Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2015

Η φωτιά στη γειτονιά μας

Η κε του μπλοκ διακόπτει τη φεστιβαλική ροή των αναρτήσεων, για να πιάσει το φλέγον ζήτημα της βομβιστικής επίθεσης στην Τουρκία, σε μια καθ’ όλα ειρηνική συγκέντρωση για την ειρήνη. Είναι πολύ χαρακτηριστικό το πλάνο με το στιγμιότυπο της έκρηξης, όπου οι διαδηλωτές απλώς χορεύουν ανέμελα, όσο ανέμελος μπορεί να είσαι δηλ ως διαδηλωτής στο τουρκικό κράτος, με τις δυάμεις καταστολής του. Οι διοργανωτές είχαν πάρει μάλιστα άδεια από τις αρχές, για να μην τους δώσουν κανένα πάτημα, αλλά υπολόγιζαν χωρίς το παρακράτος.

Συνδετική γέφυρα με το φεστιβαλικό κλίμα, η σύντομη εισαγωγική αναφορά του ΓΓ στην κεντρική ομιλία, που ουσιαστικά κινούνταν στο ίδιο μήκος κύματος με την ανακοίνωση του κόμματος: Το ΚΚΕ καταδικάζει την αποτρόπαια εγκληματική βομβιστική επίθεση, που εκδηλώθηκε σήμερα ενάντια σε μαζική κινητοποίηση στην Άγκυρα και οδήγησε στο θάνατο 50 και πλέον διαδηλωτών και τον τραυματισμό δεκάδων άλλων.Το ΚΚΕ εκφράζει την αλληλεγγύη του στην εργατική τάξη, στο λαό της Τουρκίας, στις οικογένειες των θυμάτων. Οι εξελίξεις επιβάλλουν να δυναμώσει η ετοιμότητα και η κοινή δράση των λαών της περιοχής κόντρα στα αντιλαϊκά σχέδια των αστικών τάξεων, των ιμπεριαλιστών.
Ακολουθούν μερικές πρόχειρες σημειώσεις, πιο πολύ ως αφορμή για να ανοίξει η συζήτηση, παρά ως ολοκληρωμένη ανάλυση.

Απ’ όσα μπόρεσα να πιάσω στο περίπτερο της Διεθνούπολης, ο τούρκος σφος έλεγε πως το αδελφό κόμμα (που δε λέγεται ΤΚΡ, γιατί έχει διασπαστεί και υπήρξε από κοινού δέσμευση των δύο μερών να μη χρησιμοποιήσουν τον ιστορικό τίτλο κι έτσι έχουν έναν παραπλήσιο) δεν καλούσε στη συγκεκριμένη συγκέντρωση, αλλά πρέπει να συμμετείχαν φίλοι κι οπαδοί του. Προσπαθώντας να εξηγήσει τι πρεσβεύουν πολιτικά οι διοργανωτές της, απάντησε με μια διεθνή λέξη, που είναι κι ο πιο εύκολος τρόπος συνεννόησης, σε αυτές τις περιπτώσεις: οπορτουνίστ. Αν και δεν είναι απλή υπόθεση να μοιράσεις τέτοιους χαρακτηρισμούς στην Τουρκία, με τις ιδιαίτερες συνθήκες της και τα διάφορα ένοπλα κινήματα.

Η είσοδος του HDP στη Βουλή, ενός κόμματος που θα μπορούσε να θεωρηθεί αντίστοιχο με το δικό μας Σύριζα αλλά έχει παράλληλα και ένοπλο τμήμα που πολέμησε με τους Κούρδους εναντίον του ISIS, στις τελευταίες εκλογές (όπου το δικό μας αδελφό κόμμα κατέβασε μόνο γυναίκες υποψηφίους, για το συμβολισμό του πράγματος, αλλά έπεσε σε ψήφους, εξαιτίας και της διάσπασης), άφησε το ΑΚΡ του Ερντογάν χωρίς την απόλυτη πλειοψηφία και το οδήγησε στην επιλογή των πρόωρων εκλογών της 1ης Νοεμβρίου για να ελέγξουν εκ νέου το παιχνίδι. Η προχτεσινή βομβιστική επίθεση δημιουργεί προφανώς νέα δεδομένα, αν και είναι πολύ νωρίς για να εκτιμήσει κανείς τι μέλλει γενέσθαι και προς ποια κατεύθυνση θα κινηθούν τα πράγματα. Οι εκλογικοί συσχετισμοί εξάλλου είναι η λιγότερο ενδιαφέρουσα πτυχή σε αυτή την υπόθεση.

