωπά το προτσές και τους ρυθμούς της μετεξέλιξης σε σοσιαλιστική.
3) Η 6η Ολομέλεια του 1934 καθόρισε τον χαρακτήρα της επανάστασης στην Ελλάδα αστικοδημοκρατική με λίγο-πολύ γρήγορο πέρασμα στο σοσιαλισμό.

4)Κυριολεχτικό πελάγωμα επικρατεί στον καθορισμό της δημοκρατικής αφτής επανάστασης που ονομάζεται και ριζική δημοκρατική αλλαγή και εθνική δημοκρατική αλλαγή. Λόγου χάρη το «Πρόγραμμα» στην «Εισαγωγή» του λέει: «Η εθνική δημοκρατική αλλαγή μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με την πάλη του ίδιου του λαού κάτω από την ηγεσία της εργατικής τάξης και του κόμματός της του ΚΚΕ».
Όμως το κεφάλαιο «οι δυνάμεις της αλλαγής και το πατριωτικό μέτωπο» αρχίζει έτσι: «Η εθνική δημοκρατική αλλαγή δεν είναι έργο μιας τάξης ή ενός κόμματος αλλά έργο όλων των κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων και όλων των κομμάτων που είναι υπέρ της αλλαγής αφτής».
Εδώ δεν πρόκειται για το ποιο είναι σωστό για το ότι δε μπορούμε να μοιράσουμε σε δυο γαϊδούρια άχυρα.
Το βασικό στην οππορτουνιστική διατύπωση της δημοκρατικής αλλαγής είναι ότι σ’ αφτή θα πάρει μέρος και η εθνική αστική τάξη, που όπως επανειλημμένα διατύπωσαν ηγετικά στελέχη της οππορτουνιστικής φραξιονιστικής ομάδας για πολιτικό εκφραστή θα έχει και τις πολιτικές δυνάμεις του Κέντρου! Είναι το ίδιο Κέντρο της προσκόλλησής του στο ΝΑΤΟ και στον αντικομμουνισμό.
Συνεργασία μαζί πάντα πρέπει να επιδιώκουμε, χωρίς νάχουμε όμως ούτε οππορτουνιστικές αφταπάτες.

Πλέρια σύγχυση στις γραμμές της ομάδας επικρατεί και στο ζήτημα της σχέσης ανάμεσα σε «μια μερικότερη αλλαγή, με μια άμεση στροφή πορείας» (Κολιγιάννης) και την εθνική δημοκρατική αλλαγή. Ο ίδιος ο Κολιγιάννης στο λόγο του στο 22ο συνέδριο του ΚΚΣΕ συνταφτίζει τις δύο αφτές δημοκρατικές αλλαγές –μερική και εθνική. Να τι λέει: Στις εκλογές της 29 του Οχτώβρη 1961 οι συνεπείς δημοκρατικές και προοδεφτικές δυνάμεις ενώθηκαν σε κοινό εκλογικό συνασπισμό, το ΠΑΜΕ για να βάλουν τέλος στη διακυβέρνηση των αντιδραστικών δεξιών και να φέρουν στην εξουσία δημοκρατική κυβέρνηση που θα πραγματοποιήσει στροφή στην όλη πορεία και εξέλιξη της χώρας». (Πράβντα, 25.10.61. Υπογράμμιση Ν. Ζαχαριάδη).

Τι έχουμε λοιπόν εδώ μερική, εθνική ή κάποια άλλη διάμεση αλλαγή;!!!
Ο Παρτσαλίδης σε άρθρο του που μετέδωσε η «Φωνή της αλήθειας» στις 26 Γενάρη 1962 διαπιστώνει ότι αν είχαμε στις εκλογές ενότητα με το Κέντρο θα εξασφαλίζαμε μεγάλη πλειοψηφία στη βουλή και θα πραγματοποιούνταν η δημοκρατική αλλαγή!

Βλέπουμε λοιπόν ότι η οππορτουνιστική σύγχυση και το πελάγωμα είναι πλέριο. Θα μπορούσαν να αναφερθούν πάρα πολλά στοιχεία που το αποδείχνουν αφτό τετραγωνικά. Μα δεν χρειάζεται να φας όλη τη σούπα για να καταλάβεις ότι ξίνισε. Και μάλιστα όσο απλώνουμε προς τους συμμάχους και συνεργάτες τόσο η ξινίλα αφτή χτυπά και πιο δυνατά στη μύτη.

Ακριβώς μέσα σ’ αφτή τη σύγχυση αλωνίζει απλόχερα ο οππορτουνισμός χαντακώνοντας το ζήτημα της επανάστασης στην Ελλάδα. Λ.χ. δεν ξεκαθαρίζει ποια θα είναι η μορφή της πρώτης εξέλιξης στην εθνική δημοκρατική αλλαγή.

Γεγονός είναι ότι στην Ελλάδα επιβάλλεται και είναι δυνατή μια στροφή προς τα αριστερά μια εκδημοκράτιση στη ζωή της χώρας. (Γενική αμνηστία, αποκατάσταση δημοκρατικών ελευθεριών, πολιτική ειρήνης και συνδετερότητας κτλ). Λ.χ. πολλά ΚΚ στη δύση (Γαλλίας-Ιταλίας) βάζουν την άμεση αυτή επιδίωξη συνδέοντάς την με την παραπέρα γενικότερη μεταβολή: Κάθε δημοκρατική κατάχτηση μας πλησιάζει στο σοσιαλισμό.

