Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

Οι 21 όροι της σύγχρονης Κομιντέρν

Σήμερα είναι η επέτειος ίδρυσης της τρίτης διεθνούς. Με αυτή την αφορμή, η κε του μπλοκ παίρνει ένα σημαντικό ντοκουμέντο, τους 21 όρους της κομιντέρν για την είσοδο νέων μελών, το επικαιροποιεί στις σημερινές συνθήκες και δίνει το σύνθημα για την κομιντέρνα της εποχής μας. Πρόσχωμεν.


1. Υπεράσπιση του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, αγαπήσαμε και στο τέλος μας πλήγωσε, αλλά δεν του κρατάμε κακία, τον βλέπουμε διαλεκτικά. Όχι στην ψυχολογία του απατημένου εραστή που θυμάται εκ των υστέρων όλα τα στραβά και βρίσκει ότι κατά βάθος η σοβιετία πάντα μπιπ -#$@*?- ήταν.

2. Καταδικάζουμε τον τροτσκισμό απ’ όπου κι αν προέρχεται, σε όλες του τις εκδοχές και παραφυάδες. Μαζί και τους κεντριστές της 3½ διεθνούς του σπόρτινγκ.

3. Το επαναστατικό υποκείμενο που θα ανατρέψει τον καπιταλισμό είναι η εργατική τάξη. Το πιο συνειδητοποιημένο κομμάτι της οργανώνεται στο κόμμα της εργατικής τάξης, που είναι η πρωτοπορία της. Διαχωρίζουμε τη θέση μας απ’ όσους αρνούνται το ρόλο της πρωτοπορίας και ψάχνουν για το επαναστατικό υποκείμενο στους λούμπεν και το φοιτηταριάτο.

4. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η οργανωτική αυτοτέλεια των κκ –το οποίο δεν σημαίνει αυτοτέλεια από κάθε μορφή οργάνωσης, όπως το μεταφράζει το πολιτικό μεταμοντέρνο. Είναι σοβαρό λάθος αρχής η διάχυση σε χαλαρούς, παχύρρευστους οργανισμούς (τύπου εδα κι ενιαίου συνασπισμού) και μετωπικά σχήματα χωρίς αρχές και πρόγραμμα.

5. Οι κομμουνιστές λειτουργούν ενιαία στη βάση του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Καταψηφίζουμε ομόφωνα την αρχή της ομοφωνίας, τις διαδικασίες (για) βάλιουμ και τα καπετανάτα που επιθυμούν να λειτουργούν ως κόμμα εν κόμματι. Ανοίγουμε μέτωπο ενάντια στις πρακτικές που φτωχαίνουν την ζωή και λειτουργία των οργανώσεων βάσης, στρεβλώνοντας την ουσία του δσ.

6. Μέλη ενός κκ γίνονται όσοι συμφωνούν με το πρόγραμμα και τις αρχές του καταστατικού του. Όσοι εντάσσονται σε μια κόβα (στιλέτο) και πληρώνουν τακτικά τη συνδρομή τους. Δε στρατολογούμε άτομα που θέλουν να παλέψουν γενικά κι αόριστα γιατί δεν την παλεύουν άλλο. Διαγράφουμε συντρόφους-φαντάσματα με τυπική παρουσία και χαμηλή συμμετοχή στη δράση. Την χαλαρή συσπείρωση την βάζουμε σε δράση μέσα στο μέτωπο, όχι μες στις γραμμές του κόμματος.

7. Τα κκ υποχρεούνται να συνδυάζουν τη νόμιμη δουλειά με την παράνομη. Συγκροτούμε ομάδες αυτοάμυνας ενάντια στην αυθαιρεσία των εργοδοτών και των κρατικών μηχανισμών καταστολής. Προχωράμε στην επανασύσταση της όπλα. Το όπλο παρά πόδα.

