Κυριακή 6 Ιουλίου 2014

ΔΕΗθώμεν

Κωδικοποιημένες σημειώσεις για το μεγάλο φαγοπότι της μικρής δεη

Η περίπτωση του ξεπουλήματος της μικρής δεη προσφέρεται για την κατάρριψη διαφόρων αστικών μύθων νεοφιλελεύθερης και σοσιαλδημοκρατικής κοπής.

Κανείς θιασώτης του νεοφιλελευθερισμού (νεοφιλελές) δεν μπορεί να υποδείξει κάποια περίπτωση ιδιωτικοποίησης (έστω σαν εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα) που να έφερε ως αποτέλεσμα πιο χαμηλές τιμές για τον καταναλωτή με το λεγόμενο υγιή ανταγωνισμό (παρεμπιπτόντως, θα είχε ενδιαφέρον ένας ακριβής ορισμός της έννοιας, σε αντιπαράθεση πχ με τον ασθενή ή τον αρρωστηένο ανταγωνισμό).
Ούτε μπορεί κανείς φυσικά να εξηγήσει πειστικά με ποιον τρόπο ωφελεί το δημόσιο η εκχώρηση κερδοφόρων επιχειρήσεων και μάλιστα των πιο επικερδών λειτουργιών τους· ή –εφόσον πιστέψουμε ότι έχουμε να κάνουμε με ελλειμματικούς, προβληματικούς οργανισμούς- για ποιο λόγο προσελκύουν το επενδυτικό ενδιαφέρον των μεγάλων μονοπωλίων, που δε δρουν προφανώς ως φιλόπτωχα ταμεία, αλλά με αποκλειστικό σκοπό το μέγιστο κέρδος.

Κάθε τίμιος απατεώνας που σέβεται τον εαυτό του, πρέπει βέβαια να μας πείσει πως τα πράγματα είναι διαφορετικά και πως, στην πραγματικότητα, όλα γίνονται για το καλό μας. Η πιο κραυγαλέα περίπτωση που μπορώ να ανακαλέσω στη μνήμη μου είναι μια παλιά διαφήμιση του οτε, που αύξανε μεν τα τιμολόγια, αλλά πρόβαλλε την αλλαγή του τρόπου χρέωσης ανά λεπτό κι όχι ανά τρίλεπτο, όπως γινόταν πριν.
Όταν παίρνω ένα κιλό πατάτες, γιατί να πληρώνω τρία κιλά πατάτες;
Το πόσο θα έφτανε η τιμή του κιλού βέβαια, μας ήταν αδιάφορο κι έτσι συνεχίζαμε όλοι χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι συνδρομητές, μολονότι λίγα χρόνια πριν, μπορούσες να βάλεις ένα τάλιρο στον τηλεφωνικό θάλαμο και να μιλάς με τις ώρες, πρακτικά για όσο ήθελες.

Εν τω μεταξύ η ράβδος της ανεξάρτητης δικαιοσύνης πίπτει εκεί που δε φτάνει ο δημοσιογραφικός λόγος και τα αντανακλαστικά του καλλιεργούμενου κοινωνικού αυτοματισμού, κρίνοντας «παράνομη και καταχρηστική» τη συντριπτική πλειοψηφία των απεργιακών κινητοποιήσεων και γενικά κάθε αγωνιστική εργατική κινητοποίηση. Το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», που τόσο ερεθίζει τις ασώματες κεφαλές στα δελτία ειδήσεων, είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.

