Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2015

Πατριδογνωμόνιο

Την τρίτη μέρα (κατά τας γραφάς) του Φεστιβάλ, η είσοδος της λαϊκής σκηνής ήταν «αποκλεισμένη» από την προσυγκέντρωσης της οργάνωσης κι ένα πέλαγος κατακόκκινες σημαίες, με γαλανόλευκες πιτσιλιές. Περάσαμε δίπλα του, παραλιακά, και θυμήθηκα πόσο μεθοδικά απέφευγα, όταν ήμουν νέουρας στη σπουδάζουσα, την ελληνική σημαία στις αντι-ιμπεριαλιστικές συγκεντρώσεις μας, σα να ήταν Ζονκ.

Με τον καιρό μπορώ να πω ότι έχει μείνει πίσω το μονοκόμματο στιλ (και εις τον πολυκομματισμό πιστεύομεν) των φοιτητικών μου χρόνων και κατά διαστήματα νιώθω σχεδόν περήφανος για αυτό το λαό, τα κουσούρια του που κουβαλάω κι εγώ μέσα μου, τον τόπο στον οποίο ζει, τις φυσικές ομορφιές του και την αφύσικη ασχήμια των πόλεών του, ακόμα και για τις εθνικές του ομάδες στον αθλητισμό (εκτός ίσως από το ποδοσφαιρικό τμήμα) ή τις παραδοσιακές μουσικές του (αν δεν ξεπερνάνε το τέταρτο σε διάρκεια). Αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρος πως θα άλλαζα γνώμη και θα έπαιρνα τη σημαία, αν μπορούσε υποθετικά (δηλ αντιδιαλεκτικά) να γυρίσει πίσω ο χρόνος. Κάτι που δε θα ίσχυε προφανώς αν μιλούσαμε για την κουβανική ή τη σοβιετική σημαία (ακόμα και του Βιετνάμ μπορώ να σου πω).

-Και αν ήσουνα στο Εαμ δηλ τι θα έκανες;
-Ε άλλο το Εαμ.
-Γιατί άλλο;
Καταρχάς γιατί δεν έχουμε κατοχή, ούτε κάποιο άλυτο εθνικό ζήτημα για την Ελλάδα. Ή μήπως τίθεται με νέο τρόπο στην εποχή των ιμπεριαλιστικών, διακρατικών ολοκληρώσεων και των ανοιχτών ή καλυμμένων επεμβάσεων; Αλλά από ποια σκοπιά γίνεται αυτό; Και πόσο άμεσα συνδέεται με την αντι-ιμπεριαλιστική πάλη και με τη σοσιαλιστική προοπτική;

Δε θα πιάσουμε εδώ ολοκληρωμένα αυτά τα ζητήματα. Σημειώνω όμως, με αφορμή και την πρόσφατη επέτειο της απελευθέρωσης της Αθήνας, πως το λάθος δεν ήταν ότι προκρίθηκε ως κρίκος η εθνικοαπελευθερωτική πάλη, αλλά ότι δεν αξιοποιήθηκε για να συνδεθεί με το στρατηγικό στόχο της επαναστατικής κατάληψης της εξουσίας. Αυτό, παρεμπιπτόντως, υπογραμμίζει την αναγκαιότητα να βρίσκουμε κάθε φορά εκείνους τους στόχους πάλης και τα αιτήματα-κρίκους, που θα ανεβάζουν το επίπεδο της μέσης λαϊκής συνείδησης και που, χωρίς να υποκαθιστούνν το επαναστατικό πέρασμα ολισθαίνοντας στο στρίβειν δια των μεταβατικών,  θα διαπαιδαγωγήσουν τον υποκειμενικό παράγοντα, καθιστώντας τον ικανό κι έτοιμο να αξιοποιήσει την ευκαιρία την κατάλληλη στιγμή.

Κατά δεύτερον είναι επιτακτική ανάγκη να υπάρξει μια ολοκληρωμένη επεξεργασία, που να αναλύει το σύγχρονο ιμπεριαλισμό και να διευκρινίζει κάποια επίκαιρα ζητήματα, πρακτικά και θεωρητικά: η πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, τις επεμβάσεις τους και τους πολέμους μπορεί να αυτονομηθεί σχετικά απ’ το στρατηγικό στόχο; Η ανισόμετρη ανάπτυξη που διέπει το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα υπαγορεύει διαφορετικά πρακτικά καθήκοντα στα ΚΚ ανά χώρα, ανάλογα με τη θέση της στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα-πυραμίδα (και παρεμπιπτόντως, ποιο σχήμα αποτελεί καλύτερο εργαλείο: το πλέγμα, η πυραμίδα, και για ποιο λόγο;).

Στην ουσία, όπως το καταλαβαίνω τουλάχιστον, το κομβικό ζήτημα είναι εάν η ιμπεριαλιστική πάλη συνδέεται περισσότερο με την αντικαπιταλιστική γραμμή-προοπτική ή με το εθνικό ζήτημα, την εθνική κυριαρχία, κτλ. Με άλλα λόγια αν συνδέεται άμεσα με το εθνικό ή με το ταξικό στοιχείο (ή μήπως και με τα δύο;).
Ή διαφορετικά σε τι συνίσταται η ουσία της μπροσούρας – ανάλυσης του Λένιν για τον ιμπεριαλισμό: στα πέντε βασικά γνωρίσματα που δίνει και την κυριαρχία του μονοπωλίου, που έχει συντελεστεί σε παγκόσμια κλίμακα ή στη φράση πως μια χούφτα ιμπεριαλιστικών κρατών εκμεταλλεύονται τα υπόλοιπα.

Θυμάμαι πριν από λίγα χρόνια, σε μια εκδήλωση των μ-λ (στα εγκαίνια της επανασύνδεσης και της συνεργασίας τους) ένα στέλεχός τους να λέει ότι το κίνημά τους έχει δύο πόδια, δυο βασικά θεμέλια, την τάξη και την πατρίδα. Κι ότι δίχως το ένα από τα δύο, ή αν υποτιμήσει και κοντύνει το ένα, θα χωλαίνει και τελικά θε πέσει. (Δεν ξέρω αν πρόκειται για κάποια απ’ τις γνωστές μαοϊκές παρομοιώσεις, κι αν τελικά χρειάζεσαι δεκανίκι ή γίνεσαι εσύ δεκανίκι κάποιου άλλου). Υπόψη, ότι το μ-λ ρεύμα υποστηρίζει πλέρια τη θεωρία της εξάρτησης και θεωρούσε ρεφορμιστική τη δική μας παλιότερη εκτίμηση περί ενδιάμεσης και εξαρτημένης θέσης της Ελλάδας.