8. Μαρξιστής δεν είναι όποιος παραδέχεται γενικά την πάλη των τάξεων, αλλά αυτός που κατανοεί την ανάγκη να φτάσει (η πάλη αυτή) ως τη δικτατορία του προλεταριάτου. Αποφεύγουμε διατυπώσεις και καλλιτεχνικά ψευδώνυμα που συσκοτίζουν την ουσία της (παλλαϊκό κράτος, εργατική δημοκρατία κτλ). Μένουν ανοιχτά προς συζήτηση όσα ψευδώνυμα έχουν τακτική –κι όχι στρατηγική- σημασία (πχ λαϊκή εξουσία-οικονομία κ.ά).

9. Οι ενωμένες πολιτείες της ευρώπης είναι ή αντιδραστικές, ή απραγματοποίητες. Οι κομμουνιστές είναι κάθετα αντίθετοι στην ευρωπαϊκή ένωση και στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Η ευρώπη των λαών ή θα είναι σοσιαλιστική, ή δεν θα υπάρξει.

10. Η λειτουργία της διεθνούς διέπεται από τον προλεταριακό διεθνισμό. Οι προλετάριοι είναι πολίτες όλου του κόσμου, μακριά από τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου που μόνη πατρίδα του έχει τα κέρδη.

11. Ου συγκυβερνήσεις. Όχι στο μιλερανισμό, το ελληνικό 89’, το ακελ και τον κυβερνητισμό εν γένει.

12. Απομόνωση του εργοδοτικού συνδικαλισμού που είναι η πέμπτη φάλαγγα μες στο εργατικό κίνημα. Δεν καθορίζουμε τη στάση μας προς τη σ/δ με όρους δεκαετίας του 30’. Μαζικοποίηση συνδικάτων για αλλαγή συσχετισμών.

13. Όχι στα ουτοπικά άλματα στο κενό, χωρίς πολιτική κι οικονομική πάλη. Όχι στη θεωρία των σταδίων και στις ενδιάμεσες παραλλαγές κρατικού καπιταλισμού που δήθεν ανοίγουν δρόμο για το σοσιαλισμό. Ο κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός είναι το τελευταίο σκαλοπατάκι πριν τον σοσιαλισμό. Όποιος το αγνοεί, θα κατρακυλήσει αναπόφευκτα στην αρχή της σκάλας και στο βούρκο του οπορτουνισμού.

14. Χωρίς επαναστατική θεωρία, δεν υπάρχει επαναστατικό κίνημα. Τα κκ βάζουν σε προτεραιότητα την δημιουργική ανάπτυξη του μαρξισμού κι αναλαμβάνουν δράση για να την φέρουν σε πέρας: συνεργασία με μαρξιστές διανοούμενους, επιστημονικά συμπόσια κι ημερίδες, κέντρα μαρξιστικών ερευνών κ.ά.

15. Έχουμε ανοιχτό μέτωπο με το μεταμοντέρνο και την αναρχία (η τιμωρία μας για τα δεξιά λάθη του κόμματος). Αντιπαλεύουμε τον αγνωστικισμό που απορρίπτει τις νομοτέλειες και κάθε μορφή αστικής φιλοσοφίας. Η πρόσμειξη του μαρξισμού με το μεταμοντέρνο είναι ο χειρότερος σύμβουλος για την ανάπτυξη του μαρξισμού, όπως κι αν την εννοεί ή την βαφτίζει κανείς.

16. Οι κομμουνιστές αντιμετωπίζουν από θέσεις κριτικής υπεράσπισης την ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος. Προβάλλουν τους αγώνες του, τις ηρωικές θυσίες και τις κατακτήσεις του. Στέκονται με πνεύμα αυτοκριτικής και με το βλέμμα στο μέλλον στις δύσκολες καμπές αυτής της πορείας, αντλώντας τα απαραίτητα διδάγματα από το παρελθόν.

17. Ο κομματικός τύπος βρίσκεται υπό την καθοδηγητική ευθύνη της κε του μέλους-κόμματος, η οποία αξιοποιεί το κομματικό δυναμικό ως δυνάμει ανταποκριτές και το διαδίκτυο για ανταλλαγή εμπειρίας, απόψεων και διοργάνωση ανοιχτών θεματικών διαλόγων.

