Κυριακή 25 Αυγούστου 2013

H Πλατφόρμα Ριούτιν

Το πρόγραμμα της αντισοβιετικής αντιπολίτευσης
Άναυδος – Αύγουστος 2013

Χτες ήταν η επέτειος της ολοκλήρωσης της δίκης τουαποκαλούμενου ‘ τροτσκιστο-ζηνοβιεφικού κέντρου’, με προεξάρχοντες τους ζηνόβιεφ-κάμενεφ, της πρώτης από τις μεγάλες δίκες στελεχών της αντιπολίτευσης στο κόμμα των μπολσεβίκων, που πέρασαν στην ιστορία ως δίκες της μόσχας. Με την αφορμή αυτή, η κε του μπλοκ φιλοξενεί στο σημερινό ιστορικό ένθετο μια ακόμα δουλειά του άναυδου σχετικά με την πολιτική πλατφόρμα και τους στόχους της αντιπολίτευσης. Καλή ανάγνωση και ψυχραιμία στα σχόλια.

1. Εισαγωγή
Μία από τις βασικές κατηγορίες ενάντια στον Στάλιν αναφορικά με τις δίκες της Μόσχας ήταν ότι οι κατηγορούμενοι ήταν αθώοι αγνοί κομμουνιστές. Μέλη της παλιάς φρουράς των μπολσεβίκων  υπηρετούσαν πιστά την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και το μόνο τους ‘σφάλμα’  ήταν ότι αποτελούσαν εμπόδιο στο δρόμο του Στάλιν για την απόλυτη εξουσία. Ένα μείγμα μπουρδολογίας ιδεαλισμού και πάνω απ’ όλα αντικομουνισμού διαμορφώνει την ιστορική θέση ορισμένων αριστερών  κατά τ’ άλλα ιστορικών.

Δυστυχώς γι’ αυτούς αντιπολίτευση υπήρχε στην ΕΣΣΔ και μάλιστα τα πιο επιφανή στελέχη της ήταν μέλη του κόμματος των Μπολσεβίκων. Εκτός από τους τροτσκιστές που αρκετοί μετά από εντολή του αρχηγού τους είχαν επιστρέψει στο κόμμα κάνοντας αυτοκριτική και ανασκευάζοντας τις θέσεις τους (Πιατακόφ, Πρεομπαζένσκι, Ρακόφσκι κλπ) η άλλη μεγάλη ομάδα ήταν οι αποκαλούμενοι δεξιοί (Μπουχάριν, Ρίκοφ Τόμσκι κλπ.) Οι θέσεις της δεξιάς αντιπολίτευσης συνοψίζονταν στην διαβόητη πλατφόρμα Ριούτιν που δημοσιεύτηκε το 1932 και  θα παρουσιάσουμε παρακάτω. Ο αναγνώστης ας λάβει υπόψη του ότι αν και  το 1932 απείχε τέσσερα χρόνια από τις διώξεις του 1936-1938 και τα υποτιθέμενα εγκλήματα του Στάλιν η εξόντωση του ήταν και τότε είναι ο βασικός στόχος της αντιπολίτευσης.

2. Μαρτεμιάν Ριούτιν (1890-1937)
Γεννήθηκε το 1890 στο Ιρκούτσκ στη Σιβηρία. Από φτωχή αγροτική οικογένεια εντάχθηκε στους Μενσεβίκους το 1914. Πήρε μέρος τόσο στην επανάσταση του Φλεβάρη όσο και του Οκτώβρη του 1917. Έγινε μέλος του ΡΚΚ(μπ) το 1917. Στο 15ο Συνέδριο του κόμματος εκλέχτηκε δόκιμο μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Ήταν γραμματέας σε μία από τις σημαντικές αχτίδες των βιομηχανικών περιοχών της Μόσχας.

Ο Ριούτιν μαζί με τον Ν. Ουγκλάνοφ ήταν από τους πιο σφοδρούς πολέμιους της Ενωμένης Αντιπολίτευσης των Τρότσκι, Ζηνόβιεφ και Κάμενεφ. Ωστόσο σαν μέλος της δεξιάς αντιπολίτευσης ήταν ενάντιος στα μέτρα επίταξης της σοδειάς στα οποία κατέφυγε η σοβιετική κυβέρνηση το 1928 για να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο  της πείνας στα αστικά κέντρα που προκλήθηκε από τη συνδυασμένη κερδοσκοπία κουλάκων και νέπμεν. Σαν αποτέλεσμα της αντίδρασης του στην πολιτική της επίταξης καθαιρέθηκε από γραμματέας της αχτίδας  και μετατέθηκε στη θέση του βοηθού εκδότη της εφημερίδας του Κόκκινου Στρατού Κόκκινος Αστέρας.  Σαν μέλος της δεξιάς αντιπολίτευσης καθαιρέθηκε το 1930 από δόκιμο μέλος της ΚΕ και διαγράφηκε από το κόμμα συνελήφθη από την OGPU το Νοέμβριο της ίδια χρονιάς για αντεπαναστατική προπαγάνδα αλλά αφέθηκε ελεύθερος 2 μήνες μετά επειδή τα αποδεικτικά στοιχεία δεν επαρκούσαν για την καταδίκη του.
Η πλατφόρμα Ριούτιν γράφτηκε τον Μάρτιο του 1932 και εγκρίθηκε τον Απρίλιο της ίδια χρονιάς από την οργάνωση του Ριούτιν  ‘Ένωση Μαρξιστών-Λενινιστών’. Σε αυτή εκτός από τον ίδιο τον Ριούτιν συμμετείχαν και άλλα κομματικά μέλη της δεξιάς αντιπολίτευσης καθώς και ορισμένοι τροτσκιστές. Αντίγραφα της πλατφόρμας μοιράζονταν παράνομα σε ολόκληρη τη χώρα.  Ο Ριούτιν συνελήφθη το Σεπτέμβριο του 1932 και πήρε όλη την ευθύνη για τη συγγραφή της πλατφόρμας. Καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλακή. Την ίδια περίοδο διαγράφηκαν από το κόμμα οι Ζηνόβιεφ-Κάμενεφ γιατί ενώ είχαν διαβάσει την πλατφόρμα απέφυγαν να ενημερώσουν την ΚΕ για την ύπαρξη της. Τον Ιανουάριο του 1937 όταν πλέον η NKVD είχε αρχίσει να ξετυλίγει όλα τα νήματα της αντισοβιετικής συνωμοσίας ο Ριούτιν ξαναδικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο. Εκτελέστηκε την επόμενη μέρα της δίκης. Η αδερφή του Ριούτιν προσπάθησε χωρίς αποτέλεσμα να αποκαταστήσει τον Ριούτιν το 1956 μετά το 20ο συνέδριο. Η αποκατάσταση του Ριούτιν έγινε το 1988 από το Ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ στα πλαίσια της εκστρατείας της γκλάσνοστ του  Μ. Γκορμπατσόφ.

3. Αποσπάσματα
Το κείμενο της πλατφόρμας Ριούτιν πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ιζβέστια σε  4 μέρη το χειμώνα του 1990. Η ελληνική μετάφραση ορισμένων αποσπασμάτων από το βιβλίο The Stalin Years: The Soviet Union 1929-1953 by Evan Mauwdsley.

(…)
Στον αγώνα ενάντια στον Στάλιν και την κλίκα του είναι απαραίτητο να αποφύγουμε μια ευρέως διαδεδομένη αυταπάτη ότι η πάλη αυτή μπορεί ν’ αρχίσει και να καθοδηγηθεί από τους πρώην Τροτσκιστές  ηγέτες που έχουν μετανοήσει ή από τους πρώην ηγέτες της ‘δεξιάς αντιπολίτευσης’.
Αυτό θα ήταν σοβαρότατο λάθος . Η πλειοψηφία τους είναι τώρα μια εξαντλημένη δύναμη στον αγώνα ενάντια στον Στάλιν.
Μισούν τον Στάλιν με όλη τους τη ψυχή (…)
Αλλά για τώρα θα είναι είτε σιωπηλοί είτε θα κάθονται και θα περιμένουν και κάποιοι από αυτούς θα πέσουν τόσο χαμηλά ώστε να γίνουν κόλακες του Στάλιν.
Για την πάλη για την καταστροφή της δικτατορίας του Στάλιν είναι απαραίτητο να υπολογίζουμε στο μεγαλύτερο μέρος όχι στους παλιούς ηγέτες αλλά σε νέες δυνάμεις (…)
Η πάλη θα γεννήσει ηγέτες και ήρωες
Είναι αναγκαίο να ξεκινήσουμε τη δράση. Αυτή η πάλη θα απαιτήσει θυσίες (…)

Με συγκεκριμένους όρους το εύρος των απαραίτητων μέτρων για να βγάλουμε το κόμμα και τη χώρα από την κρίση και το αδιέξοδο είναι ουσιαστικά τα παρακάτω:
I.                        Στο χώρο του κόμματος
1.       Εκκαθάριση της δικτατορίας του Στάλιν και της κλίκας του
2.      Άμεση αντικατάσταση όλων των επικεφαλής του κομματικού μηχανισμού και προκήρυξη νέων εκλογών για τα κομματικά όργανα στη βάση μιας γνήσιας εσωκομματικής δημοκρατίας και με τη δημιουργία ισχυρών εγγυήσεων ενάντια στην καταπάτηση του καταστατικού από τον κομματικό μηχανισμό (…)
II.                        Στο χώρο των σοβιέτ (δηλ. το κράτος) (…)
1.       Νέες εκλογές που να αποκλείουν τους διορισμούς
2.      Αντικατάσταση του δικαστικού μηχανισμού κι εφαρμογή αυστηρής νομιμότητας
3.      Ανανέωση και αποφασιστική εκκαθάριση του μηχανισμού της GPU
III.                        Στο χώρο της εκβιομηχάνισης
1.       Άμεσο σταμάτημα στις αντι-Λενινιστικές μεθόδους της εκβιομηχάνισης και του ανεύθυνου ρυθμού της που οδηγεί στην εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, των υπαλλήλων και της υπαίθρου που οδηγεί σε άμεσους και έμμεσους φανερών και κρυφών φόρων και πληθωρισμού. Η εκβιομηχάνιση πρέπει να πραγματοποιηθεί στη βάση των πραγματικής και σταθερής ανόδου της ευημερίας των μαζών.
IV.                        Στο χώρο της γεωργίας
1.       Άμεση διάλυση όλων των κολχόζ που δημιουργήθηκαν με τη βία και είναι μία απάτη. Πραγματική εθελοντική κολεκτιβοποίηση στη βάση της εκμηχάνισης και της παροχής κάθε δυνατής βοήθειας στα κολχόζ.
2.      Διάλυση των ελλειμματικών σοβχόζ
3.      Άμεση λήψη συγκεκριμένων μέτρων για την ανάπτυξη ατομικών αγροτικών επιχειρήσεων για φτωχούς και μεσαίους αγρότες.(…)
4.      Άμεση παύση της επίταξης της σοδειάς των ζώων και των άλλων προϊόντων με την τωρινή μέθοδο της λεηλασίας της υπαίθρου (…)
V.                        Στο χώρο του εμπορίου
1.       Σταμάτημα των εξαγωγών των αγροτικών προϊόντων σε εξευτελιστικές τιμές (…)
VI.                        Στο χώρο των οικονομικών και δημοσιονομικών
1.       Να σταματήσει ο πληθωρισμός που πέφτει σαν βαρύς φόρος που τον σηκώνει το προλεταριάτο και οι εργαζόμενοι (…)
VII.                        Στο χώρο των υλικών και νομικών συνθηκών της μάζας των εργατών και αγροτών
1.       Επαναφορά των  παλιών κανονισμών που υπήρχαν πριν από τέσσερα χρόνια για τους εργάτες που εγκαταλείπουν τις επιχειρήσεις
2.      Επαναφορά των παλιών νόμων και της Λενινιστικής πολιτικής στη δουλειά των συνδικάτων
3.      Να σταματήσει άμεσα η τυχοδιωκτική πολιτική της αποκουλακοποίησης στην ύπαιθρο που στην πραγματικότητα στρέφεται ενάντια σε όλους τους κατοίκους της υπαίθρου
(…)

Στην πλατφόρμα του ο Μ. Ριούτιν επιτιθόταν με σφοδρότητα προσωπικά ενάντια στον Ι.Β. Στάλιν:

(…)
Στα χρόνια μετά τον Λένιν στη θεωρητική κατανόηση ο Στάλιν αποδείχτηκε τελείως άχρηστος αν και στο να συνδυάζει την πολιτική με την ίντριγκα έδειξε αξιοσημείωτο ταλέντο. Μετά το θάνατο του Λένιν έγινε ένα θρασύ άτομο. Προσεκτικά στην αρχή και κατόπιν όλο και πιο ανοικτά απαλλάχθηκε από τη μάσκα του ταπεινού παλιού μπολσεβίκου. Υποχρεωμένος να φέρει το βαρύ φορτίο του Γενικού Γραμματέα έδειξε ολοένα και πιο καθαρά την φιλοδοξία του να μπει στο πάνθεον των μεγάλων ανθρώπων χωρίς να διστάζει σε κανένα μέσο
(…)
Ο Λένιν ήταν ηγέτης και όχι δικτάτορας Ο Στάλιν αντίθετα είναι ένα δικτάτορας αλλά όχι ηγέτης
(…)
Το κόμμα και το προλεταριάτο πρέπει να παλέψει ενάντια σε ακόμη και στον πιο ‘χαρισματικό’ δικτάτορα στον εκφυλισμό των ηγετών σε δικτάτορες
(…)
Στα έργα του, αυτό που θα βρούμε δεν είναι κανένα πλούσιο θεωρητικό φορτίο αλλά μόνο την ικανότητα να κρύβει την αχρειότητα του. Έτσι είναι γιατί έχουμε μπροστά μας έναν θεωρητικό που είναι ένα κοράκι με φτερά παγωνιού
(…)

Συνοπτικά η πλατφόρμα Ριούτιν δεν ήταν παρά ένα κάλεσμα για την παλινόρθωση του καπιταλισμού στην ΕΣΣΔ χρησιμοποιώντας προσχηματικά τον Λένιν, μια τακτική που ακολούθησαν όλοι οι αποστάτες του κομμουνιστικού κινήματος (πχ Τρότσκι, Χρουστσόφ, Γκορμπατσόφ κλπ)

4. Οι πραγματικοί συγγραφείς της πλατφόρμας
Όπως αποδείχτηκε στις δίκες της Μόσχας ο  Μ. Ριούτιν ήταν η βιτρίνα και όχι ο πραγματικός συγγραφέας της πλατφόρμας. Τόσο ο Μπουχάριν όσο και ο Ρίκοφ στη δίκη τους το 1938 παραδέχτηκαν ότι η πλατφόρμα είχε γραφτεί από τους ίδιους:
(…)
Ρίκοφ: Η πλατφόρμα πήρε το όνομα της από τον Ριούτιν  επειδή δημοσιεύτηκε από υποστηρικτές των Δεξιών, την ομάδα Ριούτιν από την οργάνωση του Ουγκλάνοφ στη Μόσχα. Κατά τη διάρκεια της έρευνας σχετικά με την πλατφόρμα  αυτή η ομάδα ανέλαβε την πλήρη ευθύνη. Αυτό είχε αποφασιστεί εξ αρχής ώστε να μην βρεθούμε υπόλογοι για την πλατφόρμα. Καταφέραμε να το πετύχουμε χάρης στον Γιάγκοντα που ήταν επικεφαλής της OGPU
(…)
Μπουχάριν: Ονομάστηκε ‘Πλατφόρμα του Ριούτιν’ για λόγους μυστικότητας…. Ώστε να αποκρύψει το Δεξιό κέντρο και την ηγεσία του… Η πλατφόρμα του Ριούτιν… η πλατφόρμα της Δεξιάς αντεπαναστατικής οργάνωσης ήταν ίσως ήδη η κοινή πλατφόρμα των ομάδων των Ζηνόβιεφ, Κάμενεφ και Τρότσκι.
(…)

Η αντικομουνιστική ιστοριογραφία αρνείται την ύπαρξη του μπλοκ των δεξιών-τροτσκιστών και αποδίδει την ύπαρξη του σε μεθόδευση των δυνάμεων ασφαλείας της ΕΣΣΔ. Δυστυχώς γι’ αυτούς όμως η ύπαρξη της συμμαχίας αυτής βρίσκεται στο εκκαθαρισμένο αρχείο Τρότσκι που φυλάσσεται στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ (!). Ο Πιερ Μπρουέ επιφανής γάλλος τροτσκιστής ερευνώντας το αρχείο Τρότσκι ανακάλυψε μια επιστολή του γιου του Τρότσκι, Λ. Σεντόφ, προς τον πατέρα, όπου αναφέρεται στην ύπαρξη εντός της ΕΣΣΔ αρκετών αντιπολιτευτικών ομάδων (τους τροτσκιστές, τους οπαδούς του Ζηνόβιεφ, την ομάδα του Ι.Ν Σμιρνόφ την ομάδα Στεν-Λομινάτζε, την ομάδα Σαφαροφ-Ταρχανοφ τη δεξιά πτέρυγα και τους φιλελεύθερους) Ο ίδιος ο Τρότσκι γράφει γι’ αυτές τις ομάδες και την πιθανότητα διαμόρφωσης μίας συμμαχίας με τις περισσότερες από αυτές:
(…)
Η πρόταση για ένα μπλοκ μου φαίνεται απολύτως αποδεκτή. Σημειώνω ότι μιλάμε για ένα μπλoκ και όχι για συγχώνευση.
(…)


Συνεπώς η αντισοβιετική αντιπολίτευση προετοιμαζόταν για μία αναμέτρηση με το κόμμα των Μπολσεβίκων και τη σοβιετική κυβέρνηση. Η δικτατορία του προλεταριάτου κατάφερε στα επόμενα χρόνια να εξουδετερώσει την απειλή αυτή.

