Η μετακόμιση

Στο πρώτο ντιμπέιτ με τους δημάρχους δεν πήγαμε βελλίδειο γιατί δεν το μάθαμε εγκαίρως κι έτσι χάσαμε τον ζαριά που κάτι σημαίνει στα ρώσικα αλλά δε θυμάμαι τώρα τι ακριβώς. Προχτές ήταν μια εκδήλωση του αριστερού βήματος με ένα σωρό περσόνες της αριστεράς που κάθε κνίτης που σέβεται τον εαυτό του θα ονόμαζε ντριμ τιμ του οπορτουνισμού. Εγώ δεν είμαι παρά κατά φαντασίαν κνίτης που νιώθω τον εαυτό μου για τέτοιο, αλλά δεν τον σέβομαι ιδιαίτερα οπότε μπορώ να παίρνω κεντριστική θέση. Παλιά μου τέχνη. Το χάσαμε όμως γιατί ο κομάντο δεν έκανε καλή συνεννόηση με μια αφίσα που είδε στο δρόμο. Όπως χάσαμε –συνειδητά κι ευτυχώς δηλ- και το πάρτι στο στέκι στο βιολογικό με τα σκυλάδικα και τα όργια στα γρασίδια σε κοινή θέα, ιδανική χορογραφία για τη μελωδία της παρακμής που έπαιζε.

Οπότε κάπου έπρεπε να πάμε και πήγαμε στο ντιμπέιτ με τους περιφερειάρχες. Όπου είχε τον ψωμιάδη με μπόλικους μπράβους και μια ροζ γραβάτα, αλλά αυτός παραείναι εύκολος στόχος για δούλεμα και το αφήνω σε άλλους. Είχε το μπόλαρη του πασοκ που είναι σαν προύχοντας από τα χρόνια της τουρκοκρατίας που έστριβε το μουστάκι του και τα είχε καλά με όσους έριχναν χαράτσια στους έλληνες ραγιάδες. Είχε και το δικό μας το θεοδόση που όπως λέει ο κομάντο είναι μερακλής κι άργησε να έρθει κανά τέταρτο, οπότε ξεκίνησαν το ντιμπέιτ χωρίς αυτόν, αλλά όπως λέει κι η παροιμία έρχεται καλύτερα, όποιος έρχεται τελευταίος. Και λίγο πιο μετά είχε την τετράδα κουράκη, ξηροτύρη, τρεμόπουλο μαζί με τον κούτρα του σεκ κι εμείς να αναρωτιόμαστε τι διαφορετικό θα πουν και γιατί δεν ενώνονται επιτέλους.

Κι ενδιάμεσα ήταν ο βελόπουλος που από αστικής-ρητορικής άποψης είναι ικανό τσουτσέκι και κατεβαίνει με το συνδυασμό καθαρά χέρια. Μετά όμως δε θυμόμουν καλά το όνομα και στο μυαλό μου πάλευαν δύο υποψηφιότητες. Βρώμικα Μυαλά γιατί μόνο εκεί υπάρχουν καθαροί λαοί και καθαρά χέρια. Και το άλλο Καθαρά Νύχια, σαν τον τύπο στο ποίημα του μπρεχτ που είναι βουτηγμένος στη λάσπη ως το λαιμό, αλλά προσπαθεί να κρατήσει τα νύχια του απ’ έξω. Και σαν τους αστούς που έχουν καθαρά, περιποιημένα χέρια και νύχια μανικιούρ σε αντίθεση με τους εργάτες με τα ροζιασμένα χέρια και τα βρώμικα νύχια που είναι νύχια-κρέας με το κόμμα της εργατικής τάξης.
Εμείς δηλ είμαστε το κρέας που αν δεν προσέξουμε μπορεί να γίνει χοιρινό σαν τα γουρούνια του όργουελ που αυτονομήθηκαν απ’ την υπόλοιπη φάρμα κι έκαναν μπίζνες καπιταλιστικές. Και για όλα αυτά φταίει το εικοστό συνέδριο κι η υποδιαίρεση Ι. Αυτά τα χέρια είναι μαχαίρια κι αυτά τα νύχια είναι μειλίχια προς το παρόν αλλά τα ακονίζουμε για την κατάλληλη στιγμή που ωριμάζει σιγά-σιγά και θα ‘ρθει σαν ώριμο τέκνο της οργής.