Στην Ελλάδα πρέπει να πάμε όχι προς τα πίσω απ’ το σχήμα του 1934, μα προς τα μπρος δηλ προς τη λαϊκή δημοκρατία που είναι η μόνη για την πατρίδα μας κοινωνική-επαναστατική διέξοδος.

Το πρόβλημα της λαϊκής δημοκρατίας στην Ελλάδα είναι ώριμο. Αφτό δείχνει η αλλαγή στο συσχετισμό των ταξικών δυνάμεων που έγινε από το 1934 και δω, αλλαγή που κατά το Λένιν παίζει αποφασιστικό ρόλο στον καθορισμό του χαραχτήρα της επανάστασης. Η λαϊκο-δημοκρατική επανάσταση στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστική, λύνοντας συνάμα και όλα τα άλυτα εθνικοδημοκρατικά καθήκοντα: ξενική εξάρτηση, αγροτικό κλπ.

Η λύση αφτή βρίσκεται σε πλέρια αρμονία με τη διακήρυξη της Μόσχας των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων του Νοέμβρη 1957.

Και για να τελειώσουμε το κεφάλαιο αφτό, ο Λένιν γράφει: «Οι πολιτικοί μετασχηματισμοί προς πραγματική δημοκρατική κατέφθυνση και πολύ περισσότερο οι πολιτικές επαναστάσεις σε καμιά περίπτωση, ποτέ και σε οποιεσδήποτε συνθήκες δεν μπορούν ούτε να σπάσουν ούτε να αδυνατίσουν το ζήτημα της σοσιαλιστικής επανάστασης. Αντίθετα αυτοί πάντα την προσεγγίζουν, απλώνουν γι’ αφτήν τη βάση, τραβάν στη σοσιαλιστική πάλη καινούρια στρώματα της μικροαστικής τάξης και των μισοπρολεταριακών μαζών». (Πλέρια συλλογή έργων, τόμος 26, σελ. 351-2).

Ώστε τα πράγματα είναι πεντακάθαρα: και οι ντόπιες και οι διεθνείς και ιδιαίτερα οι βαλκανικές συνθήκες καθορίζουν το χαρακτήρα της επικείμενης κοινωνικής επαναστατικής αλλαγής στην Ελλάδα σαν λαϊκό-δημοκρατικό, σοσιαλιστικό στην άμεση συνέχειά του. Προς τον σκοπό αφτό οδηγεί η αδιάκοπη πάλη του λαού, εξωκοινοβουλεφτική-κοινοβουλεφτική για δημοκρατικές αλλαγές και καταχτήσεις. Στην πάλη αφτή η εργατιά με το αγωνιστικό της παράδειγμα καταχτά την ηγεμονία και συσπειρώνει την πλειοψηφία των εργαζόμενων τάξεων, πρώτ’ απ’ όλα της αγροτιάς, και τις οδηγάει με την καθοδήγηση του ΚΚΕ προς τη λαϊκο-δημοκρατική αλλαγή.

Ο φραξιονισμός-οππορτουνισμός και δω μας έσπρωξε πίσω. Και με την ανάθεση στο Κέντρο του εκπρόσωπου της εθνικής αστικής τάξης πού και ποιο είναι το πρόγραμμα της εθνικής αστικής τάξης, όπως ισχυρίζεται ο Παρτσαλίδης και ποιος το πρόβαλε και με τη ρεβιζιονιστική σημαία του ειρηνικού περάσματος στην επανάσταση στις σημερινές συνθήκες του αντιδραστικού αποχαλινισμού παράδωσε την πρωτοβουλία στο Κέντρο και έδεσε το ΚΚΕ στην ουρά του λαϊκού κινήματος. Ο φραξιονισμό-οππορτουνισμός ουσιαστικά παραιτήθηκε από τον ανεξάρτητο ρόλο του ΚΚΕ και στην πράξη εφαρμόζει αφτό που κατηγορούσε τον Βαφειάδη.

Ο Παρτσαλίδης σε μετεκλογικά γραφτά του από τη «Φωνή της αλήθειας» παραδέχεται ότι την πρωτοβουλία της αντικαραμανλικής πάλης την πήρε το Κέντρο, δηλαδή η «εθνική αστική τάξη»! Αυτό δείχνουν και τα γεγονότα: κινητοποιήσεις κάνει ο Παπαπνδρέου και μεις τον χειροκροτάμε.

Αν έτσι θα πάμε δε θα ξεκολλήσουμε ποτέ από την ουρά. Η κατάσταση είναι τέτοια στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια που διψά την αποφασιστική προβολή των δημοκρατικών προβλημάτων και καθηκόντων, που μέσα στην πάλη, λαϊκή-μαζική, εξωκοινοβουλφτική-κοινοβουλεφτική θα συγκεντρώνει όλο και πιο πλατιές μάζες και που θα σηκώνει τον αγώνα όλο και πιο ψηλά, μέχρι τις λαϊκές διαδηλώσεις και τις μαχητικές πολιτικές απεργίες, μέχρι τη συναδέλφωση λαού και στρατού, ως και τη γενική πολιτική απεργία. Θα πρέπει το ίδιο αποφασιστικά να προβάλουμε και τη λαϊκή-δημοκρατική αλλαγή, σαν αλλαγή προοδεφτικής πορεία για την Ελλάδα.