Ο ανεκδιήγητος ταμίλος, που μεγάλωσε με λάμπες πετρελαίου και το ρομαντικό φως των κεριών, δίνει μια πολύ καλή αφορμή να προβληματιστούμε πάνω στο τι είναι κοινωνικό αγαθό και πώς το ορίζουμε. Έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε κοινωνικά κάποια αγαθά (όπως το νερό και το ρεύμα) που καλύπτουν κάποιες πρώτες, βασικές ανάγκες και πρέπει να είναι προσιτά σε όλους, ανεξάρτητα από το εισόδημα και την κοινωνική τους θέση. Ποιο αγαθό όμως, απ’ όσα παράγει ο άνθρωπος με την εργασία του, για να καλύψει τις ανάγκες του, θεωρούμε πώς δεν χρειάζεται να δίνεται ισότιμα σε όλους, αλλά να το έχουν μόνο όσοι προνομιούχοι μπορούν να το ακριβοπληρώσουν για να το απολαύσουν; Ακόμα και τα είδη πολυτελείας σχετίζονται με βασικές ανάγκες του ανθρώπου (διακοπές, ψυχαγωγία, μεταφορές, μόρφωση, κτλ). Και δεν υπάρχει καμία τέτοια ανάγκη που να συνιστά πολυτέλεια, απλά και μόνο επειδή δεν αφορά άμεσα το κομμάτι της επιβίωσης.
Ούτως ή άλλως όμως, για ποιο κοινωνικό αγαθό μπορούμε να μιλάμε σήμερα στο ήδη υπάρχον πλαίσιο, όταν οι λαϊκές οικογένειες καλούνται να (ακριβο)πληρώσουν το ρεύμα και το νερό που καταναλώνουν και χιλιάδες νοικοκυριά αφήνουν ανεξόφλητους τους λογαριασμούς τους, λόγω αντικειμενικής αδυναμίας να τους πληρώσουν;

Ο τεμαχισμός και το ξεπούλημα ενός μόνο τμήματος του οργανισμού, δεν έχει να κάνει με κάποιο είδος φιλολαϊκής ανησυχίας της κυβέρνησης, αλλά συνιστά μία ακόμα απόδειξη πω οι καπιταλιστές δεν ενδιαφέρονται ακριβώς για το σύνολο των λειτουργιών κάθε επιχείρησης, αλλά προτιμούν και επιδιώκουν τη σύμπραξη με το δημόσιο, που αναλαμβάνει τα πιο κοστοβόρα κομμάτια που δεν αποφέρουν άμεσα κέρδος (πχ δημιουργία και συντήρηση δικτύου), αφήνοντας για τους ιδιώτες τα δελεαστικά φιλέτα με το μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους.

Η σύμπραξη δημόσιου κι ιδιωτικού τομέα μέσω των σδιτ και ποικίλων άλλων τρόπων, δεν είναι παρά μια επιβεβαίωση της σύμφυσης κράτους-μονοπωλίων στο σύγχρονο κρατικομονοπωλιακό καπιταλισμό (κμκ) που μπορεί να πάρει διάφορες μορφές. Ο χαρακτήρας της όμως δεν επηρεάζεται άμεσα απ’ την ποικιλία αυτών των μορφών συνεργασίας, από το εκάστοτε καθεστώς ιδιοκτησίας του κάθε οργανισμού (εάν δηλ ανήκει στο κράτος ή σε ιδιώτη, στο δήμο ή στους μετόχους δημότες του, που εξαγόρασαν συλλογικά τις μετοχές του). Και δεν αλλάζει στο παραμικρό από το παλιότερο κεϊνσιανό πλαίσιο λειτουργίας του ή τη σημερινή νεοφιλελεύθερη φάση ανάπτυξης του καπιταλισμού, που έχει ως βασικό γνώρισμα τις εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις. Η «δημόσια δεη» ως είχε, έδινε (και θα εξακολουθήσει να το κάνει) φτηνό ρεύμα στους βιομήχανους, λειτουργούσε πρωτίστως με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια, έκοβε την παροχή σε άπορους καταναλωτές, που δε μπορούσαν να εξοφλήσουν τους λογαριασμούς τους, κτλ.

Η υπεράσπιση του σημερινού στάτους κβο στη δεη λοιπόν δεν υπερασπίζεται ουσιαστικά το δημόσιο χαρακτήρα της, δεν αποτελεί καν συνεπή μάχη οπισθοφυλακών από τη σκοπιά του κεϊνσιανού παρελθόντος και των κεκτημένων του -εφόσον έχει μεσολαβήσει από το 90’ μια σειρά νόμων που ξήλωνε σταδιακά το πουλόβερ, προωθώντας την ιδιωτικοποίηση του οργανισμού. Και καταλήγει να αποτελεί την άλλη όψη του νομίσματος του κρατικομονοπωλιακού πλαισίου, με μια κινηματική νότα συμμετοχικής, δημοψηφισματικής αμεσοδημοκρατίας. Το σύστημα δεν χαράζει μία μονοσήμαντη στρατηγική πορεία, αλλά φροντίζει και για τις κίβδηλες εναλλακτικές που ενσωματώνουν τις αγωνιστικές διαθέσεις-διεργασίες προσφέροντας στον κόσμο ψεύτικη πολιτική διέξοδο με κοινοβουλευτικούς όρους και μια κυβερνητική λύση από τα πάνω.

