Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2015

Το ιδανικό σενάριο

Ίσως είναι λίγο νωρίς, αλλά από μια άποψη, καλύτερα να τα ‘χουμε από τώρα στο νου μας, για να είμαστε προετοιμασμένοι.

Ποιο θα ήταν το ιδανικό σενάριο για τις εκλογές που έρχονται; ΚΚΕ 90%.
Αλλά αν μιλάμε για το ιδανικό εντός ρεαλιστικών πλαισίων, θα μπορούσαμε να πούμε για τον επαναπατρισμό αρκετών εξαπατημένων συζύγων-ψηφοφόρων, που έκαναν το αγροτικό τους στην κυβερνώσα αριστερά και τώρα επιστρέφουν σπίτι τους –αν και κάποιοι έφυγαν μάλλον μια και καλή, καταλαβαίνοντας πως το Κκε λέει πολύ διαφορετικά πράγματα απ’ αυτά που είχαν κατά νου. Η αποχή ως απότοκο και της απογοήτευσης είναι αστάθμητος παράγοντας που καθιστά δύσκολες κι επισφαλείς τις προβλέψεις για ποσοστά και ακριβή αριθμό ψήφων. Εφόσον μιλάμε όμως για το ιδανικό, μπορούμε να πάρουμε το σενάριο κάποιων δημοσκοπήσεων που δείχνουν το κόμμα στην τρίτη θέση και σε κάθε περίπτωση αποτυπώνουν μια δυναμική.

Κι ύστερα; Ύστερα πολλά θα κριθούν από τα κουκιά που θα μαζέψει η συμμαχία των προθύμων και τη μεταξύ τους κατανομή. Το πρώτο κόμμα, με το μπόνους των 50 εδρών, θα έχει σίγουρα πρωτοβουλία κινήσεων και την ευκαιρία να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας, με ένα ή δύο μικρότερα κόμματα (έχει πάντα πλάκα να λες το Πασόκ μικρό κόμμα). Το ιδανικό σενάριο θα ήταν να καταφύγουν, είτε λόγω συσχετισμών, είτε λόγω άνωθεν εντολών, σε ένα μεγάλο συνασπισμό Νδ-Σύριζα.

Ποιος θα είναι τότε όμως αξιωματική αντιπολίτευση; Ήδη διατυπώνονται προβληματισμοί από στελέχη αστικών κομμάτων για αυτό το ζήτημα, αν είναι εκ νέου τρίτο κόμμα η Χρυσή Αυγή. Φαντάσου να ‘ταν το Κουκουέ τρίτο κόμμα, πόσο θα προβληματιστούν. Και θυμήσου, σφε αναγνώστη, πώς είχαν κάνει το 11’ το μεγάλο συνασπισμό Νδ-Πασοκ, με τον Παπαδήμο, και με τη Νδ να συνεισφέρει «εξωκοινοβουλευτικούς» υπουργούς στην κυβέρνηση, για να μη χαρίσουν στους κομμουνιστές τα κοινοβουλευτικά προνόμια της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ας μιλήσουμε και με πιο συγκεκριμένες εκτιμήσεις για τα ποσοστά. Θα ήταν «ιδανικό» να μην πιάσει ούτε 55% ο δικομματισμός, να μείνουν κάτω από το 30% κι οι δύο εταίροι του, να μην πιάσουν τόπο τα εκβιαστικά διλήμματα, τώρα που ο κόσμος καταλαβαίνει καλύτερα από ποτέ πόσο κάλπικα είναι. Θα ήταν ιδανικό να μην τσιμπήσει στη νέα μιντιακή-διαδικτυακή φούσκα του Λεβέντη και να τον αφήσει εκτός βουλής, να επιβεβαίωσει ότι τα χρυσαυγίτικα φασισταριά έχουν πιάσει εκλογικό ταβάνι, κι ότι οι φασίστες του ποταμίσιου κέντρου ξεφουσκώνουν.  Ότι ο αργός θάνατος του Πασόκ είναι μη αναστρέψιμος, ότι οι Ανελ ήταν μια ψεκασμένη παρένθεση, ότι οι εκλογικές εισπράξεις της κινηματογραφικής συνέχειας του Σύριζα (δηλ του παλιού Πασόκ), δηλ της ΛαΕ, βαίνουν μειούμενες, πως ο λαός δε θα εγκλωβιστεί στις αυταπάτες ενός νέου αναχώματος. Και γενικά δε θα εκφράσει την απογοήτευσή του, αυτό το γαμώτο, που λέει κι ο απερχόμενος πρωθυπουργός, με αποχή-αδιαφορία και γιούχου ψήφο, αλλά θα μετατρέψει την οργή του σε συνειδητή δράση και σε ένα βήμα που δε θα εξαντληθεί στις κάλπες.