Η φραξιονιστική-οππορτουνιστική ομάδα, στα πλαίσια της πολιτικής του εξεβμενισμού της αντίδρασης μπαστάρδεψε και έκρυψε την επαναστατική κληρονομιά του λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο ότι στο «Πρόγραμμα» της λεγόμενης 6ης ολομέλειας του 1956 κρύφτηκε ολότελα το σοσιαλιστικό πρόσωπο του ΚΚΕ και του κινήματος και προβλήθηκε σαν πανάκεια το ειρηνικό πέρασμα στη δημοκρατική αλλαγή, πέρασμα μπασταρδεμένο, ρεβιζιονιστικά, αντιλενινιστικά.

Ενώ οι Διακηρύξεις των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων τονίζουν ότι το ειρηνικό πέρασμα θάνε αποτέλεσμα της ολόπλευρης πάλης, οι δικοί μας οππορτουνιστές-αναθεωρητές πρόβαλαν τη θέση ότι «συσπείρωση και συνεργασία» (με το Κέντρο απ’ τα πάνω) αποτελούν την πρώτη προϋπόθεση για να γίνει η «εθνική και δημοκρατική αλλαγή ειρηνικά»

Οι Διακηρύξεις των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων λένε ότι: «Προϋπόθεση για το ειρηνικό πέρασμα είναι οι κυρίαρχες τάξεις να μην καταφύγουν στη βία». Οι δικοί μας οππορτουνιστές ενώ ξελαρυγγιάζονται για τον τρομοκρατικό αφηνιασμό της αντίδρασης ( ο Δημητρίου στη συνέντευξή του στη «Φιλολογική εφημερίδα» της Μόσχας, έφτασε στο σημείο να πει ότι ο Καραμανλής τον κάθε εκλογέα ουσιαστικά τον έστησε στην μπούκα του τουφεκιού) δεν ξεχνούν ούτε λεφτό το βιολί τους για το ειρηνικό πέρασμα με τις σημερινές ελληνικές συνθήκες.

Γίνεται φανερό ότι έτσι μακριά δε θα πάμε, δε θα ξεκολλήσουμε ποτέ απ’ τον οππορτουνιστικό βάλτο. Κατά συνέπεια το πρώτο συμπέρασμα και δω είναι: Χειρουργικό ξερίζωμα, αποκατάσταση του μαρξισμού-λενινισμού στο ΚΚΕ.

-.-

Στο επόμενο κεφάλαιο ο ζαχαριάδης παραθέτει ένα κομματικό ντοκουμέντο από μια απόφαση του πγ της κε του κκε, στα τέλη του 55', για να κάνει ο αναγνώστης τις απαραίτητες συγκρίσεις με τη δουλειά της «τυχοδιωκτικής» και «σεχταριστικής» παλιάς καθοδήγησης του ΚΚΕ. Αλλά αυτό ξεφεύγει από τα όρια της παρούσας ανάρτησης.

Υστερόγραφο:

Έχω την εντύπωση πως με βάση την παραπάνω ανάλυση η σακε εκτιμούσε πως η επανάσταση που έρχεται θα είναι λαϊκοδημοκρατική-σοσιαλιστική, στο συνέδριό της όπου διακήρυσσε επίσης την ανάγκη συγκρότησης (και στο λέτσοβο) ενός νέου προλεταριακού κόμματος –προτού μετεξελιχθεί σε εφημερίδα (κόντρα) και οδηγηθεί ουσιαστικά στην αυτοδιάλυση (!). Αλλά για αυτά ο καταλληλότερος να μιλήσει είναι ένας άλλος ρεντ μπλόγκερ..

18 σχόλια:

anonymous anonymous είπε...

Σωστά, μπαίνει εισηγητικά, ότι το κείμενο του Ζαχαριάδη δεν προσφέρεται για άμεσες αντιστοιχίσεις με το σήμερα. Κρατώ όμως από το κείμενο την ανειρήνευτη πάλη του κομμουνιστή ηγέτη με την "πολιτική ουράς" της τότε καθοδήγησης. "Πολιτική ουράς" που είχε τραγικά αποτελέσματα, όπως την απόσυρση της ΕΔΑ από πολλές εκλογικές περιφέρειες, τη μείωση του ποσοστού της, και το κυριότερο, την ανάδειξη του "γέρου της αγγλοκρατίας" σε "γέρο της δημοκρατίας" το 63-67. Με αποτέλεσμα στις μεγάλες κινητοποιήσεις που έγιναν τα χρόνια εκείνα, η εργατική τάξη να μην μπορεί να βάλει τη δική της σφραγίδα, δηλ. να τους δώσει τον προσανατολισμό που θα έπρεπε ώστε να έχουμε θετικές εξελίξεις για την εργατική τάξη.