Στον περίφημο λόγο του στη Λαμία, ο Άρης έλεγε πως ο λαός νοιάζεται για τον τόπο στον οποίο ζει και εργάζεται, σε αντίθεση με το κεφάλαιο και το χρήμα, που δεν έχουν πατρίδα. Όπως δεν έχουν όμως κι οι προλετάριοι, αλλά από ακριβώς αντίθετη σκοπιά. Το κεφάλαιο δεν έχει καμιά πατρίδα, γιατί καταστρέφει τα πάντα και πάει εκεί που κερδίζει περισσότερα, για να εξαθλιώσει κι αυτόν τον τόπο. Αλλά μιλάει για εθνική ενότητα ή υποδαυλίζει εθνικά πάθη, γιατί αυτό εξυπηρετεί το συμφέρον του. Ο εργάτης δεν έχει πατρίδα, γιατί τις πονάει όλες και τον πονάνε κι αυτές, όπου γης και πατρίες, όπου βρει να στεριώσει. Αλλά... κι εγώ ξένος μετανάστης σου, Ελλάς...

Στον πόλεμο οι κομμουνιστές, θα υπερασπιστούν τον τόπο όπου ζουν και εργάζονται, αλλά θα έχουν απέναντί τους τόσο τον εισβολέα, όσο και την άρχουσα τάξη της χώρας τους. Την ίδια στιγμή πρέπει να αναλύσουν την παγίδα της εθνικής ενότητας και του εθνικού χρέους στον πόλεμο, να σκοτώνονται οι λαοί για του αφέντη το φαΐ.

Αν ο λαός αγαπάει τον τόπο του, πρέπει να τα βάλει πρωτίστως με αυτούς που τον λυμαίνονται, που τον εμποδίζουν να αναπτύξει τις παραγωγικές του δυνατότητες, το έμψυχο δυναμικό του που σαπίζει στην ανεργία, που καταστρέφουν τις ομορφιές του, καταδικάζοντάς τον στη μιζέρια, κι είναι έτοιμοι να τον μπλέξουν σε ένα ματοκύλισμα για τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα.

29 σχόλια:

Cos είπε...

Κατά την άποψη μου η παρουσία της ελληνικής σημαίας στις συγκεντρώσεις - διαδηλώσεις μας, βρίσκεται σε αντίθεση με την θέση μας για μια Ελλάδα που έχει φθάσει στο ανώτερο στάδιο της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Η σημαία, ως σύμβολο, δεν αντιπροσωπεύει ούτε την "πατρίδα" γενικά ούτε το "έθνος" γενικά. Είναι το σύμβολο του αστικού κράτους, είναι σύμβολο της κυριαρχίας των αστών.
Όταν, παλαιότερα κυρίως, καίγαμε (και έκαιγαν ακόμα και Αμερικάνοι) την αμερικάνικη σημαία, για αυτό ακριβώς τον λόγο το κάναμε, γιατί είναι σύμβολο της κυριαρχίας της αμερικάνικης αστικής τάξης. Δεν καίγαμε την σημαία του αμερικάνικού "έθνους" γενικά.
Η εργατική τάξη έχει την δική της σημαία, την κόκκινη.

Poe είπε...

Εγω δεν θεωρω οτι ειναι σωστο να κουβαλαμε την ελληνικη σημαια, με την εννοια οτι ειναι συμβολο του ελληνικου αστικου κρατους.

Θεωρω οτι την κουβαλαμε ως "αμυντικο στοιχειο" απεναντι στις κατηγοριες που καποτε δεχομασταν οτι οι κομμουνιστες αγωνιζονται για ξενα κεντρα.

Προσωπικα πιστευω πως αν η ελλαδα γινει ποτε σοσιαλιστικη θα πρεπει να αλλαξει και τη σημαια της.

Αναυδος είπε...

Ορισμένα συμπεράσματα
Με αφορμή και την επέτειο της Απελευθέρωσης της Αθήνας, να επαναλάβουμε ορισμένα - χρήσιμα για το σήμερα - συμπεράσματα από εκείνη την περίοδο.
Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι το Κόμμα μας δεν μπόρεσε να διαμορφώσει τη στρατηγική που θα οδηγούσε προς την επαναστατική επίλυση του προβλήματος της πολιτικής εξουσίας και τότε ακόμη, ιδίως μετά το 1943, που οι συνθήκες επέβαλλαν να θέσει το ζήτημα της επαναστατικής κατάκτησης της εξουσίας. Δηλαδή, δεν είχε πρόβλεψη και έτσι την κρίσιμη στιγμή δεν έλυσε το ζήτημα της σύμπλεξης του κοινωνικοταξικού περιεχομένου του αγώνα με τον εθνικοαπελευθερωτικό. Ετσι, οδηγήθηκε στην υπαγωγή του ΕΛΑΣ στο εγγλέζικο στρατηγείο της Μ. Ανατολής (5 Ιούλη 1943) και αργότερα στις Συμφωνίες του Λιβάνου (20 Μάη 1944) και της Καζέρτας (26 Σεπτέμβρη 1944), για να διατηρήσει και να διευρύνει την «εθνική ενότητα». Δε διαμόρφωσε τις υποκειμενικές προϋποθέσεις μιας πορείας που, ανάλογα και με άλλους παράγοντες, μπορούσε να οδηγήσει στη νίκη.
Οι δυνάμεις που συμμετείχαν στο ΕΑΜ εξέφραζαν διαφορετικά συμφέροντα. Εκτός από το ΚΚΕ συμμετείχαν και δυνάμεις σοσιαλδημοκρατικές, φιλελεύθερες, γενικά αστικής πολιτικής κατεύθυνσης. Επρεπε να θεωρηθεί βέβαιο ότι, εξαιτίας των ταλαντεύσεων που προσιδιάζουν στη φύση τέτοιων κομμάτων και ατόμων και που δεν είναι διατεθειμένα να φτάσουν μέχρι το τέλος του δρόμου, δεν ήταν δυνατό η εργατική τάξη να βαδίσει μαζί τους σε όλες τις φάσεις της πάλης, πολύ περισσότερο όσο πλησίαζε το τέλος της Κατοχής και το ζήτημα της εξουσίας ετίθετο επί τάπητος. Επίσης για την επιτυχή έκβαση της ταξικής πάλης δεν επιτρέπονται επιζήμιοι συμβιβασμοί.
Το δίδαγμα που βγαίνει είναι ότι η αυτοτελής δράση του ΚΚ είναι όρος για τη σωστή πολιτική συμμαχιών. Ναι μεν αυτή προϋποθέτει συμβιβασμούς, αλλά αυτοί δεν μπορεί να θέτουν σε δεύτερη μοίρα τη στρατηγική.

