Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2015

Οι λίστες του Σίντλερ

Οι φετινές εκλογές (ώπα... άκυρη εκκίνηση – αφού ξανάχαμε εκλογές φέτος)... Οι επικείμενες εκλογές, λοιπόν, έχουν την ιδιαιτερότητα πως διεξάγονται με λίστες, χωρίς τη γνωστή μάχη του σταυρού (κάτι που ομολογώ πως ταιριάζει περισσότερο και με τις δικές μου προτιμήσεις, με εξαίρεση τις τελευταίες ευρωεκλογές και το σταυρό στον Αγγουράκη, τιμής ένεκεν). Αυτό είναι μάλλον ευπρόσδεκτο νέο για εμάς, αφενός γιατί το κόμμα θα κάνει καλύτερο προγραμματισμό και καταμερισμό εργασίας για τα στελέχη που θα αξιοποιηθούν στην κοινοβουλευτική δουλειά, αφετέρου γιατί μάλλον υποχωρεί εν μέρει η λογική να ψηφίζει κανείς πρόσωπα (πριμοδοτώντας τους «άξιους κι ικανούς» ή βασικά τους γνωστούς κι ημέτερους, που μπορεί να του δώσουν ανταλλάγματα) αντί για κόμματα, με την πολιτική και το πρόγραμμά τους. Μια παράδοση που επιβιώνει από την εποχή των προεστών και των κοτζαμπάσηδων, αλλά ενσωματώθηκε αρμονικά στο σύγχρονο ελληνικό, καπιταλισμό. Αναφέρω ενδεικτικά το παράδειγμα των εκλογών της τοπικής διοίκησης το 14’, όπου το Κόμμα συγκέντρωνε στις ίδιες ακριβώς περιοχές καλύτερα ποσοστά στις περιφέρειες παρά στους δήμους, όπου υπήρχε ένα πολύ πιο πυκνό πλέγμα τοπικών συμβούλων και κατά συνέπεια προσωπικών ψήφων.

Αυτή η ιδιαιτερότητα επηρεάζει εν μέρει τον προεκλογικό αγώνα των αστικών κομμάτων και τις ισορροπίες στο εσωτερικό των συνδυασμών τους, καθώς κάποιοι έχουν εξασφαλισμένη την επαν-εκλογή τους, άλλοι είναι μάλλον ξενερωμένοι από τις «τιμητικές», μη εκλόγιμες θέσεις που τους δόθηκαν, ενώ αυτοί που βρίσκονται στο όριο, τρέχουν και δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα για να μπουν στη βουλή. Θυμάμαι πχ στις ευρωεκλογές του 09’, που ο Σύριζα –στην τούρλα του 18% που του έδιναν οι δημοσκοπήσεις- μεγαλοπιάνονταν για το ενδεχόμενο να βγάλει τρεις δικούς του ευρωβουλευτές και έβαλε στην τρίτη θέση τον Παπαδημούλη, πίσω από τη Σωτηρίου της Κοε, για να υποχρεώσει τους μετέπειτα Δημαρικούς του Κουβέλη να τρέξουν προεκλογικά για να βγάλουν το δικό τους άνθρωπο. Αυτοί όμως, ξενερωμένοι από την εσωτερική μοιρασιά, τα παράτησαν τελείως και τελικά ο Σύριζα, που ξεφούσκωνε ραγδαία, δεν έβγαλε καν ούτε δεύτερη έδρα, με την Κοε να μοιάζει καταραμένη, χάνοντας μια σπουδαία ευκαιρία. Αλλά τα καλύτερα δεν είχαν έρθει ακόμα. Κι ο μόνος που έμελλε να μείνει τελικά μέχρι τέλους στο Σύριζα είναι ο Παπαδημούλης, που δεν είχε εκλεγεί τότε, αλλά είναι Πασόκος παντός καιρού κι επιβίωσε.

Κοε, Δημάρ και Σύριζα δίνουν μια καλή αφορμή για συζήτηση σχετικά με την Αριστερά και την περιβόητη ενότητά της. Ας κάνουμε λοιπόν μια υπόθεση εργασίας πως είμαστε αναφανδόν υπέρ της τελευταίας και θέλουμε να την προωθήσουμε. Για ποια Αριστερά μιλάμε όμως; Γιατί να μη συμπεριλάβουμε σε αυτήν πχ τη Δημοκρατική Αριστερά, εφόσον ό,τι δηλώσεις είσαι, ή τη μνημονιακή Αριστερά του Σύριζα; Γιατί να εξαιρέσουμε τον κεντρισμό της Κοε και τη ΛαΕ, όπου παραλίγο να βρει πολιτικό καταφύγιο; Μήπως τελικά την ξαναπατήσουμε με μια νεότερη εκδοχή του Πασοκ, που λεηλάτησε τις ψήφους, τα συνθήματα και τα ιδανικά της Αριστεράς;