Τα διδάγματα για το σήμερα προφανή: σε παρόμοια πορεία θα μπαίναμε αν είχαμε "πολιτική ουράς" προς το ΣΥΡΙΖΑ το Μάη-Ιούνη 2012. Και με αυτό δεν εννοώ μόνο την ακραία πιθανότητα εκλογικής συνεργασίας. Εννοώ, κυρίως, το να έμπαινε το Κόμμα σε μια συζήτηση/παζάρι για ενδεχόμενη "κυβέρνηση της αριστεράς". Το γεγονός ότι σήμερα είμαστε όρθιοι, οφείλεται ακριβώς στο ότι το Κόμμα προεκλογικά και μετεκλογικά δεν ενέδωσε σε αυτές τις "σειρήνες".

Ανώνυμος είπε...

"Η λαϊκο-δημοκρατική επανάσταση στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστική, λύνοντας συνάμα και όλα τα άλυτα εθνικοδημοκρατικά καθήκοντα: ξενική εξάρτηση, αγροτικό κλπ."
Γραμμένο το 1962. Εκπλήσσει ευχάριστα η προσπάθεια του Ζαχαριάδη να προχωρήσει η στρατηγική του ΚΚΕ, να ξεφύγει από τη λογική των σταδίων, κάτι που άλλωστε έχει την αφετηρία του τουλάχιστον στο 1949. Αν μάλιστα αναλογιστούμε ότι στο ξεπέρασμα της λαθεμένης αυτής λογικής οδηγείται καθαρά από την ίδια τη ζωή, και σε αντίθεση με ολόκληρη την παγιωμένη θέση του διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, αναδεικνύεται η ικανότητα αλλά και η αποφασιστικότητα του ΝΖ. Οι αντιφάσεις που παρατηρούνται και σε αυτό το κείμενο είναι φυσικά δικαιολογημένες, ειδικά όταν η κυοφορούμενη αντίληψη έρχεται αντικειμενικά να ανατρέψει την παγιωμένη στρατηγική του Διεθνούς ΚΚ από τη δεκαετία του '30. Στρατηγική η οποία, παρ' όλες τις προθέσεις των εμπνευστών της, αποτέλεσε αντικειμενικά το έδαφος στο οποίο, κάτω από την επιδραση των κοινωνικών και ιδεολογικών προϋποθέσεων που διαμορφώθηκαν μεταπολεμικά, φύτρωσαν τα "λουλούδια" του ευρωκομμουνισμού και του μαοϊσμού.
Αυτός ο προτεινόμενος από το ΝΖ δρόμος εξέλιξης της στρατηγικής του ΚΚΕ, ο οποίος πάντα επηρέαζε υπόγεια (βλέπε 9ο Συνέδριο και τη δειλή προσπάθεια με την ενιαία επαναστατική διαδικασία) και τελικά μαζί με τις υπόλοιπες αγωνιστικές παραδόσεις έσωσε το Κόμμα, κάρπισε στο 15ο Συνέδριο και στο τότε πρόγραμμα, βασική θέση του οποίου ήταν: "Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ"! Μετά λοιπόν από 6 δεκαετίες διορθώθηκε μια λαθεμένη αντίληψη - μήτρα των εκτρωμάτων του ευρωκομμουνισμού και του μαοϊσμού. Το 19ο Συνέδριο και το νέο Πρόγραμμα πάτησε σε αυτή την παρακαταθήκη και εν καιρώ θα γίνει φανερή η υπεροχή που δίνει στο Κόμμα. Αλλά αυτή είναι μια συζήτηση που μας έχει ταλανίσει αρκετά...
Επιστρέφοντας στο προκείμενο, δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί κάποιος πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν το 1953 είχε περάσει το Σχέδιο Προγράμματος...

ΡΓ

ΥΓ. Προς τους μικροαστοαγωνιστές... Είδατε που ο ΝΖ ήταν και αυτός "τροτσκιστής";

Ζαχαριαδικός Μαοϊστής είπε...

Για να μην τρελλαθούμε ολότελα, δυο - τρεις παρατηρήσεις:

1. Το κείμενο του Νίκου είναι διεισδυτικότατο, διαλεχτικό, σωστό από πάνου ως κάτω (και σχετικά γνωστό από τη δεκαετία του '80 που αρχίσανε οι εκδόσεις των "απαγορευμένων"). Έχει πλάκα δε να το χρησιμοποιούν οι πολιτικοί απόγονοι του Κολιγιάννη (δε λέω τόσο για το Απολίθωμα, όσο έτερον σχολιαστή...)

2. Η γραμμή του Νίκου είναι διαλεχτική ανάπτυξη - άρνηση προς τα πάνω της γραμμής του 34, κι όχι γραμμή Μαΐλη ότι δήθεν σωστή γραμμή το ΚΚΕ για την επανάσταση είχε μονάχα τη δεκαετία του '20, όταν δερνόταν από τις λικβινταριστικές καθοδηγήσεις και τη φραξιονιστική πάλη... Οι (με το συμπάθειο) το λιγότερο πολιτικά αγράμματοι που τσακώνονται ενίοτε για το σημερινό "ΚΚΕ" και τη γραμμή του σε ό,τι αφορά το αστικοδημοκρατικό στάδιο, ειδικά οι "τροτσκίζοντες", νομίζουνε ότι το τότε ΚΚΕ εννοούσε αστοδημοκρατισμό τύπου Σαρκοζί ή Καραμανλή της μεταπολίτευσης, και δεν κατανοούν ότι μιλούσε για δημοκρατική διχτατορία του προλεταριάτου και της αγροτιάς, κάπως σαν τα χρόνια 45-48 στην Ανατολική Ευρώπη ή τα πρώτα χρόνια της λαϊκοδημοκρατίας στην Κίνα.