18. Το κόμμα-μέλος διαθέτει μόνο όσες επιχειρήσεις εξασφαλίζουν την προπαγάνδιση των θέσεών του: κομματικός τύπος, ραδιόφωνο, κανάλι, εκδοτικό. Απαγορεύεται αυστηρά να ασκεί άλλη επιχειρηματική δραστηριότητα. Επιτρέπεται κι ενθαρρύνεται η ανάπτυξη συντροφικών σχέσεων μεταξύ των μελών (συντροφικά στέκια, κουζίνες, κομματικοί γιατροί, δικηγόροι).

19. Εμπρός για ένα νέο ΛΕΦ και την πολιτιστική επανάσταση της εποχής μας. Ναι στο πρωτοπόρο πνεύμα, τις καινοτομίες και (γιατί όχι;) τα μέταλ πάρτι. Όχι (άλλο πια) στα «ντίσκο» γλέντια και τα «ρεμπέτικα» πάρτι. Ζήτω τα κόμμουνιστ πάρτι επί γης.

20. Ενάντια στον κομμουνισμό του στρατώνα. Ολόψυχα υπέρ της δουλειάς στο στρατό για την κατοχύρωση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων. Κάθε λόχος ένα μετερίζι αγώνα. Κάθε σύντροφος ένας πολιτικός επίτροπος στη μονάδα του.

21. Οι αποφάσεις των συνεδρίων της διεθνούς είναι δεσμευτικές για όλα τα μέλη της. Δεν είναι δεσμά που πρέπει να σπάσουν οι προλετάριοι μαζί με τις αλυσίδες τους, αλλά σχέδιο για δράση που απαιτεί συνέπεια και πειθαρχία, που είναι ακρογωνιαίος λίθος για κάθε συντροφική σχέση.

Όπως είχε πει κι ο ζηνόβιεφ, είναι πολύ δύσκολο για τους κεντριστές να ξεγλιστρήσουν από αυτούς τους 21 όρους, όπως ακριβώς είναι δύσκολο να χωρέσει η κάμηλος από το μάτι της βελόνας (που αν δεν κάνω λάθος είναι το χοντρό σχοινί κι όχι η καμήλα όπως μας λένε συνήθως). Κι ίσως είναι πιο εύκολο να γίνει αυτό το τελευταίο, παρά να ανασυσταθεί η διεθνής που θέλουμε.

Η κε του μπλοκ είναι ανοιχτή στη συνδιαμόρφωση με άλλες προτάσεις από το κοινό.
Επόμενη πρόκληση η κατάρτιση καταστατικού με 21 όρους για το διήμερο εαακ.

27 σχόλια:

KOMMANTO είπε...

To 13 δεν το κατάλαβα μάλλον, αλλά νομίζω αντιφάσκεις. Λες "Όχι στη θεωρία των σταδίων και στις ενδιάμεσες παραλλαγές κρατικού καπιταλισμού που ΔΗΘΕΝ ανοίγουν δρόμο για το σοσιαλισμό."
Και αμέσως μετά "Ο κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός είναι το τελευταίο σκαλοπατάκι πριν τον σοσιαλισμό."
Δεν υπάρχει αντίφαση εδώ?
Μπορείς να εξηγήσεις?
Μπορείς να εξηγήσεις?

KOMMANTO είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Το 13 λέει δύο διαφορετικά πράγματα. Όχι στο ένα, ούτε στο αντίθετό του. Όχι στα ουτοπικά άλματα, ούτε στην θεωρία των σταδίων. Ο κμκ είναι το τελευταίο σκαλοπατάκι που ετοιμάζει τις υλικές συνθήκες για το πέρασμα στο σοσιαλισμό (φράση του λένιν) κι ενδιάμεσα δεν υπάρχει κανένα άλλο κι ούτε χρειάζεται να βρούμε εμείς κάτι τέτοιο. Όπως κάνουν αρκετοί σήμερα μιλώντας για νέο στάδιο του καπιταλισμού ή ψάχνοντας ενδιάμεσα στάδια που θα μας πλησιάσουν στον τελικό στόχο.