Ακόμα κι αν κάποιος από εσάς έχει πάντως ως σημείο αναφοράς την Αριστερά κι αντίστοιχες γεωγραφικές έννοιες, μπορεί σχετικά εύκολα να ξεχωρίσει τι είναι και τι δεν είναι Αριστερά, με ένα πολύ απλό κριτήριο. Γιατί η Αριστερά έχει συνδεθεί ιστορικά με την ανιδιοτέλεια και την αυταπάρνηση, τη θυσία του προσωπικού συμφέροντος στο συλλογικό, κτλ. Τι σχέση όμως έχει με τα παραπάνω η αγωνία των πρωτοκλασάτων στελεχών της ΛαΕ να αλλάξουν περιφέρεια, για να εξασφαλίσουν την εκλογή τους; Πόσο αριστερή είναι πχ η στάση του Καλύβη να αποσυρθεί από τους συνδυασμούς της ΛαΕ, επειδή τον έριξαν στην μοιρασιά και έβαλαν μπροστά του τη Ραχήλ Μακρή (που μετακινήθηκε από την Κοζάνη); Και πόσο σοβαρό είναι ένα κόμμα-μέτωπο που ήδη από τον πρώτο μήνα ύπαρξής του, ως μετεξέλιξη της Αριστερής Πλατφόρμας, βλέπει να σχηματίζεται στο εσωτερικό του νέα Αριστερή Πλατφόρμα κι άλλες ομάδες-φράξιες; Πόσο αριστερό είναι να συμπληρώνεις τα ψηφοδέλτια με αστέρια από το καλλιτεχνικό στερέωμα, που ελάχιστη σχέση έχουν με την πολιτική (κι όχι γενικά με πολιτικοποιημένους καλλιτέχνες), όπως έκανε πχ ο Σύριζα με παλιά πρωταγωνίστρια του Φέιμ Στόρι;

Τελικά οι μόνοι ιδεολόγοι που πήγαν από ειλικρινή και τίμιο οπορτουνισμό στη ΛαΕ και δεν έχει προσωπικές βλέψεις (προς το παρόν) ήταν το κομμάτι της Ανταρσυα που αποσπάστηκε απ’ το υπόλοιπο εξωκοινοβούλιο, χωρίς να εξασφαλίσει/ζητήσει ούτε καν μια έδρα στο κοινοβούλιο (αλλιώς μπορεί να είχαν έρθει και άλλοι). Ακόμα και ο Πι-πι (που δεν έκανε καλή προετοιμασία στο Λάφα για το ντιμπέι, αλλά του έδωσε μάλλον την ιδέα να το ρίξει στην πλάκα όταν ερωτηθεί για το σποτάκι) περιορίστηκε στην τελευταία, τιμητική θέση στη Β' Αθηνών. Εγώ για σένα, εγώ για σένα, θα έπεφτα πιο κάτω απ’ τον καθένα, όπως (με ενημερώνει η Ρένα Δουρου-τι) ότι τραγουδά η Ραλλία Χρηστίδου του Σύριζα. Και μόνο τώρα το Πριν ένιωσε την ανάγκη να γράψει και αυτό κάτι διευκρινιστικό για την περίπτωση του Πι-Πι: ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου δεν είναι πλέον μέλος του Ναρ – το Ναρ δε συμμετέχει στη ΛαΕ.

Έχουν κι αυτοί όμως βεβαρημένο παρελθόν, από τη συμμετοχή τους σε διάφορα ψηφοδέλτια του εξωκοινοβουλίου και το κυνήγι του σταυρού στα στελέχη της δικής μας οργάνωσης, που δεν εξασφάλιζε καμία απολύτως έδρα, αλλά το πρεστίζ και τους συσχετισμούς έναντι των συμμάχων. Φαντάσου να είχαν μοιράσουν δηλ και τίποτα υπουργικά πόστα τι θα γινόταν... Χώρια η αγωνία τους να δείξουν πως τα ψηφοδέλτιά τους έχουν ιδιαίτερες προσωπικότητες και οι ανακοινώσεις των ονομάτων στους συνδυασμούς τους συνδυάζονται με κάποιες ιδιότητες του τύπου: αγωνιστής της Αριστεράς στην τάδε περιοχή. Για άλλη γειτονιά, βάλτε μπροστά τον υπεραστικό κωδικό.