3. Ποια ακριβώς ήταν η μήτρα των "εκτρωμάτων" του ευρωκομμουνισμού και του μαοϊσμού; Ούτε που καταλαβαίνει κανείς τι λέει ο ΡΓ. Ο μεν ευρωρεβιζιονισμός είναι ταξικός και πολιτικός αδερφός του κνιτισμού, δηλαδή είναι η γεφυρούλα που ενώνει κνίτες και σοσιαλδημοκρατία, αν και το 68 έπαιξε έναν αντικειμενικά θετικό ρόλο στην καταγγελία του ρώσικου φασισμού - ιμπεριαλισμού στην Τσεχοσλοβακία. Σήμερα όλοι οι ευρωρεβιζιονιστές βρίσκονται υπό την ηγεσία κνιτών, βλέπε ΑΚΟΑ διάλυση στο ΣΥΡΙΖΑ, ευρωρεβιζιονιστικό ρεύμα εντός του πάλαι ποτέ ΣΥΝ, ενώ και οι της ΔΗΜΑΡ τοιμάζονται - ξεπλένονται για κυβέρνηση υπό τα "παιδιά" του Χαρίλαου Δραγασάκη, Λαφαζάνη, Χουντή, Τριγάζη, Καλύβη και Αλέξις.

Για τη δε θέση των μαοϊστών για την επανάσταση επισημαίνω κωδικά: το ΕΚΚΕ, βασικότερος εκφραστής του μαοϊστικού ρεύματος στη χώρα μας στη διχτατορία και στη μεταπολίτευση, είχε ανέκαθεν στο πρόγραμμά του την λαϊκοδημοκρατική - σοσιαλιστική επανάσταση. Το ΕΚΚΕ-ΜΛΚΚΕ στο 1ο του Συνέδριο του 1984, έκανε λόγο και σωστά για σοσιαλιστική - αντιιμπεριαλιστική επανάσταση, ακριβώς στο σχήμα του Νίκου (σοσιαλιστική στο περιεχόμενο που θα λύσει παρεμπιπτόντως τα λίγα αστικοδημοκρατικά που μένουνε άλυτα). Η δε ΟΑΚΚΕ, στο 1ο Συνέδριό της το 1990, που ψήφισε το πρόγραμμα που τη δεσμεύει ως τα σήμερα, αναφέρει: "Ο χαρακτήρας της Επανάστασης. Η επανάσταση θα είναι σοσιαλιστική γιατί μόνο η δικτατορία του προλεταριάτου θα μπορέσει εξαιτίας της δύναμης και της πείρας του προλεταριάτου να τσακίσει την ξενόδουλη αστική τάξη και να απελευθερώσει τη χώρα από τα δεσμά του ιμπεριαλισμού. Αυτό θα γίνει επειδή, σύμφωνα με την προηγούμενη ανάλυση, η εθνική αστική τάξη έχει υποταχθεί στην ξενόδουλη αστική τάξη, σ' ένα μεγάλο βαθμό έχει συγχωνευθεί μαζί της, ενώ χαρακτηρίζεται από βαθύ μίσος στον εργαζόμενο λαό. Η επανάσταση θα είναι αντιιμπεριαλιστική, επειδή είναι δυνατό και χρειάζεται ένα πλατύ μέτωπο της προλεταριακής διχτατορίας με τις φτωχές εργαζόμενες μάζες της πόλης και της υπαίθρου καθώς και με τα τμήματα της μικροαστικής μάζας για να καμφθεί ο ιμπεριαλισμός και οι βαθιές του ρίζες στη χώρα, ιδιαίτερα στο οικονομικό και ιδεολογικό πεδίο. Όμως το βασικό στην επανάσταση θα είναι ο σοσιαλιστικός χαρακτήρας της και πιο ειδικά η καταστροφή συνολικά του αστικού κράτους και η οικοδόμηση του νέου προλεταριάκού κράτους. Η επανάσταση δηλαδή θα είναι σοσιαλιστική στο περιεχόμενο και αντιιμπεριαλιστική στη μορφή της".

makis είπε...

"Το γεγονός ότι σήμερα είμαστε όρθιοι..."

καλά που δε γονατίσαμε,γιατί μπορεί οι οπορτουνιστές να έπαιρναν 30%,το κόμμα να έχανε τη μισή εκλογική του δύναμη,οι φασίστες να έμπαιναν στη βουλή,οι άνεργοι να ήταν ενάμισι εκατομμύριο,το μεροκάματο να έπεφτε 60%,η εργατική νομοθεσία να καταργούνταν,η δημόσια περιουσία να ξεπουλιόταν,η ελλάδα να είχε στρατόπεδα συγκέντρωσης,τον άδωνη υπουργό υγείας και νεκρούς για ένα γαμωεισιτήριο...φτηνά τη γλιτώσαμε

επίσης έχω να επισημάνω με ανησυχία τους αργούς ρυθμούς με τους οποίους πετάμε από πάνω μας τη σοσιαλιστική σκουριά...τι πα να πει "Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ"?????προτείνω από τώρα(που 'μαστε όρθιοι) να αρχίσουμε έναν πραγματικά επαναστατικό εμπλουτισμό,και να αρχίσουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να μιλάμε για κομμουνισμό και τίποτα άλλο

Ανώνυμος είπε...