Κι ύστερα; Ύστερα, ύστερα... μα δεν υπάρχει ύστερα, που να μπορεί να κριθεί με εκλογικούς όρους. Τις χρήσιμες υπομνήσεις, για τη σχετική αξία του εκλογικού δικαιώματος ως ενός απλού δείκτη ωριμότητας της εργατικής τάξης και τίποτα περισσότερο (Ένγκελς) δεν πρέπει να τις επικαλούμαστε επιλεκτικά, για να δικαιολογήσουμε ένα άσχημο αποτέλεσμα και για να μην απογοητευτούν οι φίλοι του κόμματος, αλλά και στις καλές στιγμές ή μάλλον πρωστίστως σε αυτές. Θυμάμαι πχ την Αλέκα να λέει μετά τις εκλογές του 12’ πως μπορεί να περίμενε ο κόσμος κάτι παραπάνω, αλλά το κόμμα έβλεπε πως δε θα αντιστοιχούσε στις δυνάμεις του, στους πραγματικούς συσχετισμούς και την απήχησή του, στο βαθμό συνειδητοποίησης και οργάνωσης της εργατικής τάξης. Και δε νομίζω να έχουν αλλάξει πολλά έκτοτε, τουλάχιστον όχι εντυπωσιακά, ώστε να δικαιολογούν ή να υποστηρίζουν ένα αντίστοιχα καλό ποσοστό.

Αυτά δεν τα σημειώνω, για να υποτιμήσω τη σημασία της εκλογικής μάχης και προπαντός την καταλυτική επίδραση που έχει στον κόσμο μας, την κομματική βάση και το στενό περίγυρο η εκάστοτε εκλογική επίδοση. Ούτε μπορεί φυσικά να αγνοηθεί η πείρα από το διάστημα μετά τις εκλογές του 12’ και το 4,5% του κόμματος, που δεν ήταν προφανώς άσχετο κι ανεξάρτητο από την κινηματική νηνεμία που ακολούθησε.

Εφόσον όμως καταλαβαίνουμε ότι αυτή η αμφίδρομη σχέση λειτουργεί κυρίως αντίστροφα, ότι δηλ οι εκλογές επηρεάζουν εν μέρει το κίνημα θετικά ή αρνητικά, αλλά δεν μπορούν να μπούνε στο επίκεντρο της προσοχής μας και να αποτελούν το απόλυτο κριτήριο της δράσης μας, οφείλουμε να προβληματιστούμε και να σκεφτούμε από τώρα πώς θα παλέψουμε από καλύτερες θέσεις (ακόμα κι αν δε φτάσουμε τελικά το... 90% -ή μάλλον πολύ περισσότερο, εφόσον τελικά το φτάναμε):
Α. να καταφέρουμε να σπάσουμε τη μετεκλογική νιρβάνα, για να μην επικρατήσει ξανά η σιωπή νεκροταφείου των πρώτων μηνών μετά την 25η Γενάρη (που ήταν πάντως αρκετά διαφορετική από την επικείμενη αναμέτρηση, αλλά συνηθίζουμε να την ξεχνάμε εξαιτίας των πυκνών εξελίξεων του καλοκαιριού).
Και Β. να μετατοπιστεί το κέντρο βάρους και να παρθούν δραστικές πρωτοβουλίες για τη ριζική αλλαγή συσχετισμών στο εργατικό κίνημα –ιδίως μετά την τελεσίδικη κι εξώφθαλμη χρεοκοπία της Γσεε.

Αλλά αυτό είναι το θέμα μιας διαφορετικής ανάρτησης.