65 σχόλια:

orthodox είπε...

Στο indymedia ξεκίνησε πριν λίγες μέρες μια συζήτηση, με αφορμή ένα κείμενο των χαφιέδων της "Ανασύνταξης", όπου από ένα σημείο και μετά παίρνει ενδιαφέρουσα τροπή. Μάλιστα Φαίνεται πως εμφανίζονται και.. ενδοσταλινικές διαφωνίες (αφού 2 περσόνες που δηλώνουν σταλινικοί και υπερασπίζονται τον Πατερούλη, υποστηρίζουν αντίθετες απόψεις!)

"Η δήλωση του Κρίστιαν Ρακόφσκυ, που αποκηρύσσει τον αντεπαναστατικό τροτσκισμό"

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1484204

Ομολογώ ότι μου άρεσε γιατί μου θύμισε παλιές υπέροχες συζητήσεις στο indymedia που τα τελευταία χρόνια έχουν εξαφανιστεί... Κάντε έναν κόπο, αξίζει! (προφανώς, μερικά σχόλια είναι για τα μπάζα, απλώς τα προσπερνάτε)

Ανώνυμος είπε...

Φιλε μη σκαλιζεις λυμενα ζητηματα γιατι δεν σεν συμφερει. Απλά προτεινε το διαβασμα του γνωστου Λουντο Μαρτενς και θα καταλαβεις ότι οι δικες της μόσχας ήταν το κυκνειο άσμα των ζωντανων δυναμεων του Οκτωβρη.
Η πλατφορμα που παραθετεις δεν λέει και πολλά. Αν ο Μπουχαριν Ρικοφ έπρεπε να εκτελεστουν για τιε αποψεις μερικής επαναφορας ατομικης ιδοκτησια στο χωριο οι Στάλιν Μολοτωφ Δημητρωφ έπρεπε να εκτελεσουν για τα λαικά μέτωπα και το σύνταγμα του 1936.

Τρότσκι

Ανώνυμος είπε...

απο εκεί και πέρα στο τροτσκισμο της εποχης ασφαλώς και υπήρχε συζητηση και γρήγορα εμφανισθηκαν και διαφορετικά ρευματα. Αλλα μήπως η κλίκα Σταλιν Μολοτωφ Δημητρωφ ήταν συμπαγής???? Γενικά έχεις την αυταπάτη ότι μπορει να υπάρχει πολιτικός χώρος μονολιθικός χωρις εσωτερικούς ανταγωνισμους και φράξιες?
Η ιστορία άλλο εδειξε. Οι δικες της Μόσχας δεν δικαιώνονται. Τέλος σημασία έχει όχι μόνο το "ανθρωπιστικό" του θέματος αλλα και το ότι τις δίκες της Μόσχας της ακολουθησε ύστερα από λίγο ΔΕΞΙΑ ΣΤΡΟΦΗ. Ακόμα και από την δικια σου σκοπιά δεν έλυσαν το πρόβλημα που είχε προκυψει στο μπολσεβικικο κομμα. Κατα την γνωμη μου αποσκοπουσαν να το χειροτερεψουν

Τροτσκι

Ανώνυμος είπε...

@Τρότσκι

"Αν ο Μπουχαριν Ρικοφ έπρεπε να εκτελεστουν για τιε αποψεις μερικής επαναφορας ατομικης ιδοκτησια στο χωριο οι Στάλιν Μολοτωφ Δημητρωφ έπρεπε να εκτελεσουν για τα λαικά μέτωπα και το σύνταγμα του 1936."

Συγκρίνεις το πλαίσιο πάνω στο οποίο γράφτηκε η πιο ένδοξη(μετά την περίοδο 1917-21) σελίδα του Παγκόσμιου Κομμουνιστικού Κινήματος με μια καραμπινάτη περίπτωση αντεπαναστατικής δραστηριότητας??

Ναι, τα Λαικά Μέτωπα(και -κυρίως- ο τρόπος που δουλεύτηκαν από τα ΚΚ) δημιούργησαν αυταπάτες για το ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας και του αστικού κοινοβουλευτισμού. Πρέπει όμως να τοποθετήσουμε τα ΛΜ στην ιστορική περίοδο του Αντικομιτέρν συμφώνου και της συνολικής ανόδου του φασισμού, της Συμφωνίας του Μονάχου, του Ισπανικού Εμφυλίου, της προετοιμασίας του Β'ΠΠ με κύριο στόχο την ΕΣΣΔ. Και ναι, το ότι μπήκε από το Κομμουνιστικό Κίνημα σε ημερήσια διάταξη η πάλη ενάντια στον φασισμό είχε σαν αποτέλεσμα το 45 ο φασισμός να έχει ηττηθεί και το 1/3 του πλανητη να οικοδομεί σοσιαλισμό.

Στην Ελλάδα άλλα και αλλού το κίνημα πλήρωσε το γεγονός ότι η πλατιά αντιφασιστική συμμαχία, που συγκροτήθηκε με κορμό το ΚΚ, δε λειτούργησε σαν κρίκος για την κατάληψη της εξουσίας. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι η αντιφασιστική συμμαχία δεν έπρεπε -ΣΕ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ- να συγκροτηθεί εξαρχής.

Από την άλλη, η απόπειρα αποτυχίας της κολλεκτιβοποίησης(την οποία φέρνεις σε αντιπαράθεση με τα ΛΜ), θα δημιουργούσε αλυσιδωτές αντιδράσεις στην τροφοδοσία των πόλεων και της βιομηχανίας. Αυτό με τη σειρά του θα λειτουργούσε σαν τροχοπέδη στην άνοδο της παραγωγικότητας, η οποία ήταν απαραίτητη προυπόθεση για τη συντριβή του φασισμού..

Με λίγα λόγια, η στρατηγική του ΚΚ(μπ.) και της ΚΔ την δεκαετία του '30(με τα όποια λάθη και ελλείψεις μπορεί κανείς να της προσάψει) ευθύνεται για τη συντριβή του φασισμού. Αυτήν την στρατηγική ο ηγέτης σου πολεμούσε με νύχια και με δόντια και μάλιστα με τεράστιο αντεπαναστατικό μένος.

Το ποιός δικαιώθηκε, το έδειξε η ιστορία...

Ανώνυμος είπε...

redforce

Τι θα πει η αντιφασιστικη συμμαχια θα έπρεπε να συγκροτηθεί? Εννοείς πολιτικο συνασπισμό με άλλα αστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα? Σε τι κατευθυνση? 'Εχεις αυταπάτη ότι θα ερχόντουσαν αυτά τα κομματα σε πολιτικο συναπισμό για την εργατικη εξουσία ή θα έπρεπε να βάζαμε στάδιο?

Μου λες ότι φερνω σε αντιπαραθεση την κολλεκτιβοποιηση με τα λαικά μετωπα.
Ασφαλώς, αλλο το ένα άλλο το άλλο. Σου επισημαινω ότι πολλοι τροτσκιστές όπως ο Πρεομπραζένσκι κ.α. που ήταν αντιθετοι με τα λαικα μετωπα για λίγο στάθηκαν αληλλεγγυοι με τον Στάλιν εξαιτίας τη κολλεκτιβοποιησης και για αυτο τα έσπασαν με τον Τροτσκι (προσωρινά)

Τελος για την στρατηγικη που νικησε τον φασισμο έχω να πω ότι οδηγησε το εργατικο κινημα στην Ευρωπη σε ήττα καθώς αποτελεσε στρατηγικη εξωραισμου της αστικης δημοκρατίας. Αρα καλα έκανε ο Τροτσκι και την πολεμισε με νυχια και με δοντια.

Οι δικες δεν στραφηκαν εναντια στην εσωτερικη αντεπανασταση, αυτή αλλωστε συμφωνα με τον Σταλιν ύστερα από το Συνταγμα του 1936 έχει εξαφανισθεί τελειως και υπάρχει πλέον μπονο ο εξωτερικός εχθρός. Οι δίκες οδήγησαν σε ένα βοναπαρτικό καθεστώς νεου τύπου, που δεν έπνιξε όμως την αστικη δημοκρατία, αλλά αντιθετα έπνιξε την εργατικη δημοκρατία, τα Σοβιετ και την εσωτερικη δημοκρατία στο μπολσεβικικο κόμμα εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της γραφειοκρατικής κάστας που αναδείθηκε και κυριαρχησε σταδιακά στα ανώτερα κλιμάκια του σοβιετικόυ κράτους.
Στη αμειλικτη αυτη πάλη εκτελεστηκαν και στελέχη του μπολσεβικου κόμματος που είχαν ομολογουμενως δεξιοστροφες αντιλήψεις (αν και με γελλοιες κατηγορίες π.χ. ότι ο Μπουχαριν σχεδιαζε να σκοτώσει τον Λένιν το 1919) αλλά κατά κύριο λόγο εκτελέστηκε η γενια των μπολσεβικων του Οκτώβρη, το επιτελειο της εξέγερσης του Οκτώβρη, αυτοί που παρόλη την επανασταστικη αμπωτη έμειναν πιστοί στην προοπτικη της διεθνούς επανάστασης και όχι των λαικών μετώπων και των κάθε λογής σταδιων.
Ο Τρότσκι εάιναι γνωστο ότι άσκησε καταλυτικη κριτικη στις λαθεμένες αποψεις των σταλινικων για την κατανομη του κοινωνικου προιόντος. Αυτές οι απόψεις δεν ήταν ανεπάρκειες όπως λεει το ΚΚΕ αλλά εξέφραζαν τα οικονομικά συμφεροντα της γραφειοκρατικης και διευθυντικης ελίτ που ήθελε να υπεξαιρει μεγαλύτερο μερος του κοινωικου προιόντος.

Τέλος και σταματώ εδώ. Οι Μπουχάριν εκτελέστηκε αλλά οι απόψεις του σε μια σειρά ζητηματα όπως Κομμουνιστικη Διεθνή, αγοραίες αρχες στην κατανομή και οργανωση του εποοικοδομηματος (συνταγμα του 1936) υιοθετήθηκαν από τον Στάλιν και το ηγετικο στρώμα τπυ μπολσεβικου κόμματος. Δεν ήταν τόσο σκληρος επαναστάστης όσο φάνταζεσθαι λοιπόν ο Στάλιν σας.

Τρότσκι

Αναυδος είπε...

το πολιτικο προγραμμα Μπουχαριν-Τροτσκι οχι μονο θα ακυρωνε τον σοσιαλιστικο μεταχηματισμό της ΕΣΣΔ αλλά θα οδηγουσε στην επικρατηση της ναζιστικης Γερμανιας στον Β'ΠΠ. ΄

Τα λαικα μετωπα από την αλλη μπορει να μην εφεραν το σοσιαλισμό στις πιο πολλες χωρες της Ευρωπης αλλα συντελεσαν στο να βρεθει η ΕΣΣΔ με συμμαχους στον αγωνα εναντια στον Χιτλερ. Εδωσαν αλλη μια ευκαιρια στυη Οκτοβριανη επανασταση να ολοκληρωση το εργο της. Το οτι δεν τα καταφερε ελαχιτη ευθυνη φερνουν

Αναυδος είπε...

επίσης οπως θυμιζει το πρωτο σχολιο στην αναρτηση αυτη πολλοι ηταν οι τροτσκιστες εκεινοι που ψευδως ανακαλεσαν τις αποψεις τους για να εισχωρησουν εκ νεου στο ΡΚΚ(μπ) ωστε να διαβρωσουν την σοβιετικη εξουσια απο τα μεσα. Οι περισσοτεροι βρηκαν απλως το τελος που τους αξιζε (οπως π.χ και οι εξεγερθεντες στην Κροστανδη χωρις να κατηγορησει κανεις τον Τορτσκι για απανθρωπια)

Ανώνυμος είπε...

Δεν καταλαβαινω αναυδε. Εξαιρεις την στάση του Τρότσκι στην Κροστάνδη. Δηλώσεις του είναι γνωστό ότι έριχναν λάδι στην φωτια και θα μπορούσαν να είχαν απαοφευχθεί. πχ. "Θα σας τουφεκισουμε σαν Φασιανούς".
Ο Λένιν ποτέ δεν θα είχε χειριστεί την Κροστάνδη με παρόμοιο τρόπο αν ειχε άμεση και όχι απο μακρια αναμειξη. Ο Λένιν καταλαβαινε την αναγκη να πλησιαζουμε τις μαζες με προσοχή, να ξέρουμε να τις πείθουμε, να κανουμε ελιγμούς κλπ. Ο Τρότσκι με το άτεγκτο σκληρο και αυταρχικο του ύφους που απέκτησε στον εμφύλιο χειριστηκε το ζήτημα σαν αγριάνθρωπος και σατράπης. Είναι γνωστό ότι μέχρο τότε η Κροστάνδη που ήταν ναυτικο-πολεμικο φρούριο - νησακι κοντα στην Πετρουπολη είχε παίξει ρόλο στον Οκτώβρη και έιχε πολλους μπολσεβικους.
Ο Στάλιν από την εποχή του εμφυλίου είχε διαφωνησει με την τακτικη του Τρότσκι να χρησιμοποιεί εκτεταμένα αξιωματικους και ειδικους του τσαρικου στρατου, απο τους οποίους προφανώς πήρε και τον αυταρχισμό του ο οποίως δεν ξεσαπσε μόνο ενάντια στην Κροστάνδη αλλά και ενάντια στα συνδικατα και στους εργάτες (βλεπε τα σχεδια του για στρατιωτικοποιηση της εργασιας)
Ο Στάλιν αντιθετα υποστηριζε την αναγκη τα πόστα των τσαρικων αξιωματικων στον κοκκινονστρατο να τα αναλάβουν κομμουνιστες μπολσεβικοι εργατες. Αυτη ητν η βαση της στρατιωτικης αντιπολιτευσης του Σταλιν την περιοδο του εμφυλιου που είχε την έγκριση του Λένιν. Η Κροστάνδη κακώς σφαγιάστηκε από το στραταρχη Τροτσκι. Οι Λένιν- Στάλιν θα είχαν γλιτώσει αίμα αθώων.

Δυστυχως το ΚΚΕ με το σεχταρισμο του σήμερα είναι πολυ πιο κοντα στον τροπο που αντιμετωπιζει τις μαζες με τον Τροτσκι παρα με τους Λένιν Στάλιν

Χαρκοβίτης

Αναυδος είπε...

απο το χαρκοβο ερχομαι και στην κορφη κανελλα

Singularity είπε...

Γιατί η πλατφόρμα ήταν κάλεσμα για την παλινόρθωση του καπιταλισμού;

«Νέες εκλογές που να αποκλείουν τους διορισμούς και αντικατάσταση του δικαστικού μηχανισμού κι εφαρμογή αυστηρής νομιμότητας» καθώς και «Άμεση παύση της επίταξης της σοδειάς των ζώων και των άλλων προϊόντων με την τωρινή μέθοδο της λεηλασίας της υπαίθρου (.)» λογικότατα μου φαίνονται και καθόλου καπιταλιστικά. Αλλά πάλι δεν έχω θεωρητική κατάρτιση. Εφαρμογή νομιμότητας, πόσο καπιταλιστικό είναι αυτό; Επίσης είναι δυνατόν να επιτάσεις την σοδειά ενός φτωχού αγρότη, με την οποία θρέφει την οικογένειά του, παρά την θέλησή του και να είναι καλό; Η ελεύθερη βούληση μου φαίνεται εμένα ιερό πράγμα. Και άλλο να πάρουν από κάποιον με μεγάλη παραγωγή (που και της μεγάλης παραγωγής το κόστος είναι προφανώς μεγαλύτερο από το κόστος της μικρής +δάνεια από την τράπεζα), παρά από κάποιον που ίσα ίσα τα βγάζει πέρα. Όπως και να έχει ένας αγρότης κάνει τα κουμάντα του, και περιμένει από την σοδειά να τραφεί και να πληρώσει και τα σπασμένα από άλλες χρονιές. Σκέφτομαι με δεδομένα της εμπειρίας μου. Δεν ξέρω πως ήταν στην ΕΣΣΔ πριν από έναν αιώνα, αλλά δεν νομίζω να ήταν ευκολότερα από την Ελλάδα.