Θα είναι πράγματι σημαντική η αντιγραφή κειμένου για τη Δημοκρατική Ένωση (= συμμαχία ακόμα και με το "γέρο της Αγγλοκρατίας").Η Δημοκρατική Ένωση προνοούσε και αυτή απόσυρση της ΕΔΑ(ΚΚΕ) από εκλογικές περιφέρειες προς όφελος των Κεντρώων. Τυπικά, το συμφωνητικό έλεγε πως η ΕΔΑ είναι που αποδέχεται το πρόγραμμα των Κεντρώων.
Ωστόσο, δεν ήταν αυτό το βασικό.
Το βασικό στοιχείο της επιτυχίας της ΔΕ ήταν πως διέσπαγε τον αντίπαλο με την μέθοδο της ένωσης μαζί του.
Πού να τα καταλάβουν άτομα σαν τον "Άναυδο" σήμερα που κάνουν και τους "σταλινικούς"..
Όσο για το αν και τι εκπλήσσει ευχάριστα, εκπλήσσει ευχάριστα μόνο όσους διαβάζουν εδώ και μόλις ένα χρόνο ΝΖ.
Και δεν κατάλαβα, γιατί δεν ταιριάζουν αντιστοιχίσεις με το σήμερα;Δηλαδή,γιατί μελετάμε την Ιστορία, μόνο για τα "ζήτω";Ή μήπως δεν έχουμε ΚΚΕ σήμερα ώστε να τα εφαρμόζει;

Ζαχαριαδικός

Υστερόγραφο.
Η ΣΑΚΕ πού κολλάει.
Υστερόγραφο 2. Το Λέτσοβο;
Υστερόγραφο 3. Η ΚΟΕ μιλά για "αντιιμπεριαλιστική λαοκρατική επανάσταση" νομίζω.
Υστερόγραφο 4. Η ΟΑΚΚΕ και το ΕΚΚΕ δεν λένε το ίδιο με το ΝΖ;

Ανώνυμος είπε...

Οι από πάνω σχολιαστές αποδειχνουν έμπρακτα (και άρα με βάση το απόλυτο κριτήριο) τα περί διδύμων εκτρωματικων λουλουδιών που υποστήριξα προηγούμενα... Καλή νύχτα και καλή τύχη!

ΡΓ

Ανώνυμος είπε...

ιδιαίτερη αναφορά αξίζει να κάνω μόνο στον makis. Η ειρωνεία απέναντι στον αντίπαλο επιτυγχάνει τον στόχο της μόνο όταν:

α. είναι έξυπνη
β. μπορεί να βρει κάποιο σημείο στη σκέψη του άλλου που να μπορεί να το τραβήξει στα λογικά του άκρα ώστε να καταδείξει το αστήρικτο όλης της άποψης και να την κουρελιάσει.
γ. αυτός που την αξιοποιεί έχει την ικανότητα να την χρησιμοποιήσει.

Όταν κανένας από τους παραπάνω όρους δεν καλύπτεται, τότε το μόνο που μένει είναι τα άρθρα του Μικροαστικού Αγώνα ή τα σχόλια του makis...

ΡΓ

κοσμοναύτης είπε...

πράγματι του (διέ)"έσπασε τα μούτρα του αντίπαλου η ΔΕ με τη μέθοδο της ένωσης μαζί του".
δύο χρόνια μετά (1ος/ 1958) αποφασίστηκε η διάχυση του κκε στην εδά

υγ: προσοχή στα troll(εϊ)!

Ζαχαριαδικός Μαοϊστής είπε...

Προς Ζαχαριαδικό (σκέτο)

Για το "ΕΚΚΕ" του σήμερα, δεν ξέρω τι λέει. Νομίζω λέει ό,τι και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στην οποία ανήκει, για μια "γενικά αντικαπιταλιστική" επανάσταση, δε νομίζω ότι ασχολείται πια με τέτοια σπορ. Άλλωστε, αυτό που από το 1982 αποκαλείται ΕΚΚΕ(σκέτο), με επικεφαλής τον Χ. Μπίστη, είναι ένα φάντασμα του παλιού ΕΚΚΕ. Στήριξε το ΠΑΣΟΚ σαν "εχθρό των δύο υπερδυνάμεων", επισκέφθηκε το 1985 το Σαρτζετάκη στο Προεδρικό Μέγαρο για να "χαιρετίσει την ήττα της Δεξιάς" (δηλαδή το πραξικόπημα στην προεδρική εκλογή με τα χρωματιστά ψηφοδέλτια των ΠΑΣΟΚ-ψευτοΚΚΕ), έπαιρνε χρόνο στην ΕΡΤ και χώρο στις πασοκικές εφημερίδες, γενικά έγινε ένα πολύ δεξιό και κακό πράγμα, και τελικά ένα μέρος του εντάχθηκε το 1989 στον κνίτικο ΣΥΝ των Φλωράκη - Κύρκου με επικεφαλής τη Φιλίνη της σημερινής ΔΗΜΑΡ.