Αναυδος είπε...

Το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ είναι τιμή και περηφάνια του ΚΚΕ, που αξιοποιεί την πείρα του χτες γνωρίζοντας όμως ότι πάνω απ' όλα οφείλει να ανταποκριθεί σήμερα στο επιτακτικό καθήκον να ενώσει το λαό, όχι γενικά και αφηρημένα, αλλά την εργατική τάξη με τους αυτοαπασχολούμενους και τη φτωχή αγροτιά, που έχουν συμφέρον να αντιπαρατεθούν και να έρθουν σε ρήξη με την εξουσία των μονοπωλίων.
Μπροστά στον υπαρκτό κίνδυνο της όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην περιοχή μας, προβάλλει το καθήκον της αντίστασης στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, να μη χυθεί το αίμα του λαού για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών, αλλά για μια Ελλάδα λεύτερη από κάθε μορφής ταξική εκμετάλλευση και ιμπεριαλιστική καταπίεση - επιβολή, για μια Ελλάδα του σοσιαλισμού.
Αποδείχτηκε περίτρανα ότι κανένας λαός δεν μπορεί να εμπιστευθεί την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας του στα αστικά κόμματα και στην τάξη τους.
Δίχως το ΕΑΜ θα ήταν αδύνατη η νίκη. Δίχως το ΚΚΕ, που πρωτοστάτησε στην ίδρυση και τη δράση του, θα ήταν αδύνατη η μεγάλη συμβολή της Ελλάδας στην επιτυχή κατάληξη της νίκης στην Ευρώπη, το πρώτο μερίδιο της οποίας ανήκει στον Κόκκινο Στρατό, στο σοβιετικό λαό, αλλά και στην ένοπλη πάλη των Γιουγκοσλάβων και βεβαίως στους λαούς της Ευρώπης, που αν και οι περισσότεροι προδόθηκαν από τις κυβερνήσεις και τα κόμματα εξουσίας, υπέφεραν και προσπάθησαν. Πολύ σημαντικά στα Βαλκάνια ήταν το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα της Αλβανίας και το αντιφασιστικό της Βουλγαρίας.
Απ' αυτό προκύπτει και το εξής: Η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της πρέπει να είναι προετοιμασμένοι, μέσα και από τον καθημερινό αγώνα, μέσα από την πολιτική τους πείρα, να μη χύσουν το αίμα τους στο πλευρό της αστικής τάξης της χώρας τους, στο πλευρό ενός ιμπεριαλιστή στην προσπάθειά του να νικήσει τον ανταγωνιστή του ιμπεριαλιστή, για τη διανομή των αγορών, των σφαιρών επιρροής.
Στο Πρόγραμμα του ΚΚΕ που ψηφίστηκε στο 19ο Συνέδριο, αναφέρονται τα εξής: «Σε περίπτωση ιμπεριαλιστικής πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας, είτε σε αμυντικό είτε σε επιθετικό πόλεμο, το Κόμμα πρέπει να ηγηθεί της αυτοτελούς οργάνωσης της εργατικής - λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές, ώστε να οδηγήσει σε ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης ως εισβολέα, έμπρακτα να συνδεθεί με την κατάκτηση της εξουσίας. Με την πρωτοβουλία και καθοδήγηση του Κόμματος να συγκροτηθεί εργατικό - λαϊκό μέτωπο με όλες τις μορφές δράσης, με σύνθημα: Ο λαός θα δώσει την ελευθερία και τη διέξοδο από το καπιταλιστικό σύστημα που, όσο κυριαρχεί, φέρνει τον πόλεμο και την "ειρήνη" με το πιστόλι στον κρόταφο».

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8620990

υγ τα λεει όλα αναλυτικά αλλα και συνοπτικά

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Χρεος των κομμουνιστων ειναι να καθοδηγουν την εργατικη ταξη να παρει την εξουσια απο την αλλη ταξη της κοινωνιας την Αστικη που την κατεχει .Στο αγωνα αυτον πρεπει να ενωνουν τον λαο ,σταθερα και αταλαντευτα ,οχι λεγοντας του φουμαρα και ψεμματα αλλα παντως και χωρις να τον προκαλουν και τον προγκανε απο αυτην την προοπτικη .Η εργατικη ταξη ΠΡΕΠΕΙ να βρει συμμαχους σ αυτο και κυριως μεσα στις τεραστιες μαζες των μικροαστων ,αν οχι συμμαχους να εξασφαλισει εστω την ανοχη τους . Οποιος αγνοει αυτην την πραγματικοτητα θα βαζει παντα ως κορυφαια, ζητηματα τακτικης οπως πχ η συμμετοχη σε αστικους θεσμους ή ακομα ακομα και ζητηματα αλλα ,δευτερευοντα οπως θρησκεια ,ηθη ,εθιμα κλπ και λογικα θα χανει την μπαλλα στο ΚΥΡΙΟ και θα απομονωνεται αντι να συσπειρρωνει ...Ενας παλιος θα σας ελεγε : "Δεν ειναι ωρα να λυθουν αυτα και δεν λυνονται στο τσακ μπαμ με διαταξεις αλλα με "εκπαιδευση" της κοινωνιας επι γενιες " .
Αν αργει ακομα η σοσιαλιστικη ανθρωποτητα ,ακομα περισσοτερο αργει η διαλυση κρατων ,συνορων κλπ γιατι ακομα και τοτε δυσκολα οι λαοι θα εχουν απελευθερευθει πληρως απο μαλκιες που τους ποτιζαν επι αιωνες τα εκμ.συστηματα .
Ειδικα για το ΚΚΕ ας μην εχουμε αυταπατες .Το κομμα τρομαξε να πεταξει απο τον τιτλο του το "λαικο" και προβοκατορικο ..."εξ" .Και ο σφος που την κρατα δεν ειναι καποιος "εθνικοφρων κομμουνιστης" που την εφερε απο το σπιτι του , αλλα χρεωμενος απο την οργανωση να το κανει.Εμεις ξερουμε τι αντιπροσωπευει το πανι ...αλλα πρεπει να το μαθει και ο λαος .Και δεν θα το μαθει προκαλωντας τον αλλα συζητωντας...