Ροζιασμένα χέρια. Αυτό είναι όνομα για έναν συνδυασμό της εργατιάς που βγάζει ρόζους και ρόζες μέσα απ’ τα σπλάχνα της. Τι με κοιτάζεις ρόζα σαστισμένο, συχώρα με που δεν καταλαβαίνω πώς έπεσε το τείχος τελικά και τους κατεβάσαμε τα βρακιά το 89’. Βρώμικα παιχνίδια αυτά και δεν είχαμε κι εμείς καθαρό μυαλό να τα καταλάβουμε. Αλλά βρώμικα 89’ υπάρχουν μόνο σε βρώμικα μυαλά σαν των πασόκων, κρυφών και φανερών. Γιατί όπως λέει κι ο ρούσης υπάρχουν πασόκοι με πολιτικά, ενώ οι άλλοι γράφονται κατευθείαν στο μπατσόκ.
Λοιπόν εγώ αν είχα ένα σχήμα του εξωκοινοβουλίου έτσι θα το ‘λεγα, ροζιασμένα χέρια. Αλλά αυτοί είναι σεκίτες χωρίς φαντασία στην εξουσία, ικανοί το πολύ για μια ανταρσία με ύψιλον –αλλά ελπίζω χωρίς τον ύψιλον απ το γκράνμα- μια ανορθογραφία μες στο κεφάλαιο του λάθος λήμματος που λέει ότι το 89’ έγιναν λαϊκές (αντ)επαναστάσεις από τα κάτω και δεξιά κι έριξαν τους δικτάτορες του προλεταριάτου.

Κι ύστερα αρχίσαμε να μιλάμε για το μήνυμα των εκλογών. Εμείς τους αγγέλους κακών νέων που φέρνουν κακά μηνύματα τους σκοτώνουμε. Κι επειδή στις εκλογές όλο τέτοια έρχονται κι ο κόσμος τα ίδια σκατά βγάζει, τις σνομπάρουμε και λέμε πως δε θα αλλάξουμε έτσι τον κόσμο σύντροφοι κι αν μπορούσαν να τον αλλάξουν θα ήταν παράνομες.
Γι’ αυτό κι εμείς στη σοβιετία τις καταργήσαμε κι είχαμε μονοκομματικό σύστημα. Εκλέγαμε όμως αντιπροσώπους στα σοβιέτ στους χώρους παραγωγής που μετά καταργήθηκαν κι έγιναν σε εδαφική βάση. Και πρέπει να μάθω γιατί αλλάξαμε τους πυρήνες και τους κάναμε οργανώσεις βάσης, ενώ τα μου-λού που τους λένε σταλινικούς έχουν κρατήσει τους πυρήνες. Κι αλλάξαμε και τον ύμνο που πρώτα ήταν η διεθνής και τώρα τον ξανάλλαξαν αλλά η μουσική έμεινε ίδια κι όταν παίζουν οι ρώσοι στις διεθνείς διοργανώσεις είναι μια νότα δροσιάς από το παρελθόν μες στη μελωδία της παρακμής, σαν αυτή που παίζει στα γρασίδια στο βιολογικό. Κι εμένα μου άρεσε καλύτερα απ’ τη διεθνή ο σοβιετικός ύμνος κι ας υμνούσαμε τη γραμμή και τον εκάστοτε γραμματέα, είχαμε όμως μεγαλύτερο μέτρο εκπροσώπησης στα σοβιέτ μας.

Κι αυτό από αναρχικής άποψης είναι πολύ σημαντικό γιατί όπως είπε κι ο μπόλαρης μόνο στις μικρές κοινότητες ανθεί πραγματικά η δημοκρατία. Και με αυτό μπορεί να έπιασε από τίποτα ακροδεξιούς αρχαιολάτρες με τις πόλεις-κράτη μέχρι τους προυντονικούς.
Μόνο ημείς οι κομμουνισταί είμεθα με το συγκεντρωτικό κρατισμό. Κι άντε τώρα να εξηγήσεις στον κόσμο τι γίνεται. Να το πιάσεις πολιτικά και να του πεις ότι ο δήμος είναι το μακρύ χέρι της πολιτείας και τσεπώνει ένα σωρό φόρους και δημοτικά τέλη με τον καλλικράτη; Ή να το πιάσεις φιλοσοφικά και να του πεις ότι τέτοια αποκέντρωση δεν είναι ενάντια στο αστικό κράτος αλλά το ενισχύει διαλεκτικά κι ότι το δικό μας σύνθημα επί σοβιετίας ήταν περισσότερο κράτος για να μην έχουμε κράτος. Κι είναι κι αυτό διαλεκτικό γιατί για να μην έχουμε κράτος πρέπει να έχουμε περισσότερη δημοκρατία αλλά κι η δημοκρατία κράτος είναι. Μέχρι που το αλλάξαμε σε περισσότερο (κρατικό) εμπόριο για να μην υπάρχει (μαύρο) εμπόριο κι εκεί το χάσαμε εντελώς.