Μπορείτε πάντως συμπληρωματικά να διαβάσετε ένα κείμενο της Χριστίνας Μαυροπούλου στο Ατέχνως, καθώς και μια συνέντευξη ενός στελέχους του ΕΜΕΡ (που είχε παλιά σχέσεις με το ΚΚΕ) στο Πριν, όπου εξηγεί και δικαιολογεί τη θέση τους να συνεργάζονται με το HDP (για το οποίο παραδέχεται πως είναι συστημικό κόμμα) και να μη βάζουν το ζήτημα της ΕΕ ως κριτήριο για τις συνεργασίες τους, ενώ ασκεί τη γνωστή κριτική περί τακτικής στο ΚΡ, αλλά και στο ΚΚΕ! Σημειώνω παρενθετικά, πάντως, πως το ΚΡ καλεί και συμμετέχει στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας αυτών των ημερών, όσο και στην απεργία που έχει κηρυχθεί στο ίδιο πλαίσιο.

Η τουρκική κυβέρνηση, που για πολλούς αστικούς κύκλους της χώρας μας θεωρείται ίσως υπόδειγμα προς μίμηση για τον κραταιό τρόπο άσκησης της εξουσίας, την καταστολή του κινήματος, κτλ, αρνούνταν αρχικά να κηρύξει εθνικό πένθος, αλλά αναγκάστηκε να υποχωρήσει κάτω από τη γενική κατακραυγή και την αντικειμενική πίεση των γεγονότων. Προχώρησε όμως σε όλα τα άλλα: το «δημοκρατικό» έλεγχο του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και την απαγόρευση διαδηλώσεων, η οποία ακυρώθηκε στην πράξη, με τη δυναμικήχτεσινή διαδήλωση διαμαρτυρίας στην Άγκυρα και τις χιλιάδες κόσμου, που κατέβηκε στους δρόμους.

Αν ο στόχος του παρακρατικού χτυπήματος ήταν να τρομοκρατήσει και να κάμψει το κίνημα, πέτυχε μάλλον το ακριβώς αντίθετο. Είναι όμως πολύ σημαντικό να κρατήσουμε ως στοιχείο την ευρεία χρήση προβοκατόρικων τρομοκρατικών μεθόδων, με ό,τι σημαίνει αυτό για τα πρακτικά ζητήματα και τις δυσκολίες που έχουν να αντιμετωπίσουν οι Τούρκοι σύντροφοι, αλλά και την επιχείρηση να παρουσιαστεί το χτύπημα ως ενέργεια κουρδικών οργανώσεων (κάτι σαν... «ενδοκινηματικές αντιθέσεις», για να παραφράσουμε ένα γνωστό όρο).

Το χτύπημα αυτό ωστόσο έχει πιθανότατα ευρύτερη εμβέλεια και γενικότερη γεωπολιτική σημασία, πχ ως προς το σύνθετο Κουρδικό ζήτημα και όχι μόνο. Οι εστίες έντασης/πολέμου τρέφονται και πολλαπλασιάζονται, οι μικρές «τυχαίες» σπίθες αυξάνονται διαρκώς κι όπως είπε ο Παφίλης στο Φεστιβάλ, η κατάσταση μοιάζει με την εικόνα της Ευρώπης, λίγο πριν ξεσπάσει ο Α’ Παγκόσμιος (ιμπεριαλιστικός) Πόλεμος.


Οι κομμουνιστές πρέπει να ετοιμάζονται και να προετοιμάσουν και το λαό για κάθε πιθανό ενδεχόμενο, όχι για να τον τρομάξουν, αλλά για να τον προειδοποιήσουν, να τον εξοπλίσουν με τα απαραίτητα πολιτικά εφόδια, να οργανώσουν την πάλη του ενάντια στον πόλεμο και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Και η στάση που θα κρατήσει το κομμουνιστικό κίνημα στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο είναι λυδία λίθος για όλη τη δουλειά του, κομβικό σημείο για την ίδια την ύπαρξη, δράση και συνέχειά του.