Η ΟΑΚΚΕ λέει ό,τι κι ο Νίκος Ζαχαριάδης.

Υ.Γ. Προς ΡΓ: το να αποφαίνεται κανείς δίκην Πάπα, δε λέει και κάτι. Κι εγώ θεωρώ τον κνιτισμό - ψευτοΚΚΕδισμό έκτρωμα, αλλά το τεκμηριώνω με γεγονόταν από ολόκληρη την πορεία ΕΣΣΔ-Ρωσίας και ψευτοΚΚΕ από το 1956 και δώθε. Εσύ απλά χαρακτηρίζεις. Αυτό όμως δεν είναι πολιτική κουβέντα.

Ανώνυμος είπε...

Η συζήτηση προϋποθέτει 2 μέρη. Στο βαθμό που απέναντι δεν υπάρχει κάτι άξιο λόγου, δεν υπάρχει και συζήτηση για να ορίσουμε και τους κανόνες διεξαγωγής. Καλημέρα

ΡΓ

Ζαχαριαδικός Μαοϊστής είπε...

Εντάξει ΡΓ. Η πολιτική γύμνια, όπως και να καμουφλάρεται, γύμνια παραμένει... Οι δικαιολογίες που μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς για να την φτιασιδώσει, ελάχιστη σημασία έχουνε...

Καλημέρα κι από μένα :-)

Ανώνυμος είπε...

καλα εσυ οακιτη τράβα στο βόλο μαζι με μανεση ΧΑ και τους πασοκονεοδημοκρατες, μετα πήγαινε με τον Μπομπολα μια βολτα στις σκουριές και μετα κοιτα να δεις αν έρχομαι.

Μην αρχίσουμε τις ιστοριες με τον Νίξον τον Παπαδόπουλο και τις αρλούμπες του σκιτζή μαρξιστή Μαο για τους τρεις κοσμους και κανουμε και εμετό εδω μεσα ..Τράβα λοιπον πισω στην τρυπά σου..τσανακογλείφτη του αντι-συνδέσμου, που μας ήρθες ΚΑΙ ΕΔΩ να αφήσεις την βρώμα σου.. ενταξει..?
Αντε μπράβο αγόρι μου

Ανώνυμος είπε...

κουσιατε ναζνταροβια

Ζαχαριαδικός Μαοϊστής είπε...

Ένας ψευτοπαλικαράς από πάνω φτερνίζεται μιλώντας για... ούτε κι αυτός ξέρει τι απόκαλώντας με "οακίτη" με ένα κάπα και μπλέκοντας ό,τι ψευτιά και αλητεία του κατεβαίνει στην ξερή του κεφάλα.

Ειλικρινά, βαριέμαι τρελλά να απαντάω σε τέτιοα σιχαμερά σχόλια φασιστοειδών, αλλά από την άλλη, μεις είμαστε λίγοι κι εκείνοι πολλοί, οπότε αν δεν απαντάς φαίνεται λες και δεν έχεις τι να αντιπαραθέσεις...

Άκου, λοιπόν, κύριε: στην υπόθεση Χαλυβουργία, με την ΚΕΝΤΡΙΚΗ Χρυσή Αυγή μονάχα ένας πολιτικός χώρος στιγματίστηκε ως ανεκτικός απέναντί της: το κόμμα του Περισσού, που καλοδέχτηκε Παναγιώταρο - Κασιδιάρη ως "φιλοαπεργούς" στον Ασπρόπυργο, κι έκανε μετά το έγκλημα να μην διαγράψει το Σιφωνιό διαπαντός από το ΠΑΜΕ, αλλά να τον καλύψει. Το κείμενο της ΧΑ στο Βόλο βγήκε αρχικά και μετά εξαφανίστηκε μαζί με το μπλογκ στο οποίο είχε αναρτηθεί από την τοπική της οργάνωση. Αλλά για το θέμα Χρυσή Αυγή, ακόμη κι αν κάποιος διαφωνεί σε όλα με την ΟΑΚΚΕ, δεν έχει παρά να αναγνωρίσει ότι από το 1995 τουλάχιστο, που οι χρυσαυγίτες μετριόντουσαν στα δάχτυλα του ενός χεριού, δεν έπαψε να φωνάζει στεντόρεια για το πόσο ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ήταν η απομόνωση και συντριβή των ναζιστών. Το 1997 έφτιασε και την ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ακριβώς με αυτό το σκοπό. Το κόμμα σου αντίθετα έλεγε "άλλο ένα κόμμα του δυτικού κεφάλαιου, εντάξει, λίγο πιο τραμπούκικο, αλλά τίποτε ιδιαίτερο, μην αποπροσανατολιζόμαστε από τον αγώνα ενάντια σε ΕΕ-ΝΑΤΟ". Ντροπή και καταισχύνη να μιλάει κανείς λοιπόν για οποιαδήποτε συμπόρευση, έστω την πιο έμμεση, ΟΑΚΚΕ - ΧΑ. Όταν χτυπήθηκε σύντροφός μας από ναζήδες πριν από τις εκλογές, το κάναμε θέμα και το καταγγείλαμε. Όταν κοντέψαν να σκοτώσουν το δικό σας στην Αγία Παρασκευή με τη σιδερογροθιά, η Αλέκα έλεγε "δε θέλουμε να δυναμιτίσουμε το κλίμα" κλπ. Μη μας τρελλάνεις...