Τι λέγαμε όμως; Α ναι, για το μήνυμα των εκλογών. Και νάτο το μήνυμα και πες μου το μήνυμα κι άρχισα που λες να ακούω μέσα μου σώπα όπου να ‘ναι θα σημάνουν οι καμπάνες, ναι αλλά για ποιον χτυπάνε; Μήπως χτυπούσαν για τα γενέθλια του κόμματος όπως το 44; Κι ύστερα οι καμπάνες έγιναν χριστουγεννιάτικες, τζινγκλ μπελς, τζινγκλ χολογουέι, κι άρχισαν τα παιδικά τραγουδάκια. Άστρο φωτεινό θα βγει πρωινό μήνυμα να φέρει απ' τον ουρανό κι από τη γκράβα. Και το αστέρι είχε κάτω του ένα μεγάλο σφυροδρέπανο σαν της σοβιετίας και γύρω του κάτι μικρότερα αστεράκια σαν της κίνας, ένα για την αγροτιά, ένα για την πασεβέ κι άλλο ένα για την εθνική αστική τάξη. Και το μήνυμα απ’ τον ουρανό ήταν χαρμόσυνο για την επουράνια έφοδο που θα έρθει στην τρίτη παρουσία. Πρώτη ήταν η κομμούνα, δεύτερη η χώρα των σοβιέτ, αλλά ο τρίτος γύρος θα είναι ο τελικός. Εκεί που οι υποψήφιοι θα κάνουν ερωτήσεις μεταξύ τους, σε έναν υποψήφιο της αρεσκείας τους ή της απαρέσκειάς τους κι όλοι έκαναν στον μπόλαρη που είναι πασόκος και το σινάφι του ξεπούλησε τα πάντα. Τι με κοιτάζεις ρόζα μουδιασμένο, αυτοί σε σκότωσαν κι ακόμα σταυρώνουν την τάξη και τον αγώνα μας. Κι ως πότε θα πηγαίνουμε με το σταυρό το χέρι κι ύστερα στην πλάτη να ανεβούμε το γολγοθά προσδοκώντας (επ)ανάσταση νεκρών, ελπίδων κι ιδεών;

Κι ήταν χαράς ευαγγέλια για το μήνυμα, μέρα του ευαγγελισμού, που ήρθε ο άγγελος και μας έφερε το χαρμόσυνο νέο ότι η παρθένος μαρία μύρισε τον κρίνο κι έμεινε έγκυος χωρίς να την απαυτώσουν κι η λαϊκή εξουσία ήρθε χωρίς τοκετούς κι επανάσταση.
Μα πως έγινε αυτό το θάμα; ρωτούσαν οι πιστοί κι ο φιντέλ. Κι έλεγαν πως το σύστημα αυτό δε δουλεύει πια.
Μα είναι απλό. Η μελισσούλα πάει στο λουλουδάκι, ο ζουζουνίτσος στη ζουζουνίτσα, ο λέων με την επαναστατική λεοντή στη λέαινα, ο επαναστάτης στην επαναστάτρια κι η τρέλα πάει στα βουνά όπου όλοι μια μέρα θε να βγούμε για αντάρτικο. Γιατί οι εκλογές δε φέρανε καλό μήνυμα κι ο αρχάγγελος μιχαήλ γκορμπατσώφ μας κορόιδεψε κι έγινε έκπτωτος του σατανά. Η παρθένος μαρία είχε τελικά ανεμογκάστρι κι έτσι ο τρίτος γύρος θα είναι ο τελικός.
Όπου όπως είπαμε οι υποψήφιοι θα κάνουν ερωτήσεις ο ένας στον άλλο κι ο θεοδόσης έκανε μια πολύ καλή για το λιμάνι και το νερό που πάνε για ιδιωτικοποίηση κι ο μπόλαρης του έλεγε μα δεν έγινε, ετοιμάζεται, το εξετάζουμε και κάτι τέτοια για να πιαστεί από τα μαλλιά που δεν έχει και μετά από δυο λεπτά αερολογίες ο θεοδόσης αγανάκτησε και ξαναρώτησε για το λιμάνι, δηλ ιδιωτικό ή δημόσιο; και μετά…

Τέλος πάντων πάω μια βόλτα να ξελαμπικάρω, να βοηθήσω και σε μια μετακόμιση, να πάρω καθαρό αέρα και μετά λέμε και τη συνέχεια.

Μια μετακόμιση που θα χει τρελαθεί…