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μέχρι τώρα η προεκλογική εκστρατεία του κόμματος παίρνει νομίζω αρκετά καλό βαθμό σε όλα τα επίπεδα και δικαιολογείται μια συγκρατημένη αισιοδοξία σχετικά με την εκλογική επίδοση. Είμαι και αισιόδοξος για την παρουσία του Κουτσούμπα στην αυριανή συζήτηση των πολιτικών αρχηγών (πιστεύω ότι μπορεί να παίξει μεγάλη μπάλα).
Το πραγματικά ουσιαστικό όμως, και εξαιρετικά απαιτητικό επίσης, είναι οι πρωτοβουλίες που πρέπει να παρθούν σχετικά με την κατάσταση με τη ΓΣΕΕ. Πρέπει οπωσδήποτε να γίνει κάτι.

ρα

ΥΓ Πετυχημένο το σποτ του Λαφαζάνη που βγήκε σήμερα στον αέρα αν και νομίζω ότι στη πράξη μάλλον θα επιδράσει σε ψηφοφόρους που ψήφισαν ΑΝΕΛ το περασμένο γενάρη.

Ανώνυμος είπε...

Οτιδήποτε κάτω από 338.000 κόκκινα ψηφοδέλτια θα είναι αποτυχία.Το 5,47 % είναι πιο εύκολο να ξεπεραστεί γιατί θα υπάρξει αποχή.Το σχετικά καλό αποτέλεσμα θα είναι σε ποσοστό το 7 % ή τουλάχιστον 400.000 ψηφοδέλτια του ΚΚΕ.

Το ενδιάμεσο σενάριο φαίνεται πιο πιθανό όπως και η πέμπτη θέση.Ο Δ.Κουτσούμπας είπε γιατί όχι τρίτοι αφού μοιάζει το χάλκινο να οριοθετείται κοντά στο 6,5% αν και πιστεύω πως θα χρειαστεί 7 % και πάνω εξαιτίας των ναζί.


Νικόλας

Antonxxx είπε...

Το ΠΑΜΕ να εχει τη δικη του παρεμβαση εξω απο το Ραδιομεγαρο αυριο.

Πολυ καλλες παρεμβασεις απο ολους τους συντροφους.

Ο Ζαριανοπουλος σημερα τα ειπε ολα!
https://youtu.be/WKYMDpJZ2VE

Το ιδιο και η Μπαλου και ο Χαλβατζης.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Περισσοτερες ή εστω ισες ψηφους σε σχεση με τις εκλογες του Μαιου του '12 θα επρεπε να ειναι ο στοχος.

Ανώνυμος είπε...

Παπουτσωμένε γάτε , 536.000 ή πάνω από 8% θα έπρεπε να είναι ο στόχος.Αυτά αν δεν υπήρχε το ανάχωμα της Λαϊκή Ενότητα καθώς και μια ιδεολογική "αδυναμία" του Κόμματος* .Όπως παλιότερα ανάχωμα υπήρξε το ΔΗΚΚΙ με το οποίο δυστυχώς είχαμε συνεργαστεί σε Νομαρχιακές.

Ευτυχώς πια ο προσανατολισμός μας είναι πιο σωστός στις κομματικές συνεργασίες, τα σποτάκια μας έξυπνα,οι κομματικές παρουσίες στα παράθυρα καλές.Μένει να μεταφραστεί σε κόκκινες ψήφους ένα κομμάτι δεκάδων χιλιάδων αναποφάσιστων ψηφοφόρων προερχόμενων από όλα τα κόμματα που έχουν ως μια επιλογή το ΚΚΕ αλλά διστάζουν.


*Η αδυναμία του Κόμματος στο να καθορίσει και να συνδυάσει το σύστημα των αντιθέσεων διεθνώς και πως αυτές εκφράζονται συγκεκριμένα στη χώρα μας. Αυτό το γεγονός την παρασύρει στο να μη μπορεί να αποτυπώσει, στη συνέχεια, συγκεκριμένα τις σχέσεις των τάξεων και στη χώρα μας και, κατά προέκταση, να καθορίσει και τα αντίστοιχα καθήκοντα.