Παράλληλα αναδεικνύονται πολλά κομβικά ζητήματα που καλείται να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά η πρωτοπορία των ταξικών δυνάμεων ανεβάζοντας το επόμενο διάστημα την ποιότητα της δουλειάς της.
Η αναντιστοιχία των ανεβασμένων μορφών πάλης που επιλέγονται, περισσότερο ως καρπός απόγνωσης στο παρά πέντε παρά ως ώριμη και συνειδητή επιλογή, με το επίπεδο συνειδητοποίησης ενός κλάδου. Η δημιουργία ή περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση αγωνιστικών συνειδήσεων κατά τη διάρκεια των εργατικών κινητοποιήσεων και τα όρια που βάζουν στο περιεχόμενό τους οι δυνάμεις του οπορτουνισμού. Η απαιτούμενη πολυμορφία, χωρίς φετιχοποίηση συγκεκριμένων μορφών πάλης, που πολλές φορές γίνεται το άλλοθι της υποχώρησης μετά από την αναδίπλωση-απογοήτευση ενός κλάδου και δεν εμφανίζεται ποτέ στην πράξη. Το σπάσιμο της συντεχνιακής λογικής και του αδιέξοδου περιεχομένου, που κάνει την εμφάνισή του στις κινητοποιήσεις πολλών κλάδων περισσότερο ως έκφραση της ήττας και του κυρίαρχου πλαισίου, παρά ως αμφισβήτησή του κι απεγκλωβισμός από τους όρους του. Το ενδεχόμενο-δυνατότητα να μπουν μπροστά ως δόρυ αιχμής κάποιοι κλάδοι που μπορούν να τραβήξουν μέχρι τέλους, για να συσπειρωθούν σε αγωνιστική κατεύθυνση κι οι υπόλοιποι.


Και μια σειρά άλλα, που εδώ τα απαριθμώ και τα αναφέρω ονομαστικά, απαιτούν ωστόσο ειδική εξέταση σε ξεχωριστό κείμενο κι ίσως να το δούμε αναλυτικά σε κάποια από τις επόμενες αναρτήσεις.

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Απλά και καθαρά το θέτεις.
Μερικές σκέψεις που ίσως βοηθούν, εμπλουτίζουν το σκεπτικό σου.

Ιστορία:
Μετά την απελευθέρωση της ενέργειας, εδώ και 10 χρόνια, το αποτέλεσμα ήταν το κράτος να παίζει το ρόλο του δούναι και λαβείν μεταξύ 4-5 εργολάβων.
Δεύτερο και σπουδαιότερο, το κράτος ενώ μπορούσε, δεν προέβη στις απαιτούμενες επενδύσεις στην δεη .Αποτέλεσμα μια επιχείρηση που θα μπορούσε να είναι από τις μεγαλύτερες και δυνατότερες στην ε.ε. απαξιωνόταν με γεωμετρική πρόοδο.
Γιατί είναι η δεη μια σπουδαία επένδυση; Για τον πολύ απλό λόγο ότι κατέχει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές. Τις πρώτες ύλες! Λιγνίτη, νερά, κλπ. Επίσης με τις νέες τεχνολογίες παραγωγής ηλεκτρικού, η δεη έχει συγκριτικό πλεονέκτημα (λόγω και πάλι πρώτων υλών).

The Big Business Theory:
Ποιος θα κατέχει τις πηγές? Οέο? Εκεί είναι το μεγάλο παιχνίδι. Γι αυτό παρενέβη η ε.ε. και υποχρέωσε την κυβέρνηση στο σπάσιμο της δεη.

Τιμές: Καλά, εδώ γελάνε.