Ανώνυμος είπε...

Ήμουν έτοιμος να γράψω πως με τέτοιες ενασχολήσεις ο Άναυδος μπορεί πλέον να επιβάλλει βιογραφικό στην "Ανασύνταξη" με μεγάλες πιθανότητες αποδοχής του.
Περσινά ξινά σταφύλια, Άναυδε. Όταν εσύ πήγαινες, κάποιοι εδώ και 57 χρόνια έρχονταν. Δεν χρειάζεται να κάνεις πράγματα που άλλοι έχουν ήδη κάνει. Και ειδικά εσύ, χρειάζεται να μελετήσεις τη σύγχρονη κατάσταση, με τα σταλινικά κριτήρια.
Δυστυχώς, όμως, το πρώτο (και ανώνυμο, πώς και το άφησες, Σφ.;)σχόλιο, με κάνει να πάρω το μέρος της "Ανασύνταξης".
Από πού κι ως πού είναι χαφιέδες οι της "Ανασύνταξης"; Υπάρχουν στοιχεία για όλη την οργάνωση ή για μέλη της;
Παρακαλώ, αν δεν υπάρχουν, τότε ας αφαιρεθεί το σχόλιο, καθώς δίνει άλλο ένα επιχείρημα στο να πηγαίνει συνειρμικά η χαφιεδολογία με το σημερινό ΚΚΕ, τους διαφωνούντες με τις θέσεις που ψήφισε το 19ο συνέδριο, το Μαρίνο που μίλαγε για φραξιονιστές κλπ κλπ.Μόνο κακό κάνει στο ΚΚΕ να μένουν τέτοια σχόλια, που, ούτως ή άλλως δεν προσφέρουν κάτι.

Ζαχαριαδικός

Ανώνυμος είπε...

Και μιας και ο Άναυδος έπιασε το Στάλιν, την Κροστάνδη και εμπράκτως απαγορεύει την κριτική, ας του αναφέρουμε κάποια λόγια του Στάλιν, που ποτέ του δεν έχει διαβάσει:
"Αυτό το γραφειοκρατικό:όλα πάνε περίφημα, γίνεται καμία φορά αηδιαστικό. Ωστόσο, είναι φανερό ότι δεν πάνε και δε μπορεί να πάνε όλα καλά. Είναι φανερό ότι υπάρχουν ελλείψεις που πρέπει να τις ξεσκεπάζουμε, χωρίς να φοβόμαστε την κριτιθκή, και που πρέπει κατόπι να τις ξεπερνάμε. Γιατί το ζήτημα μπαίνει έτσι: ή εμείς, όλο το κόμμα, θα επιτρέψουμε στους εξωκομματικούς αγρότες και στους εργάτες να μας κάνουν κριτική, ή θα μας κάνουν κριτική με εξεγέρσεις. Η εξέγερση της Γεωργίας αποτελούσε κριτική Η εξέγερση του Ταμπόφ αποτελούσε επίσης κριτική. Και γιατί να μην αποτελεί κριτική και η εξέγερση της Κρονστάνδης;".
Στάλιν, Άπαντα,τ.7, σ.σ.33-34.
Για άλλη μια φορά, ο τάχα σταλινικός Άναυδος πιάνεται αδιάβαστος και ενάντιος στις θέσεις του Στάλιν.

Ζαχ.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Η φτωχή επαφή που διατηρώ με την αντικειμενική πραγματικότητα δε μου δίνει να καταλάβω ποιο ακριβώς σχόλιο της ανάρτησης ήταν ανώνυμο.

Κατά τα άλλα όποιος επιθυμεί μια κάπως σοβαρή συζήτηση με νόημα, πεδίο δόξης λαμπρό οι ερωτήσεις της siνgularity για να δοκιμάσει τις εκλαϊκευτικές του ικανότητες.

zoot horn rollo είπε...

Χαρκοβίτης, Λενινγκρανταίος, Μινσκιώτης, Κρονστανδιάνος (κατά το πρεβεζάνος) κ.ά. το 15ο ξεχάσατε...

Συμφωνώ με το σχόλιο του απολιθώματος κατά τ'άλλα...

3η Κομμουνιστική Διεθνής είπε...

Ας δούμε πρώτα τι έλεγαν οι τροτσκιστες το 1935.
..."νέα επαισχυντη προδοσία του ΚΚΕ".
Παλαϊκός ισχυρίζονταν οι τροτσκιστες, σημαίνει αταξικός. Επομένως, το Παλλαϊκό Μέτωπο σημαίνει άρνηση της ταξικής πάλης και της επαναστασης, είναι ένα μικροαστικό κατασκεύασμα, ένας χωρίς αρχές συνασπισμός των Κομμουνιστών με τα αστικά δημοκρατικά κόμματα κάτω από την καθοδήγηση των τελευταίων και προς το συμφέρον της αστικης ταξης.
Για αυτό, με την πολιτική του λαικού μετώπου το ΚΚΕ, συμπέραιναν οι τροτσκιστες, έχασε τελείως τον ταξικό του χαρακτήρα, έπαψε να είναι επαναστατικό κόμμα της εργατικης ταξης, εκφυλίστηκε, καταντησε μικροαστικό κόμμα....(...)ο αρχηγός τους Παντελής Πουλιόπουλος παίρνοντας την επιθυμία των ομοιδεατών του για τετελεσμενο γεγονός δήλωνε: "Η ιστορία έβαλε σταυρό στο ΚΚΕ" (ΚΟΜΕΠ 1935, αρ.12, σελ, 543.
.......
Να τωρα ποιά ηταν η γνώμη της εργατικης ταξης της χώρας για τους τροτσκιστες και την πολιτική τους.

Στις εκλογές της 26ης Γενάρη οι τροτσκιστες μόλις καταφεραν να συγκεντρώσουν 239 ψήφους στη Θεσσαλονίκη, 126 στην Αθήνα και μερικές εκατοντάδες σε ολόκληρη την υπόλοιπη Ελλάδα (Ριζοσπάστης 6.2.1936)!!
(από το βιβλίο του σ. Δημ. Σάρλη "η πάλη του ΚΚΕ κατα του μοναρχοφασισμού εκδ. ΣΕ σελ. 361, 362)
αυτά για αρχή...

Ανώνυμος είπε...

Ξεφευγουμε νομιζω απο το θέμα. Καλη η συζητηση για όλα αυτα Κροστανδη κλπ.
Αλλα το σηαντικο είναι οι δίκες της Μόσχας.
Δεν δικαολογουνται σ/φοι οι δολοφονιες όλων αυτων των αγωνιστών και η καταγγελία τους ως πρακτορων του ιμπεριαλισμου.
Ακόμα και οι οπορτουνιστες δεν είναι σωστο να θεωρούνται πρακτορες. Μηπως το ΚΚΕ στο β τόμο του δοκιμιου δεν λεει και σωστα ότι παρολο που ήταν οπορτουνιστης οΚαραγιώργης δεν ήταν σωστο να θεωρηθει πράκτορας. ΡΤο ίδιο και ο Σιάντος και τόσοι άλλοι.
Σκεφτειται τώρα αυτό σε κλίμακα πολύ πιο τεράστια, δηλαδή χιλιάδων στελεχων και να καταληγει σε μαζικές δολοφονίες. Αν το ΚΚΕ δεν δισταζει να κριτικαρει στον β τόμο τον Ζαχαριαδη για απαραδεκτη σταση απεναντι στο Καραγιωργη που πέθανε χωρις δίκη σε καποια φυλακη στην Ρουμανια, τι να πουμε για τους χιλιαδες εξορισμενους και εξαφανισμενους στην Σοβιετικη ένωση? Τι να πουμε για τις απαγωγες που έκανε η gpu στην Ισπανια βλέπε εξαφανιση Αντρεας Νιν. Με το ίδο θαρρος πρέπει το ΚΚΕ να ασκησει κριτικη στις δικες της Μοσχας ως αιπαισχυντη παραβίαση της εσωκομματικης δημοκρατίας. Η ιδεολογικη παλη μεσα στο κομμα δεν διεξάγεται σ/φοι με δολοφονίες.

Τροτσκι

Ανώνυμος είπε...

γράψε λάθος,για το ανώνυμο.θα πάρεις,όμως,θεση για όσα γράφει;

Ζαχαριαδικός

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Απέναντι σε σένα; Όχι. Κι αν έχεις προσέξει γενικά αποφεύγω να μπαίνω στις συζητήσεις που εμπλέκεσαι

TRASH είπε...

Παρατήρησα πως κάποιος χρησιμοποιεί τον όρο αδόκιμο όρο "δολοφονία", προκειμένου για τις εκτελέσεις των θανατικών καταδικών που προέκυψαν μετά από δημόσιες και ανοιχτές δίκες, και με την παρουσία ξένων παρατηρητών που ποτέ δεν αμφισβήτησαν την εγκυρότητα τους, και αφορούσαν εγκλήματα εσχάτης προδοσίας, αιματηρών σαμποτάζ και δολοφονιών, που την εποχή εκείνη τιμωρούταν με την εσχάτη των ποινών σε όλα (ακόμη και τα πιο φιλελεύθερα) κράτη του κόσμου.
Καλό επίσης θα είναι να μην ξεχνάμε πως μέχρι και την δολοφονία του Κύρωφ όπου η αντιπολίτευση έβαψε πλέον ανοιχτά τα χέρια της με αίμα, αυτή αντιμετωπίζοταν με καθαρά πολιτικά-διοικητικά μέτρα.

Αναυδος είπε...

@singularity
Θα προσπαθησω συνοπτικα να απαντησω στις ενστασεις σου
Το ιστορικό πλαίσιο της εποχής έιναι ότι το 1929 στην ΕΣΣΔ ξεκινα μια δευτερη επανασταση πάνω σε 2 άξονες
- Ο πρωτος αξονας ηταν η διάλυση των εκμεταλλευτικών ταξεων της πολης και του χωριού (νεπμεν και κουλακοι)
- Ο δευτερος αξονας ήταν η εφαρμογή της γρήγορης εκβιομηχάνισης, της κολεκτιβοποιησης και της πολιτιστικης επαναστασης
Εκ των ουκ ανευ προυπόθεση για την επιτυχια της επαναστασης ήταν η μονολιθικότητα του ΡΚΚ(μπ) και η αδιαλλαξία στον χειρισμό του ταξικού εχθρού. Συνεπως οποιαδηποτε πλατφορμα που μαλιστα γραφεται από κοματικα μελη και διαλαλει τη διαφωνια της με το σοσιαλιστικο μετασχηματισμο της ΕΣΣΔ ορθα χαρακτηριζεται σαν αντεπανασταστική.

Αναφορικά με τις επιταξεις λαβε υποψη σου ότι στοχος δεν ηταν ο φτωχος αγροτης αλλα ο κουλακος ο οποιος απεκρυβε τα αποθεμεατ του ώστε να δημιουργηθουν τεχνικες ελλειψεις ώστε οι τιμες να αυξηθουν (στη μαυρη αγορά κυρίως αλλα και να υποχρεωσει το κρατος να αυξησει τις τιμες αγοράς).
Αναφορικα με την ελευθερη βουληση που αναφερεις μην ξεχνας ότι η πλειοψηφεια των αγροτων βρεθηκε με γη ακριβως γιατι οι μπολσεβικοι τους την παραχωρησαν για να εξασφαλισουν τη συμμαχία τους. Αν όμως η ατομικη ιδιοκτησια στη γη γεννα νεες ταξικες διαφοροποιησεις εκμεταλευση της εργατικης δυναμης αλλα και εμποδιζει την παραπερα αναπτυξη της σοβιετικης οικονομιας τοτε η αρχικη παραχωρηση μπορει να ανακληθει χωρις αυτό να είναι κακό.

Τελος κάθε διαφωνων που σεβεται τον ευατο του κανει εκκληση στις κομματικες ή λαικες μαζες σαν νομιμοποιητικο παραγοντα των θεσεων του. Καταλαβαινεις ότι δεν μπορει να παραδεχτει ότι είναι η μειοψηφία γιατι αυτοματα ακυρωνει την προσπαθεια του. Πρεπει με καποιο τροπο να πεισει ότι είναι η πλειοψηφια αλλα εχει πεσει θυμα των μεθοδευσεων της κακοβουλης ηγεσίας που εχει αλλοιωσει τη θεληση των μαζων.

Παραδείγματα αφθονα ακομη και πολύ προσφατα στη χωρα μας οπου λιγο ως πολύ προσπαθησαν ορισμενοι να μας πεισουν οτι η Α.Παπαρηγα κατελαβε εξ’εφόδου το ΚΚΕ εξοντωνοντας τους ‘τιμιους’ και εξαπατώντας την κομματική ‘μαζα΄’ Γελοιότητες για μας που γνωριζουμε την πραγματικοτητα αλλα σε 5-10 χρονια οι αηδιες αυτές θα αποτελουν επιχειρημα στον αντικομμουνιστικο οπλοστασιο.

Ειδικα όμως το ενδιαφερον για τον ‘φτωχο’ αγροτη αποτελεσε το κεντρικο αιτημα ακομη και των συνεργατων των ναζι στον Β’ΠΠ

Αναυδος είπε...

Ο ένας λυπαται τον καραγιωργη οι αλλοι λυπουνται τους αντεπαναστατες της Κροστανδης εμας αναρωτιεμαι ποιος θα μας λυπηθει και θα μας απαλλαξει από τα παραλοισμενα πουλακια του διαδικτυου που αφηνουν τις κουτσουλιες τους εδώ κι εκει

Ιστρολλικός είπε...

Δεν έχουν προκύψει στοιχεία που να μας επιτρέπουν να συμπεράνουμε οτι η δολοφονία του Κ ήταν οργανωμένη από την αντιπολίτευση.

Επίσης, είναι σημαντικό να θυμηθούμε ότι ακόμα και μετά από αυτή, η εκκαθάριση του κόμματος συνέχισε να έχει καθαρά διοικητικό χαρακτήρα και δεν εκτράπηκε σε κυνήγι για εχθρούς, ενώ η ηγεσία (και ο Στάλιν) επέμενε σε μετριοπάθεια.

Πέρα από τις δίκες τις Μόσχας, το σημαντικό είναι ότι υπήρξαν περί τις 800.000 με 900.000 καταγεγραμμένες εκτελέσεις ολόκληρη την περίοδο Στάλιν. Από αυτές, οι 682,000 περίπου έγιναν την περίοδο 1937-1938. Το ότι πρόκειται περί ανομαλίας είναι πασιφανές, καθώς μέχρι τότε η τάση ήταν προς μείωση της αυστηρότητας των ποινών και των διόξεων γενικότερα. Επίσης, φαίνεται οτι αντιμετωπίστηκε ως ανομαλία από την Σοβιετική ηγεσία η οποία προσπάθησε να συμμαζέψει την κατάσταση με την καθαίρεση του Γιεζώφ και την μαζική αναθεώρηση των καταδικαστικών αποφάσεων υπό τον Μπέρια.

Μιλάμε δηλαδή για ένα σύνθετο και δύσκολα αναλύσιμο ιστορικό γεγονός το οποίο δεν καλύπτεται ούτε από θεωρήματα περί εκφυλισμένου εργατικού κράτους και αντεπαναστατικής γραφειοκρατίας, ούτε όμως και απο αντιμετωπίσεις τύπου "καλα τους κανάμε τους προδότες ουγκ" που δεν απέχουν πολύ σε βάθος από το πρόταγμα των αγανακτισμένων.

Αναυδος είπε...

ο αριθμος των εκτελεσθεντων προεκυψε κατα παραγγελια του Χρουτσοφ το 1956. Θα κραταγα μικρο καλαθι γι αυτα τα νουμερα βασιζομενος σε αυτο που ο Β. Μολοτοφ μιλώντας για την έκθεση του 1957 αναφορικά με τον αριθμό των συλλήψεων είπε στον Τσουεφ ‘Η έκθεση που έγραψε αυτή η επιτροπή μιλά για 1.370.000 συλλήψεις που έγιναν στα 1930. Είναι πάρα πολλές. Τους απάντησα ότι οι αριθμοί πρέπει να ελεγχθούν σχολαστικά

Νίκος Σαραντάκος είπε...