Αυτή η αδυναμία, βέβαια, είναι το παράγωγο πρακτικό αποτέλεσμα μιας γενικότερης ιδεολογικοπολιτικής αντίληψης της ηγεσίας του Κόμματος, που έχει να κάνει με το πώς αντιμετωπίζει το σύγχρονο ιμπεριαλισμό.

Είναι η Ελλάδα ιμπεριαλιστική χώρα ή όχι.Μετεκλογική κουβέντα, τώρα όλοι στον αγώνα να μη χαθεί ψήφος.


Νικόλας

Αναυδος είπε...

Η λαε οσο παει και μοιαζειι στο λεβεντη

http://www.tribune.gr/politics/news/article/169657/skandalou-eleni-i-ipopsifia-tou-lafazani-pou-ta-spai-des-fotografies.html

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Πιστευω ορισμενοι εδω σχολιαστες να εχουν κανει το χρεος ΠΡΩΤΑ με τα τηλεφωνα κλπ ,να εχουν παρει τις ρουγες και τα σοκακια να εχουν μιλησει με γνωστους ,φιλους για ψηφο στο κομμα και μετα να "ονειρευονται" επινικεια ή απαιτησεις απο ηγεσιες και μελη ...

Ανώνυμος είπε...

Στρατάρχη, τα σέβη μου και προσυπογράφω χίλιες φορές.
gdmn1973

Ανώνυμος είπε...

Με τους σφους κανουμε περιοδιες απο χωριο σε χωριο διοτι ειμαι στην περιφερεια. Πραγματικά υπαρχει φοβερη διαφοροποίηση ακομα και σε κοντινά χωριά ανάλογα με την κοινωνική σύνθεση. Οπου υπαρχουν περισσότεροι νέοι το έδαφος ειναι πιο πρόσφορο για συζητηση και προβληματισμό, δηλαδη θελουν ακούσουν. Ομως το να γινει εκτίμηση και να τεθεί στοχος ειναι εξαιρετικά δυσκολο...Η ΛαΕ εχει βαλει στην περιοχη μου ατομα με κοινωνικό προφίλ που εχουν κατέβει τα τελευταια 15 χρονια με οποιον πολιτικό σχηματισμό μπορειτε να φανταστείτε και παρολαυτα εχουν φανατικο κοινό...αυτο δημιουργεί μπερδεγουέι. Τεσπα συνεχίζουμε να γράφουμε χιλιόμετρα και ειμαστε αρκετα αισιόδοξοι για αύξηση και συσπείρωση

Νταν Αι

Ανώνυμος είπε...

Μεταξυ μας τωρα Απολίθωμα, το ιδανικο σεναριο δεν είναι μια αλλαγη συσχετισμων και δημιουργια πιεσης του ΚΚΕ να αναλαβει περισσοτερες ευθυνες από αυτές που μπορει να αντεξει.

Το ιδανικο σεναριο ηταν και είναι να διατηρει το ΚΕΕ τις δυναμεις του στο 5-7 %, να συνεχιζει το καταγγελτικο του ρολο και να λειτουργει ως βαλβίδα αποσυμπίεσης της λαικης δυσαρεσκιας μεσω πορειων και διαδηλωσεων.

Σε κάθε άλλη περιπτωση που περιλαμβανει ανοδο και προοπτικες εξουσιας για το ΚΚΕ, θα πεσει σε ιλιγγο, αμηχανια διαχειρησης της νεας ευθυνης και αποτομη αλλαγης της τακτικης / στρατηγικης.

Με λιγα λογια η πιεση από τα νεα καθηκοντα θα είναι τοση που οι μονοι δρομοι θα είναι ρηξη και αδιεξοδο ή υποχωρηση και διασπαση.

Αυτό συμβαινει σε ολες τις κομματικες, κινηματικες οντοτητες που εχουν συνηθησει τον καταγγελτικο ρολο του και κακα τα ψεμματα το ΚΚΕ για πολλες συνειδησεις θεωρειται ένα ακομα κομμα διαμαρτυριας.

Αυτό φυσικα ισχυει και για τα κομματα τυπου Λα.Ε., Χρυση Αυγη, Λεβεντης κ.α. που η καταγγελτικη, μονιμα αντιπολιτευτικη τους πρακτικη είναι τετοια που δεν τους επιτρεψε ποτε να αποκτησουν νοοτροπια εξουσιας.