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

'' Κατά δεύτερον είναι επιτακτική ανάγκη να υπάρξει μια ολοκληρωμένη επεξεργασία, που να αναλύει το σύγχρονο ιμπεριαλισμό και να διευκρινίζει κάποια επίκαιρα ζητήματα, πρακτικά και θεωρητικά: η πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, τις επεμβάσεις τους και τους πολέμους μπορεί να αυτονομηθεί σχετικά απ’ το στρατηγικό στόχο; Η ανισόμετρη ανάπτυξη που διέπει το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα υπαγορεύει διαφορετικά πρακτικά καθήκοντα στα ΚΚ ανά χώρα, ανάλογα με τη θέση της στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα-πυραμίδα (και παρεμπιπτόντως, ποιο σχήμα αποτελεί καλύτερο εργαλείο: το πλέγμα, η πυραμίδα, και για ποιο λόγο;). ''

Κατα τη γνωμη μου η διαφορετικη θεση της καθε χωρας στην ιμπεριαλιστικη whatever*,αντανακλα και διαφορετικες συνθηκες στην οικονομια και κοινωνια καθε χωρας,οι οποιες υπαγορευουν και διαφορετικα συγκεκριμενα καθηκοντα σε καθε ΚΚ.

Αλλα η διαφορα δεν εγκειται στο στρατηγικο στοχο,που δεν μπορει να ειναι αλλος απο το σοσιαλισμο.Ο στοχος της εθν. κυριαρχιας σε συνθηκες καπιταλισμου σε χωρες τυπικα ανεξαρτητες,ακομα και αν εχουν ισχυρες εξαρτησεις απο αλλες ιμπ. δυναμεις,το μονο νοημα που μπορει να εχει ειναι την ισχυροποιηση τους στο ιμπεριαλιστικο πυραμιδοαλυσιδοκατι.Δλδ θα απαιτουσε απο το Κ.Κ. να προσδεθει με την αστικη της ταξη και να βοηθησει στην αναβαθμιση της.

Αντιθετα,θα πρεπει να δωθει βαση στη διαφορετικη ταξικη διαρθρωση καθε χωρας,που επηρεαζει και τις συμμαχιες (πχ αυξημενη παρουσια αγροτων,εναντι μικροαστων της πολης),διαφορετικη διαρθρωση του κεφαλαιου,δανειακες εξαρτησεις κλπ,για να χαραχθει η αντιστοιχη τακτικη προς ενα στοχο ομως που δεν μπορει παρα να ειναι η απελευθερωση της ΕΤ απο την εκμεταλευση.

*βρισκω τη διαφωνια για το αν πρεπει να χρησιμοποιουνται οι οροι πλεγμα,αλυσιδα ή πυραμιδα,διαφωνιες για το φυλο των αγγελων.Προσωπικα προτιμω τον ορο πυραμιδα γιατι υποδηλωνει περισσοτερο μια ιεραρχια αναμεσα στις χωρες,αλλα ολα αυτα σε τελικη αναλυση ειναι απλοποιημενα επεξηγηματικα σχηματα,οποτε δε χρειαζεται να ειναι ακριβη.

AGIS είπε...

Ο Άρης έλεγε ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα απευθυνόμενος σαφέστατα στην αγροτιά: Το κεφάλαιο, έλεγε, πηγαίνει όπου βρίσκει κέρδος, ενώ εμείς έχουμε εδώ τα πεζούλια μας (= οι πεζούλες, οι βαθμιδωτές καλλιέργειες στις πλαγιές των βουνών, αν κάποιος δεν το καταλαβαίνει τι θα πει "τα πεζούλια") και δεν μπορούμε να τα μεταφέρουμε από τόπο σε τόπο.
Εξηγούσε λοιπόν στους αγρότες τι σημαίνει "ελευθερία κίνησης του κεφαλαίου" με μια απλότητα που μακάρι να τη διαθέταμε όταν βγαίνουμε στην τηλεόραση, λχ, και κάνουμε λόγο για την πτωτική τάση του μέσου ποσοστού κέρδους.
Κι αυτό που ήθηλε να πει ο Άρης το έλεγε όπως έπρεπε να το πει και πολύ ακριβολογημένα. Κι αυτή είναι η μια άποψη.

Η άλλη άποψη, που σε τίποτα δεν αντιφάσκει με αυτή του Άρη, είναι ότι οι εργάτες, οι προλετάριοι, δεν έχουν πατρίδα, όχι για συναισθηματικούς λόγους, ότι δηλ. πονάνε όλο τον κόσμο κλπ, αλλά διότι την πατρίδα τη δική τους (αυτή την πατρίδα που χτίζουνε οι ίδιοι με τα χέρια τους και το μυαλό τους) την έχει και την κατέχει το κεφάλαιο (αυτό το ίδιο κεφάλαιο που γυρνά από τόπο σε τόπο για ν' αυξήσει τα κέρδη του). Η πατρίδα των εργατών είναι απαλλοτριωμένη από το κεφάλαιο μαζί με την εργασία τους (πράγμα που αφορά όλο και πιο πολύ και την αγροτιά και γενικά τα "μεσαία" στρώματα), και δεν μπορούν να την αποκτήσουν παρά μονο απαλλοτριώνοντας τους απαλλοτριωτές. Κι αυτή η πραγματικότητα ισχύει είτε πρόκειται για την πατρίδα ειτε για τον κοσμο όλο: δεν δραπετεύει κανείς από την πραγματικότητα με συναισθηματικά ψέμματα του είδους "πατρίδα μας η γη", η γη ανήκει σε μια χούφτα μονοπώλια και ιμπεριαλιστικά κράτη που τη μοιράζονται.