Μια και μπήκατε σε αριθμούς, πόσα μέλη της ΚΕ του μπολσεβίκικου κόμματος τον Οκτώβρη του 1917 εκτελέστηκαν ή βρήκαν τον θάνατο σε φυλακές και εξορίες επί Στάλιν;

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ

Νομίζω παιδιά ότι η προσέγγιση που γίνεται από κάποιους σχολιαστές σ'αυτά τα ζητήματα - και όχι μόνο στην παρούσα ανάρτηση - , ακόμα και καλοπροαίρετους, πάσχει. "Πάσχει" γιατί
α. ενώ αναγνωρίζει τον πολιτικό χαρακτήρα των δικών και δέχεται ότι επρόκειτο για άμυνα της επανάστασης , όμως
β. προσπαθεί να "βγαλει άκρη" με μια νομική - συχνά και νομικίστικη προσέγγιση.

Να εξηγηθώ: από την εποχή του Ροβεσπιέρου , τουλάχιστον, λύθηκε ένα κομβικό ζήτημα για τις επαναστάσεις (που τις διαχωρίζει από τις "επαναστάσεις"). Έλεγε στην Εθνοσυνέλευση,στη συζήτηση με αφορμή τη σύλληψη του Καπέτου για συνομωσία και στο ποια θα έπρεπε να είναι η στάση της Επανάστασης απέναντί του, ότι είναι άτοπη - μέχρι και προδοτική - η οποιαδήποτε κουβέντα για το χαρακτήρα της δίκης: ο βασιλιάς ή βασιλεύει η πεθαίνει. Η γέφυρα κόπηκε. Έχει πολύ ενδιαφέρον να διαβάσει κανείς τη σχετική του αγόρευση. Είναι συμπυκνωμένη όλη η επιβεβαιωμένη ιστορικά θέση, ότι η επανάσταση έχει μόνο τα δικά της πόδια να στηριχτεί, έχει παντού εχθρούς ( ναι παιδιά, παντού εχθρούς) και μόνο αν και όταν είναι άτεγκτη απέναντί τους μπορεί να ελπίζει. Όταν οι γέφυρες κόβονται, κόβονται και οι γεφυροποιοί.

Πάμε στην ΕΣΣΔ. Είναι αδύνατο να δει κανείς τις δίκες της Μόσχας, έξω από την εσωτερική κατάσταση της χώρας, έξω από την - νικηφόρα - διεξαγωγή της ταξικής πάλης, και έξω από τη διεθνή συγκυρία της εποχής: για μεν το πρώτο ήδη έχουν σημειωθεί πολλά. Για δε το δεύτερο αρκεί μια φράση: ο σχεδιασμός του ιμπεριαλισμού να χτυπήσει την ΕΣΣΔ, με "στρατό του" τη ναζιστική Γερμανία.

Το ζητούμενο είναι η σωτηρία κατ'αρχήν της ΕΣΣΔ. Αντικειμενικά πετυχαίνεται είτε με το να μη γίνει πόλεμος, είτε με το να γίνει επανάσταση στις ιμπεριαλιστικές χώρες. Το ΛΜ φιλοδοξούσε να εξασφαλίσει το πρώτο, και υπό προϋποθέσεις σε μια περίοδο σχετικά σύντομη να πραγματοποιήσει το δεύτερο. Η γραμμή των ΛΜ ήταν δράση κοινή, πρώτα και κύρια από τα κάτω, παράλληλα με συμμαχίες όπου αυτό ήταν δυνατό (γιατί να μην ξεχνάμε ότι στην Αυστρία π.χ. δεν κατορθώθηκε ούτε το από πάνω, όπως και στην Αγγλία, ή οπουδήποτε αλλού...).
Απέναντι σε όλα αυτά ήταν ο Τρότσκι και οι δεξιοί: η πάλη ενάντια στη γραμμή του ΛΜ ήταν στην ουσία συμβολή στην προσπάθεια του ιμπεριαλισμού για απομόνωση της ΕΣΣΔ. Ο Τρότσκι δεν ήταν κανένας ανίδεος: ήξερε καλά τί "έπαιζε" στο διεθνές πεδίο, μολονότι όχι σπάνια εκτέθηκε - όπως στην "απίθανη" πρόβλεψή του ότι η Γαλλία δεν πρόκειται να γίνει ποτέ φασιστικό κράτος (κάτι που συνέβη και τυπικά με το Βισύ, ενώ ουσιαστικά είχε πραγματοποιηθεί με τον Νταλαντιέ, κι επιβεβαιωθεί με τον "phoney war" και όσα προκάλεσαν την πολεμική "κατάρρευση" της Γαλλίας.
(συνεχίζεται..)

Ρότε Σάλκε


zhukov είπε...

Μιας και θέλετε αριθμούς κ. Σαραντάκο πόσα μέλη του ΚΚΡ(μπ) σκοτώθηκαν εκτελέστηκαν κατά τα σαμποτάζ την περίοδο 37-38 και την περίοδο 41-45 επί Στάλιν;;
Μήπως αυτοί δεν λογαριάζονται στους νεκρούς;;
Επειδή το βλέπετε ανθρωπιστικά το λέω

αναρχοσταλινικοσ είπε...

δεν εχω καταλαβει γτ οι αποψεισ ριουτιν (εκτοσ απο τισ θεσεισ για τουσ γεωργουσ) ειναι προσπαθεια για την παλινόρθωση του καπιταλισμού

Νίκος Σαραντάκος είπε...

Ζούκοφ, τα μέλη του κόμματος που εκτελέστηκαν κτλ. επί Στάλιν είναι πάρα πολλά και θα χαθούμε στα νούμερα, ενώ τα μέλη της ΚΕ είναι κουκιά μετρημένα, τους ξέρουμε έναν προς έναν με τα ονόματά τους. Βέβαια, και ο συνολικός αριθμός των κομμουνιστών που σκότωσε το καθεστώς του Στάλιν έχει ένα ενδιαφέρον, διότι στην ΕΣΣΔ επί Στάλιν μόνο αν ήσουν κομμουνιστής κινδύνευες. Αν ήσουν μοναρχικός αλλά νομοταγής, δεν είχες πρόβλημα.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Ιστρολλικέ,
"Δεν έχουν προκύψει στοιχεία που να μας επιτρέπουν να συμπεράνουμε οτι η δολοφονία του Κ ήταν οργανωμένη από την αντιπολίτευση."
Σωστά, ενώ τα στοιχεία, που μας επιτρέπουν να αποδόσουμε την δολοφονία του Κίρωφ στον ...Στάλιν, είναι, συγκριτικά, επαρκέστατα!!!
(Εντάξει, τώρα θα διαμαρτυρηθείς, πως "δεν ισχυρίστικά εγώ κάτι τέτοιο, αυτό εσύ μου το βάζεις στο στόμα" κλπ. Ομως το σημαινόμενο κάθε φράσης, και το βάρος της, προσδιορίζεται ΚΑΙ από το περιβάλλον της. Οταν η οργανωμένη και χρηματοδοτημένη με απίστευτους υλικούς πόρους καταθλιπτική και ισοπεδωτική προπαγάνδα χρεώνει στο ...σατανικό Στάλιν την δολοφονία του Κίρωφ, τι άλλο είναι η άστοχη φράση σου παρά συνηγορία στην συκοφαντία;)
Αν δεν κάνω λάθος, ο Τρότσκι έχει γράψει και βιβλίο για την δολοφονία του Κίρωφ, όπου θεωρεί δεδομένο πως ο δολοφόνος του, Νικολάγιεφ, σχετιζόταν με την αντιπολίτευση Ζηνόβιεφ κλπ.
Αλλοίμονο αν μια επανάσταση, κόντρα σε όλους τους θεούς και του δαίμονες, αφήσει να περνάει η άποψη πως η Αντίδραση, ως "αντιπολίτευση", έχει το ελεύθερο να κάνει δολοφονίες ηγετικών στελεχών, αρκεί να είναι "ανοργάνωτες" η "αυθόρμητες".
Δεν ξέρω αν απαγγέλθηκαν κατηγορίες άμεσης συναυτουργίας σε ηγετικά στελέχη της αντιπολίτευσης γι τον Κίρωφ, αλλά σίγουρα ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ η ηθική αυτουργία τους ανήκει.
Και επειδή η Επανάσταση είναι εξ ορισμού μια "ανώμαλη" κατάσταση, έτσι θάναι και κάποια μέτρα της, ασύμμετρα όπως ασύμμετρο είναι και το μίσος, και οι απειλές, που αντιμετωπίζει. Αλλοιώς, ας φορέσουμε την Τήβεννο του Αδέκαστου Κριτή και ας αρχίσουμε καταδικάζοντας τον Ροβεσπιέρο, το "τσεκούρι και φωτιά" του Καπτάν Θοδωρή, το Μελιγαλά κλπ. κλπ.
----------
Θάθελα από καιρό να πω στους ποικίλους "ρούσηδες", που κλαψουρίζουν συχνά-πυκνά για "τον αριθμό των μελών της ΚΕ των Μπολσεβίκων του 1917", που διώχτηκαν η εκτελέστηκαν στην Δεύτερη Φάση της μπολσεβίκικης επανάστασης('29-'38), ότι θα μπορούσαν να είναι και ΟΛΟΙ, μαζί κι ο Στάλιν. Επαναστάσεις τέτοιας ιστορικής σημασίας δεν αποτελούν ιδιοκτησία κανενός, ούτε και αυτών, που τις ξεκινήσαν. Η ιστορία έχει πολλές φορές δείξει, πως συχνά και οι ίδιοι οι πρωτεργάτες δεν είχαν πάντα ακριβή αντίληψη της έκτασης και του βάθους του εγχειρήματος που ανέλαβαν.
Αν η μπολσεβίκικη επανάσταση είχε μείνει στην ΝΕΠ, (αλα Κίνα), θα είχε καταγραφεί σαν μια συνηθισμένη αστική επανάσταση, με την πρωτοτυπία των ...σφυροδρεπάνων (!), και σήμερα θα μιλάγαμε για ουτοπικό Σοσιαλισμό, ενώ η Ρωσία/ΣΕ θα είχε κατατμηθεί σε ίσως τριπλάσιο αριθμό προτεκτοράτων από ότι τώρα, μαζί με μια τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή. Α, και όλοι μας θα είμασταν κάτι σε ναζιστές...

Ανώνυμος είπε...

Κυριε Σαραντακο, χωρις να θελω σε καμια περιπτωση να υποτιμησω την ικανοτητα σας στην κατανοηση των απλων ελληνικων, αλλα και να υποθεσω πως υπεκφευγετε, νομιζω οτι αλλο πραγμα σας ρωτησε ο ζουκωφ. Για νουμερα δεν θα χαθειτε. Οι αστικες πηγες σας μιλουν για 40 εως 120 εκατομμυρια νεκρους. Αν μας κανετε τη χαρη να συμφωνησετε με το χαμηλοτερο νουμερο, θα ειμαστε πολυ ευγνωμονες.

Οσο για τα υπολοιπα, δεν διωκονται οι πεποιθησεις σε κανενα καθεστως. Η προσπαθεια εφαρμογης αυτων ειναι που διωκεται. Αν εγω πχ παριστανω στα λογια τον αριστερο, τον μαρξιστη-λενινιστη ακομα εντος του καπιταλισμου, ενω στην πραγματικοτητα ειμαι ενα ψεμα απο την κορφη ως τα νυχια, δεν προκειται ποτε να κινδυνευσω.

sniper

Singularity είπε...

Άναυδε, ευχαριστώ για την απάντηση

Ανώνυμος είπε...

Η επαναστατικη τρομοκρατία επί Ροβεσπιέρου σ/φοι δεν έχει δουλιά εδώ γιατί ο Ροβιεσπιέρος δεν εκτέλεσε τους πιο στενούς του συνεργάτες π.χ. Μαρα, και Σαιν Ζιστ που αναλογικά τέτοιοι ήταν τα μέλη του ΠΓ Καμενεφ Ζινοβιεφ, Μπουχαριν Τρότσκι.
Όμως η εκτελεση του Ροβεσπιέρου από την δεξιά της Γαλλικης επανάστασης καθώς και η θερμιδωριανη αντίδραση την εποχη της γαλλικης επανάστασης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να γινουν ιστορικές αναλογίες με το Σοβιετικό Θερμιδώρ.
Οι σ/φοι που υπερασπίζουντις δικες της Μόσχας πέφτουν σε αντιφάσεις. Γιατί δεν μπορεί να δείχνεις ως ΚΚΕ ευαισθησία (και σωστά πράττεις) για την καταγγελία ως πρακτόρων των Καραγιώργη, Σιάντο, Ζαχαριάδη (δες Β τόμο Ιστορίας), να λές ότι στα πλαίσια της σφοδρότατης ιδεολογικης παλης στο κομμουνιστικο κίνημα πολλοι οπορτουνιστες αθεμένα κατηγορηθηκαν ως πρακτορες του ταξικου εχθρους και να μην βλέπεις α) το ρόλο της Σοβιετικης έΝΩΣΗΣ σε αυτό και β) να μην σκέφτεσαι ότι η μαζικη εξοντωση της ΚΕ των μπολσεβίκων αλλα και πολλών άλλων αγωνιστων με σωστές ή λαθος απόψεις στο όνομα ότι ήταν πράκτορες του ταξικου εχθρού μπορεί να δείχνει ένα ανάλογο με αυτό του ΚΚΕ πρόβλημα. Έστω ρε παιδι μου να το συμπεριλάβεις ως θέμα στα ζητήματα που πρέπει να μελετηθούν από το ΚΚΕ στο μέλλον.
Ρωτώ. Ο Ρούμπιν φιλοσοφος και οικοομολογος που η Συγχρονη εποχη πριν κάποιο καιρό εξεδωσε άρθρα του, ήταν πράκτορας και έπρεπε να εκτελεστεί? Ο Μπορίς Χέσσεν ο φιλοσοφός?
Ο Γέζωφ και ο Γιάκοντα υπευθυνοι για τις εκτελέσεις ήταν πράκτορες? Αν ναι όλοι αυτοι που εκτελέστηκαν κατά εντολή τους μήπως εκτελέστηκαν γιατι παρασυρθηκαν από τους πράκτορες ξένων κρατών?
Ο Ρίκωφ μέλος της ΚΕ ήταν πρακτορας?
Ο Σμίλγκα, ο Ουριτσκι, ο μΠΟΥΜΠΝΟΦ, Ο σοκολνικοφ, ο μουράνοφ η στασοβα, ο μιλιουτιν κ.α. μέλη όλοι της ΚΕ που είτε εκτεληστηκαν ε΄τε καταδικάστηκαν ήταν πράκτορες. Εντάξει ρε σ/φοι μπορεί και ένας επανάστατης να οπορτουνισει ή μπορεί και κάποια στιγμή να τα φέρει έτσι η ζωή που να σττρατολογηθει από την ασφάλεια. ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ Σ/ΦΟΙ ΤΑ 2/3 της ΚΕ το ΒΑΣΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΗ ΝΑ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΊΤΕ ΗΤΑΝ ΕΊΤΕ ΈΓΙΝΑΝ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ. (όχι οπορτουνιστές)
Δεν καταλαβένεται ότι καποιο πρόβλημα υπάρχει σε όλα αυτά. Τέλος καταλαβένεται ότι οι δικες της μοσχας μετέτρεψαν το κόμμα σε νεκροταφειο. Ποιος θα τολμούσε να πει οτιδήποτε μέσα στις κομματικες οργανωσεις υστερα από τις χιλιάδες εκτελέσεις, ύστερα από τις εξαφανίσεις ανθρώπων χωρίς δίκη κλπ.Καταλαβενεται τι κλιμα υπάρχει όταν ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΚΕ ΤΩΝ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΡΩΤΗΣΕ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΚΥΡΙΟΙ? ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΙΣ ?
Καταλαβένεται ότι την ιδια περιοδο διαλυθηκαν οι εσωκομματικες διαδικασιες (αναμεσα στο 18ο και στο 19ο συνεδριο μεσολάβησαν 15 χρόνια. Ποιος αποφάσιζε, ποιος συζητουσε στο μπολσεβικο κόμμα για την γραμμη του εν μέσω Β ΠΠ?
Αρκει ο προσωπικος μηχανισμος του Γενικου Γραμματέα για να λύνονται ζητήματα? Μήοως όποιος λέει ότι στα κομμονιστικα κομματα πρέπει να υπάρχει εσωκομματικη δημοκρατία κλπ είναι αυτοματα οπορτουνιστής.
Και αν στο κομμα δεν υπηρχε δημοκρατία τι γινοταν στα Σοβιετ. Συμφωνα με το ΚΚΕ και το 18ο συνέδριο το συνταγμα του 1936 στην ουσία υποβαθμισε (καταργησε λέω εγώ) το διακίωμα της ανάκλησης, η παραγωγικη μονάδα σταμάτησε να είναι ο πηρύνα του κρατικού μηχανισμού όπως ήταν πριν (το αναγωνριζει το ΚΚΕ αυτο στο 18ο).
Τι εικόνα έιναι αυτη αν όχι ένός γραφειοκρατικά εκφυλισμένου εργατικού κράτους. Καλά λοιπόν έκανε ο Τροτσκι και νπεριέγραψε αυτήν την διαδικασία ως σοβιετικο θερμιδωρ. Η μονη λύση σ/φοι ήταν η αναζωογονηση της ΕΣΣΔ από τις προλεταριακες επανάστασης στην ευρώπη. Η ΚΔ όμως με την καθοδηγηση του Στάλιν και του ημητρωφ επέλεξε την πολιτική των λαικών μετώπων που εξωράιζε την αστική δημοκρατία και οδήγησε την επανάσταση στην ήττα σε τόσες χώρες. Για να καταλέβεται τι πεχτηκε διαβάστε τον Β τόμο ιστορία για Ελλάδα. Κατι αναλογο έγινε και στις άλλες χώρες.
Αλλα το ΚΚΕ επιμένει σταλινικα παρόλα αυτά και υπερ των δικών της Μόσχας.