Όσο για το Γλέζο, που επιχειρεί κατά διαστήματα να ενσαρκώσει την Παναριστερά με τις δηλώσεις του, καταφέρνει να πέφτει στις πιο κραυγαλέες αντιφάσεις της τυπικής λογικής: η πιο τίμια ψήφος είναι στο Κκε (ή μήπως το είπε ο Μητρόπουλος αυτό;), γι’ αυτό μπαίνω επικεφαλής στο Επικρατείας της ΛαΕ και καλώ σε ψήφο και στο ΚΚΕ (αλλά γιατί όχι και στην Ανταρσυα;). Το μόνο σίγουρο είναι πως έχει το απόλυτο (τρία στα τρία) συμμετοχής στα διάφορα ΠΑΣΟΚ, όπως η Τζάκρη πχ έχει κάνει το τρία στα τρία (χλατσωτά) στα μνημόνια.

Και γιατί αφιερώνεις τόσο πολύ χρόνο σε αυτούς και τους βλέπετε σαν εχθρούς σας; Μα γιατί οι οι άλλοι δε δήλωσαν ποτέ αριστεροί ή πως είναι το ίδιο πράγμα με εμάς. Και επίσης γιατί είναι αυταπόδεικτα γελοίοι και ίσως χρήζουν ειδικής ανάρτησης.

14 σχόλια:

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

'' Και γιατί αφιερώνεις τόσο πολύ χρόνο σε αυτούς και τους βλέπετε σαν εχθρούς σας; Μα γιατί οι οι άλλοι δε δήλωσαν ποτέ αριστεροί ή πως είναι το ίδιο πράγμα με εμάς. Και επίσης γιατί είναι αυταπόδεικτα γελοίοι και ίσως χρήζουν ειδικής ανάρτησης.''

Kαι γιατι ειναι και οι πιο επικινδυνοι τελικα..

Γιάννης είπε...

Και γιατί αυτοί είναι επικίνδυνοι να σας κλέψουν τις ψήφους. Γι'αυτό ασχολείστε.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Μην κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια

zoot horn rollo είπε...

Ετοιμος για το βουνο ο Γιαννης, σε γουολπεηπερ...

Ανώνυμος είπε...

Κρατιεμαι μερες τωρα διαβαζοντας τις αρλουμπες του Γιαννη...
Ρε μεγαλε λυσε μου μια απορια. Αφου το ΚΚΕ κανει τα παντα για τα ψηφαλακια, γιατι το Μαη του 2012 δεν πηγε να κανει κυβερνηση με το ΣΥΡΙΖΑ κατι που αντι να του αφαιρουσε τη μιση εκλογικη δυναμη του οπως εγινε, θα του αυξανε τα ποσοστα? Εδω μεχρι και την πρωθυπουργια στην Αλεκα χαριζε ο Τσιπρας...
Ασε ρε Γιαννακη που μας κανεις τον τιμητη.

ratm

Γιάννης είπε...

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα: Εξ ιδίων; Με είδες να στηρίζω κάποιο κόμμα ή έχεις κάνει hacking στο PC και βρήκες ποιος είμαι; Είναι αδύνατον να σκεφτείτε ότι κάποιος που κρίνει μπορεί να μην ανήκει κάπου, έτσι;
zoot horn rollo είπε...: Όχι καλό είναι το βουνό και σε αφίσες, όπως στο Κόμμα, ξέρεις.
ratm: μην κρατιέσαι πολύ,θα πάθεις τίποτα, ξαλάφρωσε. Προφανώς γιατί θέλει να έχει ένα εξασφαλισμένο ποσοστό μαντρωμένο που θα του εξασφαλίζει την εκλογή. Η επιδίωξη είναι η σταθεροποίηση του κόμματος (και της ηγεσίας φυσικά), να διατηρείται η εκλογή στη Βουλή, με πρόσχημα τη "σταθερότητα του σκοπού". Αυτή η σιγουριά έχει προτεραιότητα έναντι μιας (επαπειλούμενης έστω) συμμετοχής σε κυβέρνηση με απρόβλεπτες συνέπειες.

Ανώνυμος είπε...