Η πατρίδα (και κατ' επέκταση η γη ολόκληρη) είναι λοιπόν το τελικό διακύβευμα της ταξικής πάλης.
Το ίδιο ισχύει και για τη σημαία θα έλεγα. Πρόκειται για τη σημαία που έπεσε κάτω από τις ερπύστριες ή για τη σημαία που έφερε στα πλευρά του το νατοϊκό τανκ;
Για τη σημαία του λαϊκού στρατού ή για τη σημαία των τσολιάδων του ιμπεριαλισμού;
Πρόκειται για την ίδια εξωτερική μορφή, αλλά το περιεχόμενό της αλλάζει ανάλογα με τα χέρια που την κρατάνε. Το ίδιο συμβαίνει και με την πατριδα. Και κανείς δε γλυτώνει από τις προκλήσεις αυτής της εξωτερικής ομοιότητας, κόβοντας δήθεν δρόμο από την οδό του υποκειμενικού του (συναισθηματικού ή διανοητικού) διαχωρισμού και της "απλοποίησης".

Κατά τα άλλα, ως κλασικής παιδείας άνθρωπος, θεωρώ σχετικά με τους πολέμους επιβεβλημένη την αντικειμενική εκτίμηση του εθνικού ή ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα τους, του κύριου και του δευτερεύοντος από τα δυο όπου αυτά συνυπάρχουν. Το αντίθετο αυτής της αντικειμενικής εκτίμησης, είναι με τη σειρά: η ιδεολογική σύγχυση, ο πολιτικός αφοπλισμός και η ήττα.

kolokotronis είπε...

@ Cos, Poe,

το ότι η σημαία αποτελεί σύμβολο του ελληνικού αστικού κράτους, είναι η μισή, μόνο, αλήθεια.
Να την κάψουμε, λοιπόν, κι εγώ μαζί σας, όταν είναι σαφής ο τέτοιος της συμβολισμός!
Όμως...
Τι θα κάνουμε με την ελληνική σημαία, που κρατούσαν οι αντάρτες του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, οι διαδηλωτές του ΕΑΜ, οι φοιτητές στο Πολυτεχνείο το '73;
Η σημαία είναι ένα κομμάτι πανί και τον όποιο συμβολισμό της, τον παίρνει από αυτούς που την κρατάνε και όχι το ανάποδο.

Ακούστε μιά συγκλονιστική αναφορά του Βασίλη Διαμαντόπουλου:
(ο οποίος ενσάρκωσε το είδος εκείνο των κομμουνιστών-διανοητών, που τόσο μας λείπει σήμερα)


"...Η σημαία είναι ένα πανί που το δώσαν σε έναν ράφτη και που το 'ραψε καταλλήλως...(!)
...αυτό που έχει τεράστια σημασία είναι αυτό που υπάρχει πίσω από αυτό το σύμβολο..."

Ο Βασίλης Διαμαντόπουλος για τη σημαία

ΥΓ. Προς επίρρωση των παραπάνω, να πω ότι σε πολλές από τις σοσιαλιστικές χώρες, μετά την επικράτηση του σοσιαλισμού, δεν κρίθηκε απαραίτητο να αλλάξουν οι (προεπαναστατικές) σημαίες.
Αλλού έμειναν απολύτως οι ίδιες (Κούβα, Τσεχοσλοβακία, Πολωνία, Αλβανία) και αλλού έμειναν οι παλιές, με την προσθήκη κάποιου θυρεού (ΛΔ Γερμανίας, Βουλγαρία, Ουγγαρία, Ρουμανία).
Βέβαια, στην περίπτωσή μας η ύπαρξη του σταυρού, μάλλον απλοποιεί τα πράγματα...

Antonxxx είπε...

Τα ναζιστικα σκυλια, δημιουργησαν επεισοδιο στη Βουλη
εναντια στο ΚΚΕ.

Παση θυσια να μη συσπειρωθει ο λαος διπλα στο Κομμα.

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Tα ναζιστικα λαγουδακια τα βοηθησε ο Καραθανασοπουλος να αυτοξεβρακωθουν (για αλλη μια φορα) ...Ενω ελεγε ο μαστρωπος-παιδεραστης κατι περι Ζιμενς και τα κομματα που τα πιασαν ,ο σ.Νικος του πεταξε απο κατω οτι ..."η Ζιμενς χρηματοδοτησε και τον Χιτλερ" ....και ο βλακας τσιμπησε ,βγηκε απο τα ρουχα του και απεδειξε για αλλη μια φορα ΠΟΙΟΝ εκπροσωπουν ...
Κακως το βλεπουμε σαν "επιθεση" ,μπουμεραγκ στην κεφαλα τους ηταν το σοου τους

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

λαθος στην λεπτομερεια ,αλλα επι της ουσιας δεν αλλαζει κατι ...(αυτα παθαινεις αμα βλεπεις ΣΚΑΙ)

http://www.902.gr/eidisi/voyli/77523/hydaios-antikommoynismos-apo-ti-nazistiki-hrysi-aygi-sti-voyli

Ανώνυμος είπε...

Εγώ είμαι σίγουρος ότι την σημαία θα την αλλάξει ο λαός με την δράση του και με το περιεχόμενο που θα της δώσει μέσα από τους αγώνες του.

Κώστας

Antonxxx είπε...

Ο/Η Γκεόργκυ Ζούκωφ

Ναι ετσι ειναι αλλα εγω βλεπω οτι ουτε μια μερα δεν αντεχει το συστημα να αφησει στο ΚΚΕ στο κεντρο των εξελειξεων, χωρις μια προβοκατσια.

Μην τυχων και αρχισει να σκεφτεται ο καναπεδατος, δωστου 902 και κοτερα του Φλωρακη

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

εγω σφε παντα τα εβλεπα σαν ευκαιρια για κουβεντα σε οποιον τσιμπαγε και μου τα αναμασουσε αυτα ... δωσε μου "κοτερα" και παρε μου την ψυχη ενα πραμμα ...

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Μπούρου-μπούρου-μπούρου, αν είναι καλός ο Ασσαντ και πόσο αντιϊμπεριαλιστές είναι οι Ρώσοι, εσχάτως ανακαλύψαμε και τον λανθάνοντα οπορτουνισμό της σημαιοφορίας.....
....νάτο το "ΠΟΡΙΣΜΑ" του κοινωνικού δαρβινισμού!
Εικοσιοχτώ σελίδες μαλακία συμπυκνωμένη, που όμως θα θάψει κι εμάς και τα παιδιά μας.
Εχω πια συχαθεί αυτή τη χοντροκομμένη προπαγάνδα, που λέγεται "Πόρισμα" "σοφών", συνήθως ανεγκεφάλων η κυνικών απατεώνων.
"Πόρισμα της ΓΣΕΕ" το '89, "Πόρισμα" Σπράου,
τώρα αν πω καμιά κουβέντα και για το .."Κοινό Πόρισμα", θα φταίω;
Ολοι στους δρόμους για την μητέρα των μαχών!
Από αύριο στις 6:30, Ομόνοια στο Αστυ, και αντίστοιχα στα άλλα άστεα.