KOMMANTO είπε...

Άσε το νέο στάδιο. Μη μπερδεύεις ακόμα περισσότερο.
Αφού ο κμκ είναι το τελευταίο σκαλοπατάκι, τότε τί 'όχι στη θεωρία των σταδίων'? Σκαλοπάτι=σταδια.

Ο κμκ τί είναι? αυτό που θα κάνουμε εμείς μετα την επανάσταση??
αυτό που υπάρχει τώρα αρα είμαστε έτοιμοι για την επανάσταση??

Δεν καταλαβαίνω

TRASH είπε...

προσυπογράφω και τους 21 όρους!
Απλοποιώντας λίγο τα πράγματα, θα έλεγα πως το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού είναι ο ιμπεριαλισμός, και δεν χρειάζεται να εφεύρουμε άλλα.
Εδώ, με τις σημερινές παραγωγικές δυνάμεις η κουβέντα θα έπρεπε να είναι τοπως θα φτάσουμε στην αταξική κοινωνία, μία ώρα αρχίτερα...

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ο κμκ είναι κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός κι υπάρχει από την εποχή του λένιν. Σύμφυση κράτους με μονοπώλια. Ετοίμασε στο έπακρο τις υλικές συνθήκες για το πέρασμα στον σοσιαλισμό και δεν χρειάζεται κάτι άλλο ενδιάμεσο, πχ μια εκδοχή κρατικού καπιταλισμού όπως αυτή που περιγράφουν κάποιοι αριστεροί οικονομολόγοι.
Άλλο ζήτημα αν ο υποκειμενικός παράγοντας δεν είναι ώριμος ή δεν μπορέσει να φτάσει ως το τέλος και συμβιβαστεί με κάτι ενδιάμεσο. Και άλλο να το βάζεις ως ζητούμενο εξ αρχής.

KOMMANTO είπε...

Εντάξει, κατάλαβα.

Ανώνυμος είπε...

ποια η σχέση και ποια η διαφορά μεταξύ κμκ και ιμπεριαλισμού?

Ανυποψίαστος είπε...

Με πρόλαβες ευχάριστα Μπρ.Απ.

Το 2007 εκδόθηκαν πλήρη και συγκεντρωμένα,όλα τα κείμενα,θέσεις και αποφάσεις των 4 πρώτων συνεδρίων της Κομμουνιστικής Διεθνούς.1919-20-21-22.Εκτός φυσικά από του 21 όρους,στις υπόλοιπες 500 περίπου σελίδες του βιβλίου,γίνονται με τον καλύτερο τρόπο κατανοητές,οι αρχές,οι γενικότερες αντιλήψεις και ο τρόπος δράσης πού έπρεπε να διέπουν τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης και του κόσμου.Με θέσεις ακόμη και σήμερα(ιδιαίτερα σήμερα θα έλεγα) κατατοπιστικές,για τον τρόπο δράσης στην κοινωνία,τα ενωμένα ή διαιρεμένα συνδικάτα,το αστικό κοινοβούλιο,τα ενιαία μέτωπα,ακόμη και το... μεταναστευτικό! Η σύγκριση εκείνων των αποφάσεων και του γενικότερου πνεύματός τους,με την realpolitik που ακολουθήθηκε/-ται από τα Κ.Κ της Ευρώπης έως τις μέρες μας,βγάζει μάτια.Και νεύρα.Να τα διαβάσετε ανεπιφύλακτα σύντροφοι,μακριά από "σύγχρονους" δασκάλους,καθοδηγητές και (παρ)ερμηνευτές.

RedBoy είπε...