Τρότσκι

Νίκος Σαραντάκος είπε...

Βρε σνάιπερ, εγώ ρώτησα πρώτος τον Ζούκωφ. Τι μου λες για 40 εκατομμύρια και βλακείες; Επί Στάλιν σχεδόν μόνο κομμουνιστές κυνηγήθηκαν -εκτός από την περίοδο του πολέμου. Και γιαυτό ρώτησα, και ξαναρώτησα, πόσα μέλη της ΚΕ τα έφαγε το σκοτάδι κι ο Σεχτάρ λέει πως είμαι από τους ρούσηδες, λες και περιμέναμε τον Ρούση να τα μάθουμε.

Αναυδος είπε...

Επειδη παει μακρια η βαλιτσα
Κανεις και ποσο μαλλον το ΚΚΕ δεν ισχυρίζεται ότι κάθε κεφαλι που επεσε στη διαρκεια της σοβιετικης εξουσίας καλως επεσε. Υπήρξαν αρκετοι αθώοι πολλοι από αυτους θυματα των δειλων συνομοτων αλλοι θυματα ειτε κακοβουλων ειτε ανικανων αξιωματουχων. Η πλειοψηφια όμως των θυματων ηταν εχθροι της σοβιετικης εξουσιας και η πιο τρανη αποδειξη γι αυτό είναι η δικαιωση τους ειτε από τους ναζι, ειτε τον Χρουστσοφ ειτε τον Γκορμπατσωφ και τον Γελτσιν. Με αλλα λογια πες μου ποιος σε αποκατεστησε για να σου πω ποιος εισαι/ήσουν. Μη ξεχνατε ότι η λαικη δικαιοσυνη είναι ορισμενες φορες τυφλή

Πρακτορας δεν σημαινει κατασκοπος αλλα φορεας της εχθρικης ιδεολογιας στο στρατοπεδο της επαναστασης

Η Ελενα Στασοβα ουτε συννεληφθηκε ουτε καταδικαστηκε ουτε εκτελεστηκε πεθανε στο κραβατι της το 1966
Ο Γιαγκοντα επικεφαλης της NKVD εκτελεστηκε γιατι συγκαληπτε τη συνομωσια των δεξιων
Ο Γιεζοφ επικεφαλής της NKVD μετά το Γιαγκοντα εκτελεστηκε για τις υπερβολές κατά τη διάρκεια των διώξεων
Να θυμησω ότι τα μελη του ΠΓ καμενεφ και ζηνοβιεφ ειχαν δημοσια προδοσει την αποφαση των μπολσεβκων για την οκτωβριανη επανασταση. Από το μενος του Λενιν τους γλυτωσε ο Στάλιν (!)

Οσο και αν επιθυμει ο μπουρδολογος και ασχετος ρουσης και οι νεορουσικοι η πλειοψηφεια των θυματων στη διαρκεια των διωξεων του 1936-1938 ΔΕΝ ΗΤΑΝ κομμμουνιστες μελη του ΡΚΚ(μπ). Η συντριπτικη πλειοψηφια ηταν μελη των παλιων εκμεταλλευτικων ταξεων. Σταματήστε να ενημερώνεστε από τροτσκιστες η αρθρογραφους της καθημερινης. Οι Μπουχαριν-Ρικοφ-Πιατακοφ κλπ αποτελουσαν ένα μικρο ποσοστο του αδιευκρυνιστου αριθμου των θυματων

Κανενα μελος του κομματος δεν εξαφανιζοταν αφου για να συλληφθει επρεπε να δωσει την αδεια η κομματικη του οργανωση μετα από συνεδριαση της ολομελειας της. Οι περισσοτερες δικες ηταν δημοσιες και τις καλυπτε και το ραδιοφωνο. Για την τεραστεια πλειοψηφια ειχαν ραμματα για τη γουνα τους

Ανώνυμος είπε...

Την ιδια απορια με τον Βρυξελλιωτη εχει και ο Φαηλος,σχετικα με τις εκτελεσεις μελων της ΚΕ.Αυτα ειναι!Οταν εχεις ανθρωπιστικες ανησυχιες καταληγεις να ταυτιζεσαι με κρυφοχρυσαυγιτες...
(http://www.youtube.com/watch?v=wxxvO6rMXRg)

προλεκαλτ

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω δεν συμφέρει το ΚΚΕ και τελος πάντων όποιον το υπεραπιζει να ανοιγει ζήτημα Δικες της Μόσχας πριν ερευνηθει το θέμα. Οπότε η ανάρτηση νομίζω ότι βλάπτει το ΚΚΕ η οποία δεν έγινε με ευθυνη του. Αυτοί ποιυ λένε ότι δεν εξαφανίσθηκε κανένα μέλος του κομμάτος απλώς και μόνο ενημερωτικα τους λέω ότι
Εξαφανίσθηκε ο Μπουμπνοφ και ο Μουράνοφ μέλη της ΚΕ.
Επίσης έχω να ρωτήσω κάτι τους σ/φους?
Ο Δικός μας ο Χάιτας από ότι γνωρίζω την περίδο εκείνη πήγε στην Σοβιετικη Ενωση. Ξέρεις κανείς τι απέγινε με αυτην την ψυχή???

Δημητρακης

Ιστρολλικός είπε...

" Οταν η οργανωμένη και χρηματοδοτημένη με απίστευτους υλικούς πόρους καταθλιπτική και ισοπεδωτική προπαγάνδα χρεώνει στο ...σατανικό Στάλιν την δολοφονία του Κίρωφ, τι άλλο είναι η άστοχη φράση σου παρά συνηγορία στην συκοφαντία"

Η εμπάθεια είναι κακός σύμβουλος. Η ιδέα ότι η δολοφονία του Σ.Κ. διατάχθηκε από τον Στάλιν διαδόθηκε από έναν αποστάτη πράκτορα της ΝΚΒΔ (ονόματι Ορλώβ θαρρώ) ο οποίος εκείνο τον καιρό βρισκόταν στην Ισπανία. Θεωρείται πλήρως αναξιόπιστη από το σύνολο σχεδόν της σύγχρονης επαγγελματικής ιστοριογραφίας, άσχετο αν τα ντοκιμαντερ του χεστορυ τσανελ έχουν άλλη άποψη. Η ιδεά λοιπόν ότι συνηγωρώ στην συκοφαντία μου φαίνεται τουλάχιστον κομική, από τη στιγμή που μιλάμε σε ενα ξεκάθαρα φιλοσοβιετικό μπλογκ στο οποίο έχω και στο παρελθόν υποστηρίξει την γραμμή που ακολουθήθηκε το '30 απο το ΠΚΚ. Εγώ λοιπόν δεν υποστήριξα καμία θέση (μου φαίνεται πολύ πιθανό ο Νικολάεφ να έδρασε μόνος του) απλά εγκάλεσα κάποιους που φαίνονται σιγουροι οτι ο Νικολάγιεφ ήταν οργανο της τροτσκομπουχαρινοζινοβιεφικης συνωμοσιας. Δεν πειράζει όμως, την υγεία μας να χουμε.

Άναυδε

"ο αριθμος των εκτελεσθεντων προεκυψε κατα παραγγελια του Χρουτσοφ το 1956. Θα κραταγα μικρο καλαθι γι αυτα τα νουμερα βασιζομενος σε αυτο που ο Β. Μολοτοφ μιλώντας για την έκθεση του 1957 αναφορικά με τον αριθμό των συλλήψεων είπε στον Τσουεφ ‘Η έκθεση που έγραψε αυτή η επιτροπή μιλά για 1.370.000 συλλήψεις που έγιναν στα 1930. Είναι πάρα πολλές. Τους απάντησα ότι οι αριθμοί πρέπει να ελεγχθούν σχολαστικά"

Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι η έκθεση είναι του 53 και οχι του 56. Όπως και να χει, ακόμα και σημαντικά μικρότερος να ήταν ο αριθμός πάλι θα ήταν μεγάλος. Τα χαμηλότερα νούμερα (για εκτελέσεις μόνο) που εχουν υπολογιστεί είναι γύρω στα 500,000. Έστω λοιπόν, ότι εχουμε να κανουμε μόνο με 100,000 εκτελέσεις. Τότε τι; Καθαρίσαμε;

Τα ζητήματα που εγείρονται είναι πολλά και οι βερμπαλισμοί περί ιδιεταιρότητας της επανάστασης δεν λύνουν κανένα. Η πραγματικότητα είναι οτι ενώ η ΕΣΣΔ κατέβαλε τεράστιες προσπάθειες να δημιουργήσει ένα λειτουργικό, έννομο σύστημα δικαιοσύνης και ενώ όδευε προς γενικές εκλογές με πολλαπλούς υποψηφίους, η κοινωνία παρασύρθηκε από ένα κύμα βίας σε όλα της τα επίπεδα, από την κορυφή του κράτους μέχρι τα εργοστάσια. Αυτή η κατάσταση δεν θεωρήθηκε φυσιολογική από την ηγεσία που έτρεξε μετά να τα μαζέψει όπως μπορούσε (η εισαγγελία με επικεφαλής τον Βισινσκυ διαμαρτυρόταν καθ'ολη τη διάρκεια του 37-38 για την ασυδοσία της ΝΚΒΔ), θεωρείται όμως μέρος της επαναστατικής διαδικασίας που απαιτεί ανθρώπους από ατσάλι και αρχίδια από μπετό από μερικούς σχολιαστές. Τι να κάνουμε, όπως γκαβλώνει κανείς.

Νίκος Σαραντάκος είπε...

Προλεκάλτ, κάτι ρώτησα. Αν το ρώτησε και ο Φαήλος είναι εντελώς άσχετο και αυτή η λογική δεν οδηγεί πουθενά -δες πόσες φορές το ΚΚΕ ψηφίζει στη Βουλή το ίδιο πράγμα όχι απλώς με τη Χρυσή Αυγή αλλά (εδώ θα ανατριχιάσεις) με τον Σύριζα :)

Ανώνυμος είπε...

Ποιος Χάιτας ρε μεγάλε. Να ήταν μόνο αυτός.
Σ/φοι ψάχτε αυτους να δείτε τι έκαναν οι δίκες της Μόσχας στην εσωκομματικη δημοκρατία του ΚΚΕ.

1) ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ ΧΆΪΤΑΣ, διετέλεσε Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ.(1928-1931)
2) ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΛΟΖΩΦ, διετέλεσε γραμματέας της ΟΚΝΕ (1925-1928)
3) ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΟΥΒΑΣ, διετέλεσε γραμματέας της ΟΚΝΕ (1928-1931)
4) ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΠΥΛΙΩΤΗΣ, μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κ.Ε. (1928-1931)
5} ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ, μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κ.Ε. (1928-1931)
6) ΑΛΕΞΗΣ ΧΡ1ΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗΣ, Διευθυντής του Ριζοσπάστη (1928-1931)
7) ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΛΥΔΩΝΑΡΗΣ, Βουλευτής του ΚΚΕ στη βουλή του 1932, μέλος Κ.Ε.
3) ΜΑΡΚΟΣ ΜΑΡΚΟΒΙΤΗΣ, στέλεχος της ΟΚΝΕ
9) ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΤΣΟΣ ή ΓΙΑΝΝΟΥΤΣΟΣ
10) ΤΖΑΝΝΗΣ ΦΛΑΡΑΚΟΣ, εργάτης, συνδικαλιστής, στέλεχος του ΚΚΕ, δραπέτευσε από τις φυλακές της Αίγινας.
11) ΚΟΥΡΟΥΚΛΗΣ, εργάτης, συνδικαλιστής, στέλεχος του ΚΚΕ, δραπέτευσε από τις φυλακές της Αίγινας
12) ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΗΣ, παιδαγωγός, στέλεχος του ΚΚΕ
13) ΔΕΣΠΟΤΟΠΟΥΛΟΣ, στέλεχος του ΚΚΕ από το Βόλο
14) ΑΒΡΑΑΜ ΔΕΡΒΙΣΌΓΛΟΥ, εργάτης, αγωνιστής, δραπέτης από τις φυλακές της Αίγινας
15) ΔΟΥΡΓΕΡΙΔΗΣ, εργάτης, αγωνιστής, δραπέτης από τις φυλακές της Αίγινας
16) ΚΑΛΟΓΡ1ΔΗΣ, εργάτης, αγωνιστής, δραπέτης από τις φυλακές της Αίγινας
17) ΣΑΡΙΚΑΣ, εργάτης, αγωνιστής, δραπέτης από τις φυλακές της Αίγινας
18) ΘΩΜΑΖΟΣ, εργάτης, αγωνιστής, δραπέτης από τις φυλακές της Αίγινας
19) ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΓΚΑΡΑΚΗΣ, στέλεχος της ΟΚΝΕ
20) ΜΟΥΤΖΟΥΡΗΣ, μέλος του Γραφείου της Κ.Ε. της ΟΚΝΕ.


Και μόνο για τον Γενικο γραμματέα του ΚΚΕ να μιλάμε Ανδρονικο Χάιτα πρόκειται για σοβαρότατο πρόβλημα που μπαίνει για το πως λειτουργούσε αυτο το ρημάδι το κομμουνιστικο κίνημα.

Τρότσκι

Νίκος Σαραντάκος είπε...

Πάντως, Χάιτας ήταν ο Στάθης, ένας παλιός ποδοσφαιριστής του Πανιωνίου. Ο Ανδρόνικος λεγόταν Χαϊτάς.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Ιστρολλικέ,
Οι συσχετισμοί της ιδεολογικής ταξικής πάλης δεν διαμορφώνονται στα εργαστήρια επαγγελματικής ιστοριογραφίας, μακάρι νάταν έτσι, αλλά κυρίως από τους Αλαφούζους. Αυτή είναι η πραγματικότητα, που αντιμετωπίζουμε.
Δεν έχω τίποτε περισσότερο να προσθέσω στο σχόλιό μου, που σαφέστερο δε γίνεται.
Τώρα, που είδες εσύ εμπάθεια, (στο πρόσωπό σου;), η αμφισβήτηση της προσωπικής σου θέσης για την γραμμή του ΠΚΚ-'30, σε μια συγκεκριμένη κριτική για συγκεκριμένη φράση σου, αδυνατώ να καταλάβω - αυτά δεν ανήκουν στη λογική μου.
Ευχαριστώ για τα συμπληρωματικά στοιχεία περί Ορλώβ, που δεν γνώριζα, και συμπληρώνουν το παζλ.
Νάσαι καλά.