Neophyte_commie είπε...

Κατ' αρχήν συμφωνώ με τον Γάτο (100%) και με τους άλλους.

Θέλω όμως να πω κάτι που σκέφτηκα όσο διάβαζα την ανάρτηση. Ας υποθέσουμε χάριν συζήτησης ότι η αστική επανάσταση του 1821 δεν είχε καταλήξει στη δημιουργία χωριστού ελληνικού κράτους, είχε τύχει να συμπέσει με μια τουρκική αστική επανάσταση (ας πούμε ότι οι Νεότουρκοι ήταν 100 χρόνια πριν), κι επομένως η Οθωμανία είχε μετατραπεί σε ένα πλήρως αστικό κράτος με διάφορες εθνότητες μέσα, περιλαμβανομένης και της ελληνικής. Κι ας δεχθούμε ότι στο 1940 η Οθωμανία είχε περάσει στον ιμπεριαλισμό, ο αντικειμενικός παράγοντας ήταν έτοιμος και παραέτοιμος για σοσιαλισμό. (Ας πούμε ότι είμαστε η Καταλονία ή η Σκωτία, δηλαδή.) Και τότε μπαίνουν οι ναζί. Δημιουργείται πόλεμος, άρα επαναστατική κατάσταση.

Τι κάνουν οι Έλληνες κομμουνιστές, στα πλαίσια και των αποφάσεων Διεθνούς, έκτης ολομέλειας κλπ; παλεύουν ενάντια στη γερμανική (+ιταλική+βουλγαρική) κατοχή; ενάντια στην τουρκική κατοχή; και στα δύο;

Η γνώμη μου είναι η εξής: Βλέπουν πώς έχει το πράγμα. Είναι το ΚΚΟ (ας πούμε ότι το ΚΚΕ είναι εθνικό τμήμα του ΚΚΟθωμανίας) έτοιμο για σοσιαλιστική επανάσταση παντού; Το βάζει έτσι; είναι το τουρκικό εθνικό τμήμα, το κουρδικό, το αρμενικό κλπ; Αν ναι, πάει για απελευθέρωση από τους ναζί με στόχο την ΛΔ Οθωμανίας (άρα δεν θέλει θέμα ελληνικού εθνικού, σοσιαλιστικού ή μη, κράτους· το πολύ-πολύ συνιστώσα δημοκρατία, όπως στην ΕΣΣΔ). Αν όχι, πάει για απελευθέρωση από ναζί και Οθωμανούς μαζί, και θέτει θέμα ελληνικού σοσιαλιστικού κράτους.

Μ' άλλα λόγια, την εθνική ανεξαρτησία (νομίζω ότι) πρέπει να την βλέπουμε αποκλειστικώς και μόνο στα πλαίσια της πάλης για τον σοσιαλισμό. Οι Γερμανοί στρατιώτες μπορεί να ήταν ταξικά αδέλφια, αλλά αν δεν υπήρχε (που δεν υπήρχε) δυνατότητα σοσιαλιστικής αλλαγής καθ' όλη την ναζιστική Ευρώπη, ο στόχος της εθνικής απελευθέρωσης ήταν σωστός. Η σημαία από εκεί και πέρα είναι σύμβολο, που υποτάσσεται στην ουσία και από μόνο του δεν έχει ούτε θετική ούτε αρνητική χροιά.

(Το σωστό άρθρο του Ρ βεβαίως μιλάει για την πραγματική ιστορία, όχι το παράδειγμά μου, οπότε δεν υπάρχει αντίθεση.)

Ανώνυμος είπε...

Το τι συμβολίζει ένα σύμβολο είναι κάπως σχετικό πράγμα. Για παράδειγμα δεν είναι λίγες οι φορές που ένας λαός πήρε ένα μισητό σύμβολο και του έδωσε εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο. Πχ το πιο γνωστό σύμβολο της Θεσσαλονίκης δε θα μπορούσαμε να πούμε ότι συμβολίζει ιδιαίτερα όμορφα πράγματα στην οθωμανική ιστορία της πόλης ενώ ο καζάκικου τύπου σκούφος ήταν για παράδειγμα σύμβολο των πιστών στο Τσάρο στοιχείων αλλά στους μαυροσκούφηδες του Άρη αποκτά άλλο, εντελώς αντίθετο περιεχόμενο. Προσωπικά είμαι υπέρ της παρουσίας ελληνικών σημαιών, δε βλέπω το λόγο γιατί να χαριστεί αυτό το σύμβολο (χώρια που μοιάζει τόσο πολύ και στη σημαία της δοξασμένης σελέστε). Το ΚΚΕ άλλωστε είναι το μόνο πατριωτικό κόμμα και μόνο στο πρόγραμμά του μπορεί να βρει εφαρμογή ο σπουδαίος στίχος του Κάλβου "παρά προστάτας να 'χωμεν".

ρα

Cos είπε...