Αυτό το γραφω μετα λογου γνωσεως, όπως το ειχα προβλεψει από το 2012 και για το συνονθυλευμα κινηματων του Συ.ριζ.α που η αδυναμια του να κυβερνησει, ηταν αναμενομενη και φυσιολογικη από την στιγμη που τα περισσοτερα στελεχη του αρεσκονται στον αντιεξουσιαστικο λογο παρα να αναλαβουν την βαρυτατη ευθυνη της εξουσιας.

Σε περιπτωση που υπαρχει άλλη αποψη, θα ηθελα να αντιπαρατεθει καποιος για το ποιες οι πιθανοτητες να καταφερει το ΚΚΕ να γινει κυβερνηση εξουσιας, χωρις να εχει προηγηθει εθνικη πολεμικη συρραξη και ποια ιστορικα παραδειγματα εχουν να προβαλλουν.

Θα δειτε όμως στο μελλον ότι το παραδειγμα υποχωρισης του Συ.ριζ.α, δεν είναι μια περιπτωση αξιας χλευασμου, αλλα μια εικονα από το μελλον για οσους δεν μελετανε καλα τους συσχετισμους της παγκοσμιας πολιτικης σκακιερας και επιμενουν σε ξεπερασμενες πολιτικες αντιληψης και πρακτικες του περασμενου αιωνα.

*για λογους τιμιοτητας, θελω να πω ότι υποστηριζα τον Συ.ριζ.α μεχρι την στιγμη που αποφασισε, με το προσχημα της εκλογης του ΠτΔ, να ριξει τον Σαμαρα και να γινει κυβερνηση. Τεραστιο τακτικο λαθος. Κατά την ταπεινη μου γνωμη, αν δεν φεροταν τοσο ανευθυνα,παρορμιτικα και παραλογα, η ηγεσια που αδημονουσε να γινει κυβερνηση, στις επομενες κανονικες εκλογες, θα ειχε μια Ν.Δ. σε μονοψηφιο ποσοστο γιατι θα ειχε περασει εκεινη τα σκληρα αντιλαικα μετρα και θα ερχονταν ο Τσιπρας σαν μεσιας να διαχειριστει πολύ λιγοτερα προβληματα χωρις πιεστικα χρονικα περιθωρια. Τοτε θα μιλουσαμε για μια άλλη Αριστερη κυβερνηση που θα αλλαζε πραγματικα τις συνειδησεις στην ελλαδα. Τωρα μας εμεινε η παρανθεση. Μια τεραστια χαμενη ευκαιρια, γιατι ο απειρος προεδρος και το επιτελειο του εκαψαν πολύ γρηγορα τα χαρτια τους και αφησαν τις εμμονες και την ιδεοληψια να καλυψει την αναγκη στρατηγικων κινησεων και ψυχρης αναγνωσης των συσχετισμων.Κριμα…

«ΕΛΒΕΤΟΣ»

Ανώνυμος είπε...

Πάει πολύ άνθρωποι που πουλάνε ακόμη και τώρα την φόλα της "πρώτης φοράς αριστεράς" και που συνεχίζουν εμμέσως πλην σαφώς να στηρίζουν αυτήν την ξεφτιλισμένη καρικατούρα του πασοκ να κουνάνε το δάχτυλο και να λένε ότι το κκε κι οι δράσεις του είναι βαλβίδα αποσυμπίεσης της λαϊκής δυσαρέσκιας. Έχετε φάει τα σκατά σας στους χώρους δουλειάς να πολεμάτε με ό,τι μέσα έχετε το ταξικό κίνημα -- κώλος και βρακί με εργοδοσία, μηνύσεις, απολύσεις, και αυταπάτες με το κιλό για το πώς οι αγώνες κερδίζονται με έναν νόμο και μια δικαστική απόφαση -- πάτε τώρα να βγείτε κι από πάνω ότι τάχα μου αυτές οι σιχαμένες απατεωνιές αποτελούν το άκρον άωτον της σύγχρονης επαναστατικής δράσης (γιατί οι άλλοι μείναν κολλημένοι στον προηγούμενο αιώνα κτλ κτλ).