--------------------

Ανεκδιήγητη η παρατήρηση άλλου σχολιαστή (καμία σχέση με τα προηγούμενα), πως ο Ροβεσπιέρος δεν εκτελούσε ...κοντινούς του συνεργάτες! Σωστά, άλλο η εκτέλεση-μέσα-στο-Κόμμα και άλλο η εκτέλεση έξω-από-το-Κόμμα, ...όπως στην κοινωνία των γενών! Τα θέλουν και τα λένε η τους ξεφεύγουν....;
Πέρα από την πλάκα, για να επανέλθω στους "ρούσηδες", η Οχτωβριανή εξέγερση ηταν μια επανάσταση, με επικεφαλής κομμουνιστές βέβαια, που όμως συσπείρωσε ένα ευρύτατο φάσμα, ανθρώπων, με πολύ διαφορετικούς προσανατολισμούς. Αλλοι θέλαν μόνο να απαλλαγούν από τον τσαρισμό, άλλοι θέλαν προηγμένο καπιταλισμό μεγάλου κεφαλαίου, "όπως Αμερική", άλλοι μικροαστικό καπιταλισμό τύπου πασόκ-'74 (τροτσκιστές-αντιπολίτευση), οι αγρότες θέλαν ιδιόκτητη γη για να γίνουν κουλάκοι, κλπ. κλπ. Ιδίως όταν λύθηκε το βασικό πρόβλημα της εξουσίας, λογικό ήταν οι πιο πονηροί να προσεγγίζουν την νέα εξουσία ψέλνοντας για τα τυπικά το "πατερημών" (=δηλώνοντας "κομμουνιστές"), για να παλέψουν για τους δικούς τους στόχους, στο "δια ταύτα", όταν μπήκε το θέμα ουσίας, η αλλαγή των σχέσεων παραγωγής. Κοντά σε αυτούς και οι αφελείς που είχαν αλλοιωμένη εικόνα περί κομμουνισμού, νομίζοντας ότι κομμουνισμός είναι οι μικροαστικές φαντασιώσεις, που είχαν στο κεφαλάκι τους.
Λες και δεν βλέπουμε τι γίνεται σήμερα στη Κίνα, τι γινότανε, αναλογικά, και στη χώρα μας στα "καλά" χρόνια του Πασόκ. Λες και δεν γνωρίσαμε κομμουνιστές τύπου Μπίστη, Δαμανάκη, Χριστοδουλάκη, κλπ., σοσιαλισταράδες τύπου Λαλιώτη, Παπουτσή κλπ. κλπ.
Μοιραία η Επανάσταση θα εκτελούσε και "κομμουνιστές", και μέλη της ΚΕ, συνυπολογίζοντας και τις αναγκαιότητες, που αντιμετώπιζε.
Μια Επανάσταση αξίζει μόνο αν είναι σε θέση να υπερασπίσει τον εαυτό της. Η Οχτωβριανή έμεινε στη Ιστορία σαν η μεγαλύτερη επανάσταση, ανώτερη και από την Γαλλική, κυρίως γιατί υπερασπίζοντας τον εαυτό της, μπόρεσε να ξεπεράσει την ΝΕΠ και να δημιουργήσει την αρχή, έστω, μιας κοινωνίας στην βάση της κοινής ιδιοκτησίας των μέσω παραγωγής.

Νίκος Σαραντάκος είπε...

Βρε Σεχτάρ, τι λες για "πονηρούς που πλησίασαν τη νέα εξουσία" όταν "όταν λύθηκε το βασικό πρόβλημα της εξουσίας"; Εγώ ρώτησα για όσους ήταν στην ΚΕ του μπολσεβίκικου κόμματος ΠΡΙΝ από τη νίκη, τότε που παίζανε το κεφάλι τους.

Αναυδος είπε...

ττροτσκι

πετας ονοματα που καποια απο αυτα υπαρχουν μονο στη φαντασια του αρχικου επινοητη της λιστας συνεπως δυσκολα μπορει να γινει συζητηση

αν θες να μιλησουμε συγκεκριμενα ας μιλησουμε για τον Τυριμο και τον Σπερα
Ο πρωτος κομματικο στελεχος και μετεπειτα χαφιες (μαλιστα η δικαιολογια της δεξιας ειναι οτι ο αδερφος του εκτελεστηκε στην ΕΣΣΔ !!!) εκτελεστηκε απο την ΟΠΛΑ μπορει να τον κλαις αλλα απλως πηρε οτι του αξιζε

Ο δευτερος πρωτοστατησε στην απεργια του 1916 στη Σεριφο ωστοσο εξελιχθηκε σε χαφιε και καταδοτη και επι κατοχης συνεργατης των ναζι ενω αρθρογραφουσε σε ναζιστικες φυλλαδες. Ακομη στον ιντιμιντια τον κλαινε αλλα απλως πηρε οτι του αξιζε

Ιστρολικε
Προσπαθω να καταλαβω που θελεις να καταληξεις αλλα αδυνατω. Δεν παρασερνεται μια κοινωνια σε ενα κυμα βιας αν δεν υπαρχουν αντικειμενικοι λογοι. Η πλειοψηφια των θυματων προερχεται απο δυο επιχειρησεις της NKVD η πρωτη εναντια στους κουλακους πρωην μελη του τσατικου μηχανισμο, λευκοι κλπ (διατ. Αρ 447) και η δευτερη απο τις αποκαλουμενες εθνικες επιχειρησεις που και αυτες στρεφονταν στα ιδια κοινωνικα στρωματα κυριως. Οι διαταγες προερχοντατ απο το ΠΓ του ΡΚΚ(μπ) και στρεφονταν στους εχθρους του σοσιαλισμου Ηταν το τελος του εμφυλιου πολεμου που τη δεκαετια του ’30 ειχε μετατραπει στη ληστεια το εγκλημα τη δολιοφθορα και τη διαφθορα.

Ηοργανωση και η παρακολουθηση αυτων των επιχειρησεων ειχε ανατεθει στις τροικες οι οποιες σε πολλες περιπτωσεις δεν εκαναν σωστη δουλια αλλα καταδικαζαν ανθρωπους με βαση απλως καταγγελιες και οχι αποδειξεις Ο Γιεζοφ αλλα και ο Φρινοφσκι εχασαν το κεφαλι τους για την κακοδιοικηση των επιχειρησεων αυτών αλλά κυριως για την αποστασια του Λιουτσκοφ (που παρεπιπτωντος η καταθεση του στις ιαπωνικες δυναμεις ασφαλειας απαλλασει τον Σταλιν απο τη κατηγορια οτι αυτος δολοφονησε τον Σ. Κιροφ) και του Ουσπενσκι.

Πολλά χρόνια μετά συνοψίζει ο Μολότοφ:
‘… πολύ έντιμοι Κομμουνιστές χάθηκαν τότε. Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά. Οι υπηρεσίες ασφαλείας το παράκαναν. Έδειξαν υπερβάλλον ζήλο στην υλοποίηση των καθηκόντων τους. Πολλοί κλονίστηκαν και καλοί άνθρωποι χάθηκαν σαν αποτέλεσμα. ....Φέρω ευθύνη για την πολιτική της καταπίεσης και τη θεωρώ σωστή. ... Οι κατηγορίες επιμένουν ότι η πλειοψηφία αυτών που καταδικάστηκαν ήταν αθώοι και κακώς χάθηκαν. Αλλά στην ουσία ήταν οι ένοχοι αυτοί που έπρεπε να κατασταλούν στον ένα ή στον άλλο βαθμό που τιμωρήθηκαν. ...Είναι φανερό ότι ένας ή δύο στους δέκα καταδικάστηκαν λανθασμένα αλλά οι υπόλοιποι πήραν αυτό που τους άξιζε. Ήταν πολύ δύσκολο τότε να φτάσεις στην αλήθεια! Αλλά κάθε καθυστέρηση ήταν εκτός συζήτησης. Ετοιμαζόμασταν για πόλεμο’

Ο εμφύλιος πόλεμος δεν είναι ευχάριστος, διεξάγεται από τις μάζες που δεν είναι πάντα σε θέση να διαχωρίζουν είτε τα μέσα που χρησιμοποιούν είτε την επιλογή των θυμάτων. Και ολόκληρη η περίοδος από το 1928 μέχρι και το 1939 ήταν μία περίοδος εμφυλίου πολέμου. Τα γεγονότα σοκάρουν ορισμένους γιατί δεν τα εξετάζουν κάτω από το πρίσμα του εμφύλιου αλλά κάτω από το πρίσμα των σχέσεων ενός κράτους με τους πολίτες του σε περίοδο ειρήνης

Ανώνυμος είπε...

Βρυξελλιωτη,μ εκανες και ανατριχιασα,πραγματι.
Μπορει οι νεοναζι να εχουν καταψηφισει «μνημονιακα « νομοσχεδια στην Βουλη για το θεαθηναι,για να το παιξουν και καλα αντισυτημικοι-επομενως μπορει σε καποιες ψηφοφοριες να συμπιπτουν πραγματι με το ΚΚΕ.Ομως άλλο πραγμα η υποκρισια τους,το πλασαρισμα τους ως δηθεν φιλολαικο κομμα,και άλλο πραγμα η πραγματικη τους φυση.Ενω στην περιπτωση του Φαηλου ,ο αντισταλινισμος του κάθε άλλο παρα υποκριτικος είναι.Οπως κάθε φασιστας που σεβεται τον αυτό,ετσι και Φαηλος ,πιστευει ειλικρινεστατα ότι ο Σταλιν ηταν ενας στυγνος δικτατορας,αιμοσταγης δολοφονος,εξουσιομανης μεχρι παρανοιας,που εκτελουσε τους συντροφους του για να μην απειληθει η εξουσια του.Μπορει τα κινητρα του Φαηλου να είναι συμφεροντολογικα,και τα δικα σου ανθρωπιστικα(βλ. μικροαστικα),παρ’ όλάυτα,η ταυτιση εινιαι ταυτιση.Ο Φαηλος λεει ότι ο κομμουνισμος είναι από τη φυση του εγκληματικος,ότι δεν θα μπορουσε να στεριωσει παρα με εγκληματικα μεσα-εσυ μας λες ότι επι σταλιν οι διωξεις ασκουνταν κυριως στους κομμουνιστες(αφου ο πατερουλης ηθελε την εξουσια του σαν ζηλιαρης συζυγος-μοναχα για παρτι του!).Ο Φαηλος μας λεει ότι ο Σταλιν εκτελεσε τα μισα στελεχη που τον ανεδειξαν-εσυ αναρωτιεσαι αθωα τι ν’ απεγιναν τα ηγετικα στελεχη του κομματος.Μην απορεις λοιπον που καταγραφω την συμπττωση των αποψεων…και ευαισθησιων βεβαια!Και κυριως-μην τσινατε όταν σας λεμε ότι ο αντισαλινισμος είναι η ιδεολογια του φασισμου.

Προλεκαλτ

Ανώνυμος είπε...

Anthi Rose

Θα ηθελα να γράψω μόνο ένα πράγμα μη πέρνωντας μέρος σε αυτήν την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα το δίχως άλλο συζήτηση.
Μια καλή έκθεση των γεγονότων αυτής της περιόδου υπάρχει στο αντικειμενικότατο και καλογραμμένο βιβλίο του Άγγλου Άντριου Ροθστάιν <>(1950).

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Άσχετο και δευτερεύον, αλλά ο νίκος σαραντάκος δε ζει και εργάζεται στις βρυξέλλες

Ανώνυμος είπε...

Anthi Rose

Δε ξέρω γιατί αλλά στο προηγούμενο σχόλιο μου δε φαίνεται ο τίτλος του βιβλίου.Τέλος πάντων.Ο τίτλος είναι Ιστορια της Σοβιετικής Ένωσης.Του Άντριου Ροθστάιν

Ανώνυμος είπε...

Νταξει, παραδινομαι.

sniper

Νίκος Σαραντάκος είπε...

Προλετέτοιε, αλλού αυτά. Υπήρχαν πάρα πολλοί κομμουνιστές που ήταν αντίθετοι με τον Στάλιν, δεν είναι μόνο οι αντικομμουνιστές και οι μικροαστοί (όπως εγώ, για να σου κάνω το χατίρι). Το ΚΚΕ της εποχής μου, άλλωστε, δεν ήταν σταλινικό.

Και ακόμα δεν απαντήσατε πόσα μέλη της ΚΕ του Σεπτεμβρίου 1917 τα έφαγε το σκοτάδι επί Στάλιν.

Ανώνυμος είπε...

Η μικροαστική απεχθια στη βια και τη τρομοκρατία, και δη την επαναστατική, είναι εξίσου επικίνδυνη με την θεοποίηση της σε κάθε εποχή και κατάσταση.

Η μια ωρύεται για την γκιλοτίνα της Γαλλικής επανάστασης και δεν μπορεί να διανοηθεί πως οι ποινές στον ΕΛΑΣ στο βουνό ήταν επίπληξη, αφοπλισμός και μετά ...θάνατος.
Η άλλη δεν βλέπει τις Δίκες της Μόσχας και τα συναφή πχ. σαν αναγκαίο κακό αλλά
σαν απόλυτα υγιή κατάσταση και πρότυπο. Ειναι δεδομενο οτι ενα οργανωμενο σοσιαλιστικο κρατος δεν μπορει να αντιμετωπισει τους εχθρους του παρα μονο με τη φυσικη εξοντωση;

Εντάξει, τους «πιο πονηρους που προσέγγισαν την νέα εξουσία» τους τακτοποίησε ο Εισαγγελέας στις δίκες της Μόσχας ο οποίος εξέδωσε λίγους μήνες πριν την επανάσταση το ένταλμα σύλληψης του Λένιν κατ' εντολή του Κερένσκι, μεγάλος επαναστάτης.
Κάπως έτσι κάποιοι πιστεύουν ότι το (απόλυτο) δίκιο το είχε (σχηματικά) το 6ο συνέδριο της ΚΔ και παράλληλα τιμανε Στάλιν – Δημητρόφ που οπορτουνισαν λίγο με το 7ο και «έφαγαν» αρκετούς από τους εισηγητές του 6ου μόνο και μονο επειδή έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται η αντιπολίτευση είτε έχει δίκιο είτε όχι.

Τι μένει; Λεγε σε όλα ναι και αν φτάσεις πολύ πολύ ψηλά τότε μπορείς να συμμετέχεις στην ιδεολογική διαπάλη (αυτή δεν σταματάει ποτε ούτε στο πιο μονολιθικό κόμμα) μέσω κρυφών ομάδων- φραξιών.

Μέχρι τότε:

"Σύντροφοι, έχουμε ακούσει στο Δέκατο-όγδοο συνέδριο του Κόμματός μας μιαν έκθεση του αγώνα....καθοδηγούμενου από το Κόμμα μας και την σταλινική Κεντρική Επιτροπή του, κάτω από την διεύθυνση της μεγαλοφυΐας του μεγάλου οδηγού και του ηγέτη μας, Συντρόφου Στάλιν...
Τη νίκη μας κατά των φασιστών πρακτόρων - όλων αυτών των ακατονόμαστων Τροτσκιστών, Μπουχαρινικών και Εθνικιστών αστών – την χρωστάμε προ πάντων στις
προσωπικές προσπάθειες του μεγάλου ηγέτη μας, συντρόφου Στάλιν..
Το Κομμουνιστικό Κόμμα των Ουκρανών Μπολσεβίκων...στέκεται συμπαγές σαν τοίχος από ατσάλι γύρω από την Σταλινική Κεντρική Επιτροπή, γύρω από τον αγαπημένο ηγέτη του -- το μεγάλο μας Στάλιν.
Η αφοσίωση των Μπολσεβίκων της Ουκρανίας στον σύντροφο Στάλιν καθρεφτίζει την απεριόριστη εμπιστοσύνη και την αφοσίωση που απολαμβάνει μεταξύ όλου του ουκρανικού λαού...

Ο ουκρανικός λαός...έχει κινητοποιηθεί όσο ποτέ γύρω από το μπολσεβίκικο Κόμμα και γύρω από το μεγάλο ηγέτη μας, Σύντροφο Στάλιν...
Κάτω από την ηγεσία του συντρόφου Στάλιν, οι Μπολσεβίκοι της Ουκρανίας έχουν καταφέρει μεγάλες επιτυχίες...
Μόνο ως αποτέλεσμα ..της ιδιαίτερης προσοχής που δίνεται από το σύντροφο Στάλιν στην ανάπτυξη του ουκρανικού πολιτισμού, έχουμε πετύχει αυτές τις μνημειώδεις νίκες στην ανάπτυξη του πολιτισμού. Γι’ αυτό ο ουκρανικός λαός δηλώνει με όλη του την καρδιά και την ψυχή του , με την μέγιστη αγάπη και την αφοσίωση: .."Ζήτω ο αγαπημένος Στάλιν μας! "... Σε όλη τη Σοβιετική Ένωση οι μπολσεβίκικες γραμμές είναι τώρα πιο σταθερά δεμένες από ποτέ .. στην πίστη τους...στον ηγέτη και δάσκαλό τους, το φίλο του ουκρανικού λαού , Συντρόφου Στάλιν... Ζήτω η γιγάντια μεγαλοφυΐα ολάκερης της ανθρωπότητας, ο δάσκαλος και ο καθοδηγητής που μας οδηγεί νικηφόρα στον κομμουνισμό ο αγαπημένος σύντροφός μας Στάλιν!"