Εχεις δικιο. Εξαλλου η κοινωνια ειναι γεματη απο παραδειγματα ανθρωπων που ενω ειχαν 5 και τους χαριζαν 10 αυτοι αρνηθηκαν. Επιπλεον απο τη στιγμη που εσυ ειπες οτι το ΚΚΕ λειτουργει σαν καπιταλιστης αυτη του η συμπεριφορα πρεπει να μας οδηγησει να ριξουμε τον Μαρξ δτα σκουπιδια σαν ασχετο αφου μας εμαθε οτι το κεφαλαιο εχει την ταση να θελει να καρπωθει ολο και μεγαλυτερο μερος του παραγομενου πλουτου. Εδω εχουμε ως εναν καπιταλιστη που αρνειται παραπανω εδρες, βουλευτικους μισθους, προνομια, αποχημιωσεις, κρατικες ενισχυσει και προτιμα τη φτωχεια του και το κλεισιμο των ζημιογονων μεσων προπαγανδας του. Καπου ο συλλογισμος σου μπαζει ε? Επισης το διαστημα πριν Μαη του 2012 που το ΚΚΕ αρνηθηκε τη συνεργασια και την κυβερνηση δεν ειχαμε την πειρα απο εξαφανισεις κομματων τυπου ΔΗΜΑΡ ή την καταβαραρθρωση του ΠΑΣΟΚ, οποτε το οτι οι κυβερνητικες ευθυνες θα κοστιζαν πιο μακροπροθεσμα δεν ισχυουν.
Αυτο που ισχυει ειναι οτι θα το μετετρεπαν σε ενα αστικο κομμα και δε θα ηταν πια ΚΚΕ αλλα αφου οπως εσυ λες δεν ειναι σωστο ΚΚ το ΚΚΕ γιατι να το νοιαξει?
Λοιπον μαθε καλυτερα το μαθημα σου αλλη φορα και ελα να μας το πεις. Και αυτα τα δεν ανηκω πουθενα βαλτα εκει που ξερεις. Ολοι εχουν πολιτικη αποψη. Η δικια σου ειναι ο αντικομμουνισμος που ανηκει στην αστικη ιδειλογια Το οτι περιοριζεσαι εδω σε αυτον μονο και οχι στις δικες σου πολιτικες αποψεις ή επιλογες εχει να κανει με το οτι στο μικρο σου μυαλο θεωρησες οτι ειναι πιο ευκολη η αντιπαραθεση επι του τι κανει αποκλειστηκα και μονο το ΚΚΕ κσιτα στελεχη του, απο το να πρεπει να υπερασπιστεις δικες σου πολιτικες αποψεις ή κομματικες επιλογες. Αλλα ακομα και ετσι επαιξες και εχασες, γι'αυτο τραβα σε κανα Τραγκα να σου μαθει νεο ποιημα μπας και εχεις πιο πολυ τυχη την επομενη φορα.

ratm

Ανώνυμος είπε...

"Αυτή η σιγουριά έχει προτεραιότητα έναντι μιας (επαπειλούμενης έστω) συμμετοχής σε κυβέρνηση με απρόβλεπτες συνέπειες."
Γιάννη, αυτή η ατάκα είναι copy-paste από το '12, κάνε update επειγόντως.

ημιάγριος

zoot horn rollo είπε...

Σε λιγο θα μας κανεις και "καθρεφτακι" Τζον Ραμπο.

Ανώνυμος είπε...

Η συζήτηση για την ενότητα της Αριστεράς δεν μπορεί να έχει το ίδιο νόημα με αυτό που είχε στις αρχές του 2000, όπου το πολιτικό-κομματικό σύστημα κινδύνευσε με αμερικανοποίηση (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ 87%, ΚΚΕ 5,5% και παρά τους τεράστιους αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες του '99).
Σήμερα, δεν επείγει τόσο η ενότητα της Αριστεράς, όσο η δημιουργία ενός πανεθνικού μετώπου για τη σωτηρία της χώρας. Η Αριστερά, στις περισσότερες εκδοχές της, παρεμπόδισε και παρεμποδίζει τη δημιουργία ενός τέτοιου μετώπου. Σε κάποιες περιπτώσεις (ΣΥΡΙΖΑ), μάλιστα, έδιωξε και τον κόσμο που πήγαινε να γραφτεί σε αυτή, και έτσι (μαζί φυσικά με την αντίληψη περί "κυβέρνησης δια πάσαν νόσον") ξαναζωντάνεψε την ανάθεση μέσα στον λαό ο οποίος είχε δείξει να αντέχει από εκβιασμούς, απολύσεις και δακρυγόνα για δύο χρόνια (2010-2012).
Απ'αυτή την άποψη, η ΚΟΕ επ'ουδενί δεν ήταν "παρ'ολίγο" στη ΛΑ.Ε. Έθεσε κάποιες προϋποθέσεις που ήταν δύσκολο να τις αποδεχτεί το Αρ.Ρεύμα, πιο ένοχο στα παραπάνω ακόμα κι απ' τον Τσίπρα: Απολογισμός της περιόδου που κλείνει, αυτοκριτική, ανοιχτότητα στο λαό και δημοκρατικές διαδικασίες. Βλέπουμε ωστόσο στην αφίσα της κεντρικής εκδήλωσης ο Π.Λαφ. να έχει αναγορευτεί ήδη σε "Πρόεδρος της ΛΑ.Ε", αποδεικνύοντας πως ίχνη δημοκρατικότητας ακόμα αναζητούνται.
Σε κάθε περίπτωση, προέχει η εκπλήρωση των παραπάνω προϋποθέσεων. Και η ανασυγκρότηση του λαϊκού κινήματος, στην κατεύθυνση μάλιστα της διεξόδου και όχι απλώς της "αριστερής αντιπολίτευσης".Η επόμενη βουλή θα είναι μνημονιακή. Δεν διακυβεύεται κάτι όπως π.χ. το '12 ή το Γενάρη, παρά μόνο η αναδιανομή ισχύος στο τετρακέφαλο κόμμα του μνημονίου.