Δράσεις –Αντιδράσεις:
Το συνδικαλιστικό της δεη λειτουργούσε πάντα με ένα κανάλι υπόγειο, γνωστό στη πιάτσα των επαγγελματιών της ενέργειας. Κι εδώ κολλάει το « πολλά τα λεφτά άρη». Δε φαντάζεσαι τη δύναμη της μαφίας της βιομηχανίας.
Το δημοψήφισμα δεν είναι καν μάχη οπισθοφυλακών (όπως σωστά λες) για ένα ακόμα λόγο: Ο σκοπός του είναι αν «μπορούμε» να κάνουμε ένα μπλοκ 180 βουλευτών.Για κάθε περεταίρω χρήση. Για εκλογή προέδρου π.χ. Τόσο σαλτιμπάγκοι.
Αναμένω τη συνέχεια της ανάλυσης.
:-)

κόκκινος καπνάς είπε...

Έχει πολύ πλάκα να γίνεται κριτική προς το πολιτικό καθεστώς ειδικά της τελευταίας 4ετίας στην Ελλάδα για "χαμηλές τιμές ρεύματος στους βιομηχάνους", τη στιγμή που ειδικά ένα μέρος της βαριάς βιομηχανίας της Ελλάδας κλείνει σήμερα ακριβώς υπό το βάρος του υπέρογκου κόστους της ενέργειας.

Στην πραγματικότητα το κράτος, με την ουσιαστική στήριξη ΟΛΩΝ των κοινοβουλευτικών κομμάτων, ΚΛΕΙΝΕΙ τη βαριά βιομηχανία της χώρας, τσακίζοντας την με το ενεργειακό κόστος και αντιρροπίζοντας ΑΡΝΗΤΙΚΑ ό,τι κέρδισαν αυτές από την συμπίεση του μισθολογικού κόστους.

Δηλ. οι παλιάνθρωποι που κυβερνούν την Ελλάδα αντάμα σαν "ρεαλιστική" κυβέρνηση και "αγωνιστική" αντιπολίτευση πρώτα πεθάναν τους εργάτες στην πείνα και τη δυστυχία με τη μείωση μισθών, τάχα ώστε να γίνουν τα προϊόντα των επιχειρήσεων πιο φτηνά και ανταγωνιστικά και να αρχίσει η οικονομία να βγαίνει από την κρίση, μέσω εξαγωγών και τελικά μείωσης του ελλείμματος εμπορικού ισοζυγίου.

Και μετά, ό,τι κέρδισαν τα αφεντικά από το κόψιμο του ψωμιού του κόσμου, τους το πήραν σαν ΚΡΑΤΟΣ με τις φορολογικές γιούριες και κυρίως με το κόστος στην ενέργεια. Τώρα οι πεινασμένοι και με κομμένους μισθούς εργάτες πάνε στον κάλαθο των "αχρήστων", παρέα με τους συναδέλφους τους που βρίσκονταν εκεί από τις προηγούμενες εγκληματικές καθεστωτικές επελάσεις.

Τα εγκλήματα που γίνονται στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες και ειδικά μετά το 2009 κάποτε θα αποτελούν ιστορικό παράδειγμα προς αποφυγήν σε παγκόσμια κλίμακα... Το κράτος στην Ελλάδα είναι εντελώς δευτερευόντως κράτος της ντόπιας αστικής τάξης, που τάχα "επιβάλλει φτηνό ρεύμα για πάρτη της"... Ήταν ιστορικά πάντα - στην κυρία πλευρά - κράτος/εκφραστής του κυρίαρχου στη χώρα μας ξένου ιμπεριαλισμού. Είτε των κάθε φορά ξένων πιστωτών, είτε (ακόμη χειρότερα) ανερχόμενων πολιτοκοστρατιωτικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων...

Ανώνυμος είπε...

Υγιείς ή θεμιτός ανταγωνισμός είναι ο ανταγωνισμός (σε οποιαδήποτε δραστηριότητα) όπου τα συμμετέχοντα μέλη σέβονται και τηρούν τους ΙΔΙΟΥΣ κανονισμούς, νομούς, συμβάσεις κτλ κτλ. που διέπουν την δραστηριότητα αυτή. Αθέμιτος ανταγωνισμός, αντίθετα είναι όταν ένα ή περισσότερα απ τα συμμετέχοντα μέλη δεν τηρούν (φανερά ή όχι) τα προαναφερθέντα ή έχουν την ικανότητα να τα επηρεάζουν.