(Ν. Khrushchev: Ομιλία στο Δέκατο-όγδοο Συνέδριο CPSU (b), Μάρτης 1939)
εδάφιο απο W.B. Bland TheRestoration Of Capitalism In The Soviet Union (pages 5-6)

-Γιουπι-

Αναυδος είπε...

απο οτι μπορω να διακρινω ο ρουσης εχει κανει καλη δουλια στους εργατοσποριτες Η συκοφαντια η διαστρεβλωση και η αναγνωση της ιστοριας ωστε να φταει η Παπαρηγα και το ΚΚΕ εχουν φτασει σε δυσθεωρατα υψη. Την ομοιοτητα των επιχειρηματων τους με το στελεχος του συριζα δεν τους πτοει
και εις ανωτερα

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

"Βρυξελλιώτη"
(Χα, χα, υπέροχος σαν κατηγορηματικός πλέον και όχι επιθετικός προσδιορισμός, μετά την διευκρίνιση του Κάπταιν, 27 Αυγούστου 2013 - 11:56 μ.μ.), ρουσηδοεργατοσπορίτες και λοιπό μικροαστικαριάτο,
η ζωή έχει δείξει πως στο στάδιο των διακηρύξεων και των προγραμμάτων, (που ΚΑΙ τέτοιο αναγκαστικά είναι το προεπαναστατικό) χωράνε πολλές συγχύσεις και "συγκλίσεις" (λέξη, που σας αρέσει...) αποκλινουσών κοσμοθεωρήσεων. Μετά, στο "δια ταύτα", όταν έρθει η ώρα να γίνουν τα λόγια έργα, ξεσκεπάζονται οι πραγματικές επιδιώξεις του καθενός. Χώρια αυτοί, που αλλάζουν γνώμη-επίσης σύνηθες φαινόμενο. Και χώρια αυτοί, που παρεξηγούνται από λάθη δικά τους η αλλουνών, η από πλεκτάνες των προηγούμενων. Τι κι αν τα ~μισά μέλη της ΚΕ έλεγαν κομμουνισμός αλλά εννούσαν ..."Πασόκ";
Θα το επαναλάβω, γιατί κάνετε πως δεν το ακούτε: Επαναστάσεις τέτοιας ολκής ξεπερνάνε τα πρόσωπα, και τις προσωπικές τους βλέψεις. Εκφράζουν νομοτέλειες, που δεν είναι όλοι σε θέση να συλλάβουν. Δεν γέννησαν οι Λενιν, Στάλιν, Τρότσκι την Οχτωβριανή - αυτή τους γέννησε στην πραγματικότητα, σαν ιστορικές φυσιογνωμίες. Το ίδιο και για τα μέλη του κόμματος των Μπολσεβίκων και της ΚΕ. Και είδαμε κι εδώ το φαινόμενο, αγωνιστές, που στάθηκαν παλληκαρίσια στην Ασφάλεια το '73, μετά, στην μεταπολίτευση να αποδεικνύονται σοσιαλδημοκρατικές κοτούλες, καθώς και άλλους, με βαρύτερη ιστορία, να βγαίνουν το '74 με το σύνθημα "Καραμανλής η τανκς". Ανθρώπινα και κατανοητά είναι αυτά σε όσους διαβάζουν Ιστορία για να μάθουν κι όχι να αποστηθίσουν, η έστω ζουν μέσα στην κοινωνία και όχι στους γυάλινους αποστειρωμένους θαλάμους των εργαστηρίων τους, ψειρίζοντας τα κόμματα, τις τελείες και τα ξεκάρφωτα απρόσωπα νούμερα. Δεν ελπίζω να γίνουν ποτέ κατανοητά από όσους ανήκουν στις αντιδραστικές τάξεις και απλώς κοροίδεύουν εμάς η και τον εαυτό τους, πως τάχαμου νοιάζονται να τηρείται η επετηρίδα ...στις εκτελέσεις.
Ενα καλό ερώτημα για τους καλοπροαίρετους θα ήταν πόσοι από τους διωχθέντες/εκτελεσθέντες πήγαν άδικα (λάθος η σκευωρία), αλλά στη βάση της πραγματικής τους συμπεριφοράς και όχι των παλαιών "περγαμηνών" τους. Και αν υπήρχε τρόπος να γίνεται καλύτερο ξεδιάλεγμα, προς όφελος της Επανάστασης. Εμάς αυτό μας πονάει.
Και μας εξαγριώνει η εξιλέωση των προδοτών μέσω της υποκριτικής "υπεράσπισης" των αδικοχαμένων, από ποιούς; Από αυτούς που ενδόμυχα μπορεί και να χαίρονται για τον χαμό τους, γιατί αποκτούν οι ίδιοι λόγο ύπαρξης;
Αλλά αυτές τις απαντήσεις, αν υπάρχουν, θα τις βρούμε μόνοι μας.
Η Οχτωβριανή έπρεπε με κάθε τρόπο να φτάσει στο Ράιχσταγκ, στο Διάστημα, να θεμελιώσει την έννοια του σύγχρονου κοινωνικού κράτους, και το έκανε. Τιμή και δόξα σε όσους στάθηκαν αντάξιοι αυτής της εποποιϊας.

Αναυδος είπε...

σεχταρ εχεις τη φοβερη ικανοτητα να συμπυκνωνεις την ιστορια ενος αιωνα σε μερικες γραμμες

προσυπογραφω

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Αναυδε,
νάσαι καλά, κι εσύ κι ο Κάπταιν, να μας δίνετε κίνητρα για σκέψη.

Ιστρολλικός είπε...

Σεχτάρ,

Κανείς δεν ισχυρίσθηκε ότι οι συσχετισμοι της ιδεολογικής τ.π. διαμορφώνονται από την ιστορική έρευνα. Εγώ το μόνο που είπα είναι ότι η θέση που θέλει τον Στάλιν δολοφόνο του Κιρωφ είναι γελοία, όπως και κατ'επέκταση η δική σου κατηγορία ότι τάχα την στηρίζω επειδή θεώρησα σωστό να υπενθυμίσω ότι η θέση περι τροτσκομπουχαρινοζινοβιεφικής οργάνωσης της δολοφονίας είναι προς το παρόν εξισου αστήρικτη.

Η εμπάθεια που σου προσάπτω δεν ειναι προς το πρόσωπο μου καθώς δεν με ξέρεις και από χθες, αλλά προς την πιο ψύχραιμε, μη οπαδική-κουτσαβάκικη αντιμετώπιση της ιστορίας, όπως φαίνεται από την πλούσια σε θαυμαστικά απάντηση σου στην οποία, αφου μου καταλόγησες ότι στηρίζω μία γελοία θέση, φρόντισες να απαντήσεις προκαταβολικά στην βέβαια διαμαρτυρία μου, λέγοντας ντάξει, μπορεί να μην το λες, αλλά αντικειμενικά αυτό λες! Αυτή η αντιμετώπιση, αν και κατανοητή από ανθρώπους που βίωσαν κάποια γεγονότα, είναι απαράδεκτη από κάποιους που τα μελετάνε 80 χρόνια αργότερα προσπαθώντας να βγάλουν κάποια συμπεράσματα για το μέλλον. Αν η συζήτηση σε κάποιο μπλογκ προκαλεί τέτοια αντανακλαστικά, φαντάσου να ζησουμε και ανάλογα γεγονότα που θα πάει το θερμόμετρο.

Παρακάτω, λες:
"Ενα καλό ερώτημα για τους καλοπροαίρετους θα ήταν πόσοι από τους διωχθέντες/εκτελεσθέντες πήγαν άδικα (λάθος η σκευωρία), αλλά στη βάση της πραγματικής τους συμπεριφοράς και όχι των παλαιών "περγαμηνών" τους. Και αν υπήρχε τρόπος να γίνεται καλύτερο ξεδιάλεγμα, προς όφελος της Επανάστασης. Εμάς αυτό μας πονάει."

Εγώ συμφωνώ, αλλά αυτή η έγνοια δεν έχει προκύψει καθόλου από την μέχρι τώρα συζήτηση. Αυτό που βγαίνει μέχρι στιγμής είναι μια φάση "νταξ, πεθαίνουν άνθρωποι στις επαναστάσεις, κάηκαν και χλωρα τι να κάνουμε τώρα, κλάην", χωρίς να διαφαίνεται κάποιος προβληματισμός ως προς το γεγονός ότι όταν οι μαζικές επιχειρήσεις θεωρούνται φυσιολογικό μέτρο, τότε τα χλωρά έχουν μια τάση να αρπάζουν πιο εύκολα. Ο άναυδος μπορεί να καλύπτεται από το γεγονός ότι ο Γιεζώφ και άλλα μαργαριτάρια έχασαν το κεφάλι τους, αλλά εγώ, λιγότερο τσαμπουκαλής γαρ, ενδιαφέρομαι περισσότερο για το πως θα αποφύγουμε τέτοιες καταστάσεις στο μέλλον και πως θα εφαρμώσουμε τέλος πάντων τις θέσεις μας περι εργατικής δημοκρατίας και απρόσκοπτης κριτικής.

Άναυδε, νομίζω ότι θα έπρεπε να δείχνεις λίγο περισσότερο σεβασμό στις έννοιες.

Λες:

"Πρακτορας δεν σημαινει κατασκοπος αλλα φορεας της εχθρικης ιδεολογιας στο στρατοπεδο της επαναστασης"

Δηλαδή όταν θα γίνει η επανάσταση όλοι αυτοι που τόσα χρόνια ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ, είχαν αυταπάτες και θα τις κουβαλήσουν μαζί τους και στην οικοδόμηση θα αντιμετωπιστούν ως πράκτορες; Καλά κρασά.

Για τον εμφύλιο πόλεμο, ο πόλεμος είναι οργανωμένη σύγκρουσης ομάδων ανθρώπων που έχουν συγκροτηθεί με σκοπό αυτή τη σύγκρουση. Είναι η συνέχιση της πολιτικής - και επομένως και της ταξικής πάλης - με άλλα μέσα. Δεν μπορεί ούτε να ισοπεδωθεί ούτε να ταυτιστεί με τις προηγούμενες έννοιες. Η διαφθορά, η κλεψιά και η φόνοι είναι πτυχές της ταξικής πάλης. Δεν είναι εμφύλιος πόλεμος. Η σοβιετική ηγεσία την δεκαετία του 30 οικοδόμησε επιτυχώς το σοσιαλισμό και αφου θεώρησε αυτό το έργο ολοκληρομένο έσπευσε να δημιουργήσει ένα πολιτικό σύστημα με νόμους, δικαιώματα και θεσμικό πλαίσιο. Καθολη τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο φυλακισμένος πλυθησμός μειωνότανε, οι συλλήψεις το ίδιο καθώς και οι καταδίκες που επέφεραν στέρηση της ελευθερίας. Τίποτα από αυτά δεν σκιαγραφεί "εμφύλιο πόλεμο". Η ίδια η σοβιετική ηγεσία δεν φαινεται να αντιλαμβανόταν την κατάσταση ως τέτοια. Έχεις βέβαια κάθε δικαίωμα να έχεις μια διαφορετική ανάγνωση της περιόδου, αρκεί όμως να την τεκμηριώνεις.

Ως προς τα εκ βρυξελλων ορμώμενα τρολλ, τσάμπα χρόνος.

Ανώνυμος είπε...

Είναι λογικό μια συζήτηση για τις Δίκες της Μόσχας να εγείρει πάθη και, αντικειμενικά δυστυχώς, να ανοίξει την πόρτα και σε διάφορους καθόλου καλοπροαίρετους που συνειδητά έχουν επιλέξει τη μεριά της αστικής τάξης να ρίξουν το δηλητήριο τους. Αυτό συμβαίνει από το 20ο Συνέδριο και μετά, όχι τυχαία, ενώ τη στιγμή που βρίσκονταν σε εξέλιξη κανένας κομμουνιστής, κανένα ΚΚ δεν είχε φέρει τέτοια αντίρρηση. Φυσικά δεν μπορεί κανείς να υπολογίσει στο κομμουνιστικό - επαναστατικό στρατόπεδο τους τροτσκιστές... Δεν επεκτείνομαι σε αυτό γιατί η κουβέντα θα φύγει αλλού.
Έχει μεγάλη σημασία το παραπάνω. Γιατί δεν πρόκειται για δίκες μακριά από τα μάτια και τα αυτιά του σοβιετικού λαού και όλων των λαών, αλλά για δίκες ανοικτές που μεταδίδονταν ζωντανά. Όλες οι τότε μαρτυρίες το αποδεικνύουν περίτρανα. Η χρονική απόσταση, το ξεκλήρισμα εκατομμυρίων μπολσεβίκων στο Β' Π.Π. από τους Ναζί και όχι τον Στάλιν και, τελικά, ο θάνατος του Στάλιν επέτρεψε η τροτσκιστική - δεξιά οπτική να γίνει η επικρατούσα για τις Δίκες. Εδώ παίζει ρόλο και ποια στρώματα εκπροσωπούσε ο Χρουστσόφ (σχηματικά το όνομα), κάτι που δένεται με τις ίδιες τις δίκες όπως θα υποστηρίξω παρακάτω.

Κατ' αρχήν να πω ότι συμφωνώ σχεδόν απόλυτα με τον Σεχτάρ και τον Άναυδο. Τα τέλη της δεκαετίας του '20 και οι αρχές της δεκαετίας του '30 σημαδεύονται από πολύ σκληρό ταξικό πόλεμο. Συμφωνώ με τον Άναυδο όταν αναφέρεται σε δεύτερη ουσιαστικά επανάσταση με την κολεκτιβοποίηση, την εκβιομηχάνιση και την πολιτιστική επανάσταση. Για να γίνει λοιπόν μια σοβαρή κουβέντα πάνω σε όλη τη δεκαετία του '30 και, κατ' επέκταση, στις δίκες πρέπει όλοι να απαντήσουμε σαφώς πάνω σε αυτό. Χρειαζόταν η Σοβιετική Ένωση αυτή τη δεύτερη επανάσταση; Απαιτούνταν η κυριρχία και το βάθεμα των σοσιαλιστικών(-κομμουνιστικών) σχέσεων παραγωγής και η διαμόρφωση προϋποθέσεων για αυτό στην αχανή ύπαιθρο με εξάλειψη των κουλάκων ως στρώμα;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα καθορίζει και την στάση κάποιου απέναντι στις μετέπειτα εξελίξεις. Μόνο αυτός που απαντά απερίφραστα ναι, χωρίς ναι μεν αλλά και υπεκφυγές, μπορεί να καταλάβει τι συνέβη ουσιαστικά και να ασκήσει ακόμα και κριτική στις δίκες. Σε τελική ανάλυση μόνο οι κομμουνιστές που μελετούν την ιστορία τους μαρξιστικά είναι ικανοί να δώσουν απάντηση. Και από αυτό αντικειμενικά αποκλείονται οι τροτσκιστές αλλά και οι Μ.Α.σπορίτες, οι οποίοι θέλουν να εμφανίζονται ως το αυθεντικό ΚΚΕ, υπερασπίζοντας όμως λαθεμένες παλιότερες αναλύσεις για να στηρίξουν την ουσιαστική χρεωκοπία τους και τη ΣΥΡΙΖΟποίηση τους.
Παρεπιπτόντως, κ. Σαραντάκο, το ΚΚΕ που ήσασταν ποτέ δεν ξέπεσε στον αντισταλινισμό εκτός από την περίοδο 88-91 που κάποιοι σαν κι εσάς θέλησαν να γίνει χυλός με τα μπουμπούκια του ευρωκομμουνισμού. Για σας ισχύει, τουλάχιστον από το πρώτο βιβλίο σας, ότι "Aχ, πού σαι, νιότη, πού δειχνες, πως θα γινόμουν άλλος!"

ΡΓ

Συνεχίζεται

Ανώνυμος είπε...