9 σχόλια:

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Κάπταιν, μακάρι νάναι έτσι:
"Αν ο στόχος του παρακρατικού χτυπήματος ήταν να τρομοκρατήσει και να κάμψει το κίνημα, πέτυχε μάλλον το ακριβώς αντίθετο".
Αλλά, πολύ φοβάμαι ότι η τουρκιή α.τ. για άλλη μια φορά χτύπησε το αριστερό κίνημα με την γνωστή αποφασιστικότητα και απουσία κάθε αναστολής. Μπορεί να εξαγριώθηκε η αριστερή/προοδευτική πρωτοπορία, αλλά νομίζω πως το κίνημα της ειρήνης, κίνημα πλατύ από τη φύση του, χτυπήθηκε στο ευαίσθητο σημείο του, στη μαζικότητα.
Εχει εμπειρία η τουρκική κεφαλαιοκρατία να εκφυλίζει το επαναστατικό κίνημα σε πρόωρα ένοπλες μορφές, φέροντάς το στα μέτρα της, και να το εξουθενώνει.
Ετσι έγινε παλαιότερα με τους κόκκινους(;) και τους γκρίζους λύκους, όπου εξοντώθηκαν οι κόκκινοι με τις ένοπλες συμπλοκές. [Δεν ξεκινάς ένοπλο αγώνα, χωρίς εφεδρείες, υλικά μέσα (όπλα, λίρες, επιμελητεία) και χώρο ανάπτυξης, που για το αντάρτικο δεν μπορεί νάναι άλλο από την ευρεία λαϊκή βάση, μέχρι να φτειάξει και μετόπισθεν.] Και οι αριστεριστές είναι μανούλες να τσιμπάνε σε κάτι τέτοια.
Εκείνο, που με εντυπωσίασε είναι η έκταση του εγκλήματος, που δείχνει κάτι "επείγον" και "να τελειώνουμε με κάθε τρόπο". Αυτά, μόνο παραμονές πολέμων γίνονται.

ερώτηξις - τοποθέτηξις είπε...

Είστε δηλαδή βέβαιοι ότι τη μπόμπα την έβαλαν οι Ερντογανικοί; Σε τι τους ευνοεί, ειδικά όταν η στρατηγική Ερντογάν - Νταβούτογλου έχει καταστριμωχτεί στη Συρία από ΗΠΑ και Ρωσία;

Ο Ερντογάν είχε ποντάρει όλα του τα "λεφτά" σε νίκη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας σε όλες τις χώρες της "Αραβικής Άνοιξης" και μέχρι στιγμής, μετά και το πραξικόπημα Σίσι κατά Μόρσι στην Αίγυπτο, δε του χει μείνει τίποτα.

Στη Συρία, οι ΗΠΑ δεν βομβάρδισαν τον Άσαντ, ενώ στο όνομα του αντιISIS αγώνα, δίνουν όπλα και αεροπορική κάλυψη στους Κούρδους του PKK/PYD στη βόρεια Συρία, Κούρδους που είναι εντελώς αντιΕρντογάν.

Η δε Ρωσία βομβαρδίζει υπέρ Άσαντ, δηλαδή υπέρ του απόλυτου εχθρού του Ερντογάν.

Με δυο λόγια, η ισλαμοσυντηρητική - περιφερειακή ηγεμονιστική γραμμή του Ταγίπ έχει πάθει τρομερό στραπάτσο, ενώ το κόμμα του έχασε και την αυτοδυναμία.

Τι διάολο λόγο είχε να προβεί σε αυτή την αιματηρή, εντελώς φασιστική και κανιβαλική επίθεση σε αμάχους διαδηλωτές στην Άγκυρα με βομβιστές αυτοκτονίας; Αν ήθελε να τους πλήξει ευθέως, γιατί δε τους χτύπησε με γκλομπ και δακρυγόνα;

Ο Σεχτάρ βέβαια λέει ότι το έκανε για να πλήξει τη μαζικότητα του κινήματος ειρήνης, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι ο Ερντογάν πιστεύει ότι κερδίζει από τις επιθέσεις κατά του PKK, καθώς η πλειοψηφία της τουρκικής κοινωνίας φαίνεται να τις επικροτεί (άρα ο Ερντογάν δεν κινδυνεύει από ένα μαζικό ή πλειοψηφικό κίνημα με σύνθημα "ειρήνη με το PKK").

Η κύρια ευθύνη Ερντογάν (όχι ότι δεν έχει κι αυτός τις δικές του) για το έγκλημα στην Άγκυρα δε βγαίνει με τίποτα...

Ανώνυμος είπε...