Μανιφεστο μου μυριζει...προσυπογραφω κι εγω.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ο ιμπεριαλισμός είναι η εμφάνιση κι επικράτηση του μονοπωλίου, δηλαδή το μονοπωλιακό στάδιο του καπιταλισμού. Ο κμκ είναι η σύμφυση του αστικού κράτους με τα μονοπώλια. Προσωπικά δεν αντιλαμβάνομαι να αναφέρονται σε κάτι διαφορετικό, σε κάθε περίπτωση χρονικά συμπίπτουν.

Τον κμκ πάντως δεν πρέπει να τον ταυτίζουμε με το κεϊνσιανό μοντέλο και την κατοχή κάποιων κλάδων της παραγωγής από το κράτος. Ως όρος δεν αναφέρεται στον ιδιοκτήτη αλλά στη σύμφυση. Κ αυτή δεν αναιρείται με τις ιδιωτικοποιήσεις και την επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού.

RedBoy είπε...

Οποτε ο ορος "μονοπωλειο" αναφερεται στο κεφαλαιο και εκεινος του "κμκ" στο γεγονος οτι οι μορφες του κρατους διαπνεονται απο τις μορφες του κεφαλαιου (χρημ. κεφ, βιομηανικο δεη...δηλαδη απο τη ΔΕΗ μεχρι την ΕθΝΙΚΗ τρ).

Ορος για την αναπτυξη του κμκ μπορει να ειναι λοιπον η πληρης αναπτυξη της καιφαλαιικης σχεσης καθως τα μονοπωλεια ειναι συμπηκνωμενες (πιο πλουσιες) μορφες υπαρξης του κεφαλαιου.

KOMMANTO είπε...

@Απολίθωμας
Ωραία. Εφ'όσον η σύμφυση των μονοπωλίων με το κράτος, σήμερα που μιλάμε, γίνεται μέσω του μηχανισμού της ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, και μέσω αυτής της διαδικασίας επιχειρείται η ολοκληρωτική απαξίωση της εργατικής δύναμης για να αντιμετωπίσουν τα πολυεθνικά πολυκλαδικά μονοπώλια τη χασούρα τους, δεν νομίζεις ότι πρέπει να χτυπηθεί αυτή ακριβώς η διαδικασία ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ? Και κατά συνέπεια αν χτυπηθεί και διαλυθεί αυτή ακριβώς η διαδικασία δεν θα ανακοπεί καίρια "η πληρης αναπτυξη της καιφαλαιικης σχεσης" που λέει ο Μπόι??

(μιλώντας πάντα για την Ελλάδα και αποφεύγοντας τώρα να δούμε επιπτώσεις, εε κτλ κτλ)

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Μη μου τα λες απότομα αυτά περί καίριας ανακοπής γιατί θα πάθω καμιά ανακοπή. Το θέμα είναι να δεις χωρίς αυταπάτες πώς μπορείς να χτυπήσεις αυτή τη διαδικασία, να βεβαιωθείς ότι χτυπάς τον γάιδαρο κι όχι το σαμάρι, στο ρόλο του καλού σαμαρείτη που πιστεύει ότι η καρδιά του συστήματος (τράπεζες) θα αρχίσει να χτυπά φιλολαϊκά μες στα πλαίσια του καπιταλισμού

d1amat είπε...