Νομίζω ότι το τι συμβολίζει ένα σύμβολο, δεν είναι καθόλου σχετικό. Δηλαδή, για να φέρω ένα ακραίο παράδειγμα, μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει το σύμβολο του ναζισμού και να θεωρεί ότι μπορεί να του δώσει άλλο περιεχόμενο; Στο παράδειγμα του Ρα με τους Κοζάκους και τον Άρη, ο σκούφος έχει άλλο συμβολισμό γιατί μιλάμε για διαφορετικούς τόπους και διαφορετικές καταστάσεις εν γένει. Επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί "το πιο γνωστό σύμβολο της Θεσσαλονίκης δε θα μπορούσαμε να πούμε ότι συμβολίζει ιδιαίτερα όμορφα πράγματα στην οθωμανική ιστορία της πόλης". Από που και πως προκύπτει "ότι δεν συμβολίζει όμορφα πράγματα" για την Θεσσαλονίκη;
Η "σημαιοφορία" δεν είναι ζήτημα "λανθάνοντος οπορτουνισμού". Είναι ζήτημα απαγκίστρωσης από πράγματα και καταστάσεις άλλων εποχών. Γιατί ο αγώνας του ΕΛΑΣ είχε άλλο περιεχόμενο και όσο ταξικός και αν ήταν ο αγώνας του ΔΣΕ, δεν παύει να αφορά μια άλλη εποχή για την καπιταλιστική ανάπτυξη στην Ελλάδα. Άλλωστε και οι προσεγγίσεις του κόμματος ήταν τότε διαφορετικές, κάτι βέβαια απόλυτα δικαιολογημένο.
Το αστικό κράτος έχει τα σύμβολα του: την σημαία του και τον εθνικό του ύμνο. Αυτά έχουν συγκεκριμένο συμβολισμό που τους έχει δώσει το ίδιο το αστικό κράτος, δεν είναι κάτι που μπορεί ο καθένας να αλλάξει τον συμβολισμό τους, επειδή αυτός τα εννοεί διαφορετικά. Για να φέρω ένα σύγχρονο παράδειγμα, που μπορεί να αφορά διαφορετικά πράγματα αλλά το χρησιμοποιώ για την αντιστοιχία με το θέμα μας, στο πρόσφατο δημοψήφισμα του Σύριζα το περιεχόμενο του δεν ήταν αυτό που θέλανε να είναι οι υπερασπιστές του ΟΧΙ, αλλά αυτό που έδωσαν αυτοί που το προκήρυξαν.
Εντέλει, σε ένα αστικό κράτος, τα σύμβολα του δεν είναι τίποτα λιγότερο από σύμβολα που εκφράζουν ταξική κυριαρχία και εθνικισμό. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά και σε διαφορετικά επίπεδα που δείχνουν τον τρόπο που τα χρησιμοποιούν οι αστοί για εθνικιστική προπαγάνδα. Δικά τους είναι, ότι θέλουν τα κάνουν.

Ανώνυμος είπε...

Ο σκούφος των κοζάκων Cos και μέσα στον ίδιο τόπο είχε διαφορετικό περιεχόμενο από εποχή σε εποχή. Το 1917 είχε απαγορευτεί στον κόκινο στρατό, στη συνέχεια-προπολεμικά ήδη-ξαναϋιοθετήθηκε και μάλιστα πήγαινε και σε υψηλόβαθμους, ο Γιέλτσιν (και για την αποσοβιετικοποίηση ανάμεσα σε άλλα) τον ξανακατήργησε ενώ στη συνέχεια τον επανέφεραν στο ρωσικό στράτευμα. Για το πύργο της Θεσσαλονίκης, αναφέρθηκα στην οθωμανική ιστορία της πόλης. Τόπος εγκλεισμού βαρυποινιτών νομίζω ήταν ή παλιότερα, τόπος στρατοπέδευσης γενίτσαρων. Τι ακριβώς το όμορφο συμβόλιζε; (ούτε και αποτέλεσε καμιά Βαστίλλη να θυμόμαστε την κατάληψή της).

Τώρα για το δημοψήφισμα θα πω ότι σαφώς και δεν είναι σύμβολο, δε νομίζω ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως παράδειγμα.

ρα

Poe είπε...

Εμενα για να πω την αληθεια μια σημαια με σταυρο, και με το θαλασσι της θαλασσας και ολο το μπλε του χαρτη, δεν με εκφραζει

Poe είπε...

Επισης εγω δεν μιλησα για καψιμο της σημαιας να σημειωσω, και αν θελετε εξηγω το γιατι,

Ειπα οτι δεν με εκφραζει

Cos είπε...

Ρα, το δημοψήφισμα δεν το χρησιμοποίησα ως σύμβολο, αλλά για να δείξω πως καθορίζεται το περιεχόμενο κάθε πράγματος. Καθορίζεται λοιπόν από αυτό που είναι και όχι από αυτό που θέλουμε να είναι.
Κατά τα λοιπά, θεωρώ ότι οι εκτιμήσεις μου για το τι αντιπροσωπεύει η σημαία, για μένα τουλάχιστον, παραμένουν.Θα χρησιμοποιήσω λοιπόν αυτό που σωστά αναφέρει ο kolokotronis ως ρήση του Διαμαντόπουλου ("...Η σημαία είναι ένα πανί που το δώσαν σε έναν ράφτη και που το 'ραψε καταλλήλως...(!) ...αυτό που έχει τεράστια σημασία είναι αυτό που υπάρχει πίσω από αυτό το σύμβολο...") και θα προσθέσω ότι πίσω από το σύμβολο υπάρχει το αστικό κράτος και η εθνικιστική του προπαγάνδα.

kolokotronis είπε...

@ Cos,

ο Διαμαντόπουλος θέτει και τις δύο πλευρές, εάν ακούσεις τι λέει παρακάτω στο link, που έβαλα στο πρώτο μου σχόλιο.
Ας το βάλω, λοιπόν, και γραπτώς ολόκληρο:

"Η σημαία είναι ένα πανί που το δώσαν σε έναν ράφτη και που το 'ραψε καταλλήλως και δεν έχει καμία παραπέρα σημασία. Αυτό που έχει τεράστια σημασία είναι αυτό που υπάρχει πίσω από αυτό το σύμβολο. Συμβολίζει μία κοινωνία πολιτισμένη που ξέρει τους στόχους της, μια κοινωνία αποφασισμένη να ορμήσει, να αγωνιστεί; Αυτό, ναι! Το σέβομαι και το προσκυνώ! Αλλά αυτό το πανί που κάψανε, καλά κάνανε και το κάψανε. Γιατί αυτό το πανί αντιπροσωπεύει μια σαπίλα σήμερα. Να διώξουμε τη σαπίλα πρώτα".

Νομίζω πως σαφέστερα δεν γινόταν να τα πει!

ΥΓ. Πολύ χρήσιμη η ανταλλαγή γνωμών επί του θέματος, όμως (επειδή η ώρα πήγε 4.30), ας ετοιμαζόμαστε για τη διαδήλωση, ο καθείς στο άστυ του, διαφορετικά ποιός τον ακούει τον καλό σύντροφο Σεχτάρ...
Έτσι κι αλλιώς, με τη σημαία του ΠΑΜΕ είμαστε καλυμμένοι όλοι.
Και κόκκινο χρώμα έχει και μπλέ και άσπρο...