Οι κανονισμοί, νόμοι κτλ μπορεί να είναι συγκεκριμένοι για την δραστηριότητα (κανόνες του παιχνιδιού, εμπορικό δίκαιο κτλ), γενικότεροι νόμοι τις κοινωνίας (δεν πυροβολούμε τον διαιτητή ή εκβιάζουμε τον εφοριακό) ακόμη και μη νομοθετημένοι κανόνες τζεντλεμανισμου (αν μου επιτραπεί η έκφραση) (δεν εκμεταλλευόμαστε τον κουμπάρο μας τον δήμαρχο, αν και δεν υπάρχει νόμος ή κανονισμός που απαγορεύει να έχουμε κουμπάρο τον δήμαρχο).

Τονίζω το ΙΔΙΟΥΣ γιατί δεν είναι πάντα αυτονόητο. Λχ, όταν το κράτος επιδοτεί μια επιχείρηση στον Έβρο και όχι μια στην Φλώρινα, η όταν ένας απ τους συμμετέχοντες είναι το κράτος με κάποια του μορφή. Το αντίστοιχο παράδειγμα στο ποδόσφαιρο θα ήταν αν ο διαιτητής του αγώνα Ολυμπιακός-ΠΑΟ ήταν ο γιος του Μαρινακη και το ματς να ξεκινούσε απ το 1-0…

ΚΚΓ

Αναυδος είπε...

Στο λιμάνι του πειραια γινεται το ιδιο η κυβερνηση θελει να πουλησει ο συριζα ο μαρινακης και το συνδικατο όχι

Οι εργατες να επιλεξουν αφεντικο ?

Ανώνυμος είπε...

ΜΑΛΙΣΤΑ.Να που και η αστικη ταξη της χωρας ειναι σκλαβωμενη στους ξενους ειμαστε αποικια ισως να ειμαστε και στην φεουδαρχια και απλα δεν το πηραμε χαμπαρι. Για αυτο φαινεται χτες εβλεπα κατι ελληνες εφοπλιστες να τους μαστιγωνουνε κατι ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΚΑΙ ΙΤΑΛΟΙ καταχτητες Να τωρα βλεπω μια γερμανικη περιπολο στο δρομο και στον ουρανο ερχονται τα συμμαχικα αεροπλανα ΟΥΦ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

κόκκινος καπνάς είπε...

Προς ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Εγώ δεν είπα τούτα που λες. Δες το παρακάτω δημοσίευμα, το οποίο είναι γραμμένο με γλώσσα φιλική προς τους βιομηχάνους, αλλά αυτό το πετάμε και κρατάμε τα στοιχεία που αναφέρει. Δες το απλά σαν πηγή:

http://www.zoomblog.org/2013/09/e.html

Αν σε αυτό προσθέσεις και το γεγονός ότι η ηγεσία του κόμματος στο οποίο ανήκεις επιτίθεται σε όποια εργατική συλλογικότητα θέτει θέμα ενεργειακού κόστους με τη γραμμή ότι τάχα "γίνεται τσιράκι του βιομήχανου και απαιτεί φτηνό ρεύμα γι' αυτόν", όπως έγινε πρόσφατα στο Θριάσιο, νομίζω με τους εργάτες της Χαλυβουργικής (όχι της Χαλυβουργίας Ελλάδος, της άλλης), έχεις μια εικόνα για την πρακτική σύμπτωση κυβέρνησης - αντιπολίτευσης στο θέμα "κλείσιμο της βιομηχανίας".

«Η ΑΣ τονίζει ότι «κύρια στο χώρο της Χαλυβουργίας, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των επιχειρησιακών σωματείων σε "Χαλυβουργική" και "Χαλυβουργία Ελλάδας", η ΠΟΕΜ, αλλά και πολιτικές δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, αναμασώντας τα ίδια επιχειρήματα με τους βιομηχάνους, σύρουν τους εργαζόμενους στη διεκδίκηση φθηνότερης Ενέργειας για λογαριασμό των τελευταίων».

http://www.902.gr/eidisi/ergatiki-taxi/39049/agonistiki-synergasia-dei-anakoinosi-gia-fthino-reyma-stoys-viomihanoys

Ότι μπορεί μια ορντινάτσα του αφεντικού - εργοδοτικός συνδικαλιστής να ζητάει ό,τι και το αφεντικό του, είναι μια αλήθεια.