Πολύ φασαρία έχει γίνει για την έννοια των "σταδίων" και των ενδιάμεσων καταστάσεων μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού... Υπάρχει μια απλή θεώρηση των πραγμάτων που λέει ότι: ένα κοινωνικοπολιτικό σύστημα χαρακτηρίζεται από το χαρακτήρα της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής. Ατομική ιδιοκτησία ---> καπιταλισμός, κοινωνική ιδιοκτησία ---> κομμουνισμός. Ο σοσιαλισμός βεβαίως, είναι μια ανώριμη βαθμίδα όπου ακόμα υπάρχει σε κάποιο βαθμό ατομική ιδιοκτησία, αλλά ΟΧΙ στα μεγάλα, τα συγκεντρωμένα, τα βασικά μέσα παραγωγής. Γι αυτό ο ΚΜΚ είναι, ας πούμε, η υλική προετοιμασία για το σοσιαλισμό. Εκεί που δεν υπάρχει συγκεντρωμένη παραγωγή εφαρμόζεται ο κολεκτιβισμός. Αυτό που λεν οι όροι της κομιντέρν είναι ότι, δεν υπάρχει κάποιο κοινωνικοπολιτικό μοντέλο που να συνδυάζει ταυτόχρονα και ατομική και κοινωνική ιδιοκτησία σε βασικά μέσα παραγωγής, και καπιταλιστικές και σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής. Δεν υπάρχει "προθάλαμος" για το σοσιαλισμό. Εξ ου και ο καπιταλισμός καταργείται μονομιάς κι όχι σταδιακά. Βοήθησα;

Unknown είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ ότι αυτό είναι το θέμα.
Εσύ δηλαδή θεωρείς πώς την επομένη του ιστορικοκοινωνικού άλματος, της μέρας που θα 'πάρουμε το κράτος', θα πρέπει να καταργηθούν οι τράπεζες? ή οχι? ή μήπως θα λειτουργούν αλλά με 'σοσιαλιστική λειτουργία'? Αυτή η λειτουργία σε τί συνίσταται?


κομμαντο ερωτηματικής εντροπίας

Ανυποψίαστος είπε...

Στον καπιταλισμό οι τράπεζες κανονικά λειτουργούν ως "επιχειρήσεις εμπορίας κεφαλαίου" και δανείζοντας επενδυτές ή επενδύοντας και οι ίδιες,ουσιαστικά απαιτούν και παίρνουν ως τόκο,ένα ποσοστό της υπεραξίας από την παραγωγή.Όσο στενεύουν τα περιθώρια εξαγωγής κέρδους από "υγειείς" διαδικασίες,το ρίχνουν και στο τζογάρισμα,χρηματιστήρια,τοκογλυφία άσχετη με την παραγωγή και άλλες "θεάρεστες" ασχολίες.
Το εργατικό κράτος θέτει υπό τον απόλυτο έλεγχό του τις τράπεζες,τις συνενώνει στον ελάχιστο αναγκαίο αριθμό και τις κρατικοποιεί(εννοείται).Από πρώην κερδοφόρες ιδιωτικές επιχειρήσεις τις μετατρέπειστον μοναδικό κρατικό διαχειριστή ενός ενοποιημένου μηχανισμού οργάνωσης της οικονομικής ζωής της χώρας,σε έναν κεντρικό λογιστικό μηχανισμό της σοσιαλιστικής κοινωνίας.Εξάλλου στα πρώτα βήματα του σοσιαλισμού δεν παύει η ροή χρήματος ως ανταλλακτικού μέσου.
Οι εργαζόμενοι δεν χάνουν τη δουλειά τους,απλώς αλλάζει η φύση και το νόημά της.Κάποιοι μεταφέρονται ίσως σε άλλες πιο χρήσιμες διαδικασίες.
Ελπίζω να βοήθησα..

JohnyQ είπε...

Διαφωνώ με το 19! :D
είναι ύπουλο και υποκριτικό από τη μία να μιλάς για το "Αριστερό Μέτωπο"(ΛΕΦ) και από την άλλη να πάφτεις σε θέσεις του αντιεπιστημονικού "Προλετκούλτ" για απόρριψει της κληρονομιάς που μας έδωσε ο καπιταλισμός(ντισκο), ο λαϊκός πολιτισμός (ρεμπέτικα)! ;)

και το 13 όπως επισημάνθηκε στο σκέλος που μιλάει για "θεωρία των σταδίων" είναι προβληματικό. προτείνω στο συγγραφέα μελέτη του "Δοκίμιου της Ιστορίας του ΚΚΕ", Α' τόμος τις περιόδους από το 1920 μέχρι 1936, όπου υπάρχει σχετική αυτοκριτική.

d1amat είπε...