Ανώνυμος είπε...

συμφωνώ με τον Σεχτάρ, 15 Οκτωβρίου 2015 - 9:27 μ.μ.

ΑΧΠ

Ανώνυμος είπε...

Κάτι σχετικό απο το κόμμα.

http://www.902.gr/eidisi/apopseis-sholia/77575/ta-hrysaygoyla-kai-i-simaia

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Κάνοντας ένα αργοπορημένο ίσως κλείσιμο (;) στη συζήτηση, σημειώνω τα εξής:

@Γάτε, συμφωνώ ότι ο στρατηγικός στόχος παραμένει ο ίδιος, ανεξάρτητα από τη θέση μιας χώρας. Το ερώτημα όμως παραμένει ακόμα και για το τακτικό κομμάτι. Πώς επηρεάζεται και με ποιον τρόπο συγκεκριμένα.
Καταλαβαίνω επίσης γιατί μπορεί να φαίνεται επουσιώδης λεπτομέρεια η συζήτηση/διαφωνία για το σχήμα που θα περιγράφει το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, αλλά δε νομίζω ότι η επιλογή του ενός ή του άλλου σχήματος είναι δευτερεύουσα, γιατί από αυτή πηγάζει και η επεξεργασία/ανάλυση των πρακτικών καθηκόντων, του προγράμματος εν γένει. Και κατά τη γνώμη μου είναι σημαντική έλλειψη η απουσία μιας τέτοιας επεξεργασίας σήμερα.

Άγη, δεν ξέρω αν αναφέρεσαι στο δικό μου κείμενο για το "συναισθηματικό ψέμα" "όπου γης και πατρίς", αλλά νομίζω ότι εξηγώ πώς το εννοώ. Μπορεί πάλι να φταίει που δεν έχουμε την απλότητα και την εκλαϊκευτική ικανότητα του Άρη ;)

Σεχτάρ, εσύ ακόμα κάτι χρωστάς επί πορισμάτων και ασφαλιστικού...

Και κάτι τελευταίο. Η ουσία του κειμένου, που πιθανόν να κρύβεται πίσω από φλυαρίες, δεν είναι τόσο (ή τέλος πάντων δεν είναι μόνο) η σημαία ως σύμβολο και αν μπορούμε να την χρησιμοποιούμε ή όχι. Αυτό ήταν απλώς η αφορμή. Η ουσία κατά τη γνώμη μου είναι με ποιο από τα δύο στοιχεία συνδέεται η αντι-ιμπεριαλιστική πάλη: το εθνικό ή το ταξικό; Ή με ένα συνδυασμό τους; Και ποιο είναι το κύριο;
Επ' αυτού του προβληματισμού, μπορεί και να επανέλθω σε άλλο κείμενο.

AGIS είπε...

@απολίθωμα, η αφορμή του σχολίου μου σίγουρα ήταν από αυτό το σημείο του κειμένου σου. Δε νομίζω ομως οτι έμεινα στην αφορμή. Απλά επειδή η φράση του κομμουνιστικού μανιφέστου "οι προλετάριοι δεν έχουνε πατρίδα", έχει νομίζω "μυστικοποιηθεί" αρκετά θεώρησα χρήσιμη μια κάπως πιο "υλική" ερμηνεία της.
Άλλωστε στο κομμουνιστικό μανιφέστο η σύντομη ανάπτυξη του θέματος δεν τελειώνει μετά τη λέξη πατρίδα.
Και η ολοκληρωμένη πρότασή του έχει γνωρισει αρκετά πετσοκόματα. Πρώτα με το ότι οι προλετάριοι δεν έχουνε πατρίδα και ...τελεία. Άλλος πάλι (θυμάμαι αφίσσα με την υογραφη "ΑΚΕΠ") τη συνεχίζει ως το σημείο που λέει για την εργατική τάξη ότι "είναι επίσης τάξη εθνική", παραλείποντας τη συνέχεια και το τέλος της πρότασης: "αν και κατά κανένα τρόπο με την έννοια της αστικής τάξης".
Όποιος θέλει να βρει ολόκληρη την πρόταση μπορει να την αναζτήσει στο κομμουνιστικό μανιφέστο, μια πρόχειρη μετάφρασή της από τα γερμανικά πάντως είναι:
"Οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα, και δεν μπορείς να τους πάρεις αυτό που δεν έχουν. Αλλά αφού το προλεταριάτο πρέπει να πάρει την εξουσια, να ανυψωθεί σε εθνική ταξη, να συγκροτηθεί το ίδιο ως έθνος, είναι κι αυτό εθνικό, αν και κατά κανένα τρόπο με την έννοια της αστικής τάξης."
Σε κάθε περίπτωση, το σχόλιο το έκανα, γιατι είναι πολύ σημαντικό το οτι οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα ακριβώς για το λόγο ότι δεν έχουν τον κόσμο, τη γη. Κι οχι ότι δεν έχουν πατρίδα επειδή αντ' αυτής έχουν τον κόσμο. Κι οτι το ζήτημα είναι ακριβώς να αποκτήσουν αυτό που δεν έχουν (την πατρίδα, τον κόσμο).

AGIS είπε...

Παλιά απορία...
"το προλεταριάτο πρέπει να συγκροτηθεί το ιδιο ως έθνος"

Πώς μπορεί λοιπόν να διαβαστεί ο Γκραμσι κι ο πόλεμος θέσεων και ηγεμονίας, από αυτή τη σκοπιά (της συγκροτησης αυτού του ιδιου του προλεταριάτου σε έθνος) κι όχι από τη σκοπιά που "είθισται" (δηλ. τη σκοπιά της "αλλαγής του συστήματος από μέσα");

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@Aπολιθωμα

''@Γάτε, συμφωνώ ότι ο στρατηγικός στόχος παραμένει ο ίδιος, ανεξάρτητα από τη θέση μιας χώρας. Το ερώτημα όμως παραμένει ακόμα και για το τακτικό κομμάτι. Πώς επηρεάζεται και με ποιον τρόπο συγκεκριμένα.''

Δεν μπορει να απαντηθει αυτο συγκεκριμενα,γιατι οι συνθηκες σε καθε χωρα ειναι ιδιαιτερες,και το να πει καποιος οτι πχ η ταδε χωρα ειναι εξαρτημενη ή οχι,δε λεει απο μονο του πολλα,αν δεν ξερεις και αλλα πραματα.