Κι όχι το κκε ξέρει πολύ καλά ότι η αλλαγή συστήματος δεν έρχεται μέσα από τις εκλογές της αστικής δημοκρατίας, άλλη μια μάχη τις θεωρεί για λόγους που έχουν εξηγηθεί πολλές φορές.

Ijon Tichy

ΥΓ: "Εικόνα από το μέλλον" η υποχώρηση συριζα... Απ'το παρελθόν είναι καημένε, αλλά ντάξει δεν πειράζει, τον χάρη καστανίδη κι αν τον πλένεις...

AGIS είπε...

"Τις χρήσιμες υπομνήσεις, για τη σχετική αξία του εκλογικού δικαιώματος ως ενός απλού δείκτη ωριμότητας της εργατικής τάξης και τίποτα περισσότερο (Ένγκελς)..........."

Καθαρά "φιλολογική" η ακόλουθη παρατήρηση:

Για τον μηχανιστικό τρόπο σκέψης, οι εκλογές ως δείκτης ωριμότητας μπορούν να παρομοιαστούν με ένα ουδέτερο θερμόμετρο - δείκτη της θερμοκρασίας, το οποίο βέβαια ουδόλως επηρεάζει την θερμοκρασία και απλώς την μετρά.

Για τον (χρησιμοποιώντας την μεγάλη λέξη!) διαλεκτικό τρόπο σκέψης ο εκλογικός "δείκτης ωριμότητας" βρίσκεται σε αλληλεπίδραση με την ωριμότητα την οποία "μετράει".
Αυτό γίνεται φανερό ακόμα και στις απλές δημοσκοπήσεις, που χρησιμοποιούνται όχι μόνο για τη μέτρηση των προθέσεων αλλά και για την άσκηση επιρροής πάνω στις προθέσεις. Πόσο μάλλον οι εκλογές λοιπόν...

Η παρατήρηση αποσκοπεί στην άρση κάθε αντίληψης που υποτιμά από θέσεις "αρχών" τις εκλογές βασιζόμενη στην μηχανιστική ερμηνεία της φράσης περί "δείκτη ωριμότητας". (Παρόμοια επίσης, βασιζόμενη και στη φράση περί παράνομων εκλογών αν αυτές μπορούσαν να αλλάξουν την κοινωνία, ξεχνώντας πως πολλές φορές στην πραγματικότητα οι εκλογές κηρύχθηκαν παράνομες ακριβώς λόγω της δυνατότητάς τους να συμβάλλουν στην κοινωνική αλλαγή. Ξεχνώντας επίσης και ότι ένα τέτοιο σημείο δεν θα αποτελούσε παρά στιγμή κορύφωσης της ταξικής πάλης στη βάση όλης της προηγούμενης διαδικασίας -και των εκλογών εντός αυτής- στη βάση επίσης των υπαρκτών συσχετισμών, της κατάστασης του υποκειμενικού παράγοντα κλπ κλπ).

Neophte_commie είπε...

Παραδοσιακό επιχείρημα των φιλελεύθερων είναι ότι οι εργαζόμενοι επιλέγουν «εκ φύσεως» την ήσσονα προσπάθεια (όπου αυτοί εννούν ως τέτοια το να μην πεθαίνεις στη δουλειά για τρεις κι εξήντα, αλλά τέλος πάντων). Κάτι τέτοιο μας λέει κι ο Ελβετός, μεταφερόμενο στο πολιτικό πεδίο. Σαν δεν ντρέπεται ο Τσίπρας που ήθελε να κυβερνήσει, τι κατάλαβε, απέτυχε. Ας άφηνε τον Σαμαρά να βγάλει το φίδι από την τρύπα (βέβαια δεν είναι έτσι, αλλά και πάλι τέλος πάντων). Τι θέλει το ΚΚΕ και έχει πρόταση εξουσίας (που μια χαρά την καταλαβαίνει, με όλες τις παραμέτρους, αλλά παριστάνει τον μαλάκα). Όποιος προσπαθεί, αποτυγχάνει —αυτό είναι το νόημα της παρέμβασής του (κι ας είναι σε παντελώς διαφορετική κατεύθυνση τα δύο παραδείγματα)— οπότε ας σταματήσει. Αμ δε.