Γι' αυτό όμως ο κομμουνιστής, ο ταξικός εργάτης, την ώρα που μπορεί με το αφεντικό να βρίσκει κοινό τόπο για το φτηνό ρεύμα, έχει άλλες 189 διεκδικήσεις με τις οποίες αντιπαλεύει το αφεντικό για ζητήματα μισθού, δικαιωμάτων, συνδικαλιστικής δημοκρατίας, τελικά ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ.

Όταν απλώς λες "όποιος λέει φτηνό ρεύμα είναι με το αφεντικό και στα παλιά μου τα παπούτσια άμα κλείσει το εργοστάσιο", συντάσσεσαι απλώς με το ΚΡΑΤΟΣ, που κλείνει τον αστό - αφεντικό ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΞΙΑ, δηλ. από την πλευρά της αποβιομηχάνισης και της ακόμη μεγαλύτερης εξάρτησης της χώρας από τον ιμπεριαλισμό.

Αλλά για εσάς βρε ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ το κράτος είναι πάντα ΚΑΛΥΤΕΡΟ τάχα από τον μεμονωμένο αστό - εργοδότη, αν και ο μαρξισμός λέει ότι το κράτος σαν συμπύκνωση της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας - βίας του κεφάλαιου κάθε άλλο παρά προοδευτικότερο είναι από τον μεμονωμένο καπιταλιστή, που ΑΘΕΛΑ του επαναστατικοποιεί και εξελίσσει τις παραγωγικές δυνάμεις...

Ανώνυμος είπε...

1.12 Ας μιλησουμε λοιπον σοβαρα τω ρα.ο λογος υπαρξης του ΚΚΕ ειναι μαζι με τον λαο ΣΕ ΤΑΞΙΚΗ ΒΑΣΗ να παλεψει για την ανατροπη του καπιταλισμου και την οικοδομηση της κομμουνιστικης κοινωνιας με τα μεσα παραγωγης στους εργατες. Αρα λοιπον καταλαβαινεις οτι μιλαμε για αλλη κοινωνια και δεν μπαινουμε στην λογικη της ΑΣΤΙΚΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗΣ. οταν λοιπον ο εργατης εγκλοβιστει να ζηταει φτηνο ρευμα για το αφεντικο του χανει τον στο χο του και το ρευμα θα το πληρωσει ο ιδιος με τους φορους του και οχι ο εφοπλιστης με τις 57 ΦΟΡΟΑΠΑΛΛΑ ΓΕΣ ΤΟΥ. ιμπεριαλισμος δεν ειναι μονο θεμα στρατιωτικης δυναμης αλλα πιανει και την οικονομια που σημαινει τον μονωπολιακο καπιταλι σμο. οι κομμουνιστες δεν υποστηρι ζουνε το κρατος γενικα αλλα το δικο τους προλεταριακο κρατος. Θα σου δωσω ενα δικιο βεβαια γιατι σε αλλες δεκαετιες ολα αυτα δεν τα ειχαμε τοσο ξεκαθαρα ουτε εμεις ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Κοκκινε Καπνα,στην ΟΑΚΚΕ εισαι γραμμενος?

Ανώνυμος είπε...

Το φτηνο ρευμα που θελουν Αγγελοπουλαιοι, Μανεσης καιπου πισω απο αυτους διαφοροι εργατοπατερες θελησαν να στοιχισουν τους απλους εργαζομενους, πως θα το εξασφαλιζονταν απο την κυβερνηση? Ποιος θα πληρωνε το μαρμαρο δηλαδη? Γιατι οι βιομηχανοι ειχαν ολοκληρωμενη προταση απο που θα βρει τα λεφτα που θα χασει η ΔΕΗ για να τους παρασχει δωρεαν ενεργεια και αυτη προεβλεπε αυξηση των τιμολογιων της ΔΕΗ για τα νοικοκυρια...

ratm

AGIS είπε...