Το ΚΚ(τουρκιας) που ειναι μη-'οπορτουνιστ' ελαβε το 0,03% επι των εγκυρων....μηδεν απο μηδεν...πιο μηδεν. Οργανωση στοιχειωδως υπαρκτη εχει πρακτικα μονο στις 3 μεγαλες πολεις και στους Κουρδους και λοιπες μειονοτητες ουσιαστικα ειναι ανυπαρκτο

Το EMEP(Κομμα Εργασιας) τυπικα ειναι κομμα αντιρεβιζιονιστικο και μετεχει στην αντιστοιχη διεθνη του...Οποτε τα οπορουνιστ ισως ο τουρκος σφος να επρεπε να τα λεει στον εαυτον του...
Το ΚΚ(τουρκιας) εχει κατηγορηθει πολλες φορες για εθνικοσωβινισμο επειδη κραταει ισες αποστασεις μεαξυ θυματος(κουρδικου λαου) και θυτη (τουρκικου κρατους και στρατου) και η μεγαλη του αγωνια ειναι η διατηρηση των εθνικων συνορων του αστικου Τουρκικου κρατους...
Ακομα και η αλλη διασπαση του παλιου ΚΚΤ , δηλαδη το HTKP , ακολουθει εντελως διαφορετικη τακτικη και προσεγγιση απο το ΚΚ(τ)

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Απο ποτε κριτηριο οπορτουνισμου ειναι τα εκλογικα ποσοστα ?Δηλαδη ο ΣΥΡΙΖΑ ειναι και γαμω τα επαναστατικα κομματα ε ? Το "εχει κατηγορηθει πολλες φορες" ....απο ποιους αραγε ? Μηπως απο τους ιδιους ή αντιστοιχους με τους εδω οτι το ΚΚΕ ειναι "απομονωμενο", "συστημικο" και δεν μπορει να ξεκολησει απο το 5,5 με τετοια κριση ?
Την κριτικη στις ηγεσιες του Κουρδων και του ΠΚΚ και των Πεσμεργκα την βαφτιζουμε "ισες αποστασεις "? Αν ζουσε ο Λενιν θα τους ειχε περασει γενεες δεκατεσσερεις γιατι χωρις σταθερο στοχο και αγωμενοι και φερομενοι απο δω κι απο κει ,βαφτιζοντας την "οπου φυσσα ο ανεμος "καθε φορα τακτικη τους ...."τακτικους ελιγμους" ταχαμ .Βεβαιως η διατηρηση των συνορων ειναι σημαντικη οταν βλεπεις να χρησιμοποιουνται κινηματα και "επαναστασεις" απο τον Ιμπεριαλισμο για αλλαγες κατα το συμφερον του !!!

Οσο για την μαζικοτητα που λεει ο Σεχταρ και διαφωνειτε ...δειτε κατι ...100 και πλεον χιλιαδες στην διαδηλωση που εγινε το μακελειο ...και μετα την "Μαρφιν" -αλλα Τουρκα ...η απαντηση του λαου ? Μετα βιας 5000-10000 στην Κωνσταντινουπολη και ουτε 5000 στην Αγκυρα ...αρα : ΠΟΙΟΣ ΚΕΡΔΙΣΕ το ματσακι ?

Ανώνυμος είπε...

ΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΗ ΝΑΡΚΗ ΣΤΟ ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ 11η ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΔΙΟΤΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΠΙΘΑΝΟΛΟΓΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΙΤΕ ΤΟ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΕΙΤΕ ΤΟ ΡΚΚ ΕΙΤΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ.

ΟΛΑ ΤΑ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΘΑΝΑ. Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΠΛΟΚΗ.

ΘΕΡΣΙΤΗΣ

ΓΕΙΑ ΣΑΣ

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Στρατάρχη μου,
έλα μου ντε! Ποιός κέρδισε το ματσάκι; QUI BONO;
Μας σκοτώνουν με μια εκατόμβη 125 ανθρώπους, κι εμείς ψαχνόμαστε αν είναι "ερντογκανικοί", η "τζιχαντιστές", η "μπααθικοί" η "αλ-καϊντανοί", η δεν ξέρω τι θα βρεθεί ακόμη για να μας δουλέψουν ψιλό γαζί (και χοντρή μπόμπα).
Μας βλέπω σε λίγο να μας μπουμπουνίζουνε και πυρηνικά στο κεφάλι, κι εμείς να ψάχνουμε αν ήρθαν από τον κακό η τον καλό ιμπεριαλιστή, η από τον άσχημο, για ....να προσδιορίσουμε "μαρξιστικά-λενινιστικά" την γραμμή μας....
...και να μην μας κατηγορήσουν για ..."ίσες αποστάσεις"!
Οποιος δε θέλει να ζυμώσει, ψάχνει με το υποδεκάμετρο τις ..."αποστάσεις"!
Κι άμα βρεί τη διαφορά, ...είναι εντάξει με την συνείδησή του!
Oσο ζω, τέτοια παράλυση της λαϊκής σκέψης δεν έχω ξαναζήσει. Ακόμη και τον καιρό του "εληά-εληά και Κώτσο βασιλιά" καλύτερα είμασταν.