@κομμαντο ερωτηματικής εντροπίας

Δύσκολο να απαντηθεί κάτι τέτοιο, και μάλιστα εγείρονται και άλλου είδους ερωτήματα σχετικά με τη φύση κάποιων παρασιτικών δραστηριοτήτων στον καπιταλισμό, π.χ. τι θα γίνει με τα καζίνο; τι θα γίνουν οι εργαζόμενοι εκεί πέρα; θα υπάρχει τζόγος και στο σοσιαλισμό; και άλλα τέτοια ενδιαφέροντα...
Σωστά το θέτει ο Ανυποψίαστος. Αυτό που μπορώ να προσθέσω είναι ότι η φύση κάποιων δραστηριοτήτων πιθανότατα θα απαξιωθεί σε περίοδο Επαναστατικής Κατάστασης (σύμφωνα με τα κριτήρια του Λένιν)καθώς δεν θα μπορούν να λειτουργούν επιτυχώς σε συνθήκες μεγάλης όξυνσης της πάλης των τάξεων. Από την άλλη, ο σοσιαλισμός σαν ανώριμη φάση προς την αταξική κοινωνία, και όσο πιο κοντά βρίσκεται στη χρονική στιγμή μηδέν, της επαναστατικής αλλαγής της εξουσίας, θα διέπεται από μεγάλες αντιφάσεις και αυτό αφορά σαφώς και τη λειτουργία όχι μόνο των τραπεζών, αλλά συνολικά των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών που στον καπιταλισμό είχαν λόγο ύπαρξης. Το πώς θα επιλυθεί με το μικρότερο δυνατό "εργατικό" κόστος, εκεί είναι το δύσκολο... Κανένας φαντάζομαι δεν διαφωνεί ότι η οικοδόμηση του σοσιαλισμού είναι δύσκολο πράγμα!

υποκείμενο είπε...

@diamat

ευκολο. τα καζινο θα κλεισουν. οι χωροι των καζινο θα χρησιμοποιηθουν για κατι χρησιμο στην κοινωνια. τα ξενοδοχεια τους ως προορισμοι λαικών διακοπων. οι εργαζομενοι θα κατανεμηθουν αλλού ανάλογα με τις ικανοτητες τους βασει του υποτυπώδους σιγουρα στην αρχη και με κενα, κεντρικου σχεδιασμού.
το ιδιο με: προποτζιδικα, διοδια, χρηματιστιριακές, μεσιτικα και εγω δεν ξερω τι αλλο αχρηστο. ωραιο ε; ευκολο; θα δειξει.

Ανώνυμος είπε...

Ωραία, τότες το 'εθνικοποίηση των τραπεζών' τί σας πειράζει? Δεν είναι προφανώς στρατηγικό αίτημα. Αλλά δεν είναι και αυτό που λέει ο Απολίθωμας με τον καλό σαμαρείτη του καπιταλισμού. Αφού δεν μπαίνει μόνο του αλλά με μια σειρά άλλων όπως αύξηση μισθών μείωση ωρων εργασίας φορολόγηση κεφαλαίου κτλ κτλ.

Δηλαδή ποιό είναι το αίτημα? Λαϊκή εξουσία? Να πάρουμε το κράτος? Σοσιαλισμός? Αυτά είναι διακηρύξεις όχι αιτήματα πάλης.

-σαν σήμερα το 1871 η γέννηση της Ρόζας.


κομμαντο απορρηματικής εντροπίας

Ανώνυμος είπε...

να διοργανώσει η κε του μλοκ οικονομικη εξορμηση προς τιμην των 21 θεσεων.

κομμαντο οικονομικης εξορμησης

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Σαν χτες ο θάνατος του στάλιν και τα γενέθλια του άβερελ (τίποτα τυχαίο).