Για τον δε Μπόμπολα, είναι αστείο να κατηγορείς την ΟΑΚΚΕ για ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ φιλική διάθεση προς αυτόν, όταν εδώ και τουλάχιστο 20 χρόνια τον καταγγέλλει αδιάκοπα, μαζί με τον Κόκκαλη, ως τους Νο1 αρχιπράχτορες της Ρωσίας "έλληνες" καπιταλιστές. Είναι γνωστό ότι πρόκειται για τουλάχιστον συνεργάτη της ΚαΓκεΜπε από τα τέλη της δεκαετίας του '70, αντιπρόσωπο της Σοβιετικής Εγκυκλοπαίδειας αρχικά, που είχε ευθυγραμμίσει ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ το "Έθνος" με την ΕΣΣΔ τη δεκαετία του '80. Πρώην πράχτορας των ρωσικών υπηρεσιών, ο Ίλια Τζιρκβέλοφ, έχει καταθέσει ενόρκως το 1987 στο Λονδίνο ότι το Έθνος υπό ιδιοκτησία Μπόμπολα στήθηκε ακριβώς σαν προγεφύρωμα της Ρωσίας σε μια χώρα του ΝΑΤΟ με "σοσιαλιστική" - φιλοσοβιετική κυβέρνηση (Αντρεο-ΠΑΣΟΚ) σαν όργανο προπαγάντας και δημιουργίας φιλορωσικής ψυχολογίας στον ελληνικό λαό. Ας βάλει κάποιος στο google Μπόμπολας ΟΑΚΚΕ, απλώς για να καταδειχτεί τι κοτσάνες ολκής αραδιάζεις...
Θα σου απαντούσα και για ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και τη στάση μαοϊστών και κνιτών αντίστοιχα απέναντί τους ιστορικά από το 1974 μέχρι σήμερα, αλλά είναι αργά και καλοκαίρι και δεν την παλεύω άλλο με τις ασυναρτησίες σου...

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Κι έτσι ένδοξα κλείνει αυτή η συζήτηση με τα... σιχαμερά σχόλια και τις βαρετές απαντήσεις, που παρόλα αυτά τη μονοπωλούν, εμποδίζοντας οποιονδήποτε άλλο να εμπλακεί με σοβαρούς όρους. Σχόλια του μαοϊκού ή που θα απαντάν σε αυτόν, θα δημοσιεύονται με καθυστέρηση μερικών ημερών. Κι ας θεωρηθεί φυγομαχία, δεν πειράζει.

Ανώνυμος είπε...

Κοσμοναύτη,
μεσολάβησε από τις εκλογές του 1956, τρεις εβδομάδες μετά ως τη διάχυση, η θεαματική 6η Ολομέλεια που τα διέλυσε όλα.
Με τη φόρα της διάλυσης του Κέντρου από τη ΔΕ ήταν που μπόρεσε η ΕΔΑ να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση, όχι με τη γραμμή που έβγαλε η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΕΔΑ (1957).
Μην κάνουμε πως δεν γνωρίζουμε ούτε τα στοιχειώδη.
Στο κείμενο που θα ανεβάσει ο Σφυροδρέπανος το ΚΚΕ λέει συγκεκριμένα ότι βάζει στην άκρη οποιουσδήποτε "κομματικούς εγωισμούς". Ανυπομονώ για τη μέρα που θα ξαναδω αυτή την έκφραση σε κομματικό κείμενο (που βέβαια για ένα κ.κ. σημαίνει ότι αυτή θα γίνει και πράξη).
Και τέλος, δεν άντεξε μόλις δύο χρόνια αυτή η τακτική.Ο Ζαχαριάδης και το ΚΚΕ προτείνουν τη διάσπαση του αντιπάλου μέσω της τακτικής της ένωσης μαζί του (βλ.πανδημοκρατικό μέτωπο που το '55 έγινε πατριωτικό πανελλήνιο), από το 1951, για να μην πω από την 6η του'49, παράλληλα με την οικοδόμηση γερών ΚΟΒ.
Ή μήπως δεν είσαι τόσο άσχετος,αλλά ύπουλα θες να αναδείξεις κάποια "συνέχεια" στην πολιτική πριν και μετά την "6η Ολομέλεια" του'56;

Ζαχαριαδικός

Υστερόγραφο.Περιμένω από το Σφυροδρέπανο να αναρτήσει τα "Προβλήματα Καθοδήγησης", όπου ο Ζαχαριάδης αναφέρεται συγκεκριμένα και αναλυτικά στη σπουδαία αυτή τακτική.Εκτός κι αν παραμένει και αυτό το βιβλίο "απαγορευμένο"...

Ανώνυμος είπε...

δεν καταλαβαίνω γιατί δεν ανέβασες το σχόλιό μου,από τη στιγμή που δεν απαντώ στο μαοϊκό

Ζαχ.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Γιατί σας πέρασα για ένα και το αυτό πρόσωπο. Κι επίσης γιατί είχε λήξει η κουβέντα.