Σε κάποιο κείμενο του Λένιν, αν δεν κάνω λάθος, διάβαζα για τους εκπροσώπους του οπορτουνισμού που την ώρα της κρίσης αναλώνονται σε προτάσεις για μεταρρυθμίσεις, οι οποίες συχνά προτείνονται και υλοποιούνται πολύ αποτελεσματικότερα από τις ίδιες τις αστικές κυβερνήσεις.
Έτσι τώρα έχουμε όλον αυτόν τον κουρνιαχτό για φτηνό ρεύμα προς τους βιομήχανους, που δήθεν εμποδίζεται επειδή τα ταξικά εργατικά συνδικάτα αρνούνται να «διεκδικήσουν» (!!!) να φορτωθεί ο λαός τα βάρη της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ανακαλύφθηκε μήπως η μοναδική περίπτωση που οι θέσεις του ταξικού κινήματος στηρίζονται από την κυβερνητική πολιτική: Μάλλον όχι:

«28 Φεβρουαρίου 2014
Αναλυτικά η δήλωση του Δημοσίου έχει ως εξής:
“…….Α. Λαμβάνοντας υπόψη τον απολύτως έκτακτο χαρακτήρα των συνθηκών, προτείνουμε στη ΓΣ και εγκρίνουμε για τις επιχειρήσεις Υψηλής Τάσης την παροχή έκτακτης έκπτωσης ύψους 10%, στα εγκεκριμένα τιμολόγια της ΔΕΗ για την κατηγορία αυτή πελατών, για 1+1 χρόνο, από 1.1.2014.
Β. Ιδιαίτερα για όλες τις επιχειρήσεις της Υψηλής Τάσης με ετήσια κατανάλωση μεγαλύτερη των 1.000 GWH να ισχύσει έκπτωση όγκου 10%, επιπλέον της ανωτέρω έκπτωσης.
Γ. Ως κίνητρο για αύξηση της κατανάλωσης στη ζώνη ελαχίστου (νύχτα και Σαββατοκύριακα), να χορηγηθεί πρόσθετη έκπτωση 25% επί του τιμολογίου Α4 σε όλες τις επιχειρήσεις της Υψηλής Τάσης, εκτός αυτών με ετήσια κατανάλωση μεγαλύτερη των 1.000 GWH, και για τις ώρες λειτουργίας τους στην παραπάνω ζώνη»
http://www.euro2day.gr/news/economy/article/1188866/ekptoseis-gia-tis-megales-viomhhanies-apofasise-h.html

Σάββατο 1 Μάρτη 2014 - Κυριακή 2 Μάρτη 2014
«...η ηγεσία του ΥΠΕΚΑ ανακοίνωσε ήδη σχετικό πακέτο ελαφρύνσεων των εγχώριων βιομηχανικών ομίλων, ύψους 150 εκατομμυρίων ευρώ. Παρ' όλα αυτά, οι διοικήσεις των χαλυβουργιών του Μάνεση ή του Αγγελόπουλου δεν αναίρεσαν ούτε καν τις πρόσφατες αποφάσεις τους σχετικά με τις απολύσεις και τη διαθεσιμότητα των εργαζομένων...»
http://rizospastis.gr/story.do?id=7851903&publDate=2014-03-01%2000:00:00.0

Και το καλύτερο:
«04/03/14 Φτηνότερο ρεύμα στη βαριά βιομηχανία
Εκπτώσεις έως 35% στην υψηλή τάση θα προσφέρει η ΔΕΗ (με πολιτική απόφαση). Αντιδρά η ΓΕΝΟΠ και προαναγγέλλει ότι θα προσφύγει στη Δικαιοσύνη.»
http://www.efsyn.gr/?p=179129
Και γιατί το καλύτερο;
Γιατί όπως τα συνδικάτα λχ της χαλυβουργίας πρέπει να «διεκδικούν» το συμφέρον του επιχειρηματία «τους» ζητώντας δωρεάν ρεύμα για λογαριασμό του, ακριβώς στην ίδια λογική τα συνδικάτα της ενέργειας κοιτάζουν το συμφέρον των «δικών τους» μετόχων και … προσφεύγουν στη δικαιοσύνη. Έτσι θέλουν την εργατική τάξη, όχι σαν τάξη που διεκδικεί τα δικαιώματα της στη ζωή σαν τάξη για τον εαυτό της, αλλά κομματιασμένη και εξαρτημένη από τον κάθε εργοδότη-επιχειρηματία, εξάρτημα των συμφερόντων του, ιδιωτικό στρατό που θα έρχεται σε σύγκρουση με τον ιδιωτικό στρατό που διατηρεί ο διπλανός επιχειρηματίας με τα αντίθετα συμφέροντα.