Πρώτα απ' όλα το κείμενο αυτό έπρεπε να μείνει στα 21 σχόλια για λόγους σεβασμού στη σημειολογία. Αλλά ποιος να τα σκεφτεί αυτά, με τι μυαλό και ποια νηφαλιότητα.
Δεύτερον η καρδιά του συστήματος δεν μπορεί να αρχίσει να χτυπά φιλολαϊκά εντός του συστήματος όσα αιτήματα κι αν βάλεις πλάι της. Εκτός κι αν το συνδέεις με πρόταση εξουσίας, οπότε δεν καταλαβαίνω τι σε χαλάει με τη λαϊκή εξουσία (πες την αλλιώς εσύ).
Όλοι έχουμε άμεσους στόχους πάλης, αλλά ο κόσμος θέλει να του δώσεις μια προοπτική, να ακούσει συνολική πρόταση. Γιατί όχι έτσι και τότε πώς αλλιώς; Πρέπει να αποκτήσει πολιτική στόχευση για να μην την πατήσει όπως το αργεντινάνσο που έμεινε στου δρόμου τα μισά, αντί να πάει μέχρι τέλους.
Αν εσύ σε όλα αυτά του προβάλλεις το χρέος ως κομβικό ζήτημα (κι όχι ως μια πτυχή της κρίσης) με έχεις απέναντι. Ανλες ότι υπάρχει έξοδος από την κρίση εντός του συστήματος ή σε κάτι ενδιάμεσο που παραπέμπει σε τρίτο δρόμο, επίσης. Αν πάλι τα βάζεις στις μάζες για ζύμωση γιατί πιστεύεις ότι παλεύοντας για αυτά θα φτάσουν απ'τη ροή των πραγμάτων να διεκδικήσουν την εξουσία, τότε διαφωνώ, αλλά το συζητάμε. Σε κάθε περίπτωση κάνε δουλειά με τα δικά σου αιτήματα, να κάνουμε κι εμείς κι ο κόσμος θα δικαιώσει τη σωστή γραμμή και θα αναγκάσεις και τους υπόλοιπους να ακολουθήσουν.

Αυτό είναι ό,τι πιο απλουστευμένο μπορώ να πετύχω, αλλά δε φιλοδοξώ να σε πείσω. Όταν έχεις εικοστρεις ώρες δίπλα σου την άλλη άποψη, τι πιθανότητες έχω εγώ με τη μία; Να με ερωτευτείς κεραυνοβόλα, χωρίς ψηστήρι;

Λαβρέντης είπε...

Γκουλάγκ θα φτιάξουμε;

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Και αρχιπέλαγος θα σας φέρουμε

upokeimeno είπε...

προσωπικα εχω σκεφτει οτι δε χρειαζεται καποια ιδιαιτερη μορφη οργανωσης τυπου γκουλαγκ. αυτο που ενδεχομένως να γινει ειναι να τους πηγαινουμε στη θεσσαλια και στην κρητη να μαζευουν ελιες (οταν οι φοιτητες εχουν εξεταστική), να τους βαζουμε να στρωνουν δρομους και γραμμες τραινων κλπ. το ζητημα ειναι οι συνθηκες κατω απ'τις οποιες θα συμβουν όλα αυτα. μπορει να χρειαστει και το οπλο παρα ποδα για καλο και για κακο αλλα πανω απολα χρειαζεται απομονωση απο αλλα αντεπαναστατικα στοιχεια, ωστε να μειωθουν οι αντιδραστκες επιρροες, και η αναγκαστική μελετη. στο κατω κατω νομιζω οτι η εμπειρια με τα γκουλαγκ και τα στρατοπεδα συγκεντρωσης εργαζομενων εχουν πολλα καλα να δειξουν για το ζητημα αξιοπρεπους συμβιωσης πολιτικων και μη κρατουμενων και για το πως μπορουν να συνεισφερουν και οχι να ειναι βαρος στην κοινωνια. ποσο μαλλον σε συνθηκες 2011 (και βαλε ;)). αυτα μεταξυ σοβαρου κι αστειου