Σοβεί λοιπόν ένας ταξικός πόλεμος στην ΕΣΣΔ στις αρχές του '30, ο οποίος δεν σταματάει ποτέ. Απλά μετά την πρώτη ήττα των εκμεταλλευτικών στρωμάτων, περνάει σε υπόγεια φάση. Ότι και να πει ο οποιοσδήποτε, η υπόγεια υπονομευτική αντισοσιαλιστική προπαγάνδα και πρακτική υπήρχε και εντάθηκε ειδικά μπροστά στο ενδεχόμενο πολέμου. Υπάρχουν τόσα πολλά στοιχεία που δεν μπορεί κανείς να τα ξεπεράσει αβίαστα ως "σταλινική προπαγάνδα και ψευδολογία".
Να ξαναξεκαθαρίσουμε το εξής, για όσους δεν έχει γίνει κατανοητό. Σε αυτή την διαπάλη, η επαναστατική πλευρά, η πλευρά της εργατικής τάξης είναι η πλευρά του ΠΚΚ (μπ) και του Στάλιν. Οι γραμμές είναι καθαρά χαραγμένες και ο καθένας παίρνει θέση. Δεν υπάρχει γκρίζο σε επαναστατική περίοδο.
Από κει και πέρα, και με την χρονική απόσταση που μας επιτρέπει να βλέπουμε κάποια πράγματα, το βασικότερο ζήτημα για μένα είναι κατά πόσο αυτή η αντικειμενική ταξική διαπάλη κατανοήθηκε εξ' ολοκλήρου ως τέτοια για να μπουν σε εφαρμογή και τα κατάλληλα μέσα διεξαγωγής της. Αντίστοιχο θετικό προηγούμενο ήταν η κολλεκτιβοποίηση που έγινε υπόθεση της εργατικής τάξης.
Με άλλα λόγια, θα έπρεπε το Κόμμα να ανοίξει το ζήτημα ότι εδώ πρέπει να προχωρήσει ο σοσιαλισμός για αυτό και για αυτό το λόγο και αυτές οι δυνάμεις φέρνουν εμπόδια φτάνοντας μέχρι το σαμποτάζ. Στο χέρι των εργατικών οργανώσεων με την καθοδήγηση του Κόμματος είναι να τους βγάλουμε από την μέση πολιτικά και ιδεολογικά. Ας μην έχει κανείς αυταπάτες ότι θα ήταν λιγότερο σκληρή και βίαιη η συνέχεια, θα ήταν όμως πιο αποτελεσματική μακροπρόθεσμα.
Δεν υποστηρίζω ότι σε κάποιο βαθμό δεν έγινε, αλλά προκρίθηκαν διοικητικοί - νομικοί τρόποι που τελικά δεν έφτασαν στο βάθος. Και μόνο το γεγονός ότι μετά τον πόλεμο κατάφερε η δεξιά γραμμή να επικρατήσει και να ανοίξει το δρόμο για ισχυροποίηση των στρωμάτων που δεν είχαν συμφέρον το σοσιαλισμό νομίζω είναι ενδεικτικό.
Γιατί ακολουθήθηκε αυτός ο δρόμος; Κατ' αρχήν επειδή λαθεμένα θεωρήθηκε ότι η ταξική πάλη είχε τελειώσει μετά την κολλεκτιβοποίηση. Αυτή η αντίληψη ήταν τόσο λάθος που ο Στάλιν αναγκάστηκε να τη διορθώσει πολύ γρήγορα. Εδώ κάπου εδράζεται και η αλλαγή του Συντάγματος το '36. Κατά δεύτερον επειδή τα σύννεφα του πολέμου πύκνωναν και αντικειμενικά πίεζε ο χρόνος. Η ΕΣΣΔ δεν μπορούσε να εισαχθεί σε πολεμική περιπέτεια με αντίπαλους στα μετόπισθεν.
Οι διοικητικές μέθοδοι έδωσαν την απαραίτητη πίστωση χρόνου, αλλά τελικά δεν ήταν αποτελεσματικές σε βάθος. Αυτή η κριτική σε καμία περίπτωση δεν αφαιρεί το επαναστατικό δίκιο από το ΠΚΚ(μπ) και δεν καθιστά αγίους τον Μπουχάριν και τους λοιπούς. Ένας κομμουνιστής το 37-38 έπρεπε να στηρίζει ανεπιφύλακτα την ΕΣΣΔ και το ΠΚΚ(μπ), όπως κι έγινε.
Τέλος για την πρακτορολογία. Εντάξει, πάει πολύ να κατηγορούν οι τροτσκιστές τα ΚΚ για πρακτορολογία... Για ψαχτείτε λίγο στις αναμεταξύ σας κόντρες τι πρακτορολογία παίζει... Σε τελική ανάλυση όσον αφορά τα ΚΚ είχε αντικειμενική βάση όσον αφορά την προσπάθεια διείσδυσης του αντιπάλου.

ΡΓ

Νίκος Σαραντάκος είπε...

ΡΓ, συμφωνώ ότι το ΚΚΕ της εποχής μου δεν ήταν αντισταλινικό. Εγώ άλλο έγραψα, ότι το ΚΚΕ της εποχής μου *δεν ήταν σταλινικό*. Δεν ασχολιόταν με τον Στάλιν. Το εκδοτικό του κόμματος ούτε τα βιβλία του Στάλιν έβγαζε, ούτε τα εναντίον του Στάλιν (με την εξαίρεση, όπως είπες, της περιόδου της περεστρόικας). Στον Ριζοσπάστη δεν έβλεπες γραμμένο το όνομά του πάνω από δύο φορές το χρόνο. Και καλά ήταν έτσι.

Ανώνυμος είπε...

Προφανώς για σας, κ.Σαραντάκο, που σαν τα ποντίκια εγκαταλείψατε το πλοίο καλά ήταν έτσι. Ακόμα καλύτερα θα ήταν για σας να μην ήταν και ΚΚΕ, ή να ήταν ΚΚ σαν το Γαλλικό. Αλλά για μας που είμαστε εδώ και παλεύουμε όχι για την κυβερνητική εναλλαγή αλλά για μια κοινωνία δική μας και ανθρώπινη, σήμερα το ΚΚΕ είναι όπως ακριβώς πρέπει να είναι. Και ειλικρινά, η γνώμη σας για το ΚΚΕ δεν έχει καμία σημασία τουλάχιστον για μένα...

ΡΓ

Νίκος Σαραντάκος είπε...

ΡΓ, η φράση με τα ποντίκια χρησιμοποιείται όταν το καράβι βουλιάζει -δεν φαντάζομαι να πιστεύεις εσύ τέτοιο πράγμα για το ΚΚΕ.

Αλλά το ζήτημα δεν είναι η γνώμη μου, είναι ότι ως το 1991 το ΚΚΕ δεν ήταν ούτε σταλινικό ούτε αντισταλινικό, αυτό θα ήθελα να ξεκαθαριστεί.

Ανώνυμος είπε...

Συνδικαλιές μπορώ να κάνω κι εγώ κ. Σαραντάκο... Θεωρούσατε ή δεν θεωρούσατε ότι το καράβι βουλιάζει τότε; Προφανώς ναι. Και ποιον ρόλο επιλέξατε; Αυτό του ποντικιού...
Το ότι δεν βούλιαξε και δεν πρόκειται να βουλιάξει οφείλεται σε χιλιάδες κομμουνιστές που δεν τα παράτησαν ούτε τότε ούτε τώρα. Αυτοί έχουν λόγο για το ΚΚΕ, εσείς όχι!
Ακούστε κ. Σαραντάκο. Το ΚΚΕ ούτε τότε ούτε τώρα δεν είναι σταλινικό, με την έννοια ότι σταλινισμός ως κάτι ξεχωριστό από τον μαρξισμό - λενινισμό δεν υπάρχει. Η διαφορά του σήμερα, για την ακρίβεια από τότε που ξεκουμπιστήκατε, με το τότε είναι ότι δεν μας εμποδίζει κάτι να ξαναδούμε το τι έγραψε ο Στάλιν, να σκύψουμε στην περίοδο που ήταν γραμματέας ο Στάλιν και να βγάλουμε συμπεράσματα θετικά και αρνητικά.
Το τι εμπόδιζε το ΚΚΕ τότε, εσείς το ξέρετε καλύτερα. Εσείς και οι όμοιοι σας πρώτα από όλα. Κατά δεύτερο λόγο ότι στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα είχε πέσει λήθη σχετικά με την επίμαχη περίοδο.
Κατά τα άλλα όμως, το ΚΚΕ ποτέ εκτός από την περίοδο κυριαρχίας της ομάδας σας δεν ξέπεσε στον αντισταλινισμό (αντικομμουνισμό στην ουσία του). Και τότε υπήρξαν υπόγεια και φανερά ρεύματα που αντιστάθηκαν. Αυτό ήταν που το κράτησε όρθιο τότε.
Αν θέλετε να συζητήσουμε κάτι, ας πιάσουμε τι προσέφερε στην εργατική τάξη και το λαό το ρεύμα που εσείς εκπροσωπείτε με τόσο πάθος...

ΡΓ

φραγκισκανός είπε...

Εκτός θέματος παρέμβαση:

Προσωπικά δεν εκτιμώ ιδιαίτερα τις πολιτικές θέσεις του Ν. Σαραντάκου (σε αντίθεση με τα γλωσσολογικά του κείμενα που τα θεωρώ θησαυρό) αλλά η αντιμετώπιση του ΡΓ είναι κατάπτυστη, κατά τη γνώμη μου δεν χαρακτηρίζει την διαχρονική κομματική ηθική του ΚΚΕ - συνήθως απαντάται σε νεοφώτιστους ΚΝίτες που παιρνούν ακόμα τις παιδικές τους ασθένειες. Δε λέω, χρήσιμη για περαιτέρω μπετονάρισμα και συσπείρωση, ειδικά στους δύσκολους καιρούς μας, αλλά ας βλέπουμε και λίγο παραπέρα από τη μύτη μας.
Ο λόγος που έχει δοθεί οδηγία να αποφεύγονται μεμονωμένες και ατομικές παρεμβάσεις σε blogs, social networks, γενικά στο διαδίκτυο, δεν είναι ο φόβος για παρεκκλίσεις, αλλά για να προφυλαχθούν αυτοί ακριβώς οι νεόκοποι από τον υπερβάλοντα ζήλο που δείχνουν στην υπεράσπιση του κόμματος μπαρουφολογώντας και εκθέτοντας το κόμμα.

Σύντροφοι, τις δημόσιες καταγγελίες προσώπων, την απόρριψη, τους (πολιτικούς) χαρακτηρισμούς, θα ήταν καλύτερο να τις αφήνετε στη συντακτική επιτροπή του Ριζοσπάστη.

Ή μήπως ο ΡΓ έχει πάρει κάποια συγκεκριμένη εντολή από την (Κ?)ΟΒ του, να αναλάβει μόνος του να ξεμπροστιάσει το Νίκο Σαραντάκο στις διαδικτυακές του παρεμβάσεις στο blog του Σφυροδρέπανου; Το παραπάνω όργανο το ξέρει;

Τέλος, "τα πολλά λόγια είναι φτώχεια" λέει ο λαός. Και συμπληρώνει ότι "σκύλος που γαυγίζει δε δαγκώνει".
Τράβα σε καμια εξόρμηση στη γειτονιά σου, στο σχολείο σου, στο χώρο εργασίας σου, ή όπου αλλού βρίσκεται η ακτίνα δράσης σου, να εξηγήσεις σε κανέναν άνθρωπο γιατί οι αυταπάτες που σπέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι επικίνδυνες, και άσε το Νίκο Σαραντάκο στη διαδικτυακή ησυχία του.

Νίκος Σαραντάκος είπε...

Καλά τα λέει ο Φραγκισκανός. Δεν θα ήθελα να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες για ευνόητους λόγους, αλλά το 1991 εγώ δεν πήγα με κανέναν. Η απομάκρυνσή μου από την επιρροή του κόμματος είναι πολύ μεταγενέστερη, αν βρεθούμε από κοντά καμιά φορά μπορούμε να τα συζητήσουμε. Όχι εδώ, δεν είναι ο κατάλληλος χώρος.

Ανώνυμος είπε...

θα ειχε αξια το κειμενακι του φραγκισκανου αν ο ιδιος τηρουσε αυτα που γραφει αρα ?

επισης 'δεν εκτιμα ιδιαιτερα' σημαινει οτι εκτιμά ως ενα βαθμο τις πολιτικες θεσεις του ΝΣ

καλο θα ειναι οι εργατοσποριτες τιμητες των καταπτυστων παρεμβασεων και θεματοφυλακες της ηθικης του ΚΚΕ να κοιταχτουν λιγο στον καθρεφτη τους και αν νιωθουν λιγο βρεμενοι δεν ειναι βροχη αλλα ροχαλες

νικ
'κανενα ελεος στους καραγκιοζηδες'

Ανώνυμος είπε...

Μετά την αυτόκλητη παρέμβαση του Φραγκισκανού προς υπεράσπιση του κ. Σαραντάκου, παραδέχομαι ότι βρέθηκα σε δίλημμα. Να γυρίσω στα πρώτα χρόνια της σχολής μου (πριν από σχεδόν 20 χρόνια) και να πέσω στην παγίδα να απαντήσω χωρίς τελικά να έχει κάποιο νόημα ή να το αφήσω να πέσει δίνοντας όμως την εντύπωση της φυγομαχίας;

Προτιμώ να επαναφέρω το βασικό μου ερώτημα: Έπρεπε τη δεκαετία του 30 να προχωρήσει η σοσιαλιστική οικοδόμηση (δεύτερη επανάσταση όπως λέει ο Άναυδος) ή όχι; Πως θα προχωρούσε αυτή, με τριαντάφυλλα; Είχε τελικά δίκιο το ΠΚΚ(μπ) ή η δεξιά πτέρυγα; Ας απαντήσουμε σε αυτά για να γνωρίζουμε σε τι κάνουμε κριτική στο ΠΚΚ (μπ) και τελικά στον Γραμματέα του (με αυτή τη σειρά και όχι ανάποδα).

Τώρα για τα μαθήματα κομματικότητας από τον φραγκισκανό. Κατ' αρχήν τον ευχαριστώ πολύ που θεωρεί ότι είμαι νεοφώτιστος κνίτης. Συμπληρώνοντας την 4η δεκαετία της ζωής μου, όσο και να πεις είναι πρόσχαρο να σε θεωρούν 20άρη... Να τον ενημερώσω δε ότι δεν είμαι κομματικό μέλος, όχι για ιδεολογικούς - πολιτικούς λόγους, άρα τυπικά δεν στέκουν αυτά που λέει. Παρενθετικά να αναφέρω ότι πάγια τακτική των Μ.Α.ιστών είναι να απαξιώνουν είτε ηλικιακά είτε ως προς το ιδεολογικό επίπεδο τους υποστηρικτές και κυρίως τα μέλη του ΚΚΕ, για να απαξιώσουν το περιεχόμενο των λεγομένων τους χωρίς όμως συνήθως να απαντούν σε αυτά. Κλείνει η παρένθεση.

Ας πάω τώρα στο περιεχόμενο της επίθεσης του φραγκισκανού. Με κατηγορεί για αήθεια, τη στιγμή που στο κείμενο μου δεν υπάρχει καμία αναφορά στην προσωπική ηθική του κ. Σαραντάκου. Δεν είμαι χρυσαυγίτης ούτε Μ.Α.ιτης ή συριζαίος για να πέσω τόσο χαμηλά. Προσωπική αναφορά, θα μπορούσε κάποιος να την χαρακτηρίσει σκληρή, υπάρχει ως προς τις πολιτικές επιλογές του. Είναι αήθεια αυτό; Και τελικά κατά πόσο αλλάζει την ουσία του πράγματος ότι ο κ. Σαραντάκος δεν έφυγε το 91, από την κομματική επιρροή όπως λέει, αλλά αργότερα; Δεν είναι το ουσιαστικό ότι έφυγε με συγκεκριμένες αντιλήψεις, οι οποίες εκφράζονται άλλωστε εδώ και χρόνια; Είναι υπεράνω κριτικής; Ή τελικά η δεξιά φράξια που έφυγε το 91 διαφέρει στην ουσία της από τον Θεωνά και τον Κωστόπουλο που έφυγαν το 2000 ή τον Κοψίδη που έφυγε με τον γνωστό τρόπο λίγο αργότερα; Η χρονική περίοδος έχει σημασία ή το πολιτικό περιεχόμενο;
Εν κατακλείδι, ας μιλήσουμε μια φορά για την ουσία και όχι για τις φόρμες. Δυστυχώς, τουλάχιστον από τη διαδικτυακή του παρουσία, ο κ. Σαραντάκος έχει αποδείξει ότι μπορεί να ανακαλύψει ένα κόμμα που λείπει από άρθρο του Ριζοσπάστη και ταυτόχρονα να μην λέει τίποτα για τα όργια του κόμματος του, πόσο μάλλον να μιλάει επί της ουσίας. Μήπως και αυτή η παρατήρηση μου είναι αήθης, δείγμα νεοφώτιστου ενθουσιασμού;

ΡΓ

ΥΓ. Ελπίζω να μην χρειαστεί να επανέλθω.