Κ.

Αναυδος είπε...

αυτο που δεν μπορω να καταλαβω ειναι ο μονομερης ενδοαριστερος εμφυλιος που εχει κυρηξει η ανταρσυα στη ΛΑΕ. αντι το μετωπο της να ειναι στις μνημονιακες δυναμεις εχει επιλεξει την επιθεση σε μια δυναμη αριστερη που ειναι υποψηφια για το μελλοντικο μετωπο που ονειρευονται

εχει ο καιρος γυρισματα οταν μας εγκαλουσαν γιατι εχουμε μετωπο με τον συριζα τωρα που τους πηραν τα στελεχη τα καλα θυμηθηκε η ανταρσυα τον ρεφορμισμο και το κακο που κανει στο κινημα μεχρι τοτε η ανταρσυα δεν αφησε παγιδα για παγιδα του συριζα να μην πεσει μεσα ΕΛΕ, συγκεντρωσεις στηριξης της κυβερνησης δημοψηφισμα και οχι κλπ

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Γιάννη, ούτε εσύ έχεις χακάρει τη δική μου σκέψη, για να ξέρεις τα δικά μου κίνητρα, για να γράψω κάτι. Εκτιμήσεις κάνεις, εκτιμήσεις κάνω. Και η δική μου εκτίμηση είναι πως οι θέσεις σου εντάσσονται στον αντικομμουνισμό και την αστική ιδεολογία, όπως πολύ εύστοχα σημειώνει ο Ρατμ -εξ ου κι η πρεμούρα σου με το τι κάνει το ΚΚΕ. Επειδή όμως εμένα αυτός ο ξαφνικός προεκλογικός σου έρωτας για το μπλοκ κι η φανερή αγωνία σου να μονοπωλείς τις συζητήσεις, χωρίς να έχεις καν διάθεση να συζητήσεις ουσιαστικά, δε με πείθουν ιδιαίτερα, μπορείς να φυλάξεις τα σχόλιά σου για το επόμενο μαγαζί όπου θα πας να τραγουδήσεις. Οι δρόμοι μας εδώ χωρίζουν.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...


Το 12' διακυβευόταν δηλ κάτι από αυτήν την άποψη;
Και ο Σύριζα έδιωχνε κόσμο που πήγαινε να γραφτεί στις γραμμές του;
Αλήθεια τώρα;

Ανώνυμος είπε...

Ναι, το να επέλθει ρήγμα στο πολιτικό σκηνικό,η κατάρρευση του δικομματισμού η οποία ήταν προϋπόθεση για να σκεφτεί ο κόσμος κάτι άλλο (τώρα ΣΥΡΙΖΑ, αργότερα κάτι άλλο). Ο δικομματισμός ήταν "παγκόσμια σταθερά". Ό,τι και να γινόταν κινηματικά, 70% ευρωεκλογές, 85% εθνικές είχε ο δικομματισμός.
Εκτός κι αν θεωρείς ότι μόνο η βάση έχει σημασία και όχι το εποικοδόμημα.
Όσο για το ΣΥΡΙΖΑ, ναι, έδιωχνε κόσμο, ειδικά η Αρ.Πλ. Είτε ευθέως, είτε με τον τρόπο τους, είτε με την τακτική της αποστέωσης ή του εκφυλισμού των διαδικασιών και των "καθηκόντων" των μελών. Είναι γνωστό σε όσους ασχολιόντουσαν με το ΣΥΡΙΖΑ το 2012.