«Κι όμως κανείς δεν θα αναγνωρίσει το λαό, δηλαδή την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους στο σύνολό τους, σαν στρατηγικό επενδυτή ή σαν βασικό μέτοχο της εθνικής βιομηχανίας επειδή θα πληρώσει από την τσέπη του την ενέργειά της, επειδή πληρώνει από την τσέπη του τις επιδοτούμενες προσλήψεις των εργαζομένων που αντικαθιστούν το σώμα από το σώμα τους που απολύεται γιατί αν δεν απολυθεί δεν επιδοτείται η εργασία του. Κανείς δεν θα αναγνωρίσει το λαό σαν μοναδικό δικαιούχο του παραγόμενου βιομηχανικού πλούτου, ακόμα κι αν ο λαός φτάσει να επωμιστεί κάθε “κόστος” είτε ενεργειακό είτε εργατικό είτε οποιοδήποτε άλλο. Αντίθετα ο λαός θα συνεχίσει να δουλεύει χωρίς μεροκάματο και χωρίς ωράριο και δικαιώματα, θα πετιέται κάθε τόσο στην ανεργία, θα ληστεύεται με τους φόρους και τις τιμές των αγαθών που καταναλώνει για να επιβιώνει σαν μισθωτός σκλάβος, και θα “απολαμβάνει” παιδεία και υγεία μισθωτού σκλάβου.» http://wp.me/p2AmIs-PF

AGIS είπε...

συνέχεια στο προηγούμενο:

"...Οι εκπτώσεις" λοιπόν "θα κοστίσουν τουλάχιστον 75 εκατ. ευρώ στη ΔΕΗ και επιβλήθηκαν στην ουσία με πολιτική απόφαση, πυροδοτώντας έντονες αντιδράσεις από τους εκπροσώπους των εργαζομένων της επιχείρησης που θεωρούν ότι πλήττονται τα συμφέροντα της εταιρείας...". http://www.efsyn.gr/?p=179129

Οπότε δε μένει παρά η ΓΕΝΟΠ και όλα τα εργατικά συνδικάτα "ενωμένα" να "διεκδικήσουν" ρεύμα φτηνό για τους βιομήχανους και τα κέρδη τους, αλλά με κρατική επιδότηση: από το ΦΠΑ που αφήνουμε στο μπακάλη για ψωμί και μακαρόνια, από το "τέλος αλληλεγγύης", το "τέλος επιτηδεύματος", από τη φορολογία από το 1ο ευρώ, από τα 7.500 ευρώ τεκμήριο για διαβίωση με αυτοκίνητο και σπίτι. Ίσως να χρειαστεί να πουλήσουμε και τις βέρες μας, ή να μείνουμε χωρίς ρεύμα στα σπίτια μας, για να έχει φτηνό ρεύμα ο Μάνεσης κι ο κάθε άλλος μεγαλόσχημος έμπορας. Κι όταν με σκληρό αγώνα κατακτήσουμε να μας ξεγυμνώσουν τελείως για τα κέρδη των μονοπωλητών του κοινωνικού πλούτου, τότε θα ήταν καλή ιδέα να μαζευτούμε "όλοι μαζί" στο σύνταγμα και να μουτζωθούμε. Τι λέτε;

Ανώνυμος είπε...

Δεν υπαρχει τιποτα παραξενο. Σε διατεταγμενη υπηρεσια ητανε να κρατησουνε καθηλωμενο το ΚΚΕ στο προγραμμα του 10ου αφου σπασανε τα μουτρα τους απο το 15ο μεχρι το 18ο ξαφνικα αγαπησανε ταχα το 15ο γιατι η κακια ηγεσια στο 19ο εγινε λεει τροτσκιστικη. Ελα ομως που ο ΡΟΥΣΣΗΣ του ναρ στον προσυνεδριακο του 18ου κατηγορουσε το ΚΚΕ για σταλινικο. Δηλαδη ο ΣΤΑΛΙΝ ητανε τροτσκιστης. πραγματικα ΑΝΑΥΔΕ στον οπορτουνιστικο κατηφορο δεν υπαρχει πατος ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