Ανώνυμος είπε...

@Σεχτάρ

Ακριβώς αυτά προσπαθώ να εξηγήσω τόσο καιρό. Στην περιοχή μας οι μυστικές υπηρεσίες κάνουν πάρτι. Ειδικά την τελευταία περίοδο γίνεται χαμός.
Τι αεροπλάνα πέφτουν στην Ουκρανία, βομβιστικές επιθέσεις δεξιά - αριστερά, επιθέσεις σε πρεσβείες, ISIS, Al qaeda, Κούρδοι με αμερικανικά όπλα, Ιρανοί/χεζμπολαχικοί στη Συρία, Πόλεμος σε Λιβύη/Συρία/Ιράκ/Ουκρανία/Αφγανιστάν/Υεμένη/Κουρδικές περιοχές Τουρκίας/Λίβανο/Ιντιφάντα/Κεντροαφρικάνικη Δημοκρατία/Μάλι/Σομαλία/συγκρούσεις και πραξικοπήματα στην Αίγυπτο/Τυνησία/ανατίναξη στο Μαρί.
Δε το βλέπουμε ότι όλοι οι λαοί χάνουμε αν κάποιος λαός συστρατεύεται με ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα; ότι παντού πρέπει το μέτωπο να είναι απέναντι στον ιμπεριαλισμό, με διατήρηση όμως της ανεξαρτησίας από την α-τ και με στρατηγική για κατάληψη της εξουσίας με ανατροπή της;
Αν δε γίνει κατανοητό αυτό ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ από τα Κ.Κ. της περιοχής, βράσε ρύζι και ρίξε και μας μέσα, διότι σ/φοι ΔΕ ΤΗ ΓΛΙΤΩΝΟΥΜΕ.
ΒΧ

Ανώνυμος είπε...

Να διορθώσω κάτι.

QUI BONO;/qui bono; : λάθος

CUI BONO?/cui bono? : σωστό

Σημαίνει: Ποιον (Ποιαν/Ποιο) ωφελεί; Ή: Σε/Για ποιον (ποιαν/ποιο) είναι ωφέλιμο; Ή: Ποιος (Ποια/Ποιο) ωφελείται; κ.ο.κ. Συνοδεύεται πάντοτε από λατινικό ερωτηματικό [?]. Με το σημάδι του ελληνικού ερωτηματικού [;] σημειώνεται στα λατινικά η άνω τελεία, διαφορετικά δηλ. από την ελληνική άνω τελεία [·].

Το cui είναι δοτική ενικού και των τριών γενών της ερωτηματικής αντωνυμίας quis? ποιος/ποια; quid? ποιο και το bono είναι αφαιρετική ενικού αρσενικού και ουδετέρου γένους του επιθέτου bonus, bona, bonum που σημαίνει μεταξύ άλλων και ωφέλιμος (ωφέλιμη, ωφέλιμο)· το cui είναι δοτική προσωπική χαριστική (dativus commodi) και το cui αφαιρετική της ιδιότητας (ablativus qualitatis), υπονοείται δε το ρήμα est (είναι), δηλ. στην προκειμένη περίπτωση έχουμε ελλιπή πρόταση, αφού λείπει ο όρος αυτός της πρότασης.

Βαριά η καλογερική και τα λατινικά επίσης…

Λατινομαθής

Ανώνυμος είπε...

Απ’ την βιασύνη μου έκανα κι εγώ λάθος· δεν πειράζει, ουδείς αλάνθαστος πλην του Πάπα…

Λοιπόν διορθώνω τη διόρθωση κι οι χαιρέκακοι γελάνε:

Αντί:

[…] και το cui αφαιρετική της ιδιότητας (ablativus qualitatis), […]

να διαβαστεί:

[…] και το bono αφαιρετική της ιδιότητας (ablativus qualitatis), […]

Ζητώ ταπεινά τη συμπάθεια του φιλομαθούς αναγνωστικού κοινού του νήματος!

Λατινομαθής